USTAWA

USTAWA

z dnia 12 września 2002 r.

o elektronicznych instrumentach płatniczych1))

Rozdział 1 Przepisy ogólne

Art. 1.

1. Ustawa określa zasady wydawania i używania elektronicznych instrumentów płatniczych, w tym instrumentów pieniądza elektronicznego, oraz prawa i obo- wiązki stron umów o elektroniczny instrument płatniczy w zakresie nieuregulo- wanym w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175).

1a. Ustawa określa również zasady tworzenia, organizacji, działalności oraz nadzo- ru, a także likwidacji instytucji pieniądza elektronicznego.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do elektronicznych instrumentów płatniczych używanych przez banki w celu realizowania wzajemnych płatności w między- bankowych systemach rozliczeniowych.

3. Jeśli wydawca kart płatniczych jest jednocześnie ich akceptantem i umowa nie przewiduje możliwości akceptacji tych kart poza własną siecią wydawcy, prze- pisy ustawy stosuje się tylko w zakresie ochrony posiadacza i wykonywania obowiązków informacyjnych wobec Narodowego Banku Polskiego, zwanego dalej „NBP”.

Opracowano na pod- stawie: Dz. z 2002 r. Nr 169, poz. 1385, z

2004 r. Nr 91, poz.

870, Nr 96, poz. 959,

z 2006 r. Nr 157, poz.

1119, z 2008 r. Nr

171, poz. 1056, z 2009

r. Nr 18, poz. 97, z 2011 r. Nr 199, poz. 1175, Nr 291, poz. 1707.

Art. 2.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) agent rozliczeniowy – bank lub instytucję kredytową prowadzące działal- ność określoną w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 x. x xxxx- xxxx płatniczych, albo instytucję płatniczą w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, która uzyskała zezwolenie na pro- wadzenie takiej działalności;

1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2000/46/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością (Dz. Urz. WE L 275 z 27.10.2000).

Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłosze- nia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.

2) akceptant - przedsiębiorcę, który zawarł z agentem rozliczeniowym umowę o przyjmowanie zapłaty przy użyciu elektronicznych instrumentów płatni- czych;

3) bankomat - urządzenie umożliwiające posiadaczowi lub użytkownikowi kar- ty płatniczej podejmowanie gotówki lub dodatkowo dokonywanie innych operacji;

4) elektroniczny instrument płatniczy – każdy instrument płatniczy, w tym z dostępem do środków pieniężnych na odległość, umożliwiający posiada- czowi dokonywanie operacji przy użyciu informatycznych nośników da- nych lub elektroniczną identyfikację posiadacza niezbędną do dokonania operacji, w szczególności kartę płatniczą lub instrument pieniądza elektro- nicznego;

5) instytucja pieniądza elektronicznego – inną niż bank osobę prawną, utwo- rzoną i działającą na podstawie zezwolenia właściwych władz lub przepi- sów prawa, której przedmiotem działania jest prowadzenie we własnym imieniu i na własny rachunek działalności polegającej na wydawaniu do dyspozycji i wykupie pieniądza elektronicznego oraz rozliczanie transakcji dokonywanych przy użyciu instrumentów pieniądza elektronicznego;

6) instrument pieniądza elektronicznego - urządzenie elektroniczne, na którym jest przechowywany pieniądz elektroniczny, w szczególności kartę elektro- niczną zasilaną do określonej wartości;

7) karta płatnicza – kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniającą do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzie- lania kredytu – także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wyko- rzystaniem kredytu;

8) (uchylony);

9) operacja – wypłatę gotówki, wydanie polecenia przelewu lub polecenia za- płaty albo dokonanie zapłaty przy użyciu elektronicznego instrumentu płat- niczego;

10) pieniądz elektroniczny – wartość pieniężną stanowiącą elektroniczny odpo- wiednik znaków pieniężnych, która spełnia łącznie następujące przesłanki:

a) jest przechowywana elektronicznie, w tym magnetycznie,

b) jest wydawana do dyspozycji na podstawie umowy w zamian za środki pieniężne o nominalnej wartości nie mniejszej niż ta wartość,

c) jest przyjmowana jako środek płatniczy przez przedsiębiorców innych niż wydający ją do dyspozycji,

d) jest wyrażona w jednostkach pieniężnych;

11) posiadacz – osobę fizyczną, osobę prawną lub inny podmiot, który zawarł umowę o wydanie pieniądza elektronicznego z wydawcą pieniądza elektro- nicznego;

12) użytkownik karty płatniczej - osobę fizyczną upoważnioną przez posiadacza do dokonywania w imieniu i na rzecz posiadacza operacji określonych w umowie, której dane identyfikacyjne są umieszczone na karcie płatniczej;

13) zestawienie operacji - wykaz operacji dokonanych przy użyciu elektronicz- nego instrumentu płatniczego w okresie rozliczeniowym, przyjętym przez wydawcę do rozliczenia z posiadaczem z tytułu dokonanych operacji oraz należnych wydawcy opłat i prowizji, udostępniany posiadaczowi po zakoń- czeniu okresu rozliczeniowego;

14) krajowa instytucja pieniądza elektronicznego - instytucję pieniądza elektro- nicznego mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

15) zagraniczna instytucja pieniądza elektronicznego - instytucję pieniądza elek- tronicznego mającą siedzibę za granicą;

16) oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego - jednostkę organi- zacyjną zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego wykonującą w jej imieniu i na jej rzecz wszystkie lub niektóre rodzaje działalności wynikające z zezwolenia udzielonego tej instytucji, przy czym wszystkie jednostki or- ganizacyjne danej zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego odpo- wiadające powyższym cechom, utworzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uważa się za jeden oddział;

17) system autoryzacji i rozliczeń - podlegające prawu polskiemu prawne po- wiązania pomiędzy agentem rozliczeniowym, akceptantami i wydawcami elektronicznych instrumentów płatniczych, w ramach których określa się wspólne zasady przyjmowania zapłaty przy użyciu elektronicznych instru- mentów płatniczych i rozliczeń z tego tytułu.

Art. 3–5. (uchylone).

Art. 6.

Roszczenia z tytułu umowy o elektroniczny instrument płatniczy przedawniają się z upływem 2 lat.

Art. 7. (uchylony).

Rozdział 2

Agent rozliczeniowy i akceptant Art. 8. (uchylony).

Art. 9.

Odmowa przyjęcia zapłaty przez akceptanta może nastąpić w szczególności w przy- padku:

1) nieważności elektronicznego instrumentu płatniczego,

2) zastrzeżenia elektronicznego instrumentu płatniczego,

3) niezgodności podpisu na elektronicznym instrumencie płatniczym z podpi- sem na dokumencie obciążeniowym,

4) odmowy okazania dokumentu stwierdzającego tożsamość przez posiadacza lub użytkownika w przypadku określonym w art. 10 ust. 1, albo stwierdze- nia posługiwania się elektronicznym instrumentem płatniczym przez osobę nieuprawnioną,

5) niemożności uzyskania akceptacji dokonania operacji.

Art. 10.

1. Akceptant może żądać, aby posiadacz elektronicznego instrumentu płatniczego lub użytkownik karty płatniczej okazał dokument stwierdzający tożsamość, w razie uzasadnionych wątpliwości co do jego tożsamości.

2. Akceptant może zatrzymać elektroniczny instrument płatniczy w przypadku:

1) nieważności elektronicznego instrumentu płatniczego,

2) zastrzeżenia elektronicznego instrumentu płatniczego,

3) niezgodności podpisu na elektronicznym instrumencie płatniczym z podpi- sem na dokumencie obciążeniowym,

4) posługiwania się elektronicznym instrumentem płatniczym przez osobę nie- uprawnioną,

5) otrzymania polecenia zatrzymania elektronicznego instrumentu płatniczego od agenta rozliczeniowego.

3. Akceptant i agent rozliczeniowy są obowiązani do ustalenia i przestrzegania pro- cedur bezpieczeństwa, w szczególności akceptant jest obowiązany do nieudo- stępniania danych o posiadaczu lub użytkowniku osobom nieuprawnionym oraz do niedopuszczenia do nieprawidłowego użycia lub do skopiowania elektronicz- nego instrumentu płatniczego.

Art. 11.

Akceptant oznacza miejsce, w którym prowadzi działalność, w sposób umożliwiają- cy jednoznaczne określenie, przy użyciu jakich elektronicznych instrumentów płatni- czych można dokonywać u niego operacji.

Art. 12.

Agent rozliczeniowy prowadzący system autoryzacji i rozliczeń rozpatruje reklama- cje dotyczące operacji kwestionowanych przez wydawcę. W przypadku operacji do- konanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rozpatrywanie reklamacji przez agenta rozliczeniowego nie może trwać dłużej niż 90 dni.

Art. 13.

1. Agenci rozliczeniowi obowiązani są przekazywać do NBP następujące informa- cje o:

1) liczbie akceptantów,

2) liczbie urządzeń akceptujących elektroniczne instrumenty płatnicze,

3) liczbie i wartości przeprowadzonych transakcji,

4) zarejestrowanych próbach przeprowadzenia i przeprowadzonych transak- cjach mających na celu naruszenie lub obejście przepisów prawa albo reguł uczciwego obrotu.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Pre- zesa NBP, określi, w drodze rozporządzenia sposób, szczegółowy zakres i ter- miny realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą za- pewnienia NBP danych niezbędnych do dokonywania okresowych ocen rozli- czeń pieniężnych.

Rozdział 3 Karty płatnicze

Art. 14.

1. Przez umowę o kartę płatniczą wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu kar-

ty płatniczej, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z na- leżnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

Art. 15.

1. (uchylony).

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. Wydawcy kart płatniczych obowiązani są przekazywać do NBP następujące in- formacje o wydawanych przez siebie kartach płatniczych:

1) rodzaje i liczbę wydawanych kart płatniczych,

2) liczbę operacji dokonanych przy ich użyciu oraz ich wartość,

3) liczbę udostępnianych bankomatów, liczbę przeprowadzonych za ich po-

średnictwem operacji i ich wartość,

4) zarejestrowane próby przeprowadzenia i przeprowadzone transakcje zmie- rzające do naruszenia lub obejścia przepisów prawa albo reguł uczciwego obrotu.

5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Pre- zesa NBP, określi, w drodze rozporządzenia, sposób, zakres i terminy realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 4, kierując się potrzebą zapewnienia NBP danych niezbędnych do dokonywania okresowych ocen rozliczeń pieniężnych.

Art. 16. (uchylony).

Art. 17.

Wydawca jest właścicielem wydanej przez siebie karty płatniczej.

Art. 18.

Posiadacz może odstąpić od umowy o kartę płatniczą w terminie 14 dni od dnia otrzymania pierwszej karty płatniczej, o ile nie dokonał żadnej operacji przy użyciu tej karty. W takim przypadku wydawca zwraca posiadaczowi kwotę poniesionych opłat. Wydawca może obciążyć posiadacza kosztami związanymi z wydaniem karty płatniczej, w zakresie przewidzianym w umowie.

Art. 19. (uchylony).

Art. 20.

1. Karta płatnicza może być używana wyłącznie przez osobę, której dane identyfi- kacyjne zostały umieszczone na karcie płatniczej.

2. Umowa o kartę płatniczą może przewidywać, że karta płatnicza będzie używana przez użytkownika karty płatniczej, określając jednocześnie sposób korzystania z niej.

Art. 21. (uchylony).

Art. 22. (uchylony).

Art. 23.

Wydawca informuje posiadacza o sposobie oznaczenia akceptantów oraz bankoma- tów i innych miejsc, w których może dokonywać operacji przy użyciu karty płatni- czej.

Art. 24. (uchylony).

Art. 25. (uchylony).

Art. 26.

Posiadacz i użytkownik karty płatniczej, dokonując zapłaty przy użyciu karty płatni- czej, obowiązani są okazać, na żądanie akceptanta, dokument stwierdzający tożsa- mość.

Art. 27–35. (uchylone).

Rozdział 4

Usługi bankowości elektronicznej

Rozdział 5

Wydawcy pieniądza elektronicznego

Art. 36.

1. Instytucja pieniądza elektronicznego może być utworzona i prowadzić działal- ność jako osoba prawna, której udzielono zezwolenia na prowadzenie działalno- ści w charakterze instytucji pieniądza elektronicznego.

2. Nadzór nad instytucjami pieniądza elektronicznego sprawuje KNF na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.

3. Zezwolenie na utworzenie i prowadzenie działalności przez instytucję pieniądza elektronicznego może ustalać warunki, na jakich ono obowiązuje.

4. Wydając zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, KNF kieruje się względami ochrony interesu klientów zainteresowanej instytucji pieniądza elektronicznego lub oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, a w szczególno- ści potrzebą zapewnienia bezpiecznego i stabilnego zarządzania instytucją.

Art. 37. (uchylony).

Art. 38.

1. (uchylony).

2 Obejmowane akcje muszą być w całości pokryte przed zarejestrowaniem spółki lub podwyższeniem kapitału spółki.

3. Przedstawiony przez założycieli plan działalności instytucji pieniądza elektro- nicznego na okres co najmniej 3 lat powinien wskazywać, że instytucja ta będzie w stanie wywiązywać się ze swoich zobowiązań wobec klientów.

Art. 39.

W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucję pieniądza elektronicznego stosuje się odpowiednio przepisy Działu IV Rozdziału 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatni- czych.

Art. 40.

Wnoszony przez założycieli instytucji pieniądza elektronicznego kapitał założyciel- ski nie może być niższy od równowartości w złotych 350 000 euro, obliczanej we- dług średniego kursu ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w dniu wydania ze- zwolenia.

Art. 41.

Do podejmowania i prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Pol- skiej przez instytucje pieniądza elektronicznego mające siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wykonywania nad tymi instytucjami nadzoru oraz podejmowania i prowadzenia działalności przez krajowe instytucje pieniądza elektronicznego w kra- jach będących członkami Unii Europejskiej lub Europejskiego Porozumienia o Wol- nym Handlu (EFTA) - stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym stosuje się odpowiednio przepisy Prawa bankowego odnoszące się do instytucji kre- dytowych.

Art. 42.

Celem nadzoru nad instytucjami pieniądza elektronicznego jest zapewnienie:

1) wywiązywania się przez instytucje pieniądza elektronicznego z zobowiązań podjętych w wyniku wydawania pieniądza elektronicznego,

2) zgodności działalności instytucji pieniądza elektronicznego z przepisami ustawy, statutem, decyzją o wydaniu zezwolenia na utworzenie i prowadze- nie działalności oraz innymi decyzjami i przepisami wydanymi na podsta- wie ustawy.

Art. 43.

1. W ramach nadzoru KNF może zalecić w szczególności:

1) podjęcie środków koniecznych do zapewnienia właściwego poziomu ochro- ny interesów klientów instytucji pieniądza elektronicznego,

2) podjęcie środków koniecznych do osiągnięcia i przestrzegania norm, o któ- rych mowa w ustawie oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 48,

3) zwiększenie funduszy własnych.

2. Czynności podejmowane w ramach nadzoru polegają w szczególności na:

1) badaniu wypłacalności, płynności płatniczej i wyników ekonomicznych osiąganych przez instytucje pieniądza elektronicznego,

2) dokonywaniu oceny finansowej instytucji pieniądza elektronicznego.

3. Czynności kontrolne podejmowane są przez pracowników Urzędu Komisji Nad- zoru Finansowego po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważ- nienia do przeprowadzenia kontroli wydanego przez Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego.

4. Czynności, o których mowa w ust. 3, mogą być wykonywane ponadto przez upoważnionych biegłych rewidentów po doręczeniu upoważnienia do przepro- wadzenia kontroli wydanego przez Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finan- sowego.

5. Instytucja pieniądza elektronicznego jest obowiązana:

1) zawiadomić KNF o podjęciu i zaprzestaniu działalności,

2) umożliwić upoważnionym osobom podejmowanie czynności, o których mowa w ust. 2,

3) niezwłocznie zawiadamiać KNF o środkach, jakie zostaną podjęte w celu usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w ramach nadzoru, oraz stoso- wać się do wydanych decyzji lub zaleceń.

Art. 44.

1. W razie niewykonywania zaleceń dotyczących prowadzenia działalności z naru- szeniem prawa lub statutu, KNF może w drodze decyzji:

1) nałożyć na członka zarządu instytucji pieniądza elektronicznego bezpośred- nio odpowiedzialnego za stwierdzone nieprawidłowości karę pieniężną do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tego członka, wyliczonego na podstawie średniego wynagrodzenia brutto za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary;

2) nałożyć na instytucję pieniądza elektronicznego karę finansową w wysoko-

ści do 1 000 000 złotych.

2. W razie niewykonywania zaleceń dotyczących prowadzenia działalności z naru- szeniem przepisów działów II lub III ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 x. x xxxx- xxxx płatniczych przez oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego prowadzącej działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, KNF może:

1) nałożyć na osobę kierującą oddziałem zagranicznej instytucji pieniądza elek- tronicznego bezpośrednio odpowiedzialną za stwierdzone nieprawidłowości karę pieniężną do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie średniego wynagrodzenia brutto za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary;

2) nałożyć na oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego karę fi- nansową, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

3. Kara, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, nie może być nałożona, jeżeli od uzyskania przez KNF wiadomości o prowadzeniu działalności z naruszeniem prawa lub statutu upłynęło więcej niż 6 miesięcy albo jeżeli od popełnienia tego czynu upłynęło więcej niż 2 lata.

4. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią dochód budżetu państwa i podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o po- stępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.2)).

Art. 45.

Instytucja pieniądza elektronicznego, w zakresie wykonywanej działalności gospo- darczej innej niż wydawanie pieniądza elektronicznego, może:

1) świadczyć ściśle powiązane z wydawaniem pieniądza elektronicznego usługi finansowe i niefinansowe, takie jak wykonywanie funkcji operacyjnych i innych funkcji pomocniczych, a także wydawać oraz administrować innymi środkami płatniczymi;

2) świadczyć usługi płatnicze w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, z zachowaniem wymogów kapitałowych i ostrożno- ściowych, o których mowa w tej ustawie;

3) przechowywać dane na informatycznych nośnikach danych w imieniu in- nych podmiotów lub instytucji publicznych;

4) udzielać kredytów wyłącznie w celu świadczenia usług płatniczych, o któ- rych mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2–6 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 x. x xxxx- xxxx płatniczych, z zastrzeżeniem art. 74 ust. 3 tej ustawy;

5) prowadzić inną działalność gospodarczą.

Art. 46.

Instytucja pieniądza elektronicznego nie może przyjmować w celu zarobkowym pod tytułem zwrotnym środków pieniężnych oraz gromadzić tych środków, w szczegól- ności przyjmować środków pieniężnych podlegających zwrotowi oraz prowadzić rachunków tych środków.

Art. 47.

1. Fundusze własne instytucji pieniądza elektronicznego obejmują:

1) w instytucji pieniądza elektronicznego w formie spółki akcyjnej - wpłacony i zarejestrowany kapitał zakładowy oraz kapitał zapasowy i kapitały rezer- wowe,

2) w oddziale zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego - wpłacony i zarejestrowany kapitał przeznaczony na działalność oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego na terytorium Rzeczypospolitej Pol- skiej,

3) niepodzielony zysk z lat ubiegłych,

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Xx. X. x 0000 x. Xx 000, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 157, poz. 1119 i Nr 187, poz. 1381, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 115, poz. 794, Nr 176, poz. 1243 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 209, poz. 1318, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 39, poz. 308, Nr 131, poz. 1075, Nr 157, poz. 1241 i Nr 201, poz. 1540, z 2010 r. Nr 28, poz. 143, Nr 40, poz. 229, Nr 75, poz. 474, Nr 122, poz. 826, Nr 152, poz. 1018 i Nr 229, poz. 1497 oraz z 2011 r. Nr 85, poz. 458.

4) pozycje pomniejszające, które stanowią:

a) akcje własne posiadane przez instytucję pieniądza elektronicznego, wy- cenione według cen nabycia, pomniejszone o odpisy spowodowane trwałą utratą ich wartości,

b) wartości niematerialne i prawne,

c) niepokryta strata z lat ubiegłych, w tym również strata w trakcie za- twierdzania,

d) strata na koniec okresu sprawozdawczego, obliczona narastająco od po- czątku roku obrotowego.

2. Instytucja pieniądza elektronicznego jest obowiązana utrzymywać:

1) fundusze własne na poziomie nie niższym niż równowartość w złotych kwoty określonej w art. 40, obliczonej w złotych według średniego kursu ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu sprawozdawczym,

2) fundusze własne na poziomie nie niższym niż 2% wartości wydanego przez tę instytucję pieniądza elektronicznego w obiegu,

3) współczynnik wypłacalności na poziomie co najmniej 2%.

3. Wartość pieniądza elektronicznego w obiegu oblicza się jako większą z wartości:

1) zobowiązań finansowych ogółem z tytułu pieniądza elektronicznego pozo- stającego w obiegu na koniec okresu sprawozdawczego,

2) średniej wartości zobowiązań z tytułu pieniądza elektronicznego na koniec ostatnich 6 miesięcy lub w przypadku instytucji pieniądza elektronicznego prowadzącej działalność krócej niż 6 miesięcy - średniej wartości przewi- dywanych zobowiązań z tego tytułu na koniec pierwszych 6 miesięcy dzia- łalności, ujętych w planie działalności, który winien zostać skorygowany na żądanie KNF.

4. Współczynnik wypłacalności instytucji pieniądza elektronicznego oblicza się jako wyrażony w procentach stosunek funduszy własnych instytucji pieniądza elektro- nicznego do wartości pieniądza elektronicznego w obiegu.

5. W przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w ust. 2, instytucja pie- niądza elektronicznego obowiązana jest niezwłocznie powiadomić o tym KNF.

Art. 48.

Kierując się potrzebą zapewnienia stabilnej i ostrożnej działalności instytucji pienią- dza elektronicznego oraz zabezpieczenia ich przed ryzykiem rynkowym wynikają- cym z wydawania pieniądza elektronicznego, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zaciągnięciu opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia:

1) zasady ostrożnościowe, określające dopuszczalne ryzyko w działalności in- stytucji pieniądza elektronicznego oraz zakres ich stosowania,

2) rodzaje instrumentów finansowych i zasady inwestowania w nie środków z tytułu zobowiązań podjętych w wyniku wydawania pieniądza elektronicz- nego oraz inne zasady ograniczania ryzyka.

Art. 49.

1. Instytucja pieniądza elektronicznego jest obowiązana przekazywać do organu nadzoru zbadane roczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią i raportem bie- głego rewidenta w ciągu 15 dni od dnia ich zatwierdzenia oraz z odpisem uchwały o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego.

2. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przeprowadzonym na zlecenie instytucji pieniądza elektronicznego badaniu sprawozdania finansowego, KNF może zobowiązać instytucję pieniądza elektronicznego do zlecenia biegłym re- widentom zbadania prawidłowości i rzetelności sprawozdań finansowych oraz kontroli ksiąg rachunkowych. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, koszty tego badania ponosi instytucja pieniądza elektronicznego.

3. Zlecenie badania określonego w ust. 1 może zostać udzielone także bezpośrednio przez KNF. Koszty badania ponosi wówczas NBP. KNF ma prawo wniesienia zastrzeżeń do wyników badań, o których mowa w ust. 1 i 2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono nieprawidłowości, koszty tego badania ponosi instytucja pieniądza elektronicznego.

4. Biegły rewident przeprowadzający badanie sprawozdań finansowych instytucji pieniądza elektronicznego jest obowiązany niezwłocznie powiadomić KNF o ujawnionych faktach wskazujących na:

1) podejrzenie popełnienia przestępstwa,

2) naruszenie przepisów regulujących działalność instytucji pieniądza elektro- nicznego,

3) istnienie przesłanek dla wyrażenia opinii negatywnej na temat sprawozdania finansowego instytucji pieniądza elektronicznego lub odmowy wyrażenia tej opinii.

Art. 50.

Przepisów niniejszego rozdziału, w zakresie sprawowania nadzoru, nie stosuje się do instytucji pieniądza elektronicznego, jeżeli maksymalna kwota umieszczona na in- strumencie pieniądza elektronicznego nie przekracza równowartości w złotych 75 euro, obliczanej według średniego kursu ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu jego wydania, całkowite zobowiązania finansowe instytucji pieniądza elektro- nicznego z uwzględnieniem wydanego, a niewykupionego przez nią pieniądza elek- tronicznego, w każdym czasie, nie przekraczają równowartości w złotych 1 000 000 euro oraz spełniony jest jeden z poniższych warunków:

1) pieniądz elektroniczny służy jako środek płatniczy używany przez podmioty powiązane ze sobą organizacyjnie,

2) pieniądz elektroniczny służy jako środek płatniczy używany wyłącznie na obszarze gminy, w której siedzibę ma instytucja pieniądza elektronicznego.

Art. 51.

1. Suma wierzytelności instytucji pieniądza elektronicznego oraz udzielonych przez tę instytucję zobowiązań pozabilansowych obciążonych ryzykiem jednego pod- miotu lub podmiotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie nie może przekroczyć limitu koncentracji wierzytelności, który wynosi:

1) 20% funduszy własnych instytucji pieniądza elektronicznego - w przypadku gdy którykolwiek z tych podmiotów jest w stosunku do tej instytucji pod- miotem dominującym lub zależnym albo jest podmiotem zależnym od pod- miotu dominującego wobec tej instytucji,

2) 25% funduszy własnych instytucji pieniądza elektronicznego - w przypadku gdy podmioty te nie są podmiotami powiązanymi z tą instytucją, w sposób określony w pkt 1.

2. Suma wierzytelności instytucji pieniądza elektronicznego oraz udzielonych przez tę instytucję zobowiązań pozabilansowych, przekraczających 10% funduszy

własnych tej instytucji w stosunku do podmiotów, o których mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż 800% tych funduszy.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli:

1) stroną zobowiązaną wobec instytucji pieniądza elektronicznego jest: Skarb Państwa, NBP, Europejski Bank Centralny, rządy lub banki centralne państw członkowskich Unii Europejskiej, Organizacji Współpracy Gospo- darczej i Rozwoju, z wyłączeniem państw, które restrukturyzują lub restruk- turyzowały swoje zadłużenie zagraniczne w ciągu ostatnich 5 lat,

2) stroną zobowiązaną wobec instytucji pieniądza elektronicznego jest bank lub instytucja pieniądza elektronicznego mająca siedzibę w państwie członkow- skim Unii Europejskiej, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, z wyłączeniem państw, które restrukturyzują lub restrukturyzowały swoje za- dłużenie zagraniczne w ciągu ostatnich 5 lat,

3) wierzytelność lub udzielone zobowiązanie pozabilansowe są zabezpieczone gwarancją lub poręczeniem udzielonym przez podmioty wymienione w pkt 1, do wysokości zabezpieczenia,

4) wierzytelność lub udzielone zobowiązanie pozabilansowe są zabezpieczone zastawem na prawach wynikających z papierów wartościowych, których emitentami są podmioty wymienione w pkt 1, do wysokości zabezpieczenia,

5) wierzytelność lub udzielone zobowiązanie pozabilansowe są zabezpieczone kwotą pieniężną, która została przeniesiona na własność i na rachunek insty- tucji pieniądza elektronicznego do wysokości tej kwoty.

4. Zarząd instytucji pieniądza elektronicznego jest obowiązany niezwłocznie zgłosić do KNF każdorazowe przekroczenie granicy 10% funduszy własnych tej insty- tucji w odniesieniu do wierzytelności tej instytucji lub udzielonych przez nią zo- bowiązań pozabilansowych obciążonych ryzykiem jednego podmiotu lub pod- miotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie.

5. Instytucja pieniądza elektronicznego we własnym zakresie ustala i okresowo we- ryfikuje wewnętrzne limity koncentracji wierzytelności według kryteriów uwzględniających specyfikę ich działalności, a w szczególności sektor gospo- darki i region geograficzny, z zachowaniem obowiązujących limitów.

6. W przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w ust. 1, instytucja pie- niądza elektronicznego obowiązana jest niezwłocznie powiadomić o tym KNF.

Art. 52.

Instytucja pieniądza elektronicznego opracuje wewnętrzne procedury zarządzania ryzykiem działalności określające limity podejmowanego ryzyka rynkowego, w tym w szczególności ryzyka walutowego, ryzyka cen dłużnych i kapitałowych papierów wartościowych i stopy procentowej oraz ryzyka płynności.

Art. 53.

1. Instytucja pieniądza elektronicznego i oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego mogą przetwarzać dane informatyczne za granicą na podstawie zezwolenia KNF wydanego po uzyskaniu zgody odpowiedniego urzędu nadzoru kraju, w którym ma nastąpić przetwarzanie danych informatycznych.

2. Zezwolenie może ustalać warunki, na jakich obowiązuje, uzasadnione względa- mi ochrony interesu klientów zainteresowanej instytucji pieniądza elektronicz- nego lub oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego.

Art. 54.

1. Do postępowania naprawczego i likwidacji instytucji pieniądza elektronicznego i oddziałów zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się odpo- wiednio przepisy art. 142 oraz art. 145-157e Prawa bankowego.

2. Uprawnienie do żądania upadłości instytucji pieniądza elektronicznego przysługu- je wyłącznie KNF.

Rozdział 6

Instrument pieniądza elektronicznego Art. 55–58. (uchylone).

Art. 59.

1. Środki pieniężne przyjęte przez bank od posiadacza nie są wkładem pieniężnym płatnym na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego, jeżeli środki te są niezwłocznie wymienione na pieniądz elektroniczny.

2. Od środków pieniężnych, o których mowa w ust. 1, banki nie odprowadzają re- zerwy obowiązkowej, o której mowa w art. 38 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800 oraz z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178).

Art. 60.

1. W okresie obowiązywania umowy o wydanie pieniądza elektronicznego, posia- dacz może żądać od wydawcy wykupienia posiadanego pieniądza elektronicz- nego w każdym czasie i według wartości nominalnej.

2. Umowa o wydanie pieniądza elektronicznego jednoznacznie i w sposób zrozu- miały określa warunki wykupu pieniądza elektronicznego, w tym wszelkie związane z tym koszty.

Art. 61–63. (uchylone).

Art. 64.

1. Banki i instytucje pieniądza elektronicznego przekazują do NBP dane dotyczące:

1) wartości wydanego pieniądza elektronicznego,

2) rodzajów i liczby wydanych instrumentów pieniądza elektronicznego,

3) liczby i wartości operacji przeprowadzonych przy użyciu instrumentów pie- niądza elektronicznego,

4) liczby i wartości operacji zasilenia instrumentów pieniądza elektronicznego,

5) zarejestrowanych prób przeprowadzenia i przeprowadzonych operacji zmie- rzających do naruszenia lub obejścia przepisów prawa.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Pre- zesa NBP, określi, w drodze rozporządzenia, sposób, zakres i terminy wykony- wania obowiązku określonego w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia NBP danych niezbędnych do dokonywania okresowych ocen rozliczeń pieniężnych.

3. Instytucje pieniądza elektronicznego przekazują do NBP dane niezbędne do oce- ny ich sytuacji finansowej i ponoszonego przez nie ryzyka - w sposób, w zakre- sie i w terminach ustalonych dla banków.

Rozdział 7 Przepisy szczególne

Art. 65. (uchylony).

Art. 66.

Agent rozliczeniowy oraz instytucja pieniądza elektronicznego obowiązani są prze- ciwdziałać wykorzystywaniu swojej działalności do celów mających związek z prze- stępstwem, o którym mowa w art. 299 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 i Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83,

poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216 oraz z 2001

r. Nr 98, poz. 1071), lub w celu ukrycia działań przestępczych. Przepisy art. 107 i 108 Prawa bankowego stosuje się odpowiednio.

Art. 67.

1. System autoryzacji i rozliczeń może prowadzić wyłącznie agent rozliczeniowy.

2. Przepisy rozdziału 3, z wyjątkiem art. 17 ust. 3 i 4, oraz przepisy art. 20 i art. 27 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płat- ności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 743 oraz z 2011 r. Nr 199, poz. 1175) w zakresie nadzoru sprawowanego przez Prezesa NBP nad systema- mi płatności stosuje się odpowiednio do systemów autoryzacji i rozliczeń pro- wadzonych przez agentów rozliczeniowych niebędących bankami.

3. (uchylony).

4. Do wniosku, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy wymienionej w ust. 2, dołą- cza się program działalności agenta rozliczeniowego na okres co najmniej 3 lat, wskazujący, że będzie on w stanie wywiązywać się ze swoich zobowiązań wo- bec akceptantów.

4a. NBP prowadzi i ogłasza na swojej stronie internetowej listę podmiotów, które prowadzą systemy autoryzacji i rozliczeń. Na liście tej umieszcza się nazwę i siedzibę każdego z tych podmiotów oraz nazwę prowadzonego przez te podmio- ty systemu, jeżeli nazwa taka istnieje.

4b. Przepisy ust. 1, 2 i 4 stosuje się odpowiednio do systemów autoryzacji i rozli- czeń prowadzonych przez unijną instytucję płatniczą w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 32 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, która posiada zezwolenie na prowadzenie działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.

5. (uchylony).

6. (uchylony).

7. (uchylony).

Art. 68.

1. Wydawcy elektronicznych instrumentów płatniczych mogą wymieniać pomiędzy sobą informacje o posiadaczach nienależycie wykonujących umowy o elektro- niczny instrument płatniczy.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, w przypadku posiadaczy będących osoba- mi fizycznymi zawierają następujące dane:

1) imię i nazwisko,

2) numer PESEL,

3) adres zamieszkania,

4) opis sposobu nienależytego wykonywania umowy.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1, w przypadku posiadaczy niebędących oso- bami fizycznymi zawierają:

1) nazwę (firmę), siedzibę i adres,

2) Numer Identyfikacji Podatkowej,

3) opis sposobu nienależytego wykonania umowy.

4. Informacje, o których mowa w ust. 1-3, może zbierać i udostępniać wydawcom instytucja, o której mowa w art. 105 ust. 4 Prawa bankowego.

5. Agenci rozliczeniowi są obowiązani wymieniać pomiędzy sobą informacje o ak- ceptantach nienależycie wykonujących umowy lub z którymi rozwiązali z tego powodu umowę.

6. Agenci rozliczeniowi obowiązani są udostępniać informacje, o których mowa w ust. 5, na żądanie wydawców.

7. Informacje, o których mowa w ust. 5, zawierają:

1) w przypadku akceptantów będących osobami fizycznymi - dane, o których mowa w ust. 2,

2) w przypadku akceptantów niebędących osobami fizycznymi - dane, o któ- rych mowa w ust. 3

- a także opis przyczyn rozwiązania umowy lub uznania jej wykonania za niena- leżyte.

8. W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowe- go, wydawcy i agenci rozliczeniowi zawiadamiają prokuratora lub inny organ powołany ścigania tych przestępstw. Do zawiadomienia dołącza się niezbędne informacje lub dokumenty, w szczególności określone w ust. 1-3.

9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, wydawcy i agenci rozliczeniowi powinni podjąć współpracę z organami powołanymi do ścigania przestępstw lub prze- stępstw skarbowych.

Art. 69. (uchylony).

Art. 70.

1. Posiadacz albo akceptant może upoważnić odpowiednio wydawcę lub agenta rozliczeniowego do reprezentowania jego interesów jako pokrzywdzonego w postępowaniu karnym.

2. W przypadku określonym w ust. 1 upoważniony podmiot powinien działać z za- chowaniem najwyższej staranności.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie upoważnienia tego samego podmiotu do reprezentowania dwóch lub więcej pokrzywdzonych w postępowaniu karnym, których interesy są sprzeczne.

Rozdział 8 Przepisy karne

Art. 71.

1. Kto wydaje elektroniczny instrument płatniczy wbrew warunkom określonym w ustawie, podlega grzywnie do 5 000 000 złotych lub karze pozbawienia wolno- ści do lat 3 albo obu tym karom łącznie.

2. Jeżeli przedmiotem czynu określonego w ust. 1 jest instrument pieniądza elek- tronicznego, sprawca podlega grzywnie do 5 000 000 złotych i karze pozbawie- nia wolności do lat 3.

3. Karom przewidzianym w ust. 1 albo 2, podlega odpowiednio także ten, kto wy- daje elektroniczny instrument płatniczy wbrew warunkom określonym w usta- wie, działając w imieniu lub w interesie osoby fizycznej, osoby prawnej lub jed- nostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

Art. 72.

1. Kto wbrew obowiązkom określonym w ustawie nie udziela NBP wymaganych informacji albo udziela ich w sposób niezgodny z przepisami prawa, podlega grzywnie do 1 000 000 złotych.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organi- zacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

Art. 72a.

Kto prowadzi system autoryzacji i rozliczeń bez wymaganej zgody na prowadzenie systemu lub zgody na wprowadzenie zmian w zasadach prowadzenia systemu, pod- lega grzywnie do 5 000 000 złotych.

Art. 73. (uchylony).

Rozdział 9

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i przepisy końcowe

Art. 74.

W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208 i Nr 153, poz. 1271)

wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 4:

a) w pkt 4 dwukrotnie użyte wyrazy „gotówki i” zastępuje się wyrazami „go- tówki lub”,

b) w pkt 5 dodaje się lit. e) w brzmieniu:

„e) jest wyrażona w jednostkach pieniężnych.”;

2) w art. 5 ust. 1 pkt 6a i w ust. 3 wyrazy „ , rozliczanie i umarzanie pieniądza elek- tronicznego” zastępuje się wyrazami „instrumentu pieniądza elektronicznego”;

3) w art. 105 w ust. 1 w pkt 2 dodaje się lit. m) w brzmieniu:

„m) wydawców elektronicznych instrumentów płatniczych niebędących banka- mi w zakresie określonym ustawą z dnia 12 września 2002 r. o elektronicz- nych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385).”.

Art. 75.

W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnio- nych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 32, poz. 299, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr

141, poz. 1178 i Nr 144, poz. 1204) w art. 2 pkt 1 po wyrazach „oddziały banków zagranicznych” stawia się przecinek i dodaje wyrazy „instytucje pieniądza elektro- nicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego oraz agenci rozliczeniowi, prowadzący działalność na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002

r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385)”.

Art. 76.

Podmioty niebędące bankami, prowadzące działalność polegającą na wydawaniu kart płatniczych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, obowiązane są do doko- nania zgłoszenia do NBP, o którym mowa w art. 15 ust. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 77.

Agenci rozliczeniowi niebędący bankami i nieprowadzący systemu w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 67 ust. 2, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w ży- cie niniejszej ustawy przekażą NBP dokumenty, o których mowa w art. 17 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 67 ust. 2.

Art. 78.

Do elektronicznych instrumentów płatniczych wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.

Art. 79.

1. Ustawa wchodzi w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia.

2. Przepisy ustawy dotyczące instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.