USTAWA

Projekt

USTAWA

z dnia

Prawo telekomunikacyjne1) DZIAŁ I

Postanowienia ogólne

Art. 1. 1. Ustawa określa:

Rozdział 1 Zakres ustawy

1) zasady wykonywania i kontroli działalności polegającej na świadczeniu usług telekomunikacyjnych, dostarczaniu sieci telekomunikacyjnych lub udogodnień towarzyszących, zwanej dalej „działalnością telekomunikacyjną”;

2) prawa i obowiązki przedsiębiorców telekomunikacyjnych;

3) prawa i obowiązki użytkowników i użytkowników końcowych, w tym abonentów i konsumentów usług telekomunikacyjnych oraz użytkowników urządzeń radiowych;

4) warunki podejmowania i prowadzenia działalności polegającej na dostarczaniu sieci i udogodnień towarzyszących oraz świadczeniu usług telekomunikacyjnych, w tym sieci i usług służących rozpowszechnianiu i rozprowadzaniu programów radiofonicznych i telewizyjnych;

1) Na podstawie art. 95 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską ustawa transponuje dyrektywy:

1) dyrektywę 2002/21/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002, str. 33 i n.);

2) dyrektywę 2002/20/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usługi łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002, str. 21 i n.);

3) dyrektywę 2002/19/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz ich łączenia (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002, str. 7 i n.);

4) dyrektywę 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i praw użytkowników odnoszących się do sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002, str. 51 i n.);

5) dyrektywę 2002/58/WE z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 201 z 31.7.2002, str. 37 i n.);

6) dyrektywę 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 249 z 17.9.2002, str. 21 i n.);

7) dyrektywę 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiokomunikacyjnych i telekomunikacyjnych urządzeń końcowych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 7.4.1999, str. 10 i n.);

8) dyrektywę 89/336/EWG z dnia 3 maja 1989 r. o zbliżeniu praw państw członkowskich dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. Urz. L 000 00.00.00 str. 19 i n.).

5) warunki regulowania rynków telekomunikacyjnych;

6) warunki świadczenia usługi powszechnej;

7) warunki ochrony użytkowników usług;

8) warunki gospodarowania częstotliwościami, zasobami orbitalnymi oraz numeracją;

9) warunki przetwarzania danych w telekomunikacji i ochrony tajemnicy telekomunikacyjnej;

10) zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie telekomunikacji;

11) wymagania, jakim powinny odpowiadać aparatura oraz urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia końcowe;

12) funkcjonowanie administracji łączności, jej współdziałanie z innymi organami krajowymi oraz instytucjami Unii Europejskiej w zakresie regulacji telekomunikacji.

2. Celem ustawy jest stworzenie warunków dla:

1) wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych;

2) rozwoju i wykorzystania nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej;

3) zapewnienia ładu w gospodarce numeracją, częstotliwościami oraz zasobami orbitalnymi;

4) zapewnienia użytkownikom maksymalnych korzyści w zakresie różnorodności, ceny i jakości usług telekomunikacyjnych;

5) zapewnienia neutralności technologicznej.

3. Przepisy ustawy stosuje się do spraw transmisji radiofonicznych i telewizyjnych w zakresie nieuregulowanym ustawą z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 56, poz. 517 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874).

4. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652).

Art. 2. Określenia użyte w ustawie oznaczają:

1) abonent – podmiot, który jest stroną umowy zawartej w formie pisemnej o świadczenie usług z dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;

2) aparat publiczny – publicznie dostępny telefon, w którym połączenie opłacane jest automatycznie, w szczególności za pomocą monety, żetonu, karty telefonicznej albo karty płatniczej;

3) aparatura – urządzenia elektryczne i elektroniczne oraz instalacje i systemy, które zawierają podzespoły elektryczne lub elektroniczne;

4) dostarczanie sieci telekomunikacyjnej – przygotowanie sieci telekomunikacyjnej w sposób umożliwiający świadczenie w niej usług, jej eksploatację, nadzór nad nią lub umożliwianie dostępu do sieci telekomunikacyjnej;

5) dostęp do lokalnej pętli abonenckiej – korzystanie z lokalnej pętli abonenckiej lub lokalnej podpętli abonenckiej pozwalające na korzystanie z pełnego pasma częstotliwości pętli abonenckiej (pełny dostęp do lokalnej pętli abonenckiej) lub niegłosowego pasma częstotliwości pętli abonenckiej przy zachowaniu możliwości korzystania z lokalnej pętli abonenckiej przez jej operatora do świadczenia usług telefonicznych (współdzielony dostęp do lokalnej pętli abonenckiej);

6) dostęp telekomunikacyjny – korzystanie z urządzeń telekomunikacyjnych, udogodnień towarzyszących lub usług innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, na określonych warunkach, celem świadczenia usług telekomunikacyjnych, polegające w szczególności na:

a) łączeniu urządzeń telekomunikacyjnych, w tym na dostępie do lokalnej pętli abonenckiej oraz urządzeń i usług niezbędnych do świadczenia usług w lokalnej pętli abonenckiej,

b) dostępie do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej,

c) dostępie do odpowiednich systemów oprogramowania, w tym do systemów wspomagających eksploatację,

d) dostępie do translacji numerów lub systemów zapewniających analogiczne funkcje,

e) dostępie do stacjonarnych i ruchomych sieci telekomunikacyjnych, w tym na potrzeby roamingu,

f) dostępie do systemów dostępu warunkowego,

g) dostępie do usług sieci wirtualnych;

7) elektroniczny przewodnik po programach – środki lub rozwiązania techniczne umożliwiające wybór programów, stosowane w systemach telewizji cyfrowej, zawierające dodatkowe dane opisujące programy występujące w cyfrowym sygnale telewizyjnym;

8) infrastruktura telekomunikacyjna – urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, linie, kanalizacje i studnie teletechniczne, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji;

9) instrukcja – opracowaną przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego szczegółową instrukcję w zakresie prowadzonej przez niego rachunkowości regulacyjnej, zawierającą opis przyjętych w jego przedsiębiorstwie sposobów wyodrębnienia aktywów i pasywów, przychodów i kosztów na działalności w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym;

10) interfejs – układ elektroniczny, urządzenie lub oprogramowanie umożliwiające łączenie, współpracę i wymianę informacji pomiędzy dwoma urządzeniami lub oprogramowaniem;

11) interfejs programu aplikacyjnego – oprogramowanie umożliwiające łączenie, współpracę i wymianę informacji pomiędzy aplikacjami dostarczanymi przez nadawców lub dostawców usług a urządzeniami telewizji cyfrowej służących cyfrowym usługom telewizyjnym lub radiowym;

12) interfejs radiowy – interfejs określający łącze radiowe pomiędzy urządzeniami radiowymi;

13) interoperacyjność usług – zdolność sieci telekomunikacyjnych do efektywnej współpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu użytkowników do usług świadczonych w tych sieciach;

14) kalkulacja kosztów – wyliczanie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kosztów związanych ze świadczeniem usług, odrębnie dla każdej z usług, dla której przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić kalkulację kosztów, zgodnie z zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów;

15) kolokacja – udostępnianie fizycznej przestrzeni lub urządzeń technicznych w celu umieszczenia i podłączenia niezbędnego sprzętu operatora podłączającego swoją sieć do sieci innego operatora lub korzystającego z dostępu do lokalnej pętli abonenckiej;

16) kompatybilność elektromagnetyczna – zdolność aparatury do zadowalającego działania w określonym środowisku elektromagnetycznym bez wprowadzania do tego środowiska niedopuszczalnych zaburzeń elektromagnetycznych;

17) komunikat – każdą informację wymienianą lub przekazywaną między określonymi użytkownikami za pośrednictwem publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; nie

obejmuje on informacji przekazanej jako część transmisji radiowych lub telewizyjnych transmitowanych poprzez sieć telekomunikacyjną, z wyjątkiem informacji odnoszącej się do możliwego do zidentyfikowania abonenta lub użytkownika otrzymującego informację;

18) konsument – osobę fizyczną wnioskującą o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych lub korzystającą z takich usług dla celów niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub wykonywaniem zawodu;

19) lokalna pętla abonencka – obwód łączący zakończenie sieci bezpośrednio z punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności z przełącznicą główną lub równoważnym urządzeniem;

20) lokalna podpętla abonencka – obwód łączący zakończenie sieci z pośrednim punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności z koncentratorem lub innym urządzeniem dostępu pośredniego do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej;

21) numer geograficzny – numer ustalony w planie numeracji krajowej, w którym część ciągu cyfr zawiera wskaźnik obszaru geograficznego, wykorzystywany do kierowania połączeń do stałej lokalizacji zakończenia sieci;

22) numer niegeograficzny – numer ustalony w planie numeracji krajowej, który nie zawiera ciągu cyfr określającego wskaźnik obszaru geograficznego, w szczególności numer zakończenia ruchomej publicznej sieci telefonicznej, numer do którego połączenia są bezpłatne albo o podwyższonej opłacie;

23) odporność na zaburzenia elektromagnetyczne – zdolność aparatury do działania zgodnie z przeznaczeniem bez ograniczania wykonywanych funkcji w obecności zaburzeń elektromagnetycznych;

24) połączenie sieci – fizyczne i logiczne połączenie publicznych sieci telekomunikacyjnych użytkowanych przez tego samego lub różnych przedsiębiorców telekomunikacyjnych, celem umożliwienia użytkownikom korzystającym z usług lub sieci jednego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego komunikowania się z użytkownikami korzystającymi z usług lub sieci tego samego lub innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego albo dostępu do usług dostarczanych przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego; połączenie sieci stanowi szczególny rodzaj dostępu telekomunikacyjnego realizowanego pomiędzy operatorami;

25) połączenie telefoniczne – połączenie ustanowione za pomocą publicznie dostępnej usługi telefonicznej, pozwalające na dwukierunkową łączność w czasie rzeczywistym;

26) przedsiębiorca telekomunikacyjny – przedsiębiorcę uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na dostarczaniu sieci telekomunikacyjnych, udogodnień towarzyszących lub świadczeniu usług telekomunikacyjnych, przy czym przedsiębiorca uprawniony do:

a) świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwany jest „dostawcą usług”,

b) dostarczania sieci telekomunikacyjnych lub udogodnień towarzyszących, zwany jest

„operatorem”;

27) publiczna sieć telefoniczna – publiczną sieć telekomunikacyjną wykorzystywaną do świadczenia publicznie dostępnych usług telefonicznych, zapewniającą łączność głosową między zakończeniami sieci, a także inne formy łączności, w szczególności przesyłanie faksów i danych;

28) publiczna sieć telekomunikacyjna – sieć telekomunikacyjną wykorzystywaną głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;

29) publicznie dostępna usługa telefoniczna – usługę telekomunikacyjną dostępną dla ogółu użytkowników, w celu inicjowania i odbierania połączeń krajowych i międzynarodowych oraz uzyskania dostępu do służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, za pomocą numeru lub numerów ustalonych w krajowym lub międzynarodowym planie numeracji telefonicznej, która ponadto może obejmować:

a) uzyskanie pomocy przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,

b) uzyskanie informacji o numerach telefonicznych,

c) dostęp do spisów abonentów,

d) dostęp do aparatów publicznych,

e) korzystanie z usług na szczególnych warunkach,

f) korzystanie ze specjalnych udogodnień przez osoby niepełnosprawne lub mające szczególne potrzeby społeczne lub

g) korzystanie z połączeń z numerami niegeograficznymi;

30) publicznie dostępna usługa telekomunikacyjna – usługę telekomunikacyjną dostępną dla ogółu użytkowników;

31) rachunkowość regulacyjna – szczególny, w stosunku do rachunkowości prowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535,

Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276), rodzaj rachunkowości prowadzonej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w odniesieniu do jego działalności w zakresie świadczenia dostępu telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym, zgodnie z zatwierdzoną na dany rok obrotowy przez Prezesa URTiP instrukcją;

32) ruchoma publiczna sieć telefoniczna – publiczną sieć telefoniczną, w której zakończenia nie mają stałej lokalizacji;

33) rynek detaliczny – rynek produktów i usług w zakresie usług telekomunikacyjnych dla użytkowników końcowych;

34) rynek hurtowy – rynek produktów i usług w zakresie dostępu telekomunikacyjnego dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, niezbędnych do świadczenia usług na rzecz użytkowników końcowych;

35) sieć telekomunikacyjna – systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju;

36) sieć wewnętrzna – sieć telekomunikacyjną, wykorzystywaną przez podmiot wyłącznie dla własnych potrzeb;

37) służba radiokomunikacyjna – nadawanie, przesyłanie lub odbiór fal radiowych dla wypełnienia zadań określonych dla danej służby w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych;

38) służba radiokomunikacyjna amatorska – służbę radiokomunikacyjną mającą na celu nawiązywanie wzajemnych łączności, badania techniczne oraz indywidualne szkolenie wykonywane w celach niezarobkowych przez uprawnione osoby wyłącznie dla potrzeb własnych;

39) stacjonarna publiczna sieć telefoniczna – publiczną sieć telefoniczną, w której zakończenia sieci mają stałą lokalizację;

40) system dostępu warunkowego – środki lub rozwiązania techniczne, które powodują, że dostęp do zrozumiałej formy zabezpieczonych transmisji radiowych lub telewizyjnych jest uwarunkowany posiadaniem abonamentu lub uprzednio uzyskanego indywidualnego zezwolenia;

41) szkodliwe zaburzenie elektromagnetyczne – zaburzenie elektromagnetyczne, które:

a) zagraża funkcjonowaniu służby radionawigacyjnej lub służby radiokomunikacyjnej używanej stale lub czasowo w celu zapewnienia ochrony życia ludzkiego lub mienia, lub

b) w sposób poważny pogarsza, utrudnia lub w sposób powtarzający się przerywa wykonywanie służby radiokomunikacyjnej działającej zgodnie z przepisami prawa;

42) świadczenie usług telekomunikacyjnych – wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług;

43) telekomunikacja – nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie od ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną;

44) telekomunikacyjne urządzenie końcowe – urządzenie telekomunikacyjne przeznaczone do podłączenia bezpośrednio lub pośrednio do zakończeń sieci;

45) udogodnienia towarzyszące – dodatkowe możliwości funkcjonalne lub usługowe związane z siecią telekomunikacyjną, umożliwiające lub wspierające świadczenie w nich usług telekomunikacyjnych lub związane z usługą telekomunikacyjną, umożliwiające lub wspierające świadczenie tej usługi, w szczególności systemy dostępu warunkowego i elektroniczne przewodniki po programach;

46) urządzenie radiowe – urządzenie telekomunikacyjne umożliwiające komunikowanie się przy pomocy emisji lub odbioru fal radiowych;

47) urządzenie telekomunikacyjne – urządzenie elektryczne lub elektroniczne przeznaczone do zapewniania telekomunikacji;

48) usługa o wartości wzbogaconej – każdą usługę telekomunikacyjną wymagającą przetworzenia danych o lokalizacji;

49) usługa telekomunikacyjna – usługę polegającą głównie na przekazywaniu sygnałów w sieci telekomunikacyjnej;

50) użytkownik – podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi;

51) użytkownik końcowy – podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi, dla zaspokojenia własnych potrzeb;

52) zaburzenie elektromagnetyczne – dowolne zjawisko elektromagnetyczne, które może obniżyć jakość działania aparatury albo niekorzystnie wpłynąć na materię ożywioną i nieożywioną;

53) zakończenie sieci – fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do publicznej sieci telekomunikacyjnej; w przypadku sieci stosujących komutację lub przekierowywanie, zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego adresu sieciowego, który może być przypisany do numeru lub nazwy abonenta.

Art. 3. 1. Do stosunków prawnych z zakresu telekomunikacji stosuje się przepisy Prawa telekomunikacyjnego, o ile wiążące Rzeczpospolitą Polską ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

2. Jeżeli wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe, w tym wiążące uchwały organizacji międzynarodowych ustanowionych tymi umowami, przewidują jednakowe traktowanie podmiotu polskiego i podmiotu obcego, minister właściwy do spraw łączności zapewni również w aktach wykonawczych do niniejszej ustawy jednakowe traktowanie tych podmiotów.

3. Dla zwiększenia efektywności telekomunikacji minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić do stosowania wymagania i zalecenia międzynarodowe o charakterze specjalistycznym, w tym dotyczące bezpieczeństwa i prawidłowości telekomunikacji, gospodarowania numeracją, częstotliwościami oraz zasobami orbitalnymi, ustanawiane, w szczególności przez:

1) Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU);

2) Europejską Konferencję Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT);

3) Europejski Komitet do spraw Normalizacji Elektrotechniki (CENELEC);

4) Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC);

5) Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI).

4. Wymagania i zalecenia, o których mowa w ust. 3, zwane są dalej „przepisami międzynarodowymi”.

Art. 4. Przepisów art. 136 nie stosuje się do wykonywania działalności telekomunikacyjnej oraz używania urządzeń radiowych przez:

1) komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane oraz organy i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych – dla własnych potrzeb;

2) organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych – w odniesieniu do sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te organy i jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej;

3) jednostki sił zbrojnych obcych państw oraz jednostki organizacyjne innych zagranicznych organów państwowych, przebywające czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną – na czas pobytu;

4) jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu – dla własnych potrzeb;

5) jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych – dla własnych potrzeb;

6) przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mające swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – wyłącznie w zakresie związanym z działalnością dyplomatyczną tych podmiotów;

7) jednostki organizacyjne Służby Więziennej – dla własnych potrzeb;

8) komórki organizacyjne przeprowadzające czynności wywiadu skarbowego, które wchodzą w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej nadzorowanych lub podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych – dla własnych potrzeb.

Art. 5. 1. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, mogą w zakresie swojej właściwości

określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 4 pkt 1 i 3, a także używania urządzeń radiowych przez podległe, nadzorowane i podporządkowane organy i jednostki organizacyjne oraz jednostki wymienione w art. 4 pkt 3, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te organy i jednostki.

2. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej, a także używania urządzeń radiowych przez jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te jednostki.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, a także używania urządzeń radiowych przez komórki organizacyjne przeprowadzające czynności wywiadu skarbowego, które wchodzą w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te komórki.

4. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej przez organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych – w odniesieniu do sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te organy i jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te organy i jednostki.

Art. 6. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny lub podmiot, który uzyskał rezerwację częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydział numeracji, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4, jest obowiązany na wezwanie Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego dalej „Prezesem URTiP”, do przekazania informacji o realizowaniu przez niego obowiązków nałożonych ustawą lub decyzją Prezesa URTiP.

2. Prezes URTiP może wezwać do udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli są one niezbędne w celu:

1) kontroli przestrzegania obowiązków odnoszących się do:

a) współfinansowania usługi powszechnej,

b) uiszczania opłat, o których mowa w dziale IX ustawy,

d) zapewnienia dostępu do sieci telekomunikacyjnej,

e) świadczenia systemów dostępu warunkowego,

f) świadczenia usług detalicznych,

g) zapewnienia minimalnego zestawu łączy dzierżawionych,

h) wyboru dostawcy usług;

2) kontroli realizowania obowiązków wynikających z ustawy, w sytuacji, gdy uprzednio dokonana kontrola wykazała, że obowiązki te są realizowane a Prezes URTiP powziął informacje, że sytuacja ta uległa zmianie, albo w sytuacji gdy prowadzone jest postępowanie kontrolne wszczęte z urzędu;

3) zapewnienia prawidłowego przebiegu procedur związanych z uzyskaniem rezerwacji częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydziału numeracji;

4) publikowania zestawień porównawczych odnoszących się do jakości i cen świadczonych usług telekomunikacyjnych;

5) prowadzenia statystyk i analiz rynku związanych z zapewnieniem dostępu i obowiązkiem świadczenia usługi powszechnej.

3. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, Prezes URTiP obowiązany jest wskazać cel, w którym żądane informacje zostaną wykorzystane oraz termin dostarczenia tych informacji.

Rozdział 2

Prowadzenie gospodarczej działalności telekomunikacyjnej

Art. 7. 1. Działalność telekomunikacyjna będąca działalnością gospodarczą jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.

U. Nr ..., poz ) i podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, zwanego

dalej „rejestrem”.

2. Organem prowadzącym rejestr jest Prezes URTiP.

3. Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie złożonego przez przedsiębiorcę pisemnego wniosku zawierającego następujące dane:

1) firmę przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres;

2) oznaczenie formy prawnej przedsiębiorcy;

3) numer identyfikacji podatkowej;

4) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej;

5) oznaczenie osoby, która jest upoważniona do kontaktowania się w imieniu przedsiębiorcy z Prezesem URTiP, jej siedzibę, adres lub numer telefonu;

6) imię, nazwisko, adres i numer telefonu osoby, która jest upoważniona do kontaktowania się w imieniu przedsiębiorcy w nagłym przypadku związanym z funkcjonowaniem sieci telekomunikacyjnej lub świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, której dotyczy wniosek;

7) ogólny opis sieci telekomunikacyjnej, usługi telekomunikacyjnej lub udogodnień towarzyszących, których dotyczy wniosek;

8) obszar, na którym będzie prowadzona działalność telekomunikacyjna;

9) przewidywaną datę rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej.

4. Wraz z wnioskiem przedsiębiorca składa oświadczenie następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że:

1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych są zgodne z prawdą;

2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, określone w ustawie z dnia Prawo telekomunikacyjne”.

5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, powinno również zawierać:

1) firmę przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres;

2) oznaczenie miejsca i daty złożenia oświadczenia;

3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.

6. Prezes URTiP powiadamia Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, zwanego dalej „Przewodniczącym KRRiT”, o dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie dostarczania systemów dostępu warunkowego lub elektronicznych przewodników po programach.

7. Wpis do rejestru nie podlega opłacie skarbowej.

8. Rejestr obejmuje następujące dane:

1) kolejny numer wpisu, zwany dalej „numerem z rejestru ”;

2) dane, o których mowa w ust. 3 pkt 1-8;

3) inne informacje wskazane w ustawie.

9. Rejestr może być prowadzony w systemie informatycznym.

10. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w ust. 1, zwolnionej z obowiązku dokonania wpisu do rejestru, mając na uwadze charakter, zakres i rodzaj takiej działalności.

Art. 8. 1. Prezes URTiP, w terminie 7 dni od dnia dokonania wpisu, wydaje z urzędu zaświadczenie o wpisie do rejestru, zwane dalej „zaświadczeniem”.

2. Zaświadczenie powinno zawierać:

1) numer z rejestru;

2) dane, o których mowa w art. 7 ust. 3 pkt 1 – 8;

3) informację o prawach przysługujących przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu na podstawie ustawy.

3. W przypadku, gdy dane zawarte w zaświadczeniu różnią się od danych zawartych w rejestrze, przyjmuje się, że wiążący charakter mają dane zawarte w rejestrze.

Art. 9. 1. Jeżeli nastąpiła zmiana danych, o których mowa w art. 7 ust. 3 pkt 1-8, przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany niezwłocznie złożyć pisemny wniosek do Prezesa URTiP o dokonanie zmiany wpisu w rejestrze.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności numer z rejestru oraz numer identyfikacji podatkowej.

3. Prezes URTiP, na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje zmiany wpisu w rejestrze i wystawia aktualne zaświadczenie. Przepisy art. 8 stosuje się odpowiednio.

Art. 10. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, kierując się dążeniem do uproszczenia i ułatwienia podejmowania działalności telekomunikacyjnej, a także koniecznością zapewnienia Prezesowi URTiP informacji potrzebnych do właściwego realizowania jego obowiązków.

Rozdział 3 Postępowanie konsultacyjne

Art. 11. Prezes URTiP przed podjęciem rozstrzygnięcia w sprawach:

1) analizy rynku i wyznaczenia przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej lub uchylenia decyzji w tej sprawie,

2) nałożenia, zniesienia, utrzymania lub zmiany obowiązków regulacyjnych w stosunku do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o pozycji znaczącej lub nie posiadającego takiej pozycji,

3) decyzji dotyczących dostępu telekomunikacyjnego,

4) innych wskazanych w ustawie

– przeprowadza postępowanie konsultacyjne, umożliwiając zainteresowanym podmiotom wyrażenie na piśmie w określonym terminie stanowiska do projektu rozstrzygnięcia.

Art. 12. 1. Prezes URTiP ogłasza rozpoczęcie postępowania konsultacyjnego, określając przedmiot i termin postępowania konsultacyjnego i udostępniając projekt rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem. Prezes URTiP informuje o wszczęciu postępowania konsultacyjnego Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanego dalej „Prezesem UOKiK”, oraz w przypadku rynków transmisji radiofonicznych i telewizyjnych Przewodniczącego KRRiT.

2. O ile Prezes URTiP nie ustali innego terminu, postępowanie konsultacyjne trwa 30 dni od dnia ogłoszenia rozpoczęcia tego postępowania. Wyniki tego postępowania, a także niezastrzeżone stanowiska uczestników postępowania konsultacyjnego ogłaszane są w siedzibie Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego dalej „URTiP” i zamieszczane na stronach internetowych URTiP.

Art. 13. W przypadkach bezpośredniego i poważnego zagrożenia konkurencyjności lub interesów użytkowników, Prezes URTiP może bez przeprowadzenia postępowania konsultacyjnego wydać decyzję w sprawach regulacji rynku na okres nie przekraczający 6 miesięcy, w której ustali proporcjonalne środki niezbędne dla zagwarantowania konkurencji i ochrony użytkowników. Wydanie kolejnej decyzji w tej samej sprawie poprzedza się postępowaniem konsultacyjnym.

Rozdział 4 Postępowanie konsolidacyjne

Art. 14. Jeżeli rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 11, mogą mieć wpływ na handel między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, zwanymi dalej „państwami członkowskimi”, Prezes URTiP równocześnie z postępowaniem konsultacyjnym rozpoczyna postępowanie konsolidacyjne, przesyłając Komisji Europejskiej i organom regulacyjnym innych państw członkowskich projekty rozstrzygnięć wraz z ich uzasadnieniem.

Art. 15. 1. Jeżeli Komisja Europejska i organy regulacyjne innych państw członkowskich wyrażą w terminie, o którym mowa w art. 12 ust. 2, stanowisko do projektu rozstrzygnięcia, Prezes URTiP niezwłocznie uwzględnia to stanowisko w możliwie najszerszym zakresie.

2. Jeżeli w zakresie ustalenia znaczącej pozycji rynkowej Komisja Europejska stwierdzi, że proponowane rozstrzygnięcie może utrudnić rozwój jednolitego rynku lub może naruszyć prawo wspólnotowe, Prezes URTiP przedłuża postępowanie na okres 2 miesięcy. W przypadku otrzymania w tym okresie wezwania Komisji Europejskiej do wycofania projektu albo wprowadzenia w nim zmiany, Prezes URTiP wycofuje albo opracowuje nowy projekt rozstrzygnięcia, który poddaje ponownie postępowaniu konsultacyjnemu i konsolidacyjnemu.

3. Prezes URTiP uwzględnia przy stosowaniu ustawy w największym możliwie stopniu wytyczne Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej oraz zalecenie Komisji Europejskiej w sprawie właściwych rynków produktów i usług w sektorze łączności elektronicznej w ich aktualnym brzmieniu, a w przypadku odstąpienia od ich stosowania, powiadamia Komisję Europejską, uzasadniając swe stanowisko.

Art. 16. 1. Przepis art. 13 stosuje się odpowiednio do spraw objętych postępowaniem konsolidacyjnym.

2. Prezes URTiP powiadamia niezwłocznie Komisję Europejską i organy regulacyjne innych państw członkowskich o powzięciu decyzji, o której mowa w art. 13.

Dział II

Regulowanie rynku telekomunikacyjnego

Rozdział 1

Analiza rynków właściwych, ustalanie i znoszenie obowiązków

Art. 17. 1. Prezes URTiP bada rynki właściwe produktów i usług telekomunikacyjnych oraz dokonuje ich okresowej weryfikacji, nie rzadziej niż co 2 lata.

2. Pod pojęciem rynku właściwego rozumie się rynek właściwy w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów.

3. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do udzielania informacji i dostarczania dokumentów na żądanie Prezesa URTiP w zakresie niezbędnym do dokonania badań rynków, o których mowa w ust. 1.

4. Żądanie, o którym mowa w ust. 3, powinno zawierać:

1) wskazanie zakresu informacji i okresu, którego dotyczą;

2) wskazanie celu żądania;

3) wskazanie terminu udzielenia informacji i dostarczenia dokumentów;

4) pouczenie o karach, o których mowa w art. 203 ust. 1.

5. Prezes URTiP przeprowadza regularnie analizę właściwych rynków, określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 18 ust. 1, w celu:

1) utrzymania obowiązków, o których mowa w art. 21 ust. 4, jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny, który został wyznaczony jako zajmujący znaczącą pozycję rynkową, nie utracił tej pozycji;

2) zmiany obowiązków, o których mowa w art. 21 ust. 4, jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny, który został wyznaczony jako zajmujący znaczącą pozycję rynkową, nie utracił tej pozycji, ale zmiany na rynku właściwym uzasadniają zastosowanie nowych obowiązków;

3) zniesienia obowiązków, o których mowa w art. 21 ust. 4, jeżeli analiza rynku właściwego wykazała, że występuje na nim skuteczna konkurencja lub przedsiębiorca telekomunikacyjny utracił znaczącą pozycję rynkową;

4) wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji rynkowej oraz nałożenia na nich obowiązków, o których mowa w art. 21 ust. 4, jeżeli rynek właściwy utracił cechy rynku, na którym występuje skuteczna konkurencja lub zmienił się przedsiębiorca telekomunikacyjny posiadający znaczącą pozycję rynkową.

Art. 18. 1. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, rynki właściwe podlegające badaniu przez Prezesa URTiP, mając na uwadze poziom rozwoju krajowego rynku produktów i usług telekomunikacyjnych oraz zalecenie Komisji Europejskiej w sprawie właściwych rynków produktów i usług w sektorze łączności elektronicznej podlegających regulacji.

2. Zakres rynków transmisji radiofonicznych i telewizyjnych ustala się po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego KRRiT.

3. W przypadku zastosowania w projekcie rozporządzenia postanowień odbiegających od treści zalecenia Komisji Europejskiej, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw łączności poddaje projekt rozporządzenia postępowaniu konsolidacyjnemu.

4. W postępowaniu konsolidacyjnym projekt rozporządzenia przekazuje się do Komisji Europejskiej i organów regulacyjnych innych państw członkowskich za pośrednictwem Prezesa URTiP.

5. Minister właściwy do spraw łączności stosuje odpowiednio art. 15 ust. 2 w przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską sprzeciwu do projektu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

Art. 19. 1. Niezwłocznie po wydaniu lub zmianie rozporządzenia, o którym mowa w art. 18 ust. 1, Prezes URTiP, w drodze postanowienia, wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia czy na rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja.

2. Analiza rynków właściwych następuje z uwzględnieniem wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i wyznaczenia znaczącej siły rynku.

3. Zamknięcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze postanowienia, w którym Prezes URTiP stwierdza, czy na analizowanym rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja.

4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3, Prezes URTiP wydaje w porozumieniu z Prezesem UOKiK.

5. Do projektu postanowienia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym.

6. W przypadku rynku uznanego decyzją Komisji Europejskiej za rynek ponadnarodowy Prezes URTiP przeprowadza jego analizę w porozumieniu z właściwymi krajowymi organami regulacyjnymi innych państw członkowskich, przy uwzględnieniu wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej, i stwierdza wspólnie z nimi, czy jeden lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje na danym rynku pozycję znaczącą, bądź czy występuje na nim skuteczna konkurencja.

Art. 20. 1. Jeżeli Prezes URTiP stwierdzi, że na rynku właściwym nie występuje skuteczna konkurencja wszczyna postępowanie w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji na rynku właściwym oraz nałożenia obowiązków regulacyjnych przewidzianych w ustawie.

2. Znaczącą pozycję rynkową zajmuje przedsiębiorca telekomunikacyjny, który samodzielnie posiada pozycję ekonomiczną na danym rynku telekomunikacyjnym, stwarzającą mu możliwość działania w znacznym zakresie niezależnie od konkurentów, kontrahentów oraz użytkowników końcowych.

3. Kryteriami stosowanymi przez Prezesa URTiP przy ocenie pozycji znaczącej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego na danym rynku telekomunikacyjnym są, w szczególności:

1) udział przedsiębiorcy w danym rynku telekomunikacyjnym;

2) brak technicznej i ekonomicznej zasadności powielania alternatywnej infrastruktury telekomunikacyjnej;

3) istnienie przewagi technologicznej przedsiębiorcy;

4) brak albo niewielki poziom równoważącej siły nabywczej;

5) łatwy bądź uprzywilejowany dostęp przedsiębiorcy do rynków kapitałowych bądź zasobów finansowych;

6) ekonomie skali;

7) ekonomie zakresu;

8) pionowe zintegrowanie przedsiębiorcy;

9) poziom rozwoju sieci dystrybucji i sprzedaży przedsiębiorcy;

10) brak potencjalnej konkurencji;

11) istnienie barier dla dalszego rozwoju przedsiębiorcy oraz rynku właściwego;

12) istnienie barier wejścia na rynek właściwy.

4. Dwóch lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje pozycję znaczącą, zwaną dalej „kolektywną pozycją znaczącą”, jeżeli nawet przy braku powiązań organizacyjnych lub innych związków między nimi, posiadają na danym rynku telekomunikacyjnym pozycję ekonomiczną stwarzającą im możliwości działania w znacznym zakresie niezależnie od konkurentów, kontrahentów oraz użytkowników końcowych.

5. Kryteriami stosowanymi przez Prezesa URTiP przy ocenie, czy dwóch lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych działa na rynku, którego struktura stwarza im możliwości działania w znacznym zakresie niezależnie od konkurentów, kontrahentów oraz użytkowników końcowych, są w szczególności:

1) dojrzałość rynku;

2) zastój albo umiarkowany wzrost popytu;

3) niska elastyczność popytu;

4) jednorodność produktów;

5) podobne struktury kosztów przedsiębiorców;

6) podobne udziały w rynku;

7) brak innowacji technologicznych, dojrzałość technologii;

8) brak możliwości zwiększenia produkcji lub świadczenia usług;

9) wysokie bariery dostępu do rynku;

10) brak równoważącej siły nabywczej;

11) brak potencjalnej konkurencji;

12) różnego rodzaju nieformalne lub inne powiązania pomiędzy danymi przedsiębiorcami;

13) brak albo ograniczenie konkurencyjności cenowej;

14) mechanizmy odwetowe.

6. Uznanie przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych za posiadających znaczącą pozycję rynkową może nastąpić na podstawie wyników oceny kryteriów wymienionych w ust. 3 lub 5, w przypadku spełnienia przez przedsiębiorcę lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych co najmniej jednego z tych kryteriów.

7. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny zajmuje pozycję znaczącą na danym rynku telekomunikacyjnym, można go uznać za przedsiębiorcę zajmującego znaczącą pozycję na rynku powiązanym, jeżeli powiązania pomiędzy obu rynkami są tego rodzaju, że skutki pozycji znaczącej są przenoszone z rynku właściwego na rynek powiązany, w taki sposób, że wzmocnią pozycję przedsiębiorcy na rynku powiązanym.

Art. 21. 1. Prezes URTiP po przeprowadzeniu postępowania w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji na rynku właściwym lub nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w ustawie, przygotowuje projekt decyzji. Do projektu decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu konsultacyjnym lub konsolidacyjnym.

2. Decyzje dotyczące wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców o znaczącej pozycji na rynku właściwym i nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w ustawie są wydawane przez Prezesa URTiP w porozumieniu z Prezesem UOKiK. Na postanowienie Prezesa UOKiK w tej sprawie nie przysługuje zażalenie.

3. Decyzje w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy o znaczącej pozycji na rynkach transmisji radiofonicznych lub telewizyjnych, Prezes URTiP wydaje w porozumieniu z Prezesem UOKIK i Przewodniczącym KRRiT. Na postanowienia Prezesa UOKIK i Przewodniczącego KRRiT w tej sprawie nie przysługuje zażalenie.

4. W decyzjach, o których mowa w ust. 2 i 3, Prezes URTiP może nałożyć, utrzymać, zmienić lub znieść jeden lub więcej obowiązków regulacyjnych, o których mowa w art. 30, 32-36, 38, 40-43, art. 68 ust. 3, biorąc pod uwagę adekwatność danego obowiązku do zidentyfikowanego problemu, proporcjonalność oraz cele określone w art. 1 ust. 2, z uwzględnieniem art. 1 ust. 5.

Rozdział 2

Dostęp telekomunikacyjny

Art. 22. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do prowadzenia negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie telekomunikacyjnym na wniosek innego

przedsiębiorcy telekomunikacyjnego lub podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, w celu świadczenia usług telekomunikacyjnych użytkownikom ich sieci oraz zapewnienia interoperacyjności usług.

2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni negocjując postanowienia umowy o dostępie telekomunikacyjnym są obowiązani uwzględniać obowiązki na nich nałożone.

3. Informacje uzyskane w związku z negocjacjami mogą być wykorzystane wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem i podlegają obowiązkowi zachowania poufności, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

4. O ile ustawa nie stanowi inaczej, przepisy tego rozdziału odnoszące się do przedsiębiorców telekomunikacyjnych, mają zastosowanie odpowiednio do podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8.

5. Operator państwa członkowskiego ubiegający się o dostęp telekomunikacyjny nie jest obowiązany dokonywać wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 7, jeżeli nie prowadzi działalności telekomunikacyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 23. 1. Prezes URTiP może, na pisemny wniosek każdej ze stron negocjacji o zawarcie umowy o dostępie telekomunikacyjnym albo z urzędu, w drodze postanowienia, określić termin zakończenia negocjacji o zawarcie tej umowy, nie dłuższy niż 60 dni, licząc od dnia wystąpienia z wnioskiem o zawarcie umowy o dostęp telekomunikacyjny.

2. W przypadku nie podjęcia negocjacji, odmowy dostępu telekomunikacyjnego przez podmiot do tego obowiązany lub nie zawarcia umowy w terminie, o którym mowa w ust. 1, każda ze stron może zwrócić się do Prezesa URTiP z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie rozstrzygnięcia kwestii spornych lub określenia warunków współpracy.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać projekt umowy o dostępie telekomunikacyjnym, zawierający stanowiska stron w zakresie określonym ustawą, z zaznaczeniem tych części umowy, co do których strony nie doszły do porozumienia.

4. Strony są obowiązane do przedłożenia Prezesowi URTiP, na jego żądanie, w terminie 14 dni, swoich stanowisk wobec rozbieżności oraz dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku.

Art. 24. 1. Prezes URTiP podejmuje decyzję o dostępie telekomunikacyjnym w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 23 ust. 2, biorąc pod uwagę następujące kryteria:

1) interes użytkowników sieci telekomunikacyjnych;

2) obowiązki nałożone na przedsiębiorców telekomunikacyjnych;

3) promocję nowoczesnych usług telekomunikacyjnych;

4) charakter zaistniałych kwestii spornych oraz praktyczną możliwość wdrożenia rozwiązań dotyczących technicznych i ekonomicznych aspektów dostępu telekomunikacyjnego, zarówno zaproponowanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych będących stronami negocjacji, jak też mogących stanowić rozwiązania alternatywne;

5) zapewnienie:

a) integralności sieci oraz interoperacyjności usług,

b) niedyskryminujących warunków dostępu telekomunikacyjnego,

c) rozwoju konkurencyjnego rynku usług telekomunikacyjnych;

6) pozycje rynkowe przedsiębiorców telekomunikacyjnych, których sieci są łączone;

7) interes publiczny, w tym ochronę środowiska;

8) utrzymanie ciągłości świadczenia usługi powszechnej.

2. Prezes URTiP podejmuje decyzję o zapewnieniu podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, dostępu telekomunikacyjnego w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 23 ust. 2, biorąc pod uwagę kryteria, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, pkt 5 lit. a i c oraz pkt 6-8, oraz potrzeby obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, a także specyficzny charakter zadań wykonywanych przez te podmioty.

3. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym zastępuje umowę o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie objętym decyzją.

4. W przypadku zawarcia przez zainteresowane strony umowy o dostępie telekomunikacyjnym, decyzja o dostępie telekomunikacyjnym wygasa z mocy prawa w części objętej umową.

5. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym może zostać zmieniona przez Prezesa URTiP na wniosek każdej ze stron, której ona dotyczy lub z urzędu, w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników końcowych, skutecznej konkurencji lub interoperacyjności usług.

6. W sprawach dochodzenia roszczeń majątkowych, z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z decyzji o dostępie telekomunikacyjnym, właściwa jest droga postępowania sądowego.

7. Prezes URTiP wydaje decyzję o dostępie telekomunikacyjnym obejmującą wszystkie ustalenia niezbędne do zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, jeżeli jedną ze stron jest przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego został nałożony obowiązek na podstawie art. 30 i 41.

Art. 25. Prezes URTiP może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy o dostępie telekomunikacyjnym lub zobowiązać strony umowy do jej zmiany, w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników końcowych, skutecznej konkurencji lub interoperacyjności usług.

Art. 26. Do zmian umów o dostępie telekomunikacyjnym stosuje się odpowiednio przepisy art. 22- 24 i art. 29.

Art. 27. 1. Warunki dostępu telekomunikacyjnego i związanej z tym współpracy, przedsiębiorcy telekomunikacyjni ustalają w umowie o dostępie telekomunikacyjnym, zawartej na piśmie pod rygorem nieważności.

2. Umowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci, zwana dalej „umową o połączeniu sieci”, powinna zawierać co najmniej postanowienia dotyczące:

1) umiejscowienia punktów połączenia sieci telekomunikacyjnych;

2) warunków technicznych połączenia sieci telekomunikacyjnych;

3) rozliczeń z tytułu:

a) zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego oraz wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych,

b) niewykonania lub nienależytego wykonania świadczonych wzajemnie usług telekomunikacyjnych;

4) sposobów wypełniania wymagań:

a) w zakresie interoperacyjności usług, integralności sieci, postępowań w sytuacjach szczególnych zagrożeń oraz awarii, zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej i ochrony danych w sieci,

b) dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej;

5) procedur rozstrzygania sporów;

6) postępowania w przypadkach:

a) zmian treści umowy,

b) badań interoperacyjności połączonych sieci telekomunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem badań jakości usług telekomunikacyjnych,

c) przebudowy połączonych sieci telekomunikacyjnych,

d) zmian oferty usług telekomunikacyjnych,

e) zmian numeracji;

7) warunków rozwiązania umowy, dotyczących w szczególności zachowania ciągłości świadczenia usług powszechnych, jeżeli są świadczone w łączonych sieciach telekomunikacyjnych, ochrony interesów użytkowników, a także potrzeb obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego;

8) rodzajów wzajemnie świadczonych usług telekomunikacyjnych.

3. Umowa o połączeniu sieci może także zawierać, w zależności do rodzajów łączonych sieci, odpowiednie postanowienia dotyczące:

1) zapewnienia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku rozwiązania umowy;

2) warunków kolokacji na potrzeby połączenia sieci;

3) utrzymania jakości świadczonych usług telekomunikacyjnych;

4) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości lub zasobów orbitalnych;

5) współwykorzystywania zasobów numeracji, w tym zapewnienia:

a) równego dostępu do usług polegających na udzielaniu informacji o numerach abonentów, do numerów alarmowych oraz innych numeracji uzgodnionych w skali międzynarodowej, z zastrzeżeniem wymagań podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8,

b) przenoszenia numerów;

6) świadczeń dodatkowych, a także usług pomocniczych i zaawansowanych, związanych ze wzajemnym świadczeniem usług telekomunikacyjnych, a w szczególności:

a) pomocy konsultanta operatora,

b) krajowej i międzynarodowej informacji o numerach telefonicznych,

c) usługi prezentacji identyfikacji linii wywołującej i wywoływanej,

d) przekierowania połączeń telefonicznych,

e) usług połączeń telefonicznych realizowanych za pomocą karty telefonicznej,

f) realizacji bezpłatnych połączeń telefonicznych lub usług o podwyższonej opłacie,

g) realizacji usług sporządzania wykazów wykonywanych usług telekomunikacyjnych, fakturowania lub windykacji.

Art. 28. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania związane z łączeniem sieci telekomunikacyjnych, w zakresie dotyczącym:

1) wykonywania obowiązków związanych z łączeniem sieci telekomunikacyjnych dotyczących spełniania wymagań w zakresie interoperacyjności usług, integralności sieci, postępowań w sytuacjach szczególnych zagrożeń oraz awarii, zapewnienia podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, dostępu telekomunikacyjnego do publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej i ochrony danych w sieci,

2) rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnej

– w celu zapewnienia skutecznej konkurencji na rynku telekomunikacyjnym i ochrony użytkowników końcowych.

Art. 29. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny obowiązany na podstawie art. 30 lub 41 oraz

podmiot, o którym mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, będący stronami umowy o dostępie telekomunikacyjnym przekazuje tekst tej umowy Prezesowi URTiP w terminie 14 dni od dnia jej podpisania.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3, umowy o dostępie telekomunikacyjnym, o których mowa w ust. 1, są jawne. Prezes URTiP udostępnia je nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom na ich wniosek.

3. Prezes URTiP, na wniosek strony umowy o dostępie telekomunikacyjnym, może wyrazić zgodę, aby niektóre postanowienia umowy były wyłączone z obowiązku jawności. Wyłączenie to nie może obejmować rozliczeń z tytułu dostępu telekomunikacyjnego.

Art. 30. 1. Prezes URTiP, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 21 ust. 4, może, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek uwzględniania

uzasadnionych wniosków przedsiębiorców telekomunikacyjnych o zapewnienie im dostępu telekomunikacyjnego, w tym użytkowania elementów sieci oraz udogodnień towarzyszących, w szczególności biorąc pod uwagę poziom konkurencyjności rynku detalicznego i interes użytkowników końcowych.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, może polegać na:

1) zapewnieniu możliwości zarządzania obsługą użytkownika końcowego przez uprawnionego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego i podejmowania rozstrzygnięć dotyczących wykonywania usług na jego rzecz;

2) zapewnieniu określonych elementów sieci telekomunikacyjnej, w tym linii, łączy lub lokalnych pętli abonenckich; obowiązek udostępnienia lokalnych pętli abonenckich może dotyczyć pełnej pętli lub podpętli, w warunkach pełnego dostępu lub dostępu współdzielonego, wraz z kolokacją, dostępem do połączeń kablowych i odpowiednich systemów informacyjnych;

3) oferowaniu usług na warunkach hurtowych w celu ich dalszej sprzedaży przez innego przedsiębiorcę;

4) przyznawaniu dostępu do interfejsów, protokołów lub innych kluczowych technologii niezbędnych dla interoperacyjności usług, w tym usług sieci wirtualnych;

5) zapewnieniu infrastruktury telekomunikacyjnej, kolokacji oraz innych form wspólnego korzystania z budynków;

6) zapewnieniu funkcji sieci niezbędnych do zapewnienia pełnej introperacyjności usług, w tym świadczenia usług w sieciach inteligentnych;

7) zapewnieniu usług roamingu w sieciach ruchomych;

8) zapewnieniu systemów wspierania działalności operacyjnej lub innych systemów oprogramowania niezbędnych dla skutecznej konkurencji, w tym systemów taryfowych, systemów wystawiania faktur i pobierania należności;

9) zapewnieniu udogodnień towarzyszących w dziedzinie transmisji radiofonicznych lub telewizyjnych;

10) zapewnieniu połączenia sieci lub urządzeń telekomunikacyjnych oraz udogodnień z nimi związanych;

11) prowadzeniu negocjacji w sprawie dostępu do sieci telekomunikacyjnej i połączeń sieci w dobrej wierze oraz utrzymywaniu uprzednio ustanowionego dostępu do określonych sieci telekomunikacyjnych, urządzeń lub udogodnień towarzyszących;

12) świadczeniu usług telekomunikacyjnych na zasadach preferencyjnych zgodnie z art. 169 ust. 2 pkt 6 i 7, art. 170 ust. 2 i art. 171 pkt 1.

3. Wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o zapewnienie mu dostępu telekomunikacyjnego uważa się za uzasadniony, jeżeli uwzględnia on zakres obowiązku ustalonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, oraz warunki, o których mowa w art. 31 ust. 1.

Art. 31. 1. Prezes URTiP może określić w decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 1, w zakresie niezbędnym dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania sieci telekomunikacyjnej, techniczne lub eksploatacyjne warunki, jakie przedsiębiorca telekomunikacyjny zapewniający dostęp telekomunikacyjny lub przedsiębiorcy telekomunikacyjni korzystający z takiego dostępu będą musieli spełnić.

2. Przy ustalaniu zakresu obowiązku dostępu telekomunikacyjnego Prezes URTiP uwzględnia, w szczególności:

1) techniczną i ekonomiczną zasadność budowy konkurencyjnej infrastruktury telekomunikacyjnej, z uwzględnieniem dostępności na rynku urządzeń telekomunikacyjnych, charakteru i rodzaju zastosowanego połączenia sieci i dostępu telekomunikacyjnego;

2) możliwość zapewnienia proponowanego dostępu telekomunikacyjnego z uwzględnieniem posiadanej pojemności sieci;

3) wstępne inwestycje dokonane przez właściciela urządzeń lub udogodnień towarzyszących, mając na uwadze ryzyko inwestycyjne;

4) konieczność zapewnienia konkurencji w dłuższym okresie;

5) odpowiednie prawa własności intelektualnej;

6) świadczenie usług obejmujących swoim zasięgiem kontynent europejski.

Art. 32. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 21 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek równego traktowania przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie dostępu telekomunikacyjnego, w

szczególności przez oferowanie jednakowych warunków w porównywalnych okolicznościach, a także oferowanie usług oraz udostępnianie informacji na warunkach nie gorszych od stosowanych w ramach własnego przedsiębiorstwa, lub w stosunkach z podmiotami zależnymi.

Art. 33. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 21 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek ogłaszania lub udostępniania informacji w sprawach zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, dotyczących informacji księgowych, specyfikacji technicznych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, charakterystyki sieci, zasad i warunków świadczenia usług oraz korzystania z sieci, a także opłat.

2. Prezes URTiP określa w decyzji, o której mowa w ust. 1, stopień szczegółowości informacji oraz formę, miejsce i terminy ogłaszania lub udostępniania tych informacji.

3. Prezes URTiP może żądać od operatora o znaczącej pozycji rynkowej dostarczania dokumentów oraz udzielania informacji w celu weryfikacji obowiązków, o których mowa w ust. 1, w art. 32 i 38.

4. Informacje, o których mowa w ust. 3, mogą zostać opublikowane w Biuletynie Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanym dalej „Biuletynem URTiP”, z uwzględnieniem interesu operatora dostarczającego informacje.

Art. 34. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 21 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek prowadzenia rachunkowości regulacyjnej w sposób umożliwiający identyfikację przepływów transferów wewnętrznych związanych z działalnością w zakresie dostępu telekomunikacyjnego, zgodnie z przepisami art. 45-50.

2. Operator prowadzi rachunkowość regulacyjną zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa URTiP szczegółową instrukcją.

Art. 35. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 21 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązki:

1) kalkulacji uzasadnionych kosztów świadczenia dostępu telekomunikacyjnego, wskazując sposoby kalkulacji kosztów, jakie operator powinien stosować na podstawie

przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 47, zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów;

2) stosowania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego, uwzględniających zwrot uzasadnionych kosztów operatora.

2. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia Prezesowi URTiP szczegółowe uzasadnienie wysokości opłat w oparciu o uzasadnione koszty.

3. W celu weryfikacji prawidłowości obliczonych przez operatora, na którego nałożono obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uzasadnionych kosztów, Prezes URTiP przeprowadza badanie, o którym mowa w art. 49 ust. 4, do którego może stosować inne metody kalkulacji kosztów niż stosowane przez operatora.

4. Jeżeli weryfikacja prawidłowości wysokości opłat wykazała rozbieżności w stosunku do wyniku kalkulacji przedstawionego przez operatora, Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania tych opłat. W decyzji określa się wysokość tych opłat albo ich maksymalny lub minimalny poziom.

Art. 36. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 21 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek ustalania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego w oparciu o ponoszone koszty.

2. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia Prezesowi URTiP uzasadnienie wysokości opłat ustalonych w oparciu o ponoszone koszty.

3. W celu oceny prawidłowości wysokości opłat stosowanych przez operatora, o którym mowa w ust. 1, Prezes URTiP może uwzględnić wysokości opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych.

4. W przypadku, gdy ocena prawidłowości wysokości opłat wykazała rozbieżności w stosunku do opłat stosowanych przez operatora, Prezes URTiP może w drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania tych opłat. W decyzji określa się wysokość opłat albo ich maksymalny lub minimalny poziom, biorąc pod uwagę koszty ponoszone przez operatora, promocję efektywności i zrównoważonej konkurencji, zapewnienie maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych uwzględniając przy tym wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych.

Art. 37. 1. Opłaty za wzajemne korzystanie z połączonych sieci związane z realizacją przenoszenia numerów między sieciami powinny uwzględniać ponoszone koszty.

2. Opłaty za wzajemne korzystanie z połączonych sieci i za dostęp telekomunikacyjny związane z realizacją wyboru dostawcy usług powinny uwzględniać ponoszone koszty.

Art. 38. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 21 ust. 4, w drodze decyzji, na operatora o znaczącej pozycji rynkowej, na którego został nałożony obowiązek równego traktowania zgodnie z art. 32, lub wraz z tym obowiązkiem, nałożyć obowiązek przygotowania i przedstawienia w określonym terminie projektu oferty ramowej o dostępie telekomunikacyjnym, której stopień szczegółowości określi w decyzji.

2. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym powinna określać warunki i zasady współpracy z operatorem, o którym mowa w ust. 1, oraz opłaty za usługi w zakresie dostępu telekomunikacyjnego.

3. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym powinna składać się z wyodrębnionych pakietów, które będą zawierać odpowiednie, ze względu na prowadzoną przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych działalność telekomunikacyjną, elementy dostępu telekomunikacyjnego.

4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, zakres oferty ramowej o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączeń sieci, łączy dzierżawionych oraz uwolnienia lokalnej pętli abonenckiej, biorąc pod uwagę potrzeby rynku, rozwój konkurencyjności oraz interoperacyjność usług.

5. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączeń sieci powinna zawierać przejrzystą i kompletną listę usług oraz technicznych i ekonomicznych warunków ich świadczenia, oferowanych przez operatora.

6. Jeżeli operator, oprócz obowiązku, o którym mowa w ust. 1, został obowiązany do zapewnienia dostępu do lokalnej pętli abonenckiej, oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie dostępu do lokalnej pętli abonenckiej realizowanej za pomocą pary przewodów metalowych, powinna zawierać co najmniej:

1) warunki zapewnienia dostępu do lokalnej pętli abonenckiej;

2) usługi kolokacyjne;

3) warunki dostępu do systemów informacyjnych;

4) warunki świadczenia usług.

Art. 39. 1. Prezes URTiP zatwierdza projekt oferty ramowej, jeżeli odpowiada on przepisom prawa i potrzebom rynku wskazanym w decyzji nakładającej obowiązek przedłożenia oferty ramowej albo zmienia przedłożony projekt oferty ramowej i go zatwierdza, a w przypadku nie przedstawienia oferty ramowej w terminie – samodzielnie ustala ofertę ramową.

2. W przypadku zmiany zapotrzebowania na usługi lub zmiany warunków rynkowych Prezes URTiP może zobowiązać operatora do przygotowania zmiany oferty ramowej w całości lub w części.

3. Wniosek operatora o zatwierdzenie projektu oferty ramowej lub jej zmiany zawiera informacje i dokumenty wykazujące zgodność oferty ramowej z wymogami prawa i obowiązkami regulacyjnymi, o których mowa w art. 21 ust. 4.

4. Prezes URTiP publikuje na koszt operatora zatwierdzone oferty ramowe lub ich zmiany w Biuletynie URTiP.

5. W przypadku zniesienia obowiązku stosowania oferty ramowej, umowy zawarte na podstawie oferty ramowej na czas nieokreślony mogą być rozwiązane lub zmienione nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym zniesiono ten obowiązek.

6. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w art. 38 ust. 1, jest obowiązany do zawierania umów o dostępie do sieci na warunkach nie gorszych, dla pozostałych stron umowy, niż określone w zatwierdzonej ofercie, o której mowa w ust. 1, lub ustalonej decyzją Prezesa URTiP.

Art. 40. W szczególnych przypadkach Prezes URTiP może, po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej w trybie art. 14 i 15, w drodze decyzji, nałożyć na operatorów o znaczącej pozycji rynkowej inne obowiązki w zakresie dostępu telekomunikacyjnego niż wymienione w art. 30-36 i 38.

Art. 41. Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kontrolującego dostęp do użytkowników końcowych obowiązki regulacyjne, o których mowa w art. 21 ust. 4, niezbędne do zapewnienia użytkownikom końcowym tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego korzystania z usług telekomunikacyjnych innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w tym obowiązek wzajemnego połączenia sieci.

Rozdział 3

Regulowanie usług na rynku detalicznym

Art. 42. 1. Jeżeli w wyniku analizy przeprowadzonej zgodnie z art. 19 Prezes URTiP stwierdzi, że:

1) dany rynek detaliczny nie jest skutecznie konkurencyjny,

2) obowiązki nałożone na podstawie art. 30-36, 38, 40 i 41 nie zapewniają osiągnięcia celu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4,

3) realizacja uprawnienia abonenta, o którym mowa w art. 68 ust. 1, nie jest zapewniona w sposób wystarczający

– może nałożyć co najmniej jeden z obowiązków, o których mowa w ust. 2, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej na danym rynku detalicznym.

2. Prezes URTiP, w celu ochrony użytkownika końcowego może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej na rynku usług detalicznych następujące obowiązki:

1) nieustalania zawyżonych cen usług;

2) nieutrudniania wejścia na rynek innym przedsiębiorcom;

3) nieograniczania konkurencji poprzez ustalanie cen usług zaniżonych w stosunku do kosztów ich świadczenia;

4) niestosowania nieuzasadnionych preferencji dla określonych użytkowników końcowych, z wyłączeniem przewidzianych w ustawie;

5) niezobowiązywania użytkownika końcowego do korzystania z usług, które są dla niego zbędne.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, Prezes URTiP może dodatkowo:

1) określić maksymalne ceny usług albo

2) określić wymagany przedział cen usług ustalony na podstawie cen stosowanych na porównywalnych rynkach państw członkowskich, albo

3) nałożyć obowiązek:

a) prowadzenia rachunkowości regulacyjnej zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa URTiP instrukcją lub

b) prowadzenia kalkulacji kosztów usług zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów, lub

c) określania cen usług na podstawie kosztów ich świadczenia, lub

4) nałożyć obowiązek przedstawiania do zatwierdzenia cennika lub regulaminu świadczenia usług.

4. Prezes URTiP w decyzji nakładającej obowiązek, o którym mowa w ust. 3 pkt 3 lit. b, określi sposoby kalkulacji kosztów usług świadczonych na danym rynku detalicznym, jakie powinien stosować operator, na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 47.

Art. 43. 1. Prezes URTiP nakłada, w drodze decyzji, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie zapewnienia części lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych obowiązek ich zapewnienia na zasadach niedyskryminacji i przejrzystości.

2. Prezes URTiP może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nałożyć obowiązek:

1) prowadzenia rachunkowości regulacyjnej zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa URTiP instrukcją;

2) kalkulacji kosztów usług w zakresie zapewnienia części lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych, zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów i określania ich cen w oparciu o uzasadnione koszty związane z ich świadczeniem.

3. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, określa sposoby kalkulacji kosztów usług świadczonych na danym rynku detalicznym, jakie powinien stosować operator, na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 47.

4. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, o którym mowa w ust. 1, nie może odmówić zapewnienia minimalnego zestawu łączy dzierżawionych z tytułu niespełniania wymagań technicznych przez urządzenia końcowe użytkownika, jeżeli urządzenia te spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 146 ust. 1 i 2.

5. Zaprzestanie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych wymaga uprzedniej konsultacji z zainteresowanymi użytkownikami.

6. Jeżeli operator odmawia zawarcia umowy o świadczenie usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych, zaprzestaje jej świadczenia albo zmniejsza liczbę łączy dzierżawionych w stosunku do zawartej umowy, uzasadniając to nieprzestrzeganiem przez użytkownika warunków dzierżawy, użytkownik może zwrócić się do Prezesa URTiP z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu. Prezes URTiP podejmuje decyzję określającą zakres obowiązku świadczenia usługi po przeprowadzeniu rozprawy administracyjnej.

7. Cena usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych powinna być niezależna od sposobu wykorzystania łączy przez użytkownika oraz dotyczyć wyłącznie:

1) łączy dzierżawionych znajdujących się pomiędzy punktami sieci, do których użytkownik ma dostęp;

2) należności za zestawienie łącza oraz okresowej należności za jego dzierżawę.

8. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 1, może zobowiązać operatora do przedkładania cennika lub regulaminu świadczenia usług obejmujących zapewnienie części lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych w celu ich zatwierdzenia.

9. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, zakres usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych oraz ich parametry techniczne, kierując się dążeniem do stworzenia warunków dla efektywnego świadczenia usługi.

Art. 44. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono obowiązek, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 lub art. 43 ust. 8, przedkłada Prezesowi URTiP projekty cenników i regulaminów świadczenia usług wraz z uzasadnieniem, w terminie co najmniej 30 dni przed planowanym terminem wprowadzenia w życie cennika lub regulaminu świadczenia usług lub ich zmian.

2. Prezes URTiP, w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia projektu cennika, regulaminu świadczenia usług lub ich zmiany, może zgłosić sprzeciw, jeżeli projekt cennika lub regulaminu jest sprzeczny z decyzjami, o których mowa w art. 42 ust. 2 i art. 43 ust. 1, lub z przepisami niniejszej ustawy i zobowiązać przedsiębiorcę do przedstawienia poprawionego cennika lub regulaminu, w części objętej sprzeciwem.

3. Prezes URTiP może zażądać od obowiązanego przedsiębiorcy przedłożenia dodatkowych dokumentów lub udzielenia dodatkowych informacji. Do tego czasu termin, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się.

4. Cennik i regulamin świadczenia usług lub ich zmiany objęte sprzeciwem Prezesa URTiP nie wchodzą w życie.

5. Cennik i regulamin świadczenia usług lub ich zmiany podlegają publikacji w Biuletynie URTiP, na koszt operatora.

Rozdział 4

Rachunkowość regulacyjna i kalkulacja kosztów

Art. 45. 1. Celem rachunkowości regulacyjnej jest wyodrębnienie i przypisanie aktywów, pasywów, przychodów i kosztów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego do działalności w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub działalności w zakresie usług na rynku detalicznym, tak jakby każdy rodzaj działalności był świadczony przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, a także ustalenie przychodów i związanych z nimi kosztów odrębnie dla każdej z usług objętych kalkulacją kosztów.

2. Rachunkowość regulacyjną prowadzi się w sposób umożliwiający identyfikację przepływów transferów wewnętrznych pomiędzy poszczególnymi rodzajami działalności, o których mowa w ust. 1.

Art. 46 1. Rachunkowość regulacyjną prowadzi przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono ten obowiązek na podstawie art. 34, 42 lub 43.

2. Kalkulację kosztów prowadzi przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono ten obowiązek na podstawie art. 35, 42, 43 lub 85.

Art. 47. Minister właściwy do spraw łączności w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposoby przypisania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów do działalności lub usług, o których mowa w art. 45 ust. 1,

2) sposoby kalkulacji kosztów usług w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym,

3) sposób i terminy dokonywania aktualizacji wyceny określonych rodzajów środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tych środków i wartości odpisów amortyzacyjnych,

4) tryb i terminy uzgadniania i zatwierdzania przez Prezesa URTiP opracowanej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego instrukcji oraz opisu kalkulacji kosztów,

5) zakres i terminy przekazywania Prezesowi URTiP:

a) sprawozdań z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej, przyjmując zasadę, iż dane zawarte w sprawozdaniach są sprawdzalne w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości,

b) wyników kalkulacji kosztów

– mając na celu promocję efektywności, zrównoważonej konkurencji oraz zapewnienia maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych, a także uwzględniając konieczność ochrony konsumentów i konkurentów przed nadużywaniem swojej pozycji przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych, na których nałożono obowiązek prowadzenia rachunkowości regulacyjnej lub kalkulacji kosztów, konieczność stymulowania rozwoju rynku telekomunikacyjnego oraz konieczność umożliwienia działalności kontrolnej Prezesowi URTiP wobec działalności prowadzonej przez tych przedsiębiorców.

Art. 48. Przedsiębiorca telekomunikacyjny przechowuje dokumentację związaną z prowadzeniem rachunkowości regulacyjnej lub kalkulacji kosztów, stosując odpowiednio przepisy rozdziału 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Art. 49. 1. Prezes URTiP określi, w drodze decyzji, dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, na którego nałożył obowiązek prowadzenia kalkulacji kosztów, wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału, który przedsiębiorca telekomunikacyjny uwzględnia w kalkulacji kosztów.

2. Prezes URTiP, w drodze decyzji, zatwierdza uzgodnioną instrukcję i opis kalkulacji kosztów w trybie i terminach, o których mowa w art. 47 pkt 4.

3. Prezes URTiP może zasięgać opinii niezależnych biegłych rewidentów lub ekspertów w przypadku wątpliwości dotyczących opracowanej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego

instrukcji i opisu kalkulacji kosztów oraz rzetelności i wiarygodności danych zawartych w sprawozdaniach z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej i wynikach kalkulacji kosztów.

4. Roczne sprawozdania z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej oraz wyniki kalkulacji kosztów podlegają badaniu zgodności z przepisami prawa oraz zatwierdzonymi przez Prezesa URTiP instrukcją i opisem kalkulacji kosztów, na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego, przez niezależnego od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego biegłego rewidenta.

5. Biegłego rewidenta do przeprowadzenia badania, o którym mowa w ust. 4, powołuje Prezes URTiP.

Art. 50. Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek publikowania w Biuletynie URTiP:

1) zatwierdzonej instrukcji, tak aby zapewniona była prezentacja sposobów wyodrębnienia i przypisywania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów,

2) zatwierdzonego opisu kalkulacji kosztów, tak aby zapewniona była prezentacja głównych grup kosztów oraz sposobów ich przypisania na poszczególne rodzaje usług,

3) opinii biegłego rewidenta z badania, o którym mowa w art. 49 ust. 4,

4) cen stosowanych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego

– w zakresie niezbędnym dla zapobiegania nadużywaniu pozycji znaczącej w sprawach cen, a w szczególności nieuzasadnionemu zawyżaniu lub zaniżaniu cen, stosowaniu presji cenowej w stosunku do konkurentów poprzez zawężanie przedziału między cenami dostępu do sieci telekomunikacyjnej i detalicznymi oraz stosowaniu nieuzasadnionych przywilejów cenowych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji, z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa.

Art. 51. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny udostępniający publiczne sieci telekomunikacyjne lub świadczący publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, sporządzania rocznych sprawozdań finansowych, poddawania ich badaniu

przez biegłego rewidenta i ogłaszaniu, bez względu na wielkość zatrudnienia, wysokość przychodów oraz sumę aktywów bilansu, a także formę organizacyjną tego przedsiębiorcy.

2. Do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania, badania i ogłaszania sprawozdań finansowych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Dział III

Ochrona użytkowników końcowych i usługa powszechna

Rozdział 1

Świadczenie usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym

Art. 52. 1. Świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

2. Z zastrzeżeniem ust. 5, umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, zawiera się w formie pisemnej.

3. Umowa, o której mowa w ust. 2, powinna określać, w szczególności:

1) nazwę, adres i siedzibę dostawcy usług;

2) świadczone usługi, dane o ich jakości, w tym o czasie oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminie rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych;

3) zakres obsługi serwisowej;

4) dane szczegółowe dotyczące cen, w tym pakietów cenowych oraz sposoby uzyskania informacji o aktualnym cenniku;

5) czas trwania umowy oraz warunki przedłużenia i rozwiązania umowy;

6) wysokość kar umownych w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania usługi telekomunikacyjnej;

7) tryb postępowania reklamacyjnego;

8) informację o możliwości rozwiązania sporu w drodze mediacji lub poddania go pod rozstrzygnięcie sądu polubownego.

4. Umowa o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej poza elementami, o których mowa w ust. 3, powinna określać numer przydzielony abonentowi, a w przypadku przyłączenia do publicznej stacjonarnej sieci telefonicznej także adres zakończenia sieci.

5. Przepisów ust. 2 i 6 nie stosuje się do umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawieranych poprzez dokonanie czynności faktycznych obejmujących, w szczególności umowy o świadczenie usług telefonicznych za pomocą aparatu publicznego lub przez wybranie numeru dostępu do sieci dostawcy usług.

6. Dostawca usług uzależnia zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z użytkownikiem końcowym będącym osobą fizyczną, a także świadczenie tych usług od uprzedniego ustalenia danych tego użytkownika końcowego, o których mowa w art. 154 ust. 2 pkt 1-6, na podstawie dokumentu tożsamości przedstawionego przez użytkownika końcowego.

7. Przepis ust. 6 stosuje się także do użytkowników końcowych usługi przedpłaconej, świadczonej w ruchomej sieci telefonicznej.

Art. 53. 1. Dostawca usług nie może uzależniać zawarcia umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej od:

1) zawarcia przez użytkownika końcowego umowy o świadczenie innych usług lub nabycia urządzenia u określonego dostawcy;

2) niezawierania z innym dostawcą usług umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej;

3) udzielenia informacji lub danych, innych niż określone w art. 154 ust. 2.

2. Dostawca usług może uzależnić zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci od:

1) dostarczenia przez użytkownika końcowego dokumentów potwierdzających możliwość wykonania zobowiązania wobec dostawcy usług wynikającego z umowy;

2) pozytywnej oceny wiarygodności płatniczej użytkownika końcowego wynikającej z danych będących w posiadaniu dostawcy usług lub udostępnionych mu przez biuro informacji gospodarczej w trybie określonym w ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424); dostawca usług powiadamia użytkownika końcowego o wystąpieniu takiego zastrzeżenia.

3. Dostawca usług może zawrzeć umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci na warunkach mniej korzystnych dla użytkownika końcowego w wyniku negatywnej oceny wiarygodności płatniczej dokonanej na podstawie informacji udostępnionych przez biuro informacji gospodarczej, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w szczególności poprzez żądanie zabezpieczenia wierzytelności wynikających z tej umowy.

4. Przepisu ust. 2 i 3 nie stosuje się do umów, o których mowa w art. 52 ust. 5.

5. Warunki umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci nie mogą uniemożliwiać lub utrudniać abonentowi korzystania z prawa do zmiany dostawcy usług świadczącego publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne.

6. W przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, roszczenie z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie, nie może przekroczyć określonej w umowie równowartości ulgi przyznanej abonentowi.

Art. 54. 1. W przypadku posiadania przez użytkownika końcowego tytułu prawnego do nieruchomości innego niż prawo własności, prawo użytkowania wieczystego lub spółdzielcze prawo do lokalu, przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci wymaga przedstawienia przez niego pisemnej zgody odpowiednio właściciela, użytkownika wieczystego nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do właściciela, użytkownika wieczystego nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej będącego osobą prawną.

Art. 55. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do określenia zakresu i warunków wykonywania usług telekomunikacyjnych w regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych, podanym do publicznej wiadomości i dostarczanym nieodpłatnie abonentowi wraz z umową o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, a także na każde jego żądanie.

2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych powiadamia abonenta, o każdej zmianie w regulaminie, o którym mowa w ust. 1, z wyprzedzeniem co najmniej jednego okresu rozliczeniowego przed wprowadzeniem tych zmian w życie. Jednocześnie abonent powinien zostać poinformowany o prawie wypowiedzenia umowy w przypadku braku akceptacji zmian, a także o tym, że w razie skorzystania z tego prawa dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze.

3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do przedłożenia regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, w terminie przez niego określonym oraz każdorazowo po dokonaniu w nim zmian.

Art. 56. Regulamin świadczenia usług dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych powinien określać w szczególności:

1) nazwę, adres i siedzibę dostawcy usług;

2) zakres świadczonych publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową;

3) zasady wypłaty kar umownych;

4) zakres obsługi serwisowej;

5) standardowe warunki umowy, w tym wskazanie minimalnego czasu trwania umowy, jeżeli taki został określony;

6) tryb postępowania reklamacyjnego.

Art. 57. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych ustala ceny usług telekomunikacyjnych, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

2. Ceny usług telekomunikacyjnych są ustalane na podstawie przejrzystych, obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów.

3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych określa w cenniku usług telekomunikacyjnych, zwanym dalej „cennikiem”, ceny za przyłączenie do sieci, za usługi, za obsługę serwisową oraz szczegółowe informacje dotyczące stosowanych pakietów cenowych oraz opustów.

4. Cennik jest podawany przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych do publicznej wiadomości oraz jest dostarczany nieodpłatnie abonentowi wraz z umową o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, a także na każde jego żądanie.

5. W razie podwyższenia cen usług telekomunikacyjnych dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany, z wyprzedzeniem co najmniej jednego okresu rozliczeniowego, do powiadomienia:

1) o tym abonentów na piśmie;

2) innych niż abonenci użytkowników poprzez podanie tego do publicznej wiadomości.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, abonent powinien zostać poinformowany także o prawie wypowiedzenia umowy z powodu braku akceptacji podwyższenia cen, a także o tym, że w razie skorzystania z tego prawa dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze, z zastrzeżeniem art. 53 ust. 6.

7. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do przedłożenia cennika Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, w terminie przez niego określonym oraz każdorazowo po dokonaniu zmian w cenniku.

Art. 58. Prezes URTiP kierując się potrzebą zwiększenia dostępności informacji dotyczących zasad świadczenia usług telekomunikacyjnych dla użytkowników końcowych publikuje w Biuletynie URTiP oraz zamieszcza na stronach internetowych URTiP informacje dotyczące podstawowych praw i obowiązków abonentów publicznie dostępnych usług telefonicznych, w tym usługi powszechnej, standardowe warunki umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telefonicznych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telefonicznej, a także sposobów pozasądowego rozwiązywania sporów między konsumentami a przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.

Art. 59. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych publikuje aktualne informacje o jakości tych usług.

2. Prezes URTiP może zażądać przekazania informacji, o których mowa w ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące jakości poszczególnych usług oraz treść, formę, terminy i sposób publikowania informacji, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do wyczerpujących i przejrzystych informacji.

Art. 60. 1. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej obejmującej usługę telekomunikacyjną z dodatkowym świadczeniem, zwanej „usługą o podwyższonej opłacie”, jest obowiązany podawać wraz z numerem tej usługi cenę za jednostkę rozliczeniową połączenia ze wskazaniem ceny netto i brutto.

2. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie, powinien zapewnić, aby użytkownik końcowy w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej był każdorazowo informowany, przed rozpoczęciem naliczania opłat, o cenie jednostki rozliczeniowej połączenia do numeru danej usługi.

Art. 61. 1. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie przekazuje Prezesowi URTiP informacje o swojej nazwie, adresie, siedzibie, rodzaju i zakresie świadczonej usługi o podwyższonej opłacie oraz numerze lub numerach wykorzystywanych do świadczenia tej usługi, w terminie co najmniej 7 dni przed dniem rozpoczęcia świadczenia tej usługi.

2. Prezes URTiP prowadzi jawny rejestr numerów wykorzystywanych przez dostawców usług o podwyższonej opłacie zawierający informacje, o których mowa w ust. 1.

3. Prezes URTiP zamieszcza rejestr, o którym mowa w ust. 2, na stronach internetowych URTiP.

Art. 62. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych w sieci stacjonarnej udostępnia swoim abonentom, po cenie uwzględniającej koszty, aktualny spis swoich abonentów z obszaru strefy numeracyjnej, w której znajduje się zakończenie sieci abonenta, nie rzadziej niż raz na 2 lata.

2. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych świadczy swoim abonentom usługę informacji o numerach telefonicznych, obejmującą co najmniej jego abonentów.

Art. 63. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych udostępnia niezbędne dane innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym prowadzącym spisy abonentów lub świadczącym usługę informacji o numerach telefonicznych, w tym usługę ogólnokrajowego spisu abonentów oraz usługę informacji o numerach obejmującej wszystkich abonentów publicznych sieci telefonicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej „ogólnokrajową informacją o numerach telefonicznych”.

2. Udostępnienie danych następuje na podstawie umowy, do której stosuje się odpowiednio przepisy art. 23-27. W umowie określa się w szczególności formę udostępnienia danych.

3. Do usługi informacji o numerach telefonicznych oraz do sporządzania spisu abonentów i związanego z tym udostępniania danych stosuje się odpowiednio przepisy art. 154 i 162.

Art. 64. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych zapewnia użytkownikom końcowym, w tym korzystającym z aparatów publicznych, możliwość uzyskania połączenia z konsultantem dostawcy usług.

Art. 65. Abonent publicznej sieci telefonicznej może żądać zmiany przydzielonego numeru, jeżeli wykaże, że korzystanie z przydzielonego numeru jest uciążliwe.

Art. 66. W przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej operatora może żądać przeniesienia przydzielonego numeru w ramach istniejącej sieci tego samego operatora na obszarze:

1) strefy numeracyjnej – w przypadku numerów geograficznych;

2) całego kraju – w przypadku numerów niegeograficznych.

Art. 67. 1. Abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej operatora może żądać przeniesienia przydzielonego numeru przy zmianie operatora w ramach jego istniejącej sieci na obszarze:

1) strefy numeracyjnej – w przypadku numerów geograficznych;

2) całego kraju – w przypadku numerów niegeograficznych.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przenoszenia numerów pomiędzy stacjonarnymi i ruchomymi publicznymi sieciami telefonicznymi.

3. Za przeniesienie przydzielonego numeru przy zmianie operatora może być pobrana od abonenta przez dotychczasowego dostawcę usług jednorazowa opłata określona w jego cenniku, której wysokość nie powinna zniechęcać abonenta do korzystania z tego uprawnienia.

Art. 68. 1. Abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej operatora o znaczącej pozycji rynkowej może wybrać dowolnego dostawcę publicznie dostępnych usług telefonicznych, którego usługi są dostępne w połączonych sieciach.

2. Z tytułu dokonania wyboru dostawcy publicznie dostępnych usług telefonicznych, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje roszczenie w stosunku do abonenta.

3. Kierując się potrzebami abonentów w zakresie wyboru dostawcy usług, Prezes URTiP, po przeprowadzeniu zgodnie z art. 19 i 20 analizy rynku usług świadczonych w ruchomej publicznej sieci telefonicznej, może w drodze decyzji, o której mowa w art. 21, nałożyć na wyznaczonego operatora o znaczącej pozycji na tym rynku obowiązek realizacji na rzecz abonentów przyłączonych do jego sieci uprawnienia, o którym mowa w ust. 1.

Art. 69. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, warunki korzystania przez abonentów z uprawnień, o których mowa w art. 65-68, uwzględniając dostępność usług telefonicznych, możliwości techniczne publicznych sieci telefonicznych oraz istniejące zasoby numeracji.

Art. 70. 1. Dostawca usług zapewniający przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej i operator, do którego sieci został przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej są obowiązani zapewnić możliwości do realizacji uprawnień abonenta, o których mowa w art. 65-68, polegające na stworzeniu odpowiednich warunków technicznych lub zawarciu umowy, o której mowa w art. 27 albo 121, a jeżeli możliwości takie istnieją – zapewnić ich realizację.

2. Na wniosek dostawcy albo operatora, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP, może, w drodze decyzji, na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć zakres realizacji

określonego uprawnienia, o którym mowa w art. 65-68, jeżeli techniczne możliwości sieci wnioskodawcy nie pozwalają na realizację uprawnienia w całości lub części, określając harmonogram przystosowania tej sieci do realizacji uprawnienia objętego wnioskiem.

3. Prezes URTiP może nałożyć karę, o której mowa w art. 203 ust. 1 pkt 14-16, na dostawcę oraz na operatora, o których mowa w ust. 1, jeżeli:

1) nie zapewniają określonych w ust. 1 możliwości realizacji uprawnień abonenta;

2) nie realizują uprawnień abonentów, gdy istnieją możliwości ich realizacji;

3) realizują uprawnienia abonentów niezgodnie z przepisami ustawy lub rozporządzenia, o którym mowa w art. 69.

Art. 71. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom końcowym możliwość wybierania wieloczęstotliwościowego (DTMF).

Art. 72. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia przekazywanie danych i sygnałów w celu ułatwienia oferowania udogodnień prezentacji identyfikacji linii wywołującej i wybierania wieloczęstotliwościowego (DTMF), o których mowa w art. 71

i 164 ust. 1, pomiędzy sieciami operatorów państw członkowskich.

Art. 73. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany zapewnić użytkownikom końcowym swojej sieci, w tym korzystającym z aparatów publicznych, bezpłatne połączenia z numerami alarmowymi, o których mowa w art. 122.

2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany zapewnić kierowanie połączeń do numerów alarmowych właściwych terytorialnie jednostek służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.

Art. 74. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany, na każde żądanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, udostępniać w czasie rzeczywistym informacje dotyczące lokalizacji zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie do numeru alarmowego „112” oraz numerów alarmowych, o których mowa w art. 122 ust. 1, umożliwiające niezwłoczne podjęcie interwencji.

2. Do obowiązku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2.

Art. 75. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom końcowym swojej sieci oraz użytkownikom końcowym z innych państw członkowskich możliwość, w przypadku, gdy jest to technicznie i ekonomicznie wykonalne, zrealizowania połączenia do numeru niegeograficznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za wyjątkiem przypadków, gdy wywoływany abonent ograniczył połączenia przychodzące od użytkowników końcowych zlokalizowanych w poszczególnych obszarach geograficznych.

2. Prezes URTiP, na wniosek operatora publicznej sieci telefonicznej, może, w drodze decyzji, na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć zakres realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ze względów technicznych lub ekonomicznych wnioskodawca nie ma możliwości realizacji tego obowiązku w całości lub części, określając harmonogram przystosowania sieci wnioskodawcy do realizacji obowiązku objętego wnioskiem.

Art. 76. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza abonentowi nieodpłatnie z każdą fakturą podstawowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych zawierający informację o zrealizowanych płatnych połączeniach z podaniem, dla każdego typu połączeń, ilości jednostek rozliczeniowych odpowiadającej wartości zrealizowanych przez abonenta połączeń.

2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza na żądanie abonenta szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych, za który może być pobierana opłata w wysokości określonej w cenniku.

3. Szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych powinien zawierać informację o zrealizowanych płatnych połączeniach, z podaniem, dla każdego połączenia: numeru wywoływanego, daty oraz godziny rozpoczęcia połączenia, czasu jego trwania oraz wysokości opłaty za połączenie z wyszczególnieniem ceny brutto i netto.

4. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych począwszy od bieżącego okresu rozliczeniowego, w którym abonent złożył pisemne żądanie, do końca okresu rozliczeniowego, w czasie którego upływa uzgodniony z abonentem termin zaprzestania dostarczania tego wykazu.

5. Wykaz, o którym mowa w ust. 4, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza wraz z fakturą wystawioną za okres rozliczeniowy, którego dotyczy ten wykaz.

6. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza, na żądanie abonenta, szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych za okresy rozliczeniowe poprzedzające nie więcej niż 12 miesięcy okres rozliczeniowy, w którym abonent zażądał tego świadczenia.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych dostarcza się w terminie 14 dni od dnia złożenia pisemnego żądania przez abonenta.

Rozdział 2 Świadczenie usługi powszechnej

Art. 77. 1. Zestaw usług telekomunikacyjnych, jakie powinny być dostępne dla wszystkich użytkowników końcowych stacjonarnych publicznych sieci telefonicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, stanowi usługę powszechną.

2. Usługę, o której mowa w ust. 1, świadczy przedsiębiorca telekomunikacyjny wyznaczony, zgodnie z art. 78 albo 79, do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, zwany dalej „przedsiębiorcą wyznaczonym”.

3. Do zestawu usług telekomunikacyjnych, o którym mowa w ust. 1, zalicza się:

1) przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta z wyłączeniem sieci cyfrowej z integracją usług, zwanej dalej „ISDN”;

2) utrzymanie łącza abonenckiego z zakończeniem sieci, o którym mowa w pkt 1, w gotowości do świadczenia usług telekomunikacyjnych;

3) połączenia telefoniczne krajowe i międzynarodowe, w tym do sieci ruchomych, obejmujące także zapewnienie transmisji dla faksu oraz transmisji danych, w tym połączenia do sieci Internet;

4) udzielanie informacji o numerach telefonicznych oraz udostępnianie spisów abonentów;

5) świadczenie udogodnień dla osób niepełnosprawnych.

4. Pod pojęciem głównej lokalizacji abonenta, o której mowa w ust. 3 pkt 1, rozumie się adres wskazany przez abonenta jako główny w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Wskazany może zostać adres, pod którym abonent posiada stałe zameldowanie lub adres nieruchomości, do której abonent posiada tytuł prawny, z wyłączeniem budynków rekreacji indywidualnej, to jest budynków przeznaczonych do okresowego wypoczynku rodzinnego.

5. W przypadku:

1) szkół publicznych,

2) szkół niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, w których realizowany jest obowiązek szkolny lub obowiązek nauki,

3) publicznych zakładów kształcenia nauczycieli,

4) niepublicznych zakładów kształcenia nauczycieli,

5) publicznych centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia praktycznego, młodzieżowych ośrodków wychowawczych, młodzieżowych ośrodków socjoterapii, specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych i poradni psychologiczno - pedagogicznych,

6) publicznych placówek doskonalenia nauczycieli i publicznych bibliotek pedagogicznych,

7) publicznych bibliotek,

8) państwowych i niepaństwowych szkół wyższych

– zwanych dalej „jednostkami uprawnionymi”, oprócz usługi powszechnej, świadczona jest usługa przyłączenia do sieci, w celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu, z uwzględnieniem art. 95.

6. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia usługi powszechnej oraz wymagania dotyczące świadczenia usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu dla jednostek uprawnionych, w szczególności:

1) wskaźniki dostępności i jakości usługi powszechnej oraz usługi przyłączenia do sieci, w celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu jednostek uprawnionych,

2) wymagania dotyczące udogodnień dla osób niepełnosprawnych, w tym rodzaje urządzeń końcowych, jakie powinny być oferowane osobom niepełnosprawnym przez

przedsiębiorcę wyznaczonego oraz wymagania dotyczące przystosowania aparatów publicznych do używania przez osoby niepełnosprawne,

3) wymaganą przepływność łącza dla usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu jednostek uprawnionych

– mając na uwadze poziom rozwoju telefonizacji, stymulowanie rozwoju telefonizacji oraz zwiększenie dostępności usług telekomunikacyjnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 78. 1. Prezes URTiP ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym konkurs na przedsiębiorcę wyznaczonego na obszarze wskazanym przez Prezesa URTiP, do którego może przystąpić każdy przedsiębiorca telekomunikacyjny.

2. Konkurs ogłasza się w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy oraz każdorazowo, w przypadku gdy przedsiębiorca wyznaczony zaprzestaje świadczenia usług powszechnych zgodnie z warunkami określonymi w art. 97 lub w przypadku złożenia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku o przeprowadzenie konkursu.

3. W ogłoszeniu o konkursie zawiera się informacje dotyczące wymaganego poziomu jakości świadczenia usługi powszechnej oraz inne wymagane informacje zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie ust. 5.

4. Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, na podstawie najniższego kosztu netto świadczenia usług oraz danych o jakości świadczenia tych usług zawartych w ofercie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, biorąc pod uwagę jego wiarygodność.

5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres ogłoszenia o konkursie, zakres oferty na świadczenia usługi powszechnej i wymaganej dokumentacji oraz tryb postępowania konkursowego w sprawie wyłonienia przedsiębiorcy wyznaczonego, mając na uwadze potrzebę zachowania przejrzystości i obiektywności postępowania.

Art. 79. 1. W przypadku braku ofert na świadczenie usługi powszechnej lub poszczególnych usług wchodzących w jej skład, Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej

posiadającego znaczącą pozycję na rynku detalicznym na obszarze wskazanym przez Prezesa URTiP, do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład nie świadczonych jeszcze na tym obszarze.

2. Jeżeli na obszarze, o którym mowa w ust. 1, żaden dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej nie posiada znaczącej pozycji na rynku detalicznym, Prezes URTiP wyznacza dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obsługującego największą liczbę stacjonarnych telefonicznych łączy abonenckich na tym obszarze.

3. Prezes URTiP sporządza listę przedsiębiorców wyznaczonych oraz publikuje ją w Biuletynie URTiP i zamieszcza na stronach internetowych URTiP, podając zakres świadczonych przez tych przedsiębiorców usług i obszar, na jakim mają obowiązek ich świadczenia.

Art. 80. 1. Prezes URTiP, w drodze decyzji, określi wartości wskaźników dostępności i jakości świadczenia usługi powszechnej, jakie powinny być zachowane przez przedsiębiorcę wyznaczonego zgodnie z art. 79, kierując się stopniem rozwoju usług telekomunikacyjnych na danym obszarze.

2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym.

Art. 81. Przedsiębiorca wyznaczony nie może odmówić zawarcia umowy o świadczenie usługi powszechnej, poszczególnych usług wchodzących w jej skład lub usługi, o której mowa w art. 77 ust. 5, jeżeli użytkownik końcowy spełni warunki wynikające z regulaminu świadczenia usługi powszechnej.

Art. 82. Umowa o świadczenie usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art. 77 ust. 5, powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej zawarcie oraz określać w szczególności termin rozpoczęcia świadczenia usługi.

Art. 83. 1. Prezes URTiP ustala, w drodze decyzji, dla każdego przedsiębiorcy wyznaczonego do świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej polegającej na świadczeniu usługi telefonicznej za pomocą aparatów publicznych, liczbę aparatów publicznych, w tym liczbę tych aparatów przystosowanych dla osób niepełnosprawnych, jakie powinny być instalowane na

obszarze objętym działalnością danego przedsiębiorcy wyznaczonego, biorąc pod uwagę stan telefonizacji na tym obszarze oraz uzasadnione potrzeby mieszkańców.

2. Prezes URTiP może odstąpić od nakładania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, na części lub całości terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w postępowaniu konsultacyjnym z zainteresowanymi podmiotami stwierdzi, że liczba istniejących aparatów publicznych lub łączy abonenckich jest wystarczająca dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców.

Art. 84. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany zapewnić osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczonej przez siebie usługi powszechnej przez oferowanie:

1) urządzeń końcowych przystosowanych do używania przez osoby niepełnosprawne, jeżeli używanie takiego urządzenia jest niezbędne do zapewnienia im dostępu do usługi powszechnej;

2) udogodnień ułatwiających osobom niepełnosprawnym korzystanie z usługi powszechnej.

Art. 85. Przedsiębiorca wyznaczony ustala cenę usługi powszechnej, poszczególnych usług wchodzących w jej skład lub usługi, o której mowa w art. 77 ust. 5, w oparciu o uzasadnione koszty jej świadczenia, obliczone w sposób określony w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 47 pod warunkiem, że tak ustalona przez tego przedsiębiorcę cena spełnia warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1.

Art. 86. 1. Przedsiębiorca wyznaczony ustala cenę usługi powszechnej lub poszczególnych usług wchodzących w jej skład, tak aby uwzględniała ona możliwości ekonomiczne użytkowników końcowych lub odpowiadała ich potrzebom poprzez oferowanie różnych pakietów cenowych oraz sposoby korzystania z usług ze szczególnym uwzględnieniem konsumentów będących osobami niepełnosprawnymi.

2. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi URTiP projektu cennika usług powszechnych w terminie 30 dni przed dniem wprowadzenia w życie jego postanowień.

3. Prezes URTiP przeprowadza analizę projektu cennika i w przypadku gdy w jej wyniku stwierdzi, że ceny usługi powszechnej nie spełniają warunków określonych w ust. 1, może nałożyć obowiązki, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1 i 4 oraz ust. 3 pkt 1 i 2.

Art. 87. 1. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi URTiP cennika i regulaminu świadczenia usługi powszechnej w terminie 2 tygodni od wprowadzenia ich postanowień w życie i każdorazowo po dokonaniu w nich zmian.

2. Prezes URTiP zamieszcza cennik i regulamin, o którym mowa w ust. 1, na stronach internetowych URTiP.

Art. 88. 1. Przedsiębiorca wyznaczony dostarczając udogodnienia i usługi dodatkowe w stosunku do usług wchodzących w skład usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art. 77 ust. 5, ustanawia warunki korzystania z nich w taki sposób, aby abonent nie był zobligowany do płacenia za udogodnienia lub usługi dodatkowe, które nie są konieczne do świadczenia zamówionej usługi.

2. Przedsiębiorca wyznaczony umożliwia rozłożenie na raty opłaty za przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta.

3. Przedsiębiorca wyznaczony zapewnia abonentom możliwość nieodpłatnego zablokowania połączeń wychodzących do określonych kategorii numeracji lub usług.

4. Przedsiębiorca wyznaczony zapewnia abonentom możliwość zablokowania połączeń wychodzących powyżej określonej wartości w okresie rozliczeniowym oraz możliwość korzystania z usług w granicach sumy przedpłaconej lub w granicach określonej przez abonenta górnej kwoty faktury.

5. Przedsiębiorca wyznaczony dostarcza na żądanie abonenta szczegółowy, bezpłatny wykaz wykonanych na jego rzecz usług telekomunikacyjnych w formie uniemożliwiającej osobom trzecim bezpośredni dostęp do informacji w nich zawartych, tak aby abonent mógł weryfikować i kontrolować opłaty ponoszone z tytułu korzystania ze stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej.

Art. 89. 1. Przedsiębiorca wyznaczony publikuje w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz zamieszcza na swoich stronach internetowych aktualne informacje dotyczące jakości świadczenia przez niego usługi powszechnej w zakresie spełniania wskaźników dostępności i jakości usług

określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 77 ust. 6, za każde półrocze oraz za każdy rok, dla całego obszaru działania oraz odrębnie dla każdej strefy numeracyjnej objętej jego działalnością.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca wyznaczony przekazuje Prezesowi URTiP w terminie 1 miesiąca od zakończenia okresów, o których mowa w ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe wymagania dotyczące jakości usługi powszechnej świadczonej osobom niepełnosprawnym, kierując się potrzebą oceny działalności przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych tym osobom.

4. Prezes URTiP bada spełnianie przez przedsiębiorców wyznaczonych wartości wskaźników dostępności i jakości.

5. W przypadku nie wywiązywania się przez przedsiębiorcę wyznaczonego z obowiązku świadczenia usługi powszechnej co najmniej zgodnie z określonymi wartościami wskaźników dostępności i jakości, Prezes URTiP podejmuje działania, o których mowa w art. 195.

Art. 90. 1. Przedsiębiorcy wyznaczonemu zgodnie z art. 78 i 79 przysługuje dopłata do kosztów świadczonych przez niego usług wchodzących w skład usługi powszechnej, zwana dalej

„dopłatą”, w przypadku ich nierentowności.

2. Dopłatę ustala się w wysokości różnicy pomiędzy kosztem netto działalności przedsiębiorcy wyznaczonego związanej z obowiązkiem świadczenia usługi powszechnej a kosztem netto działalności tego przedsiębiorcy bez takiego obowiązku, jeżeli tak wyliczony koszt stanowi nieuzasadnione obciążenie przedsiębiorcy wyznaczonego.

3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania kosztu netto usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej, kierując się obowiązującymi w tym zakresie przepisami Unii Europejskiej.

Art. 91. 1. Przedsiębiorca wyznaczony może złożyć wniosek o dopłatę w terminie

6 miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego, w którym, zdaniem tego przedsiębiorcy, wystąpił koszt netto.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca wyznaczony załącza rachunki i inne dokumenty zawierające dane lub informacje służące za podstawę obliczenia kosztu netto. Do przeprowadzenia analizy tej dokumentacji Prezes URTiP może powołać biegłego rewidenta.

3. Prezes URTiP, w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku, oblicza koszt netto i w zależności od wyników tych obliczeń przyznaje, w drodze decyzji, ustaloną kwotę dopłaty bądź odmawia jej przyznania.

4. Prezes URTiP odmawia przyznania dopłaty, jeżeli stwierdzi, że obliczony koszt netto nie stanowi uzasadnionego obciążenia przedsiębiorcy wyznaczonego.

Art. 92. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, których przychód z działalności telekomunikacyjnej w roku kalendarzowym, za który przysługuje dopłata do usługi powszechnej, przekroczył 4 miliony złotych, są obowiązani do udziału w pokryciu dopłaty, z wyłączeniem przedsiębiorców telekomunikacyjnych uprawnionych do otrzymania w danym roku dopłaty do kosztów świadczenia usług powszechnych, jedynie w zakresie i na obszarze, na którym są obowiązani do jej świadczenia.

2. Do przychodu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się przychodów osiągniętych z tytułu świadczenia usługi powszechnej.

Art. 93. 1. Prezes URTiP, niezwłocznie po ustaleniu należnej dopłaty, rozpoczyna postępowanie w sprawie ustalenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do pokrycia dopłaty i wysokości ich udziału w dopłacie.

2. Prezes URTiP ustala jednolity wskaźnik procentowego udziału wszystkich przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty, biorąc pod uwagę wysokość dopłaty, która podlega pokryciu. Wysokość udziału danego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w pokryciu dopłaty, nie wyższa niż 3% jego przychodów, ustalana jest proporcjonalnie do wysokości przychodów tego przedsiębiorcy w danym roku kalendarzowym, uzyskanych z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej.

3. Prezes URTiP ustala, w drodze decyzji, kwotę udziału w pokryciu dopłaty dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

4. Kwota dopłaty stanowi koszt uzyskania przychodu i podlega administracyjnej egzekucji należności pieniężnych.

5. Jeżeli kwota dopłaty uzyskana została od przedsiębiorcy w drodze egzekucji, kwotę wydatków związanych z przekazaniem egzekwowanej należności przedsiębiorcy wyznaczonemu, uprawnionemu do otrzymania dopłaty oraz opłatę komorniczą pokrywa przedsiębiorca telekomunikacyjny obowiązany do udziału w pokryciu dopłaty, przeciwko któremu toczyło się to postępowanie egzekucyjne.

Art. 94. 1. Kwotę ustaloną w decyzji, o której mowa w art. 93 ust. 3, wpłaca się na wyodrębniony rachunek URTiP wykorzystywany do transferów pieniężnych od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, obowiązanego do udziału w pokryciu dopłaty, do przedsiębiorcy wyznaczonego, uprawnionego do otrzymania tej dopłaty, w terminie 1 miesiąca od dnia otrzymania tej decyzji.

2. Odsetki od środków zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 1, powiększają kwotę zgromadzonych środków.

3. Prezes URTiP po uzyskaniu wpłat na rachunek URTiP, niezwłocznie przekazuje dopłatę przedsiębiorcy wyznaczonemu, uprawnionemu do jej otrzymania.

4. Jeżeli ustalona kwota dopłaty przewyższa kwotę środków zgromadzonych na rachunku URTiP, obowiązek dopłaty w kolejnym roku kalendarzowym powiększa się o zaległą kwotę.

5. Prezes URTiP publikuje corocznie w Biuletynie URTiP oraz zamieszcza na stronach internetowych URTiP sprawozdanie obejmujące końcowe wyniki ustaleń dotyczące:

1) kosztów netto świadczenia usługi powszechnej;

2) badania dokumentacji;

3) udziałów przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do pokrycia dopłaty;

4) wysokości przekazanej dopłaty przedsiębiorcy wyznaczonemu;

5) wyceny korzyści niematerialnych dla przedsiębiorców wyznaczonych, wynikających ze świadczenia usługi powszechnej.

Art. 95. 1. Wydatki związane ze świadczeniem usługi przyłączenia do sieci w celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu przez jednostki uprawnione są finansowane z budżetu państwa.

2. Środki, o których mowa w ust. 1, przekazuje się:

1) w odniesieniu do szkół, placówek i bibliotek publicznych, o których mowa w art. 77 ust. 5 pkt 1-7 – jednostkom samorządu terytorialnego w formie dotacji celowej, zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 3;

2) w odniesieniu do szkół, placówek i bibliotek publicznych prowadzonych przez właściwych ministrów poprzez zwiększenie planu wydatków w budżetach tych ministrów;

3) w odniesieniu do państwowych i niepaństwowych szkół wyższych poprzez zwiększenie planu wydatków ministrów właściwych nadzorujących szkoły wyższe.

3. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, warunki udzielania oraz sposób przekazywania i wykorzystania dotacji przeznaczonej dla jednostek uprawnionych, mając na względzie potrzebę zapewnienia edukacji w zakresie rozwoju społeczeństwa informacyjnego oraz wyrównywania szans edukacyjnych.

Art. 96. 1. Przedsiębiorca wyznaczony może przerwać albo w istotnym zakresie ograniczyć świadczenie usługi powszechnej lub zmienić warunki świadczenia tej usługi, jeżeli zachodzą uzasadnione okoliczności uniemożliwiające spełnienie wymagań dotyczących:

1) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku awarii sieci telekomunikacyjnej lub w sytuacjach szczególnego zagrożenia,

2) zachowania ochrony integralności sieci,

3) interoperacyjności usług,

4) zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej lub ochrony danych w sieci,

5) spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej

– informując Prezesa URTiP o przyczynach, czasie trwania lub przewidywanym terminie, w którym świadczenie usługi powszechnej będzie przerwane, ograniczone lub zostaną zmienione warunki świadczenia tej usługi.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, abonentom sieci przedsiębiorcy wyznaczonego przysługuje w tej sprawie skarga do Prezesa URTiP, który rozpatruje ją w terminie 7 dni od dnia jej wniesienia.

3. Przedsiębiorca wyznaczony może:

1) ograniczyć świadczenie usług telekomunikacyjnych w pierwszej kolejności usług nie wchodzących w skład usługi powszechnej, utrzymując świadczenie usług nie powiększających zadłużenia abonenta, w tym przekazywanie połączeń do abonenta lub połączeń bezpłatnych, jeżeli abonent pozostaje w opóźnieniu z płatnością należności za wykonanie usług telekomunikacyjnych przez okres dłuższy niż jeden okres rozliczeniowy;

2) ograniczyć lub zawiesić świadczenie usług telekomunikacyjnych, jeżeli abonent uporczywie narusza warunki regulaminu świadczenia usług lub umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych albo podejmuje działania utrudniające, albo uniemożliwiające świadczenie lub korzystanie z usług telekomunikacyjnych.

4. Przedsiębiorca wyznaczony może jednostronnie rozwiązać umowę z abonentem, któremu ograniczył lub zawiesił świadczenie usług telekomunikacyjnych, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu abonenta do:

1) zapłaty należności w terminie nie krótszym niż 15 dni, w przypadku zwłoki w płatności za wykonane usługi telekomunikacyjne;

2) usunięcia przyczyn zawieszenia lub ograniczenia świadczenia usług w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 2.

5. W przypadku sporu, co do wysokości należności, odłączenie nie może nastąpić do czasu rozstrzygnięcia sporu, pod warunkiem zapłaty należności bieżących.

Art. 97. 1. Przedsiębiorca wyznaczony, który z przyczyn nie leżących po jego stronie, nie może dalej świadczyć usługi powszechnej informuje Prezesa URTiP o zamiarze zaprzestania świadczenia tej usługi, a także o działaniach prowadzących do zachowania ciągłości jej świadczenia.

2. Przedsiębiorca wyznaczony nie może zaprzestać świadczenia usługi powszechnej do czasu przejęcia jej świadczenia przez innego przedsiębiorcę wyznaczonego.

Art. 98. 1. Przedsiębiorca wyznaczony, który obsługuje największą liczbę łączy abonenckich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do świadczenia wszystkim użytkownikom publicznych sieci telefonicznych, w tym użytkownikom aparatów publicznych, usługi ogólnokrajowego spisu abonentów i usługi ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych.

2. Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, o którym mowa w ust. 1, i określa szczegółowe warunki świadczenia usługi ogólnokrajowego spisu abonentów i usługi ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych, w tym dane dotyczące formy oraz zakresu świadczenia tych usług, a także stopnia szczegółowości danych abonentów, które będą objęte spisem i usługą informacji o numerach telefonicznych.

3. Do usługi ogólnokrajowej informacji o numerach abonentów oraz do sporządzania ogólnokrajowego spisu abonentów i związanego z tym udostępniania danych stosuje się przepisy art. 154 i 162.

4. Ogólnokrajowy spis abonentów oraz ogólnokrajowa informacja o numerach abonentów powinny być uaktualniane przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego nie rzadziej niż raz na rok.

Rozdział 3

Odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług telekomunikacyjnych

Art. 99. 1. Do odpowiedzialności przedsiębiorców telekomunikacyjnych za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 102 ust. 1.

2. Przedsiębiorca wyznaczony odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi powszechnej jedynie w zakresie określonym ustawą.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi powszechnej było wynikiem winy umyślnej, rażącego niedbalstwa przedsiębiorcy wyznaczonego lub następstwem czynu niedozwolonego.

4. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługi międzynarodowe odpowiada za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie w zakresie i na zasadach ustalonych w umowach międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

Art. 100. 1. Za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi powszechnej płatnej okresowo, abonentowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 1/30 średniej opłaty miesięcznej liczonej według rachunków z ostatnich trzech okresów rozliczeniowych, jednak za okres nie dłuższy niż ostatnie 12 miesięcy.

2. Odszkodowanie nie przysługuje, jeżeli w okresie rozliczeniowym łączny czas przerw był krótszy od 48 godzin.

3. Niezależnie od odszkodowania, za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi telefonicznej płatnej okresowo, abonentowi przysługuje zwrot 1/30 miesięcznej opłaty abonamentowej.

4. Z tytułu niedotrzymania z winy przedsiębiorcy wyznaczonego:

1) terminu zawarcia umowy o świadczenie usługi powszechnej lub

2) określonego w umowie o świadczenie usługi powszechnej terminu rozpoczęcia świadczenia tych usług

– za każdy dzień przekroczenia terminu przysługuje użytkownikowi końcowemu od przedsiębiorcy wyznaczonego odszkodowanie w wysokości 1/30 określonej w umowie miesięcznej opłaty abonamentowej, stosowanej przez tego przedsiębiorcę za świadczenie usługi powszechnej płatnej okresowo.

Art. 101. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do rozpatrzenia reklamacji usługi telekomunikacyjnej.

2. Jeżeli reklamacja usługi telekomunikacyjnej nie zostanie rozpatrzona w terminie 30 dni od dnia jej złożenia, uważa się, że ta reklamacja została uwzględniona.

3. W przypadku uwzględnienia reklamacji usługi telekomunikacyjnej opłata, o której mowa w art. 76 ust. 2, podlega zwrotowi.

4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania reklamacyjnego oraz warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja usługi telekomunikacyjnej za:

1) niedotrzymanie z winy przedsiębiorcy wyznaczonego terminu zawarcia umowy o świadczenie usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art. 77 ust. 5,

2) niedotrzymanie z winy dostawcy usług określonego w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych terminu rozpoczęcia świadczenia tych usług,

3) niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej,

4) nieprawidłowe obliczenie należności z tytułu świadczenia usługi telekomunikacyjnej

– mając na uwadze niezbędną ochronę interesu użytkownika końcowego.

Art. 102. 1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym lub w postępowaniach, o których mowa w art. 104 i 105, roszczeń określonych w ustawie, wynikających ze stosunków z przedsiębiorcami wyznaczonymi, przysługuje użytkownikowi końcowemu po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego.

2. Drogę postępowania reklamacyjnego, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, uważa się za wyczerpaną, jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny wyznaczony do świadczenia usługi powszechnej nie zapłacił dochodzonej należności w terminie 30 dni od dnia, w którym reklamacja usługi telekomunikacyjnej została uznana.

Art. 103. 1. Roszczenia dochodzone przez strony umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie ustawy przedawniają się z upływem 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się przerwa w świadczeniu usługi telekomunikacyjnej, albo od dnia, w którym usługa została nienależycie wykonana lub miała być wykonana.

2. Bieg przedawnienia roszczeń zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji usługi telekomunikacyjnej do dnia udzielenia na nią odpowiedzi, nie dłużej jednak niż na okres przewidziany do rozpatrzenia reklamacji.

Rozdział 4

Sposoby rozstrzygania sporów

Art. 104. 1. Spór cywilnoprawny między konsumentem a dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może być zakończony polubownie w drodze postępowania mediacyjnego.

2. Postępowanie mediacyjne prowadzi Prezes URTiP na wniosek konsumenta lub z urzędu, jeżeli wymaga tego ochrona interesu konsumenta.

3. W toku postępowania mediacyjnego Prezes URTiP zapoznaje dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych z roszczeniem konsumenta, przedstawia stronom sporu przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie oraz ewentualne propozycje polubownego zakończenia sporu.

4. Prezes URTiP może wyznaczyć stronom termin do polubownego zakończenia sprawy.

5. Prezes URTiP odstępuje od postępowania mediacyjnego, jeżeli w wyznaczonym terminie sprawa nie została polubownie zakończona oraz w razie oświadczenia, co najmniej jednej ze stron, że nie wyraża ona zgody na polubowne zakończenie sprawy.

Art. 105. 1. Stałe polubowne sądy konsumenckie przy Prezesie URTiP, zwane dalej „sądami polubownymi”, tworzone są na podstawie umów o zorganizowaniu takich sądów, zawartych przez Prezesa URTiP z organizacjami pozarządowymi reprezentującymi konsumentów i przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Koszty administracyjne funkcjonowania sądów polubownych pokrywa Prezes URTiP.

2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności zasady pokrywania kosztów wynagrodzenia arbitrów oraz zwrotu kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem czynności arbitra.

3. Sądy polubowne rozpatrują spory o prawa majątkowe wynikłe z umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, zawartych pomiędzy konsumentami i przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.

4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, regulamin organizacji i działania stałych polubownych sądów konsumenckich przy Prezesie URTiP, w tym:

1) wewnętrzną organizację stałych polubownych sądów konsumenckich,

2) tryb funkcjonowania stałych polubownych sądów konsumenckich,

3) czynności jurysdykcyjne i administracyjne stałych polubownych sądów konsumenckich i ich organów,

4) wymagania dotyczące kwalifikacji i bezstronności arbitrów

– mając na uwadze zasady niezawisłości, przejrzystości, kontradyktoryjności, skuteczności i reprezentacji.

5. W postępowaniu przed sądami polubownymi w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.

DZIAŁ IV

Gospodarowanie częstotliwościami i numeracją

Rozdział 1 Gospodarowanie częstotliwościami

Art. 106. 1. Przeznaczenie dla poszczególnych służb radiokomunikacyjnych częstotliwości lub zakresów częstotliwości, zwanych „częstotliwościami”, oraz ich użytkowanie określa się w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.

2. Częstotliwości mogą być użytkowane jako:

1) cywilne;

2) rządowe;

3) cywilno-rządowe.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, Krajową Tablicę Przeznaczeń Częstotliwości, realizując politykę państwa w zakresie gospodarki zasobami częstotliwości, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej oraz telekomunikacji, z uwzględnieniem międzynarodowych przepisów radiokomunikacyjnych, oraz wymagań dotyczących:

1) zapewnienia warunków dla harmonijnego rozwoju służb radiokomunikacyjnych oraz dziedzin nauki i techniki, wykorzystujących zasoby częstotliwości,

2) wdrażania nowych, efektywnych technik radiokomunikacyjnych,

3) obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego

– kierując się koniecznością zachowania jej aktualności.

Art. 107. 1. Prezes URTiP, po zasięgnięciu opinii Rady Telekomunikacji, ustala plany zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów z własnej inicjatywy lub:

1) na wniosek organu, na rzecz którego jest dokonywana rezerwacja częstotliwości, przy współpracy z tym organem;

2) w miarę potrzeb i możliwości technicznych, w pozostałych zakresach częstotliwości.

2. W odniesieniu do częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych Prezes URTiP ustala plany zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów w uzgodnieniu z Przewodniczącym KRRiT na jego wniosek lub z własnej inicjatywy.

3. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 2, dotyczy liczby i rodzaju planowanych częstotliwości i sieci oraz zasięgu i lokalizacji stacji nadawczych.

4. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany uwzględniają w szczególności:

1) politykę państwa w zakresie gospodarki częstotliwościami;

2) politykę państwa w zakresie radiofonii i telewizji oraz telekomunikacji;

3) spełnianie wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej;

4) spełnianie wymagań dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego;

5) uzgodnione przeznaczenia częstotliwości w ramach Unii Europejskiej;

6) potrzebę efektywnego wykorzystania częstotliwości, a także założenia polityki wydawania uprawnień wymagających rezerwacji częstotliwości, zawarte we wniosku organu, o którym mowa w ust. 2.

5. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany nie mogą naruszać dokonanych rezerwacji częstotliwości.

6. Prezes URTiP udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o możliwości wykorzystania częstotliwości.

7. Prezes URTiP publikuje w Biuletynie URTiP informację o przystąpieniu do opracowania planu zagospodarowania określonego zakresu częstotliwości lub do opracowania jego zmiany. Podmioty zainteresowane wykorzystaniem częstotliwości mogą zgłaszać propozycje do planu lub jego zmiany.

Art. 108. 1. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania określonych służb radiokomunikacyjnych w przewidzianych dla nich zakresach częstotliwości, z uwzględnieniem wymagań stosowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.

2. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykorzystywania zakresów częstotliwości przeznaczonych dla urządzeń używanych w przemyśle, medycynie lub nauce, z uwzględnieniem wymagań przyjmowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.

Art. 109. 1. Rezerwacja częstotliwości lub zasobów orbitalnych, zwana „rezerwacją częstotliwości”, określa częstotliwości lub zasoby orbitalne, które w okresie rezerwacji pozostają

w dyspozycji podmiotu, na rzecz którego dokonano rezerwacji, przeniesiono uprawnienia do częstotliwości lub uprawnienia do dysponowania częstotliwościami na cele związane z uzyskiwaniem pozwoleń radiowych.

2. Rezerwacji częstotliwości dokonuje, zmienia lub cofa, z zastrzeżeniem ust. 5:

1) Prezes URTiP;

2) Przewodniczący KRRiT, w uzgodnieniu z Prezesem URTiP – w zakresie określonym ustawą z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji

– dla nadawców na cele analogowego rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych.

3. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się dla podmiotu, który spełnia wymagania określone ustawą oraz jeżeli częstotliwości objęte wnioskiem:

1) są dostępne;

2) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodnie z wnioskiem;

3) mogą być chronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi;

4) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonej w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;

5) są zgodne z uzgodnionymi przeznaczeniami częstotliwości w ramach Unii Europejskiej;

6) nie powodują kolizji z udzielonymi rezerwacjami częstotliwości;

7) nie prowadzą do nieefektywnego wykorzystania częstotliwości.

4. Rezerwacji częstotliwości udziela, w drodze decyzji Prezes URTiP, w terminie 6 tygodni od dnia złożenia wniosku przez podmiot ubiegający się o rezerwację częstotliwości, chyba że udzielenie tej rezerwacji wymaga przeprowadzenia postępowania przetargowego bądź konkursu albo uzgodnień międzynarodowych.

5. Rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub rozsiewczą satelitarną dokonuje Prezes URTiP w uzgodnieniu z Przewodniczącym KRRiT w zakresie dotyczącym:

1) określenia programów telewizyjnych lub radiofonicznych, tworzących zespolony sygnał cyfrowy, zwany dalej „sygnałem cyfrowym”;

2) uporządkowania w sygnale cyfrowym programów, o których mowa w pkt 1, zwanych dalej „audiowizualnymi składnikami sygnału cyfrowego”;

3) proporcji udziału w sygnale cyfrowym audiowizualnych składników tego sygnału;

4) obszaru, na którym może być rozpowszechniany lub rozprowadzany sygnał cyfrowy;

5) wykorzystania pojemności systemów transmisyjnych;

6) obowiązków transmisyjnych;

7) kwestii wpływających na dystrybucję programów.

6. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się na czas określony, z uwzględnieniem charakteru usług świadczonych przez podmiot wnioskujący o rezerwację częstotliwości.

7. Dopuszcza się dokonywanie rezerwacji częstotliwości na rzecz kilku użytkowników.

8. W przypadku częstotliwości użytkowanych jako cywilno-rządowe Prezes URTiP dokonuje rezerwacji częstotliwości w uzgodnieniu z zainteresowanymi podmiotami, o których mowa w art. 4.

9. Przepisów dotyczących rezerwacji częstotliwości nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 4, dysponujących częstotliwościami przeznaczonymi w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla użytkowania rządowego.

Art. 110. 1. W rezerwacji częstotliwości określa się:

1) uprawniony podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości oraz jego siedzibę i adres;

2) zakres częstotliwości lub pozycje orbitalne objęte rezerwacją;

3) obszar, zgodnie z administracyjnym podziałem kraju, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości albo rozpowszechniany lub rozprowadzany sygnał cyfrowy;

4) rodzaje służby radiokomunikacyjnej, sieci telekomunikacyjnej lub usługi telekomunikacyjnej, w której częstotliwości objęte rezerwacją mogą być wykorzystywane;

5) audiowizualne składniki sygnału cyfrowego, ich uporządkowanie w sygnale cyfrowym oraz proporcje ich udziału w sygnale cyfrowym – w przypadku rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania sygnału cyfrowego;

6) termin rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości;

7) warunki do wydania pozwolenia radiowego uwzględniające warunki wynikające z umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;

8) możliwość i warunki przenoszenia z inicjatywy dysponującego częstotliwością uprawnień do tej częstotliwości, z zachowaniem warunków ustawowych;

9) okresy wykorzystywania częstotliwości;

10) zobowiązania podmiotu podjęte w ramach postępowania przetargowego, o ile zostały podjęte.

2. W rezerwacji częstotliwości można określić, w szczególności:

1) warunki wykorzystywania częstotliwości, o których mowa w art. 139;

2) wymagania dotyczące zapobiegania szkodliwym zaburzeniom elektromagnetycznym;

3) obowiązki ochronne w zakresie promieniowania elektromagnetycznego;

4) ustalenia będące wynikiem postępowania przetargowego albo konkursu.

Art. 111. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, w przypadku braku dostatecznych zasobów częstotliwości podmioty wnioskujące o dokonanie rezerwacji częstotliwości są wyłaniane w drodze postępowania przetargowego.

2. Rezerwacji częstotliwości na cele rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych w sposób cyfrowy dokonuje się w drodze konkursu, który jest ogłaszany i rozstrzygany w uzgodnieniu z Przewodniczącym KRRiT.

3. Przeprowadzenie postępowania przetargowego oraz konkursu poprzedzone jest postępowaniem konsultacyjnym.

4. Termin przeprowadzenia postępowania przetargowego oraz konkursu nie może być dłuższy niż 8 miesięcy od dnia złożenia wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości.

5. Postępowanie przetargowe oraz konkurs przeprowadza Prezes URTiP. Ogłoszenie o przetargu albo konkursie publikuje się w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym oraz w Biuletynie URTiP, a jeżeli rezerwacja częstotliwości ma dotyczyć jedynie określonych obszarów – także w codziennej prasie lokalnej ukazującej się na obszarach, których przetarg albo konkurs dotyczy.

6. Decydującym kryterium oceny oferty w postępowaniu przetargowym jest wysokość kwoty zadeklarowanej przez podmiot wnioskujący o dokonanie rezerwacji częstotliwości.

7. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zmian rezerwacji częstotliwości.

8. Przy ponownym udzielaniu rezerwacji częstotliwości postępowania przetargowego albo konkursu nie przeprowadza się.

Art. 112. 1. Postępowanie przetargowe albo konkurs, lub odstąpienie od niego, ogłasza się niezwłocznie po zakończeniu postępowania konsultacyjnego w tej sprawie.

2. W ogłoszeniu o postępowaniu przetargowym albo konkursie określa się przedmiot postępowania przetargowego albo konkursu, jego zakres, warunki uczestnictwa, kryteria wyboru oraz, po zasięgnięciu opinii Prezesa UOKiK, kategorie podmiotów wykluczonych z postępowania przetargowego albo konkursu, których udział mógłby prowadzić do złamania warunków konkurencji.

3. Dokumentacja przetargowa albo konkursowa, zwana dalej „dokumentacją”, może określać warunki prowadzenia działalności telekomunikacyjnej wymagającej wykorzystania zasobów częstotliwości objętych postępowaniem przetargowym albo konkursem.

4. Prezes URTiP określa w dokumentacji warunki uczestnictwa w postępowaniu przetargowym albo konkursie oraz wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta, a także kryteria oceny ofert.

5. W odniesieniu do konkursu, o którym mowa w art. 111 ust. 5, warunki jakie powinien spełniać uczestnik konkursu oraz wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta, a także kryteria oceny ofert określa Prezes URTiP w uzgodnieniu z Przewodniczącym KRRiT.

6. Dokumentację udostępnia się za opłatą, która nie może przekroczyć kosztów wykonania dokumentacji. Opłata ta stanowi dochód budżetu państwa.

7. Prezes URTiP, w drodze decyzji, unieważnia postępowanie przetargowe albo konkurs, jeżeli zostały rażąco naruszone przepisy prawa lub interesy uczestników postępowania przetargowego albo konkursu.

8. Prezes URTiP uznaje, w drodze decyzji, postępowanie przetargowe albo konkurs za nierozstrzygnięty, jeżeli:

1) żaden z uczestników nie spełnił warunków uczestnictwa w postępowaniu przetargowym albo konkursie, bądź nie osiągnął wskazanego w dokumentacji minimum kwalifikacyjnego;

2) w terminie wskazanym w dokumentacji do postępowania przetargowego albo konkursu nie przystąpił żaden podmiot;

3) liczba uczestników postępowania przetargowego albo konkursu jest mniejsza lub równa liczbie podmiotów uprawnionych do ubiegania się o rezerwację częstotliwości.

9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, przepisów art. 111 ust. 1 nie stosuje się.

10. Wyniki przetargu i konkursu ogłasza się w siedzibie URTiP oraz zamieszcza się na stronach internetowych URTiP.

Art. 113. 1. W ogłoszeniu o postępowaniu przetargowym określa się również wysokość wadium.

2. Wysokość wadium nie może być niższa niż 5% jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 178 ust. 4, i wyższa niż 20% tej opłaty, jednakże nie niższa niż 500 złotych.

3. Wycofanie oferty z postępowania przetargowego lub rezygnacja z uzyskania rezerwacji częstotliwości przez oferenta wyłonionego w postępowaniu przetargowym powoduje utratę wadium.

4. Wadium wniesione przez oferenta wyłonionego w postępowaniu przetargowym podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia uzyskania rezerwacji częstotliwości.

Art. 114. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, tryb ogłaszania postępowania przetargowego i konkursu, o których mowa w art. 111, zapewniający właściwe poinformowanie podmiotów zainteresowanych uzyskaniem rezerwacji częstotliwości, a także:

1) szczegółowe wymagania, co do treści ogłoszenia i zawartości dokumentacji,

2) warunki i tryb przeprowadzania postępowania przetargowego i konkursu, w tym:

a) powoływania i pracy komisji przetargowej i konkursowej,

b) sposób wpłaty i zwrotu wadium – w przypadku postępowania przetargowego

– kierując się potrzebą zapewnienia obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminujących żadnego uczestnika warunków postępowania przetargowego i konkursu oraz przejrzystych warunków podejmowania rozstrzygnięć.

Art. 115. 1. Podmiot, który uzyskał rezerwację częstotliwości, z wyłączeniem rezerwacji dokonywanych przez Przewodniczącego KRRiT, zgodnie z art. 109 ust. 2 pkt 2, może przenieść to uprawnienie pod warunkiem zachowania przeznaczenia częstotliwości będącej przedmiotem tej rezerwacji, jeżeli:

1) podmiot, na który to uprawnienie ma zostać przeniesione spełnia ustawowe warunki dla przydziału i wykorzystywania częstotliwości;

2) możliwość taka została przewidziana w rezerwacji częstotliwości.

2. Zamiar przeniesienia uprawnień, o których mowa w ust. 1, podlega pisemnemu zgłoszeniu Prezesowi URTiP, w którym wskazuje się podmiot, na rzecz którego nastąpi przeniesienie.

3. Prezes URTiP, w drodze decyzji, przenosi uprawnienia lub odmawia przeniesienia uprawnień, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zachowanie warunków konkurencji oraz skutki techniczne i rynkowe zmiany użytkownika częstotliwości. Przepisu nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 4.

Art. 116. 1. Rezerwacja częstotliwości może zostać zmieniona lub cofnięta, w drodze decyzji Prezesa URTiP, w przypadku:

1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z rezerwacją powoduje szkodliwe zaburzenia elektromagnetyczne;

2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia częstotliwości objętych rezerwacją częstotliwości;

3) wystąpienia okoliczności prowadzących do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego;

4) nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych rezerwacją częstotliwości w terminie 12 miesięcy od terminu, o którym mowa w art. 110 ust. 1 pkt 6;

5) zaprzestania wykorzystywania częstotliwości przez co najmniej 12 miesięcy.

2. Prezes URTiP może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości, jeżeli:

1) częstotliwości objęte rezerwacją są wykorzystywane w stopniu niewielkim lub w sposób nieefektywny;

2) praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci telekomunikacyjne.

3. Zmiany warunków wykorzystania częstotliwości, o których mowa w ust. 2, przeznaczonych do rozpowszechniania programów radiofonicznych i telewizyjnych w technice analogowej dokonuje Przewodniczący KRRiT w uzgodnieniu lub na wniosek Prezesa URTiP.

4. Rezerwacja częstotliwości wygasa z mocy prawa w przypadku cofnięcia lub upływu terminu, na który została udzielona.

5. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości następuje, w przypadku gdy:

1) wnioskodawca nie jest w stanie wywiązać się z warunków związanych z wykorzystaniem częstotliwości lub zasobów orbitalnych;

2) zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3;

3) powodowałoby to naruszenie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

6. W okresie ważności rezerwacji częstotliwości można odmówić wydania lub cofnąć pozwolenie radiowe na używanie urządzenia radiowego wykorzystującego częstotliwości objęte rezerwacją z tytułu wystąpienia jednej z następujących okoliczności:

1) zagrożenie obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego;

2) naruszenie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;

3) zakłócenie pracy urządzeń i sieci telekomunikacyjnych;

4) niespełniania warunków, o których mowa w art. 109 ust. 3 pkt 2, chyba że uległ zmianie stan prawny lub faktyczny przyjęty za podstawę dokonania rezerwacji.

7. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości, jej zmiana lub cofnięcie w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a także odmowa wydania pozwolenia radiowego lub jego cofnięcie z powodu tych okoliczności, następuje po zasięgnięciu opinii lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu, w zakresie ich właściwości.

8. Jeżeli uzasadnienie opinii lub wniosku organów, o których mowa w ust. 7, wskazujące na okoliczności prowadzące do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego zawiera informacje stanowiące tajemnicę państwową, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie takie zostało sporządzone.

9. Organy, o których mowa w ust. 7, zajmują stanowisko w terminie 30 dni od dnia wystąpienia o opinię lub dnia wystąpienia z wnioskiem, o których mowa w ust. 7.

10. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 7, nie zajmą stanowiska w terminie, o którym mowa w ust. 9, uznaje się, że wymóg uzyskania stanowiska został spełniony.

Art. 117. Podmiot, któremu cofnięto rezerwację częstotliwości z powodu nie- wywiązywania się z obowiązku, o którym mowa w art. 178, może wystąpić z wnioskiem o dokonanie rezerwacji na jego rzecz nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu rezerwacji.

Art. 118. Do rezerwacji częstotliwości udzielonej na podstawie art. 109 ust. 8, stosuje się przepisy art. 116 ust. 1 pkt 2.

Rozdział 2 Gospodarowanie numeracją

Art. 119. 1. Prezes URTiP zgodnie z planami numeracji krajowej dla sieci publicznych przydziela, w drodze decyzji, numerację przedsiębiorcom i podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4 i 8, na ich wniosek.

2. Przydział numeracji o ustalonym przeznaczeniu następuje w terminie nie dłuższym niż 3 tygodnie od dnia złożenia wniosku.

3. Prezes URTiP przydziela numerację o wyjątkowej wartości gospodarczej w szczególności, o przydział której wpłynął więcej niż jeden wniosek, w trybie postępowania konsultacyjnego, w terminie nie dłuższym niż 6 tygodni od dnia złożenia pierwszego wniosku.

4. Przydział numeracji może określać warunki wykorzystywania lub udostępniania numeracji w szczególności, obowiązek niedyskryminującego dostępu do usług telekomunikacyjnych z wykorzystaniem numeracji przydzielonej innym przedsiębiorcom.

5. Prezes URTiP odmawia przydziału numeracji, jeżeli wnioskowane przeznaczenie numeracji nie jest zgodne z planem numeracji krajowej dla sieci publicznych.

6. Prezes URTiP może odmówić przydziału nowego zakresu numeracji w przypadku wykorzystania mniej niż 75% wcześniej przydzielonych zakresów numeracji.

7. Prezes URTiP może cofnąć przydział numeracji albo zmienić jego zakres, jeżeli:

1) nastąpiły zmiany we właściwym planie numeracji krajowej dla sieci publicznych;

2) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, nie wykorzystuje przydzielonego zakresu numeracji w sposób efektywny pod względem ilościowym, a w przypadku numerów dostępu i podobnych pojedynczych numerów nie uruchomił usługi

określonej takim numerem w terminie 12 miesięcy od otrzymania decyzji o przydziale numeracji;

3) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, wykorzystuje przydzieloną numerację w sposób niezgodny z warunkami przydziału numeracji lub jej przeznaczeniem określonym we właściwym planie numeracji krajowej dla sieci publicznych.

8. Decyzja o cofnięciu przydziału numeracji albo o zmianie jego zakresu:

1) nie może powodować naruszenia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych przez podmiot, któremu udzielono przydziału;

2) może być podjęta po bezskutecznym wezwaniu podmiotu do usunięcia przyczyny nieprawidłowości w przypadkach, o których mowa w ust. 7 pkt 2 i 3.

9. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzeń:

1) plan numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych, określając w szczególności zakres planu oraz formaty numerów,

2) szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych

– uwzględniając obecne i prognozowane potrzeby przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz użytkowników, w tym służb, o których mowa w art. 122, ustalenia przepisów międzynarodowych, w szczególności dotyczące długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także postanowienia umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

10. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzeń, plany numeracji krajowej dla sieci publicznych innych niż publiczne sieci telefoniczne, a także szczegółowe wymagania dotyczące zasad adresowania dla właściwego kierowania połączeń, numeracji punktów sygnalizacyjnych oraz tworzenia i udostępniania znaków identyfikujących abonenta, uwzględniając obecne i prognozowane potrzeby przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz użytkowników, ustalenia przepisów międzynarodowych, w szczególności dotyczące długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także postanowienia umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

Art. 120. 1. Prezes URTiP opracowuje zbiorcze zestawienia przydzielonych numeracji, w postaci Tablic Zagospodarowania Numeracji.

2. Prezes URTiP udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o dostępnej numeracji.

Art. 121. 1. Podmiot, który uzyskał w drodze decyzji przydział numeracji, udostępnia przydzieloną numerację podmiotom współpracującym z jego siecią telekomunikacyjną oraz podmiotom dostarczającym usługi telekomunikacyjne, na ich wniosek, na podstawie pisemnej umowy o udostępnieniu numeracji albo umowy, o której mowa w art. 27.

2. Umowa o udostępnieniu numeracji może ustalać warunki wykorzystywania udostępnionej numeracji.

3. Odmawia się zawarcia umowy o udostępnieniu numeracji w przypadku braku numeracji lub gdy udostępnienie numeracji mogłoby utrudnić albo ograniczyć wykonywanie działalności przez podmiot, który uzyskał przydział numeracji.

4. Do umowy stosuje się odpowiednio przepisy art. 23-27.

Art. 122. 1. Służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy udostępnia się numery alarmowe.

2. Ustala się numer „112” jako wspólny numer alarmowy dla wszystkich służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.

Art. 123. Do przydziału, odmowy przydziału lub cofania przydziału znaków identyfikujących abonenta oraz do ich udostępniania lub odmowy udostępnienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 119 i 121.

Art. 124. 1. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji może dokonać niezbędnej zmiany numeracji dla określonych obszarów swojej sieci publicznej lub zmiany indywidualnych numerów abonentów tej sieci, w przypadku zmiany przydziału zakresu numeracji albo przebudowy lub rozbudowy eksploatowanej sieci publicznej.

2. Planowane zmiany numeracji dla określonych obszarów sieci telekomunikacyjnej powinny być podane przez podmiot, który uzyskał przydział numeracji, do publicznej wiadomości co najmniej na 3 miesiące przed terminem wprowadzenia zmiany.

3. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji jest obowiązany zawiadomić pisemnie abonentów o planowanej zmianie ich indywidualnych numerów oraz o ich nowych numerach, co najmniej na 3 miesiące przed terminem wprowadzenia zmiany. Skrócenie tego okresu wymaga zgody Prezesa URTiP.

4. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji jest obowiązany do zapewnienia bezpłatnej, automatycznej informacji słownej, o wprowadzonych zmianach numeracji, o których mowa w ust. 1-3, dostępnej pod poprzednimi numerami, przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

DZIAŁ V

Cyfrowe transmisje radiofoniczne i telewizyjne

Art. 125. 1. Publiczne sieci telekomunikacyjne używane do cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych oraz odbiorniki telewizyjne i inne urządzenia używane do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych powinny zapewniać interoperacyjność usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, w szczególności poprzez stosowanie otwartego interfejsu programu aplikacyjnego.

2. Publiczne sieci telekomunikacyjne używane do świadczenia usług telewizji cyfrowej powinny spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne umożliwiające świadczenie usług telewizji szerokoekranowej.

3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia:

1) wymagania techniczne i eksploatacyjne dla sieci używanych do cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, mając na uwadze zapewnienie interoperacyjności usług świadczonych w tych sieciach oraz zapewnienie usług telewizji szerokoekranowej;

2) wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń konsumenckich służących do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, mając na uwadze zapewnienie interoperacyjności usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych przez nie odbieranych.

Art. 126. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni dostarczający systemy warunkowego dostępu powinni oferować nadawcom na równych i niedyskryminujących warunkach usługi techniczne umożliwiające odbiór cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych za pomocą dekoderów zarządzanych przez tych przedsiębiorców.

2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni dostarczający systemy warunkowego dostępu obowiązani są do prowadzenia oddzielnej rachunkowości dla tej działalności.

3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji, może określić, w drodze rozporządzenia:

1) wymagania techniczne i eksploatacyjne dla systemów warunkowego dostępu, mając na uwadze zapewnienie sprawowania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych pełnej kontroli nad cyfrowymi transmisjami radiofonicznymi i telewizyjnymi dokonywanymi z wykorzystaniem systemów warunkowego dostępu oraz kierując się dążeniem do stworzenia warunków dla efektywnego świadczenia usług z wykorzystaniem takich systemów;

2) szczegółowy zakres usług technicznych oferowanych nadawcom na warunkach, o których mowa w ust. 1, przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych dostarczających systemy warunkowego dostępu w celu umożliwienia odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych za pomocą dekoderów zarządzanych przez tych przedsiębiorców.

Art. 127. 1. Po przeprowadzeniu analizy rynku zgodnie z art. 19, Prezes URTiP może, w drodze decyzji, znieść w stosunku do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego nie- posiadającego znaczącej pozycji na rynku dostarczania systemów warunkowego dostępu obowiązek zapewnienia dostępu do tego udogodnienia na warunkach, o których mowa w art. 126 ust. 1, po przeprowadzeniu postępowania konsultacyjnego i konsolidacyjnego.

2. Decyzja o zniesieniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie może naruszać obowiązku rozprowadzania programów określonego w ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji oraz ograniczać rozwoju konkurencji na rynku usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, na rynku systemów warunkowego dostępu oraz innych udogodnień towarzyszących związanych z cyfrowymi transmisjami radiofonicznymi i telewizyjnymi.

3. Prezes URTiP wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w porozumieniu z Przewodniczącym KRRiT.

Art. 128. 1. Posiadacze praw własności przemysłowej obejmujących systemy warunkowego dostępu oraz usługi świadczone za ich pomocą są obowiązani do zawierania umów licencyjnych z producentami urządzeń konsumenckich przeznaczonych do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych na równych i niedyskryminujących warunkach.

2. Postanowienia umów licencyjnych, o których mowa w ust. 1, nie powinny zabraniać, ograniczać lub zniechęcać do umieszczenia w urządzeniach, o których mowa w ust. 1:

1) wspólnego interfejsu pozwalającego na połączenie z innymi systemami warunkowego dostępu,

2) elementów właściwych dla innych systemów warunkowego dostępu, jeżeli licencjobiorca przestrzega warunków gwarantujących bezpieczeństwo transakcji dokonywanych przez operatorów systemów warunkowego dostępu

– z uwzględnieniem czynników technicznych i ekonomicznych.

3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 do umów licencyjnych stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117).

Art. 129. 1. Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązek zapewnienia dostępu do następujących udogodnień towarzyszących:

1) interfejsu programu aplikacyjnego,

2) elektronicznego przewodnika po programach

– w celu zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych.

2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym i konsolidacyjnym.

3. Prezes URTiP wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w porozumieniu z Przewodniczącym KRRiT, kierując się zasadą równości i niedyskryminacji.

DZIAŁ VI

Infrastruktura, urządzenia telekomunikacyjne i urządzenia radiowe

Rozdział 1 Infrastruktura telekomunikacyjna

Art. 130. 1. Operatorzy są obowiązani przekazywać Prezesowi URTiP oraz udostępniać zainteresowanym podmiotom specyfikacje techniczne stosowanych zakończeń sieci, interfejsów radiowych i ich zmiany zanim usługi telekomunikacyjne, które mają być świadczone przez te zakończenia sieci lub interfejsy radiowe staną się dostępne dla użytkowników.

2. Specyfikacje techniczne, o których mowa w ust. 1, powinny być na tyle szczegółowe, aby umożliwiały zaprojektowanie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych zdolnych do wykorzystywania wszystkich usług świadczonych przez dane zakończenie sieci lub interfejs radiowy i zawierać w szczególności informacje pozwalające producentom przeprowadzanie odpowiednich testów umożliwiających stwierdzenie czy telekomunikacyjne urządzenie końcowe spełnia odnoszące się do niego zasadnicze wymagania.

Art. 131. 1. Prezes URTiP zbiera i analizuje informacje o charakterystykach technicznych interfejsów międzysieciowych stosowanych w publicznych sieciach telekomunikacyjnych.

2. Jeżeli z analizy informacji, o których mowa w ust. 1, wynika, że zagrożona jest interoperacyjność publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych, Prezes URTiP przygotowuje propozycje rozwiązań technicznych, mających na celu usunięcie tych zagrożeń z uwzględnieniem możliwości wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 28 pkt 1, i przedkłada je ministrowi właściwemu do spraw łączności.

3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne dla interfejsów, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę zapewnienia interoperacyjności publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych oraz kierując się przepisami międzynarodowymi.

4. Do projektu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu konsolidacyjnym.

Art. 132. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany umożliwić innym operatorom publicznych sieci telekomunikacyjnych oraz podmiotom, o których mowa w art. 4, wspólne korzystanie z posiadanych budynków, linii, kanalizacji i studni teletechnicznych, słupów, wież i masztów, a w szczególności zakładanie, eksploatację, nadzór i konserwację urządzeń telekomunikacyjnych, jeżeli wykonanie tych czynności bez wspólnego korzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej jest niemożliwe lub niecelowe z punktu widzenia planowania przestrzennego, zdrowia ludzkiego lub ochrony środowiska.

2. Ustalenie warunków wspólnego korzystania, w zakresie, o którym mowa w ust. 1, operatorzy ustalają w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia o jej zawarcie.

3. Warunki oraz sposób wykonywania umów o wspólnym korzystaniu z infrastruktury telekomunikacyjnej nie mogą prowadzić do ograniczenia uprawnień do prowadzenia działalności telekomunikacyjnej przysługujących operatorom wspólnie korzystającym z infrastruktury telekomunikacyjnej, z wyjątkiem obiektywnych przypadków związanych z brakiem możliwości technicznych.

4. Jeżeli strony nie zawrą umowy w terminie, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu konsultacyjnym oraz art. 23 i 24.

Art. 133. 1. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości jest obowiązany umożliwić operatorom oraz podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8, instalowanie na nieruchomości urządzeń telekomunikacyjnych, przeprowadzanie linii kablowych pod, na albo nad nieruchomością oraz umieszczanie tabliczek informacyjnych o urządzeniach, a także ich eksploatację i konserwację, jeżeli nie uniemożliwia to racjonalnego korzystania z nieruchomości.

2. Warunki korzystania z nieruchomości przez operatora ustala się w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez operatora o jej zawarcie.

3. Korzystanie z nieruchomości, o której mowa w ust. 1, jest odpłatne, chyba że linia lub urządzenia telekomunikacyjne służą zapewnianiu telekomunikacji właścicielowi lub użytkownikowi nieruchomości, na ich wniosek.

4. Jeżeli strony nie zawrą umowy w terminie, stosuje się przepisy art. 124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn.

zm.2)). Prezes URTiP może występować w postępowaniu spornym na prawach strony. Do Prezesa URTiP stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora.

5. Jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu, przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio.

Art. 134. Do współkorzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej przez operatorów, którzy nabyli uprawnienia do jej zakładania, używania lub konserwacji na cudzej nieruchomości, stosuje się odpowiednio przepisy art. 133.

Art. 135. Organy administracji publicznej pełniące kontrolę nad operatorem lub posiadające pakiet kontrolny operatora, zapewniają strukturalny rozdział funkcji związanych z wykonywaniem przez nie zadań i uprawnień właścicielskich wobec tego operatora.

Rozdział 2

Używanie i obsługa urządzeń radiowych

Art. 136. 1. Z zastrzeżeniem art. 137, używanie urządzenia radiowego wymaga posiadania pozwolenia radiowego, zwanego dalej „pozwoleniem”.

2. Pozwolenie wydaje Prezes URTiP w drodze decyzji.

3. Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wszczyna się na pisemny wniosek zainteresowanego podmiotu.

4. Podmiot posiadający rezerwację częstotliwości może żądać wydania pozwolenia radiowego wykorzystującego zasób częstotliwości objęty rezerwacją częstotliwości w okresie jej obowiązywania.

5. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, wzór i tryb składania wniosku o wydanie pozwolenia oraz rodzaje dołączanych dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy, uwzględniając specyfikę służb radiokomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych lub usług telekomunikacyjnych, w których będą wykorzystywane urządzenia radiowe.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U., z 2001 r. Nr 129, poz. 1447, Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682, Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39.

6. W przypadku częstotliwości radiowych, których przeznaczenie określono w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości lub ustalono w planie zagospodarowania częstotliwości, decyzja powinna być podjęta w terminie 6 tygodni od dnia złożenia wniosku.

7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się w przypadkach wynikających z umów międzynarodowych wiążących Rzeczpospolitą Polską dotyczących użytkowania częstotliwości radiowych lub pozycji orbitalnych.

Art. 137. 1. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzeń radiowych przeznaczonych wyłącznie do odbioru.

2. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo- odbiorczego:

1) używanego dla potrzeb zagranicznej radiokomunikacji lotniczej lub morskiej i żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi, jeżeli urządzenie zostało dopuszczone do używania przez właściwy organ krajowy lub zagraniczny;

2) używanego w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi, jeżeli urządzenie zostało dopuszczone do używania przez właściwy organ zagraniczny, na okres nie- przekraczający 3 miesięcy;

3) końcowego, wykorzystującego międzynarodowo uzgodnione zakresy częstotliwości oraz dopuszczonego do używania przez właściwy organ krajowy lub zagraniczny:

a) dołączanego do zakończenia sieci telekomunikacyjnej operatora publicznego,

b) służącego do utrzymywania łączności z przebywającym krótkookresowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub znajdującym się na nim w tranzycie, zagranicznym pojazdem, statkiem morskim lub statkiem żeglugi śródlądowej albo statkiem powietrznym, przytwierdzonego w sposób trwały do tego pojazdu lub statku,

c) niewymagających rezerwacji częstotliwości.

3. Minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia, rozszerzyć zakres urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia, kierując się zasadą zwiększania liczby rodzajów takich urządzeń.

Art. 138. 1. Pozwolenie określa:

1) uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres;

2) rodzaj, wyróżnik typu oraz nazwę producenta urządzeń radiowych, których dotyczy pozwolenie;

3) warunki wykorzystywania częstotliwości;

4) warunki używania urządzenia, w szczególności rodzaj służby radiokomunikacyjnej lub sieci telekomunikacyjnej, w której urządzenie może być wykorzystywane;

5) okres ważności;

6) termin rozpoczęcia wykorzystania częstotliwości;

7) zobowiązania, jakie podmiot, któremu przydzielono prawo wykorzystania częstotliwości, przyjął na siebie podczas postępowania przetargowego albo konkursu, o których mowa w art. 111.

2. W pozwoleniu można określić warunki używania urządzenia i obowiązki użytkownika w sytuacjach szczególnych zagrożeń.

3. Pozwolenie może zawierać przydział sygnałów identyfikacyjnych lub znaków wywoławczych.

4. Pozwolenie uprawnia do wykorzystywania objętych pozwoleniem częstotliwości, sygnałów identyfikacyjnych oraz znaków wywoławczych.

Art. 139. 1. Warunki wykorzystywania częstotliwości powinny określać, w szczególności:

1) dla urządzenia radiowego naziemnego lub rezerwacji częstotliwości w celu świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą takich urządzeń:

a) częstotliwość lub częstotliwości graniczne kanałów lub zakresów częstotliwości albo numery kanałów,

b) lokalizację urządzenia albo obszar jego przemieszczania,

c) moc promieniowaną lub moc wyjściową,

d) polaryzację, wysokość zawieszenia lub charakterystykę promieniowania anteny nadawczej,

e) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania;

2) dla naziemnej stacji satelitarnej lub rezerwacji częstotliwości dla świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą nadawczo-odbiorczego urządzenia radiowego umieszczonego na sztucznym satelicie Ziemi:

a) nazwę wykorzystywanego satelity i jego położenie,

b) odpowiednio, lokalizację naziemnej stacji satelitarnej lub obszar jej przemieszczania,

c) częstotliwość lub częstotliwości skrajne zakresów częstotliwości lub kanałów częstotliwości albo numery kanałów, wykorzystywane do transmisji sygnałów w kierunkach: kosmos – Ziemia i Ziemia – kosmos,

d) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania.

2. Warunki wykorzystywania częstotliwości mogą określać datę rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości.

Art. 140. 1. Do cofnięcia lub zmiany pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 116.

2. Do odmowy wydania pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 117.

3. Prezes URTiP może także cofnąć pozwolenie lub zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości w przypadku:

1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z pozwoleniem zakłóca pracę innych urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych;

2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia częstotliwości objętych pozwoleniem;

3) nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych pozwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia wydania pozwolenia lub dnia rozpoczęcia ich wykorzystywania wskazanego w pozwoleniu.

4. Prezes URTiP może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości, również w przypadku gdy:

1) częstotliwości objęte pozwoleniem są wykorzystywane w stopniu niewielkim lub w sposób nieefektywny;

2) praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci telekomunikacyjne.

5. Pozwolenie wygasa z mocy prawa w przypadku wygaśnięcia rezerwacji częstotliwości.

Art. 141. 1. Z zastrzeżeniem ust. 4, pozwolenie wydaje się podmiotowi, który spełnia wymagania określone ustawą oraz jeżeli:

1) nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 116 ust. 6 pkt 1-3;

2) częstotliwości objęte wnioskiem:

a) są dostępne,

b) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodne z wnioskiem,

c) mogą być ochronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi,

d) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonej w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;

3) wnioskodawca przedłoży:

a) potwierdzenie spełniania przez urządzenie zasadniczych wymagań,

b) wymagane świadectwo operatora radiowego, w przypadku osoby fizycznej,

c) zaświadczenie, o ile je posiada,

d) rezerwację częstotliwości, jeżeli została dokonana.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, nie dotyczy urządzeń przeznaczonych do wyłącznego używania w radiokomunikacyjnej służbie amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej.

3. Pozwolenia radiowe dla służb radiokomunikacyjnych innych niż służba radiokomunikacyjna amatorska są wydawane na okres nieprzekraczający 10 lat.

4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej:

1) rodzaje pozwoleń,

2) wymagania, niezbędne do uzyskania pozwolenia,

3) okres ważności pozwoleń

– biorąc pod uwagę rodzaj posiadanego przez wnioskodawcę świadectwa operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej.

Art. 142. 1. Obsługiwanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, używanego w radiokomunikacji lotniczej, morskiej i żeglugi śródlądowej oraz w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, wymaga posiadania świadectwa operatora urządzeń radiowych.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób wykonujących obowiązki w zakresie zadań komórek organizacyjnych i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 3.

Art. 143. 1. Prezes URTiP wydaje świadectwo operatora urządzeń radiowych na podstawie pozytywnego wyniku egzaminu z wiadomości i umiejętności osoby ubiegającej się o świadectwo operatora urządzeń radiowych oraz po udokumentowaniu przez nią wymaganej praktyki.

2. Egzaminy osób ubiegających się o świadectwo operatora urządzeń radiowych przeprowadza komisja powołana przez Xxxxxxx URTiP.

3. Za przeprowadzenie egzaminu oraz za wydanie świadectwa operatora urządzeń radiowych pobiera się opłaty. Opłaty te stanowią dochód budżetu państwa.

4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu i ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje i wzory świadectw operatora urządzeń radiowych, zakres wymogów egzaminacyjnych, a także zakres, tryb i okres niezbędnych szkoleń oraz praktyki,

2) tryb przeprowadzania egzaminów, w tym egzaminów poprawkowych, sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, a także wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu i wydanie świadectwa, kierując się zasadą, że nie powinny one stanowić bariery dla osób zainteresowanych obsługą urządzeń radiowych

– biorąc pod uwagę międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne oraz przepisy międzynarodowe.

Art. 144. Osoby posiadające właściwe świadectwo operatora urządzeń radiowych, wydane przez Prezesa URTiP lub przez uprawniony do tego organ zagraniczny, mogą obsługiwać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze, wykorzystywane dla potrzeb zagranicznej radiokomunikacji lotniczej albo zagranicznej radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi.

Rozdział 3

Wymagania dla aparatury oraz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych

Art. 145. Do wymagań dla aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych w zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i

Nr 229, poz. 2275).

Art. 146. 1. Urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia końcowe wprowadzane do obrotu i używania powinny spełniać wymagania w zakresie:

1) ochrony zdrowia i bezpieczeństwa użytkownika,

2) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości lub zasobów orbitalnych w przypadku urządzeń radiowych,

3) kompatybilności elektromagnetycznej w zakresie wynikającym z ich przeznaczenia

– zwane dalej „zasadniczymi wymaganiami”.

2. Minister właściwy do spraw łączności może, zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej, w drodze rozporządzeń, ustalić dodatkowe wymagania w zakresie:

1) zapewniania ochrony tajemnicy telekomunikacji,

2) zabezpieczenia przed nieuprawnionym używaniem urządzeń,

3) umożliwienia dostępu do urządzeń lub sieci służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy,

4) przystosowania do używania przez osoby niepełnosprawne,

5) zdolności do współpracy z innymi urządzeniami telekomunikacyjnymi używanymi w sieci telekomunikacyjnej lub do niej dołączonymi, w szczególności niepowodowania uszkodzeń sieci telekomunikacyjnej lub zakłócania jej funkcjonowania

– które powinny być spełniane przez urządzenia niezależnie od zasadniczych wymagań oraz określić termin, do którego mogą być używane urządzenia wprowadzone do obrotu niespełniające wymagań ustalonych w rozporządzeniu, mając na uwadze prawidłowość funkcjonowania sieci telekomunikacyjnych i kierując się przepisami międzynarodowymi.

3. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami.

4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do:

1) urządzeń przeznaczonych do używania wyłącznie w radiokomunikacyjnej służbie amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej, w tym także zestawów części do montażu urządzeń oraz urządzeń zmodyfikowanych przez radioamatorów dla własnych potrzeb w celu używania w radiokomunikacyjnej służbie amatorskiej;

2) urządzeń przystosowanych wyłącznie do odbioru sygnałów radiofonicznych i telewizyjnych;

3) przewodów i kabli przeznaczonych do instalacji elektrycznych i telekomunikacyjnych;

4) urządzeń wyposażenia radiokomunikacyjnego objętych przepisami o wyposażeniu morskim;

5) urządzeń przeznaczonych do zastosowania w dziedzinie lotnictwa cywilnego;

6) urządzeń przeznaczonych do użytku w dziedzinie kontroli lotów i zarządzania ruchem lotniczym;

7) urządzeń przeznaczonych do użytku wyłącznie przez podmioty, o których mowa w art. 4.

Art. 147. 1. Urządzenia radiowe, wobec których państwa członkowskie stosują ograniczenia w zakresie wprowadzania ich do obrotu ze względu na pracę urządzenia w zakresie częstotliwości, których wykorzystanie nie zostało zharmonizowane na terytorium tych państw, stanowią urządzenia klasy 2 i przed wprowadzeniem do obrotu powinny być oznakowane znakiem ostrzegawczym przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.

2. Przepis ust. 1 stosuje się także do urządzeń radiowych, wobec których państwa członkowskie stosują ograniczenia w zakresie wprowadzania ich do obrotu ze względu na:

1) efektywność wykorzystania zakresów częstotliwości;

2) eliminowanie szkodliwych zaburzeń elektromagnetycznych;

3) ochronę zdrowia publicznego.

3. Telekomunikacyjne urządzenia końcowe i urządzenia radiowe, wobec których państwa członkowskie nie stosują ograniczeń w zakresie wprowadzania ich do obrotu, stanowią urządzenia klasy 1.

4. Prezes URTiP umieszcza na stronach internetowych URTiP przykładową listę urządzeń radiowych stanowiących urządzenia klasy 1.

5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, sposób i wzór oznakowania znakiem ostrzegawczym urządzeń radiowych stanowiących urządzenia klasy 2, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej3).

Art. 148. 1. Podmiot wprowadzający do obrotu aparaturę podlegającą obowiązkowej ocenie zgodności, jest obowiązany udzielić Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, wyjaśnień dotyczących aparatury podlegającej obowiązkowej ocenie zgodności, jej przeznaczenia oraz właściwości technicznych i eksploatacyjnych, a także wskazać zakres jej zastosowania, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Podmiot wprowadzający do obrotu urządzenie radiowe jest obowiązany zawiadomić Prezesa URTiP, co najmniej na 28 dni przed planowanym terminem wprowadzenia tego urządzenia do obrotu, o zamiarze wprowadzenia tego urządzenia. Zawiadomienie powinno zawierać niezbędne informacje, dotyczące przeznaczenia, właściwości technicznych i eksploatacyjnych oraz zakresu zastosowania wprowadzanego do obrotu urządzenia radiowego.

3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje urządzeń radiowych objętych obowiązkiem określonym w ust. 2, biorąc pod uwagę zakresy częstotliwości wykorzystywanych przez te urządzenia;

2) sposób, zakres i tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 2, w tym wzór formularza zgłoszenia takich informacji, biorąc pod uwagę, aby zakres

udzielanych informacji był niezbędny do prowadzenia skutecznego nadzoru nad urządzeniami radiowymi wprowadzonymi do obrotu.

3) Dyrektywa 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiokomunikacyjnych i telekomunikacyjnych urządzeń końcowych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 7.4.1999, str. 10 i n.).

4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do urządzeń telekomunikacyjnych przekazywanych do używania przez podmioty, o których mowa w art. 4.

Art. 149. Dopuszcza się eksponowanie na targach, wystawach i pokazach urządzeń telekomunikacyjnych podlegających obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami bez deklaracji zgodności i oznakowania znakiem zgodności w celu ich prezentacji, pod warunkiem uwidocznienia informacji, że wystawione urządzenie nie może być wprowadzone do obrotu ani użytkowane do czasu przeprowadzenia oceny zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami.

Art. 150. 1. Aparatura powinna być konstruowana, tak aby:

1) nie wywoływała w swoim środowisku zaburzeń elektromagnetycznych o wartościach przekraczających odporność na te zaburzenia innej aparatury występującej w tym środowisku;

2) posiadała wymaganą odporność na zaburzenia elektromagnetyczne.

2. Obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których mowa w ust. 1, zwanymi dalej

„zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej” podlega aparatura, która może wywołać zaburzenia elektromagnetyczne lub na działanie której takie zaburzenia mogą mieć wpływ.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do urządzeń wymienionych w art. 146 ust. 4.

Art. 151. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa w art. 145, jest obowiązany udostępniać, do celów kontrolnych, dokumentację związaną z oceną zgodności aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych, przez okres co najmniej 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza aparatury.

DZIAŁ VII

Tajemnica telekomunikacyjna i ochrona danych użytkowników końcowych

Art. 152. 1. Tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych, zwana dalej

„tajemnicą telekomunikacyjną”, obejmuje:

1) dane dotyczące użytkownika;

2) treść indywidualnych komunikatów;

3) dane transmisyjne, które oznaczają dane przetwarzane dla celów przekazywania komunikatów w sieciach telekomunikacyjnych lub naliczania opłat za usługi telekomunikacyjne, w tym dane lokalizacyjne, które oznaczają wszelkie dane przetwarzane w sieci telekomunikacyjnej wskazujące położenie geograficzne urządzenia końcowego użytkownika publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;

4) dane o lokalizacji, które oznaczają dane lokalizacyjne wykraczające poza dane niezbędne do transmisji komunikatu lub wystawienia rachunku;

5) dane o próbach uzyskania połączenia między określonymi zakończeniami sieci telekomunikacyjnej.

2. Zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub inne wykorzystywanie danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną przez osoby inne niż nadawca i odbiorca informacji, chyba że:

1) będzie to przedmiotem usługi lub będzie to niezbędne do jej wykonania;

2) nastąpi za zgodą nadawcy lub odbiorcy, których dane te dotyczą;

3) dokonanie tych czynności jest niezbędne w celu rejestrowania komunikatów i związanych z nimi danych transmisyjnych, stosowanego w zgodnej z prawem praktyce handlowej dla celów zapewnienia dowodów transakcji handlowej lub celów łączności w działalności handlowej;

4) będzie to konieczne z innych powodów przewidzianych ustawą lub przepisami odrębnymi.

3. Z wyjątkiem przypadków określonych ustawą, ujawnianie lub przetwarzanie treści albo danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną, narusza obowiązek zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.

4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do informacji i danych ze swojej istoty jawnych, z przeznaczenia publicznych lub ujawnionych postanowieniem sądu, postanowieniem prokuratora lub na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 153. 1. Podmiot uczestniczący w prowadzeniu działalności telekomunikacyjnej w sieciach publicznych oraz podmioty z nim współpracujące, są obowiązane do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.

2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do zachowania należytej staranności, w zakresie uzasadnionym względami technicznymi lub ekonomicznymi, przy zabezpieczaniu urządzeń telekomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych oraz zbiorów danych przed ujawnieniem tajemnicy telekomunikacyjnej.

3. Osoba, która korzystając z urządzenia radiowego lub końcowego, zapoznała się z informacją dla niej nieprzeznaczoną, jest obowiązana do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. Przepisy art. 152 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

4. Nie stanowi naruszenia tajemnicy telekomunikacyjnej zarejestrowanie przez organ wykonujący kontrolę działalności telekomunikacyjnej informacji uzyskanej w sposób, o którym mowa w ust. 3, w celu udokumentowania faktu naruszenia przepisu niniejszej ustawy.

Art. 154. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, informacje lub dane objęte tajemnicą telekomunikacyjną mogą być zbierane, utrwalane, przechowywane, opracowywane, zmieniane, usuwane lub udostępniane tylko wówczas, gdy czynności te, zwane dalej „przetwarzaniem”, dotyczą usługi świadczonej użytkownikowi albo są niezbędne do jej wykonania. Przetwarzanie w innych celach jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustawowych.

2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest uprawniony do przetwarzania następujących danych dotyczących użytkownika będącego osobą fizyczną:

1) nazwisk i imion;

2) imion rodziców;

3) miejsca i daty urodzenia;

4) adresu miejsca zameldowania na pobyt stały;

5) numeru ewidencyjnego PESEL – w przypadku obywatela Rzeczypospolitej Polskiej;

6) nazwy, serii i numeru dokumentów potwierdzających tożsamość, a w przypadku cudzoziemca, który jest obywatelem państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego – numeru paszportu lub karty pobytu;

7) zawartych w dokumentach potwierdzających możliwość wykonania zobowiązania wobec dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych wynikającego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

3. Oprócz danych, o których mowa w ust. 2, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może, za pisemną zgodą użytkownika będącego osobą fizyczną, przetwarzać inne dane tego użytkownika w związku ze świadczoną usługą, w szczególności numer ewidencji podatkowej NIP, numer konta bankowego lub karty płatniczej, adres korespondencyjny użytkownika, jeżeli jest on inny niż adres miejsca zameldowania na pobyt stały tego użytkownika, a także adres poczty elektronicznej oraz numery telefonów kontaktowych.

Art. 155. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny ponosi odpowiedzialność za naruszenie tajemnicy telekomunikacyjnej przez podmioty działające w jego imieniu.

2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługę na rzecz użytkownika końcowego innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ma prawo, w niezbędnym zakresie, otrzymywać, przekazywać i przetwarzać dane dotyczące tego użytkownika końcowego oraz dane o wykonanych na jego rzecz usługach telekomunikacyjnych.

Art. 156. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do poinformowania abonenta, z którym zawiera umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a także pozostałych użytkowników końcowych, o zakresie i celu przetwarzania danych transmisyjnych oraz innych danych ich dotyczących, a także o możliwościach wpływu na zakres tego przetwarzania.

Art. 157. Dane użytkowników końcowych mogą być przetwarzane w okresie obowiązywania umowy, a po jej zakończeniu w okresie dochodzenia roszczeń lub wykonywania innych zadań przewidzianych w ustawie lub przepisach odrębnych.

Art. 158. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych przetwarzający dane transmisyjne dotyczące abonentów i użytkowników końcowych jest obowiązany, z uwagi na realizację przez uprawnione organy zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i

porządku publicznego, dane te przechowywać przez okres 12 miesięcy. Po upływie tego okresu, dane transmisyjne są usuwane lub anonimizowane przez operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, którzy je przechowują.

2. Przetwarzanie danych transmisyjnych, niezbędnych dla celów naliczania opłat abonenta i opłat z tytułu rozliczeń operatorskich, jest dozwolone:

1) po uprzednim poinformowaniu abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju danych transmisyjnych, które będą przetwarzane przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych oraz o okresie tego przetwarzania;

2) tylko do końca okresu, o którym mowa w art. 103 ust. 2.

3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany poinformować abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju danych transmisyjnych, które będą przetwarzane oraz o okresie tego przetwarzania dla celów marketingu usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości wzbogaconej.

4. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może przetwarzać dane transmisyjne, o których mowa w ust. 3, w zakresie i przez czas niezbędny dla celów marketingu usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości wzbogaconej, jeżeli abonent lub użytkownik końcowy wyraził na to zgodę.

5. Do przetwarzania danych transmisyjnych, zgodnie z ust. 1-4, uprawnione są podmioty działające z upoważnienia operatorów publicznych sieci telekomunikacyjnych i dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, zajmujące się naliczaniem opłat, zarządzaniem ruchem w sieciach telekomunikacyjnych, obsługą klienta, systemem wykrywania nadużyć finansowych, marketingiem usług telekomunikacyjnych lub świadczeniem usług o wartości wzbogaconej. Podmioty te mogą przetwarzać dane transmisyjne wyłącznie dla celów niezbędnych przy wykonywaniu tych działań.

Art.159. 1. W celu wykorzystania danych o lokalizacji, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany:

1) uzyskać zgodę użytkownika końcowego na przetwarzanie danych o lokalizacji jego dotyczących, która, z zastrzeżeniem art. 167, może być wycofana okresowo lub w związku z konkretnym połączeniem lub

2) dokonać anonimizacji tych danych.

2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany poinformować użytkownika przed uzyskaniem jego zgody o rodzaju danych o lokalizacji, które będą przetwarzane, o celach i okresie ich przetwarzania oraz o tym, czy dane zostaną przekazane innemu podmiotowi dla celów świadczenia usługi tworzącej wartość wzbogaconą.

3. Do przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, uprawnione są podmioty:

1) działające z upoważnienia operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej;

2) działające z upoważnienia dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;

3) świadczące usługę o wartości wzbogaconej.

4. Dane o lokalizacji mogą być przetwarzane wyłącznie dla celów niezbędnych do świadczenia usług o wartości wzbogaconej lub dla marketingu tych usług.

5. Dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się na żądanie uprawnionych podmiotów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w przepisach odrębnych.

Art. 160. Podmioty działające w imieniu operatora mogą włączyć się do trwającego połączenia, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia awarii, zakłóceń lub w innym celu związanym z utrzymaniem sieci telekomunikacyjnej lub świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, pod warunkiem sygnalizacji tego faktu osobom uczestniczącym w połączeniu.

Art. 161. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do rejestracji danych o wykonanych usługach telekomunikacyjnych, w zakresie umożliwiającym ustalenie należności za wykonanie tych usług oraz rozpatrzenie reklamacji.

2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych przechowuje dane, o których mowa w ust. 1, co najmniej przez okres 12 miesięcy, a w przypadku wniesienia reklamacji – przez okres niezbędny do rozstrzygnięcia sporu.

Art. 162. 1. Dane osobowe zawarte w publicznie dostępnym spisie abonentów, zwanym dalej

„spisem”, wydawanym w formie książkowej lub elektronicznej, a także udostępniane za pośrednictwem służb informacyjnych przedsiębiorcy telekomunikacyjnego powinny być ograniczone do:

1) numeru abonenta lub znaku identyfikującego abonenta;

2) nazwiska i imion abonenta;

3) nazwy miejscowości oraz ulicy, przy której znajduje się zakończenie sieci, udostępnione abonentowi – w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej albo miejsca zameldowania abonenta na pobyt stały – w przypadku ruchomej publicznej sieci telefonicznej.

2. Abonenci, przed umieszczeniem ich danych w spisie, są informowani nieodpłatnie, o celu spisu lub telefonicznej informacji o numerach, w których ich dane osobowe mogą się znajdować, a także o możliwości wykorzystywania spisu, za pomocą funkcji wyszukiwania dostępnych w jego elektronicznej formie.

3. Zamieszczenie w spisie danych identyfikujących abonenta będącego osobą fizyczną może nastąpić wyłącznie po uprzednim wyrażeniu przez niego zgody na dokonanie tych czynności.

4. Rozszerzenie zakresu danych, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody abonenta.

5. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany udostępnić, na żądanie służb ustawowo powołanych do obsługi wywołań kierowanych na numery alarmowe, informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, poszerzone o będące w jego posiadaniu dane lokalizacyjne abonenta wywołującego połączenie z numerem alarmowym, umożliwiające niezwłoczne podjęcie interwencji.

6. Udostępnianie w spisie lub za pośrednictwem służb informacyjnych danych identyfikujących abonentów innych niż wymienieni w ust. 3 nie może naruszać słusznych interesów tych podmiotów.

7. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany zabezpieczyć spisy wydawane w formie elektronicznej w sposób uniemożliwiający wykorzystanie zawartych w nich danych niezgodnie z przeznaczeniem.

8. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany informować abonenta o przekazaniu danych innym przedsiębiorcom, w celu publikacji spisu lub świadczenia usługi informacji o numerach telefonicznych.

Art. 163. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest uprawniony do udzielania informacji o numerach abonentów lub powierzenia tej czynności innemu podmiotowi z zachowaniem wszystkich warunków i ograniczeń przewidzianych w przepisach niniejszego rozdziału.

Art. 164. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom końcowym możliwość prezentacji identyfikacji zakończenia sieci, z którego inicjowane jest połączenie, zwanej dalej „prezentacją identyfikacji linii wywołującej”, przed dokonaniem połączenia.

2. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej umożliwiającej prezentację identyfikacji linii wywołującej, jest obowiązany zapewnić, za pomocą prostych środków:

1) użytkownikowi końcowemu wywołującemu – możliwość wyeliminowania prezentacji identyfikacji linii wywołującej u użytkownika końcowego wywoływanego podczas wywołania i połączenia;

2) abonentowi wywołującemu – możliwość wyeliminowania prezentacji identyfikacji linii wywołującej u użytkownika końcowego wywoływanego podczas wywołania i połączenia lub w sposób trwały u operatora, do którego sieci jest przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług;

3) abonentowi wywoływanemu – możliwość eliminacji dla połączeń przychodzących prezentacji identyfikacji linii wywołującej, o ile będzie to technicznie możliwe, a jeżeli taka prezentacja jest dostępna przed rozpoczęciem połączenia przychodzącego, także możliwość blokady połączeń przychodzących od abonenta lub użytkownika końcowego stosującego eliminację prezentacji identyfikacji linii wywołującej.

3. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej zapewniającej prezentację identyfikacji zakończenia sieci, do której zostało przekierowane połączenie, zwaną dalej

„prezentacją identyfikacji linii wywoływanej”, jest obowiązany zapewnić abonentowi wywoływanemu możliwość eliminacji, za pomocą prostych środków, prezentacji identyfikacji linii wywoływanej u użytkownika końcowego wywołującego.

4. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej zapewniającej automatyczne przekazywanie wywołań jest obowiązany zapewnić abonentowi możliwość zablokowania, za pomocą prostych środków, automatycznego przekazywania przez osobę trzecią wywołań do urządzenia końcowego tego abonenta.

5. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany do poinformowania abonentów, że wykorzystywana przez niego sieć zapewnia prezentację identyfikacji linii wywołującej lub wywoływanej, a także o możliwościach, o których mowa w ust. 2-4.

6. Z tytułu korzystania przez abonenta z możliwości eliminacji lub blokowania, o których mowa w ust. 2-4, nie pobiera się opłat.

7. Eliminacja prezentacji identyfikacji linii wywołującej może być anulowana:

1) na żądanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, a także uprawnionych podmiotów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach;

2) przez dostawcę usług zapewniającego przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej lub operatora, do którego sieci został przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej, na wniosek abonenta, jeżeli wnioskujący uprawdopodobni, że do jego urządzenia końcowego są kierowane połączenia uciążliwe lub zawierające groźby, w celu identyfikacji numerów użytkowników końcowych wywołujących tego abonenta.

8. Operatorzy publicznej sieci telefonicznej są obowiązani do zapewnienia dostępu do identyfikacji rozmów przychodzących oraz danych dotyczących lokalizacji, bez uprzedniej zgody zainteresowanych abonentów lub użytkowników końcowych, jeżeli jest to konieczne do umożliwienia służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy wykonywania ich zadań w możliwie najbardziej efektywny sposób.

9. Dane identyfikujące użytkowników wywołujących, w przypadkach, o których mowa w ust. 7, są rejestrowane przez operatora na żądanie:

1) służb i podmiotów, o których mowa w ust. 7 pkt 1;

2) abonenta, o którym mowa w ust. 7 pkt 2.

10. Dane, o których mowa w ust. 7, pozostają w dyspozycji operatora, który udostępnia je podmiotom, o których mowa w art. 172 ust. 2, wykonującym zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach.

11. Użytkownik końcowy ponoszący koszty połączeń przychodzących nie może otrzymywać danych umożliwiających pełną identyfikację numeru wywołującego.

12. Prezes URTiP na uzasadniony wniosek operatora może, w drodze decyzji, ustalić okres przejściowy na wprowadzenie usługi blokady połączeń przychodzących od abonenta lub użytkownika, stosującego eliminację prezentacji identyfikacji linii wywołującej, o której mowa w ust. 2 pkt 3. O wprowadzeniu okresu przejściowego Prezes URTiP powiadamia Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw finansów publicznych, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu.

Art. 165. 1. Zakazane jest używanie automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, chyba że użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę.

2. Przepis ust. 1 nie narusza zakazów i ograniczeń dotyczących przesyłania niezamówionej informacji handlowej wynikających z odrębnych ustaw.

Art. 166. 1. Podmioty świadczące usługi drogą elektroniczną mogą przechowywać informacje w urządzeniach abonenta lub użytkownika końcowego przeznaczonych do korzystania z tych usług lub korzystać z informacji zgromadzonych w tych urządzeniach pod warunkiem, że abonent lub użytkownik końcowy:

1) zostanie poinformowany w sposób jasny i wyczerpujący, w szczególności o celu tych czynności;

2) uprzednio wyrazi zgodę na dokonanie tych czynności.

2. Warunków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli:

1) przechowywanie oraz dostęp do informacji, o których mowa w ust. 1, jest konieczne do wykonania lub ułatwienia transmisji komunikatu za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej i abonent lub użytkownik końcowy wyraził na to zgodę;