Przeciwne postanowienie umowne jest nieważne. Przepis powiela rozwiązanie przyjęte w spółce cywilnej – art. 864 § 1 KC. Mogą istnieć podobne powody jak w s.c. zmuszające do rozwiązania konsorcjum, np. brak możliwości porozumienia pomiędzy uczestnikami lub działania sprzeczne z zasadą zaufania. Każdy uczestnik może dochodzić swoich należności i domagać się końcowego rozliczenia a także wypłaty zysku od tego uczestnika, który zatrzymał zysk w sposób nieuprawniony lub nie pokrył swojej części straty. Szarym drukiem oznaczone są teksty z KH, które projekt pomija. Drukiem pogrubionym oznaczone są propozycje nowych przepisów i ich sformułowań. Ze względu na powszechnie uznany pogląd, że spółka cicha nie jest spółką, należy odejść od tej terminologii, ale by w jakiś sposób nawiązać do tradycji należy pozostawić określenie „cichy”, a więc „umowa cichego udziału”. W konsekwencji nie wspólnik, lecz udziałowiec i oczywiście nie kupiec, lecz przedsiębiorca. Poza tym treść jest ta sama co w art. 682 § 1 KH. KH nie zawierał określenia rodzaju wkładów. Należy dopuścić maksymalnie elastyczne rozwiązanie, a więc wkłady jak w s.c. Przepis ten powinien zapobiec kontrowersjom pomiędzy przedsiębiorcą a udziałowcem co do wartości wkładu w postaci usług lub pracy. Przepis ten eliminuje możliwość zawarcia umowy wielostronnej, a więc z każdym udziałowcem przedsiębiorca może umawiać się na indywidualnych warunkach. Umowa ma tylko zabezpieczać interes stron i nie podlega rejestracji więc zbędny byłby wymóg formy ad solemnitatem. O zysku powinna przede wszystkim decydować umowa stron, a nie zasada słuszności. W braku umowy, co raczej nie będzie miało miejsca w praktyce, należy zagwarantować udziałowcowi minimalny zysk, aktualnie to jest 7%, przy czym nie chodzi o tzw. odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych (9.5%). W stratach powinien udziałowiec uczestniczyć tak jak przedsiębiorca, a więc ryzykować całym wkładem. Ze względu na brak wpływu na działania przedsiębiorcy, słuszne jest przewidziane także w KH ograniczenie udziału w stratach do wartości wkładu.
Przeciwne postanowienie umowne jest nieważne. Przepisy przeniesione z KH bez zmian. Przepis przeniesiony z KH bez zmian. Zbyt skomplikowane oznaczenie dnia bilansowego w KH należało zastąpić jednym ogólnym sformułowaniem. Wyjątek od ogółu dotyczy rozwiązania sądowego, gdyż wówczas zdarzeniem powodującym rozwiązanie byłoby wydanie prawomocnego wyroku, a to by znacznie przesunęło dzień bilansowy w czasie. Dlatego należało zastosować rozwiązanie z KH. Przepis przeniesiony z KH, ale uzupełniony o konieczny w tym wypadku dostęp do ksiąg i dokumentów oraz wyraźnie nadany charakter iuris cogentis ze względu na konieczność ochrony udziałowca, który jest słabszą stroną umowy.