Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Juzgado de Primera Instancia Vigo (Spanje) op 11 juli 2018 — Bondora AS/Carlos V. C.
2) Kan bij documenten die strekken tot de wijziging van of de sluiting van een transactie met betrekking tot bedingen waarover niet is onderhandeld en die de oneerlijkheids- en transparantietoets mogelijk niet met goed gevolg zullen doorstaan, sprake zijn van algemene voorwaarden in overeenkomsten voor de doeleinden van artikel 3 van richtlijn 93/ 13/EEG van de Raad van 5 april 1993, zodat dezelfde nietigheidsgronden gelden als die welke van toepassing zijn op de oorspronkelijke documenten die het voorwerp uitmaken van novatie of een transactie?
3) Moet de afstand van rechtsvorderingen, zoals vervat in de novatieovereenkomst, eveneens nietig zijn, voor zover de cliënten in de door hen ondertekende overeenkomsten niet zijn geïnformeerd over de nietigheid van een beding, noch over het bedrag of de geldelijke waarde van hun aanspraak op teruggave van de rente die was betaald uit hoofde van de initiële oplegging van het „bodembeding”?
Met deze afstand verbindt de cliënt zich ertoe om af te zien van het instellen van een vordering, zonder door de bank te zijn geïnformeerd waarvan en van welk geldbedrag hij of zij afziet.
4) Wanneer de novatieovereenkomst wordt onderzocht in het licht van de rechtspraak van het Hof van Justitie en artikel 3, lid 1, en artikel 4, lid 2, van richtlijn [93/13], lijdt het nieuwe bodembeding dan opnieuw aan een gebrek aan transparantie, aangezien de bank de in het [arrest van de Tribunal Supremo (hoogste rechterlijke instantie, Spanje)] van 9 mei 2013 vastgestelde transparantiecriteria opnieuw niet heeft nageleefd en de cliënt niet heeft geïnformeerd over de daadwerkelijke financiële kosten van het bedoelde beding in haar hypothecaire leningsovereenkomst, waardoor de cliënt had kunnen kennisnemen van het rentetarief (en de daaruit voortvloeiende rentebedragen) die hij zou moeten betalen bij toepassing van het nieuwe bodembeding en van het rentetarief (en de daaruit voortvloeiende rentebedragen) die hij zou moeten betalen indien er geen bodembeding zou gelden en het in de hypothecaire leningsovereenkomst overeengekomen rentetarief zou worden toegepast, zonder neerwaartse begrenzing?
Met andere woorden, had de financiële instelling, toen zij de zogenoemde novatieovereenkomst met een „bodembeding” oplegde, moeten voldoen aan de transparantiecriteria van artikel 3, lid 1, en artikel 4, lid 2, van richtlijn [93/13] en de cliënt moeten informeren over het financiële nadeel dat hij zou lijden als gevolg van de toepassing van het
„bodembeding”, alsook over het rentetarief dat van toepassing zou zijn zonder het bestaan van een dergelijk beding, en moet dit document, omdat de financiële instelling dit niet heeft gedaan, eveneens nietig worden verklaard?
5) Kunnen de bepalingen inzake rechtsvorderingen in de algemene voorwaarden van de novatieovereenkomst, gelet op de inhoud ervan, worden beschouwd als een oneerlijk beding overeenkomstig artikel 3, lid 1, [van richtlijn 93/13], in samenhang met de bijlage met oneerlijke bedingen, en in concreto met punt q) van deze bijlage (bedingen die beogen het indienen van een beroep of het instellen van een rechtsvordering door de consument te beletten of te belemmeren zijn oneerlijke bedingen), gelet op het feit dat deze bedingen het recht van consumenten beperken om rechten uit te oefenen die kunnen ontstaan of aan de dag kunnen treden na de ondertekening van de overeenkomst, zoals dat is gebeurd in verband met de mogelijkheid om de volledige teruggave van de betaalde rentebedragen te vorderen (ingevolge het arrest van de Hof van Justitie van 21 december 2016 (2))?
(1) Richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten (PB 1993, L 95, blz. 29).
(2) Arrest van 21 december 2016, Xxxxxxxxx Xxxxxxx e.a. (C-154/15, C-307/15 en C-308/15, EU:C:2016:980).
Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Juzgado de Primera Instancia Vigo (Spanje) op 11 juli 2018 — Bondora AS/Xxxxxx X. X.
(Zaak C-453/18)
(2018/C 381/04)
Procestaal: Spaans
Verwijzende rechter
Juzgado de Primera Instancia Vigo
Partijen in het hoofdgeding
Verzoekende partij: Bondora AS
Verwerende partij: Xxxxxx X. X.
Prejudiciële vragen
1) Moet artikel 7, lid 1, van richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten (1) en de rechtspraak tot uitlegging van die richtlijn aldus worden uitgelegd dat dit artikel van de richtlijn zich verzet tegen een nationale bepaling, zoals [punt 2 van] de drieëntwintigste slotbepaling van Xxx 0/ 0000 xx Xxxxxxxxxxxxxx Xxxxx (xxxxxxx van burgerlijke rechtsvordering) van 7 januari 2000, waarin is bepaald dat in het kader van een verzoek om een Europees betalingsbevel geen stukken hoeven te worden overgelegd en dat die stukken in geval van overlegging buiten beschouwing worden gelaten?
2) Moet artikel 7, lid 2, onder e), van verordening (EG) nr. 1896/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 tot invoering van een Europese betalingsbevelprocedure (2) aldus worden uitgelegd dat het niet eraan in de weg staat dat van een schuldeiser kan worden verlangd dat hij de stukken overlegt waarop hij zijn uit een consumentenkredietovereenkomst tussen een verkoper en een consument voortvloeiende vordering baseert, indien de rechter het noodzakelijk acht die stukken te onderzoeken om na te gaan of de tussen de partijen gesloten overeenkomst oneerlijke bedingen bevat en zo te voldoen aan richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten en de rechtspraak tot uitlegging van die richtlijn?
(1) PB 1993, L 95, blz. 29.
(2) PB 2006, L 399, blz. 1.
Hogere voorziening, ingesteld op 12 juli 2018 door HK tegen het arrest van het Gerecht (Achtste kamer) van 3 mei 2018 in zaak T-574/16, HK/Commissie
(Zaak C-460/18 P)
(2018/C 381/05)
Procestaal: Frans
Partijen
Rekwirant: HK (vertegenwoordigers: X. Xxxxxxxxxx, X. Xxxxxxxxx, avocats)
Andere partijen in de procedure: Europese Commissie, Raad van de Europese Unie
Conclusies
— de hogere voorziening ontvankelijk en gegrond verklaren;
— het arrest van het Gerecht van 3 mei 2018 (zaak T-574/16) vernietigen;
— de zaak zelf afdoen en de in eerste aanleg door rekwirant ingestelde vorderingen toewijzen, waaronder de vordering tot verwijzing van verweerster in de kosten; of, bij gebreke daarvan,
— de zaak voor afdoening terugverwijzen naar het Gerecht, waarbij over de kosten van de hogere voorziening uitspraak dient te worden gedaan overeenkomstig artikel 184 van het Reglement voor de procesvoering van het Hof.
Middelen en voornaamste argumenten
Ter ondersteuning van zijn hogere voorziening voert rekwirant twee middelen aan. Het eerste middel is gebaseerd op schending van artikel 17, eerste alinea, van bijlage VIII bij het Statuut van de ambtenaren, alsmede op het onduidelijke, onsamenhangende en tegenstrijdige karakter van de motivering. Met het tweede middel worden schending van het non- discriminatiebeginsel en ontoereikende motivering aangevoerd.