Interculturele communicatie. Het woord intercultureel kan worden opgesplitst in twee delen: ‘inter’ en ‘cultureel’. Inter is een Latijns voorzetsel met meerdere betekenissen, zoals ‘tussen, onder, gedurende en terwijl’ (Xxx Xxxx, online, 2008). ‘Cultureel’ is afgeleid van het woord ‘cultuur’ en betekent ‘op de cultuur, de beschaving betrekking hebbende’. Xxxxx Xxxxx (1994: 14) definieert interculturele communicatie als ‘de communicatie tussen personen en/of groepen uit verschillende culturen’. Hij vermeldt ook andere auteurs die het omschrijven als ‘communication between people from different cultures’ (Gudykunst) en ‘communication accross cultures’ (Asante). Interculturele communicatie kan gebeuren op verschillende vakgebieden, zoals antropologie, communicatiewetenschappen, kunst, geschiedenis, sociologie, economie, marketing, managementstudies, politicologie, sociale psychologie, orthopedagogiek, psychiatrie, hulpverlening, muziek, theologie, letterkunde en taalkunde, xxxxx Xxxxx (1994: 14). “Culturele communicatie bestudeert het proces van interactie tussen mensen en/of groepen met verschillende culturele achtergronden en is erop gericht om intercultureel bewustzijn te vergroten en daardoor de effectiviteit van de communicatie tussen deze personen en/of groepen te vergroten.” Deze interpretatie van het begrip interculturele communicatie kan overgenomen worden. Het is de communicatie tussen verschillende culturen, tussen verschillende beschavingen. Faes (1994: 138) duidt er nogmaals op dat een interculturele confrontatie kan leiden “tot het ontbreken van een onderhandelingsresultaat”, een overeenkomst die beide partijen iets oplevert waar ze belang aan hechten. Vaak beschouwen we onze eigen cultuur als de normaalste en de beste en de cultuur van anderen als ‘abnormaal’ of ‘slecht’. Doordat we ‘voorgeprogrammeerd’ zijn en een gebrekkige kennis van de verschillende culturen hebben, kunnen er conflicten ontstaan.
