Besluit van Gedeputeerde Staten van Noord-Holland van 10 juli 2013,
2013 | 106
Besluit van Gedeputeerde Staten van Noord-Holland van 10 juli 2013,
nr. 210610/210625, tot bekendmaking van hun besluit tot wijziging van de Collectieve Arbeidsvoorwaarden- regeling provincies (CAP) en enige uitvoeringsregelingen in verband met technische wijzigingen.
Gedeputeerde Staten van Noord-Holland;
gelet op de in het Sectoroverleg Provinciale Arbeidsvoorwaarden (SPA) daarover met de vakorganisaties bereikte overeenstemming;
maken overeenkomstig artikel 136 van de Provinciewet of 3:42 van de Algemene Wet Bestuursrecht bekend dat zij in hun vergadering van 10 juli 2013, onder nr. 210610/210625, het volgende besluit hebben genomen:
Gedeputeerde Staten van Noord-Holland besluiten:
Artikel I
De Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies (CAP) te wijzigen in verband met elektronische verzending van berichten inzake de rechtspositie van de ambtenaar.
Na artikel A.6 een nieuw artikel ingevoegd, luidende:
Artikel A.7 Elektronische berichtgeving
1 Berichten inzake het maandelijks in geld vastgestelde loon en de jaaropgave aan de ambtenaar behoeven uitsluitend elektronisch te worden verzonden.
2 Gedeputeerde staten kunnen andere berichΒ ten inzake de rechtspositie van de ambtenaar dan die bedoeld in het eerste lid, aanwijzen die uitsluitend elektronisch behoeven te worden verzonden nadat hierover overeenΒ komstig hoofdstuk I overleg met de vakΒ
organisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden.
3 De in het eerste en tweede lid bedoelde berichten worden niet uitsluitend elektroΒ nisch verzonden:
a indien de ambtenaar geen mogelijkheid heeft om kennis te nemen van een elektronisch bericht;
b bij ontslag of overlijden van de ambteΒ naar;
c op verzoek van de ambtenaar in het geval deze een zwaarwegend belang heeft bij incidentele verzending op een andere wijze.
De toelichting van de CAP wordt als volgt gewijzigd:
Na de toelichting op artikel A.6 wordt de toelichΒ ting ingevoegd van het nieuwe artikel A.7:
Artikel 125, tweede lid, juncto eerste lid, aanhef en onderdeel n, van de Ambtenarenwet bepaalt dat het bevoegd gezag van provincies voorschrifΒ ten vaststelt betreffende de gevallen waarin berichten inzake de rechtspositie van de ambteΒ naar uitsluitend elektronisch verzonden behoeven te worden en betreffende de voorΒ waarden die daarbij in acht worden genomen. Dit besluit strekt hiertoe. De bepaling in de Ambtenarenwet wijkt af van de Algemene wet bestuursrecht dat bepaalt dat een bestuursorgaan een bericht slechts elektronisch kan verzenden voor zover de geadresseerde kenbaar heeft gemaakt dat hij langs deze weg voldoende bereikbaar is. Elektronische berichtgeving kan via email of bijvoorbeeld door plaatsing op intranet. Het bericht zal kunnen inhouden dat de loonstrook/jaaropgave via het personeelsΒ informatiesysteem beschikbaar is.
De bevoegdheid tot uitsluitend elektronische verzending richt zich op de maandelijkse loonΒ strook en de jaaropgave. In de praktijk worden die in (bijna alle) provincies al aan vrijwel niemand meer per post verzonden. In het nieuwe artikel
A.7 van de CAP wordt hieraan nu een rechtsΒ
positionele grondslag gegeven. Van belang is dat in het derde lid van artikel A.7 nu eenduidig wordt geregeld in welke gevallen elektronische verzending achterwege blijft. De in onderdeel a opgenomen uitzondering ziet op de situatie waarin de ambtenaar geen mogelijkheid heeft om kennis te nemen van de inhoud van het bericht. Dit kan zich voordoen omdat de ambteΒ naar op zijn werkplek geen toegang heeft tot de digitale loonstrook en geen persoonlijk emailΒ adres heeft op zijn werk. In een dergelijk geval zal de ambtenaar de loonstrook op papier krijgen. Dit is ook het geval indien een ambtenaar wordt ontslagen of komt te overlijden (onderdeel b).
Bij onderdeel c moet gedacht worden aan situaΒ ties waarin de betrokkene er een zwaarwegend belang bij heeft dat een loonstrook of jaaropgave incidenteel op papier wordt verstrekt. Daarvan kan sprake zijn indien door een instantie of in een procedure dit wordt gevraagd.
Uiteraard zijn er meer individuele rechtspositioΒ nele berichten die zich lenen voor (uitsluitend) elektronisch verzending aan de ambtenaar.
Daaraan bestaat tussen provincies verschillende behoefte. Provincies zijn in verschillende fasen wat betreft de ontwikkeling van EHRM. Het tweede lid van het nieuwe artikel A.7 biedt provincies de mogelijkheid om β naar gelang de behoefte en op het moment dat zij dat willen β een beslissing te nemen over de aanwijzing van andere rechtspositionele berichten die uitsluiΒ tend elektronisch aan de ambtenaar behoeven te worden gestuurd. Daarover zullen dan afspraken moeten worden gemaakt met de vakorganisaties van overheidsΒ personeel in het Georganiseerd Overleg.
Andere documenten die voor (uitsluitend) elektronische verzending in aanmerking kunnen komen zijn bijvoorbeeld genomen besluiten als gevolg van individuele keuzes in arbeidsvoorΒ waarden, zoals reiskostenvergoedingen, wijziΒ gingen in arbeidsduur en het ruilen van arbeidsΒ voorwaarden via de IKAP (en straks het IndiviΒ dueel Keuzebudget). Een aantal documenten zullen echter in alle gevallen op papier aan de ambtenaar gestuurd blijven worden. Daarbij moet gedacht worden aan besluiten over aanΒ stelling, beΓ«indiging van het dienstverband, disciplinaire straffen en ordemaatregelen zoals schorsing en buitendienststelling.
Elektronische berichtgeving kan via email of bijvoorbeeld door plaatsing op intranet. Het elektronisch bericht zal kunnen inhouden dat de loonstrook/jaaropgave via het personeelsinforΒ matiesysteem beschikbaar is.
Elektronische verzending van rechtspositionele berichten is aan te merken als een
geautomatiseerde verwerking in de zin van de Wet bescherming persoonsgegevens. Daarvoor gelden de bestaande beveiligingsmaatregelen in provincies die in overleg met de ondernemingsΒ raad zijn getroffen. Het gaat hier om bijvoorbeeld juiste en nauwkeurige verwerking van persoonsΒ gegevens en maatregelen ter voorkoming van verlies of onrechtmatige verwerking.
Artikel II
Wijziging CAP en diverse uitvoeringsregelingen in verband met de troonswisseling.
In artikel D.1, derde lid, van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies wordt het woord βkoninginβ vervangen door: Xxxxxx.
In artikel 4, artikel 5 en artikel 6, vijfde lid, van de Regeling afleggen eed en belofte werknemer NoordΒHolland 2004 wordt βCommissaris van de Koninginβ vervangen door: commissaris van de Koning.
In artikel 9, sub a, van het Besluit mandaat, volmacht en machtiging personeelszaken Xxxxxx Xxxxxxx 0000 wordt βCommissaris van de Koninginβ vervangen door: commissaris van de Koning.
Artikel III
De Regeling procedure en bescherming bij melding van vermoedens van een misstand te wijzigen in verband met de opheffing van de Commissie Integriteit Overheid (CIO).
A Artikel 1, eerste lid, onderdeel c, komt als volgt te luiden:
c de OIO: de Onderzoeksraad Integriteit Overheid, ingesteld voor in ieder geval de sectoren rijk, defensie en politie;
B In de artikelen 5, eerste en derde lid, 7, eerste tot en met vierde lid, 8, eerste en tweede lid, 9, eerste en tweede lid, 10, eerste tot en met zesde lid, 11, eerste en tweede lid, en 12, eerste en tweede lid, wordt het woord βcommissieβ telkens vervangen door: OIO.
C Artikel 6 met opschrift komt als volgt te luiden:
Artikel 6 De Onderzoeksraad Integriteit Overheid (OIO)
Er is een onderzoeksraad. Als zodanig treedt op de OIO.
D In het opschrift van de artikelen 7, 8 en 10 wordt de zinsnede βcommissie integriteit provinciesβ telkens vervangen door: OIO
E In het opschrift van artikel 11 wordt het woord βcommissieβ vervangen door: OIO.
De toelichting van de Regeling procedure en bescherming bij melding van vermoedens van een misstand wordt als volgt gewijzigd:
A Algemene toelichting, paragraaf βDe externe meldingsprocedureβ
1 Eerste alinea
β’ In de eerste volzin wordt βcommissie integriteitβ vervangen door: onderzoeksΒ raad.
β’ In de tweede en derde volzin wordt βcommissieβ telkens vervangen door: onderzoeksraad
2 Tweede alinea: βcommissieβ wordt telkens vervangen door: onderzoeksraad.
3 Derde alinea
β’ In de eerste volzin wordt βcommissieβ vervangen door: onderzoeksraad.
β’ In de tweede volzin wordt βCommissie Integriteit Overheidβ vervangen door: Onderzoeksraad Integriteit Overheid (verder te noemen: OIO).
B Artikelgewijze toelichting
1 In de toelichting op de arikelen 1, 5 en 6 t/m 10 wordt βC(c)ommissie integriteit provinciesβ telkens vervangen door: OIO.
2 In de toelichting op de artikelen 5, 6 t/m 10, 11 en 12 wordt βcommissieβ telkens vervangen door: OIO.
Artikel IV
Wijziging van de Levensloopregeling Provincies in verband met de verhoging van de werkgeversΒ bijdrage levensloop uit de vrijval seniorenΒ regeling.
Artikel 9 van de Levensloopregeling Provincies wordt gewijzigd als volgt:
1 In het tweede lid, onderdeel a, wordt β3%β vervangen door: 3,1%.
2 In het tweede lid, onderdeel b, wordt β2,45%β vervangen door: 2,55%
Artikel V
Het bepaalde in artikel I, II en III van dit besluit treedt in werking op de dag na publicatie van het provinciaal blad waarin het is geplaatst en werkt terug tot 1 mei 2013.
Het bepaalde in artikel IV van dit besluit treedt in werking op de dag na publicatie van het provinΒ ciaal blad waarin het is geplaatst en werkt terug tot 1 januari 2013.
Haarlem, 10 juli 2013.
Gedeputeerde Staten van NoordΒHolland,
JW. Xxxxxx, voorzitter.
G.E.A. van Craaikamp, provinciesecretaris.
Toelichting op de wijzigingen:
Artikel I, wijziging CAP in verband met elektroΒ nische verzending berichten inzake de rechtsΒ positie van de ambtenaar, behoeft geen nadere toelichting.
Artikel II, wijziging CAP en Handreiking Gedragscode provinciale ambtenaren in verband met de troonswisseling.
Deze redactionele wijzigingen houden verband met de troonswisseling op 30 april 2013 waarbij Koningin Xxxxxxx wordt opgevolgd door haar zoon Xxxxxx Xxxxxxxxx.
Artikel III, wijziging van de Regeling procedure en bescherming bij melding van vermoedens van een misstand in verband met de opheffing van de Commissie Integriteit Overheid (CIO).
De wijzigingen zijn van zuiver redactionele aard. Zij houden verband met de opheffing van de Commissie Integriteit Overheid (CIO), waarbij ook de provincies voor de externe melding van vermoedens van een misstand waren aanΒ gesloten. De CIO is opgevolgd door de OnderΒ zoeksraad Integriteit Overheid (OIO). De provinΒ cies zijn nu aangesloten bij de OIO. De tekst van de Regeling procedure en bescherming bij melding van vermoedens van een misstand wordt hierop redactioneel aangepast.
Artikel IV, De Levensloopregeling Provincies voorziet in artikel 9 in een werkgeversbijdrage in de levensloop. Bij invoering van de regeling is de levensloopbijdrage vastgesteld op 2,3% van het salaris voor medewerkers voor wie een salarisΒ schaal beneden schaal 14 geldt, en op 1,75% van het salaris voor medewerkers voor wie een salarisschaal geldt die gelijk is aan of hoger dan schaal 14. Aangegeven is destijds dat de werkΒ geversbijdrage nog zal stijgen als gevolg van de caoΒafspraak om de geleidelijke vrijval uit de vervallen seniorenregeling in te zetten voor de levensloopregeling. Per 1 januari 2011 is de werkΒ geversbijdrage levensloop verhoogd met 0,7%. De resterende vrijval uit de seniorenregeling bedraagt nog 0,4%. Op 8 april 2013 hebben de caoΒ partijen afgesproken om per 1 januari van de jaren 2013, 2014, 2015 en 2016 telkens 0,1% van die resterende vrijval toe te voegen aan de werkΒ geversbijdrage levensloop (c.q. aan het in te voeren Individueel Keuzebudget waarin de werkgeversbijdrage levensloop zal opgaan). Dat maakt een wijziging van artikel 9 van de LevensΒ loopregeling Provincies noodzakelijk. Het tekstΒ voorstel strekt tot verhoging van de werkgeversΒ bijdrage levensloop per 1 januari 2013. De werkΒ geversbijdrage komt daarmee vanaf die datum uit op 3,1% van het salaris van de werknemers
beneden schaal 14 en op 2,55% van het salaris voor medewerkers in schaal 14 en hoger.
In de loop van 2013 zal de Levensloopregeling Provincies worden aangepast vanwege de wettelijke afschaffing van de levensloopregeling en het daarbij behorende overgangsrecht. Daarin zal de verdere verhoging van de werkgeversΒ bijdrage worden meegenomen.
Bijlage 1
De geconsolideerde Collectieve ArbeidsvoorΒ waardenregeling Provincies (CAP)
Bijlage 2
De geconsolideerde Regeling afleggen eed en belofte werknemer NoordΒHolland 2004
Bijlage 3
Het geconsolideerde Besluit mandaat, volmacht en machtiging personeelszaken NoordΒHolland 2011
Bijlage 4
De geconsolideerde Regeling procedure en bescherming bij melding van vermoedens van een misstand
Bijlage 5
De geconsolideerde Levensloopregeling Provincies
Uitgegeven op 25 juli 2013.
Namens Gedeputeerde Staten van NoordΒHolland,
G.E.A. van Craaikamp, provinciesecretaris.
COLLECTIEVE
ARBEIDSVOORWAARDENREGELING
PROVINCIES
(CAP)
interprovinciale regeling
(geconsolideerde tekst na verwerking van het wijzigingsbesluit d.d. 10 juli 2013, nr. 210610/210625)
INHOUDSOPGAVE
PAGINA
AANHEF EN PREAMBULE 10
Artikel I (invoering CAP) 10
HOOFDSTUK A ALGEMENE BEPALINGEN 11
Artikel A.1 Definities 11
Artikel A.2 Wijziging 12
Artikel A.3 Bevoegdheid besluitvorming individuele gevallen 12
Artikel A.4 Bijzondere voorziening 12
Artikel A.5 Goed werkgeverschap en goed werknemerschap 12
Artikel A.6 Bekendmaking 12
Artikel A.7 Elektronische berichtgeving 12
HOOFDSTUK B AANVANG, WIJZIGING EN EINDE ARBEID 13
Paragraaf 1 Aanvang arbeid 13
Artikel B.1 Aanstelling 13
Artikel B.2 Aanstelling voor bepaalde tijd 13
Artikel B.3 Eisen van geschiktheid en bekwaamheid 13
Artikel B.4 Informatie bij indiensttreding 14
Artikel B.5 Algemene dienst 14
Paragraaf 2 Wijziging arbeid 14
Artikel B.6 Andere functie of werkzaamheden 14
Artikel B.7 Andere werkzaamheden in bijzondere omstandigheden 15
Artikel B.8 Procedure en flankerend beleid reorganisaties 15
Xxxxxxxxx 0 Xxxxx arbeid 15
Artikel B.9 Ontslaggronden 15
Artikel B.10 Ontslag op aanvraag 16
Artikel B.11 Ontslag wegens pensionering 16
Artikel B.12 Ontslag wegens FPU 16
Artikel B.13 Reorganisatie ontslag 16
Artikel B.14 Voorzieningen in aanvulling op de Werkloosheidswet 17
Artikel B.15 Overlijden ambtenaar 17
HOOFDSTUK C BEZOLDIGING 18
Paragraaf 1 Algemene bepalingen 18
Artikel C.1 Recht op bezoldiging 18
Artikel C.2 Uitbetaling salaris en toelagen 18
Artikel C.3 Salaris en toelagen bij gebroken tijdvakken 18
Paragraaf 2 Salaris 18
Artikel C.4 Inrichting salarisgebouw 18
Artikel C.5 Bepaling salarisschaal 18
Artikel C.6 Bepaling salaris 19
Artikel C.7 | Salarisontwikkeling bij duurzame groei in het functioneren | 20 |
Artikel C.8 | Salaris bij deeltijdfuncties | 20 |
Artikel C.9 | Incidentele beloning van prestaties | 21 |
Artikel C.10 | Incidentele beloning van extra inzet | 21 |
Paragraaf 3 Variabele beloning 21
Paragraaf 4 Toelagen 21
Artikel C.11 | Toelage waarneming andere functie | 21 |
Artikel C.12 | Toelage onregelmatige dienst | 21 |
Artikel C.13 | Afbouw toelage onregelmatige dienst | 22 |
Artikel C.14 | Arbeidsmarkttoelage en bindingspremie | 23 |
Artikel C.15 | Toelage op andere gronden | 23 |
Xxxxxxxxx 0 Xxxxxxxxxxx en gratificaties 24
Artikel C.16 | Vakantie-uitkering | 24 |
Artikel C.17 | Eindejaarsuitkering | 24 |
Artikel C.18 | Eenmalige uitkering | 24 |
Artikel C.19 | Gratificatie ambtsjubileum | 24 |
Artikel C.20 | Vergoeding voor overwerk | 24 |
Artikel C.21 | Vergoeding voor andere extra diensten dan overwerk | 26 |
Xxxxxxxxx 0 Xxxxxxxxxxxx voor extra diensten 24
HOOFDSTUK D ARBEIDSDUUR, WERKTIJDEN EN VERLOF 27
Paragraaf 1 Arbeidsduur en werktijden 27
Artikel D.1 Xxxxxxxxxxx 00
Artikel D.2 Werktijdenregelingen 27
Artikel D.3 Aanwijzing collectieve roostervrije dagen 27
Artikel D.4 Bijzondere bepalingen ten aanzien van de werktijd van oudere ambtenaren
27
Paragraaf 2 Algemeen verlof 28
Artikel D.5 | Aanspraak op algemeen verlof | 28 |
Artikel D.6 | Verminderding en verval van aanspraak op algemeen verlof | 28 |
Artikel D.7 | Opnemen van het algemeen verlof | 28 |
Artikel D.8 | Algemeen verlof en ziekte | 29 |
Artikel D.9 | Algemeen verlof en einde dienstverband | 29 |
Artikel D.10 | Levensloop | 29 |
Paragraaf 3 Buitengewoon verlof 30
Artikel D.11 | Zwangerschaps- en bevallingsverlof | 29 |
Artikel D.12 | Buitengewoon verlof | 30 |
Artikel D.13 | Buitengewoon verlof voor activiteiten van vakorganisaties | 31 |
Artikel D.14 | Non-activiteit | 31 |
Artikel D.15 | Kapstokbepaling buitengewoon verlof | 32 |
Artikel D.16 | Langdurend onbetaald verlof | 32 |
Artikel D.17 | Aanspraken tijdens onbetaald verlof | 32 |
HOOFDSTUK E GEZONDHEID EN ARBEIDSOMSTANDIGHEDEN 34
Artikel E.1 Algemene bepalingen 34
Artikel E.2 Keuring bij aanstelling of functiewijziging 34
Artikel E.3 Verplichte periodieke functiegerichte arbeidsgezondheidskundige onderzoeken 34
Artikel E.4 Individueel gerichte arbeidsgezondheidskundige onderzoeken 34
Artikel E.5 Medisch advies, hernieuwd onderzoek 34
Artikel E.6 Buitendienststelling 35
Artikel E.7 Re-integratie van zieke ambtenaren 35
Artikel E.8 Aanspraken bij ziekte en arbeidsongeschiktheid 36
Artikel E.9 Ontslag wegens arbeidsongeschiktheid 36
Artikel E.10 Infectieziekten 37
Artikel E.11 Collectieve overeenkomst zorgverzekering 37
Artikel E.12 Tegemoetkoming in de ziektekosten 37
Artikel E.13 Vervallen per 1-1-2009 38
Artikel E.14 Ziektekosten bij dienstongeval of beroepsziekte 38
Artikel E.15 Borstvoeding 38
Artikel E.16 Ontslag wegens niet meewerken aan re-integratie ingeval van ongeschiktheid ten gevolge van ziekte zijn arbeid te verrichten of wegens het niet aanvragen van een uitkering op grond van de WIA 38
HOOFDSTUK F OVERIGE RECHTEN EN PLICHTEN 39
Artikel F.1 Integriteit 39
Artikel F.2 Dienstkleding en onderscheidingstekens 40
Artikel F.3 Schadevergoeding 40
Artikel F.4 Kostenvergoedingen 40
Artikel F.5 Woonplaats 40
Artikel F.6 Dienstwoning 41
Artikel F.7 Jaargesprekken (planning, voortgang, evaluatie en beoordeling) 41
Artikel F.8 Aanzuivering tekorten 41
Artikel F.9 Verplichte opleiding 41
Artikel F.10 Opleiding en ontwikkeling 41
Artikel F.11 Bescherming 42
Artikel F.12 Xxxxxxxxxxxxxxxxx 00
Artikel F.13 Vervallen 42
Artikel F.14 Individuele keuzemogelijkheden arbeidsvoorwaarden 42
HOOFDSTUK G ORDE- EN STRAFMAATREGELEN 43
Artikel G.1 Maatregelen van orde 43
Artikel G.2 Schorsing 43
Artikel G.3 Plichtsverzuim 43
Artikel G.4 Disciplinaire straffen 43
Artikel G.5 Tenuitvoerlegging 43
HOOFDSTUK H DIENSTVERBAND OP ARBEIDSOVEREENKOMST 44
Artikel H.1 Definities 44
Artikel H.2 Gronden voor indienstneming op arbeidsovereenkomst 44
Artikel H.3 Vaststelling arbeidsovereenkomst 44
Artikel H.4 Duur arbeidsovereenkomst 44
Artikel H.5 Loon 44
Artikel H.6 Toepasselijkheid bepalingen Burgerlijk Wetboek 45
Artikel H.7 Toepasselijkheid bepalingen in en krachtens deze verordening 45
Artikel H.8 Einde arbeidsovereenkomst bij verlies verblijfstitel vreemdelingen 45
Artikel H.9 Oproepkrachten 45
Artikel H.10 Doorwerking wijzigingen 45
HOOFDSTUK I OVERLEG 46
Artikel I.1 | Overleg met vakorganisaties van overheidspersoneel | 46 |
Artikel I.2 | Onderwerpen van overleg | 46 |
Artikel I.3 | Wijze van overleg | 46 |
Artikel I.4 | Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx | 00 |
Artikel I.4 | Advies en arbitrage bij geschillen | 47 |
HOOFDSTUK J SLOTBEPALING 49
Artikel J.1 Citeertitel 49
OVERGANGSRECHT 51
1. Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Provinciale staten d.d. 18 september 2000 tot vaststelling van de CAP 51
Artikel II (vervallen van rechtspositieregelingen) 51
Artikel III (wijziging van rechtspositieregelingen) 51
Artikel IV (juridische grondslag voor regelingen die niet of nog niet vervallen) 51
Artikel V Individueel overgangsrecht 51
Artikel VI Inwerkingtreding 52
2. Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 21 december 2000 tot wijziging van de CAP 54
Artikel II (vervallen van rechtspositieregelingen) 54
Artikel III (wijziging van rechtspositieregelingen) 54
Artikel IV (sectoraal overgangsrecht) 54
Artikel V (lokaal overgangsrecht) 55
Artikel VI (Inwerkingtreding) 55
3. Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 5 november 2002, nr. 2002-34550 tot wijziging van de CAP 56
4. Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 16 november 2004, nr. 2004-50399,inzake de invoering van hoofdstuk C Bezoldiging. 57
5. Overgangsrecht bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 23 november 2004, nr. 2004- 36158 tot wijziging van artikel F.14 van de CAP (Schrapping PC als doel IKAP). 59
6. Overgangsrecht bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. februari 2008, nr. 2008- 5123, tot wijziging van de CAP in verband met de totstandkoming van de CAO 2007-2009.
60
BIJLAGEN 61
BIJLAGE 1, BEDOELD IN ARTIKEL B.8 VAN DE COLLECTIEVE
ARBEIDSVOORWAARDENREGELING PROVINCIES (Spelregels en flankerend
beleid bij reorganisaties) 62
A. PROCEDURELE KADERS BIJ REORGANISATIES 62
B. GEMEENSCHAPPELIJK KADER FLANKEREND BELEID PROVINCIES 62
C. INSTRUMENTEN FLANKEREND BELEID 63
BIJLAGE 2, BEDOELD IN ARTIKEL C.4, EERSTE LID, VAN DE COLLECTIEVE
ARBEIDSVOORWAARDENREGELING PROVINCIES (salarisgebouw provincies en minimumvakantie-uitkering, inclusief toelichting en Minimumvakantie-uitkering, bedoeld in artikel C.16, tweede lid 65
TOELICHTING BIJ DE CAP 69
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK A 70
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 70
Formele basis 70
Wijziging van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies (CAP) 70
Uitvoeringsregels 70
Instructies 70
Andere regelgeving 70
Artikelsgewijze toelichting 70
Artikel A.1 Definities 70
Artikel A.2 Wijziging 71
Artikel A.4 Bijzondere voorziening 71
Artikel A.5 Goed werkgeverschap en goed werknemerschap 72
Artikel A.6 Bekendmaking 72
Artikel A.7 Elektronische berichtgeving 72
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK B 73
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 73
De aanstelling 73
Het ontslag 73
Artikelsgewijze toelichting 74
Artikel B.1 Aanstelling 74
Artikel B.2 Aanstelling voor bepaalde tijd 74
Artikel B.3 Eisen van geschiktheid en bekwaamheid 75
Artikel B.4 Informatie bij indiensttreding 75
Artikel B.5 Algemene dienst en artikel B.6 Andere functie of werkzaamheden 76
Artikel B.7 Andere werkzaamheden in bijzondere omstandigheden 76
Artikel B.8 Spelregels en flankerend beleid reorganisaties 76
Artikel B.9 Ontslaggronden 77
Artikel B.13 Reorganisatieontslag 78
Artikel B.14 Voorzieningen in aanvulling op de Werkloosheidswet (WW) 78
Artikel B.15 Uitkering bij overlijden 78
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK C 80
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 80
Artikelsgewijze toelichting 81
Artikel C.1. Recht op bezoldiging 81
Artikel C.2 Uitbetaling salaris en toelagen 81
Artikel C.3 Salaris en toelagen bij gebroken tijdvakken 81
Artikel C.4 Inrichting salarisgebouw 81
Artikel C.5 Bepaling salarisschaal 82
Artikel C.6 Bepaling salaris 82
Artikel C.7 Salarisontwikkeling bij duurzame groei in het functioneren 84
Artikel C.8 Salaris bij deeltijdfuncties 85
Artikelen C.9 en C.10 Incidentele beloning van prestaties en extra inzet 85
Artikel C.11 | Toelage waarneming andere functie | 86 |
Artikel C.12 | Toelage onregelmatige dienst | 87 |
Artikel C.13 | Afbouw toelage onregelmatige dienst | 87 |
Artikel C.14 | Arbeidsmarkttoelage en bindingspremie | 88 |
Artikel C.15 | Toelage op andere gronden | 88 |
Artikel C.16 | Vakantie-uitkering | 89 |
Artikel C.17 | Eindejaarsuitkering | 89 |
Artikel C.18 | Eenmalige uitkering | 89 |
Artikel C.20 | Vergoeding voor overwerk | 89 |
Artikel C.21 | Vergoeding voor andere extra diensten dan overwerk | 90 |
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK D 91
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten. 91
Arbeidsduur en werktijden 91
Algemeen en buitengewoon verlof 91
Wet arbeid en zorg 92
Zorgverlof 92
Ouderschapsverlof 92
Zwangerschaps- en bevallingsverlof 93
Adoptieverlof 93
Calamiteiten- en kort verzuimverlof 93
Artikelsgewijze toelichting 93
Artikel D.1 Xxxxxxxxxxx 00
Artikel D.2 Werktijdenregelingen. 94
Artikel D.3 Aanwijzing collectieve roostervrije dagen 94
Artikel D.4 Werktijdvermindering oudere ambtenaren 95
Artikel D.5 Aanspraak op algemeen verlof 95
Artikel D.6 Vermindering en verval van aanspraak op algemeen verlof 95
Artikel D.7 Opnemen van het algemeen verlof 96
Artikel D.8 Algemeen verlof en ziekte 96
Artikel D.9 Algemeen verlof en einde dienstverband 96
Artikel X.00 Xxxxxxxxxxxxxxxxxx 00
Xxxxxxx X.00 Xxxxxxxxxxxxx- en bevallingsverlof 96
Artikelen D.12, D.13 en D.15 Buitengewoon verlof 97
Artikel D.14 Non-activiteit 97
Artikel D.16 en D.17 Onbetaald verlof 97
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK E 99
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 99
Artikelsgewijze toelichting 100
Artikel E.1 Algemene bepalingen 100
Artikel E.2 Keuring bij aanstelling of functiewijziging 100
Artikel E.3 Verplichte periodieke functiegerichte arbeidsgezondheidskundige onderzoeken 101
Artikel E.4 Individueel gerichte arbeidsgezondheidskundige onderzoeken 101
Artikel E.5 Medisch advies, hernieuwd onderzoek 101
Artikel E.6 Buitendienststelling 102
Artikel E.7 Re-integratie van zieke ambtenaren 102
Artikel E.8 Aanspraken bij ziekte en arbeidsongeschiktheid 102
Artikel E.9 Ontslag wegens arbeidsongeschiktheid 102
Artikel E.11 103
Artikel E.12 104
Artikel E.13 Vervallen per 1 januari 2009 104
Artikel E.14 104
Artikel E.16 104
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK F 106
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 106
Artikelsgewijze toelichting 107
Artikel F.1 Integriteit 107
Artikel F.3 Schadevergoeding 110
Artikel F.4 Kostenvergoedingen 110
Artikel F.5 Woonplaats 110
Artikel F.6 Dienstwoning 111
Artikel F.7 Jaargesprekken (planning, voortgang, evaluatie en beoordeling) 111
Artikel F.8 Aanzuivering tekort 111
Artikel F.9 Verplichte opleiding 111
Artikel F.10 Opleiding en ontwikkeling 111
Artikel F.11 Bescherming vakbondskaderleden 112
Artikel F.12 Spaarloonregeling 112
Artikel F.14 Individuele keuzemogelijkheden arbeidsvoorwaarden 113
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK G 114
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 114
Artikelsgewijze toelichting 115
Artikel G.1 Maatregelen van orde 115
Artikel G.2 Schorsing 115
Artikel G.4 Disciplinaire straffen 116
Artikel G.5 Tenuitvoerlegging 117
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK H 118
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 118
Artikelsgewijze toelichting 118
Artikel H.1 Definities 118
Artikel H.2 Gronden voor indienstneming op arbeidsovereenkomst 118
Artikel H.4 Duur arbeidsovereenkomst 118
Artikel H.5 Loon 118
Artikelen H.6, H.8 en H.10 Toepasselijkheid BW, einde arbeidsovereenkomst vreemdelingen en doorwerking wijzigingen 118
Artikel H.7 Toepasselijkheid CAP en uitvoeringsregelingen 119
Artikel H.9 Oproepkrachten 119
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK I 121
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten 121
Het overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel in het SPA 121
Het overleg op plaatselijk niveau met de vakorganisaties van overheidspersoneel 121
Het overleg op plaatselijk niveau met de OR 122
De regierol van het SPA 122
Artikelsgewijze toelichting 122
Artikel I.1 Overleg met vakorganisaties van overheidspersoneel 122
Artikel I.2 Onderwerpen van overleg 122
Artikel I.3 Wijze van overleg 123
Artikel I.4 Overeenstemmingsvereiste 123
TOELICHTING OP HET OVERGANGSRECHT 124
1. Toelichting op het overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Provinciale Staten d.d. 18 september 2000 tot vaststelling van de CAP 124
2. Toelichting op het overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten
d.d. 21 december 2000 tot wijziging van de CAP 126
3. Toelichting op het overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten
d.d. 5 november 2002, nr. 2002-34550 tot wijziging van de CAP
129
4. Toelichting op het overgangsrecht invoering sectorale verlofregeling CAP 130
5. Toelichting overgangsrecht invoering hoofdstuk C (besluit gedeputeerde staten d.d. 16 november 2004. nr. 2004-50399) 131
OVERZICHT WIJZIGINGEN CAP 133
AANHEF EN PREAMBULE
Overwegende:
.. dat de provincies hebben besloten de regelingen inzake bezoldiging, verlof en overige onderdelen van de rechtspositie te harmoniseren en te vernieuwen, een en ander voor zover deze aangelegenheden met het oog op de bedrijfsvoering niet in elke provincie afzonderlijk zullen worden geregeld;
.. dat de provincies daartoe in het SPA-akkoord 1997/1999 met de vakorganisaties van overheidspersoneel zijn overeengekomen afspraken te maken over een uniforme, transparante en vereenvoudigde collectieve arbeidsvoorwaardenregeling op hoofdlijnen voor de provincies die ruimte biedt voor een eigen lokale inkleuring en waarin een nieuw evenwicht is te vinden tussen rechtsbescherming en rechtszekerheid enerzijds en flexibiliteit en slagvaardigheid van de organisatie anderzijds;
.. dat in het kader van het SPA-akkoord per 1 januari 2000 overeenstemming is bereikt over de invoering op 1 oktober 2000 van een Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies (CAP), welke beantwoordt aan de hierboven geschetste kwalificaties, een en ander met inbe- grip van in verband hiermee noodzakelijke overgangsvoorzieningen;
.. dat in het SPA overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel wordt gevoerd over de invoering en wijziging van arbeidsvoorwaardenregelingen voor het provinciaal personeel en dat het lokaal overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel zich richt, meer algemeen, op de algemene gang van zaken in de provincie welke van belang is voor het provinciaal personeel en meer in het bijzonder op de spelregels en personele gevolgen van reorganisaties, de lokale werkgelegenheid, alsmede op de regeling van alle zaken die uitsluitend of hoofdzakelijk de rechtstoestand van het provinciaal personeel betreffen welke sociale partners in het SPA aan de sociale partners in de afzonderlijke provincies opdragen of overlaten;
.. dat het overleg over regelingen die elke provincie afzonderlijk met het oog op de bedrijfsvoering treft zal worden gevoerd met de ondernemingsraad, met inachtneming van de bepalingen in en krachtens de Wet op de ondernemingsraden;
Artikel I (invoering CAP)
De navolgende Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies (CAP) wordt vastgesteld:
HOOFDSTUK A ALGEMENE BEPALINGEN
Artikel A.1 Definities
1. In deze regeling en in haar uitvoeringsbesluiten wordt verstaan onder:
a. ambtenaar: degene die door gedeputeerde staten is aangesteld om in de openbare dienst van de provincie werkzaam te zijn;
b. functie: het samenstel van werkzaamheden dat de ambtenaar is opgedragen;
c. passende functie: een functie die de ambtenaar redelijkerwijs in verband met zijn persoonlijkheid, zijn omstandigheden en de voor hem bestaande vooruitzichten kan worden opgedragen;
x. xxxxxxx: het bedrag dat met inachtneming van de bepalingen in paragraaf 2 van hoofdstuk C en met inachtneming van bijlage 2 van deze regeling voor de ambtenaar is vastgesteld;
e. bezoldiging: de som van het salaris en de toelagen waarop ingevolge de artikelen
C.11 tot en met C.15 aanspraak bestaat;
x. xxxxxxx, onderscheidenlijk bezoldiging per uur: 1/156 deel van het salaris, onderscheidenlijk de bezoldiging bij een volledige arbeidsduur;
g. partner: de echtgenoot of echtgenote van de ambtenaar dan wel de persoon met
wie de niet gehuwde ambtenaar samenwoont en, met het oogmerk duurzaam samen te leven, een gemeenschappelijke huishouding voert op basis van een notarieel verleden samenlevingscontract bevattende de wederzijdse rechten en verplichtingen ter zake van die samenwoning en gemeenschappelijke huishouding, alsmede de geregistreerde partner;
h. reorganisatie: elke wijziging van de organisatiestructuur, van de omvang van de provinciale organisatie of van de taakinhoud van de provincie of een onderdeel daarvan - daaronder begrepen de overdracht van taken van en naar de provincie - waaraan personele consequenties zijn verbonden;
i. pensioenreglement: het pensioenreglement van de Stichting Pensioenfonds ABP;
j. FPU-uitkering: uitkering op grond van het FPU-reglement, als bedoeld in artikel 1.1, onderdeel i, van het pensioenreglement;
k. IPO: de vereniging het Interprovinciaal Werkgeversverband, gevestigd te βs-Gravenhage;
l. SPA: Sectoroverleg Provinciale Arbeidsvoorwaarden, zijnde het overleg over arbeidsvoorwaarden en andere zaken tussen het IPO namens de provincies en de daarvoor aangewezen vakorganisaties van overheidspersoneel;
m. WAO: Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering;
n. arbeidsongeschiktheid: arbeidsongeschiktheid als bedoeld in artikel 18, eerste lid, van de WAO;
x. Xxxx-dienst: Arbo-dienst als bedoeld in artikel 14 van de Arbeidsomstandighedenwet 1998;
p. beroepsziekte: ziekte die in overwegende mate haar oorzaak vindt in de aard van de aan de ambtenaar opgedragen werkzaamheden of in de bijzondere omstandigheden,
waaronder deze moesten worden verricht en die niet aan zijn schuld of onvoorzichtigheid is te wijten;
q. dienstongeval: ongeval dat in overwegende mate zijn oorzaak vindt in de aard van de aan de ambtenaar opgedragen werkzaamheden of in de bijzondere omstandigheden
waaronder deze moesten worden verricht, en dat niet aan zijn schuld of onvoorzichtigheid is te wijten;
r. UWV: het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, genoemd in hoofdstuk 5 van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen;
s. passende arbeid: alle arbeid die voor de krachten en bekwaamheden van de ambtenaar is berekend, tenzij aanvaarding om redenen van lichamelijke, geestelijke of sociale aard niet van hem kan worden gevergd;
t. WIA: Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen.
2. Voor de toepassing van deze regeling en haar uitvoeringsregelingen worden niet als ambtenaar beschouwd:
a. de onbezoldigd provincieambtenaar, genoemd in artikel 227a, tweede lid, onderdelen b, c, d en e van de Provinciewet;
b. de onbezoldigd provincieambtenaar die toezichthouder is zonder opsporingsbevoegdheid;
c. de onbezoldigd provincieambtenaar die toezichthouder is met opsporingsbevoegdheid.
Artikel A.2 Wijziging
1. Deze regeling wordt gewijzigd indien het IPO daartoe besluit op grond van in het SPA be- reikte overeenstemming. Wijziging vindt plaats met inachtneming van het betreffende besluit.
2. Vaststelling en wijziging van besluiten van algemene strekking ter uitvoering van deze regeling vindt slechts plaats in de gevallen waarin deze verordening dat uitdrukkelijk bepaalt en onder de daarbij aangegeven voorwaarden.
Artikel A.3 Bevoegdheid besluitvorming individuele gevallen
Waar in deze regeling en in haar uitvoeringsbesluiten besluitvorming in individuele gevallen is vereist zijn gedeputeerde staten daartoe bevoegd, tenzij uitdrukkelijk anders is bepaald.
Artikel A.4 Bijzondere voorziening
Indien zich gevallen voordoen waarvoor deze regeling geen voorziening biedt of waarin toepassing van deze verordening naar hun oordeel ernstige bezwaren zou opleveren kunnen gedeputeerde staten daarin, zo nodig onder afwijking van deze verordening, ten voordele van de individuele ambtenaar voorzien.
Artikel A.5 Goed werkgeverschap en goed werknemerschap
De provincie en de ambtenaar zijn verplicht zich als een goed werkgever en een goed werknemer te gedragen.
Artikel A.6 Bekendmaking
Gedeputeerde staten dragen zorg dat de ambtenaar kennis kan nemen van alle door of vanwege het provinciebestuur vastgestelde algemene regels inzake de ambtelijke rechtspositie.
Artikel A.7 Elektronische berichtgeving
1. Berichten inzake het maandelijks in geld vastgestelde loon en de jaaropgave aan de ambtenaar behoeven uitsluitend elektronisch te worden verzonden.
2. Gedeputeerde staten kunnen andere berichten inzake de rechtspositie van de ambtenaar dan die bedoeld in het eerste lid, aanwijzen die uitsluitend elektronisch behoeven te worden verzonden nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden.
3. De in het eerste en tweede lid bedoelde berichten worden niet uitsluitend elektronisch verzonden:
a. indien de ambtenaar geen mogelijkheid heeft om kennis te nemen van een elektronisch bericht;
b. bij ontslag of overlijden van xx xxxxxxxxx;
c. op verzoek van de ambtenaar in het geval deze een zwaarwegend belang heeft bij incidentele verzending op een andere wijze.
HOOFDSTUK B AANVANG, WIJZIGING EN EINDE ARBEID
Paragraaf 1 Aanvang arbeid
Artikel B.1 Aanstelling
1. De ambtenaar wordt aangesteld in dienst van de provincie.
2. De aanstelling geschiedt voor bepaalde of onbepaalde tijd.
3. Aan een aanstelling voor onbepaalde tijd kan een aanstelling voor bepaalde tijd op proef, overeenkomstig artikel B.2, zesde lid, voorafgaan.
Artikel B.2 Aanstelling voor bepaalde tijd
1. Een aanstelling voor bepaalde tijd eindigt van rechtswege zodra die tijd is verstreken.
2. Indien de aanstelling voor bepaalde tijd na het verstrijken van die tijd voortduurt wordt de ambtenaar geacht voor dezelfde tijd, doch ten hoogste voor een jaar, op dezelfde voorwaarden als daarvoor te zijn aangesteld.
3. Vanaf de dag dat:
a. aanstellingen voor bepaalde tijd elkaar met tussenpozen van niet meer dan drie maanden hebben opgevolgd en een periode van 36 maanden, deze tussenpozen inbegrepen, hebben overschreden, geldt met ingang van die dag de laatste aanstelling als een aanstelling voor onbepaalde tijd;
b. meer dan drie aanstellingen voor bepaalde tijd elkaar hebben opgevolgd met tussenpozen van niet meer dan drie maanden geldt de laatste aanstelling als een aanstelling voor onbepaalde tijd.
4. Het bepaalde in het derde lid, onderdeel a, is niet van toepassing op een aanstelling voor bepaalde tijd, aangegaan voor niet meer dan drie maanden, die onmiddellijk volgt op een aanstelling voor 36 maanden of langer.
5. Voor de toepassing van het derde lid worden mede in aanmerking genomen dienstverbanden bij een werkgever waarvan de provincie ten aanzien van de verrichte arbeid redelijkerwijze geacht moet worden de opvolger te zijn.
6. Een aanstelling voor bepaalde tijd op proef wordt verleend voor ten hoogste een jaar, zo nodig met ten hoogste een jaar te verlengen. Zodra de omstandigheid, die leidde tot de aanstelling voor bepaalde tijd op proef, zich niet meer voordoet wordt een aanstelling voor onbepaalde tijd verleend, tenzij daartegen op andere gronden bezwaar bestaat.
Artikel B.3 Eisen van geschiktheid en bekwaamheid
1. Voor aanstelling komt slechts in aanmerking degene die voldoet aan de gestelde eisen van bekwaamheid en geschiktheid.
2. Ter beoordeling van die bekwaamheid en geschiktheid kan de kandidaat aan een psychologisch onderzoek en, met inachtneming van artikel E.2, aan een medische keuring worden onderworpen.
3. Voor aanstelling kan als vereiste worden gesteld dat de kandidaat een verklaring omtrent het gedrag als bedoeld in de Wet justitiΓ«le gegevens overlegt. Gedeputeerde staten kunnen, nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden, een lijst van functies vaststellen waarvoor de in de eerste volzin bedoelde verklaring vereist is.
4. Degene die geen Nederlander is kan slechts worden aangesteld indien hij in Nederland rechtmatig verblijf heeft als bedoeld in artikel 8 van de Vreemdelingenwet 2000 en de provincie voor hem beschikt over een tewerkstellingsvergunning als bedoeld in de Wet arbeid vreemdelingen, tenzij die tewerkstellingsvergunning krachtens laatstgenoemde wet niet is vereist.
Artikel B.4 Informatie bij indiensttreding
De ambtenaar ontvangt vΓ³Γ³r zijn indiensttreding schriftelijk bericht van zijn aanstelling. Daarin worden, in aanvulling op de gegevens, bedoeld in artikel II, tweede lid, onderdelen a tot en met i, van de Wet van 2 december 1993 (Staatsblad 1993, 635), in elk geval vermeld:
a. de geboorteplaats en geboortedatum van de ambtenaar;
b. indien de aanstelling voor bepaalde tijd geschiedt de reden van de aanstelling;
c. het organisatieonderdeel waarbij hij is geplaatst;
d. de periode van benoeming in de functie;
e. de salarisschaal en de toelagen die hem zijn toegekend;
f. zijn deelname aan de pensioenregeling.
Artikel B.5 Algemene dienst
De ambtenaar wordt steeds voor een periode van in de regel ten minste drie jaar en maximaal vijf jaar in een functie benoemd, tenzij uitdrukkelijk anders is bepaald.
Paragraaf 2 Wijziging arbeid
Artikel B.6 Andere functie of werkzaamheden
1. De ambtenaar is verplicht na afloop van de periode van benoeming in een functie als bedoeld in artikel B.5, een hem aangeboden andere passende functie te aanvaarden. Bij het aanbieden van een andere passende functie wordt een aanzegtermijn van ten minste twee maanden in acht genomen. De ambtenaar kan na afloop van bedoelde periode ook opnieuw in dezelfde functie worden benoemd. Zolang er na afloop van de in de eerste volzin bedoelde periode geen passende functie beschikbaar is en de ambtenaar niet overeenkomstig het vierde lid tijdelijk is belast met andere werkzaamheden dan wel met de waarneming van een andere functie, blijft hij zijn functie vervullen.
2. Op zijn aanvraag wordt de ambtenaar in een andere functie benoemd dan wel tijdelijk met ander werk belast als hij voldoet aan de daaraan gestelde eisen van bekwaamheid en geschiktheid, tenzij zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen zich daartegen verzetten.
3. De ambtenaar is verplicht om in het belang van de dienst een andere passende functie te aanvaarden.
4. De ambtenaar kan in het belang van de dienst worden verplicht om, al dan niet binnen de provinciale organisatie, tijdelijk niet tot zijn functie behorende werkzaamheden te verrichten dan wel tijdelijk een andere functie waar te nemen, mits deze tijdelijke werkzaamheden, onderscheidenlijk tijdelijke waarneming hem in verband met zijn persoonlijkheid en omstandigheden redelijkerwijs kunnen worden opgedragen.
5. Als belang van de dienst in de zin van het derde en vierde lid wordt voor de toepassing van die leden in elk geval aangemerkt de bevordering van de interne mobiliteit van het personeel.
6. De ambtenaar kan niet worden verplicht, indien bij enig werkgever een staking is uitgebroken of een uitsluiting plaats heeft, ter vervanging van stakers of uitgeslotenen werkzaamheden te verrichten, tenzij dat naar het oordeel van gedeputeerde staten met het oog op de openbare veiligheid of gezondheid of voor de regelmatige functionering van de openbare dienst noodzakelijk is.
7. Gedeputeerde staten stellen ter uitvoering van dit artikel en ter uitvoering van artikel B.5 nadere regels inzake de rechtspositie vast nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden.
Artikel B.7 Andere werkzaamheden in bijzondere omstandigheden
1. De ambtenaar kan worden verplicht in tijden van oorlog, oorlogsgevaar of andere buitengewone omstandigheden andere werkzaamheden te verrichten dan die welke hij gewoonlijk verricht, mits die werkzaamheden strekken ter uitvoering van de taak die de provincie in die tijden heeft of zal krijgen dan wel ertoe strekken een zo goed en ongestoord mogelijke uitvoering van die taak te verzekeren.
2. De ambtenaar, bedoeld in het eerste lid, is te allen tijde verplicht de opleidingen te volgen en deel te nemen aan oefeningen die verband houden met zijn in dat lid bedoelde taak.
Artikel B.8 Procedure en flankerend beleid reorganisaties
Bij reorganisaties worden de procedures en de hoofdlijnen van het flankerend beleid in acht genomen die zijn vastgelegd in bijlage 1 van deze regeling, die er onderdeel van uitmaakt. Gedeputeerde staten kunnen nadere regels vaststellen omtrent de te volgen procedure bij reorganisaties en omtrent de personele gevolgen van reorganisaties.
Xxxxxxxxx 0 Xxxxx arbeid
Artikel B.9 Ontslaggronden
De ambtenaar kan ontslag worden verleend:
a. op aanvraag, met inachtneming van het bepaalde in artikel B.10;
b. wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, met inachtneming van het bepaalde in artikel B.11;
c. met het oog op een FPU-uitkering, met inachtneming van het bepaalde in artikel B.12;
d. wegens reorganisatie, met inachtneming van het bepaalde in artikel B.13;
e. indien hij, naar het oordeel van gedeputeerde staten, na afloop van een periode waarin hij krachtens artikel 000x Xxxxxxxxxxxxx tijdelijk is ontheven van de waarneming van zijn functie, niet in een passende functie herplaatst kan worden;
f. indien hij, naar het oordeel van gedeputeerde staten, na afloop van het hem krachtens artikel D.15 verleend langdurig buitengewoon verlof, niet in een passende functie herplaatst kan worden;
g. wegens ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid wegens ziekte, met inachtneming van het bepaalde in artikel E.9;
x. wegens onbekwaamheid of ongeschiktheid voor de vervulling van zijn functie uit andere hoofde dan genoemd onder g;
i. wegens het verlies van een vereiste bij aanstelling, tenzij het vereiste alleen bij aanvaarding van de functie geldt;
x. wegens staat van curatele krachtens onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak;
k. wegens toepassing van lijfsdwang wegens schulden krachtens onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak;
l. wegens een onherroepelijk geworden veroordeling tot vrijheidsstraf wegens misdrijf of tot terbeschikkingstelling;
m. wegens het verstrekken van onjuiste of onvolledige gegevens bij of in verband met indiensttreding of keuring, zonder welke handelwijze niet tot aanstelling of goedkeuring zou zijn overgegaan, tenzij de ambtenaar aannemelijk maakt dat hij te goeder trouw heeft gehandeld;
n. als disciplinaire straf, met inachtneming van het bepaalde in artikel G.4;
o. wegens het niet meewerken aan re-integratie ingeval van ongeschiktheid ten gevolge van ziekte zijn arbeid te verrichten of wegens het niet aanvragen van een uitkering op grond van de WIA, met inachtneming van het bepaalde in artikel E.16;
p. op andere dan de in dit artikel genoemde gronden.
Artikel B.10 Ontslag op aanvraag
1. Aan de ambtenaar wordt op zijn aanvraag ontslag verleend.
2. Het ontslag gaat niet eerder in dan één maand en niet later dan drie maanden na de dag waarop de aanvraag is ontvangen. Met de ambtenaar kan in afwijking hiervan een ander tijdstip worden afgesproken waarop het ontslag ingaat.
3. De ontslagaanvraag, bedoeld in het eerste lid, kan worden aangehouden indien een onderzoek is gestart voor een ontslag op grond van artikel G.4, eerste lid, onderdeel e.
Artikel B.11 Ontslag wegens pensionering
1. Aan de ambtenaar wordt ontslag verleend met ingang van dag waarop de AOW- gerechtigde leeftijd wordt bereikt.
2. Aan de ambtenaar wordt op aanvraag ontslag verleend met het oog op de verkrijging van ouderdomspensioen vΓ³Γ³r de in het eerste lid bedoelde datum op grond van artikel 7.4 van het pensioenreglement. Op aanvraag van de ambtenaar kan dit ontslag ook voor een gedeelte van de voor hem geldende arbeidsduur worden verleend, tenzij zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen zich daartegen verzetten. Het ontslag gaat niet eerder in dan met ingang van de dag waarop het recht op het ouderdomspensioen ontstaat.
Artikel B.12 Ontslag wegens FPU
1. Aan de ambtenaar die ontslag vraagt met het oog op een FPU-uitkering wordt ontslag verleend, indien het bestuur van de Stichting fonds vrijwillig vervroegd uittreden overheidspersoneel alsmede het bestuur van de Stichting Pensioenfonds ABP op grond van een desbetreffende aanvraag hebben vastgesteld dat na dat te verlenen ontslag recht bestaat op een uitkering. Het ontslag gaat niet eerder in dan met ingang van de dag waarop het recht op uitkering ontstaat.
2. Op aanvraag van de ambtenaar kan het in het eerste lid genoemde ontslag ook voor een gedeelte van de voor hem geldende arbeidsduur worden verleend, tenzij de belangen van de dienst zich hiertegen verzetten. Het deeltijdontslag bedraagt ten minste 10% van de omvang van de in de vorige volzin bedoelde arbeidsduur. Ontslag voor een gedeelte uit een dienstverhouding waaruit reeds eerder gedeeltelijk ontslag met het oog op een FPU-uitkering heeft plaatsgevonden bedraagt ten minste 10% van de oorspronkelijke arbeidsduur.
3. Gedeputeerde staten stellen algemeen verbindende voorschriften vast inzake voorzieningen bij deeltijdontslag en aansluitend volledig ontslag als bedoeld in het eerste en tweede lid, in aanvulling op de FPU-uitkering, met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken.
Artikel B.13 Reorganisatie ontslag
1. De ambtenaar kan in het kader van een reorganisatie ontslag worden verleend indien het niet mogelijk is gebleken hem te benoemen in een passende functie.
2. Aan de ambtenaar die in het kader van een reorganisatie is benoemd in een andere functie kan alsnog het ontslag, bedoeld in het eerste lid worden verleend indien binnen een periode van uiterlijk een jaar te rekenen vanaf de datum waarop de functie hem is opgedragen, blijkt dat de desbetreffende functie niet passend is voor die ambtenaar en het niet mogelijk is om de ambtenaar binnen een redelijke termijn op een passende functie te benoemen.
3. Bij ontslagverlening op grond van het eerste en tweede lid wordt een opzegtermijn van drie maanden in acht genomen.
Artikel B.14 Voorzieningen in aanvulling op de Werkloosheidswet
Gedeputeerde staten stellen algemeen verbindende voorschriften vast inzake voorzieningen bij werkloosheid in aanvulling op de Werkloosheidswet, met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken.
Artikel B.15 Overlijden ambtenaar
1. De aanstelling eindigt door het overlijden van de ambtenaar.
2. Aan de nagelaten betrekkingen van de ambtenaar wordt over de periode vanaf de dag na het overlijden tot en met de laatste dag van de derde maand na die waarin het overlijden plaatsvond een bedrag uitgekeerd gelijk aan de laatstgenoten bezoldiging vermeerderd met een bedrag gelijk aan de vakantie-uitkering en de eindejaarsuitkering over die periode.
3. De overlijdensuitkering, bedoeld in het tweede lid, wordt verminderd met het bedrag van de uitkering dat aan de nagelaten betrekking ter zake van het overlijden van de ambtenaar toekomt krachtens een wettelijk voorgeschreven ziekte- of arbeidsongeschiktheidsverzekering of zou zijn toegekomen indien daarop ten gevolge van het toedoen van de ambtenaar geen aanspraak bestaat.
4. Voor de toepassing van dit artikel wordt onder nagelaten betrekkingen verstaan de nabestaande partner, van wie de overleden ambtenaar niet duurzaam gescheiden leefde, of, bij ontbreken van deze, de minderjarige kinderen of, indien ook deze ontbreken, degenen die geheel of grotendeels afhankelijk waren van de bezoldiging van de ambtenaar.
HOOFDSTUK C BEZOLDIGING
Paragraaf 1 Algemene bepalingen
Artikel C.1 Recht op bezoldiging
1. Aan de ambtenaar wordt een bezoldiging toegekend met inachtneming van het bepaalde in dit hoofdstuk.
2. Over de tijd gedurende welke de ambtenaar in strijd met zijn verplichtingen opzettelijk nalaat zijn dienst te verrichten ontvangt hij geen bezoldiging.
Artikel C.2 Uitbetaling salaris, toelagen, vergoedingen en tegemoetkomingen
1. Tenzij anders bepaald, betalen gedeputeerde staten het salaris en de toelagen, bedoeld in de artikelen C.11 tot en met C.15, maandelijks.
2. Tenzij anders bepaald, betalen gedeputeerde staten:
a. de vergoedingen voor overwerk, bedoeld in artikel C.20, bij de salarisbetaling binnen drie maanden na declaratie;
b. de vergoedingen van kosten, bedoeld in artikel F.4, bij de salarisbetaling in de maand na declaratie;
c. de werkgeversbijdrage in de levensloopregeling provincies, bedoeld in artikel D.10, de tegemoetkoming in de ziektekosten, bedoeld in artikel E.12, en de doorbetaling van bezoldiging bij ziekte en arbeidsongeschiktheid op grond van de voorschriften, bedoeld in artikel E.8, maandelijks bij de salarisbetaling.
3. De betalingen, bedoeld in dit artikel, hebben, onverminderd het bepaalde in artikel 4:88, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht, plaats zonder dat dit bij beschikking is vastgesteld.
Artikel C.3 Salaris en toelagen bij gebroken tijdvakken
Wanneer het salaris en de toelagen, bedoeld in de artikelen C.11 tot en met C.15, moeten worden berekend over een gedeelte van een maand wordt het bedrag per dag, tenzij anders is bepaald, vastgesteld door het maandbedrag te delen door het aantal kalenderdagen van die maand.
Xxxxxxxxx 0 Salaris
Artikel C.4 Inrichting salarisgebouw
1. Het salarisgebouw is vastgelegd in bijlage 2 van deze regeling, die er onderdeel van uit- maakt. Gedeputeerde staten vervangen deze bijlage met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken.
2. Het salarisgebouw bestaat uit 18 salarisschalen.
3. Per salarisschaal is het minimumsalaris en het maximumsalaris bepaald.
Artikel C.5 Bepaling salarisschaal
1. Gedeputeerde staten bepalen de salarisschaal van de ambtenaar met inachtneming van de zwaarte van de functie.
2. De zwaarte van de functie wordt vastgesteld met behulp van een systeem van methodische functiewaardering.
3. Gedeputeerde staten stellen met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken algemeen verbindende voorschriften vast met betrekking tot het systeem van methodische functiewaardering en de procedure van totstandkoming van de functiewaardering, alsmede een conversietabel aan de hand waarvan de bij de uitkomst van de functiewaardering behorende salarisschaal wordt bepaald.
4. Behoudens het bepaalde in het vijfde en zesde lid bepalen gedeputeerde staten de salarisschaal van de ambtenaar op die welke ingevolge de in het derde lid bedoelde conversietabel voor de functie geldt.
5. Gedeputeerde staten kunnen de salarisschaal van de ambtenaar bepalen op die welke direct voorligt aan de salarisschaal die ingevolge de in het derde lid bedoelde conversietabel voor de functie geldt, indien de ambtenaar bij benoeming in de functie nog niet volledig voldoet aan het minimaal noodzakelijke niveau voor de functie. Na maximaal 12 maanden geldt voor de ambtenaar de bij de uitkomst van de functiewaardering behorende salarisschaal tenzij hij blijkens een beoordeling nog niet volledig voldoet aan het minimaal noodzakelijke niveau voor de functie.
6. Indien de ambtenaar bij wijze van waarneming tijdelijk een andere functie vervult blijft de voordien voor hem geldende salarisschaal van toepassing.
7. Indien de ambtenaar tijdelijk bij wijze van proef is benoemd in een andere functie blijft de voordien voor hem geldende salarisschaal van toepassing, tenzij anders is bepaald.
Artikel C.6 Bepaling salaris
1. Bij eerste aanstelling ontvangt de ambtenaar in de regel het minimumsalaris in de voor hem geldende salarisschaal. Op basis van elders opgedane relevante kennis, ervaring en vaardigheden kunnen gedeputeerde staten bij eerste aanstelling een hoger salaris in de voor hem geldende salarisschaal vaststellen dan het minimumsalaris.
2. De ambtenaar ontvangt in de voor hem geldende salarisschaal ten minste een salaris dat gelijk is aan het maandbedrag van het minimumloon, dat krachtens de artikelen 7, 8 en 14 van de Wet minimumloon en minimum vakantiebijslag geldt voor werknemers van dezelfde leeftijd als de ambtenaar. Voor de ambtenaar met een deeltijdfunctie wordt het voor werknemers van dezelfde leeftijd geldende minimumloon geacht te zijn vastgesteld op een evenredig deel van het minimumloon in een volledige functie.
3. Bij benoeming in een andere functie waarvoor dezelfde salarisschaal geldt wordt het salaris in de regel bepaald op hetzelfde salaris als in de oude functie. Het salaris zal nooit minder zijn dan het salaris waarop hij in de oude functie aanspraak zou hebben.
4. Bij benoeming in een andere functie waarvoor een hogere salarisschaal geldt wordt het salaris in de voor hem geldende nieuwe salarisschaal opnieuw bepaald. Het salaris zal nooit minder zijn dan het salaris waarop hij in de oude functie aanspraak zou hebben.
5. Bij benoeming in een andere functie waarvoor een lagere salarisschaal geldt wordt het salaris bepaald op het salaris in de oude functie, doch maximaal op het maximumsalaris in de nieuwe salarisschaal. Indien het salaris in de oude functie hoger is dan het maximumsalaris in de nieuwe salarisschaal wordt de ambtenaar het verschil bij wijze van toelage toegekend. Deze toelage wordt als salaris aangemerkt. Het bepaalde in de eerste en tweede volzin is niet van toepassing indien de daar bedoelde benoeming plaatsvindt aansluitend op een tijdelijke benoeming in een functie waarvoor een hogere salarisschaal gold en de ambtenaar bij die tijdelijke benoeming is medegedeeld dat de salarisschaal in verband daarmee slechts tijdelijk zal gelden.
6. Indien de in de eerste volzin van het vijfde lid bedoelde benoeming plaatsvindt met toepassing van artikel E.7, op grond van artikel G.4, eerste lid, onderdeel d, of wegens onbekwaamheid of ongeschiktheid voor de vervulling van zijn functie anders dan door ziekte wordt het salaris bepaald op basis van de nieuwe salarisschaal.
7. Indien de in de eerste volzin van het vijfde lid bedoelde benoeming plaatsvindt op aanvraag van de ambtenaar wordt het salaris bepaald op basis van de nieuwe salarisschaal. Is de ambtenaar 55 jaar of ouder en op zijn aanvraag benoemd in een andere functie waarvoor een lagere salarisschaal geldt, dan blijft de pensioenopbouw gebaseerd op het salaris in de oude functie.
8. Indien als gevolg van een hernieuwde waardering van de functie voor de ambtenaar een hogere salarisschaal gaat gelden wordt het salaris bepaald op een gelijk salaris doch minimaal op het minimumsalaris in de nieuwe salarisschaal.
9. Indien als gevolg van een hernieuwde waardering van de functie voor de ambtenaar een lagere salarisschaal gaat gelden wordt het salaris bepaald op een gelijk salaris, doch maximaal op het maximumsalaris in de nieuwe salarisschaal. Indien het laatstelijk genoten salaris hoger is dan het maximumsalaris in de nieuwe salarisschaal wordt de ambtenaar het verschil bij wijze van toelage toegekend. Deze toelage wordt als salaris aangemerkt.
10. Indien de voor de ambtenaar geldende salarisschaal met toepassing van artikel C.5, vijfde lid, tweede volzin, is bepaald op de bij de uitkomst van de functiewaardering behorende salarisschaal wordt het salaris bepaald op het minimumsalaris in de voor hem geldende nieuwe salarisschaal. Het salaris zal nooit minder zijn dan het salaris waarop hij in de oude salarisschaal aanspraak zou hebben.
Artikel C.7 Salarisontwikkeling bij duurzame groei in het functioneren
1. Gedeputeerde staten verhogen het op grond van artikel C.6 bepaalde salaris van de ambtenaar die het maximumsalaris van de voor hem geldende salarisschaal nog niet heeft bereikt, met
a. 1% van dit maximumsalaris indien blijkens een beoordeling de duurzame groei in het functioneren niet geheel aan de gestelde eisen voldoet;
b. 3% van dit maximumsalaris indien blijkens een beoordeling de duurzame groei in het functioneren aan de gestelde eisen voldoet;
c. 4% van dit maximumsalaris indien blijkens een beoordeling de duurzame groei in het functioneren de gestelde eisen in ruime mate overtreft;
d. 6% van dit maximumsalaris indien blijkens een beoordeling de duurzame groei in het functioneren de gestelde eisen in uitzonderlijke mate overtreft.
2. Is het verschil tussen het salaris van de ambtenaar en het maximumsalaris van de voor hem geldende salarisschaal minder dan de in het eerste lid genoemde 1%, onderscheidenlijk 3%, 4% en 6% van het maximumsalaris, dan verhogen gedeputeerde staten het salaris, indien is voldaan aan de in het eerste lid genoemde voorwaarden, tot het bedrag van het maximumsalaris.
3. De beslissing over verhoging van het salaris op grond van dit artikel nemen gedeputeerde staten telkens na een periode van in de regel 12 maanden.
Artikel C.8 Salaris bij deeltijdfuncties
Het salaris van de ambtenaar met een deeltijdfunctie wordt vastgesteld op een evenredig deel van het salaris dat voor hem zou gelden bij een volledige functie.
Paragraaf 3 Variabele beloning
Artikel C.9 Incidentele beloning van prestaties
1. Aan de ambtenaar kennen gedeputeerde staten, indien zijn werkresultaten blijkens een beoordeling de gestelde eisen in ruime, onderscheidenlijk uitzonderlijke mate overtreffen, een eenmalige uitkering toe van 3%, onderscheidenlijk 7% van het salaris over de periode waarop de beoordeelde werkresultaten betrekking hebben.
2. De beslissing over toekenning van een eenmalige uitkering als bedoeld in dit artikel wordt telkens genomen na een periode van in de regel 12 maanden.
3. Voor de toepassing van dit artikel wordt onder werkresultaten verstaan resultaten met betrekking tot de werkzaamheden waarover in het in artikel F.7 bedoelde planningsgesprek afspraken zijn gemaakt.
Artikel C.10 Incidentele beloning van extra inzet
Aan de ambtenaar of een groep van ambtenaren kan een eenmalige beloning worden toegekend bij extra inzet of voor het verrichten van niet geplande activiteiten.
Paragraaf 4 Toelagen
Artikel C.11 Toelage waarneming andere functie
1. De ambtenaar die tijdelijk in opdracht een andere functie waaraan een hogere salarisschaal is verbonden, volledig waarneemt, ontvangt voor de duur van de waarneming een toelage. Geen toelage wordt toegekend bij waarneming vanwege vakantieverlof, tenzij dit vakantieverlof betreft dat krachtens een spaarregeling is gespaard.
2. De toelage wordt, behoudens bijzondere omstandigheden, slechts toegekend wanneer de waarneming een periode van ten minste een maand heeft geduurd.
3. De toelage bedraagt per maand 6% van het maximumsalaris dat voor de ambtenaar zou hebben gegolden in de bij de waargenomen functie behorende salarisschaal en een bedrag naar evenredigheid daarvan over perioden waarin niet een volle maand is waargenomen.
4. Bij een gedeeltelijke waarneming in de zin van dit artikel kan aan de ambtenaar een toelage worden toegekend die in verhouding staat tot de aard en de omvang van de waargenomen werkzaamheden.
Artikel C.12 Toelage onregelmatige dienst
1. Aan de ambtenaar voor wie een lagere salarisschaal geldt dan salarisschaal 11 en die, anders dan bij wijze van overwerk, in opdracht regelmatig of vrij regelmatig arbeid verricht op andere tijden dan op de dagen maandag tot en met vrijdag tussen 8 en 18 uur, wordt een toelage toegekend.
2. De toelage bedraagt per gewerkt uur een percentage van het voor de ambtenaar geldende salaris per uur en wel
a. 20% voor de uren op maandag tot en met vrijdag tussen 6 en 8 uur en tussen 18 en 22 uur;
b. 40% voor de uren op maandag tot en met vrijdag tussen 0 en 6 uur en tussen 22 en 24 uur en voor de uren op zaterdag;
c. 65% voor de uren op zondag, de feestdagen, genoemd in artikel D.1, derde lid, en andere daarmee door gedeputeerde staten gelijkgestelde dagen;
met dien verstande dat genoemde percentages worden berekend over ten hoogste het maximumsalaris per uur in salarisschaal 6.
3. Voor de in het tweede lid, onderdeel a, genoemde morgen- en avonduren wordt de toelage slechts toegekend, indien de arbeid is aangevangen vΓ³Γ³r 7 uur, respectievelijk is beΓ«indigd na 19 uur.
4. In afwijking van het tweede lid kunnen gedeputeerde staten bepalen dat voor een groep van ambtenaren de in dat lid genoemde percentages worden berekend over een voor alle ambtenaren van deze groep gelijk salarisbedrag per uur.
5. In afwijking van het eerste en tweede lid kunnen gedeputeerde staten voor de ambtenaar een vaste toelage vaststellen, onderscheidenlijk voor een groep van ambtenaren een voor alle ambtenaren van die groep gelijke vaste toelage vaststellen, zulks rekening houdend met het bepaalde in het tweede, derde en vierde lid, de geldende werktijdregeling en de mate waarin en de wijze waarop van die werktijdregeling pleegt te worden afgeweken. De toelage wordt aangepast indien zich wijzigingen voordoen in de berekeningsgrondslag daarvan.
6. Gedeputeerde staten stellen ter uitvoering van dit artikel nadere regels nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg heeft plaatsgevonden met de vakorganisaties van overheidspersoneel.
Artikel C.13 Afbouw toelage onregelmatige dienst
1. Aan de ambtenaar wiens bezoldiging als gevolg van het buiten zijn toedoen beΓ«indigen of verminderen van een toelage als bedoeld in artikel C.12 een blijvende verlaging ondergaat, welke ten minste 3% bedraagt van de som van het salaris en de toelagen, bedoeld in de artikelen C.14 en C.15, wordt een aflopende toelage toegekend, mits hij eerstgenoemde toelage, direct voorafgaande aan het tijdstip van vorenbedoelde beΓ«indiging of vermindering ervan, gedurende ten minste 2 jaren zonder onderbreking van langer dan 2 maanden heeft genoten.
2. Het bepaalde in het eerste lid is, onder gelijke voorwaarden, ook van toepassing als de in dat lid bedoelde beΓ«indiging of vermindering het gevolg is van
a. een medisch advies van de Arbo-dienst;
b. vrijwillige benoeming in een andere functie op grond van de artikelen B.5 en B.6, eerste lid;
c. vrijstelling van continudiensten in de nachturen van een ambtenaar van 55 jaar of ouder.
3. De aflopende toelage wordt toegekend voor een periode, gelijk aan een kwart van die waarin de ambtenaar, direct voorafgaande aan het tijdstip van de in het eerste lid bedoelde beΓ«indiging of vermindering, zonder onderbreking van langer dan 2 maanden de toelage, bedoeld in artikel C.12, heeft genoten. De aldus berekende periode wordt naar boven afgerond op een maand. De aflopende toelage wordt toegekend voor een periode van maximaal 3 jaar.
4. De overeenkomstig het derde lid berekende periode wordt in drie gelijke delen gesplitst waarbij, zo nodig, in de eerste twee deelperioden afronding naar boven op een maand plaatsvindt, zonder dat hierdoor de totale periode wordt overschreden. Gedurende bedoelde drie deelperioden bedraagt de aflopende toelage achtereenvolgens 75%, 50% en 25% van de voor de desbetreffende maand van toepassing zijnde, in het vijfde lid bepaalde berekeningsbasis.
5. De berekeningsbasis, bedoeld in het vierde lid, is het bedrag dat de ambtenaar over de 12 kalendermaanden, voorafgaande aan het tijdstip van de in het eerste lid bedoelde
beΓ«indiging of vermindering, gemiddeld per maand aan toelage op grond van artikel C.12 heeft genoten, verminderd met het bedrag dat hij daarna in totaal per maand gaat genieten aan toelage op grond van artikel C.12 en aan verhoging van de bezoldiging, anders dan wegens algemene salarisverhogingen.
6. Ingeval er sprake is van een algemene salariswijziging wordt voor de toepassing van dit artikel rekening gehouden met een fictieve wijziging van de in het vijfde lid bedoelde bedragen, zulks tot het percentage van deze algemene salariswijziging.
7. De aflopende toelage kan met instemming van de ambtenaar worden afgekocht door een uitkering ineens.
8. Aan de in het eerste en tweede lid bedoelde ambtenaar van 60 jaar of ouder wordt, onder gelijke voorwaarden, een blijvende toelage toegekend van 100% van de in het vijfde lid bepaalde berekeningsbasis.
9. De aflopende toelage die op grond van dit artikel is toegekend gaat, zodra de ambtenaar de leeftijd van 60 jaar bereikt, over in een blijvende toelage als bedoeld in het achtste lid. De in de vorige volzin bedoelde blijvende toelage bedraagt, in afwijking van het bepaalde in het achtste lid, het percentage van de berekeningsbasis dat voor de berekening van de aflopende toelage ingevolge het vierde lid laatstelijk op hem van toepassing was.
Artikel C.14 Arbeidsmarkttoelage en bindingspremie
1. Aan een ambtenaar of een groep van ambtenaren kan om redenen van werving of behoud onder nader te bepalen voorwaarden hetzij een toelage, hetzij een bindingspremie worden toegekend.
2. De in het eerste lid bedoelde toelage wordt toegekend voor een tevoren vastgestelde periode van maximaal 3 jaren. Deze periode kan telkens voor maximaal 3 jaren worden verlengd.
3. De in het eerste lid bedoelde toelage bedraagt per maand ten hoogste 10% van zijn salaris doch nooit meer dan het verschil tussen dit salaris en het maximumsalaris dat hij zou hebben genoten in de naast hogere salarisschaal. De toelage wordt in de regel maandelijks uitbetaald.
4. De in het eerste lid bedoelde bindingspremie wordt toegekend en uitbetaald na een tevoren vastgestelde periode van ten minste 3 jaren.
5. De in het eerste lid bedoelde bindingspremie bedraagt ten hoogste 10% van zijn salaris over de in het vierde lid bedoelde periode doch nooit meer dan het verschil tussen dit salaris en het maximumsalaris dat hij over die periode in de naast hogere salarisschaal zou hebben genoten.
6. Gedeputeerde staten kunnen bepalen dat aan de ambtenaar die niet heeft kunnen voldoen aan de in het eerste lid bedoelde voorwaarden door een niet aan hemzelf te wijten oorzaak de toelage, onderscheidenlijk bindingspremie gedeeltelijk wordt toegekend.
7. Gedeputeerde staten kunnen ter uitvoering van dit artikel nadere regels stellen en bepalen de groepen van ambtenaren aan wie de in het eerste lid bedoelde toelage en bindingspremie kan worden toegekend nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg heeft plaatsgevonden met de vakorganisaties van overheidspersoneel.
Artikel C.15 Toelage op andere gronden
1. Gedeputeerde staten kunnen aan groepen van ambtenaren op andere gronden dan die, vermeld in de artikelen C.11 tot en met C.14, een toelage toekennen overeenkomstig de daartoe door hen vast te stellen algemeen verbindende voorschriften. Over deze algemeen
verbindende voorschriften vindt overleg plaats met de vakorganisaties van overheidspersoneel overeenkomstig hoofdstuk I.
2. In uitzonderlijke gevallen kan aan de ambtenaar een toelage worden toegekend op andere gronden dan die, vermeld in de artikelen C.11 tot en met C.14 en artikel C.15, eerste lid.
Xxxxxxxxx 0 Xxxxxxxxxxx en gratificaties
Artikel C.16 Vakantie-uitkering
1. De ambtenaar heeft recht op een vakantie-uitkering ten bedrage van 8% van de door hem genoten bezoldiging.
2. De vakantie-uitkering per maand bedraagt ten minste het in bijlage 2 van deze regeling ge noemde bedrag, met dien verstande dat dit bedrag bij een deeltijdfunctie of bij genot van slechts een gedeelte van zijn bezoldiging naar evenredigheid wordt verminderd.
3. De vakantie-uitkering wordt eenmaal per jaar in de maand mei betaald over de periode van 12 maanden, die is aangevangen met de maand juni van het voorafgaande kalenderjaar.
4. Bij ontslag van de ambtenaar vindt bij de laatste salarisbetaling betaling plaats over het tijdvak, gelegen tussen het einde van de laatst verstreken periode, waarover de vakantie- uitkering is betaald en de datum van het ontslag.
5. De betalingen, bedoeld in dit artikel, hebben, onverminderd het bepaalde in artikel 4:88, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht, plaats zonder dat dit bij beschikking is vastgesteld.
Artikel C.17 Eindejaarsuitkering
1. De ambtenaar heeft recht op een eindejaarsuitkering ten bedrage van 8,3% van het door hem genoten salaris.
2. De eindejaarsuitkering wordt eenmaal per kalenderjaar in de maand december uitbetaald.
3. Bij ontslag van de ambtenaar vindt bij de laatste salarisbetaling betaling plaats over het tijdvak, gelegen tussen het einde van de laatst verstreken periode, waarover de eindejaarsuitkering is betaald en de datum van het ontslag.
4. De betalingen, bedoeld in dit artikel, hebben, onverminderd het bepaalde in artikel 4:88, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht, plaats zonder dat dit bij beschikking is vastgesteld.
Artikel C.18 Eenmalige uitkering
De ambtenaar kan op grond van afspraken in het SPA een eenmalige uitkering worden toegekend.
Artikel C.19 Gratificatie ambtsjubileum
Gedeputeerde staten stellen, nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden, algemeen verbindende voorschriften vast inzake het recht op een gratificatie wegens ambtsjubileum.
Xxxxxxxxx 0 Xxxxxxxxxxxx voor extra diensten
Artikel C.20 Vergoeding voor overwerk
1. Aan de ambtenaar voor wie een lagere salarisschaal geldt dan salarisschaal 11 en die in opdracht overwerk verricht wordt een vergoeding toegekend.
2. Onder overwerk wordt verstaan arbeid buiten de voor de ambtenaar geldende werktijden, voor zover daardoor het voor hem vastgestelde aantal arbeidsuren wordt overschreden. Arbeid als bedoeld in de eerste volzin wordt niet als overwerk aangemerkt, indien die is verricht ter voldoening aan de verplichtingen op grond van artikel B.7.
3. Voor overwerk dat gedurende korter dan een half uur onmiddellijk voor het begin of onmiddellijk na het einde van de voor de ambtenaar vastgestelde werktijd wordt verricht wordt geen vergoeding toegekend.
4. De vergoeding voor overwerk bestaat uit
x. xxxxxx gedurende een periode, gelijk aan het aantal uren van het overwerk; en
b. een bedrag in geld dat voor elk uur overwerk een percentage is van het voor de ambtenaar geldende salaris per uur.
5. Indien naar het oordeel van de leidinggevende het dienstbelang zich verzet tegen het toekennen van verlof wordt in plaats van verlof voor ieder uur een bedrag in geld toegekend, gelijk aan het voor de ambtenaar geldende salaris per uur.
6. Het in het vierde lid, onderdeel b, genoemde percentage bedraagt voor overwerk, verricht op
a. zondag, de feestdagen, genoemd in artikel D.1, derde lid, en andere daarmee door gedeputeerde staten gelijkgestelde dagen, alsmede op de dag, volgende op een van voorgaande dagen, tussen 0 en 6 uur: 100%;
b. zaterdag tussen 0 en 6 uur en tussen 18 en 24 uur: 75%;
c. zaterdag tussen 6 en 18 uur: 50%;
d. maandag tot en met vrijdag tussen 20 en 24 uur: 50%;
e. dinsdag tot en met vrijdag tussen 0 en 6 uur: 50%;
f. maandag tot en met vrijdag tussen 6 uur en het tijdstip, gelegen 2 uur voor het begin van de voor de ambtenaar geldende werktijd: 50%;
g. maandag tot en met vrijdag tussen het tijdstip, gelegen tussen 2 uur na het einde van de voor de ambtenaar geldende werktijd en 20 uur: 50%;
h. maandag tot en met vrijdag tussen 6 en 20 uur, behoudens de uren, bedoeld in de onderdelen f en g: 25%.
7. Voor de vaststelling van de duur van het overwerk gelden de uren waarop verlof is genoten als uren waarop is gewerkt.
8. Gedeputeerde staten kunnen voor werkzaamheden die ambtenaren met een verschillende bezoldiging en eventueel verschillende functies tezamen en gelijktijdig in overwerk moeten verrichten een gelijke, naar hun oordeel redelijke vergoeding vaststellen.
9. Gedeputeerde staten kunnen aan een ambtenaar die regelmatig overwerk moet verrichten, een vaste vergoeding toekennen. Gedurende de tijd dat de ambtenaar geen of een gedeelte van zijn bezoldiging geniet wordt de in de eerste volzin bedoelde vergoeding niet, onderscheidenlijk naar evenredigheid toegekend.
10. Gedeputeerde staten kunnen aan een ambtenaar voor wie een hogere salarisschaal geldt dan salarisschaal 10, in bijzondere gevallen voor overwerk een door hen te bepalen vergoeding toekennen, indien en naarmate dit naar hun oordeel, gelet op de aard of de omvang van het overwerk en de onvermijdelijkheid daarvan, redelijk is te achten.
11. Gedeputeerde staten kunnen ter uitvoering van dit artikel nadere regels vaststellen nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg heeft plaatsgevonden met de vakorganisaties van overheidspersoneel. Zij kunnen in bijzondere gevallen een regeling treffen die het bepaalde in dit artikel aanvult of daarvan afwijkt.
12. De vergoeding in geld voor overwerk is pensioengevend inkomen in de zin van het pensioenreglement.
Artikel C.21 Vergoeding voor andere extra diensten dan overwerk
Gedeputeerde staten kunnen, nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden, algemeen verbindende voorschriften vaststellen inzake het recht op een vergoeding voor andere extra diensten dan overwerk.
HOOFDSTUK D ARBEIDSDUUR, WERKTIJDEN EN VERLOF
Paragraaf 1 Arbeidsduur en werktijden
Artikel D.1 Arbeidsduur.
1. Gedeputeerde staten bepalen de arbeidsduur voor de ambtenaar met inachtneming van de uitkomsten van het overleg met de organisaties van overheidspersoneel in het SPA.
2. De arbeidsduur per jaar voor de ambtenaar met een volledige functie is daarbij gelijk aan het aantal kalenderdagen per jaar, verminderd met het aantal zaterdagen en zondagen en niet op zaterdag of zondag vallende feestdagen, vermenigvuldigd met 7,2 uur per dag.
3. Onder feestdagen worden verstaan de nieuwjaarsdag, de tweede paasdag, Hemelvaartsdag, de tweede pinksterdag, de beide kerstdagen, de dag, waarop de verjaardag van de koning wordt gevierd en - eenmaal in de vijf jaar in lustrumjaren - 5 mei.
4. De arbeidsduur per jaar voor de ambtenaar met een deeltijdfunctie wordt evenredig aan het deeltijdpercentage bepaald.
5. Tenzij zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen zich daartegen verzetten, wordt de arbeidsduur van de ambtenaar op aanvraag bepaald op meer dan die in een volledige functie als bedoeld in het tweede lid. De arbeidsduur bedraagt ten hoogste 40 uur per week. De aanspraken bij of krachtens deze regeling die zijn gerelateerd aan de arbeidsduur, worden bepaald naar evenredigheid ten opzichte van de arbeidsduur in een volledige functie als bedoeld in het tweede lid.
Artikel D.2 Werktijdenregelingen
1. Gedeputeerde staten stellen een algemene werktijdenregeling vast nadat met inachtneming van de bepalingen in en krachtens de Wet op de ondernemingsraden daarover overleg met de ondernemingsraad heeft plaatsgevonden.
2. Gedeputeerde staten kunnen voor bepaalde onderdelen van de organisatie of voor bepaalde functies een bijzondere werktijdenregeling vaststellen nadat met inachtneming van de bepalingen in en krachtens de Wet op de ondernemingsraden daarover overleg met de ondernemingsraad heeft plaatsgevonden.
3. Gedeputeerde staten kunnen in afwijking van de in het eerste of tweede lid vastgestelde werktijdenregeling met de ambtenaar een individuele werktijdenregeling afspreken, daaronder begrepen een werktijdenregeling voor een langere periode dan één kalenderjaar, waarbij de voor de ambtenaar geldende arbeidsduur wordt berekend naar evenredigheid van de langere periode.
De afgesproken individuele werktijdenregeling wordt schriftelijk vastgelegd.
4. De werktijdenregelingen, bedoeld in het eerste, tweede en derde lid, worden zodanig vastgesteld, dat een goede bedrijfsvoering is gewaarborgd en dat, zo mogelijk, wordt rekening gehouden met de individuele wensen en arbeidsomstandigheden van de ambtenaar.
5. De ambtenaar kan in het belang van de dienst worden verplicht:
x. tijdelijk werkzaamheden te verrichten buiten de voor hem geldende werktijden;
b. zich buiten de voor hem geldende werktijden ter beschikking te houden.
Artikel D.3 Aanwijzing collectieve roostervrije dagen
1. Gedeputeerde staten kunnen, nadat met inachtneming van de Wet op de ondernemingsraden daarover overleg met de ondernemingsraad heeft plaatsgevonden, elk jaar maximaal 7 werkdagen aanwijzen als collectieve roostervrije dagen.
2. Onverminderd het bepaalde in het eerste lid is 5 mei een collectieve roostervrije dag in jaren dat deze op een werkdag valt en niet op grond van artikel D.1, derde lid, als feestdag wordt aangemerkt.
Artikel D.4 Bijzondere bepalingen ten aanzien van de werktijd van oudere ambtenaren
1. P.M. (gereserveerd voor de regelingen van werktijdvermindering voor oudere ambtenaren, niet zijnde de FPU-plusregeling provincies waarover in het SPA-akkoord 2000/2001 afspraken zijn gemaakt en welke zijn opgenomen in de regeling ter uitvoering van artikel B.12, derde lid)
2. Op zijn aanvraag wordt de ambtenaar van 55 jaar of ouder geheel of gedeeltelijk vrijgesteld van continudiensten in de nachturen.
Paragraaf 2 Vakantieverlof
Artikel D.5 Aanspraak op vakantieverlof
1. De ambtenaar heeft per kalenderjaar aanspraak op 180 uren vakantieverlof met behoud van de volle bezoldiging, zijnde 144 uren basisvakantieverlof en 36 uren aanvullend vakantieverlof.
Voor de ambtenaar met een deeltijdfunctie wordt de aanspraak op zowel het basisvakantieverlof als het aanvullend vakantieverlof bepaald evenredig aan het deeltijdpercentage.
2. Bij aanvang of einde van het dienstverband in de loop van het kalenderjaar wordt de aanspraak op het basisvakantieverlof en op het aanvullend vakantieverlof vastgesteld naar evenredigheid van de duur van het dienstverband in dat jaar.
3. Indien de arbeidsduur van de ambtenaar wordt gewijzigd wordt de aanspraak op basisvakantieverlof en aanvullend vakantieverlof over het eventueel resterende deel van het kalenderjaar opnieuw vastgesteld, rekening houdend met de nieuwe arbeidsduur.
Artikel D.6 Vermindering en verval van aanspraak op vakantieverlof
1. Over kalendermaanden gedurende welke de ambtenaar in afwijking van de voor hem geldende werktijdregeling geen arbeid, onderscheidenlijk gedeeltelijk arbeid verricht, heeft hij geen aanspraak op basisvakantieverlof en aanvullend vakantieverlof, onderscheidenlijk aanspraak op basisvakantieverlof en aanvullend vakantieverlof naar evenredigheid van het gedeelte van de werktijd waarop de arbeid volgens de werktijdregeling is verricht.
2. Het eerste lid is niet van toepassing indien geheel of gedeeltelijk geen arbeid wordt verricht wegens:
x. xxxxxxx vakantieverlof;
b. zwangerschaps- en bevallingsverlof als bedoeld in artikel D.11;
c. buitengewoon verlof van korte duur op grond van de artikelen D.12 en D.13 en op grond van de Wet op de ondernemingsraden.
3. In afwijking van het bepaalde in het eerste lid heeft de ambtenaar over de uren waarop hij met recht op gehele of gedeeltelijke doorbetaling van bezoldiging wegens ziekte geen arbeid heeft verricht, aanspraak op
a. basisvakantieverlof overeenkomstig het bepaalde in artikel D.5;
b. aanvullend vakantieverlof overeenkomstig het bepaalde in artikel D.5, voor zover het de eerste 26 weken van verhindering wegens ziekte om arbeid te verrichten betreffen, waarbij werkhervatting van 4 weken of minder geen nieuwe periode van 26 weken inluidt.
4. De aanspraak op basisvakantieverlof vervalt 12 maanden na de laatste dag van het kalenderjaar waarin de aanspraak is ontstaan, tenzij de ambtenaar tot aan dat tijdstip redelijkerwijs niet in staat is geweest om dit vakantieverlof op te nemen.
5. De aanspraak op basisvakantieverlof dat niet ingevolge het vierde lid vervalt en de aanspraak op aanvullend vakantieverlof vervallen na afloop van 5 jaren na de laatste dag van het kalenderjaar waarin de aanspraak is ontstaan.
Artikel D.7 Opnemen van het vakantieverlof
1. De ambtenaar kan het vakantieverlof waarop hij aanspraak heeft opnemen, tenzij hem daarvoor om redenen van dienstbelang geen toestemming is verleend. De ambtenaar meldt het voornemen om vakantieverlof op te nemen tijdig.
2. De ambtenaar neemt het vakantieverlof als regel op in het kalenderjaar waarop het betrekking heeft en als regel zodanig dat hij in ieder geval 2 weken aaneengesloten vrij van dienst is. Niet opgenomen vakantieverlof wordt in het volgende kalenderjaar opgenomen.
3. De ambtenaar wordt in de gelegenheid gesteld per kalenderjaar in ieder geval het voor dat jaar geldende basisvakantieverlof op te nemen.
4. De ambtenaar wordt, tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten, in de gelegenheid gesteld vakantieverlof op te nemen op officiΓ«le feestdagen die samenhangen met zijn geloof en/of culturele achtergrond, anders dan de dagen genoemd in artikel D.1, derde lid, bij het huwelijk en geregistreerd partnerschap van bloed- en aanverwanten in de eerste en tweede graad, bij verhuizing en bij overlijden van bloed- en aanverwanten in de derde en vierde graad van de ambtenaar of diens partner.
5. Wanneer zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen dat noodzakelijk maken kan de aan de ambtenaar verleende toestemming om vakantieverlof op te nemen, worden ingetrokken, zowel vΓ³Γ³r als tijdens het vakantieverlof. Indien de ambtenaar ten gevolge van het intrekken van de toestemming om vakantieverlof op te nemen geldelijke schade lijdt, wordt deze hem vergoed.
Artikel D.8 Vakantieverlof en ziekte
1. De ambtenaar kan ook tijdens ziekte vakantieverlof opnemen.
2. Voor de ambtenaar die wegens ziekte gedeeltelijk geen arbeid verricht worden bij het opnemen van basisvakantieverlof de uren voor de gehele arbeidsduur in mindering gebracht op het basisvakantieverlof.
3. Indien de ambtenaar aannemelijk kan maken dat hij, indien aan hem geen toestemming zou zijn verleend om vakantieverlof op te nemen, wegens ziekte op uren van het vakantieverlof verhinderd zou zijn geweest zijn arbeid te verrichten, worden die uren als niet opgenomen vakantieverlof aangemerkt.
Artikel D.9 Vakantieverlof en einde dienstverband
1. Voor ieder uur vakantieverlof dat de ambtenaar niet heeft kunnen opnemen op de dag dat het dienstverband eindigt wordt hem een vergoeding toegekend.
2. De vergoeding, bedoeld in het eerste lid, is voor ieder van die uren vakantieverlof gelijk aan het salaris per uur van de ambtenaar.
3. Indien het dienstverband eindigt door overlijden van de ambtenaar wordt de in het eerste lid bedoelde vergoeding toegekend aan de nagelaten betrekkingen, bedoeld in artikel B.15, vierde lid.
4. Indien op de dag dat het dienstverband eindigt blijkt dat de ambtenaar, anders dan door toedoen van de provincie, xxxxxx vakantieverlof heeft genoten, is hij voor ieder uur teveel genoten vakantieverlof een bedrag verschuldigd ten bedrage van het salaris per uur.
Artikel D.10 Levensloop
Gedeputeerde staten stellen met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken een levensloopregeling vast die ten doel heeft het treffen van een voorziening in geld uitsluitend ten behoeve van het opnemen van een periode van extra verlof.
Paragraaf 3 Buitengewoon verlof
Artikel D.11 Zwangerschaps- en bevallingsverlof
1. De vrouwelijke ambtenaar heeft in verband met haar bevalling recht op zwangerschaps- en bevallingsverlof.
2. Het recht op zwangerschapsverlof bestaat vanaf 6 weken voor de dag na de vermoedelijke datum van bevalling, zoals aangegeven in een aan de provincie overgelegde schriftelijke verklaring van een arts of verloskundige, tot en met de dag van de bevalling. Het zwangerschapsverlof gaat in uiterlijk 4 weken voor de dag na de vermoedelijke datum van bevalling.
3. Het bevallingsverlof gaat in op de dag na de bevalling en bedraagt 10 aaneengesloten weken, vermeerderd met het aantal dagen dat het zwangerschapsverlof tot en met de vermoedelijke datum van bevalling, dan wel, indien eerder gelegen, tot en met de werkelijke datum van bevalling, minder dan 6 weken heeft bedragen.
4. Voor de toepassing van het derde lid worden dagen waarover de vrouwelijke ambtenaar op grond van artikel 29a, tweede lid, van de Ziektewet ziekengeld heeft genoten in de periode dat zij recht heeft op zwangerschapsverlof, maar dat xxxxxx nog niet is ingegaan, aangemerkt als dagen waarover zij zwangerschapsverlof heeft genoten.
5. Gedurende het zwangerschaps- en bevallingsverlof behoudt de vrouwelijke ambtenaar haar aanspraak op bezoldiging. Op de bezoldiging wordt via een inhouding in mindering gebracht een bedrag, gelijk aan de uitkering krachtens de Wet arbeid en zorg waarop zij gedurende het zwangerschaps- en bevallingsverlof recht heeft of gehad zou hebben als zij tijdig een aanvraag voor die uitkering zou hebben gedaan.
Artikel D.12 Buitengewoon verlof
1. De ambtenaar heeft, tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten, recht op verlof van korte duur met behoud van bezoldiging bij huwelijk en geregistreerd partnerschap van de ambtenaar voor 1 dag.
2. De ambtenaar behoudt het recht op bezoldiging voor een korte, naar billijkheid te berekenen tijd, wanneer hij ten gevolge van een calamiteit verhinderd is geweest zijn arbeid te verrichten. Desgevraagd dient de ambtenaar aannemelijk te maken dat er daadwerkelijk sprake was van een calamiteit.
3. De ambtenaar aan wie op grond van artikel 3:2 van de Wet arbeid en zorg in verband met de adoptie van een kind of de opname van een pleegkind als bedoeld in artikel 5:1, tweede lid, onderdeel d, van die wet, verlof is verleend behoudt over die verlofperiode zijn aanspraak op bezoldiging. Op de bezoldiging wordt via een inhouding in mindering gebracht een bedrag, gelijk aan de uitkering krachtens de Wet arbeid en zorg waarop hij gedurende de verlofperiode recht heeft of gehad zou hebben als tijdig een aanvraag voor die uitkering zou zijn gedaan.
4. De ambtenaar aan wie op grond van artikel 5:1 van de Wet arbeid en zorg kortdurend zorgverlof is verleend, behoudt over die verlofperiode zijn aanspraak op bezoldiging.
5. Het kort betaald verzuimverlof op grond van artikel 4:1, eerste lid, juncto tweede lid, onderdeel b, van de Wet arbeid en zorg duurt bij het overlijden van
a. de partner en bloed- en aanverwanten in de eerste graad: vier dagen;
b. overige bloed- en aanverwanten in de rechte lijn, bloed- en aanverwanten in de tweede graad van de zijlijn en huisgenoten, niet zijnde de partner of genoemde bloed- en aanverwanten: maximaal twee dagen, of, indien de ambtenaar is belast met de lijkbezorging, maximaal vier dagen.
Artikel D.13 Buitengewoon verlof voor activiteiten van vakorganisaties
1. Tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten worden per kalenderjaar ten hoogste 108 uren buitengewoon verlof met behoud van de volle bezoldiging verleend voor het bijwonen van vergaderingen van statutaire organen van de in artikel I.1, tweede lid, bedoelde vakorganisaties van overheidspersoneel en van centrale organisaties en internationale ambtenarenorganisaties, waarbij deze vakorganisaties zijn aangesloten, mits de ambtenaar hieraan deelneemt:
a. voor zover het betreft vergaderingen van vakorganisaties van overheidspersoneel, als bestuurslid van die vakorganisatie dan wel als afgevaardigde of bestuurslid van een onderdeel daarvan;
b. voor zover het betreft vergaderingen van centrale organisaties, waarbij de vakorganisaties van overheidspersoneel zijn aangesloten, als bestuurslid van die centrale organisatie dan wel als afgevaardigde of bestuurslid van bedoelde vakorganisaties van overheidspersoneel;
c. voor zover het betreft vergaderingen van een internationale ambtenarenorganisatie, waarbij de vakorganisaties van overheidspersoneel zijn aangesloten, als bestuurslid van deze internationale ambtenarenorganisatie dan wel als afgevaardigde of bestuurslid van bedoelde vakorganisaties van overheidspersoneel.
2. Tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten wordt per kalenderjaar tot ten hoogste 187,2 uren buitengewoon verlof met behoud van de volle bezoldiging verleend aan de ambtenaar die door een van de in artikel I.1, tweede lid, bedoelde vakorganisaties van overheidspersoneel is aangewezen om bestuurlijke en/of vertegenwoordigende activiteiten te ontplooien binnen zijn vakorganisatie dan wel binnen het provinciaal apparaat. De door de ambtenaar te verrichten activiteiten dienen de doelstellingen van zijn vakorganisatie van overheidspersoneel te ondersteunen.
3. Tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten, wordt buitengewoon verlof met behoud van de volle bezoldiging verleend aan de ambtenaar voor het - op uitnodiging van een in artikel I.1, tweede lid, bedoelde vakorganisatie van overheidspersoneel - als cursist deelnemen aan een cursus, met dien verstande dat dit verlof ten hoogste 50,4 uren per 2 kalenderjaren bedraagt.
4. Het verlof, verleend op grond van het eerste, tweede en derde lid, bedraagt tezamen ten hoogste 216 uren per kalenderjaar, met dien verstande dat ten hoogste 288 uren verlof per kalenderjaar worden verleend aan een lid van het hoofdbestuur van een in artikel I.1, tweede lid, bedoelde vakorganisatie van overheidspersoneel of van een centrale organisatie waarbij die vakorganisatie is aangesloten.
5. Voor de ambtenaar met een deeltijdfunctie wordt het verlof, bedoeld in het tweede, derde en vierde lid, bepaald evenredig aan het deeltijdpercentage.
6. Het verlof, bedoeld in het tweede tot en met vijfde lid, wordt slechts verleend aan de ambtenaar die lid is van een in artikel I.1, tweede lid, bedoelde vakorganisatie van overheidspersoneel.
7. Tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten wordt buitengewoon verlof met behoud van de volle bezoldiging verleend voor deelname aan het in artikel I.1 bedoelde overleg als vertegenwoordiger van de vakorganisatie van overheidspersoneel en aan het daartoe noodzakelijke vooroverleg van de vakorganisaties van overheidspersoneel.
Artikel D.14 Non-activiteit
1. Bij non-activiteit, bedoeld in artikel 125c, eerste lid, van de Ambtenarenwet bestaat geen recht op doorbetaling van de bezoldiging, toeslagen, toelagen, uitkeringen en vergoedingen.
2. Indien de ambtenaar uit hoofde van zijn benoeming of verkiezing, bedoeld in artikel 125c, tweede lid, van de Ambtenarenwet aanspraak heeft op inkomsten - niet zijnde een
onkostenvergoeding - wordt op zijn bezoldiging over de tijd dat hij het op grond van dat artikellid verleende verlof geniet een inhouding toegepast. Deze inhouding gaat hetgeen hij geacht kan worden te ontvangen als inkomsten over de met het verlof overeenkomende tijd niet te boven.
Artikel D.15 Kapstokbepaling buitengewoon verlof
Gedeputeerde staten kunnen, indien daartoe naar hun oordeel termen bestaan, de ambtenaar op zijn aanvraag buitengewoon verlof verlenen voor bepaalde of onbepaalde tijd, al dan niet met behoud van volle of gedeeltelijke bezoldiging en op door hen te bepalen wijze. Gedeputeerde staten kunnen de ambtenaar ook anders dan op aanvraag buitengewoon verlof van korte duur met behoud van bezoldiging verlenen als daartoe naar hun oordeel aanleiding bestaat.
Artikel D.16 Langdurend onbetaald verlof
1. De ambtenaar kan gedeputeerde staten verzoeken om onbetaald verlof te verlenen voor de volledige arbeidsduur of voor een deel daarvan. Het verlof wordt ten minste drie maanden tevoren aangevraagd. De aanvraag bevat in ieder geval de datum waarop het verlof ingaat, het aantal op te nemen uren verlof en de verdeling daarvan over de weken.
2. Het verlof bedraagt minimaal acht aaneengesloten weken. De maximumduur wordt in overleg tussen de ambtenaar en zijn leidinggevende vastgesteld.
3. Gedeputeerde staten kennen het aangevraagde verlof toe, tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten.
4. Gedeputeerde staten kunnen op verzoek van de ambtenaar besluiten dat het verlof op grond van onvoorziene omstandigheden niet wordt opgenomen of niet wordt voortgezet. Zij kunnen het verzoek afwijzen indien een zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang zich hiertegen verzet. Aan dit verzoek hoeft niet eerder gevolg gegeven te worden dan vier weken na het verzoek. In het geval dat het verlof met toepassing van de eerste volzin na het tijdstip van ingang daarvan niet wordt voortgezet, vervalt het recht op het overige deel van het verlof.
5. Het verlof wordt bij samenloop voor de duur van het zwangerschaps- en bevallingsverlof opgeschort.
6. Na afloop van het verlof keert de ambtenaar terug in de functie die hij bij aanvang van dat verlof vervulde.
Artikel D.17 Aanspraken tijdens onbetaald verlof
1. Over de opgenomen uren van het in artikel D.16 bedoelde onbetaald verlof heeft geen opbouw van vakantieverlof, vakantie-uitkering en eindejaarsuitkering plaats.
2. Gedurende de periode van onbetaald verlof als bedoeld in artikel D.16 behoudt de ambtenaar zijn aanspraak op een tegemoetkoming in de ziektekosten.
3. Met uitzondering van de in het tweede lid bedoelde tegemoetkoming bestaat over de uren van onbetaald verlof geen aanspraak op doorbetaling van bezoldiging, toeslagen, toelagen, uitkeringen en vergoedingen.
4. De op grond van het pensioenreglement verschuldigde pensioenpremie over de periode van onbetaald verlof komt gedurende de eerste zes maanden voor rekening van de provincie en de ambtenaar overeenkomstig de standaardverdeling van de pensioenpremie tussen werkgever en werknemer en daarna volledig voor rekening van de ambtenaar.
5. Het bepaalde in het eerste tot en met vierde lid is van overeenkomstige toepassing op:
a. onbetaald ouderschapsverlof als bedoeld in hoofdstuk 6 van de Wet arbeid en zorg;
b. onbetaald langdurend zorgverlof als bedoeld in afdeling 2 van hoofdstuk 5 van de Wet arbeid en zorg.
HOOFDSTUK E GEZONDHEID EN ARBEIDSOMSTANDIGHEDEN
Artikel E.1 Algemene bepalingen
1. Gedeputeerde staten sluiten een overeenkomst met een Arbo-dienst.
2. Gedeputeerde staten stellen, nadat met inachtneming van de bepalingen in en krachtens de Wet op de ondernemingsraden daarover overleg met de ondernemingsraad heeft plaatsgevonden, regels met betrekking tot de wijze waarop invulling wordt gegeven aan de begeleiding van ziekteverzuim, verplichtingen inzake ziek- en hersteldmelding daaronder begrepen, de arbeidsgezondheidskundige begeleiding en de daarbij in acht te nemen procedures.
Artikel E.2 Keuring bij aanstelling of functiewijziging
1. Gedeputeerde staten stellen, nadat met inachtneming van de bepalingen in en krachtens de Wet op de ondernemingsraden daarover overleg met de ondernemingsraad heeft plaatsgevonden, een lijst vast met functies, waarvoor op grond van bijzondere eisen op het punt van medische geschiktheid een medische keuring bij aanstelling of functiewijziging is vereist.
2. Ten aanzien van de medische keuring, bedoeld in het eerste lid is tevens van toepassing het Protocol Aanstellingskeuringen van de Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst.
Artikel E.3 Verplichte periodieke functiegerichte arbeidsgezondheidskundige onderzoeken
Een ambtenaar die is belast met een functie, vermeld op de lijst, bedoeld in het eerste lid van artikel E.2, ondergaat periodiek een gericht arbeidsgezondheidskundig onderzoek.
Artikel E.4 Individueel gerichte arbeidsgezondheidskundige onderzoeken
Gedeputeerde staten kunnen de ambtenaar verplichten een arbeidsgezondheidskundig onderzoek te ondergaan:
a. indien naar hun oordeel gegronde redenen bestaan voor twijfel aan een goede gezondheidstoestand van de ambtenaar;
b. indien zij gegronde redenen hebben om te twijfelen aan de volledige geschiktheid van de ambtenaar voor het verrichten van zijn arbeid, teneinde na te gaan of hiervoor medische oorzaken aanwezig zijn en, zo ja, of de ambtenaar geschikt kan worden geacht voor de vervulling van een andere functie;
c. indien de ambtenaar in contact staat of kort geleden heeft gestaan met een persoon, die een ziekte heeft, waarvoor ingevolge de Wet publieke gezondheid een nominatieve aangifteplicht geldt;
d. ter beantwoording van de vraag of de ambtenaar tijdens het tijdvak waarin hij wegens ziekte ongeschikt is om zijn arbeid te verrichten, in het belang van zijn genezing arbeid mag verrichten en om vast te stellen welke arbeid wenselijk wordt geacht;
e. om te beoordelen of er sprake is van een situatie als bedoeld in het eerste lid, onderdelen a en b van artikel E.9;
f. om te beoordelen of een ambtenaar die wegens ziekte volledig ongeschikt is geweest zijn arbeid te verrichten zijn arbeid mag hervatten.
Artikel E.5 Medisch advies, hernieuwd onderzoek
1. De Arbo-dienst brengt naar aanleiding van een arbeidsgezondheidskundig onderzoek als bedoeld in de artikelen E.3 en E.4 een medisch advies uit aan gedeputeerde staten. De ambtenaar ontvangt zo spoedig mogelijk een afschrift van het medisch advies.
2. Indien de ambtenaar het niet eens is met het medisch advies kan hij schriftelijk binnen een periode van twee weken een hernieuwd onderzoek aanvragen.
3. Zo spoedig mogelijk na ontvangst van de aanvraag, maar uiterlijk binnen vier weken, vindt het hernieuwd onderzoek plaats door een commissie van drie artsen.
4. De leden van de commissie worden door gedeputeerde staten aangewezen. De arts, die het medisch advies heeft uitgebracht, waarvan herziening wordt gevraagd, heeft in de commissie geen zitting.
5. Op aanvraag van de ambtenaar wordt zijn behandelend arts in de gelegenheid gesteld om, binnen een termijn van twee weken na zijn aanvraag, zijn mening schriftelijk aan de commissie kenbaar te maken.
6. De commissie deelt haar oordeel schriftelijk mee aan de ambtenaar, gedeputeerde staten en de behandelend arts, bedoeld in het vijfde lid.
7. De kosten van een hernieuwd onderzoek komen voor rekening van de provincie. De ambtenaar krijgt zijn reis- en verblijfkosten vergoed volgens de geldende provinciale regeling.
8. Het bepaalde in het tweede tot en met zevende lid is niet van toepassing indien de ambtenaar het UWV kan verzoeken ter zake een oordeel te geven als bedoeld in artikel 32, eerste lid en derde lid, onderdelen a en b van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen.
Artikel E.6 Buitendienststelling
1. Gedeputeerde staten kunnen de ambtenaar op advies van de Arbo-dienst buiten dienst stellen, indien na een onderzoek als bedoeld in de artikelen E.3 en E.4 blijkt, dat de ambtenaar lichamelijk of geestelijk in een zodanige toestand verkeert, dat hij zijn eigen belangen, de belangen van de dienst of van derden die bij het verrichten van de arbeid zijn betrokken, schaadt door zijn arbeid te blijven verrichten.
2. De ambtenaar die overeenkomstig het eerste lid buiten dienst wordt gesteld, wordt geacht wegens ziekte ongeschikt te zijn tot het verrichten van arbeid, in welk geval het bepaalde in en krachtens de artikelen X.0, X.0 en E.9 van toepassing is.
Artikel E.7 Re-integratie van zieke ambtenaren
1. Gedeputeerde staten bevorderen ten aanzien van de ambtenaar, die in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is zijn arbeid te verrichten, de inschakeling in de arbeid binnen de provinciale organisatie. Indien vaststaat dat de eigen arbeid niet meer kan worden verricht en binnen de provinciale organisatie geen andere passende arbeid voorhanden is, bevorderen gedeputeerde staten gedurende het tijdvak waarin de ambtenaar jegens de provincie recht op bezoldiging heeft op grond van de vierde afdeling van de Ziektewet, artikel 71a, negende lid, van de WAO of artikel 25, negende lid, van de WIA de inschakeling van de ambtenaar in voor hem passende arbeid in het bedrijf van een andere werkgever.
2. Uit hoofde van de uitoefening van de in het eerste lid bedoelde taak treffen gedeputeerde staten zo tijdig mogelijk zodanige maatregelen en verstrekken zij zo tijdig mogelijk aanwijzingen als redelijkerwijs nodig is, opdat de ambtenaar, die in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is zijn arbeid te verrichten, in staat wordt gesteld de eigen of andere passende arbeid te verrichten.
3. Uit hoofde van de uitoefening van de in het eerste lid bedoelde taak stellen gedeputeerde staten in overeenstemming met de ambtenaar een plan van aanpak op als bedoeld in artikel
71a, tweede lid, van de WAO dan wel artikel 25, tweede lid, van de WIA. Het plan van aanpak wordt met medewerking van de ambtenaar regelmatig geΓ«valueerd en zo nodig bijgesteld.
4. De ambtenaar die in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is zijn arbeid te verrichten, is verplicht:
a. gevolg te geven aan door gedeputeerde staten of een door hen aangewezen deskundige gegeven redelijke voorschriften en mee te werken aan door gedeputeerde staten of een door hen aangewezen deskundige getroffen maatregelen als bedoeld in het eerste lid;
b. zijn medewerking te verlenen aan het opstellen, evalueren en bijstellen van een plan van aanpak als bedoeld in het derde lid;
c. passende arbeid te verrichten waartoe gedeputeerde staten hem in de gelegenheid stellen;
d. de eigen arbeid te verrichten onder andere voorwaarden die in verband met de arbeidsongeschiktheid noodzakelijk zijn.
Artikel E.8 Aanspraken bij ziekte en arbeidsongeschiktheid
Gedeputeerde staten stellen algemeen verbindende voorschriften vast met betrekking tot de aanspraken van de ambtenaar en de gewezen ambtenaar bij ziekte en arbeidsongeschiktheid, de daarbij in acht te nemen verplichtingen en de sancties bij het niet nakomen van die verplichtingen, met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken.
Artikel E.9 Ontslag wegens arbeidsongeschiktheid
1. De ambtenaar kan ontslag worden verleend op grond van ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid wegens ziekte, indien:
a. er sprake is van ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid wegens ziekte gedurende een ononderbroken periode van twee jaar;
b. herstel van zijn ziekte niet binnen een periode van zes maanden na de in onderdeel a genoemde termijn van twee jaar is te verwachten en
c. het na een zorgvuldig onderzoek niet mogelijk is gebleken om de ambtenaar binnen de organisatie van de provincie andere passende arbeid aan te bieden, dan wel indien de ambtenaar geweigerd heeft andere passende arbeid te aanvaarden.
2. Bij het bepalen van het tijdvak van twee jaar als bedoeld in het eerste lid, onderdeel a, wordt niet in aanmerking genomen afwezigheid van een vrouwelijke ambtenaar wegens door de zwangerschap of bevalling veroorzaakte ziekte in de periode vanaf het begin van de zwangerschap tot aan het einde van het bevallingsverlof.
3. Voor het bepalen van het in het eerste lid, onderdeel a, bedoelde tijdvak van twee jaar worden tijdvakken van ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid wegens ziekte samengeteld:
a. indien zij elkaar met een onderbreking van minder dan vier weken opvolgen; of
b. indien zij worden onderbroken door afwezigheid wegens door zwangerschap of bevalling veroorzaakte ziekte in de periode vanaf het begin van de zwangerschap tot aan het einde van het bevallingsverlof; of
c. indien een in onderdeel b bedoelde afwezigheid wordt voorafgegaan of wordt gevolgd door een periode van arbeidsgeschiktheid die in totaal minder dan vier weken bedraagt.
4. De termijn van twee jaar, bedoeld in het eerste lid, onderdeel a, wordt verlengd met de duur van:
a. de vertraging indien de aangifte, bedoeld in artikel 64, eerste lid, van de WIA later wordt gedaan dan in of op grond van dat artikel is voorgeschreven;
b. de verlenging van het tijdvak waarin recht bestaat op loon of bezoldiging op grond van artikel 24, eerste lid, van de WIA dan wel met de duur van de verlenging van de wachttijd, bedoeld in artikel 19, zevende lid, van de WAO; en
c. het tijdvak dat het UWV op grond van artikel 25, negende lid, van de WIA dan wel artikel 71a, negende lid, van de WAO, heeft vastgesteld.
5. Bij het onderzoek ter beoordeling van de vraag of er sprake is van een situatie als bedoeld in het eerste lid, onderdelen a en b, betrekken gedeputeerde staten de uitslag van de claimbeoordeling op grond van de WIA en een eventueel door gedeputeerde staten of de ambtenaar aangevraagd deskundigenoordeel door het UWV.
6. De ambtenaar die door het UWV in het kader van de uitvoering van de WIA voor meer dan 65% arbeidsgeschikt is verklaard wordt na afloop van de in het eerste lid bedoelde termijn geen ontslag verleend op grond van ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid wegens ziekte, tenzij sprake is van een zwaarwegend dienstbelang. Ontslag als bedoeld in de eerste volzin, kan niet eerder worden verleend dan na één jaar na de in het eerste lid, onderdeel a, genoemde periode van twee jaar.
7. De ambtenaar die door het UWV arbeidsgeschikt is verklaard voor minder dan het aantal uren waarvoor hij is aangesteld en die bij de provincie zijn arbeid blijft of andere passende arbeid gaat verrichten voor minder uren kan ontslag op grond van dit artikel slechts worden verleend voor het aantal uren dat het verschil vormt tussen de oude en de nieuwe arbeidsduur.
Artikel E.10 Infectieziekten
1. Een ambtenaar, die in contact staat of kort geleden heeft gestaan met een persoon, die een ziekte heeft, waarvoor ingevolge het krachtens de Wet publieke gezondheid bepaalde een nominatieve aangifteplicht geldt, mag zijn functie niet vervullen en
heeft geen toegang tot de dienstgebouwen, -lokalen en -terreinen tenzij de Arbo-dienst daartoe toestemming heeft verleend.
2. De ambtenaar, die verkeert in de in het eerste lid omschreven situatie, is verplicht daarvan ten spoedigste mededeling te doen aan de Arbo-dienst. Hij is gehouden zich te gedragen naar de door of vanwege de Arbo-dienst gegeven aanwijzingen, waaronder die met betrekking tot het ondergaan van een arbeidsgezondheidskundig onderzoek.
3. De ambtenaar geniet over de tijd gedurende welke het hem overeenkomstig het bepaalde in dit artikel verboden is zijn functie te vervullen, zijn volledige bezoldiging.
Artikel E.11 Collectieve overeenkomst zorgverzekering
1. Gedeputeerde staten sluiten met een of meer zorgverzekeraars ten behoeve van de ambtenaar en zijn gezinsleden een overeenkomst als bedoeld in artikel 18 van de Zorgverzekeringswet.
2. De in het eerste lid bedoelde overeenkomst regelt in ieder geval het geldelijk voordeel voor de op grond van de Zorgverzekeringswet verplichte zorgverzekering en voor de aanvullende zorgverzekering.
3. De in het eerste lid bedoelde overeenkomst kan mede betrekking hebben op de gewezen ambtenaar aan wie ontslag uit provinciale dienst is verleend met recht
a. op een wettelijke uitkering wegens volledige en duurzame arbeidsongeschiktheid; of
b. op ouderdomspensioen ten laste van het ABP dan wel op een FPU-uitkering; en op de gezinsleden van de onder a en b bedoelde gewezen ambtenaar.
Artikel E.12 Tegemoetkoming in de ziektekosten
1. De ambtenaar heeft aanspraak op een maandelijkse tegemoetkoming in de ziektekosten.
De tegemoetkoming bedraagt voor de ambtenaar voor wie een salarisschaal geldt
a. die lager is dan salarisschaal 7: β¬ 24,18 per maand (bedrag per 1-6-2011);
b. die gelijk is aan of hoger dan salarisschaal 7: β¬ 15,55 per maand (bedrag per 1-6-2011).
2. Indien het salaris van het provinciepersoneel een algemene wijziging ondergaat worden de bedragen van de tegemoetkoming, bedoeld in het eerste lid, tweede volzin, overeenkomstig gewijzigd.
Artikel E.13 (vervallen per 1-1-2009)
Artikel E.14 Ziektekosten bij dienstongeval of beroepsziekte
1. Xxxxxxx van dienstongevallen of beroepsziekten worden de ambtenaar vergoed te zijnen laste blijvende, naar het oordeel van gedeputeerde staten noodzakelijk gemaakte kosten van geneeskundige behandeling of verzorging.
2. Voor vergoeding komen, tenzij gedeputeerde staten in bijzondere gevallen anders bepalen, niet in aanmerking, de kosten die ten laste van de ambtenaar blijven vanwege de aanvaarding van een eigen risico in de op grond van de Zorgverzekeringswet verplichte zorgverzekering.
Artikel E.15 Borstvoeding
Aan de vrouwelijke ambtenaar die een borstkind heeft wordt de gelegenheid gegeven haar kind te
zogen dan wel de borstvoeding te kolven.
Artikel E.16 Ontslag wegens het niet meewerken aan re-integratie ingeval van ongeschiktheid ten gevolge van ziekte zijn arbeid te verrichten of wegens het niet aanvragen van een uitkering op grond van de WIA
1. Aan de ambtenaar die in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is zijn arbeid te verrichten kan ontslag worden verleend indien hij zonder deugdelijke grond weigert of nalaat:
a. gevolg te geven aan door gedeputeerde staten of een door hen aangewezen deskundige gegeven redelijke voorschriften en mee te werken aan door gedeputeerde staten of een door hen aangewezen deskundige getroffen maatregelen om hem in staat te stellen de eigen of andere passende arbeid te verrichten;
b. zijn medewerking te verlenen aan het opstellen, evalueren en bijstellen van een plan van aanpak als bedoeld in artikel 25, tweede lid, van de WIA dan wel artikel 71a, tweede lid, van de WAO;
c. passende arbeid te verrichten waartoe gedeputeerde staten hem in de gelegenheid stellen.
2. Alvorens een besluit tot ontslag op grond van het eerste lid te nemen wordt het UWV verzocht een oordeel te geven als bedoeld in artikel 32, derde lid, onderdelen a en b, van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen.
3. Aan de ambtenaar die in verband met ongeschiktheid ten gevolge van ziekte verhinderd is zijn arbeid te verrichten kan na afloop van de in artikel E.9, eerste lid, bedoelde termijn ontslag worden verleend indien hij zonder deugdelijke grond heeft geweigerd of nagelaten een uitkering op grond van de WIA aan te vragen.
HOOFDSTUK F OVERIGE RECHTEN EN PLICHTEN
Artikel F.1 Integriteit
1. De ambtenaar is verplicht aan gedeputeerde staten opgave te doen van de nevenwerkzaamheden die hij verricht of voornemens is te gaan verrichten die de belangen van de dienst, voor zover deze in verband staan met zijn functievervulling, kunnen raken. De gedane opgaven worden door gedeputeerde staten geregistreerd. Van iedere ambtenaar afzonderlijk die een functie vervult waarvoor een hogere salarisschaal geldt dan salarisschaal 13 worden de ingevolge de eerste volzin gemelde nevenwerkzaamheden openbaar gemaakt, met vermelding van eventueel door gedeputeerde staten aan het verrichten van de nevenwerkzaamheden gestelde beperkingen.
2. Het is de ambtenaar verboden nevenwerkzaamheden te verrichten waardoor de goede vervulling van zijn functie of de goede functionering van de openbare dienst, voor zover deze in verband staat met zijn functievervulling, niet in redelijkheid zou zijn verzekerd.
3. De ambtenaar die in opdracht van gedeputeerde staten nevenwerkzaamheden verricht die verband houden met de vervulling van zijn functie, is verplicht de voor die werkzaamheden anders dan uit de provinciale kas ontvangen vergoeding in de provinciale kas te storten, tenzij gedeputeerde staten uitdrukkelijk anders hebben bepaald.
4. Het is de ambtenaar verboden middellijk of onmiddellijk deel te nemen aan aannemingen of leveringen ten behoeve van de provincie, tenzij daarvoor schriftelijk toestemming is verleend. De ambtenaar is verplicht zich te gedragen naar hetgeen voor hem is bepaald omtrent aannemingen of leveringen ten behoeve van anderen.
5. Het is de ambtenaar verboden in verband met zijn functie enige bevoordeling te vorderen, te verzoeken of aan te nemen, tenzij daarvoor schriftelijk toestemming is verleend. Het aannemen van steekpenningen is onvoorwaardelijk verboden.
6. Het is de ambtenaar verboden ten eigen bate of ten bate van derden:
- diensten te laten verrichten door personen in dienst van de provincie;
- aan de provincie toebehorende eigendommen te gebruiken;
- gebruik te maken van hetgeen hem in of in verband met zijn functie ter kennis is gekomen; tenzij daarvoor schriftelijk toestemming is verleend.
7. De ambtenaar is verplicht bij zijn aanstelling de eed of belofte af te leggen. Gedeputeerde staten stellen het formulier van de eed en belofte vast. Indien de ambtenaar daartoe aan zijn godsdienstige gezindheid de plicht ontleent, kan hij de eed afleggen op een wijze die in overeenstemming is met zijn godsdienstige gezindheid.
8. Gedeputeerde staten wijzen de ambtenaren aan die werkzaamheden verrichten waaraan in het bijzonder het risico van financiΓ«le belangenverstrengeling of het risico van oneigenlijk gebruik van koersgevoelige informatie is verbonden. De aangewezen ambtenaar meldt gedeputeerde staten financiΓ«le belangen, alsmede het bezit van en transacties met effecten die de belangen van de dienst voor zover deze in verband staan met de functievervulling, kunnen raken. Gedeputeerde staten voeren een registratie van op grond van de tweede volzin gedane meldingen. De ambtenaar verstrekt nadere informatie of bescheiden met betrekking tot de financiΓ«le belangen of het bezit van of de transacties met effecten, indien daarvoor naar het oordeel van gedeputeerde staten aanleiding bestaat op grond van de melding of na de melding gebleken feiten of omstandigheden.
9. Het is de ambtenaar verboden financiΓ«le belangen te hebben, effecten te bezitten of effectentransacties te verrichten waardoor de goede vervulling van zijn functie of het goed functioneren van de openbare dienst, voor zover dit in verband staat met zijn functievervulling, niet in redelijkheid zou zijn verzekerd.
10. Gedeputeerde staten kunnen, nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden, nadere regels stellen ter uitvoering van het bepaalde in het eerste tot en met negende lid.
11. Gedeputeerde staten stellen met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken een procedure vast voor het omgaan met bij een ambtenaar levende vermoedens van misstanden binnen de provinciale organisatie en de bescherming van de ambtenaar tijdens en na het volgen van die procedure.
Artikel F.2 Dienstkleding en onderscheidingstekens
De ambtenaar is verplicht tijdens de vervulling van zijn functie de voor die functie of voor bepaalde werkzaamheden voorgeschreven kleding en onderscheidingstekens te dragen en zich te houden aan de ter zake vastgestelde voorschriften.
Artikel F.3 Schadevergoeding
1. De ambtenaar die bij de uitoefening van de hem opgedragen werkzaamheden schade toebrengt aan de provincie of aan een derde jegens wie de provincie tot vergoeding van schade gehouden is, is hiervoor niet jegens de provincie aansprakelijk, tenzij de schade een gevolg is van zijn opzet of bewuste roekeloosheid. Uit de omstandigheden van het geval kan, mede gelet op de aard van de hem opgedragen werkzaamheden, anders voortvloeien dan in de eerste volzin is bepaald.
2. Gedeputeerde staten kunnen naar billijkheid de ambtenaar schade vergoeden aan hem toebehorende kleding en uitrusting, geen motorrijtuig in de zin van de Wet Aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen zijnde, die hij buiten zijn schuld of nalatigheid lijdt ten gevolge van de uitoefening van de hem opgedragen werkzaamheden.
3. Aan de ambtenaar kan naar billijkheid schade worden vergoed aan een hem toebehorend motorrijtuig in de zin van de Wet Aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen, die hij lijdt ten gevolge van de uitoefening van de hem opgedragen werkzaamheden, tenzij
a. de schade het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de ambtenaar; of
b. de ambtenaar dienstreizen met bedoeld motorrijtuig maakt over een totale afstand van
10.000 of meer kilometers gemiddeld per jaar en per kilometer een vergoeding ontvangt ge- lijk aan of hoger dan het belastingvrije bedrag per kilometer; of
c. hem geen toestemming is verleend voor het gebruik van bedoeld motorrijtuig.
Artikel F.4 Kostenvergoedingen
1. Gedeputeerde staten stellen regels inzake vergoeding van reis- en verblijfkosten wegens dienstreizen met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken.
2. Gedeputeerde staten stellen regels inzake vergoeding van verhuiskosten en pensionkosten met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken.
3. Gedeputeerde staten kunnen, nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden, regels vaststellen inzake vergoeding van kosten voor dienstkleding en onderscheidingstekens.
4. Aan de ambtenaar die in verband met zijn functievervulling andere dan in het eerste, tweede en derde lid bedoelde kosten heeft moeten maken, kan vergoeding in die kosten worden verleend met inachtneming van door gedeputeerde staten te stellen regels waarover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden.
P.M. Voorzieningen woon/werk Artikel F.5 Woonplaats
De ambtenaar kan worden verplicht te gaan of te blijven wonen nabij de plaats van tewerkstelling, indien dit naar het oordeel van gedeputeerde staten noodzakelijk is in verband met de goede vervulling van de functie.
Artikel F.6 Dienstwoning
1. Indien dit voor de goede vervulling van de functie nodig is kan de ambtenaar worden verplicht te gaan wonen in de dienstwoning die hem is aangewezen. De ambtenaar dient zich te gedragen naar de voorschriften die ter zake van de bewoning en het gebruik zijn gesteld.
2. Hij draagt de onderhoudskosten van de dienstwoning die volgens de wet en het plaatselijk gebruik normaal voor rekening van de huurder zijn, tenzij met hem andere afspraken zijn gemaakt.
3. Opzegging van de dienstwoning geschiedt ten minste drie maanden tevoren. Gedeputeerde staten kunnen in bijzondere gevallen hiervan afwijken.
Artikel F.7 Jaargesprekken (planning, voortgang, evaluatie en beoordeling)
Met de ambtenaar wordt periodiek een planningsgesprek, een voortgangsgesprek en een evaluatie en beoordelingsgesprek gehouden. Gedeputeerde staten stellen daartoe algemeen verbindende voorschriften vast met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken.
Artikel F.8 Aanzuivering tekorten
De rekenplichtige ambtenaar is verplicht een tekort geheel of gedeeltelijk aan te zuiveren, indien hem ter zake van dat tekort een ernstig verwijt kan worden gemaakt.
Artikel F.9 Verplichte opleiding
De ambtenaar is verplicht de opleidingen te volgen die gedeputeerde staten voor hem noodzakelijk achten in het belang van de dienst. De kosten die zijn verbonden aan het volgen van de in de eerste volzin bedoelde opleidingen komen ten laste van de provincie. Voor het bijwonen van de lessen en het deelnemen aan (deel)examens en tentamens in werktijd wordt de ambtenaar verlof met behoud van bezoldiging verleend. Gedeputeerde staten regelen de faciliteiten ingeval de lessen buiten de werktijd plaatsvinden.
Artikel F.10 Opleiding en ontwikkeling
1. Ten minste een keer per drie jaren maken de leidinggevende en de ambtenaar in het planningsgesprek, bedoeld in artikel F.7, afspraken over de loopbaanontwikkeling, de daartoe benodigde competenties en de in dat kader te volgen opleidingen en te ondernemen andere activiteiten. De afspraken worden vastgelegd in een persoonlijk ontwikkelingsplan.
2. De afspraken in het persoonlijk ontwikkelingsplan moeten passen in de doelstellingen, criteria en budgettaire en andere voorwaarden van het provinciaal opleidingsbeleid en het op basis daarvan voor het betrokken provinciaal personeel vastgestelde algemene opleidingsplan.
3. Gedeputeerde staten vergoeden de kosten van de opleiding en andere activiteiten die de ambtenaar maakt ter uitvoering van het persoonlijk ontwikkelingsplan.
4. In het persoonlijk ontwikkelingsplan leggen de leidinggevende en de ambtenaar afspraken vast over de voorzieningen, daaronder begrepen de eventuele toekenning van xxxxxx, die de ambtenaar in staat moeten stellen uitvoering te geven aan het ontwikkelingsplan.
5. In het persoonlijk ontwikkelingsplan leggen de leidinggevende en de ambtenaar ook afspraken vast met betrekking tot in ieder geval een of meer van de volgende onderwerpen:
a. de keuze van opleidingsvorm of instituut en de redelijkerwijs te maken kosten;
b. de studieperiode;
c. de minimaal te behalen resultaten en de te maken voortgang;
d. de gehele of gedeeltelijke terugbetaling van de genoten vergoeding bij het voortijdig afbreken van een studie, onderscheidenlijk bij het verlaten van de provinciale dienst binnen een te bepalen periode na afronding van de studie;
e. andere onderwerpen die van belang zijn voor een goede uitvoering van het ontwikkelingsplan.
Artikel F.11 Bescherming
Gedeputeerde staten dragen er zorg voor dat de ambtenaar die activiteiten vervult waarvoor hij op grond van het bepaalde in artikel D.13 als lid van één van de vakorganisaties van overheidspersoneel buitengewoon verlof kan genieten, niet wegens zijn lidmaatschap van of activiteiten voor die vakorganisaties wordt benadeeld in zijn positie in de provinciale organisatie.
Artikel F.12 Spaarloonregeling
Gedeputeerde staten kunnen een spaarloonregeling vaststellen nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden.
Artikel F.13 vervallen.
Artikel F.14 Individuele keuzemogelijkheden arbeidsvoorwaarden
Gedeputeerde staten stellen, met inachtneming van de hierover in het SPA gemaakte afspraken, algemeen verbindende voorschriften vast waarin de ambtenaar individuele keuzemogelijkheden in het arbeidsvoorwaardenpakket worden geboden.
HOOFDSTUK G ORDE- EN STRAFMAATREGELEN
Artikel G.1 Maatregelen van orde
1. De ambtenaar is verplicht zich te gedragen naar de maatregelen van orde die ten aanzien van het verblijf in dienstlokalen, dienstgebouwen of op het werk zijn vastgesteld.
2. Aan de ambtenaar kan de toegang tot de dienstlokalen, dienstgebouwen of het werk, dan wel het verblijf aldaar, worden ontzegd.
Artikel G.2 Schorsing
1. De ambtenaar kan voor bepaalde tijd worden geschorst, indien:
a. een strafrechtelijke vervolging wegens misdrijf tegen hem wordt ingesteld;
b. hem het voornemen tot bestraffing met onvoorwaardelijk ontslag is te kennen gegeven, dan wel hem die straf is opgelegd;
c. tegen hem volgens de ter zake geldende bepalingen van het Wetboek van Strafvordering een bevel tot inverzekeringstelling of voorlopige hechtenis wordt ten uitvoer gelegd of
d. het belang van de dienst dit verlangt.
2. Behoudens bij schorsing op grond van het eerste lid, onderdeel d, kan tijdens de schorsing de bezoldiging geheel of gedeeltelijk worden ingehouden.
3. Het niet ingehouden gedeelte van de bezoldiging kan aan anderen dan aan de ambtenaar worden uitbetaald.
Artikel G.3 Plichtsverzuim
1. De ambtenaar, die de hem opgelegde verplichting niet nakomt of zich overigens aan plichtsverzuim schuldig maakt, kan om die reden disciplinair gestraft worden.
2. Plichtsverzuim omvat zowel het overtreden van enig voorschrift als het doen of nalaten van iets dat een goed ambtenaar in gelijke omstandigheden behoort na te laten of te doen.
Artikel G.4 Disciplinaire straffen
1. De disciplinaire straffen die kunnen worden opgelegd zijn
a. schriftelijke berisping;
b. vermindering van het vakantieverlof met ten hoogste het voor het betreffende kalenderjaar geldende aantal uren aanvullend vakantieverlof;
x. xxxxxxxxx tot ten hoogste 10% van twaalf maal het bedrag van zijn salaris;
d. benoeming in een andere functie;
e. ontslag.
2. Bij het opleggen van de straf kan worden bepaald, dat zij niet ten uitvoer zal worden gelegd, indien de ambtenaar zich gedurende een vastgestelde termijn niet schuldig maakt aan soortgelijk plichtsverzuim, als waarvoor de bestraffing plaatsvindt, noch aan enig ander ernstig plichtsverzuim en zich houdt aan daarbij eventueel gestelde bijzondere voorwaarden.
Artikel G.5 Tenuitvoerlegging
Het besluit tot strafoplegging wordt onmiddellijk ten uitvoer gelegd, tenzij anders is bepaald.
HOOFDSTUK H DIENSTVERBAND OP ARBEIDSOVEREENKOMST
Artikel H.1 Definities
1. Voor de toepassing van dit hoofdstuk en de in dit hoofdstuk aangehaalde bepalingen van het Burgerlijk Wetboek wordt verstaan onder:
a. werknemer: degene die op arbeidsovereenkomst naar burgerlijk recht door gedeputeerde staten in dienst van de provincie is genomen;
b. oproepkracht: de werknemer die in dienst is genomen voor het bij oproep verrichten van werkzaamheden van een in aard of omvang wisselend karakter.
2. Namens de provincie treden gedeputeerde staten op als werkgever voor de toepassing van dit hoofdstuk en de in dit hoofdstuk aangehaalde bepalingen van het Burgerlijk Wetboek.
Artikel H.2 Gronden voor indienstneming op arbeidsovereenkomst
Indienstneming op arbeidsovereenkomst naar burgerlijk recht kan slechts plaatsvinden:
a. voor tijdelijke aanpassing van het personeelsbestand aan een wisselende behoefte;
b. indien betrokkene blijkens de bewoordingen van de arbeidsovereenkomst hoofdzakelijk in dienst is genomen ten behoeve van een wetenschappelijke of praktische opleiding of vorming;
c. voor het verrichten van werkzaamheden in het kader van een door de overheid getroffen regeling, die het karakter draagt door een tijdelijke tewerkstelling de opneming in het arbeidsproces te bevorderen van personen die behoren tot een of meer bepaalde groepen van werklozen;
d. voor het bij oproep verrichten van werkzaamheden van een in aard of omvang wisselend karakter.
Artikel H.3 Vaststelling arbeidsovereenkomst
De arbeidsovereenkomst wordt schriftelijk aangegaan, in tweevoud opgemaakt en door beide partijen ondertekend.
Artikel H.4 Duur arbeidsovereenkomst
1. Met de werknemer, bedoeld in artikel H.2, onderdeel a, wordt de arbeidsovereenkomst aangegaan voor ten hoogste 6 maanden.
2. Met de werknemer, bedoeld in artikel H.2, onderdeel b, wordt de arbeidsovereenkomst aangegaan voor ten hoogste de tijd die noodzakelijk is voor de in dat onderdeel bedoelde wetenschappelijke of praktische opleiding of vorming.
3. Met de werknemer, bedoeld in artikel H.2, onderdeel c, wordt de arbeidsovereenkomst aangegaan voor ten hoogste de tijd dat de in dat onderdeel bedoelde regeling op de werknemer van toepassing is.
Artikel H.5 Loon
1. De werkgever bepaalt volgens welke van de hierna genoemde regelingen de loonbetaling zal plaatshebben:
a. volgens de regelingen voor de ambtenaren;
b. volgens de loonregeling voor de groep waarvan de werknemer deel uitmaakt, die de werkgever heeft vastgesteld nadat hierover overeenkomstig hoofdstuk I overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden; of
c. op een bedrag, voor elk geval of voor elke te verrichten dienst afzonderlijk vast te stellen.
2. Het bepaalde in en krachtens hoofdstuk C is voor zoveel mogelijk van overeenkomstige toepassing, voor zover met toepassing van het eerste lid, onderdelen b en c, niet anders is bepaald.
Artikel H.6 Toepasselijkheid bepalingen Burgerlijk Wetboek
De bepalingen van Boek 7, Titel 10, afdelingen 1 tot en met 9, van het Burgerlijk Wetboek zijn, voor zover in dit hoofdstuk niet anders is bepaald, van toepassing op de arbeidsovereenkomst.
Artikel H.7 Toepasselijkheid bepalingen in en krachtens deze regeling
1. In aanvulling op artikel H.6 is het bepaalde ten aanzien van ambtenaren in en krachtens de artikelen A.4, A.6, B.3, B.6, derde tot en met zesde lid, B.7, B.15, tweede, derde en vierde lid, hoofdstuk D, de artikelen E.1 tot en met X.0, X.00 tot en met E.13 en E.15, alsmede de hoofdstukken F - met uitzondering van artikel F.3, eerste en tweede lid - en G voor zoveel mogelijk van overeenkomstige toepassing op de arbeidsovereenkomst.
2. Ten aanzien van de werknemer die deelnemer is in de zin van het pensioenreglement is het bepaalde in en krachtens de artikelen B.12, derde lid, B.14 en E.9 voor zoveel mogelijk van overeenkomstige toepassing op de arbeidsovereenkomst.
Artikel H.8 Einde arbeidsovereenkomst bij verlies verblijfstitel vreemdelingen
De arbeidsovereenkomst van de werknemer die geen Nederlander is kan te allen tijde zonder opzeggingstermijn worden beΓ«indigd indien hij niet langer in Nederland rechtmatig verblijf heeft als bedoeld in artikel 8 van de Vreemdelingenwet 2000 of de provincie voor hem niet langer beschikt over een tewerkstellingsvergunning als bedoeld in de Wet arbeid vreemdelingen, tenzij die tewerkstellingsvergunning krachtens laatstgenoemde wet niet is vereist.
Artikel H.9 Oproepkrachten
1. De werkgever is verplicht, indien zich werkzaamheden voordoen die een beroep op de arbeid van de oproepkracht rechtvaardigen, het verrichten van deze werkzaamheden aan de oproepkracht aan te bieden.
2. De oproepkracht is in beginsel verplicht de werkzaamheden - na daartoe opgeroepen te zijn - te verrichten.
3. Een oproep tot arbeid kan door de werkgever worden afgezegd en door de oproepkracht worden geweigerd tot uiterlijk twaalf uur vΓ³Γ³r de aanvang van de feitelijke werkzaamheden. In geval van niet tijdige afzegging door de werkgever bestaat aanspraak op loon als ware de werkzaamheden feitelijk vervuld.
Artikel H.10 Doorwerking wijzigingen
Een wijziging van het bepaalde bij of krachtens deze regeling geldt, voor zover het tegendeel niet is bepaald, ook voor de werknemer die bij het in werking treden van die wijziging al op arbeidsovereenkomst in dienst van de provincie is.
HOOFDSTUK I OVERLEG
Artikel I.1 Overleg met vakorganisaties van overheidspersoneel
1. Met vakorganisaties van overheidspersoneel wordt overleg gevoerd over de onderwerpen die zijn genoemd in artikel I.2.
2. Het overleg, bedoeld in het eerste lid, wordt gevoerd tussen een door gedeputeerde staten aangewezen delegatie en vertegenwoordigers van:
a. ABVAKABO FNV;
b. CNV Publieke Zaak en
c. andere vakorganisaties van overheidspersoneel, indien gedeputeerde staten hen, onder meer gelet op het aantal ambtenaren dat zij in de provincie vertegenwoordigen, als representatief voor de provincie hebben aangemerkt.
Artikel I.2 Onderwerpen van overleg
1. Overleg vindt plaats over:
a. de regeling van de rechtstoestand van de ambtenaar waar dat overleg in de onderscheiden hoofdstukken is voorgeschreven en overigens, als het overleg daarover niet is voorbehouden aan het SPA, indien en voor zover dat in het SPA is overeengekomen;
b. de vaststelling van regels omtrent de te volgen procedure bij reorganisaties en omtrent de personele gevolgen van reorganisaties als bedoeld in artikel B.8, daaronder begrepen de vaststelling van sociale beleidskaders;
c. werkgelegenheid, voor zover daarover geen overleg plaatsvindt in het SPA;
d. de nadere uitwerking van in het SPA gemaakte afspraken, indien dat in het SPA is overeen- gekomen.
2. In geval van een reorganisatie waarbij de positie van minder dan 10 personen is betrokken kan overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel achterwege blijven.
3. Ten minste eenmaal per jaar vindt overleg plaats over de algemene gang van zaken in de provincie welke van belang is voor de ambtenaren.
Artikel I.3 Wijze van overleg
1. Het overleg wordt voorgezeten door de portefeuillehouder voor personeelsaangelegenheden uit het midden van gedeputeerde staten. Hij wordt ondersteund door een door hem aan te wijzen secretaris.
2. De door gedeputeerde staten aangewezen delegatie en de vertegenwoordigers van de vakorganisaties van overheidspersoneel kunnen zich in het overleg laten bijstaan door deskundigen.
3. Het overleg vindt plaats indien de door gedeputeerde staten aangewezen delegatie dan wel één of meer van de in artikel I.1, tweede lid, bedoelde vakorganisaties van overheidspersoneel dat noodzakelijk achten.
4. De uitnodiging voor het overleg gaat uit van de secretaris. Deze stelt de vakorganisaties van overheidspersoneel tevoren in de gelegenheid om hun wensen met betrekking tot de te bespreken onderwerpen kenbaar te maken.
5. Gedeputeerde staten kunnen met de vakorganisaties van overheidspersoneel nadere afspraken maken over de wijze van overleg.
Artikel I.4 Overeenstemmingvereiste
1. Indien het overleg betrekking heeft op de invoering, wijziging of intrekking van een regeling met rechten of verplichtingen van individuele ambtenaren moet hierover
overeenstemming worden bereikt met een meerderheid van de in dat overleg vertegenwoordigde vakorganisaties van overheidspersoneel. Elk van de vertegenwoordigde vakorganisaties van overheidspersoneel brengt daarbij zoveel stemmen uit als deze leden heeft in de provincie, met dien verstande dat het aantal stemmen van één vakorganisatie van overheidspersoneel nooit meer kan zijn dan het aantal stemmen van de overige vakorganisatie(s) van overheidspersoneel tezamen.
2. Indien overeenstemming is bereikt met niet de meerderheid van de vakorganisaties van overheidspersoneel worden de voorstellen alleen doorgevoerd als de voorzitter van het overleg heeft geconstateerd dat hiervoor voldoende draagvlak is. Een zodanig draagvlak is in elk geval niet aanwezig als het aantal uitgebrachte stemmen van de vakorganisatie(s) waarmee overeenstemming is bereikt, minder is dan de helft van het totaal aantal uitgebrachte stemmen.
3. Indien en zolang de in het eerste lid bedoelde overeenstemming niet wordt bereikt blijft de invoering, wijziging of intrekking van de daar bedoelde regelingen achterwege. In dat geval worden ad hoc nadere afspraken gemaakt over de wijze waarop verder zal worden gehandeld.
Artikel I.5 Advies en arbitrage bij geschillen
1. Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder:
a. deelnemers aan het overleg: de vertegenwoordiging van het provinciebestuur en de vertegenwoordigers van de vakorganisaties van overheidspersoneel, genoemd in artikel I.1, tweede lid;
b. advies- en arbitragecommissie: de advies- en arbitragecommissie, ingesteld door het College voor Arbeidszaken van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten.
2. Dit artikel is van toepassing op geschillen inzake de aangelegenheden, bedoeld in artikel I.4, eerste lid.
3. Indien een of meer van de deelnemers aan het overleg tijdens het overleg tot het oordeel komen dat dit overleg niet zal leiden tot een uitkomst die de instemming van alle deelnemers aan het overleg zal hebben, brengen zij dat oordeel binnen zes dagen, nadat zij daarvan in het overleg blijk hebben gegeven, schriftelijk ter kennis van de overige deelnemers aan het overleg.
4. Binnen tien dagen na de kennisgeving, bedoeld in het derde lid, schrijft de voorzitter een overlegvergadering met de vakorganisaties van overheidspersoneel uit. De vergadering moet worden gehouden binnen zeven dagen nadat deze is uitgeschreven. Tenzij de deelnemers aan het overleg besluiten het overleg voort te zetten dan wel te beΓ«indigen, wordt in de vergadering nagegaan of overeen- stemming bestaat over de vraag wat het onderwerp en de inhoud van het geschil zijn en of een oplossing van het geschil zal worden gezocht door middel van voortzetting van het overleg nadat het advies is ingewonnen van de advies- en arbitragecommissie dan wel door onderwerping van het geschil aan een arbitrale uitspraak van die commissie.
5. Tot het inwinnen van advies zijn β ieder voor zich β de vertegenwoordiging van het provinciebestuur en een meerderheid van de in het overleg vertegenwoordigde vakorganisaties van overheidspersoneel bevoegd. Voor onderwerping van het geschil aan arbitrage is overeenstemming vereist tussen alle deelnemers aan het overleg.
6. Binnen zes dagen na de vergadering, bedoeld in het vierde lid, wordt het verzoek om advies ter kennis gebracht van de voorzitter van de advies- en arbitrage- commissie. Het verzoek wordt ondertekend door de deelnemers aan het overleg die zich voor inwinning van het advies hebben uitgesproken en bevat ten minste het onderwerp en de inhoud van het geschil. Indien in de vergadering, bedoeld in het vierde lid, geen overeenstemming is bereikt tussen alle deelnemers aan het overleg over de vraag wat het onderwerp en de inhoud van het geschil zijn, brengen de overige deelnemers aan het overleg hun visie op het onderwerp
en de inhoud van het geschil eveneens binnen zes dagen na eerdergenoemde vergadering ter kennis van de voorzitter van de advies- en arbitragecommissie.
7. Binnen zes dagen na de vergadering, bedoeld in het vierde lid, wordt het verzoek om arbitrage ter kennis gebracht van de voorzitter van de advies- en arbitrage- commissie. Het verzoek daartoe wordt ondertekend door alle deelnemers aan het overleg en dient ten minste te bevatten:
b. het onderwerp en de inhoud van het geschil;
a. de standpunten van alle deelnemers aan het overleg omtrent onderwerp en inhoud van het geschil
8. Binnen twee weken na ontvangst van het advies wordt het overleg over het geschil voortgezet.
9. De arbitrale uitspraak van de advies- en arbitragecommissie heeft bindende kracht.
HOOFDSTUK J SLOTBEPALING
Artikel J.1 Citeertitel
Deze regeling wordt aangehaald als Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies of CAP.
Aldus vastgesteld door Provinciale Staten van Noord-Holland bij besluit van 18 september 2000, afgekondigd in Provinciaal Blad 2000-60, uitgegeven op 18 oktober 2000;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 21 december 2000, nr. 2000- 48618, afgekondigd in Provinciaal Blad 2001-4, uitgegeven op 5 februari 2001;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 17 oktober 2002, nr. 2002- 36056 (aanwijzing 5 mei als roostervrije dag), afgekondigd in Provinciaal Blad 2002-63, uitgegeven op 13 december 2002;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 5 november 2002, nr. 2002- 29524 (aanpassing aan de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen en de Wet verbetering poortwachter), afgekondigd in Provinciaal Blad 2002-64, uitgegeven op 13 december 2002;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 5 november 2002, nr. 34550 (invoering 1%-regeling in artikel E.12), afgekondigd in Provinciaal Blad 2002-62, uitgegeven op 13 december 2002;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 26 juni 2003, nr. 2003-24133 (verwerking CAO provincies 2002-2003), afgekondigd in Provinciaal Blad 2003-34, uitgegeven op 15 juli 2003;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 12 februari 2004, nr. 2004- 1979 (omvorming IPO tot vereniging), afgekondigd in Provinciaal Blad 2004-14, uitgegeven op 31 maart 2004;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 19 februari 2004, nr. 2004- 6382 (invoering IKAP), gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 31 maart 2004, nr. 2004-14491 (invoering Wet dualisering), afgekondigd in Provinciaal Blad 2004-18, uitgegeven op 10 mei 2004;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 16 november 1004, nr. 2004- 50399 (invoering bezoldigingsregeling provincies), afgekondigd in provinciaal Blad 2004-64, uitgegeven op 22 december 2004;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 23 november 2004, nr. 2004- 36158 (Wijziging artikel F.14, B.3 en F.8), afgekondigd in Provinciaal Blad 2004- 66, uitgegeven op 22 december 2004;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 5 januari 2005, nr. 2005-57273 (opheffing IZR), afgekondigd in Provinciaal Blad 2005-9, uitgegeven op 21 februari 2005;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 5 januari 2005, nr. 2005-59508 (vaststelling Tijdelijke kinderopvangregeling provincies), afgekondigd in Provinciaal Blad 2005-8, uitgegeven op 21 februari 2005;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 2 augustus 2005, nr. 2005- 19090 (wijziging zwangerschaps- en bevallingsverlof en doorbetaling bezoldiging bij ziekte en arbeidsongeschiktheid), afgekondigd in Provinciaal Blad 2005-80, uitgegeven op 10 oktober 2005;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 30 augustus 2007, nr. 2007- 48895 (invoegen artikel F.10, Opleiding en ontwikkeling), afgekondigd in Provinciaal Blad 2007-56, uitgegeven op 24 september 2007;
- gewijzigd bij besluit van 3 maart 2008, nr. 2008-5123 (verwerking gevolgen CAO 2007-2009), afgekondigd in Provinciaal Blad 2008-27, uitgegeven op 21-03-2008;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 21 juli 2010, nr. 2010-41654 (verwerking gevolgen CAO 2009-2011), afgekondigd in Provinciaal Blad 2010- 104, uitgegeven op 2 september 2010;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 4 februari 2011, nr. 2011- 3923, (technische aanpassingen diverse rechtspositionele regelingen, afgekondigd in Provinciaal Blad 2011-14, uitgegeven op 16 februari 2011;
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 4 februari 2011, nr. 2011- 4975 (vervanging driepuntsschaal voor beoordelen en belonen door vijfpuntsschaal), afgekondigd in Provinciaal Blad 2011-15, uitgegeven op 16 februari 2011);
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 8 februari 2012, nr. 2012-3462 (wijziging artikel B.11 i.v.m. wijziging pensioengerechtigde leeftijd in de dag waarop de AOW-gerechtigde leeftijd wordt bereikt, afgekondigd in Provinciaal Blad 2012-22, uitgegeven op 20 februari 2012);
- gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 26 juli 2012, nr. 65954/66611, (wijzigingen als gevolg van de op 21 juni 2012 tot stand gekomen cao provincies 2011-2012, afgekondigd in Provinciaal Blad 2012-94, uitgegeven op 20 augustus 2012).
- Gewijzigd bij besluit van Gedeputeerde Staten van 7 januari 2013, nr. 123511/123962 (wijziging regeling vakantieverlof in de CAP en invoering geschillenregeling provinciaal georganiseerd overleg bij het LAAC), afgekondigd in het Provinciaal Blad 2013-24, uitgegeven op 5 maart 2013.
- Gewijzigd bij besluit van 10 juli 2013, nr. 210610/210625 (technische wijzigingen waaronder invoeging artikel A.7 elektronische berichtgeving).
OVERGANGSRECHT
1. Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Provinciale staten d.d. 18 september 2000 tot vaststelling van de CAP.
Artikel II (vervallen van rechtspositieregelingen) 1
De in punt b en c van de Nota inzake regels en richtlijnen bij organisatieveranderingen genoemde regels en richtlijnen bij organisatieveranderingen, vastgesteld bij besluit van 6 december 1983 worden ingetrokken.
Artikel III (wijziging van rechtspositieregelingen) 2
Niet van toepassing.
De wijzigingen in diverse rechtspositieregelingen worden nader door gedeputeerde staten vastgesteld met gebruikmaking van de machtiging afgegeven door Provinciale Staten bij besluit van 25 mei 1999 (99-160607).
Artikel IV juridische grondslag voor regelingen die (nog) niet vervallen 3
Niet van toepassing.
Het wijzigen van de grondslag van diverse rechtspositieregelingen wordt nader door gedeputeerde staten vastgesteld met gebruikmaking van de machtiging afgegeven door Provinciale Staten bij besluit van 25 mei 1999 (99-160607).
Artikel V Individueel overgangsrecht
1. De ambtenaar die direct voorafgaand aan de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum hetzij een aanstelling in vaste dienst van de provincie heeft hetzij een tijdelijke aanstelling voor onbepaalde tijd, is met ingang van de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum aangesteld voor onbepaalde tijd in dienst van de provincie als bedoeld in artikel B.2, tweede lid, van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies. Rechten en plichten die verband houden met de aanstelling in vaste dienst, onderscheidenlijk de tijdelijke aanstelling voor onbepaalde tijd zijn vanaf de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum rechten en plichten die verband houden met de aanstelling voor onbepaalde tijd.
2. De bepalingen inzake de aanstelling in tijdelijke dienst voor bepaalde tijd zoals die luidden vΓ³Γ³r de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum blijven van toepassing op een aanstelling in tijdelijke dienst die op de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum niet is afgelopen. De aanstelling in tijdelijke dienst geldt voor de toepassing van artikel B.3, derde tot en met vijfde lid, van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies vanaf de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum als een aanstelling voor bepaalde tijd.
3. Op de ambtenaar, bedoeld in artikel E.11, tweede lid, van de Collectieve Arbeidsvoorwaarden- regeling Provincies, voor wie direct voorafgaand aan de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum ten laste van de provincie een regeling geldt inzake tegemoetkoming in de kosten van een particuliere ziektekostenverzekering, is het bepaalde in artikel E.13, tweede lid, van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies niet van toepassing.
1 In elke provincie afzonderlijk in overeenstemming met de bonden in het Georganiseerd Overleg vast te stellen 2 In elke provincie afzonderlijk in overeenstemming met de bonden in het Georganiseerd Overleg vast te stellen. 3 In elke provincie afzonderlijk in overeenstemming met de bonden in het Georganiseerd Overleg vast te stellen
4. Ten aanzien van de arbeidsovereenkomst die vΓ³Γ³r de in artikel VI, eerste lid, genoemde datum is aangegaan op een andere dan de in artikel H.2 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies genoemde grond of voor een langere dan de in artikel H.4 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies voorgeschreven maximale duur blijft de overeengekomen grond , onderscheidenlijk de overeengekomen duur van de arbeidsovereenkomst gehandhaafd.
5. P.M. 1%-regeling ziektekosten.
Artikel VI Inwerkingtreding
1. Met uitzondering van de artikelen B.6, B.7, B.164 en D.3 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies treedt dit besluit in werking, na uitgifte van het provinciaal blad waarin het is geplaatst, op 1 oktober 2000.
2. De artikelen B.165 en D.3 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies treden, na uitgifte van het provinciaal blad waarin ze zijn geplaatst, in werking op 1 januari 2001.
3. De artikelen B.6 en B.76 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies treden, na uitgifte van het provinciaal blad waarin ze zijn geplaatst, in werking op een nader door gedeputeerde staten te bepalen datum, nadat over de datum van invoering overeenkomstig hoofdstuk I van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel heeft plaatsgevonden, doch uiterlijk met ingang van 1 januari 2002. Daarbij worden in acht genomen de afspraken die daarover in bijlage 5b7 van het SPA-akkoord 2000/2001 zijn gemaakt.8
4 thans de artikelen B.5, B.6 en B.14
5 thans B.14
6 thans B.5 en B.6
7 Bijlage 5b van het SPA-akkoord 2000/2001 luidt als volgt:
Invoering algemene dienst
1. Invoering van de algemene dienst, zoals geregeld in de CAP, inclusief functiecontracten voor 3 tot 5 jaar, voor nieuw personeel.
2. Invoering nieuwe regels van algemene dienst en/of functiecontracten voor 3 tot 5 jaar voor die provincies die reeds algemene dienst en/of functiecontracten voor 3 tot 5 jaar voor het gehele personeel kennen.
3. In provincies die algemene dienst en/of functiecontracten voor 3 tot 5 jaar niet of niet voor het hele personeel
hebben ingevoerd moet in het Georganiseerd Overleg overeenstemming worden bereikt over de datum van invoering voor zittend personeel. De uiterste datum van invoering is 1 januari 2002, onverminderd punt 5.
4. Provincies zullen een gemakkelijk toegankelijke en op de taak toegesneden bezwarencommissie instellen in het kader van de Algemene wet bestuursrecht.
5. Het invoeringsmoment van de algemene dienst is afhankelijk van overeenstemming in het Georganiseerd Overleg
over een loopbaan-, mobiliteits- en scholingsbeleid en over de in artikel B,7, lid 7 van de CAP opgenomen verplichting tot het opstellen van uitvoeringsregels bij functiewisseling in het kader van de algemene dienst.
8 In provincies waar al vΓ³Γ³r 1 oktober 2000 is voldaan aan alle voorwaarden voor invoering van de algemene dienst, zoals vastgelegd in bijlage 5b van het SPA-akkoord 2000/2001, treden ook de artikelen B.6 en B.7 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies in werking op 1 artikelen B oktober 2000.
4. De algemeen verbindende voorschriften, bedoeld in de artikelen B.14, derde lid9, en E.8 , onderscheidenlijk artikel B 1610. Van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies, treden in werking op de in het eerste, onderscheidenlijk tweede lid, genoemde datum met inachtneming van de in die algemeen verbindende voorschriften opgenomen overgangs- en slotbepalingen. In die overgangs- en slotbepalingen is tevens vastgesteld dat gedeputeerde staten de datum bepalen waarop de wachtgeldregeling en de uitkeringsregeling bij werkloosheid vervallen.
Haarlem, 18 september 2000 Provinciale Staten voornoemd,
9 Thans B.12, derde lid
10 Thans B.14
2. Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 21 december 2000 tot wijziging van de CAP
Artikel II. In te trekken de navolgende regelingen en circulaires:
1. de Regeling betaald ouderschapsverlof d.d. 18 december 1990, nr. 90-160403;
2. de circulaire inzake de Regeling betaald ouderschapsverlof d.d. 3 december 1991, nr. 91-160553;
1. de circulaire Vakantieverlof van fulltimers die parttime gaan werken, d.d. 15 juni 1982, nr. 770;
2. de circulaire inzake Zwangerschaps- en bevallingsverlof d.d. 12 mei 1992, nr. 92- 160151;
3. De Regeling zwangerschaps- en bevallingsverlof zoals omschreven in bijlage 3 bij de collectieve arbeidsvoorwaardenovereenkomst sector provincies 2000/2001, d.d. 12 april 2000 (bijlage DX), vastgesteld door GS op 17 oktober 2000, nr. 2000-34846;
4. de circulaire Maximering aantal dagen buitengewoon verlof op 15 dagen per jaar, d.d. 17 september 1963, nr. 264;
5. de circulaire Buitengewoon verlof voor deelname aan examens die in het algemeen belang zijn, zoals vrijwillige brandweer, d.d. 18 december 1979, nr. 516;
6. de circulaire Vrijaf op kerkelijke, nationale en andere bijzondere dagen, d.d. 22 april 1959, nr. 111;
7. de circulaire inzake Buitengewoon verlof voor het verrichten van werkzaamheden, die voortvloeien uit het lidmaatschap van een wijkraad c.a. (max. 2 dagen), d.d. 27 september 1963, nr. 79;
8. de circulaire Buitengewoon verlof in verband met werkzaamheden voor vakorganisaties,
d.d. 5 augustus 1959, nr. 405;
9. de circulaire Toekenning buitengewoon verlof in verband met partnerschapsregistratie, d.d. 9 februari 1998, nr. 98-160180;
10. de circulaire inzake de Arbeidstijdenregeling 1951, d.d. 2 januari 1990, nr. 89-788;
11. de Randvoorwaarden ADV met ingang van 1 januari 1990.
12. de circulaire inzake Buitengewoon verlof in gevallen met een algemeen karakter, d.d. 6 januari 1981, nr. 64;
Artikel III. Te wijzigen:
1. het Ambtenarenreglement Noord-Holland in die zin dat ingetrokken worden de artikelen 26 tot en met 30b, 31bis, 31 ter, 31quinquies tot en met 33 en 39 tot en met 48;
2. de rechtspositieregelingen in die zin dat de verwijzingen naar het Ambtenarenreglement Noord-Holland worden vervangen door verwijzingen naar de desbetreffende artikelen van de CAP;
3. de rechtspositieregelingen in die zin dat alle noodzakelijke redactionele wijzigingen worden aangebracht die het gevolg zijn van het bepaalde in artikel I.
Artikel IV. Sectoraal overgangsrecht
A. Op personeel dat vΓ³Γ³r 1 april 2000 in dienst is van de provincie is de garantieregeling van toepassing die is overeengekomen in onderdeel 4 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenovereenkomst sector provincies 2000/2001 ingeval de daarin vastgelegde verlofafspraken per saldo een achteruitgang betekenen.
B. Op provinciaal personeel dat op 31 december 2000 ouderschapsverlof geniet op grond van de op die datum geldende provinciale rechtspositieregelingen, is vanaf 1 januari 2001 het bepaalde in artikel D.17 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies van toepassing, tenzij het vΓ³Γ³r 1 januari 2001 te kennen heeft gegeven te kiezen voor voortzetting van het ouderschapsverlof overeenkomstig de tot 1 januari 2001 geldende provinciale regeling van het ouderschapsverlof, in welk geval die regeling
vanaf 1 januari 2001 voor de resterende duur van het ouderschapsverlof van toepassing blijft. De in de eerste volzin bedoelde keuzemogelijkheid is eenmalig.
Artikel V. Lokaal overgangsrecht
Vast te stellen het navolgende overgangsrecht:
A. In afwijking van het bepaalde in artikel D.7, lid 4, van de CAP wordt in enig jaar niet opgenomen algemeen verlof naar het volgend kalenderjaar overgeboekt tot een maximum van 100 uur. Het in de vorige volzin bepaalde geldt tot en met het jaar 2002. Met ingang van 1 januari 2003 vindt onverkort toepassing plaats van artikel D.7.
B. In afwijking van het bepaalde in artikel D.9, lid 3, van de CAP doch onverlet het bepaalde in artikel D.9, lid 1, van de CAP geldt voor de ambtenaar van wie het dienstverband eindigt in het jaar 2001, een vergoeding gelijk aan ten hoogste 331,2 uur.
C. Artikel 31quater van het Ambtenarenreglement Noord-Holland komt met ingang van 1 januari 2001 als volgt te luiden:
Tenzij de belangen van de dienst zich daartegen verzetten, wordt aan de ambtenaar 1 dag buitengewoon verlof verleend bij zijn 25-, 40-, en 50-jarig ambtsjubileum.
D. In afwijking van het bepaalde in artikel D.16, lid 1, van de CAP blijft het bepaalde in de artikelen 34 tot en met 38 van het Ambtenreglement Noord-Holland van toepassing op de ambtenaar die vΓ³Γ³r inwerkingtreding van dit besluit reeds non-activiteit geniet, als in voornoemd lid bedoeld, zulks tot het moment waarop de non-activiteit eindigt als gevolg van het eindigen van de zittingsduur van de functie waarvoor non-activiteit wordt genoten dan wel tot het moment van voortijdig aftreden uit bedoelde functie.
E. In afwijking van het bepaalde in de artikelen D.11, lid 2 en D.12, lid 2, de datum waarvoor de aanvraag voor het kalenderjaar 2001 moet zijn ingediend te bepalen op 1 februari 2001.
Artikel VI
Dit besluit treedt in werking, na uitgifte van het provinciaal blad waarin het is geplaatst, op 1 januari 2001.
Haarlem, 21 december 2000. Gedeputeerde Staten voornoemd,
Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 5 november 2002, nr. 2002-34550 tot wijziging van de CAP
III. Indien de datum van invoering van de onder I van dit besluit vermeld artikel valt in de door de ambtenaar gekozen periode van 12 maanden, kan deze er voor kiezen om op de gehele periode de oude (lees: de Regeling inzake vergoeding van bovenmatige ziektekosten 1970) of de nieuwe (lees: artikel E.12 CAP) regeling toe te laten passen.
IV. dit besluit treedt in werking met ingang van de eerste dag na uitgifte van het provinciaal blad waarin het is geplaatst en werkt terug tot en met 1 juli 2002.
Haarlem, 5 november 2002. Gedeputeerde Staten voornoemd,
4. Overgangsrecht vastgesteld bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 16 november 2004, nr. 2004-50399,inzake de invoering van hoofdstuk C Bezoldiging.
Artikel II sectoraal overgangsrecht
1. De ambtenaar wordt met ingang van 1 januari 2005 ingepast in de salarisschaal die voor hem krachtens artikel C.5 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies is bepaald, op het salaris waarop hij op grond van de oude regeling op die datum aanspraak zou hebben gehad.
2. Indien het salaris waarop de ambtenaar op grond van de oude regeling op 1 januari 2005 aanspraak zou hebben gehad ligt boven het maximumsalaris van de salarisschaal die voor hem krachtens het eerste lid is bepaald, wordt hij op die datum ingepast op dit maximumsalaris en ontvangt hij in aanvulling hierop een garantietoelage ter grootte van het verschil tussen bedoeld salaris en dit maximumsalaris. Deze garantietoelage wordt aangemerkt als salaris.
3. Indien het salaris waarop de ambtenaar op grond van de oude regeling op 1 januari 2005 aanspraak zou hebben gehad ligt onder het minimumsalaris van de salarisschaal die voor hem krachtens het eerste lid is bepaald, wordt hij op die datum ingepast op dit minimumsalaris.
4. Indien voor de ambtenaar op grond van de oude regeling voor de toekenning van een periodieke salarisverhoging een wachttijd geldt van langer dan een jaar en er op 1 januari 2005 van die wachttijd een jaar of meer is verstreken, wordt hij op die datum in de salarisschaal die krachtens het eerste lid voor hem is bepaald, ingepast op het salaris waarop hij op grond van de oude regeling aanspraak zou hebben gehad na afloop van genoemde wachttijd. Is van die wachttijd op 1 januari 2005 nog geen jaar verstreken dan wordt de ambtenaar op het in de eerste volzin bedoelde salaris ingepast met ingang van de dag waarop van die wachttijd een jaar is verstreken en met ingang van 1 januari 2005 op het salaris waarop hij op die datum op grond van de oude regeling aanspraak zou hebben gehad.
5. Indien voor de ambtenaar op grond van de oude regeling een salarisschaal geldt met een hoger maximumsalaris dan het maximumsalaris in de salarisschaal die voor hem krachtens het eerste lid is bepaald, behoudt hij het perspectief op eerst genoemd maximumsalaris. Hij zal dit maximumsalaris bij normaal goed functioneren nooit later bereiken dan op het tijdstip waarop hij dit op grond van de oude regeling zou hebben bereikt. Voor de toepassing van dit lid wordt het op grond van de oude regeling geldende maximumsalaris telkens aangepast aan de algemene salariswijzigingen.
6. De ambtenaar die op 1 januari 2002 in provinciale dienst is in een functie waarin hij, te rekenen vanaf de datum waarop de uitloopregeling vervalt, op grond van de oude regeling binnen maximaal drie jaar uitzicht heeft op de bij die functie behorende uitloop behoudt het perspectief op die uitloop. Plaatsing in de uitloop is alleen mogelijk als de ambtenaar blijkens een volwaardige beoordeling voldoet aan alle criteria die zijn gesteld voor toekenning van die uitloop.
7. Voor de toepassing van dit artikel wordt onder ambtenaar verstaan degene die op 31 december 2004 als ambtenaar of werknemer in de zin van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies in provinciale dienst is en dat op 1 januari 2005 ook is.
Artikel III lokaal overgangsrecht
De volgende overgangsbepalingen vast te stellen:
1. De schalen 8, 11 en 13 van het onder artikel V van dit besluit in te trekken Salarisreglement Noord-Holland blijven ten behoeve van de salarisgaranties, voortvloeiende uit de invoering per 1 januari 2005 van het functiewaarderingssysteem FUWAPROV qua opbouw en bedragen gehandhaafd en worden in voorkomende gevallen aangepast aan algemene salarismaatregelen.
2. Voor het brug β en sluispersoneel bij de afdeling Beheer en Uitvoering blijft de uurbezoldiging voor de berekening van de toelage onregelmatige dienst, vervat in artikel C.12, 2de lid, van het in artikel I, onderdeel B, van dit besluit vermelde hoofdstuk C
Bezoldiging, berekend volgens de formule:
geldend uurloon x 1872/aantal roosterdiensten.
Artikel IV inwerkingtreding
Dit besluit treedt in werking, na uitgifte van het provinciaal blad waarin het is geplaatst, op 1 januari 2005.
5. Overgangsrecht bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. 23 november 2004, nr. 2004- 36158 tot wijziging van artikel F.14 van de CAP (Schrapping PC als doel IKAP).
Artikel III
Artikel F.14 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies en de Uitvoeringsregeling IKAP zoals die luiden op de dag vΓ³Γ³r inwerkingtreding van dit besluit, blijven van toepassing op degene die vΓ³Γ³r 27 augustus 2004, 17.00 uur een personal computer en/of randapparatuur in gebruik heeft genomen of waarvoor hij nog vΓ³Γ³r dat tijdstip een verplichting tot aanschaffing van een personal computer en/of randapparatuur is aangegaan, zulks voor zolang hij gebruik kan blijven maken van de tot die datum ter zake geldende fiscale regeling.
6. Overgangsrecht bij het besluit van Gedeputeerde Staten d.d. februari 2008, nr. 2008- 5123, tot wijziging van de CAP in verband met de totstandkoming van de CAO 2007-2009.
Artikel I
Over de periode van 1 juni tot en met 31 december 2007 bedraagt de eindejaarsuitkering als bedoeld in artikel C.17 van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies, 6,8% van het door de ambtenaar genoten salaris.
Artikel II
1. artikel D.1, vijfde lid, vervalt met ingang van 1 juni 2009 of zoveel later als de nieuwe, per die datum ingaande Collectieve Arbeidsvoorwaardenovereenkomst voor de provincies is ondertekend, tenzij in die collectieve arbeidsvoorwaardenovereenkomst anders is overeengekomen.
2. bij verval op grond van het eerste lid herleeft het bepaalde in artikel D.1, vijfde lid, van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies zoals dat voorafgaand aan de inwerkingtreding van bovenvermeld besluit luidde. Bestaande afspraken op basis van artikel D.1, vijfde lid, voornoemd, zoals dat op grond van dit besluit is komen te luiden, worden bij verval op grond van het eerste lid, gerespecteerd.
BIJLAGEN
BIJLAGE 1, BEDOELD IN ARTIKEL B.8 VAN DE COLLECTIEVE ARBEIDSVOORWAARDEN- REGELING PROVINCIES (SPELREGELS EN FLANKEREND BELEID BIJ REORGANISATIES)
A. PROCEDURELE KADERS BIJ REORGANISATIES
1. De provincie maakt met de vakorganisaties van overheidspersoneel afspraken over de spelregels die bij reorganisaties in acht genomen moeten worden. Voor zover die afspraken betrekking hebben op de rol van de ondernemingsraad worden zij niet gemaakt dan nadat hierover overleg met die ondernemingsraad heeft plaatsgevonden.
2. Bij de afweging of tot reorganisatie moet worden overgegaan en bij de afweging omtrent de omvang (ingrijpendheid) van de reorganisatie spelen de personele aspecten een volwaardige rol naast organisatorische, financiΓ«le en andere overwegingen.
3. Voorafgaande aan elke reorganisatie moet helder zijn wie de opdrachtgever is, wie bevoegd is (zijn) de ter zake noodzakelijke besluiten te nemen en wie overigens verantwoordelijk is (zijn) voor de uitvoering.
4. De spelregels bij reorganisaties bevatten afspraken over de te onderscheiden fasen in het reorganisatieproces en een (globale) opsomming van de te ondernemen activiteiten in elk van die fasen. Het aantal fasen en de daarin te onderscheiden activiteiten kunnen variΓ«ren naar gelang de omvang en de consequenties van die reorganisatie.
5. De spelregels bij reorganisaties bevatten afspraken over de algemene personele en rechtspositionele randvoorwaarden die bij reorganisaties in acht genomen moeten worden.
6. De spelregels bij reorganisaties geven aan wat de (wettelijke) taken en bevoegdheden van de ondernemingsraad en die van de vakorganisaties van overheidspersoneel zijn in de verschillende fasen van het reorganisatieproces. Globaal geldt daarbij de volgende taakafbakening. De ondernemingsraad overlegt en adviseert, met inachtneming van het in artikel 46d, onderdeel b, van de WOR geformuleerde politiek primaat, over reorganisaties als zodanig op basis van met name artikel 25, eerste lid, onderdelen c, d, e en m, van de WOR. Met de vakorganisaties van overheidspersoneel worden afspraken gemaakt over de personele, in het bijzonder de rechtspositionele randvoorwaarden die bij de reorganisatie in acht genomen worden.
7. De ondernemingsraad en de vakorganisaties van overheidspersoneel zullen om hun taken goed te kunnen vervullen steeds tijdig en adequaat worden geΓ―nformeerd. Voor de ondernemingsraad zijn daarbij in het bijzonder de artikelen 31 en 31a van de WOR van belang. Het voornemen tot reorganisatie wordt de ondernemingsraad en de vakorganisaties van overheidspersoneel tijdig gemeld.
8. In de spelregels bij reorganisaties wordt vastgelegd op welke wijze het personeel wordt betrokken bij de reorganisatie en wie daarvoor verantwoordelijk is. Daarbij gaat het in elk geval om:
- tijdige en adequate informatie over de reorganisatie en de personele gevolgen daarvan;
- de mogelijkheden om te participeren in het reorganisatieproces.
B. GEMEENSCHAPPELIJK KADER FLANKEREND BELEID PROVINCIES
1. Hoofddoel van het flankerend beleid is onvrijwillige werkloosheid te voorkomen. Hoge prioriteit ligt hier bij werknemers met een kwetsbare positie op de arbeidsmarkt.
2. Daartoe leveren de provincie en de werknemers wier functie wordt bedreigd een gezamenlijke en actieve inspanning tot herplaatsing. Als provinciale taken aan een andere of nieuwe werkgever worden uitbesteed of overgedragen worden daartoe afspraken gemaakt over overname van werknemers en over de condities van overgang van deze werknemers. Bij herplaatsing geldt het beginsel dat de werknemer, waar mogelijk, zijn taak volgt.
3. Waar nodig treft de provincie aanvullende voorzieningen die de herplaatsingsmogelijkheden vergroten of belemmeringen wegnemen.
4. De werknemer is verplicht ander passend werk te aanvaarden en zijn medewerking te verlenen aan maatregelen ter bevordering van zijn herplaatsingsmogelijkheden. Het begrip "passendβ moet in het licht van de inspanning onvrijwillige werkloosheid te voorkomen ruim gedefinieerd worden.
5. De provincie spant zich in om werknemers die niet kunnen worden herplaatst elders in de omgeving aan het werk te krijgen.
6. Een goed sociaal vangnet voor hen die onvrijwillig werkloos worden is van groot belang. Daartoe zijn in het SPA afspraken gemaakt in de vorm van een voor alle provincies gelijke bovenwettelijke werkloosheidsregeling.
7. Waar onvrijwillige werkloosheid onvermijdelijk is bepaalt de provincie in overleg met de vakorganisaties van overheidspersoneel de ontslagvolgorde. Zij houdt daarbij rekening met de arbeidsmarktpositie van betrokkenen en de voor hen geldende wettelijke en bovenwettelijke werkloosheidsvoorzieningen. Anderzijds moeten de ontslagen ook een zekere afspiegeling van het personeelsbestand vormen. De geschiktheid van ambtenaren kan aanleiding zijn in een concrete situatie af te wijken van de ontslagvolgorde. Het gaat dan bijvoorbeeld om situaties waarin de ambtenaar op grond van bijzondere kennis of bekwaamheden bezwaarlijk kan worden gemist of om ambtenaren in sleutelfuncties die van zodanig belang zijn voor de provinciale organisatie dat voor de vervulling van die functies de kwaliteit van de ambtenaar een zwaarwegende rol moet spelen.
8. De provincie bevordert in geval van gedwongen ontslagen een spoedige re-integratie in het arbeidsproces. Zij treft voorzieningen die de arbeidsmobiliteit bevorderen en belemmeringen wegnemen.
C. INSTRUMENTEN FLANKEREND BELEID
Hieronder is een opsomming gegeven van instrumenten van een flankerend beleid, gericht op behoud of herstel van werk.
1. Instrumenten t.b.v. interne herplaatsing
a. Gerichte, individuele loopbaanbegeleiding op basis van bekwaamheden, belangstelling en aanbod van functies in de toekomst.
b. Toepassen van beloningsdifferentiatie bij positieve horizontale of neerwaartse herplaatsing.
c. Om-, her- en bijscholing.
d. Wegnemen c.q. vermindering van financiΓ«le belemmeringen voor herplaatsing, zoals garanties t.a.v. salaris(schaal), afbouw van wegvallende of teruglopende (secundaire) emolumenten en tegemoetkomingen in extra kosten (bijv. verhuiskosten, extra reiskosten woon/werk).
e. Stimulering van interne mobiliteit via bijv. mobiliteitspremies, detacheringen, proefplaatsingen en/of spijtoptantenregelingen.
f. Verlening van een voorkeurspositie bij interne vacaturevervulling.
g. Tijdelijke plaatsing boven de formatie (in het concrete vooruitzicht van een definitieve herplaatsing).
h. Sollicitatiemogelijkheden als interne kandidaat tijdens de werkloosheidsuitkering.
2. Instrumenten ter bevordering van de (externe) arbeidsmobiliteit
a. Tijdelijke arbeidsbemiddeling (bijv. via outplacement)
b. Begeleiding en ondersteuning bij sollicitaties (sollicitatiecursus, beroepskeuzetests, voorlichting over vacatures e.d.).
c. Afspraken met overheden en relevante instellingen in de omgeving en buurprovincies over bijv. vacature-uitwisseling, sollicitatiemogelijkheden als interne kandidaat, detacheringen en andere vormen van collegiale doorlening.
d. Vertrekpremies en/of loonsuppletieregelingen ter bevordering van de arbeidsmobiliteit.
e. Faciliteiten bij de opbouw van een eigen bedrijf (bijv. via afkoop van de bovenwettelijke werkloosheidsuitkering, tijdelijke non-activiteit met terugkeermogelijkheid).
f. Om-, her- en bijscholing.
g. Wegnemen van belemmeringen van de arbeidsmobiliteit (sollicitatieverlof, flexibele opzegtermijn, ontheffing terugbetalingsplicht studie- en verhuiskosten, verhuiskostenvergoeding e.d.).
BIJLAGE 2, BEDOELD IN ARTIKEL C.4, EERSTE LID, VAN DE COLLECTIEVE
ARBEIDSVOORWAARDENREGELING PROVINCIES (salarisgebouw provincies en minimumvakantie-uitkering per 1 januari 2011)
SCHAAL 1 | |
Maximum | β¬ 1.683,80 |
Minimum (79% van het maximum) | β¬ 1.330,20 |
SCHAAL 2 | |
Maximum | β¬ 1.856,84 |
Minimum (79% van het maximum) | β¬ 1.466,91 |
SCHAAL 3 | |
Maximum | β¬ 2.026,59 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1418,62 |
SCHAAL 4 | |
Maximum | β¬ 2.136,60 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.495,62 |
SCHAAL 5 | |
Maximum | β¬ 2.246,75 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.572,72 |
SCHAAL 6 | |
Maximum | β¬ 2.353,75 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.647,62 |
SCHAAL 7 | |
Maximum | β¬ 2.596,74 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.817,72 |
SCHAAL 8 | |
Maximum | β¬ 2.940,88 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 2.058,62 |
SCHAAL 9 | |
Maximum | β¬ 3.327,84 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 2329,49 |
SCHAAL 10 | |
Maximum | β¬ 3.648,78 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 2.554,14 |
SCHAAL 11 | |
Maximum | β¬ 4.266 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 2986,19 |
SCHAAL 12 | |
Maximum | β¬ 4862,07 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 3.403,45 |
SCHAAL 13 | |
Maximum | β¬ 5.279,76 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 3695,84 |
SCHAAL 14 | |
Maximum | β¬ 5.982,47 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 4.187,73 |
SCHAAL 15 | |
Maximum | β¬ 6.579,78 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 4.605,84 |
SCHAAL 16 | |
Maximum | β¬ 7.237,68 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 5.066,38 |
SCHAAL 17 | |
Maximum | β¬ 7.960,69 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 5.572,48 |
SCHAAL 18 | |
Maximum | β¬ 8.756,44 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 6.129,50 |
Alle salarisbedragen zijn uitgedrukt in euroβs. Het zijn maandbedragen die gelden bij een 36-urige werkweek. Bij een formele arbeidsduur van minder (of meer) uren per week worden de bedragen naar evenredigheid bepaald.
De minimumvakantie-uitkering per maand bedraagt bij een volledige functie per 1 januari 2011: β¬ 145,48.
BIJLAGE 2, BEDOELD IN ARTIKEL C.4, EERSTE LID, VAN DE COLLECTIEVE
ARBEIDSVOORWAARDENREGELING PROVINCIES (salarisgebouw provincies en minimumvakantie-uitkering per 1 juni 2011)
SCHAAL 1 | |
Maximum | β¬ 1.704,01 |
Minimum (79% van het maximum) | β¬ 1.346,16 |
SCHAAL 2 | |
Maximum | β¬ 1.879,12 |
Minimum (79% van het maximum) | β¬ 1.484,51 |
SCHAAL 3 | |
Maximum | β¬ 2.050,91 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1435,64 |
SCHAAL 4 | |
Maximum | β¬ 2.162,24 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.513,57 |
SCHAAL 5 | |
Maximum | β¬ 2.273,71 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.591,59 |
SCHAAL 6 | |
Maximum | β¬ 2.382,00 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.667,39 |
SCHAAL 7 | |
Maximum | β¬ 2.627,90 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 1.839,53 |
SCHAAL 8 | |
Maximum | β¬ 2.976,17 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 2.083,32 |
SCHAAL 9 | |
Maximum | β¬ 3.367,77 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 2.357,44 |
SCHAAL 10 | |
Maximum | β¬ 3.692,57 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 2.584,79 |
SCHAAL 11 | |
Maximum | β¬ 4.317,19 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 3.022,02 |
SCHAAL 12 | |
Maximum | β¬ 4.920,41 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 3.444,29 |
SCHAAL 13 | |
Maximum | β¬ 5.343,12 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 3.740,19 |
SCHAAL 14 | |
Maximum | β¬ 6.054,26 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 4.237,98 |
SCHAAL 15 | |
Maximum | β¬ 6.658,74 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 4.661,11 |
SCHAAL 16 | |
Maximum | β¬ 7.324,53 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 5.127,18 |
SCHAAL 17 | |
Maximum | β¬ 8.056,22 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 5.639,35 |
SCHAAL 18 | |
Maximum | β¬ 8.861,52 |
Minimum (70% van het maximum) | β¬ 6.203,05 |
Alle salarisbedragen zijn uitgedrukt in euroβs. Het zijn maandbedragen die gelden bij een 36-urige werkweek. Bij een formele arbeidsduur van minder (of meer) uren per week worden de bedragen naar evenredigheid bepaald.
De minimumvakantie-uitkering per maand bedraagt bij een volledige functie per 1 juni 2011: β¬ 147,23.
TOELICHTING BIJ DE COLLECTIEVE
ARBEIDSVOORWAARDENREGELING PROVINCIES
(CAP)
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK A
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten Formele basis
De Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies (CAP) heeft een getrapte formele basis. De wettelijke basis zijn de artikelen 125, tweede lid, en 134, tweede lid, van de Ambtenarenwet. In het overlegprotocol dat het Interprovinciaal Overleg (IPO) en de vakorganisaties van overheidspersoneel zijn overeengekomen is vastgelegd dat er over de arbeidsvoorwaarden voor de provinciale ambtenaren overeenstemming moet zijn bereikt in het Sectoroverleg Provinciale Arbeidsvoorwaarden (SPA). Het IPO treedt op voor de provinciebesturen. Zijn bevoegdheid daartoe is gebaseerd op de artikelen 9, eerste lid, en 15 van de statuten van de vereniging het Interprovinciaal Overleg. De bevoegdheid als zodanig is een civielrechtelijke volmacht.
De bevoegdheid houdt niet in het zelf vaststellen van de arbeidsvoorwaarden. Zij beperkt zich tot de mogelijkheid om de provincies, en dus niet de provinciale ambtenaren, te binden jegens de vakorganisaties van overheidspersoneel. De provinciale ambtenaren worden pas gebonden door vaststelling van de arbeidsvoorwaarden via algemeen verbindende voorschriften in de provincies.
Die vaststelling moet gezien worden als het nakomen van de verplichting jegens de vakorganisaties om de met hen overeengekomen arbeidsvoorwaarden op te nemen in een vorm die ook voor de provinciale ambtenaren rechten en verplichtingen meebrengt.
De citeertitel van deze verordening is daarmee in overeenstemming gebracht. Zij luidt nu: Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies. Maar, zoals gezegd, de voorwaarden blijven in formele zin een verordening en zo worden zij in hun tekst en hierna in de voorkomende gevallen ook aangeduid.
Wijziging van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling Provincies (CAP)
De tekst van de CAP kan gewijzigd worden, maar ook dat zal gebeuren overeenkomstig de SPA-akkoorden tussen het IPO en de vakorganisaties van overheidspersoneel. Voor de provinciebesturen zelf is wijziging dus niet meer de vaststelling van nieuw beleid, maar de formalisering daarvan.
Uitvoeringsregels
In de CAP wordt op diverse plaatsen aan gedeputeerde staten opgedragen uitvoeringsregels vast te stellen. Ook voor deze regels gelden de SPA-akkoorden. Er kan zijn overeengekomen dat zij binnen bepaalde kaders of dat zij in het decentrale overleg moeten of kunnen worden vastgesteld. De verplichting is aangegeven in artikel 2, tweede lid.
Instructies
De CAP heeft geen betrekking op instructies. Die moeten worden gezien als algemene dienstopdrachten. Zij betreffen dus niet de rechtspositie, bedoeld in de Ambtenarenwet.
Artikelsgewijze toelichting Artikel A.1 Definities
De definities gelden ook voor de uitvoeringsbesluiten. Zij hoeven daarin dus niet meer te worden
herhaald.
Onderdeel a. Voor de definitie van het begrip "ambtenaar" is de terminologie van de Ambtenarenwet gevolgd. Het gaat hier om de ambtenaren die door gedeputeerde staten zijn aangesteld en voor wie gedeputeerde staten het bevoegde bestuursorgaan zijn. Voor de griffier van provinciale staten en zijn griffieambtenaren (en de provinciaal inspecteur der archieven) zijn provinciale staten het bevoegde bestuursorgaan en regelen provinciale staten de rechtspositie. Op hen zijn de bepalingen van de CAP en zijn uitvoeringsregels van overeenkomstige toepassing verklaard.
Onderdelen d en e. In de onderdelen d en e worden de begrippen salaris en bezoldiging onderscheiden.
Onder salaris wordt verstaan het kale (bruto) maandbedrag zonder toelagen en vergoedingen waarop i.v.m. de arbeid aanspraak bestaat. In bijlage 2 van de CAP is van elke salarisschaal aangegeven wat het minimumsalaris en het maximumsalaris is.
Bezoldiging is ruimer dan salaris. Het omvat het salaris met de toelagen die zijn genoemd in de artikelen C.11 t/m C.15. Dat zijn de toelage waarneming andere functie, de toelage onregelmatige dienst, de afbouwtoelage onregelmatige dienst, de arbeidsmarkttoelage en de toelage op andere gronden.
Daarnaast zijn er nog emolumenten die als inkomsten uit arbeid zijn aan te merken, maar die niet tot het salaris of de bezoldiging behoren. Dat zijn bijvoorbeeld de incidentele beloning van prestaties en van extra inzet (artikelen C.9 en C.10), de bindingspremie (artikel C.14), de vakantie-uitkering (artikel C.16), de eindejaarsuitkering (artikel C.17), de eenmalige uitkering van artikel C.18, de gratificatie ambtsjubileum (artikel C.19), de verwerkvergoeding (artikel C.20) en de vergoeding voor andere extra diensten (artikel C.21).
Tenslotte zijn er voorzieningen die dienen ter compensatie van gemaakte kosten. Te denken valt hier aan vergoedingen van reis- en verblijfkosten ingeval van dienstreizen, verhuiskostenvergoedingen e.d. Ook deze behoren niet tot het salaris of de bezoldiging.
Bij een aantal rechtspositionele voorzieningen is de hoogte uitgedrukt in een percentage van het salaris of van de bezoldiging. Het onderscheid tussen salaris en bezoldiging is hier dus van belang. Zo is voor de incidentele beloning van prestaties, de toelage waarneming andere functie, de toelage onregelmatige dienst, de eindejaarsuitkering en de overwerkvergoeding het salaris de grondslag en voor de vakantie-uitkering en de uitkering bij ziekte de bezoldiging. Inkomsten die niet tot het salaris of de bezoldiging horen en onkostenvergoedingen maken geen onderdeel uit van de grondslag voor deze toelagen, vergoedingen of uitkeringen.
Onderdeel g. Het begrip partner wordt als uitgangspunt genomen. Een echtgenoot wordt ook als partner beschouwd. Een ambtenaar kan voor de toepassing van de CAP en haar uitvoeringsbesluiten slechts één partner tegelijkertijd hebben.
Op grond van artikel 227a Provinciewet moet de provincie personen aanwijzen die zijn belast met de heffing en invordering van provinciale belastingen en met de functie van belastingdeurwaarder. Voorgeschreven is dat zij ambtenaar zijn in provinciale dienst.
Op grond van (milieu)wetgeving moet de provincie ook toezichthouders (met en zonder opsporingsbevoegdheid) als ambtenaar in dienst hebben. Het is niet ongebruikelijk dat de provincie voor hier genoemde functies personen van buiten inhuurt. Deze personen vallen onder een eigen rechtspositie. In artikel A.1, tweede lid, is geregeld dat voor deze ambtenaren de CAP en zijn uitvoeringsregelingen buiten toepassing blijven.
Artikel A.2 Wijziging
Eerste lid. In het algemeen gedeelte van deze toelichting is aangegeven dat de bevoegdheid tot vaststelling van de inhoud van de CAP, en dus ook van haar wijzigingen, is gebonden aan de SPA-akkoorden, zijnde overeenkomsten tussen het IPO, namens de provincies, en de vakorganisaties van overheidspersoneel. Dit lid bevestigt dat.
Tweede lid. Zoals in het algemeen gedeelte, onder Uitvoeringsregels, is aangegeven, zijn ook de uitvoeringsregels bij de CAP gebonden aan de overeenkomsten tussen het IPO en de vakorganisaties van overheidspersoneel. Die overeenkomsten kunnen overigens aan gedeputeerde staten meer of minder ruimte laten. Als zij bepaalde kaders inhouden, zijn die aangegeven in de CAP op de betreffende plaatsen. Het gaat om uitvoeringsregels van algemene strekking, dus in de eerste plaats om de algemeen verbindende voorschriften, maar ook om eventuele beleidsregels. Het gaat niet om individuele beschikkingen.
Artikel A.4 Bijzondere voorziening
Hierin is een algemene hardheidsclausule opgenomen die gedeputeerde staten de ruimte biedt voor individueel maatwerk. Het betreffen bijzondere voorzieningen ten voordele van de ambtenaar als de verordening geen voorziening kent of deze voorziening in de concrete individuele situatie tot kennelijk onredelijke uitkomsten leidt.
Artikel A.5 Goed werkgeverschap en goed werknemerschap
Aangesloten is bij de vergelijkbare bepaling in het Burgerlijk Wetboek, i.c. artikel 7:611. Het goed werkgeverschap zal zijn toetsing vinden in de beginselen van behoorlijk bestuur van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).
Artikel A.6 Bekendmaking
Het is wenselijk dat iedere ambtenaar een direct inzicht kan hebben in alle rechtspositionele regelingen die hem aangaan. Dat kan worden gerealiseerd door op diverse plaatsen in de organisatie geactualiseerde bundels te plaatsen of door de doorlopende teksten elektronisch ter inzage te geven.
Deze verplichting geldt echter alleen voor de provinciale regels, niet voor rechtspositionele wetten of algemene maatregelen van bestuur of regels van derden, zoals het ABP.
Artikel A.7 Elektronische berichtgeving
Artikel 125, tweede lid, juncto eerste lid, aanhef en onderdeel n, van de Ambtenarenwet bepaalt dat het bevoegd gezag van provincies voorschriften vaststelt betreffende de gevallen waarin berichten inzake de rechtspositie van de ambtenaar uitsluitend elektronisch verzonden behoeven te worden en betreffende de voorwaarden die daarbij in acht worden genomen. Dit besluit strekt hiertoe. De bepaling in de Ambtenarenwet wijkt af van de Algemene wet bestuursrecht dat bepaalt dat een bestuursorgaan een bericht slechts elektronisch kan verzenden voor zover de geadresseerde kenbaar heeft gemaakt dat hij langs deze weg voldoende bereikbaar is. Elektronische berichtgeving kan via email of bijvoorbeeld door plaatsing op intranet. Het bericht zal kunnen inhouden dat de loonstrook/jaaropgave via het personeelsinformatiesysteem beschikbaar is.
De bevoegdheid tot uitsluitend elektronische verzending richt zich op de maandelijkse loonstrook en de jaaropgave. In de praktijk worden die in (bijna alle) provincies al aan vrijwel niemand meer per post verzonden. In het nieuwe artikel A.7 van de CAP wordt hieraan nu een rechtspositionele grondslag gegeven. Van belang is dat in het derde lid van artikel A.7 nu eenduidig wordt geregeld in welke gevallen elektronische verzending achterwege blijft.
De in onderdeel a opgenomen uitzondering ziet op de situatie waarin de ambtenaar geen mogelijkheid heeft om kennis te nemen van de inhoud van het bericht. Dit kan zich voordoen omdat de ambtenaar op zijn werkplek geen toegang heeft tot de digitale loonstrook en geen persoonlijk emailadres heeft op zijn werk. In een dergelijk geval zal de ambtenaar de loonstrook op papier krijgen. Dit is ook het geval indien een ambtenaar wordt ontslagen of komt te overlijden (onderdeel b).
Bij onderdeel c moet gedacht worden aan situaties waarin de betrokkene er een zwaarwegend belang bij heeft dat een loonstrook of jaaropgave incidenteel op papier wordt
verstrekt. Daarvan kan sprake zijn indien door een instantie of in een procedure dit wordt gevraagd.
Uiteraard zijn er meer individuele rechtspositionele berichten die zich lenen voor (uitsluitend) elektronisch verzending aan de ambtenaar. Daaraan bestaat tussen provincies verschillende behoefte. Provincies zijn in verschillende fasen wat betreft de ontwikkeling van EHRM. Het tweede lid van het nieuwe artikel A.7 biedt provincies de mogelijkheid om- naar gelang de behoefte en op het moment dat zij dat willen β een beslissing te nemen over de aanwijzing van andere rechtspositionele berichten die uitsluitend elektronisch aan de ambtenaar behoeven te worden gestuurd. Daarover zullen dan afspraken moeten worden gemaakt met de vakorganisaties van overheids- personeel in het Georganiseerd Overleg.
Andere documenten die voor (uitsluitend) elektronische verzending in aanmerking kunnen komen zijn bijvoorbeeld genomen besluiten als gevolg van individuele keuzes in arbeidsvoorwaarden, zoals reiskostenvergoedingen, wijzigingen in arbeidsduur en het ruilen van arbeidsvoorwaarden via de IKAP (en straks het Individueel Keuzebudget). Een aantal documenten zullen echter in alle gevallen op papier aan de ambtenaar gestuurd blijven worden. Daarbij moet gedacht worden aan besluiten over aanstelling, beΓ«indiging van het dienstverband, disciplinaire straffen en ordemaatregelen zoals schorsing en buitendienststelling.
Elektronische berichtgeving kan via email of bijvoorbeeld door plaatsing op intranet. Het elektronisch bericht zal kunnen inhouden dat de loonstrook/jaaropgave via het personeelsinformatiesysteem beschikbaar is.
Elektronische verzending van rechtspositionele berichten is aan te merken als een geautomatiseerde verwerking in de zin van de Wet bescherming persoonsgegevens. Daarvoor gelden de bestaande beveiligingsmaatregelen in provincies die in overleg met de ondernemingsraad zijn getroffen. Het gaat hier om bijvoorbeeld juiste en nauwkeurige verwerking van persoonsgegevens en maatregelen ter voorkoming van verlies of onrechtmatige verwerking.
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK B
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten
Hoofdstuk B bevat voorschriften over de aanstelling (paragraaf 1, artikelen B.1 t/m B.5), de wijzigingen in de arbeid (paragraaf 2, artikelen B.6 t/m B.8) en over het ontslag met daarbij behorende gevolgen (paragraaf 3, artikelen B.9 t/m B.15).
De aanstelling
Wat betreft de aanstelling is gekozen voor een open stelsel dat aansluit op dat in de marktsector. Dit marktconforme open stelsel geeft het management meer speelruimte voor aanstellingen voor bepaalde tijd en biedt anderzijds provinciale ambtenaren dezelfde waarborgen als zijn collegae in de marktsector. Het is met andere woorden een nieuw evenwicht tussen flexibiliteit en zekerheid. In navolging van het civiele arbeidsrecht is een onderscheid gemaakt tussen een dienstverband voor bepaalde tijd en een dienstverband voor onbepaalde tijd. Dus er is niet langer een onderscheid tussen een vaste aanstelling en een tijdelijke aanstelling en bij een tijdelijke aanstelling tussen die voor (vast) bepaalde tijd en voor onbepaalde tijd.
Gezien de directe samenhang zijn in paragraaf 1 tevens de bepalingen inzake afloop van de aanstellingen voor bepaalde tijd opgenomen. Analoog aan het civiele arbeidsrecht is, zoals gezegd, afgestapt van een gesloten stelsel voor de aanstelling voor bepaalde tijd. Wel is voorgeschreven dat de reden voor de aanstelling voor bepaalde tijd schriftelijk wordt medegedeeld. Evenmin als in het civiele arbeidsrecht is een maximumduur voor de aanstelling voor bepaalde tijd vastgelegd. Wel zijn de beperkingen t.a.v. opvolgende dienstverbanden voor bepaalde tijd uit de Wet Flexibiliteit en Zekerheid overgenomen. Die houden in dat bij overtreding van die bepalingen het laatste dienstverband voor bepaalde tijd wordt aangemerkt als een dienstverband voor onbepaalde tijd. In dat geval eindigt de laatste aanstelling voor bepaalde tijd na afloop van die periode dus niet van rechtswege, maar kan ontslag alleen plaatsvinden op basis van de bestaande ontslaggronden.
Tussentijdse beΓ«indiging van aanstellingen voor bepaalde tijd kan ook alleen op basis van de bestaande ontslaggronden.
Analoog aan het civiele arbeidsrecht bestaat er geen (geclausuleerd) recht op een aanstelling voor onbepaalde tijd na afloop van de aanstelling voor bepaalde tijd. Daarvan is alleen nog sprake bij een aanstelling voor bepaalde tijd op proef, die kan voorafgaan aan een aanstelling voor onbepaalde tijd.
Aanspraak op een automatische aanstelling voor onbepaalde tijd bestaat evenmin voor hen die solliciteren vanuit een vaste aanstelling bij een andere overheidswerkgever. Partijen kunnen daarover gezamenlijk afspraken maken tijdens de sollicitatie.
Vastgehouden is aan de aanstelling op proef voor één tot twee jaar. Er is niet gekozen voor invoering van de regels inzake de proeftijd uit het civiele arbeidsrecht, omdat het ontslagstelsel niet aansluit op dat in de marktsector. Anders dan nu wordt de aanstelling voor bepaalde tijd bij feitelijke voortzetting verlengd voor dezelfde duur, doch voor ten hoogste een jaar en vindt dus geen omzetting plaats in een (tijdelijke) aanstelling voor onbepaalde tijd.
Het ontslag
Wat betreft het ontslag geldt een gesloten stelsel, in de vorm van een limitatieve opsomming van de ontslaggronden. Binnen het gesloten ontslagstelsel is gekozen voor een uitgebreid aantal ontslaggronden dat een optimaal juridisch instrumentarium biedt. De mogelijke ontslaggronden zijn overzichtelijk in één afzonderlijke bepaling opgesomd (artikel B.9) en waar nodig in afzonderlijke bepalingen nader uitgewerkt. Het gesloten ontslagstelsel houdt in dat een ambtenaar alleen kan worden ontslagen op één van de met name (in artikel B.9)
genoemde gronden. Hieruit volgt ook dat de ontslagbescherming zoals die in het civiele arbeidsrecht in de opzegverboden is neergelegd, niet nodig is.
De ontslaggronden kunnen worden onderscheiden in imperatieve en facultatieve ontslaggronden. Bij de imperatieve gronden moet, mits aan de gestelde voorwaarden is voldaan, het ontslag verleend worden. Voorbeelden zijn het ontslag op aanvraag (artikel B.10), FPU-ontslag (artikel B.12) en ontslag wegens pensionering (artikel B.11). Hier hebben gedeputeerde staten geen discretionaire bevoegdheid. Alle overige ontslaggronden zijn facultatieve ontslaggronden, waarbij het ontslag kan worden verleend. Hier zal steeds een zorgvuldige afweging moeten worden gemaakt tussen het belang van de organisatie en dat van de individuele ambtenaar.
Aan de verschillende ontslaggronden is geen kwalificatie gegeven in de vorm van βeervolβ of βoneervolβ, zoals die in veel ambtelijke ontslagregelingen voorkomt.
Er zijn geen voorschriften opgenomen over de inhoud van het ontslagbesluit of over de ontslagprocedure. De Awb biedt hier al voldoende waarborgen. Op grond van deze wet en de jurisprudentie zal bijvoorbeeld elk ontslagbesluit op schrift gesteld moeten worden en de ingangsdatum en de ontslaggrond moeten bevatten. Verder kunnen worden genoemd de mogelijkheid van bedenkingen (artikel 4:8 Awb) en het recht van de ambtenaar zich door een raadsman te laten bijstaan (artikel 2:1 Awb).
Artikelsgewijze toelichting Artikel B.1 Aanstelling
De aanstelling is bij de provincie en dus niet bij een organisatieonderdeel van de provincie. De aanstelling gaat gepaard met de (tijdelijke) benoeming in een functie en de (tijdelijke) plaatsing bij een organisatieonderdeel. Een aanstelling is voor bepaalde of onbepaalde tijd. Een aanstelling is voor bepaalde tijd als een concrete einddatum is aangegeven of als die objectief bepaalbaar is. Een voorbeeld van het laatste is een aanstelling ter vervanging van een zieke ambtenaar. De einddatum is niet concreet genoemd, maar wel objectief bepaalbaar, t.w. de datum van herstel van de zieke ambtenaar. Uitgaande van volwassen arbeidsverhoudingen maken werkgever en sollicitant samen afspraken over een eventuele aanstelling op proef. De aanstelling op proef is derhalve geen automatisme.
Artikel B.2 Aanstelling voor bepaalde tijd
Analoog aan de Wet Flexibiliteit en Zekerheid mogen maximaal drie aanstellingen voor bepaalde tijd achtereen worden verleend die elk van rechtswege eindigen. De verlengde aanstelling voor bepaalde tijd op grond van het eerste lid (bij stilzwijgende voortzetting na afloop) telt mee voor de bepaling van die drie aanstellingen voor bepaalde tijd. De totale periode van elkaar opvolgende aanstellingen voor bepaalde tijd mag echter niet 36 maanden of langer zijn. Voor het bepalen van die tijdsduur van 36 maanden tellen onderbrekingen van drie maanden of minder tussen twee opeenvolgende aanstellingen voor bepaalde tijd mee.
Meer dan drie opeenvolgende aanstellingen voor bepaalde tijd of een periode van aanstellingen voor bepaalde tijd van 36 maanden of langer betekent automatisch een aanstelling voor onbepaalde tijd.
Een aanstelling voor onbepaalde tijd ontstaat dus in de volgende situaties:
- bij meer dan drie opeenvolgende aanstellingen voor bepaalde tijd; of
- als de totale periode van opeenvolgende aanstellingen voor bepaalde tijd 36 maanden of langer is, onderbrekingen van drie maanden of minder meegerekend.
De aanstelling voor onbepaalde tijd vangt in die gevallen aan bij aanvang van de vierde aanstelling voor bepaalde tijd (a), onderscheidenlijk vanaf de dag van overschrijding van de 36 maanden (b). Bij een onderbreking van langer dan drie maanden begint de telling van de schakels en de duur van de periode opnieuw.
Een aanstelling voor 36 maanden of langer is mogelijk. Deze kan eenmalig worden verlengd met drie maanden zonder dat dit leidt tot een aanstelling voor onbepaalde tijd (lid 4).
Het vijfde lid is een vertaling van het verbod van de zogenaamde draaideurconstructie in de Wet Flexibiliteit en Zekerheid. Hiervan zal bijvoorbeeld sprake zijn als een uitzendkracht bij de provincie rechtstreeks in dienst treedt van de provincie en daar dezelfde werkzaamheden blijft verrichten. Het vijfde lid regelt dat in een dergelijke situatie de uitzendtijd in dezelfde arbeid meetelt.
Artikel B.3 Eisen van geschiktheid en bekwaamheid
Dit artikel bevat de eisen van geschiktheid en bekwaamheid voor indiensttreding.
Die moeten uiteraard vooraf zijn bepaald. De eisen van bekwaamheid en geschiktheid zijn niet rechtstreeks gekoppeld aan een concrete functie. Dat biedt de ruimte voor een beoordeling in het licht van een bredere inzetbaarheid. Het is mogelijk om personen aan te stellen die bij indiensttreding nog niet volledig voldoen aan alle eisen voor de concrete functie waarin zij worden benoemd. Er is ruimte om, gezien de te verwachten groei, de eisen van geschiktheid en bekwaamheid bij aanvang in voorkomende gevallen wat lager te stellen.
Het vierde lid bevat een verbod tot indienstneming van vreemdelingen die geen rechtmatig verblijf in Nederland hebben en voor wie de provincie geen tewerkstellingsvergunning heeft. Niet altijd is een tewerkstellingsvergunning voor arbeid van vreemdelingen echter vereist.
Die is bijvoorbeeld niet nodig voor onderdanen uit lidstaten van de Europese Unie. Het vrije verkeer van werknemers uit de lidstaten brengt mee dat deze steeds in aanmerking komen voor rechtmatig verblijf in Nederland met een verblijftitel die het verrichten van arbeid mogelijk maakt. Als een vreemdeling niet langer rechtmatig verblijf in Nederland heeft kan dat leiden tot ontslag wegens verlies van een vereiste bij aanstelling (artikel B.9, onderdeel i).
De verplichting een verklaring omtrent het gedrag over te leggen is geen automatisme. Voor de medische keuring bij aanstelling wordt verwezen naar de toelichting op artikel E.2. Artikel B.4 Informatie bij indiensttreding
In dit artikel is geregeld welke gegevens in aanvulling op de wettelijke informatieplicht bij indiensttreding zullen worden verstrekt. De verplichte informatie over deelname aan de pensioenregeling is geheel in lijn met de nieuwe pensioenregeling vanaf 1996. Die gaat immers uit van een pensioentoezegging door de werkgever. De ambtenaar zal het schriftelijk bericht van zijn aanstelling uiteraard vΓ³Γ³r zijn indiensttreding moeten ontvangen.
Op grond van de Wet van 2 december 1993 (Stb. 1993, 635) is de werkgever verplicht binnen een maand na aanvang van de werkzaamheden in elk geval de volgende schriftelijke informatie te verstrekken:
- de identiteit van de werkgever, de plaats van diens vestiging en naam en woonplaats van de werknemer;
- de plaats(en) van tewerkstelling;
- de functie van de werknemer;
- de datum van indiensttreding;
- indien de aanstelling voor bepaalde tijd geldt, de duur daarvan;
- de aanspraak op vakantieverlof of de wijze van berekening van de aanspraak;
- de duur van de door de werkgever respectievelijk werknemer in acht te nemen ontslag/opzegtermijnen of de wijze waarop die termijnen worden vastgesteld;
- het salaris en de termijn van uitbetaling;
- de gemiddelde dagelijkse of wekelijkse arbeidsduur;
- de toepasselijke rechtspositieregelingen.
Wijzigingen in die gegevens moeten ook binnen een maand schriftelijk worden medegedeeld.
Artikel B.5 Algemene dienst en artikel B.6 Andere functie of werkzaamheden
Deze artikelen geven de rechtspositionele basis voor de aanstelling in algemene dienst in de vorm van benoemingen in functies voor 3 tot 5 jaar. Daarbij gaat het om zowel lijnfuncties als functies in (tijdelijke) projecten. Uitgangspunt is een plicht tot mobiliteit in het dienstbelang (artikelen B.5 en B.6, eerste en derde tot en met vijfde lid) en het recht op mobiliteit als keerzijde (artikel B.6, tweede lid). Van belang is dat mobiliteit wordt erkend als een dienstbelang. Artikel B.6 maakt het mogelijk ambtenaren ook tijdelijk bij andere werkgevers te detacheren. Aanstelling in algemene dienst moet zijn ingebed in een
goed scholings-, loopbaan- en mobiliteitsbeleid met als uitgangspunt een evenwichtige afweging van belangen van de ambtenaar en de organisatie. De afspraken hierover met de vakorganisaties van overheidspersoneel in het Georganiseerd Overleg zijn een invulling van een in het SPA overeengekomen gemeenschappelijk kader ter zake. Daarnaast zijn er tussen gedeputeerde staten en de vakorganisaties van overheidspersoneel in het Georganiseerd nadere afspraken over de rechtspositionele aspecten, zoals de consequenties voor toelagen en vergoedingen e.d. Daarmee zijn de voorwaarden geschapen voor een effectief en slagvaardig mobiliteitsbeleid met waarborgen voor de zorgvuldigheid.
Daarbij staat voor op dat normaal goed functionerende ambtenaren niet tussen wal en schip mogen raken en zonder functie komen te zitten doordat de tijdelijke benoeming in de ene functie afloopt (zonder dat die functie als zodanig verdwijnt) en er geen andere passende functie voorhanden is. In dat geval zal betrokkene tijdelijk worden belast met passende werkzaamheden in afwachting van benoeming in een andere passende functie. Xxxxxx dat niet mogelijk is blijft hij zijn oude functie vervullen.
De eisen van zorgvuldigheid zoals die ook voortvloeien uit de Awb, brengen met zich mee dat de betrokken ambtenaar vooraf wordt gehoord over de aangeboden functie en dat hem voldoende tijd wordt gegeven om zich te informeren en te beraden over deze nieuwe functie. Er geldt hierbij een aanzegtermijn van ten minste twee maanden.
Benoemingen in andere functies vinden niet altijd plaats vanuit de algemene mobiliteitswens. Denk in dit geval aan een benoeming in een andere functie vanwege disfunctioneren van een individuele ambtenaar. Artikel B.7 geldt ook voor een dergelijk geval. Voor benoeming van gedeeltelijke arbeidsongeschikte ambtenaren in een andere functie gelden echter bijzondere bepalingen (zie artikel E.7).
Artikel B.7 Andere werkzaamheden in bijzondere omstandigheden
Bij taken in (andere) buitengewone omstandigheden kan gedacht worden aan provinciale taken in het kader van de Wet rampen en zware ongevallen.
Artikel B.8 Spelregels en flankerend beleid reorganisaties
Provincies zijn dynamische organisaties die snel en adequaat moeten kunnen inspelen op maatschappelijke en bestuurlijke ontwikkelingen. Er zullen zich naar verwachting dan ook regelmatig wijzigingen voordoen in de organisatiestructuur, de omvang van de organisatie of de taakinhoud van de provincie.
Het kan zinvol zijn vaste procedures vast te stellen voor de totstandkoming van reorganisaties en vaste algemene regels te stellen m.b.t. de personele consequenties daarvan. Die kunnen worden vastgelegd in spelregels bij organisatieverandering en sociale plannen of statuten. Er kan ook voor worden gekozen om bij elke afzonderlijke reorganisatie concrete procedures vast te stellen en regels te stellen m.b.t. de personele gevolgen. Artikel
B.8 biedt de rechtspositionele basis voor de procedures en regels voor herplaatsing van medewerkers bij reorganisaties. Daarbij moeten de in het SPA afgesproken globale procedurele kaders in acht genomen worden Onder reorganisatie wordt in dit verband overigens verstaan: elke wijziging van de organisatiestructuur, de omvang van de provinciale
organisatie of de taakinhoud van de provincie of een onderdeel daarvan, daaronder begrepen de overdracht van taken van en naar de provincie waaraan personele consequenties zijn verbonden.
Bovendien is geregeld dat het in het SPA overeengekomen globale kader voor het flankerend beleid bij reorganisaties in acht genomen wordt. In het SPA-akkoord 1994/1997 is vastgesteld dat het flankerend beleid bij reorganisaties de verantwoordelijkheid is van de afzonderlijke provincies. Wel is toen bij wijze van handreiking aan de provincies een globaal kader voor een dergelijk lokaal flankerend beleid overeengekomen, waarbij ook een groot aantal concrete instrumenten is aangereikt. Het flankerend beleid zal zich primair moeten richten op voorkoming van onvrijwillige werkloosheid en, waar dit onvermijdelijk is, op bevordering van een spoedige re-integratie in het arbeidsproces. Uitgangspunt moet zijn een gezamenlijke en actieve inspanning tot herplaatsing van zowel de provincie als de ambtenaar wiens functie wordt bedreigd. Xxxx ontslagen onvermijdelijk zijn zal een ontslagvolgorde moeten worden vastgesteld. Daarbij moet rekening worden gehouden met de arbeidsmarktpositie van betrokkene en het voor hem geldende sociale vangnet. De geschiktheid van de ambtenaar kan een argument zijn om in een concrete situatie af te wijken van de ontslagvolgorde. Anderzijds moeten de ontslagen ook een zekere afspiegeling van het personeelsbestand vormen.
Artikel B.9 Ontslaggronden
Een aantal van de in dit artikel vermelde ontslaggronden is in hoofdstuk B geregeld (artikelen
B.10 t/m B.13) en een aantal andere in hoofdstuk E (artikelen E.9 en E.16) en in hoofdstuk G (artikel G.4).
- Voor een ontslag op grond van onbekwaamheid of ongeschiktheid anders dan wegens ziekte (onderdeel h) is nodig dat er sprake is van gedragingen of handelingen of van eigenschappen van karakter, geest of gemoed (= ongeschikt), of van gebreken in de wijze van opstelling in het werk of van gebreken in de kennis, kunde of het niveau (= onbekwaam) van de ambtenaar op grond waarvan de conclusie gerechtvaardigd is dat hij niet meer geschikt is tot uitoefening van zijn functie. De ongeschiktheid moet van voldoende gewicht zijn om het ontslag te rechtvaardigen.
- Het komt voor dat een ambtenaar langdurig volledig verlof wordt verleend voor de vervulling van een politiek ambt of om andere redenen (bijvoorbeeld een langdurige detachering). In dat geval wordt betrokkene ontheven uit zijn functie en zal de werkgever zich inspannen een passende functie voor hem te vinden na afloop van het langdurig verlof. Is geen passende functie voorhanden dan kan ontslag worden verleend op grond van artikel B.9, onderdeel e (bij politiek verlof), onderscheidenlijk onderdeel f (in andere gevallen).
- Bij ontslag wegens verlies van een vereiste bij aanstelling (onderdeel i) gaat het om verlies van specifieke vereisten voor de benoembaarheid, zoals van een geldig rijbewijs voor een ambtenaar die chauffeur van beroep is of van een geldige verblijfstitel welke arbeid in dienstverband niet uitsluit, voor een ambtenaar die vreemdeling is.
- Ondercuratelestelling en lijfsdwang zijn aparte ontslaggronden (onderdelen j en k). Ondercuratelestelling kan wegens geestelijke stoornis, verkwisting en gewoonte van drankmisbruik waardoor betrokkene zijn belangen niet behoorlijk kan waarnemen, in het openbaar aanstoot geeft of eigen veiligheid of die van anderen in gevaar brengt. In een dergelijk geval bestaat minstens het vermoeden dat betrokkene ook niet als ambtenaar in staat zal zijn om zijn functie naar behoren uit te oefenen. Lijfsdwang is een dwangmiddel waarbij iemand door middel van vrijheidsbeneming gedwongen kan worden tot nakoming van een verbintenis. Lijfsdwang is alleen mogelijk in de door de wet genoemde gevallen. Om tot lijfsdwang over te gaan is een rechterlijk vonnis nodig.
- Ontslag wegens een onherroepelijke veroordeling tot vrijheidsstraf wegens misdrijf of tot terbeschikkingstelling (onderdeel l) is pas mogelijk als er geen rechtsmiddel tegen de rechterlijke veroordeling meer openstaat. Ontslag is niet mogelijk bij (onherroepelijke) rechterlijke veroordeling wegens een overtreding. Een veroordeling kan niet automatisch tot ontslag op deze grond leiden. Gedeputeerde staten zullen eerst een zorgvuldige afweging moeten maken op grond van de feiten. Relevante elementen zijn hier onder meer de aard en de ernst van het delict, de strafmaat, de gevolgen van het delict en de strafoplegging voor de
functievervulling en voor de organisatie, de schade voor de organisatie als gevolg van delict en veroordeling en de gevolgen voor de betreffende ambtenaar zelf, waaronder ook zijn belang bij handhaving van het dienstverband.
- Ontslag wegens het verstrekken van onjuiste gegevens bij aanstelling (onderdeel m) heeft voor wat betreft medische gegevens alleen betekenis voor de functies waarvoor nog een medische keuring is vereist. Andere aspecten waarop deze ontslagmogelijkheid betrekking kan hebben zijn gegevens omtrent opleiding (ten onrechte vermelden van diplomaβs of rijbewijs) of vereiste relevante werkervaring. Van belang is dat het gaat om essentiΓ«le gegevens; het moet gaan om informatie op grond waarvan, als deze wel bekend was geweest, de aanstelling achterwege zou zijn gebleven.
- Het ontslag op andere gronden (onderdeel o) heeft een aanvullend karakter. Van deze grond wordt gebruik gemaakt als er sprake is van onverenigbaarheid van karakters, ook wel 'βincompatibilitΓ© dβhumeursβ genoemd of verstoorde arbeidsverhoudingen. Eerst zal onderzocht moeten worden of een andere ontslaggrond zou moeten worden toegepast.
- Ontslag op grond van artikel B.12 wordt verleend als er recht bestaat op een FPU-uitkering krachtens de centrale FPU-regeling. Onder voorwaarden bestaat bij deeltijdontslag als bedoeld in het tweede lid van artikel B.12 recht op een aanvulling van de FPU-uitkering. Het deeltijdontslag moet in dat geval ten minste 15% zijn. Een en ander is geregeld in de op grond van het derde lid van artikel B.12 vastgestelde FPU-plusregeling provincies. Onder voorwaarden kan deze uitkering worden voortgezet bij volledig FPU-ontslag. Aan deeltijd FPU-ontslag kan, al dan niet in het kader van de algemene dienst, de voorwaarde worden verbonden in het belang van de dienst een andere passende functie te aanvaarden.
Op grond van het Hoofdlijnenakkoord dat op 5 juli 2005 is gesloten in de Pensioenkamer van de ROP hebben alleen werknemers die zijn geboren vΓ³Γ³r 1950 en op 1 april 1997 deelnemer waren bij het ABP nog recht op een FPU-uitkering. Ontslag wegens FPU kan daarom alleen nog van toepassing zijn op werknemers die aan die voorwaarden voldoen.
Artikel B.13 Reorganisatieontslag
Ontslag kan worden verleend bij reorganisaties. In artikel A.1 is, hier van belang, geregeld wat onder reorganisatie moet worden verstaan. Ontslag zal in de volgende situaties aan de orde kunnen zijn:
- de opheffing van de eigen functie;
- een verminderde behoefte aan arbeidskrachten;
- een verandering in de inrichting van een of meer organisatieonderdelen.
Artikel B.13 moet in relatie worden gebracht met artikel B.8. Op basis van deze bepaling zijn kaders voor spelregels en flankerend beleid bij reorganisaties vastgesteld die van belang kunnen zijn voor het ontslag.
Van belang is dat niet zomaar tot reorganisatieontslag kan worden overgegaan. Er moet uit een zorgvuldig onderzoek zijn gebleken dat benoeming in een passende functie niet mogelijk is.
Artikel B.14 Voorzieningen in aanvulling op de Werkloosheidswet (WW)
Onder voorwaarden bestaat na ontslag recht op een WW-uitkering. Op basis van artikel B.14 is een bovenwettelijke werkloosheidsregeling vastgesteld (Regeling aanvullende voorzieningen bij werkloosheid) voor ambtenaren die aanspraak hebben op een loongerelateerde WW-uitkering. Deze bovenwettelijke voorziening blijft beperkt tot ambtenaren aan wie reorganisatieontslag of ontslag wegens gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid is verleend dan wel van wie het dienstverband voor bepaalde tijd van rechtswege is afgelopen. De regeling voorziet in een aanvullende uitkering (bovenop de WW- uitkering gedurende de WW-periode) en in een nawettelijke uitkering na afloop van de
WW-periode. Laatstbedoelde uitkering blijft beperkt tot hen aan wie reorganisatieontslag is verleend. De duur van de nawettelijke uitkering wordt bepaald op basis van leeftijd en diensttijd, de criteria die ook al gelden in de vervallen wachtgeldregeling.
Bij ontslag op andere gronden (artikel B.9, onderdeel p) bestaat recht op een (aanvullende
x.x. xxxxxxxxxxxx) uitkering die minstens gelijk is aan die in geval van reorganisatieontslag.
Artikel B.15 Uitkering bij overlijden
Deze regeling staat naast andere voorzieningen bij overlijden, zoals de Algemene nabestaandenwet en het partnerpensioen van het ABP.
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK C
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten
Sedert 1 januari 2005 kennen de provincies een uniform beloningssysteem. Het betreft een samenhangend systeem van beloning, beoordeling en functiewaardering. De doelstelling van dit systeem is de bevordering van de kwaliteit van het provinciale apparaat. Belangrijke elementen zijn daarin de vergroting van de mogelijkheden tot bewust en gedifferentieerd belonen van ambtenaren (vergroting sturingsmogelijkheden voor het management, meer outputgerichte beloning, vereenvoudiging en doorbreking van automatismen) en bijstelling van het loongebouw (geen aparte jeugdsalarissen, geen wachtjaren voor diensttijduitlopen, aantal stappen in de schaal).
Het beloningssysteem kent vier beloningsgrondslagen, te weten functiezwaarte, structurele groei in ontwikkeling, werkresultaten en marktwaarde. De marktwaarde vindt zijn vertaling in het generieke salarisniveau en in specifieke voorzieningen ter verbetering van de arbeidsmarktpositie. Het beloningssysteem is in 2008 geΓ«valueerd en in 2010 aangepast door vervanging van een driepuntschaal door een vijfpuntschaal van beoordelen en belonen. Zie daarvoor meer in de volgende alinea en in de toelichting op de artikelen C.7 en C.9.
Op hoofdlijnen ziet het beloningssysteem er als volgt uit. Iedere ambtenaar wordt ingedeeld in een van de 18 salarisschalen. De salarisschaal is afhankelijk van de functiezwaarte die wordt bepaald met behulp van functiewaardering. Een conversietabel vertaalt de uitkomst van de functiewaardering naar de salarisschaal die bij de functie hoort. Uitgangspunt is bewust belonen, steeds op basis van een beoordeling, waardoor automatismen worden doorbroken. Vooraf worden afspraken gemaakt over de te behalen werkresultaten en over de structurele groei in ontwikkeling. Deze afspraken worden tussentijds getoetst en eventueel bijgesteld en achteraf beoordeeld en beloond.
Het betreft een systeem van jaargesprekken waarvan de basis wordt gevormd door een individueel werkplan dat als afgeleide van het jaarplan van de werkeenheid, de concrete afspraken vastlegt tussen leidinggevende en ambtenaar. In deze gesprekken komen ook andere zaken aan de orde, zoals opleiding, loopbaanperspectief, werktijden, arbeidsomstandigheden en de ondersteuning door de leidinggevende De structurele groei in ontwikkeling wordt gemeten met behulp van competenties die voor een goede vervulling van de functie noodzakelijk zijn. Daartoe is een systeem van competenties ontwikkeld. Een normaal goede beoordeling van de structurele groei in ontwikkeling leidt tot een salarisverhoging van 3% (van het maximumsalaris) in de voor betrokkene geldende salaris- schaal, tot het maximumsalaris in die schaal is bereikt. Een zeer goede, onderscheidenlijk uitstekende beoordeling van de structurele groei in functioneren (door competentieontwikkeling)leidt tot een salarisverhoging van 4%, onderscheidenlijk 6%. Een matige beoordeling leidt tot een salarisverhoging van slechts 1%.Het salaris wordt niet verhoogd bij een slechte beoordeling. Een zeer goede, onderscheidenlijk uitstekende beoordeling van de werkresultaten leidt tot een incidentele outputbeloning van 3%, onderscheidenlijk 7% van het salaris over de beoordelingsperiode (van in de regel 1 jaar).
Behalve de werkresultaten kan ook extra inzet van de ambtenaar incidenteel extra worden beloond. De automatische periodiek bestaat niet. Er is geen uitloopschaal, geen functioneringstoelage en een aanloopschaal geldt in uitzonderingsgevallen voor maximaal 1 jaar. Het hier geschetste beloningssysteem is te vinden in de artikelen C.4 t/m C.7, C.9 en C.10.
In hoofdstuk C zijn ook andere onderwerpen geregeld. Genoemd kunnen worden:
- de waarnemingstoelage (artikel C.11);
- de toelage onregelmatige dienst (artikelen C.12 en C.13);
- de arbeidsmarkttoelage en de bindingspremie (artikel C.14);
- de toelage op andere gronden (artikel C.15);
- de vakantie-uitkering (artikel C.16);
- de eindejaarsuitkering (artikel C.17);
- de eenmalige uitkering (artikel C.18);
- de gratificatie ambtsjubileum (artikel C.19);
- de overwerkvergoeding (artikel C.20);
- de vergoeding voor andere extra diensten dan overwerk (artikel C.21). Kortheidshalve wordt verwezen naar de toelichtingen op de betreffende artikelen.
Beslissingen die op grond van hoofdstuk C worden genomen zijn van groot belang voor de ambtenaar. Zij hebben immers directe betekenis voor zijn inkomen. Bij dergelijke beslissingen zullen vanzelfsprekend zorgvuldigheid, rechtsgelijkheid, rechtszekerheid en rechtsbescherming gewaarborgd moeten zijn. Om die reden is het dan ook van grote betekenis dat aan beloningsbeslissingen waarbij het functioneren van de ambtenaar een rol speelt, steeds een beoordeling ten grondslag moet liggen. Het beoordelingssysteem bevat immers waarborgen voor de zorgvuldigheid en de objectieve onderbouwing van dergelijke beloningsbeslissingen. Daarnaast biedt uiteraard de Algemene wet bestuursrecht de ambtenaar tal van waarborgen. Tegen beloningsbeslissingen β maar ook tegen de daaraan ten grondslag liggende beoordeling β kan betrokkene op grond van deze wet bezwaar aan- tekenen bij gedeputeerde staten en vervolgens, als hij het met die beslissing niet eens is, bij de rechter in beroep gaan.
Artikelsgewijze toelichting Artikel C.1. Recht op bezoldiging
In dit artikel is het recht op bezoldiging vastgelegd. In artikel A.1, onderdeel e, is gedefinieerd wat onder bezoldiging wordt verstaan. De ambtenaar ontvangt bezoldiging voor de dienst die hij voor de provincie verricht. In het tweede lid ligt het principe βgeen werk, geen loonβ verankerd. Dat geldt als de ambtenaar opzettelijk nalaat zijn dienst te verrichten, in strijd met zijn verplichtingen.
C.2 Uitbetaling salaris, toelagen, vergoedingen en tegemoetkomingen
In dit artikel is de betalingstermijn geregeld van de belangrijkste betalingen van de provinciale werkgever aan zijn ambtenaren. Het betreffen, zoals in het derde lid is aangegeven, betalingen die kunnen worden gedaan zonder dat daarvoor een afzonderlijke beschikking moet worden genomen. Artikel C.2 spoort met hetgeen in de Algemene wet bestuursrecht is voorgeschreven ten aanzien van betaling en invordering van geldschulden waarbij een bestuursorgaan is betrokken. Op grond van artikel 4:88, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht zal een beschikking alsnog worden afgegeven als de belanghebbende ambtenaar hierom verzoekt.
Artikel C.3 Salaris en toelagen bij gebroken tijdvakken
Het salaris per dag wordt dus niet bepaald door het maandbedrag te delen door het aantal werkdagen in die maand.
Artikel C.4 Inrichting salarisgebouw
Er zijn 18 salarisschalen. Van alle salarisschalen is slechts de bandbreedte aangegeven: alleen het minimumsalaris en het maximumsalaris zijn vastgelegd. Het minimumsalaris is in
de salarisschalen 1 en 2 79% en in de overige salarisschalen 70% van het maximumsalaris Het salarisgebouw is opgenomen in bijlage 2 van de CAP. De daarin opgenomen salarisbedragen zullen telkens worden aangepast aan de algemene salarisverhogingen die partijen in het SPA in de CAO afspreken. Gedeputeerde staten vervangen dan de oude bijlage door een nieuwe.
Artikel C.5 Bepaling salarisschaal
Eerst wordt vastgesteld welke salarisschaal voor de ambtenaar geldt. Vervolgens wordt op grond van artikel C.6 het salaris van de ambtenaar bepaald. Het salaris moet passen binnen de bandbreedte van zijn salarisschaal. De verdere salarisontwikkeling is tenslotte geregeld in artikel C.7.
De salarisschaal van de ambtenaar wordt bepaald door de zwaarte van de functie. Die wordt vastgesteld met behulp van een systeem van methodische functiewaardering. De provincies hanteren voor de functiewaardering FUWAPROV. Dat is een provinciale vertaling van FUWASYS dat voor het rijkspersoneel geldt. Op basis van het derde lid hebben gedeputeerde staten de Procedureregeling methodische functiewaardering vastgesteld. Met behulp van de conversietabel die hoort bij de Procedureregeling methodische functiewaardering wordt de uitkomst van de functiewaardering vertaald naar een van de 18 salarisschalen. Bij elke functie hoort dus een salarisschaal. Die noemen we de functieschaal. De ambtenaar wordt ingepast in de functieschaal. Wordt de ambtenaar nadien in een lichtere of zwaardere functie benoemd of komt de functie bij herwaardering hoger of lager uit dan leidt dit tot een andere salarisschaal voor de ambtenaar. Daarbij hoort dan een hernieuwde salarisinpassing overeenkomstig artikel C.6.
Bij uitzondering kan de ambtenaar in een aanloopschaal worden geplaatst. Dat is geregeld in het vijfde lid. Het is alleen mogelijk als de ambtenaar nog niet volledig voldoet aan het minimaal noodzakelijke niveau voor de functie. Het betreft steeds de direct aan de functieschaal voorliggende salarisschaal. Plaatsing in de aanloopschaal kan voor maximaal 1 jaar. Daarna wordt de ambtenaar in de functieschaal geplaatst tenzij uit een beoordeling blijkt dat hij nog steeds niet aan de minimale vereisten voor de functie voldoet.
Het komt voor dat een ambtenaar tijdelijk een andere functie waarneemt, bijvoorbeeld omdat een collega of leidinggevende voor een langere periode ziek is. In dat geval wordt de ambtenaar niet geplaatst in de salarisschaal die hoort bij de waargenomen functie maar blijft hij in zijn salarisschaal. Dat is geregeld in het zesde lid. Wel kan onder voorwaarden een toelage worden toegekend als hij een hoger gewaardeerde functie waarneemt (zie artikel C.11). Het komt ook voor dat een ambtenaar voor een proefperiode in een zwaardere functie wordt benoemd. In dat geval zal als regel worden bepaald dat de ambtenaar in zijn oude salarisschaal blijft. Als regel: de leidinggevende kan ook met de ambtenaar afspreken dat hij gelijk al in de hogere salarisschaal wordt geplaatst. Mislukt de proefplaatsing dan keert de ambtenaar doorgaans terug in zijn oude functie. Er zijn dan geen gevolgen voor de salarisschaal als hij in de oude salarisschaal is gebleven. Wordt de ambtenaar na de proef- periode definitief in de zwaardere functie benoemd dan zal hij alsnog in de daarbij behorende hogere salarisschaal worden geplaatst als dat niet al gelijk is gebeurd, eventueel met terugwerkende kracht tot (uiterlijk) het moment van aanvang van zijn proefplaatsing.
Artikel C.6 Bepaling salaris
Nadat de salarisschaal is vastgesteld wordt op grond van artikel C.6 het salaris in die salarisschaal bepaald. Dat kan in beginsel elk salaris zijn binnen de bandbreedte van de salarisschaal. Bij eerste aanstelling is dat in de regel het minimumsalaris in de salarisschaal. Afhankelijk van de relevante kennis, ervaring en vaardigheden kan dat meer zijn. Het salaris bedraagt in ieder geval het bedrag van het wettelijk minimumloon dat geldt voor werknemers van dezelfde leeftijd als de ambtenaar.
Omdat de Wet minimumloon en minimum vakantiebijslag formeel niet geldt voor overheidspersoneel is dit geregeld in het tweede lid. Een dergelijke situatie zal zich
overigens, gezien het salarisgebouw van de provincie, vrijwel nooit voordoen. Het derde tot en met zevende lid bevatten salarisbepalingen bij latere benoemingen in andere functies.
Betreft het een benoeming in een gelijk of hoger gewaardeerde functie dan mag het nieuwe salaris nooit minder zijn dan het salaris in de oude functie. Daarbij moet ook in de gaten worden gehouden de salarisontwikkeling die de ambtenaar in de oude functie zou doormaken. Zou hij in de oude functie bijvoorbeeld met toepassing van artikel C.7 een half jaar later in aanmerking zijn gekomen voor een salarisverhoging van 3% dan zal daarmee rekening gehouden moeten worden bij de bepaling van het salaris in de nieuwe functie. Is bij benoeming in een functie van gelijk niveau βhorizontale inpassingβ in de nieuwe salarisschaal (derhalve op een gelijk salarisniveau) het uitgangspunt, bij benoeming in een hoger gewaardeerde functie zal doorgaans een hoger salaris worden vastgesteld.
Gebruikelijk is om bij promoties het salaris in de oude functie te verhogen met 3% van het maximumsalaris in de nieuwe functie. Er is echter ruimte om, afhankelijk van het geval, meer of minder te doen. Een horizontale overgang ligt in de rede als bijvoorbeeld een hoger salaris afhankelijk wordt gesteld van de afronding van een voor de nieuwe functie noodzakelijke opleiding. Uiteraard zal het nieuwe salaris steeds binnen de bandbreedte van de nieuwe salarisschaal moeten liggen. Het salaris zal dus altijd minimaal het minimumsalaris van die salarisschaal bedragen.
Het kan voorkomen dat een ambtenaar wordt benoemd in een andere, lager gewaardeerde functie. Dat is niet gebruikelijk maar soms is dat onvermijdelijk. Dat kan spelen bij reorganisaties waarin voor een ambtenaar slechts een passende andere functie in de nieuwe organisatie beschikbaar blijkt op een lager niveau. In dat geval zal de ambtenaar worden ingepast in de bij de nieuwe functie behorende lagere salarisschaal op hetzelfde salaris als in de oude functie. Dat is geregeld in het vijfde lid.
Is het oude salaris hoger dan het maximumsalaris van de nieuwe salarisschaal dan wordt betrokkene op het maximumsalaris ingepast en wordt het verschil tussen oude en nieuwe salaris gegarandeerd door toekenning van een toelage. Die toelage wordt als salaris aangemerkt wat onder meer betekent dat de toelage de algemene salarisontwikkeling volgt en (mede) grondslag vormt voor vakantie-uitkering, eindejaarsuitkering en aan het salaris gerelateerde toelagen en vergoedingen. De spelregels bij reorganisaties die tussen de provincie en de vakorganisaties van overheidspersoneel zijn afgesproken bevatten aanvullende personele en rechtspositionele garanties en randvoorwaarden.
Niet in alle gevallen zijn er garanties dat bij benoeming in een andere, lager gewaardeerde functie het oude salaris gehandhaafd blijft. Dat is geregeld in het vijfde lid, vierde volzin, en in het zesde en zevende lid. Vanzelfsprekend is een dergelijke garantie afwezig in het geval dat de ambtenaar bij wijze van disciplinaire maatregel (met toepassing van artikel G.4, eerste lid, onderdeel d) is benoemd in een lager gewaardeerde functie. Voor gevallen van inkomensverlies bij re-integratie van een zieke ambtenaar in een lager betaalde functie (met toepassing van artikel E.7) gelden bijzondere (tijdelijke) voorzieningen op grond van de Uitvoeringsregeling rechten en plichten bij ziekte en arbeidsongeschiktheid. Bij benoeming in een andere, lager gewaardeerde functie die het gevolg is van disfunctioneren in de oude functie ligt de zaak genuanceerd. Een algemeen recht op een salarisgarantie is er niet. Of het redelijk is zoβn garantie te geven is afhankelijk van o.a. de mate van disfunctioneren en eventuele eigen schuld aan het disfunctioneren.
Indien bijvoorbeeld verwijtbaar disfunctioneren van een zodanige aard is dat betrokkene op grond daarvan ontslag kan worden verleend op grond van artikel B.9, onderdeel h, wegens onbekwaamheid of ongeschiktheid en om humanitaire redenen wordt gekozen voor benoeming in een andere, lager gewaardeerde functie, dan ligt een salarisgarantie niet in de rede.
Een vierde situatie waarin een salarisgarantie niet hoeft te worden gegeven betreft de terugkeer in de oude functie na een tijdelijke benoeming in een hoger gewaardeerde functie. Het zal in de praktijk voorkomen dat een ambtenaar uit de lijnorganisatie wordt gehaald om als projectleider een bepaald project te trekken. Het leiden van een dergelijk project kan voor de ambtenaar een interessante stap zijn in zijn loopbaan bij de provincie, maar ook een
salarisverbetering betekenen als die tijdelijke functie zwaarder is. De eventuele salarisverbetering is uiteraard ook van tijdelijke aard. Mocht de ambtenaar na afloop van het project weer terugkeren in zijn oude functie dan zal hij opnieuw in zijn oude salarisschaal worden ingepast en is er voor hem geen garantie dat hij ten minste het salaris houdt dat hij in de tijdelijke functie ontving. Het spreekt voor zich dat deze consequenties vooraf aan
de betrokken ambtenaar moeten zijn duidelijk gemaakt.
Recht op een salarisgarantie is tenslotte evenmin aan de orde indien de ambtenaar zelf verzoekt om benoeming in een andere, lager gewaardeerde functie, bijvoorbeeld omdat hij het wat rustiger aan wil doen. Als onderdeel van het provinciale seniorenbeleid is in de tweede volzin van het zevende lid een demotieregeling voor de oudere ambtenaar opgenomen. Deze regeling houdt in dat de ambtenaar van 55 jaar of ouder, die een stapje terug doet door over te stappen op een lichtere functie, daarvan geen nadelige gevolgen in het pensioen zal ondervinden. Artikel 3.5 van het pensioenreglement ABP biedt hiertoe de mogelijkheid. De pensioenopbouw zal gebaseerd blijven op de oude inschaling. Op het salaris in de oude functie dat voor de pensioenopbouw van de ambtenaar blijft gelden, worden de algemene salarisverhogingen voor het provinciepersoneel toegepast. De pensioengaranties gelden niet voor taakverlichting van oudere ambtenaren via vermindering van de formele arbeidsduur. In dat geval blijft de pensioengrondslag ongewijzigd omdat de ambtenaar geen lager betaalde functie gaat vervullen. Er zijn dan geen gevolgen voor al opgebouwde pensioenrechten, maar op de nog op te bouwen pensioenjaren zal de deeltijdfactor worden losgelaten.
In het achtste en negende lid is geregeld wat de salarisconsequenties zijn van een herwaardering van de functie. Komt de functiewaardering hoger uit dan zal de ambtenaar horizontaal worden ingepast in de nieuwe salarisschaal. Is het oude salaris lager dan het minimumsalaris van de nieuwe salarisschaal dan wordt hij op dit minimumsalaris ingepast. Bij een lagere functiewaardering wordt het oude salaris gegarandeerd, eventueel via een toeslag boven het maximumsalaris in de nieuwe salarisschaal.
Zit een ambtenaar in de aanloopschaal en wordt hij in de functieschaal geplaatst omdat hij inmiddels wel aan de minimale vereisten voor de functie voldoet dan zal hij in de functieschaal op het minimumsalaris worden ingepast. Mocht de ambtenaar in de aanloopschaal al een hoger salaris ontvangen dan wordt hij horizontaal in de functieschaal ingepast. Een en ander is geregeld in het tiende lid.
Artikel C.7 Salarisontwikkeling bij duurzame groei in het functioneren
Zolang de ambtenaar in de voor hem geldende salarisschaal niet op het maximumsalaris zit kan hij een groei in salarisontwikkeling doormaken. Daarvoor is een duurzame groei in het functioneren vereist. Om structureel meer te gaan verdienen moet men immers ook structureel beter functioneren. Die duurzame groei in functioneren moet blijken uit een door de leidinggevende vastgestelde beoordeling. Er is een systeem van jaargesprekken waarbij in beginsel jaarlijks tussen leidinggevende en ambtenaar afspraken worden gemaakt over de duurzame groei in het functioneren en in verband hiermee over de ontwikkeling van de daartoe benodigde competenties. Deze afspraken worden in hun totaliteit in beginsel jaarlijks door de leidinggevende en de ambtenaar gezamenlijk geΓ«valueerd en door de leidinggevende formeel beoordeeld. Voor de beoordeling van de duurzame groei in functioneren is het oordeel over de werkresultaten overigens mede van belang. De ontwikkelingsafspraken met de ambtenaar zijn immers uiteindelijk gericht op betere prestaties. Voor een nadere beschouwing over de relatie tussen ontwikkeling en prestaties wordt verwezen naar de toelichting op de Regeling jaargesprekken. Aan de hand van de beoordeling wordt vervolgens een beslissing genomen over de salarisontwikkeling in de salarisschaal. Daarvoor zijn in artikel C.7 regels vastgesteld.
Bij een goed-normale beoordeling zal het salaris na genoemde periode van een jaar worden verhoogd met 3% van het maximumsalaris en bij een zeer goede, onderscheidenlijk uitstekende beoordeling met 4%, onderscheidenlijk 6%. Bij een matige beoordeling zal het salaris nog wel beperkt stijgen (met 1% van het maximumsalaris), maar bij een slechte beoordeling niet. Uitgaande van de noodzakelijke ingroeitijd (bij een normale ontwikkeling)
bedraagt het aantal stappen (van 3%) van minimum tot maximum zeven in de salarisschalen 1 en 2 en tien in de salarisschalen 3 tot en met 18. In de situatie dat elk jaar het salaris op deze wijze met 3% wordt verhoogd zal de ambtenaar die op het minimumsalaris binnenkomt en een normale groei in het functioneren doormaakt in zeven jaar (salarisschalen 1 en 2) resp. tien jaar (overige salarisschalen) het maximumsalaris in zijn salarisschaal kunnen bereiken. Aannemende dat de ambtenaar dan nog steeds dezelfde functie vervult en niet al eerder in het kader van zijn loopbaan in een andere functie
is benoemd.
Zoals hierboven aangegeven gaat het systeem van jaargesprekken uit van een jaarcyclus waarbij aan het begin van die jaarcyclus de afspraken worden gemaakt over de voor de salarisontwikkeling relevante duurzame groei in het functioneren en aan het eind van die jaarcyclus de gemaakte afspraken worden geΓ«valueerd en beoordeeld. De besluitvorming over de consequenties voor de salarisontwikkeling sluit daarop aan. In het derde lid is daarom bepaald dat de salarisverhoging (indien is voldaan aan de gestelde voorwaarden) telkens na in de regel 12 maanden plaatsvindt. De toevoeging βin de regelβ wil zeggen dat een salarisverhoging ook eerder of later dan na 12 maanden kan plaatsvinden. Dat moet wel een uitzondering zijn. Als bijvoorbeeld de ambtenaar tussentijds in een andere functie wordt benoemd kan er aanleiding zijn voordien een afsluitende beoordeling uit te brengen over het functioneren in de oude functie. Daaraan kunnen eventueel ook eerder dan na ommekomst van de periode van 12 maanden consequenties voor het salaris worden verbonden.
Omgekeerd kunnen er ook omstandigheden zijn waardoor het onmogelijk is om een verantwoord oordeel te geven over de duurzame groei in het functioneren. Daarvan zal sprake kunnen zijn bij langdurige afwezigheid, bijvoorbeeld wegens ziekte. Het moge duidelijk zijn dat ingeval van afwezigheid gedurende de hele (of nagenoeg de hele) periode van 12 maanden er geen duurzame groei in functioneren kan worden geconstateerd en er dus ook geen grondslag is voor welke salarisverhoging dan ook. Salarisverhoging op grond van artikel C.7 zal in dat geval pas weer aan de orde zijn na afloop van de nieuwe jaarcyclus. Het kan ook voorkomen dat de ambtenaar een (substantieel) deel van de 12 maanden wel aanwezig is geweest maar die periode te kort is om een verantwoord oordeel te geven over de duurzame groei in het functioneren. In dat geval kan worden besloten een beslissing over een salarisverhoging en de daarvoor noodzakelijke beoordeling te verschuiven naar een later tijdstip dan het einde van de reguliere periode van 12 maanden. In een dergelijk geval kan er aanleiding zijn om op basis van die latere beoordeling, als die positief uitvalt, te bepalen dat de daaraan verbonden salarisverhoging terugwerkt tot aan de datum waarop de normale periode van 12 maanden is verstreken.
De omvang van de salarisverhoging bij duurzame groei in functioneren is niet een volledig vrije keus van de leidinggevende maar is, afhankelijk van de uitkomst van de beoordeling, 1%, 3%, 4% of 6% van het maximumsalaris in de salarisschaal. Het gaat dus om vaste stappen in de salarisschaal. Als een ambtenaar bij aanvang niet op het minimumsalaris is ingepast zal de laatste stap naar het maximumsalaris niet 1%, 3%, 4% of 6% kunnen zijn, maar op een lager bedrag uitkomen. Het vierde lid voorziet hierin.
Artikel C.8 Salaris bij deeltijdfuncties
Het salaris wordt bepaald naar evenredigheid van de formele arbeidsduur. Bedraagt de formele arbeidsduur (tijdelijk) 40 uur per week dan is het salaris 40/36 (artikel D.1, vijfde lid).
Artikelen C.9 en C.10 Incidentele beloning van prestaties en extra inzet
Naast de structurele beloning kent het beloningssysteem de variabele beloning. Die kan worden gegeven voor extra prestaties of voor extra inzet van ambtenaren. In het eerste geval gaat het om output. In het tweede geval om beloning van input. Beide beloningsvormen hebben een incidenteel karakter. Naar de aard zal de inputbeloning in belangrijke mate gericht zijn op ambtenaren in de lagere salarisschalen. De outputbeloning komt op alle functieniveaus voor maar zal meer betekenis hebben voor de hogere salarisschalen omdat zij meer bijdragen aan de realisering van de organisatiedoelstelling waarvoor de outputbeloning
wordt gegeven. Het geheel aan maatregelen voor variabel belonen heeft daarmee een evenwichtige spreiding over alle functieniveaus.
Bij de outputbeloning, die is geregeld in artikel C.9, zijn uitgangspunten het motiveren, stimuleren en waarderen van ambtenaren om te komen tot extra prestaties door het toekennen van flexibele incidentele beloningselementen. Met de ambtenaar worden in het planningsgesprek afspraken gemaakt over het realiseren van vooraf vastgelegde, concrete en zoveel mogelijk kwantificeerbare werkresultaten op in beginsel het hele werkveld van de ambtenaar. Variabele beloning is een outputbeloning die alleen wordt gegeven bij zeer goede of uitstekende werkresultaten. Na afloop van de periode waarover in het planningsgesprek werkresultaten zijn afgesproken worden de behaalde werkresultaten geΓ«valueerd en beoordeeld. Op basis van de uitgebrachte beoordeling wordt vervolgens een beslissing genomen over de toekenning
van een incidentele outputbeloning. Die zal worden toegekend als de werkresultaten waarover in het planningsgesprek afspraken zijn gemaakt, de gestelde eisen in ruime dan wel uitzonderlijke mate overtreffen. De besluitvorming over de outputbeloning sluit dus aan op de jaarcyclus van het systeem van jaargesprekken en zal dus telkens na in de regel 12 maanden plaatsvinden. Wat betreft de periode van 12 maanden geldt hetzelfde als wat daarover is opgemerkt ten aanzien van de periodieke salarisverhoging: besluitvorming over een outputbeloning en een daaraan voorafgaande beoordeling kunnen bij uitzondering ook eerder of later dan na 12 maanden plaatsvinden. Kortheidshalve wordt verwezen naar de betreffende passage in de toelichting op artikel C.7.
Xx outputbeloning heeft een incidenteel karakter en is bij zeer goede werkresultaten 3% en bij uitstekende werkresultaten 7% van het salaris over de periode waarop de beoordeelde werkresultaten betrekking hebben, derhalve in de regel 3%, onderscheidenlijk 7% van het salaris over 12 maanden.
Naast de beloning die past bij de jaarcyclus is er bij managers behoefte aan het toekennen van een beloning bij extra inzet of voor het verrichten van niet geplande activiteiten. Artikel
C.10 biedt daarvoor de grondslag.
Gedacht kan worden aan gratificaties, theaterbonnen, een diner voor twee, een werkgeversbijdrage in sabbatverlof en andere blijken van waardering voor individuele ambtenaren of voor een team van ambtenaren. Het gaat hier om incidentele beloningen die direct kunnen worden verstrekt (boter bij de vis). De uitwerking in concreet beleid en in de ontwikkeling van instrumenten is een lokale verantwoordelijkheid, af te spreken met de ondernemingsraad.
Artikel C.11 Toelage waarneming andere functie
Op grond van dit artikel heeft de ambtenaar recht op een toelage bij volledige waarneming, gedurende minimaal een maand, van een hoger gewaardeerde functie. De toelage bedraagt per maand 6% van het maximumsalaris in de voor de waargenomen functie geldende salarisschaal en een bedrag naar evenredigheid daarvan over perioden waarin niet een volle maand is waargenomen. Het salaris met de toelage komt daarmee uit op het salaris bij een horizontale inpassing in die hogere salarisschaal, vermeerderd met 2 normale stappen van 3% van het maximumsalaris van die schaal.
Dat leidt ertoe dat de toelage hoger zal zijn naarmate de waargenomen functie zwaarder is. Het betekent voorts dat de toelage niet is gerelateerd aan het salaris in de eigen functie.
Voor alle ambtenaren is de toelage bij volledige waarneming van een functie met een zelfde hoger functieniveau dus dezelfde.
In andere gevallen van waarneming is er geen recht op een toelage. Als de ambtenaar een hoger gewaardeerde functie slechts gedeeltelijk waarneemt kan hij daarvoor een toelage naar evenredigheid ontvangen. De hoogte daarvan is afhankelijk van de aard en de omvang van de waargenomen werkzaamheden. Er is geen recht op de toelage als de waarneming geen zwaardere functie betreft of (behoudens bijzondere omstandigheden) korter dan een
maand duurt. Recht op de toelage bestaat evenmin als de waarneming plaatsvindt vanwege vakantieverlof van een collega (ook al betreft het een hoger gewaardeerde functie), tenzij het gespaard vakantieverlof betreft. Xxx gaat het om vakantieverlof dat op grond van afspraken tussen die collega en zijn leidinggevende is gespaard.
Indien een ambtenaar niet in aanmerking komt voor een waarnemingstoelage kan er onder omstandigheden wel aanleiding zijn om hem een eenmalige beloning te geven op grond van artikel C.10 wegens extra inzet of het verrichten van niet geplande activiteiten.
Artikel C.12 Toelage onregelmatige dienst
Bij de beloning wordt ervan uitgegaan dat de ambtenaar zijn arbeid in de regel verricht op maandag tot en met vrijdag tussen 8 en 18 uur. Als de ambtenaar in opdracht regelmatig of vrij regelmatig op andere tijden doordeweeks of in het weekend of op feestdagen werkt dan heeft hij recht op een toelage op grond van dit artikel. Daarbij gaat het niet om arbeid die in overwerk wordt verricht, dus boven op de voor de ambtenaar geldende arbeidsduur. In dat geval heeft hij recht op een overwerkvergoeding op grond van artikel C.20. Bij arbeid op onregelmatige tijden binnen de voor hem geldende arbeidsduur komt de ambtenaar in aanmerking voor een toelage die per uur een percentage bedraagt van zijn uursalaris. Het percentage wordt berekend over ten hoogste het maximumsalaris per uur van salarisschaal
6. De hoogte van het percentage is afhankelijk van het tijdstip dat de onregelmatige dienst wordt verricht. De toelage maakt onderdeel uit van de bezoldiging. Het is mogelijk om voor een groep ambtenaren uit te gaan van een voor ieder gelijk (gemiddeld) uursalaris. Het is ook mogelijk om een vaste maandelijkse toelage toe te kennen. Geen recht op de toelage bestaat als de ambtenaar is ingeschaald in salarisschaal 11 of hoger.
Artikel C.13 Afbouw toelage onregelmatige dienst
De toelage onregelmatige dienst wordt toegekend voor zolang de ambtenaar die onregelmatige dienst verricht. Als de onregelmatige dienst eindigt of minder wordt dan leidt dat in beginsel tot beΓ«indiging of vermindering van de toelage. Artikel C.13 biedt een voorziening in situaties waarin als gevolg van beΓ«indiging of vermindering van de onregelmatige dienst buiten toedoen van de ambtenaar een blijvende en substantiΓ«le inkomensvermindering plaatsvindt en de toelage onregelmatige dienst gedurende een redelijke periode is genoten. De voorziening geldt onder dezelfde voorwaarden ook als de beΓ«indiging of vermindering van de toelage onregelmatige dienst het gevolg is van een medisch advies van de Arbo-dienst, van een vrijwillige benoeming in het kader van de algemene dienst of van vrijstelling van continudienst in de nachturen vanaf 55 jaar. De inkomensdaling moet minimaal 3% zijn en de toelage moet minimaal 2 jaar zijn genoten. In dat geval heeft de ambtenaar recht op een aflopende toelage gedurende minimaal 6 maanden ( te weten een kwart van de vereiste minimumperiode van 2 jaar dat de toelage moet zijn genoten) en maximaal 3 jaar.
De toelage onregelmatige dienst wordt in drie gelijke perioden afgebouwd. Als de afbouwperiode 3 jaar is dan ontvangt de ambtenaar het eerste jaar 75%, het tweede jaar 50% en het derde jaar 25%. Verhogingen in de bezoldiging nadien, anders dan ten gevolge van algemene salarisverhogingen, worden daarop in mindering gebracht. In het vierde tot en met zesde lid is dat uitgewerkt. Een voorbeeld ter illustratie. Ambtenaar A heeft een salaris van β¬
2.000 per maand, zijnde het maximumsalaris in zijn salarisschaal, en een toelage onregelmatige dienst van β¬ 200 per maand. Die β¬ 200 is ook het gemiddelde over de laatste 12 maanden, hetgeen van belang is, omdat die de grondslag vormt voor de aflopende toelage. Als gevolg van een (blijvende) vermindering van de onregelmatige dienst daalt de toelage tot β¬ 100 per maand. Ambtenaar A heeft, gezien de periode dat hij de onregelmatige dienst heeft verricht, aanspraak op een aflopende toelage gedurende de maximumperiode van 3 jaar. De aflopende toelage bedraagt het eerste jaar (β¬ 200 - β¬ 100 =) β¬ 100 x 75% = β¬ 75 per maand.
Het tweede en derde jaar bedraagt zij β¬ 50 resp. β¬ 25 per maand. Als de ambtenaar in het eerste jaar een stap van 3% van het maximumsalaris maakt (= β¬ 60 per maand) op grond van een normaal goede beoordeling dan bedraagt de aflopende toelage in het eerste jaar 75%
van β¬ 200 minus β¬ 100 en minus β¬ 60, ofwel β¬ 30 per maand. Vindt er in plaats daarvan een algemene salarisverhoging van 2% plaats dan wordt ook de aflopende toelage met dat percentage verhoogd. Die komt dus uit op β¬ 76, 50. Dat gebeurt op grond van het zesde lid op de volgende wijze: (β¬ 200 x 102% =) β¬ 204 minus (β¬ 100 x 102% =) β¬ 102 = β¬102 x 75% =
β¬ 76,50.
Vanaf 60 jaar kan onder voorwaarden een blijvende toelage worden toegekend. Deze bedraagt steeds 100%. Is er voordien een aflopende toelage toegekend die nog voortduurt op de 60-jarige leeftijd dan wordt die aflopende toelage op het dan geldende niveau omgezet in een blijvende toelage. Als de aflopende toelage op dat moment 50% bedraagt dan bedraagt ook de blijvende toelage vanaf 60 jaar 50%. Zowel de aflopende toelage als de blijvende toelage op grond van dit artikel maken onderdeel uit van de bezoldiging.
Artikel C.14 Arbeidsmarkttoelage en bindingspremie
Om kwalitatief goed en gemotiveerd personeel te hebben en te houden is het voor de provincie van belang zich als een aantrekkelijke werkgever op de arbeidsmarkt te positioneren. Uit onderzoek blijkt dat de aantrekkelijkheid van de werkgever bij de overheid in sterke mate wordt bepaald door de inhoud van het werk en de loopbaanperspectieven.
Ook het salaris en andere arbeidsvoorwaarden zijn belangrijk. Zoals hierboven al geconstateerd vormt de marktwaarde een van de vier grondslagen van het beloningssysteem. Die marktwaarde vindt zijn vertaling in het generieke salarisniveau. Soms zijn er specifieke voorzieningen nodig om de arbeidsmarktpositie te verbeteren.
In de beloningssfeer kan daarbij worden gedacht aan de toekenning van een arbeidsmarkttoelage of een bindingspremie. Die voorzieningen zijn opgenomen in artikel
C.14. Zij kunnen worden gericht op specifieke beroepsgroepen, voor de vervulling van functies die, gelet op de schaarste op de arbeidsmarkt, moeilijk vervulbaar zijn en op het behoud van gekwalificeerd personeel in dergelijke functies. De arbeidsmarkttoelage en de bindingspremie zullen daarom doorgaans worden toegekend aan een groep van ambtenaren die door gedeputeerde staten is aangewezen. Daarover maken zij afspraken met de vakorganisaties in het Georganiseerd Overleg. Artikel C.14 biedt daarnaast de ruimte voor individueel maatwerk. Ook aan een individuele ambtenaar kan, als daartoe op grond van arbeidsmarktoverwegingen aanleiding bestaat, een arbeidsmarkttoelage of een bindingspremie worden toegekend.
De arbeidsmarkttoelage wordt toegekend in aanvulling op het salaris en wordt dus in de regel maandelijks betaald voor een tevoren bepaalde periode. De bindingspremie is een eenmalige uitkering die wordt toegekend na afloop van een vooraf bepaalde periode. Als de betrokken ambtenaar korter blijft krijgt hij in beginsel niets. De periode waarvoor de ambtenaar zich bindt moet, om in aanmerking te komen voor een bindingspremie, ten minste 3 jaar zijn.
De bindingspremie is geen toelage en is dan ook geen onderdeel van de bezoldiging. De arbeidsmarkttoelage is wel onderdeel van de bezoldiging. Zij kan voor maximaal 3 jaar worden toegekend. Als de arbeidsmarkt daartoe aanleiding geeft kan de toelage worden verlengd, telkens voor maximaal 3 jaar. De arbeidsmarkttoelage bedraagt maximaal 10% van het salaris. Het salaris met de toelage mag echter nooit uitkomen boven het maximumsalaris van de naast hogere salarisschaal. Een soortgelijke maximering geldt ook voor de bindingspremie.
Aan de arbeidsmarkttoelage en de bindingspremie kunnen gedeputeerde staten nadere voorwaarden verbinden. Daartoe kunnen ze nadere regels vaststellen in overleg met de vakorganisaties in het Georganiseerd Overleg. Gedacht kan worden aan gronden voor intrekking van de toelage en premie, bijvoorbeeld bij aanvaarding van een andere functie, aan een terugbetalingsplicht van de toelage bij tussentijds vertrek of aan tijdelijke opschorting van de toelage bij langdurig verlof e.d. Het zesde lid biedt ruimte om toch de toelage of premie gedeeltelijk te betalen, als de ambtenaar buiten zijn schuld niet aan alle nadere voorwaarden heeft kunnen voldoen.
Artikel C.15 Toelage op andere gronden
De artikelen C.11 t/m C.14 geven een opsomming van toelagen die kunnen worden verstrekt. Artikel C.15 is een kapstokbepaling die het mogelijk maakt om ook op andere gronden een toelage toe te kennen. Dat kan zowel een toelage aan een individuele ambtenaar zijn als aan een groep van ambtenaren. In het laatste geval stellen gedeputeerde staten daarvoor een regeling vast. Daarover maken zij afspraken met de vakorganisaties van overheidspersoneel in het Georganiseerd Overleg. Te denken valt hier aan een toelage P.M. (inconveniΓ«nten, bereikbaarheidsdiensten). Een persoonlijke toelage op grond van het (goede) functioneren van de ambtenaar (functioneringstoelage) is op grond van dit artikel uiteraard niet mogelijk. Daarvoor biedt het in de artikelen C.4 t/m C.7, C.9 en C.10 uitgewerkte beloningssysteem immers een uitputtende voorziening.
Artikel C.16 Vakantie-uitkering
De ambtenaar heeft aanspraak op een vakantie-uitkering van 8% van de bezoldiging. Deze vakantie-uitkering wordt eenmaal per jaar betaald, in de maand mei, over de 12 voorafgaande maanden (juni van het voorafgaande kalenderjaar tot en met mei van het betreffende kalenderjaar).
Als een ambtenaar met ontslag gaat wordt de vakantie-uitkering bij het ontslag uitbetaald. Onder ontslag worden hier mede begrepen het einde van een dienstverband voor bepaalde tijd en overlijden.
De vakantie-uitkering wordt alleen berekend over bezoldiging die ook daadwerkelijk is genoten. Het kan zijn dat de ambtenaar in de betreffende 12 maanden slechts een gedeelte van zijn bezoldiging heeft genoten wegens verleend verlof, in verband met non-activiteit, bij wijze van disciplinaire straf of uit hoofde van schorsing. Dat werkt dus door in de vakantie- uitkering. De ambtenaar krijgt natuurlijk ook navenant minder vakantie-uitkering als hij in de loop van de 12 maanden in of uit dienst is getreden. Heeft een ambtenaar bij ongeschiktheid zijn arbeid wegens ziekte te verrichten recht op doorbetaling van zijn bezoldiging dan heeft hij over de doorbetaalde bezoldiging uiteraard ook recht op vakantie-uitkering. Er geldt een minimumbedrag voor de vakantie-uitkering. De hoogte daarvan is gekoppeld aan de algemene salarisontwikkeling. De vakantie-uitkering is geen bezoldiging, maar is wel onderdeel van de pensioengrondslag.
Artikel C.17 Eindejaarsuitkering
De ambtenaar heeft aanspraak op een eindejaarsuitkering van 8,3% van het salaris. De eindejaarsuitkering is daarmee te beschouwen als een volwaardige β13e maandβ. Deze eindejaarsuitkering wordt eenmaal per kalenderjaar betaald, in de maand december, over de maanden januari tot en met december. Als een ambtenaar met ontslag gaat wordt de eindejaarsuitkering bij het ontslag uitbetaald. Onder ontslag worden hier mede begrepen het einde van een dienstverband voor bepaalde tijd en overlijden. De eindejaarsuitkering wordt alleen berekend over het salaris dat ook daadwerkelijk is genoten. Het kan zijn dat de ambtenaar in de betreffende 12 maanden slechts een gedeelte van zijn salaris heeft genoten wegens verleend verlof, in verband met non-activiteit, bij wijze van disciplinaire straf of uit hoofde van schorsing. Dat werkt dus door in de eindejaarsuitkering.
De ambtenaar krijgt natuurlijk ook navenant minder eindejaarsuitkering als hij in de loop van het jaar in of uit dienst is getreden. Heeft een ambtenaar bij ongeschiktheid zijn arbeid wegens ziekte te verrichten recht op doorbetaling van zijn bezoldiging dan heeft hij over het doorbetaalde salaris uiteraard ook recht op eindejaarsuitkering. De eindejaarsuitkering is geen bezoldiging, maar is wel onderdeel van de pensioengrondslag.
Artikel C.18 Eenmalige uitkering
In het kader van de CAO-onderhandelingen in het SPA worden soms ook afspraken gemaakt over een eenmalige uitkering voor het provinciepersoneel. Artikel C.18 biedt hiervoor de grondslag in de CAP.
Artikel C.20 Vergoeding voor overwerk
Aan de ambtenaar kan een vergoeding voor overwerk worden toegekend. Wat onder overwerk wordt verstaan is vastgelegd in het tweede lid. Het moet wel gaan om overwerk dat de ambtenaar is opgedragen. Van overwerkvergoeding zijn uitgesloten ambtenaren in de salarisschalen 11 en hoger.
Op grond van het tiende lid kan aan deze hoger betaalden in bijzondere omstandigheden wel een bijzondere vergoeding worden verstrekt. De overwerkvergoeding bestaat uit verlof voor de duur van het overwerk en een toeslag in geld, uitgedrukt in een percentage van het salaris. Als het dienstbelang zich tegen vergoeding in tijd verzet wordt de overwerkvergoeding geheel in geld uitbetaald.
De toeslag is afhankelijk van het tijdstip waarop het overwerk wordt verricht en varieert van 25% voor overwerk op doordeweekse dagen tussen 6 en 20 uur tot 100% op zon- en feestdagen. Daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen deeltijders en voltijdwerkers. De overwerkvergoeding is geen onderdeel van de bezoldiging, maar wel pensioeninkomen waarover dus volgens de gebruikelijke verdeling pensioenpremie wordt betaald.. Het is mogelijk voor een groep ambtenaren die samen gelijktijdig overwerk verricht een gelijke overwerkvergoeding toe te kennen, ook al worden zij verschillend bezoldigd en vervullen zij verschillende functies. Ook is het mogelijk aan een ambtenaar een vaste vergoeding te verstrekken als hij regelmatig overwerk verricht.
Ter uitvoering van dit artikel kunnen gedeputeerde staten nadere regels vaststellen. Zij kunnen zo nodig in bijzondere gevallen een regeling treffen die dit artikel aanvult of daarvan afwijkt.
Artikel C.21 Vergoeding voor andere extra diensten dan overwerk
Het kan voorkomen dat een ambtenaar extra diensten verricht die niet zijn verdisconteerd in de bezoldiging (of geacht kunnen worden daarin te zijn verdisconteerd). Overwerk is daarvan een voorbeeld. In dat geval kan er reden zijn daarvoor een specifieke vergoeding te verstrekken.
Voor het overwerk is dat geregeld in artikel C.20. Te denken valt daarnaast aan P.M. (bereikbaarheidsdiensten, gladheidbestrijding, rampenbestrijding, bedrijfshulpverlening). Daarvoor kunnen gedeputeerde staten een vergoedingsregeling vaststellen. Over deze regeling maken zij afspraken met de vakorganisaties van overheidspersoneel in het Georganiseerd Overleg.
TOELICHTING BIJ HOOFDSTUK D
Beleidsmatige achtergronden en uitgangspunten. Arbeidsduur en werktijden
In opdracht van het bevoegd gezag van de provincie is het ambtelijk kader belast met de invulling van de op sectoraal niveau vastgestelde arbeidsduur voor het lokaal niveau. Het gaat erom, dat de arbeidstijden door het leidinggevende kader worden gemanaged, een vorm van arbeidstijdenmanagement derhalve.
Als het gaat om arbeidsduur en werktijden voor het provinciaal personeel dan zijn organisatiebelang en individueel belang nadrukkelijk in beeld. Een evenwichtige benadering van beide belangen is noodzakelijk. Het organisatiebelang vereist primair een goede bedrijfsvoering, waarbij werkaanbod en beschikbare tijd goed op elkaar zijn afgestemd. Het individueel belang vereist een adequate zorg voor de arbeidsomstandigheden en de individuele wensen. Te denken valt vooral aan het scheppen van faciliteiten die een combinatie van zorg en arbeid mogelijk maken. De 36-urige werkweek heeft het kader geschapen om in de individuele sfeer te zorgen voor een betere combinatie van zorg en arbeid.
De regeling van de arbeidsduur en de daarbinnen gehanteerde werktijden vereisen een adequate verantwoordelijkheidsverdeling tussen het centrale (sectorale) en lokale bevoegde gezag.
In de CAP zijn uitgewerkt:
a. de arbeidsduur;
b. de opdracht aan het lokale gezag tot vaststelling van de werktijdenregelingen en de belangrijkste randvoorwaarden daarbij (kaderstellend);
Per provincie vindt vaststelling van de concrete werktijdenregelingen plaats. De werktijdenregelingen maken immers bij uitstek deel uit van de bedrijfsvoering, die een lokale verantwoordelijkheid is.
In de CAP worden slechts randvoorwaarden aangegeven, waardoor in de lokale uitwerkingsregeling ruimte voor individueel maatwerk overblijft (te denken is aan individuele werktijdenregeling met spaarmogelijkheid).Gelet op de ontwikkelingen in het overlegrecht is lokaal de ondernemingsraad (OR) gesprekspartner bij de vaststelling of wijziging van de werktijdenregelingen.
Vakantieverlof en buitengewoon verlof
In de paragrafen 2 en 3 van hoofdstuk D van de CAP is een rechtspositionele regeling van het verlof opgenomen. Daarin is een onderscheid aangebracht tussen vakantieverlof en buitengewoon verlof. Eerstgenoemd verlof is steeds (volledig) betaald verlof. Buitengewoon verlof kan slechts om bijzondere redenen worden verleend en kan ook onbetaald of gedeeltelijk betaald verlof zijn. De verlofregeling regelt de verloffaciliteiten in hun onderlinge samenhang en geeft de ambtenaar aanspraken op verlof met inachtneming van een aantal restricties met het oog op de bedrijfsvoering. De regeling biedt daarmee een goed evenwicht tussen de belangen van de individuele ambtenaar en die van de organisatie. De ambtenaar heeft met deze regeling goede mogelijkheden om arbeid en privΓ©leven met elkaar te combineren, enerzijds door een ruim aantal uren vakantieverlof waarover hij binnen de grenzen van het dienstbelang vrij kan beschikken en anderzijds door een aantal specifieke bepalingen van buitengewoon verlof. Daarnaast zijn er binnen randvoorwaarden enkele keuzemogelijkheden via de IKAP-regeling krachtens artikel F.14, te weten de uitruil van vakantieverlof voor extra salaris, extra levensloopsaldo of voor fiscaal gefaciliteerde doelen (vakbondscontributie, fiets en reiskosten openbaar vervoer voor woon/werkverkeer). De
ambtenaar is mede verantwoordelijk voor een goede afstemming tussen privΓ©belangen en organisatiebelangen.
Het management zal zoveel mogelijk rekening moeten houden met de individuele verlofwensen van zijn ambtenaren. Hij is echter tevens verantwoordelijk voor een zodanige sturing van de verlofopname dat de continuΓ―teit van de werkzaamheden is gewaarborgd en dat verlofstuwmeren worden voorkomen. De regeling biedt het management in samenhang met andere P&O-instrumenten de middelen voor een planmatige aanpak.
Wet arbeid en zorg
Sinds 1 december 2001 geldt de Wet arbeid en zorg voor alle werknemers bij de overheid en in de marktsector. Deze wet bevat een samenhangend systeem van verlofregelingen met de daarbij behorende financiering. In deze wet zijn onder meer de volgende verlofregelingen opgenomen:
- (gedeeltelijk) betaald kortdurend zorgverlof en onbetaald langdurend zorgverlof
- onbetaald ouderschapsverlof
- betaald zwangerschaps- en bevallingsverlof
- betaald adoptieverlof
- betaald calamiteiten- en ander kort verzuimverlof
Naast deze wettelijke bepalingen zijn er ook (rechtspositionele) verlofbepalingen opgenomen in paragraaf 3 van hoofdstuk D van de CAP. Het is van belang dat er helderheid bestaat over de verhouding tussen de wettelijke en rechtspositionele verlofregelingen. Daarop wordt hieronder ingegaan.
Zorgverlof
De Wet arbeid en zorg kent twee vormen van zorgverlof, te weten het kortdurend en het langdurend zorgverlof.
Er bestaat een (geclausuleerd) recht op verlof voor de noodzakelijke verzorging i.v.m. ziekte van de levenspartner, (inwonende) kinderen en andere bloedverwanten in de eerste graad.
Het verlof geldt voor een periode van maximaal 2 werkweken. In die verlofperiode bestaat het wettelijke recht op doorbetaling van 70% van het (maximumdag)loon, maar ten minste op het minimumloon. Op grond van artikel D.12, vierde lid, van de CAP wordt dit aangevuld tot 100% van de bezoldiging. Het kortdurend zorgverlof mag alleen worden geweigerd als er een zodanig zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang is dat het belang van de werknemer daarvoor naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid moet wijken.
Recht op langdurend zorgverlof bestaat voor de verzorging van zijn of haar levenspartner, kinderen en bloedverwanten in de eerste graad die levensbedreigend ziek zijn. Het gaat hier om onbetaald deeltijdverlof van maximaal de helft van de arbeidsduur per week over maximaal 12 weken. Voor een voltijdwerker bedraagt het onbetaald langdurend zorgverlof derhalve maximaal 216 uur. Het verlof kan op verzoek van de werknemer worden gespreid over een kortere of langere periode, maar maximaal over een periode van 18 weken. Ook dit verlof kan alleen worden geweigerd als daartegen een zodanig zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang bestaat dat het belang van de werknemer daarvoor naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid moet wijken. Sinds 1 januari 2006 kan op grond van de levensloopregeling levensloopsaldo worden opgenomen voor het onbetaald langdurend zorgverlof.
Ouderschapsverlof
Voor kinderen tot 8 jaar heeft de werknemer als ouder op grond van de Wet arbeid en zorg recht op ouderschapsverlof. Het betreft hier onbetaald deeltijdverlof van ten hoogste de helft van de arbeidsduur per week over maximaal twaalf maanden. Voor een voltijdwerker bedraagt het ouderschapsverlof derhalve maximaal 936 uur. Het verlof kan op verzoek van de werknemer in overleg met de leidinggevende over een langere of een kortere periode
worden gespreid. Het ouderschapsverlof kan desgewenst in maximaal zes delen worden opgenomen. Elk deel van het ouderschapsverlof moet minimaal één maand duren. Op grond van de levensloopregeling kan voor het onbetaald ouderschapsverlof levensloopsaldo worden opgenomen. Het onbetaald ouderschapsverlof is langs fiscale weg aantrekkelijk gemaakt via een extra heffingskorting (tot de helft van het minimumloon).
Zwangerschaps- en bevallingsverlof
De regeling van artikel D.11 van de CAP is volledig afgestemd op de wettelijke regeling. Het extra t.o.v. de wettelijke regeling is dat de wettelijke uitkering (het dagloon) wordt aangevuld tot 100% van de bezoldiging. Dat is van belang als de bezoldiging uitkomt boven het maximum dagloon.
Adoptieverlof
De in artikel D.12, derde lid, van de CAP opgenomen regeling is een aanvulling op het wettelijk adoptieverlof in die zin dat wordt geregeld dat de wettelijke uitkering bij het adoptieverlof (het dagloon) steeds wordt aangevuld tot 100% van de bezoldiging. Dat is van belang als de bezoldiging uitkomt boven het maximum dagloon.
Calamiteiten- en kort verzuimverlof
In de Wet arbeid en zorg is het recht geregeld op kort betaald verlof wegens uitoefening van het actief kiesrecht, ter voldoening aan een wettelijke verplichting, bij overlijden van bloed- en aanverwanten en bij bevalling van de levenspartner (de dag van de bevalling en twee dagen kraamverlof).
In aanvulling hierop is in artikel D.12 van de CAP geregeld: kort betaald calamiteitenverlof en verlof (1 dag) voor het eigen huwelijk/geregistreerd partnerschap. Ook is in artikel D.12 van de CAP het verlof bij overlijden nader ingevuld (4 resp. 2 dagen).
Artikelsgewijze toelichting Artikel D.1 Arbeidsduur
Dit artikel bevat de verplichting voor gedeputeerde staten om de arbeidsduur per jaar voor het personeel vast te stellen aan de hand van het actuele SPA-akkoord. Met ingang van 1 oktober 1997 is de voltijd arbeidsduur per jaar vastgesteld volgens de formule: het aantal kalenderdagen per jaar verminderd met het aantal zaterdagen en zondagen en niet op zaterdag of zondag vallende feestdagen, vermenigvuldigd met 7,2 (arbeidsduur per dag). De gemiddelde werkweek is hiermee rekenkundig van 38 uur teruggebracht tot 36 uur. In het derde lid is aangegeven welke dagen als feestdagen worden aangemerkt. De 5e mei is dat eens in de vijf jaar, in lustrumjaren.
Het SPA-akkoord is bindend voor alle provincies. De berekening van de arbeidsduur moet voor elk kalenderjaar opnieuw plaatsvinden. Feitelijk is de arbeidsduur niet elk jaar gelijk. Dat komt doordat het aantal feestdagen, dat op een doordeweekse dag valt, jaarlijks kan verschillen en als gevolg van de vierjaarlijkse schrikkeldag.
De arbeidsduur van deeltijders wordt naar rato vastgesteld. Deeltijders met een zelfde deeltijdfactor zullen op jaarbasis ook een gelijke arbeidsduur moeten hebben. Of dat ook daadwerkelijk zo is, is mede afhankelijk van de dagen waarop wordt gewerkt. Zo zullen bijvoorbeeld deeltijders die op maandag werken profiteren van feestdagen als tweede paasdag en tweede pinksterdag. Deeltijders die op maandag niet werken profiteren daarvan niet. Uit een oogpunt van gelijke rechtsbedeling zal gezorgd moeten worden voor een zodanige vastlegging van de concrete werktijden in een kalenderjaar dat deeltijders per saldo ook daadwerkelijk evenveel arbeidsuren hebben.
In het vijfde lid is geregeld dat de leidinggevende met individuele zittende en nieuw in dienst tredende ambtenaren kan afspreken om meer dan gemiddeld 36 uur per week te werken.
Daarbij geldt een bovengrens van 40 uur per week. De normwerkweek van 36 uur blijft