U S T AWA
Projekt - 20 kwietnia 2016 r.
U S T AWA
z dnia 2016 r.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Tworzy się Straż Ochrony Kolei, zwaną dalej „SOK”, jednolitą umundurowaną i uzbrojoną formację, przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych.
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, ustawę z dnia 26 października 1982 o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ustawę z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, ustawę z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ustawę z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, ustawę z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, ustawę z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach, ustawę z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy i ich rodzin, ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawę z dnia 21 czerwca 1996 r. o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i pracowników urzędów nadzorowanych przez tego ministra, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy, ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustawę z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, ustawę z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw, ustawę z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe”, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym, ustawę z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, ustawę z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r.
o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, ustawę z dnia 28 marca 2003 r.
o transporcie kolejowym, ustawę z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawę z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, ustawę z dnia
2. Nazwa „Straż Ochrony Kolei”, jej skrót „SOK” oraz znak graficzny Straży Ochrony Kolei przysługują wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór znaku graficznego SOK, uwzględniając w nim wizerunek orła białego ustalony dla godła państwowego oraz ustalając kolorystykę tego znaku.
Art. 2. 1. Do podstawowych zadań SOK na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych należy:
1) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego;
2) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra;
3) zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń;
4) rozpoznawanie i wykrywanie przestępstw, o których mowa w art. 157, art. 158 § 1, art. 160, art. 162, art. 163 § 1 i 2, art. 164, art. 172, art. 174, art. 177, art. 178a, art. 180, art. 190, art. 191, art. 193, art. 212, art. 216, art. 217, art. 222, art, 223, art. 226, art. 227, art. 254 § 1, art. 270, art. 275, art. 276, art. 278 § 1, art. 279 § 1, art. 280, art. 281, art. 284
§ 1, art. 288 § 1 i 2, art. 291 i art. 292 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. poz. 553, z późn. zm.2)) oraz ściganie ich sprawców;
5) rozpoznawanie i wykrywanie wykroczeń, o których mowa w:
a) art. 50, art. 50a, art. 51, art. 52, art. 52a, art. 54, art. 56 – 58, art. 63a, art. 64- 66,
art. 69-79, art. 82, art. 83, art. 85, art. 89, art. 92, art. 99 § 2, art. 104, art. 106-108,
20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych, ustawę z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, ustawę z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych, ustawę z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych, ustawę z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności, ustawę z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, ustawę z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, ustawę z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą oraz ustawę z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. poz. 931, z 2000 r. poz. 580, 717, 852 i 1027, z 2001 r. poz. 1071 i 1149, z 2002 r. poz. 676, z 2003 r. poz. 155, 1061 i 1188, z 2004 r. poz. 514, 626, 889, 2405 i 2641, z 2005 r. poz. 70, 461, 680, 821, 1181, 1203, 1363, 1416 i 1479, z 2006 r. poz. 118, 467, 659, 708, 711, 1009, 1013, 1192, 1647 i 1648, z 2007 r. poz. 116, 432, 539, 589, 664, 766, 849 i 903, z 2008 r. poz. 162, 648, 686, 802, 1133, 1308, 1344, 1485, 1571 i 1651, z 2009 r. poz. 39, 104, 171, 585, 716, 1051, 1178, 1323, 1375, 1474 i 1589, z 2010 r. poz. 46, 626, 669, 826, 842, 1228 i 1307, z 2011 r. poz. 245, 246, 273, 654, 678, 829, 1135, 1280, 1430, 1431, 1438 i 1645, z 2012 r. poz. 886, 1091, 1101, 1327, 1426, 1447 i 1529, z 2013 r. poz. 480, 765, 849, 1247, 1262, 1282 i 1650, z 2014 r. poz. 85, 384, 694, 1375 i 1556, z 2015 r. poz. 21, 290, 396, 1185, 1186, 1334, 1788, 1855 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 178, 189 i 437.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. poz. 1485, 1634 i 1707.
b) art. 431 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2015 r. poz. 487),
c) art. 87a ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 915),
d) art. 13 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 298 i 1916),
oraz ściganie ich sprawców;
6) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych;
7) kontrola ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym;
8) współdziałanie z formacjami ochronnymi wykonującymi ochronę osób lub mienia na obszarze kolejowym;
9) współdziałanie z organami administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, państwowymi oraz innymi jednostkami organizacyjnymi w zakresie realizacji ich zadań na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;
10) zabezpieczenie miejsca popełnienia przestępstwa, wykroczenia – jeżeli zachodzi potrzeba podjęcia czynności wykraczających poza uprawnienia SOK, katastrofy lub innego podobnego zdarzenia albo miejsc zagrożonych takim zdarzeniem przed dostępem osób postronnych lub zniszczeniem śladów i dowodów, do momentu przybycia właściwych służb lub organów, a także ustalenie, w miarę możliwości, świadków zdarzenia;
11) współdziałanie z organami i instytucjami Unii Europejskiej oraz innych państw właściwymi w zakresie zadań SOK.
2. SOK może wykonywać swoje zadania poza obszarem kolejowym, pociągami i innymi pojazdami kolejowymi w następujących przypadkach:
1) w celu ochrony jakiegokolwiek dobra chronionego prawem przed bezpośrednimi, bezprawnymi zamachami;
4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. 1741, 1753, 1777 i 1893.
5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 888 i 1238, z 2014 r. poz. 695, 1101 i 1322 oraz z 2015 r. poz. 87, 122, 933, 1045, 1688, 1936 i 2281.
2) bezpośredniego pościgu za osobą, w stosunku do której istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia czynu zabronionego;
3) konieczności doprowadzenia osoby zatrzymanej bądź ujętej do jednostki Policji, Żandarmerii Wojskowej lub Straży Granicznej;
4) przeprowadzania kontroli w punktach zbierania odpadów metali w zakresie pochodzenia metali z infrastruktury oraz taboru kolejowego;
5) prowadzenia czynności wyjaśniających w sprawach o wykroczenia i czynności w postepowaniach przygotowawczych;
6) doprowadzenia osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub placówki, podmiotu leczniczego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób;
7) obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych podejmowanych na podstawie ustawy - także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom;
8) współdziałania z polskimi oraz zagranicznymi organami i służbami właściwymi w sprawach bezpieczeństwa i porządku publicznego.
3. SOK może wykonywać swoje zadania poza obszarem kolejowym, pociągami i innymi pojazdami kolejowymi w przypadkach o których mowa w ust. 2 pkt 4-7, gdy czynności te są niezbędne do wykonywania zadań określonych w ust. 1.
Art. 3. Organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego oraz państwowe jednostki organizacyjne, w zakresie swojego działania, są zobowiązane współdziałać z SOK.
Rozdział 2
Organy i organizacja Straży Ochrony Kolei
Art. 4. 1. Centralnym organem administracji rządowej, właściwym w sprawach ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych jest Komendant Główny Straży Ochrony Kolei, zwany dalej
„Komendantem Głównym SOK”, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
2. Komendant Główny SOK jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei, zwanych dalej „funkcjonariuszami SOK”.
3. Komendanta Głównego SOK powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
4. Zastępców Komendanta Głównego SOK, powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego SOK.
5. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta Głównego SOK, minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie obowiązków Komendanta Głównego SOK, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z jego zastępców.
6. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Komendanta Głównego SOK, minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, jednak na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, powierza pełnienie obowiązków Komendanta Głównego SOK jednemu z jego zastępców.
7. Na stanowiska, o których mowa w ust. 3 i 4 mogą być powołani tylko funkcjonariusze SOK, którzy posiadają, co najmniej 5 letni staż służby w SOK.
Art. 5. 1. Organem administracji rządowej na obszarze województwa w sprawach, o których mowa w art. 4 ust. 1 jest wojewoda działający za pośrednictwem komendanta regionalnego SOK występującego w jego imieniu albo komendant regionalny SOK działający w imieniu własnym w sprawach wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i administracyjno-porządkowych z zakresu:
1) zapobiegania popełnianiu przestępstw i wykroczeń,
2) rozpoznawania i wykrywania wykroczeń oraz ścigania ich sprawców;
3) wydawania indywidualnych aktów administracyjnych, jeżeli ustawy tak stanowią.
2. Terytorialny zasięg działania organów, o których mowa w ust. 1, odpowiada zasadniczemu podziałowi administracyjnemu Państwa na województwa.
Art. 6. 1. Do zakresu działania Komendanta Głównego SOK należy w szczególności:
1) kierowanie prowadzonymi przez SOK działaniami w zakresie ochrony życia i zdrowia ludzi oraz mienia, bezpieczeństwa i porządku publicznego na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;
2) analizowanie zagrożeń bezpieczeństwa na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;
3) nadawanie regulaminów organizacyjnych komórkom organizacyjnym Komendy Głównej Straży Ochrony Kolei, zwanej dalej „Komendą Główną SOK”, komendom regionalnym SOK, komendom rejonowym SOK oraz nadawanie statutów ośrodkom szkolenia SOK;
4) organizowanie i określanie zasad szkolenia i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy oraz pracowników;
5) sprawowanie nadzoru nad terenowymi organami SOK, komendami rejonowymi SOK oraz ośrodkami szkolenia SOK;
6) udział w przygotowywaniu projektu budżetu państwa w zakresie dotyczącym SOK, zgodnie z odrębnymi przepisami;
7) współdziałanie w zakresie realizowanych zadań z zarządcami i przewoźnikami kolejowymi oraz organami jednostek samorządu terytorialnego;
8) współpraca z Policją, Strażą Graniczną, Biurem Ochrony Rządu, Żandarmerią Wojskową, strażami gminnymi (miejskimi), organami kontroli skarbowej i organami celnymi.
2. Komendant Główny SOK określa:
1) metody i formy wykonywania zadań SOK, w zakresie nieobjętym innymi przepisami wydanymi na podstawie ustawy;
2) programy szkoleń zawodowych i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy oraz pracowników;
3) szczegółowe zasady szkolenia zwierząt wykorzystywanych do realizacji zadań SOK, a także normy ich wyżywienia;
4) zasady etyki zawodowej funkcjonariuszy, po zasięgnięciu opinii związku zawodowego funkcjonariuszy SOK.
Art. 7. 1. Terenowym organem SOK jest komendant regionalny SOK, który kieruje właściwą komendą regionalną SOK.
2. W skład struktury organizacyjnej SOK wchodzą następujące jednostki organizacyjne:
1) Komenda Główna SOK;
2) komendy regionalne SOK;
3) komendy rejonowe SOK;
4) ośrodki szkolenia SOK.
3. W jednostkach organizacyjnych SOK mogą być zatrudnieni pracownicy, do których stosuje się:
6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 211, 1220 i 1269 oraz z 2016 r. poz. 34.
2) przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 269, z 2014 r. poz. 1199 oraz z 2015 r. poz. 1220).
Art. 8. 1. Zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1-6 i 9 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 wykonują wyłącznie funkcjonariusze.
2. Zadania dyrektora generalnego urzędu przewidziane w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej oraz w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych w stosunku do pracowników zatrudnionych w:
1) Komendzie Głównej SOK – wykonuje Komendant Główny SOK;
2) komendzie regionalnej oraz komendzie rejonowej SOK – wykonuje właściwy miejscowo komendant regionalny SOK;
3) ośrodku szkolenia SOK – komendant ośrodka szkolenia SOK.
Art. 9. 1. Komendanta regionalnego SOK powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego SOK złożony po zasięgnięciu opinii wojewody.
2. Komendant Główny SOK, na wniosek komendanta regionalnego SOK, powołuje i odwołuje zastępców komendanta regionalnego SOK.
3. W razie zwolnienia stanowiska komendanta regionalnego SOK, Komendant Główny SOK, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie jego obowiązków, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z zastępców, a w razie braku zastępców - wyznaczonemu funkcjonariuszowi.
4. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez komendanta regionalnego SOK, Komendant Główny SOK, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, nie dłużej jednak niż na okres 6 miesięcy, powierza pełnienie jego obowiązków jednemu z zastępców, a w razie braku zastępców - wyznaczonemu funkcjonariuszowi.
5. Na stanowiska, o których mowa w ust. 1 i 2 mogą być powołani tylko funkcjonariusze SOK, którzy posiadają, co najmniej 5 letni staż służby w SOK.
Art. 10. 1. Komendanta ośrodka szkolenia SOK, powołuje i odwołuje Komendant Główny SOK.
2. Komendant Główny SOK, na wniosek komendanta ośrodka szkolenia SOK, powołuje i odwołuje zastępców komendanta ośrodka szkolenia SOK.
3. W razie zwolnienia stanowiska komendanta ośrodka szkolenia SOK Komendant Główny SOK, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie jego obowiązków, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, jednemu z zastępców, a w razie braku zastępców - wyznaczonemu funkcjonariuszowi.
4. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji komendanta ośrodka szkolenia SOK, Komendant Główny SOK, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, powierza pełnienie jego obowiązków jednemu z zastępców, a w razie braku zastępców - wyznaczonemu funkcjonariuszowi.
5. Na stanowiska, o których mowa w ust. 1 i 2 mogą być powołani tylko funkcjonariusze SOK, którzy posiadają, co najmniej 5 letni staż służby w SOK.
Art. 11. 1. Komendanta rejonowego SOK powołuje i odwołuje komendant regionalny SOK.
2. Komendant regionalny SOK, na wniosek komendanta rejonowego SOK, może powołać zastępcę komendanta rejonowego SOK. Komendant regionalny SOK, na wniosek komendanta rejonowego SOK, odwołuje zastępcę komendanta rejonowego SOK.
3. W razie zwolnienia stanowiska komendanta rejonowego SOK właściwy komendant regionalny SOK, do czasu powołania nowego komendanta, powierza pełnienie jego obowiązków, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, wyznaczonemu funkcjonariuszowi.
4. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji komendanta rejonowego SOK, właściwy komendant regionalny SOK, do czasu ustania przeszkody w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego komendanta, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, powierza pełnienie jego obowiązków wyznaczonemu funkcjonariuszowi.
5. Na stanowiska, o których mowa w ust. 1 i 2 mogą być powołani tylko funkcjonariusze SOK, którzy posiadają, co najmniej 5 letni staż służby w SOK.
Art. 12. 1. Odwołać ze stanowiska, o którym mowa w art. 4 ust. 3 i 4, art. 9 ust. 1 i 2,
art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 11 ust. 1 i 2, można w każdym czasie.
2. Funkcjonariusza SOK odwołanego ze stanowiska przenosi się do dyspozycji przełożonego uprawnionego do odwołania go ze stanowiska, z zastrzeżeniem, że funkcjonariusza SOK odwołanego ze stanowiska komendanta regionalnego SOK i komendanta ośrodka szkolenia SOK przenosi się do dyspozycji Komendanta Głównego SOK.
Funkcjonariusz SOK przez okres 3 miesięcy ma prawo do uposażenia w wysokości przysługującej przed odwołaniem.
Art. 13. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi komendy regionalne SOK, uwzględniając nadanie im nazwy, określenie siedziby oraz terytorialnego zasięgu działania.
2. Komendant Główny SOK, w drodze zarządzenia:
1) tworzy i znosi ośrodki szkolenia SOK, uwzględniając nadanie im nazwy, określenie siedziby oraz zakresu działania,
2) określa liczbę i rodzaj etatów w jednostkach organizacyjnych SOK,
3) określa szczegółowy zakres zadań terenowych organów SOK oraz organizację Komendy Głównej SOK, komend regionalnych SOK, komend rejonowych SOK oraz ośrodków szkolenia SOK.
3. Komendant Główny SOK może, w drodze zarządzenia, określać wzory symboli jednostek organizacyjnych SOK.
4. Komendant regionalny SOK tworzy i znosi komendy rejonowe SOK, uwzględniając nadanie im nazwy, określenie siedziby oraz terytorialnego zasięgu działania. W komendach rejonowych SOK służbę pełni co najmniej 9 funkcjonariuszy SOK.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób naliczeń etatowych w SOK, uwzględniając terytorialny zasięg działania jednostek organizacyjnych, występujące zagrożenia i specyfikę służby w tych jednostkach, w celu zapewnienia optymalnej obsady etatowej dla realizacji nałożonych zadań ustawowych.
Art. 14. 1. Komendant Główny SOK, komendant regionalny SOK, komendant rejonowy SOK oraz komendant ośrodka szkolenia SOK wykonują swoje zadania przy pomocy podległych im jednostek organizacyjnych SOK.
2. Komendant regionalny SOK oraz komendant rejonowy SOK są przełożonymi funkcjonariuszy na terenie swojego działania.
3. Komendant ośrodka szkolenia SOK jest przełożonym wszystkich podległych mu funkcjonariuszy.
Art. 15. 1. W postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji SOK, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant regionalny SOK.
2. W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i uprawnień, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, organem wyższego stopnia jest Komendant Główny SOK.
Art. 16. 1. Komendant Główny SOK, do dnia 31 marca każdego roku, składa roczne sprawozdanie ze swojej działalności, a także informację o stanie porządku i bezpieczeństwa publicznego na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
2. Komendanci regionalni SOK, do dnia 31 marca każdego roku, składają roczne sprawozdania ze swojej działalności, a także informacje o stanie porządku i bezpieczeństwa publicznego na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, właściwym wojewodom. W razie zagrożenia bezpieczeństwa publicznego lub zakłócenia porządku publicznego sprawozdania i informacje składa się wojewodzie niezwłocznie na każde jego żądanie.
3. Komendanci regionalni SOK są obowiązani udostępniać komisji bezpieczeństwa i porządku, na żądanie jej przewodniczącego, dokumenty i informacje dotyczące pracy SOK na terenie powiatu, z wyjątkiem akt personalnych pracowników i funkcjonariuszy, oraz akt w indywidualnych sprawach administracyjnych.
Art. 17. 1. SOK prowadzi ewidencję:
1) etatów;
2) wyposażenia, w tym środków przymusu bezpośredniego, broni palnej, amunicji, środków technicznych służących do obserwowania i rejestrowania obrazu zdarzeń, pojazdów;
3) wyników działań SOK.
2. Ewidencja może być prowadzona w systemie informatycznym.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób prowadzenia ewidencji, uwzględniając dane podlegające wpisowi oraz możliwość prowadzenia ewidencji w systemie informatycznym.
Art. 18. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:
1) wzory i normy umundurowania, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych funkcjonariuszy;
2) zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak;
3) normy umundurowania;
4) wzór i tryb nadawania sztandaru jednostkom organizacyjnym SOK;
5) wzór odznak SOK oraz szczegółowe zasady i tryb ich nadawania funkcjonariuszom;
uwzględniając rodzaj noszonego przez funkcjonariusza umundurowania, opis poszczególnych części umundurowania oraz sposób noszenia orderów, odznaczeń, medali, odznak i symbolu oraz przypadki, w których funkcjonariusz obowiązany jest zwrócić przedmioty umundurowania lub ich równowartość.
Art. 19. Dzień 18 listopada ustanawia się Świętem SOK.
Art. 20. W zakresie określonym w przepisach odrębnych działalność duszpasterska w SOK prowadzona jest na podstawie porozumień Komendanta Głównego SOK z przedstawicielami właściwego kościoła lub związku wyznaniowego.
Art. 21. 1. Koszty związane z funkcjonowaniem SOK pokrywane są z budżetu państwa.
2. Jednostki samorządu terytorialnego, państwowe jednostki organizacyjne, stowarzyszenia, fundacje, banki oraz instytucje ubezpieczeniowe, jak również zarządcy infrastruktury kolejowej lub przewoźnicy kolejowi, mogą uczestniczyć w pokrywaniu wydatków inwestycyjnych, modernizacyjnych lub remontowych oraz kosztów utrzymania i funkcjonowania jednostek organizacyjnych SOK, a także zakupu niezbędnych dla ich potrzeb towarów i usług.
3. Sejmik województwa, rada powiatu, rada gminy, jak również zarządcy infrastruktury kolejowej lub przewoźnicy kolejowi, mogą przekazać, na warunkach określonych w porozumieniu zawartym między tymi podmiotami a właściwym komendantem SOK, środki finansowe z przeznaczeniem na:
1) nagrody dla funkcjonariuszy za osiągnięcia w służbie;
2) rekompensatę pieniężną za czas służby przekraczający normę określoną w art. 46 ust. 2.
4. Porozumienie, o którym mowa w ust. 3, określa w szczególności:
1) rodzaje ustawowych zadań SOK, finansowanych na podstawie porozumienia, za wykonywanie których może być przyznana nagroda za osiągnięcia w służbie;
2) wysokość oraz tryb i terminy przekazywania środków finansowych, o których mowa w ust. 3;
3) sposób dokonywania oceny prawidłowości wykonania porozumienia.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki porozumienia, o którym mowa ust. 3, uwzględniając racjonalne gospodarowanie środkami.
Art. 22. 1.Tworzy się Fundusz Wsparcia SOK, zwany dalej „Funduszem”, składający się z funduszy: centralnego, regionalnych i ośrodków szkolenia SOK.
2. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.
3. Środki finansowe uzyskane przez SOK od podmiotów, o których mowa w art. 21 ust. 2 i 3, na podstawie porozumień zawartych przez:
1) Komendanta Głównego SOK – są przychodami funduszu centralnego;
2) komendantów regionalnych SOK – są przychodami funduszy regionalnych;
3) komendantów ośrodków szkolenia SOK – są przychodami funduszy ośrodków szkolenia SOK.
4. Środki Funduszu są przeznaczone na:
1) pokrywanie wydatków inwestycyjnych, modernizacyjnych lub remontowych oraz kosztów utrzymania i funkcjonowania jednostek organizacyjnych SOK;
2) zakup niezbędnych na ich potrzeby towarów i usług;
3) nagrody dla funkcjonariuszy za osiągnięcia w służbie.
5. Środkami Funduszu dysponują:
1) Komendant Główny SOK – w zakresie funduszu centralnego;
2) komendanci regionalni SOK – w zakresie funduszy regionalnych;
3) komendanci ośrodków szkolenia SOK – w zakresie funduszy ośrodków szkolenia SOK.
Art. 23. 1. Komendant Główny SOK sporządza łączny plan finansowy i łączne sprawozdanie finansowe Funduszu.
2. Zmiany kwot przychodów i kosztów Funduszu ujętych w planie finansowym Funduszu oraz przeniesienia wydatków pomiędzy poszczególnymi pozycjami planu dokonuje dysponent środków Funduszu.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarki finansowej Funduszu oraz tryb i terminy sporządzania jego planów i sprawozdań finansowych, uwzględniając postanowienia umów i porozumień oraz racjonalne gospodarowanie środkami.
Rozdział 3
Zakres uprawnień Straży Ochrony Kolei
Art. 24. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 2, funkcjonariusze SOK wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-
-porządkowe.
2. SOK wykonuje również czynności na polecenie sądu lub prokuratora w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach.
3. Funkcjonariusze SOK wykonują czynności tylko w zakresie właściwości SOK i w tym zakresie przysługują im uprawnienia procesowe Policji, wynikające z przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego.
4. Funkcjonariusze SOK podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, mają obowiązek poszanowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka niezależnie od jego narodowości, pochodzenia, sytuacji społecznej, przekonań politycznych lub religijnych albo światopoglądowych.
Art. 25. 1. Funkcjonariusze SOK wykonując czynności, o których mowa w art. 24 ust. 1– 2, mają prawo:
1) prowadzenia czynności wyjaśniających, kierowania wniosków o ukaranie do sądu, oskarżania przed sądem i wnoszenia środków odwoławczych – w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia;
2) nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia określone w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia;
3) udzielania pouczeń, zwracania uwagi, ostrzegania lub wydawania poleceń porządkowych;
4) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;
5) zatrzymywania osób w przypadkach i trybie określonym w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
6) pobierania od osób odcisków linii papilarnych lub wymazu ze śluzówki policzków:
a) w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego oraz ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2014 r. poz. 24 oraz z 2015 r. poz. 396),
b) w celu identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz osób usiłujących ukryć swoją tożsamość, jeżeli ustalenie tożsamości w inny sposób nie jest możliwe,
c) za ich zgodą - w celu identyfikacji osób zaginionych lub zwłok ludzkich
o nieustalonej tożsamości;
7) pobierania odcisków linii papilarnych lub materiału biologicznego ze zwłok ludzkich
o nieustalonej tożsamości;
8) przeszukiwania osób i pomieszczeń w przypadkach i trybie określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego;
9) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia, w celu niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji lub Straży Granicznej;
10) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku, na obszarze kolejowym, w szczególności na dworcach pociągach i innych pojazdach kolejowych, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;
11) zatrzymywania i kontroli pojazdów poruszających się na obszarze kolejowym i przyległym pasie gruntu w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia przy użyciu tego środka transportu lub przez osobę znajdującą się w tym pojeździe oraz w przypadku określonym w art. 2 ust. 2 pkt 2;
12) prowadzenia wyszukiwania informacji za pośrednictwem Krajowego Punktu Kontaktowego, na zasadach określonych w art. 80k-80r ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.7)), w celu wykonywania zadań w zakresie kontroli ruchu drogowego, o których mowa w art. 129l tej ustawy;
13) badania stanu trzeźwości pracownika w trybie określonym w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r. poz. 487);
14) doprowadzenia osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub placówki, podmiotu leczniczego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób;
15) obserwowania i rejestrowania, przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń, w miejscach publicznych i na obszarach kolejowych, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-
-porządkowych podejmowanych na podstawie ustawy - także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom, gdy czynności te są niezbędne do wykonywania zadań, o których mowa w art. 2;
7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1448, z 2013 r. poz. 700, 991, 1446 i 1611, z 2014 r. poz. 312, 486, 529, 768, 822 i 970, z 2015 r. poz. 211, 541, 591, 933, 1038, 1045, 1273, 1326, 1335, 1830, 1844, 1893, 2183 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 266 i 352.
16) kontroli punktów zbierania odpadów metali, a w przypadku stwierdzenia przyjęcia metali pochodzących z infrastruktury oraz taboru kolejowego bez zachowania wymogów określonych w przepisach o odpadach, wystąpienia do właściwego organu o cofnięcie zezwolenia na prowadzenie tego punktu;
17) przebywania i poruszania się na gruntach bez uzyskiwania zgody ich właścicieli lub użytkowników oraz przemieszczania się przez pola uprawne w czasie bezpośredniego pościgu, jeżeli nie ma możliwości korzystania z dróg lub korzystanie z nich znacząco utrudniłoby pościg;
18) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa;
19) zwracania się o niezbędną pomoc do innych podmiotów gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.
2. Osobę zatrzymaną umieszcza się w pomieszczeniu jednostki organizacyjnej Policji, Żandarmerii Wojskowej lub Straży Granicznej przeznaczonym dla osób zatrzymanych.
3. Osobie zatrzymanej na podstawie ust. 1 pkt 5 przysługują uprawnienia przewidziane dla osoby zatrzymanej w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego.
4. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne.
5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w przypadku uzasadnionej potrzeby, badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.
6. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostały podjęte.
7. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy wykonywaniu uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 15-19, wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach oraz tryb i formy ich dokumentowania, a także podmioty właściwe w tych sprawach, mając na względzie zapewnienie skuteczności działań podejmowanych przez SOK oraz poszanowanie praw osób, wobec których działania te są
podejmowane oraz uwzględniając dostosowanie sposobu i form przeprowadzania czynności do rodzaju działań podejmowanych przez funkcjonariuszy SOK.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania badań lekarskich w sytuacjach, o których mowa w ust. 5, uwzględniając przypadki uzasadniające potrzebę niezwłocznego udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy lub potrzebę poddania jej niezbędnym badaniom lekarskim, czas i organizację tych badań oraz sposób ich dokumentowania.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia tryb przekazywania osób zatrzymanych, w trybie ust. 1 pkt 5, do pomieszczeń dla osób zatrzymanych znajdujących się w jednostkach organizacyjnych Policji, Żandarmerii Wojskowej i Straży Granicznej uwzględniając formę dokumentowania czynności oraz ekonomikę działań.
Art. 26. 1. Funkcjonariusz SOK, który przystępuje do czynności służbowych, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 4, 5, 9-11 oraz 16–19, jest obowiązany:
1) podać nazwę formacji, stopień, imię i nazwisko; a jeżeli jest nieumundurowany, obowiązany jest okazać ponadto legitymację służbową w taki sposób, aby osoba, wobec której podejmuje czynność służbową, miała możliwość odczytania numeru i nazwy organu wydającego legitymację oraz nazwiska funkcjonariusza SOK;
2) podać podstawę prawną oraz przyczynę podjęcia czynności służbowej;
3) na żądanie osoby, wobec której podjęto czynności służbowe, umożliwić odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1;
4) po zakończeniu wykonywania czynności służbowych, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 4, 5, 9-11, 16 i 17, funkcjonariusz SOK informuje osobę, wobec której je podjęto,
o prawie złożenia zażalenia do właściwego miejscowo prokuratora na sposób przeprowadzenia tych czynności.
2. Funkcjonariusz SOK ustala tożsamość osoby legitymowanej na podstawie:
1) dowodu osobistego;
2) paszportu;
3) zagranicznego dokumentu tożsamości;
4) innego niebudzącego wątpliwości dokumentu zaopatrzonego w fotografię i oznaczonego numerem lub serią;
5) oświadczenia innej osoby, której tożsamość została ustalona na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1–4.
3. W przypadku legitymowania osoby lub osób znajdujących się w pojeździe, funkcjonariusz SOK może, ze względów bezpieczeństwa, żądać opuszczenia pojazdu przez tę osobę oraz inne osoby znajdujące się w pojeździe.
4. Funkcjonariusz SOK może odstąpić od legitymowania osoby, która jest mu znana osobiście.
5. W przypadku następującego bezpośrednio po sobie legitymowania z tej samej przyczyny kolejnych osób znajdujących się w pobliżu, umundurowany funkcjonariusz SOK jednokrotnie wykonuje czynności określone w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, łącznie wobec wszystkich tych osób.
Art. 27. 1. Funkcjonariusz SOK przy zatrzymywaniu osoby jest obowiązany podjąć wobec niej następujące czynności:
1) określone w art. 26 ust. 1;
2) sprawdzić, czy osoba zatrzymywana posiada przy sobie broń lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia albo przedmioty mogące stanowić dowody w postępowaniu lub podlegające przepadkowi;
3) odebrać broń i przedmioty, o których mowa w pkt 2;
4) wylegitymować osobę zatrzymywaną;
5) poinformować osobę zatrzymywaną o zatrzymaniu oraz uprzedzić o obowiązku podporządkowania się wydawanym poleceniom, a także o możliwości użycia środków przymusu bezpośredniego w przypadku niepodporządkowania się wydanym poleceniom;
6) doprowadzić osobę zatrzymaną do jednostki organizacyjnej Policji, Żandarmerii Wojskowej lub Straży Granicznej.
2. W przypadku zatrzymywania osoby, co do której z posiadanych informacji lub okoliczności faktycznych wynika, że może posiadać broń palną lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, albo mogące stanowić dowody w postępowaniu lub podlegające przepadkowi, funkcjonariusz SOK przystępując do zatrzymania, poprzedza je okrzykiem „STRAŻ OCHRONY KOLEI”, a następnie wykonuje czynności określone w ust. 1.
3. Funkcjonariusz SOK jest obowiązany udzielić, w granicach dostępnych środków, pierwszej pomocy osobie zatrzymanej, która ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność.
4. Osobie zatrzymanej należy zapewnić także badanie lekarskie w przypadku:
1) określonym w ust. 3;
2) żądania przez osobę zatrzymaną niezwłocznego zbadania przez lekarza;
3) oświadczenia osoby zatrzymanej, że cierpi ona na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby życiu lub zdrowiu;
4) gdy z posiadanych przez SOK informacji lub z okoliczności zatrzymania wynika, że osoba zatrzymana jest chora zakaźnie;
5) zatrzymania kobiety ciężarnej.
5. Czynności określone w ust. 1–4 funkcjonariusz wykonuje odpowiednio w stosunku do osoby ujętej w rozumieniu art. 25 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Art. 28. 1. Po dokonaniu zatrzymania funkcjonariusz SOK wykonuje następujące czynności:
1) poucza osobę zatrzymaną z powodu stworzenia w sposób oczywisty bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia, o prawie do:
a) wniesienia, w terminie 7 dni, zażalenia na zatrzymanie do miejscowo właściwego sądu rejonowego,
b) zawiadomienia o zatrzymaniu wskazanej osoby najbliższej lub pracodawcy, uczelni lub szkoły, a także dowódcy, jeżeli osoba zatrzymana jest żołnierzem,
c) nawiązania w dostępnej formie kontaktu z obrońcą, a także bezpośredniej z nim rozmowy w obecności funkcjonariusza,
d) nawiązania kontaktu z urzędem konsularnym lub przedstawicielstwem dyplomatycznym, jeżeli osoba zatrzymana jest cudzoziemcem;
2) wysłuchuje osobę zatrzymaną na okoliczność zatrzymania;
3) sporządza protokół zatrzymania osoby;
4) doręcza osobie zatrzymanej kopię protokołu zatrzymania, za potwierdzeniem odbioru;
5) na żądanie zatrzymanego podejmuje czynności mające na celu realizację praw, o których mowa w pkt 1;
6) powiadamia o zatrzymaniu miejscowo właściwego prokuratora.
2. Jeżeli zachowanie osoby zatrzymanej wskazuje na to, że jest ona pod wpływem alkoholu lub innego podobnie działającego środka albo z innych powodów ma zakłóconą świadomość, czynności określone w ust. 1 pkt 1 i 4 wykonuje się po ustaniu przyczyn zakłócających świadomość osoby zatrzymanej
3. Zażalenie na zatrzymanie wniesione przez osobę zatrzymaną niezwłocznie przekazuje się właściwemu miejscowo sądowi rejonowemu wraz z kopią protokołu zatrzymania oraz materiałami uzasadniającymi zatrzymanie.
4. Osobę zatrzymaną umieszcza się w pomieszczeniu jednostki organizacyjnej Policji, Żandarmerii Wojskowej lub Straży Granicznej przeznaczonym dla osób zatrzymanych.
Art. 29. 1. Wymaz ze śluzówki policzków od osób lub materiał biologiczny ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości pobiera się przy użyciu przeznaczonych specjalnie do tych celów pakietów kryminalistycznych, oznakowanych indywidualnym kodem kreskowym.
2. Z pobrania od osoby o nieustalonej tożsamości oraz osoby usiłującej ukryć swoją tożsamość wymazu ze śluzówki policzków funkcjonariusz SOK sporządza protokół.
3. Z pobrania od osoby wymazu ze śluzówki policzków, w celu identyfikacji osoby zaginionej lub zwłok o nieustalonej tożsamości funkcjonariusz SOK sporządza protokół.
4. Z pobrania materiału biologicznego ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości funkcjonariusz SOK sporządza protokół.
5. Materiał biologiczny pobrany ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości umieszcza się w pojemniku oznaczonym tym samym kodem kreskowym, jakim został oznaczony pakiet kryminalistyczny użyty do pobrania.
6. Protokoły, o których mowa w ust. 2-4, oznacza się tym samym kodem kreskowym, jakim został oznaczony pakiet kryminalistyczny użyty do pobrania.
Art. 30. 1. Wymaz ze śluzówki policzków od osób oraz materiał biologiczny ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości pobiera funkcjonariusz SOK przeszkolony w tym zakresie.
2. W przypadku gdy funkcjonariusz SOK nie może osobiście pobrać wymazu ze śluzówki policzków lub materiału biologicznego ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości, składa pisemny lub ustny wniosek do uprawnionego pracownika służby zdrowia albo instytucji naukowej lub specjalistycznej powołanej do przeprowadzania badań genetycznych.
3. W przypadkach uzasadnionych koniecznością natychmiastowego działania funkcjonariusz SOK może pobrać ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości próbkę z tkanek w postaci włosów z cebulkami oraz częścią dokorzeniową o długości co najmniej 1 cm, jeżeli został przeszkolony w tym zakresie.
Art. 31. 1. Funkcjonariusz SOK pobiera samodzielnie lub przy pomocy specjalisty techniki kryminalistycznej odciski linii papilarnych palców i dłoni od osoby o nieustalonej tożsamości za pomocą urządzenia do elektronicznego daktyloskopowania lub na kartę
daktyloskopijną i chejroskopijną w przypadku negatywnego rezultatu sprawdzenia osoby o nieustalonej tożsamości przy pomocy urządzenia do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej, a następnie przeprowadza na tej podstawie wywiad daktyloskopijny.
2. Funkcjonariusz SOK pobiera samodzielnie lub przy pomocy specjalisty techniki kryminalistycznej odciski linii papilarnych palców i dłoni ze zwłok ludzkich o nieustalonej tożsamości na kartę daktyloskopijną i kartę chejroskopijną, o których mowa w art. 36, lub z wykorzystaniem innych technik daktyloskopowania zwłok, a następnie przeprowadza na tej podstawie wywiad daktyloskopijny.
Art. 32. 1. Przy przeprowadzaniu kontroli osobistej, funkcjonariusz wykonuje następujące czynności:
1) określone w art. 26 ust. 1 pkt 1–3;
2) sprawdza zawartość odzieży osoby kontrolowanej i przedmioty, które znajdują się na jej ciele, nie odsłaniając przykrytej odzieżą powierzchni ciała;
3) sprawdza zawartość podręcznego bagażu oraz innych przedmiotów, które posiada przy sobie osoba kontrolowana;
4) odbiera osobie kontrolowanej posiadaną broń lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyć do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia albo przedmioty mogące stanowić dowody w postępowaniu lub podlegające przepadkowi;
5) legitymuje osobę kontrolowaną.
2. Kontrolę osobistą powinien przeprowadzać funkcjonariusz SOK:
1) tej samej płci, co osoba kontrolowana;
2) w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania kontroli dla osób postronnych.
3. Osoba, która ma być poddana kontroli osobistej, może żądać obecności przy tej czynności osoby wskazanej przez siebie.
4. Funkcjonariusz SOK spełnia żądanie, o którym mowa w ust. 3, jeżeli nie utrudni to lub nie uniemożliwi przeprowadzenia kontroli osobistej.
5. Funkcjonariusz SOK może przybrać osobę trzecią, tej samej płci co osoba kontrolowana, do obecności przy kontroli osobistej, jeżeli uzna to za konieczne do uzyskania właściwego rezultatu kontroli.
Art. 33. 1. Funkcjonariusz SOK przegląda zawartość bagaży lub sprawdza ładunek znajdujący się na dworcach oraz w środkach transportu kolejowego w obecności posiadacza
bagaży lub ładunku albo przedstawiciela przewoźnika, a ładunek przyjęty do przewozu wyłącznie w obecności przedstawiciela przewoźnika.
2. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności osób, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz SOK może przejrzeć zawartość bagaży lub sprawdzić ładunek bez ich obecności, jeżeli z posiadanych informacji wynika, że zwłoka może spowodować zagrożenie dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, lub gdy istnieje uzasadniona obawa zniszczenia bądź utracenia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub które podlegają zajęciu w postępowaniu karnym.
Art. 34.W przypadkach zatrzymywania i kontroli pojazdów poruszających się na obszar ze kolejowym i przyległym pasie gruntu:
1) umundurowany funkcjonariusz SOK w ciągu dnia przy dobrych warunkach atmosferycznych podaje sygnały do zatrzymania kierującemu pojazdem tarczą do zatrzymywania lub ręką, a w warunkach niedostatecznej widoczności, a także w czasie od zmierzchu do świtu latarką ze światłem czerwonym lub tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym;
2) nieumundurowany funkcjonariusz SOK nie może podać znaku do zatrzymania ręką;
3) jadąc pojazdem oznakowanym SOK funkcjonariusz SOK może użyć do wydania określonego polecenia urządzeń nagłaśniających sygnalizacyjnych, lub świetlnych; urządzeń tych może również użyć w celu zwrócenia uwagi na podawane sygnały lub polecenia;
4) funkcjonariusz SOK po zatrzymaniu pojazdu podaje kierującemu nazwę formacji, stopień, imię i nazwisko oraz przyczynę zatrzymania, a ponadto:
a) umundurowany funkcjonariusz SOK okazuje legitymację służbową na żądanie kontrolowanego,
b) nieumundurowany funkcjonariusz SOK okazuje legitymację bez wezwania;
5) funkcjonariusz SOK, przystępując do czynności kontrolnych może wydać polecenie:
a) w przypadku pojazdu mechanicznego, unieruchomienia silnika i wyjęcia kluczyków ze stacyjki,
b) jazdy za oznakowanym pojazdem SOK w celu dojazdu do miejsca, w którym zatrzymanie pojazdu nie będzie zagrażać bezpieczeństwu,
c) opuszczenia pojazdu kierującemu i pasażerom,
d) otwarcia bagażnika, przedziału bagażowego lub skrzyni bagażowej pojazdu;
6) funkcjonariusz SOK legitymuje kierowcę i pasażerów zgodnie z art. 26 ust. 2–5.
Art. 35. Obserwowanie i rejestrowanie obrazu zdarzeń w miejscach publicznych i na obszarach
kolejowych, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 15, a także dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom, następuje planowo lub doraźnie w sposób:
1) bezpośredni – w przypadku obecności funkcjonariusza SOK w miejscu prowadzenia obserwacji i rejestracji obrazu bądź obrazu i dźwięku zdarzeń;
2) zdalny – przy użyciu urządzeń teleinformatycznych przekazujących obraz zdarzeń na odległość;
3) jawny.
Art. 36. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia sposób dokumentowania czynności, o których mowa w art. 27–32, wzory karty daktyloskopijnej i karty chejroskopijnej oraz wzory protokołów w tych sprawach, w celu ujednolicenia procedury dokumentowania czynności wykonywanych w ramach uprawnień przyznanych funkcjonariuszom SOK, a także potrzebę respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka.
Art. 37. SOK w celu realizacji ustawowych zadań może przetwarzać dane osobowe, z wyłączeniem danych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność wyznaniową, partyjną lub związkową, jak również dane o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach lub życiu seksualnym, bez wiedzy i zgody osoby, której te dane dotyczą, uzyskane:
1) w wyniku wykonywania czynności podejmowanych w postępowaniu w sprawach o wykroczenia;
2) z rejestrów, ewidencji i zbiorów, do których straż posiada dostęp na podstawie odrębnych przepisów.
Art. 38. 1. SOK, w celu realizacji ustawowych zadań może korzystać z informacji o osobie, w tym danych osobowych uzyskanych przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępnia się funkcjonariuszowi SOK wskazanemu w imiennym upoważnieniu Komendanta Głównego SOK lub komendanta regionalnego SOK, po okazaniu tego upoważnienia oraz legitymacji służbowej. Fakt
udostępnienia tych danych podlega ochronie na podstawie ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. poz. 1228 oraz z 2015 r. poz. 1224 i 2281).
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki i tryb przekazywania SOK informacji uzyskanych przez podmioty, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem:
1) sytuacji, w których informacje są przekazywane;
2) przypadków nieprzekazania informacji lub ograniczenia ich zakresu;
3) sposobu udokumentowania tych informacji oraz
4) podmiotów upoważnionych do ich przekazywania.
5) wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając dane niezbędne do zidentyfikowania upoważnionego funkcjonariusza oraz konieczność określenia terminu ważności upoważnienia.
Rozdział 4
Użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej
Art. 39. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1-6 i 8-14 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz.U. poz. 628 i 1165 oraz z 2014 r. poz. 24 i 1199), funkcjonariusz SOK może użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 7, 9, pkt 12 lit. a i pkt 13 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a-c i e, pkt 2 i pkt 3 lit. a oraz w art. 47 pkt 1, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz SOK może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
3. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, uzbrojenie SOK oraz sposób jego przechowywania, uwzględniając także inne niż broń palna rodzaje uzbrojenia oraz konieczność zapewnienia skutecznego wykonywania przez funkcjonariuszy SOK czynności służbowych oraz zabezpieczenie fizyczne broni.
5. Na sposób przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje zażalenie do miejscowo właściwego prokuratora w trybie przepisów Kodeksu postępowania karnego.
Rozdział 5
Służba w Straży Ochrony Kolei Art. 40. 1. Służbę w SOK może pełnić osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) posiada nieposzlakowaną opinię;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4) korzysta z pełni praw publicznych;
5) posiada co najmniej średnie wykształcenie;
6) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotowa jest się podporządkować;
7) daje rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych w przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych.
2. Przyjęcie kandydata do służby w SOK następuje po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego mającego na celu ustalenie, czy kandydat spełnia warunki przyjęcia do służby w SOK oraz określenie jego predyspozycji do pełnienia tej służby. Postępowanie kwalifikacyjne składa się z następujących etapów:
1) złożenia podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata do służby, a także dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;
2) testu wiedzy;
3) testu sprawności fizycznej;
4) testu psychologicznego;
5) przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej;
6) ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby w SOK
7) sprawdzenia w ewidencjach, rejestrach i kartotekach prawdziwości danych zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby;
8) przeprowadzenia postępowania sprawdzającego określonego w przepisach o ochronie informacji niejawnych.
3. Postępowanie kwalifikacyjne zarządza i prowadzi Komendant Główny SOK albo komendant regionalny SOK.
4. Komendant Główny SOK albo komendant regionalny SOK odmawia poddania kandydata postępowaniu kwalifikacyjnemu, albo odstępuje od jego prowadzenia w przypadku:
1) niezłożenia kompletu dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1;
2) niespełnienia wymagań określonych w ust. 1;
3) uzyskania negatywnego wyniku z jednego z etapów postępowania kwalifikacyjnego, o których mowa w ust. 2 pkt 3-6 i 8;
4) zatajenia lub podania nieprawdziwych danych w kwestionariuszu osobowym, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
5) niepoddania się przez kandydata przewidzianym w postępowaniu kwalifikacyjnym czynnościom lub etapom tego postępowania;
6) przystąpienia do ponownego postępowania kwalifikacyjnego pomimo uzyskania przez niego w poprzednim postępowaniu kwalifikacyjnym negatywnego wyniku z etapu postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 2 pkt 7 lub 8, gdy z informacji posiadanych przez komendanta SOK prowadzącego postępowanie wynika, że nie uległy zmianie okoliczności stanowiące podstawę negatywnego wyniku z danego etapu;
7) gdy nie znajduje to uzasadnienia w potrzebach kadrowych SOK.
5. Informacje o wyniku postępowania kwalifikacyjnego stanowią informację publiczną.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres informacji o planowanym postępowaniu kwalifikacyjnym oraz sposób podawania ich do wiadomości;
2) tryb i sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
3) wzór kwestionariusza osobowego kandydata do służby;
4) zakres tematyczny testu wiedzy oraz zakres i sposób przeprowadzania testu sprawności fizycznej i testu psychologicznego;
5) sposób dokonywania oceny kandydatów oraz preferencje z tytułu posiadanego przez nich wykształcenia lub posiadanych umiejętności;
6) sposób zakończenia postępowania kwalifikacyjnego oraz minimalny okres, po którym kandydat do służby może ponownie przystąpić do postępowania kwalifikacyjnego lub poszczególnych jego etapów;
7) zakres informacji o wyniku postępowania kwalifikacyjnego;
– uwzględniając powszechność dostępu do informacji o postępowaniu kwalifikacyjnym, czynności niezbędne do przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego i ustalenia w jego toku predyspozycji kandydata do pełnienia służby w SOK, a także potrzebę zapewnienia
sprawności prowadzenia tego postępowania, przejrzystości stosowanych kryteriów oceny, obiektywności wyników postępowania i wyboru kandydatów posiadających w największym stopniu cechy, umiejętności oraz kwalifikacje przydatne do realizacji zadań służbowych.
7. Zdolność fizyczną i psychiczną do służby ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
Art. 41. 1. Funkcjonariusz Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego może być na własną prośbę przeniesiony do służby w SOK, jeżeli wykazuje on szczególne predyspozycje do pełnienia tej służby.
2. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, do służby w SOK przenosi, w porozumieniu odpowiednio z Komendantem Głównym Policji, Komendantem Głównym Straży Granicznej, Szefem Biura Ochrony Rządu, Szefem Służby Celnej, Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej, Dyrektorem Generalnym Służby Więziennej, Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefem Agencji Wywiadu, Szefem Służby Wywiadu Wojskowego, Szefem Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Szefem Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Komendant Główny SOK, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
3. Funkcjonariusz przeniesiony do służby w SOK nabywa uprawnienia określone w ustawie, z uwzględnieniem stażu służby w formacjach, o których mowa w ust. 1.
4. Funkcjonariuszowi przenoszonemu w trybie, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje odprawa ani inne należności przewidziane dla funkcjonariuszy odchodzących ze służby.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb prowadzenia postępowania w stosunku do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, uwzględniając szczególne kwalifikacje predestynujące do służby w SOK, równorzędność okresów służby i stażu, należności oraz uzyskanych w dotychczasowych jednostkach kwalifikacji zawodowych z przewidzianymi w SOK.
Art. 42. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz składa ślubowanie według następującej roty:
„Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków funkcjonariusza Straży Ochrony Kolei - ślubuję służyć wiernie Narodowi Polskiemu, mając
zawsze na względzie interes Państwa Polskiego. Ślubuję ściśle przestrzegać zasad Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i obowiązującego porządku prawnego oraz ofiarnie i sumiennie wykonywać powierzone mi zadania, przestrzegać dyscypliny służbowej, wykonywać rozkazy i polecenia przełożonych, dochować tajemnicy prawnie chronionej, strzec dobrego imienia służby, honoru i godności, a także przestrzegać zasad etyki funkcjonariusza Straży Ochrony Kolei.”.
Ślubowanie może być również złożone z dodaniem słów: „Tak mi dopomóż Bóg”.
2. Do przyjmowania ślubowania uprawnieni są przełożeni: Komendant Główny SOK, komendant regionalny SOK, komendant ośrodka szkolenia SOK oraz komendant rejonowy SOK lub ich zastępcy.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze zarządzenia, ceremoniał ślubowania, tryb i termin składania ślubowania przez funkcjonariuszy SOK, przebieg i sposób dokumentowania ślubowania oraz wzór formularza aktu ślubowania uwzględniając charakter i rangę uroczystości.
Rozdział 6
Przebieg służby
Art. 43. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza SOK powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby.
2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić:
1) na okres służby przygotowawczej;
2) na stałe;
3. Początek służby funkcjonariusza SOK liczy się od dnia określonego w rozkazie o mianowaniu funkcjonariusza SOK.
4. Legitymację służbową wydaje oraz wymienia:
1) Komendant Główny SOK - komendantowi regionalnemu SOK, komendantowi ośrodka szkolenia SOK oraz funkcjonariuszom SOK pełniącym służbę w Komendzie Głównej SOK;
2) komendant regionalny SOK - funkcjonariuszom SOK pełniącym służbę w jednostkach organizacyjnych SOK na terenie swojego działania;
3) komendant ośrodka szkolenia SOK - funkcjonariuszom SOK pełniącym służbę w ośrodku szkolenia SOK.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, określi rodzaje i wzory legitymacji służbowych i innych dokumentów funkcjonariuszy SOK oraz sposób dokonywania wpisów w tych dokumentach, w celu zapewnienia właściwej identyfikacji funkcjonariuszy SOK.
Art. 44. 1. Osobę przyjętą do służby w SOK mianuje się funkcjonariuszem SOK w służbie przygotowawczej na okres 3 lat.
2. Po upływie okresu służby przygotowawczej oraz po uzyskaniu opinii służbowej stwierdzającej przydatność do służby, funkcjonariusz SOK zostaje mianowany na stałe.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komendant Główny SOK albo komendant regionalny SOK może skrócić okres służby przygotowawczej funkcjonariusza SOK albo zwolnić go od odbywania tej służby.
4. W przypadku przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza SOK obowiązków służbowych, trwającej łącznie dłużej niż 3 miesiące, Komendant Główny SOK albo komendant regionalny SOK może przedłużyć okres jego służby przygotowawczej.
Art. 45. 1. Decyzję o mianowaniu funkcjonariusza SOK na stanowisko służbowe, przeniesieniu oraz zwolnieniu z tych stanowisk podejmują właściwi przełożeni: Komendant Główny SOK, komendant regionalny SOK, komendant rejonowy SOK albo komendant ośrodka szkolenia SOK.
2. Od decyzji, o których mowa w ust. 1, funkcjonariuszowi SOK służy odwołanie do wyższego przełożonego.
3. Jeżeli decyzję, o której mowa w ust. 1, ustawa zastrzega dla Komendanta
Głównego SOK, od decyzji takiej służy odwołanie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Art. 46. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza SOK jest określony wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Zadania służbowe funkcjonariusza SOK powinny być ustalone w sposób pozwalający na ich wykonanie w ramach 40-godzinnego tygodnia służby, w 3 miesięcznym okresie rozliczeniowym.
3. W zamian za czas służby przekraczający normę określoną w ust. 2 funkcjonariuszowi SOK przysługuje czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo może być mu przyznana rekompensata pieniężna, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, rozkład czasu służby, uwzględniając tygodniowy oraz dzienny wymiar czasu służby, przypadki przedłużenia czasu służby ponad ustaloną normę, a także wprowadzenie dla funkcjonariuszy SOK zmianowanego rozkładu czasu służby. Nadto rozporządzenie powinno określić sposób pełnienia przez funkcjonariuszy SOK dyżurów domowych, jak też warunki i tryb udzielania funkcjonariuszom SOK czasu wolnego od służby oraz grupy funkcjonariuszy SOK zwolnionych z pełnienia służby w porze nocnej, niedziele i święta.
Art. 47. 1. Mianowanie lub powołanie na stanowisko służbowe jest uzależnione od posiadanego przez funkcjonariusza SOK wykształcenia, uzyskania określonych kwalifikacji zawodowych, a także stażu służby w SOK.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komendant Główny SOK albo komendant regionalny SOK może wyrazić zgodę na mianowanie na stanowisko służbowe funkcjonariusza SOK w służbie przygotowawczej przed uzyskaniem przez niego kwalifikacji zawodowych oraz stażu służby wymaganych na tym stanowisku, przy spełnieniu wymagań w zakresie wykształcenia. Kwalifikacje zawodowe funkcjonariusz SOK jest obowiązany uzyskać przed mianowaniem na stałe.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych oraz stażu służby, jakim powinien odpowiadać funkcjonariusz SOK na stanowisku komendanta SOK oraz innych stanowiskach służbowych, oraz warunki mianowania na wyższe stanowiska służbowe, uwzględniając zakres wykonywanych przez nich zadań;
2) szczegółowe warunki odbywania szkoleń zawodowych oraz doskonalenia zawodowego w SOK, uwzględniając rodzaje, formy, warunki i tryb ich odbywania, a także organizację i sposób prowadzenia szkoleń i doskonalenia zawodowego oraz nadzoru nad ich realizacją.
Art. 48. 1. Funkcjonariusz SOK podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu, zwanym dalej „opiniowaniem”.
2. Opinię służbową dotyczącą funkcjonariusza SOK sporządza się:
1) w okresie służby przygotowawczej – na 30 dni przed upływem każdego roku służby oraz przed mianowaniem na stałe;
2) w służbie stałej:
a) po upływie każdych 3 lat służby do osiągnięcia 15 lat służby, a później po upływie każdych 5 lat służby,
b) po upływie co najmniej 6 miesięcy od dnia sporządzenia opinii służbowej stwierdzającej niewywiązywanie się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku.
3. Terminy, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 lit. a, liczy się od dnia przyjęcia do służby lub od dnia ostatniego opiniowania.
4. Termin opiniowania może ulec przesunięciu o okres:
1) zawieszenia w czynnościach służbowych;
2) urlopu macierzyńskiego;
3) urlopu wychowawczego;
4) urlopu bezpłatnego;
5) pozostawania w dyspozycji;
6) zaprzestania służby z powodu choroby;
7) niezbędny do dokonania oceny opiniowanego funkcjonariusza SOK, jeżeli osoba sporządzająca opinię jest przełożonym funkcjonariusza przez okres krótszy niż 6 miesięcy
– nie dłużej jednak niż o 6 miesięcy liczonych od daty objęcia stanowiska przez tego przełożonego.
5. Opiniowania dokonuje się przed upływem okresów, o których mowa w ust. 2, w przypadkach:
1) stwierdzenia w okresie służby przygotowawczej nieprzydatności funkcjonariusza SOK do służby lub nieprzydatności na zajmowanym stanowisku, a w okresie służby stałej niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku;
2) przed wystąpieniem z wnioskiem o mianowanie albo powołanie funkcjonariusza SOK na wyższe stanowisko służbowe lub o nadanie wyższego stopnia SOK, jeżeli od sporządzenia ostatniej opinii służbowej minął co najmniej rok;
3) przed wystąpieniem z wnioskiem o przedterminowe zatarcie kary dyscyplinarnej;
4) przeniesienia funkcjonariusza do innej jednostki organizacyjnej SOK, jeżeli od dnia ostatniego opiniowania minęło co najmniej 6 miesięcy;
5) zakończenia szkolenia trwającego co najmniej 3 miesiące;
6) na polecenie Komendanta Głównego SOK, komendanta regionalnego SOK, komendanta ośrodka szkolenia SOK lub komendanta rejonowego SOK.
Art. 49. 1. Opiniowanie polega na ocenie:
1) przygotowania zawodowego funkcjonariusza SOK, w tym posiadanego wykształcenia, kwalifikacji zawodowych, uprawnień specjalistycznych oraz posiadanych umiejętności;
2) sposobu wykonywania przez opiniowanego zadań służbowych;
3) wyników osiąganych przez opiniowanego podczas szkolenia;
4) uzdolnień opiniowanego mających wpływ na sposób wykonywania zadań służbowych.
2. Oceny sposobu wykonywania przez opiniowanego zadań służbowych dokonuje się według następujących kryteriów:
1) terminowość;
2) jakość;
3) efektywność;
4) fachowość;
5) samodzielność;
6) umiejętność określania ważności realizacji zadań służbowych;
7) inicjatywa przy wykonywaniu zadań służbowych;
8) współpraca z innymi osobami (współpraca zespołowa) przy wykonywaniu zadań służbowych;
9) zastępstwo innego funkcjonariusza SOK w zakresie odpowiedzialności służbowej wynikającej z zakresu uprawnień i obowiązków.
3. Oceny wyników osiąganych przez opiniowanego podczas szkolenia dokonuje się według następujących kryteriów:
1) wynik szkolenia (stopień uzyskanej podczas szkolenia wiedzy teoretycznej i praktycznej);
2) odpowiedzialność i zdyscyplinowanie;
3) zachowanie w sytuacjach konfliktowych i zachowanie ukierunkowane na współpracę zespołową.
4. Opiniowanie funkcjonariuszy SOK zajmujących stanowiska kierownicze w SOK oprócz kryteriów, o których mowa w ust. 2, obejmuje także ocenę umiejętności:
1) organizacji pracy, kierowania i nadzoru;
2) motywowania podległych funkcjonariuszy.
Art. 50. 1. Opinię służbową sporządza bezpośredni przełożony funkcjonariusza SOK, zajmujący stanowisko kierownicze bezpośrednio wyższe od stanowiska zajmowanego przez funkcjonariusza SOK podlegającego opiniowaniu, poczynając od stanowiska komendanta rejonowego SOK.
2. Opinię służbową o funkcjonariuszu SOK delegowanym do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej SOK sporządza przełożony właściwy w czasie delegowania.
3. Opinię służbową o funkcjonariuszu SOK pozostającym w dyspozycji sporządza przełożony, w którego dyspozycji pozostaje opiniowany.
Art. 51. 1. W trakcie sporządzania opinii służbowej bezpośredni przełożony przeprowadza z opiniowanym rozmowę, podczas której dokonuje oceny jego służby lub przebiegu szkolenia oraz wysłuchuje stanowiska opiniowanego w tej sprawie.
2. Przełożony, który sporządził opinię służbową, zapoznaje z nią opiniowanego w terminie 14 dni od jej sporządzenia. Opiniowany potwierdza podpisem zapoznanie się z opinią służbową.
3. Podpisaną opinię służbową włącza się do akt osobowych opiniowanego, z wyjątkiem opinii służbowej sporządzonej przed wystąpieniem z wnioskiem o zatarcie kary dyscyplinarnej.
4. W razie odmowy opiniowanego podpisania opinii służbowej przełożony, który sporządził opinię służbową, dokonuje na niej odpowiedniej adnotacji.
5. W przypadku, o którym mowa ust. 4, uznaje się, iż opiniowany został zapoznany z opinią służbową w dniu dokonania przez przełożonego adnotacji o odmowie podpisania opinii służbowej.
Art. 52. 1. Opiniowany, który nie zgadza się z treścią opinii służbowej, może wnieść w terminie 14 dni od zapoznania się z opinią służbową odwołanie na piśmie do wyższego przełożonego, za pośrednictwem przełożonego, który sporządził opinię służbową.
2. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania oraz w okresie rozpatrywania odwołania opinia służbowa nie może stanowić podstawy do wydania decyzji personalnej, której wydanie jest uzależnione od treści tej opinii.
3. Jeżeli przełożony, który wydał opinię służbową, uzna, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie, sporządza nową opinię służbową. Opinia poprzednia podlega zniszczeniu. W przypadku uznania odwołania za nieuzasadnione, przełożony przesyła opinię służbową wyższemu przełożonemu wraz z odwołaniem i własnym stanowiskiem w sprawie, w terminie 14 dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie.
Art. 53. 1. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania, o którym mowa w art. 52 ust. 3, powołuje co najmniej 3-osobową komisję w celu zbadania uwag zawartych w odwołaniu. W skład komisji nie może wchodzić bezpośredni przełożony, który sporządził
opinię służbową, od której wniesiono odwołanie. W przypadku gdy opiniowany korzysta z obrony związku zawodowego funkcjonariuszy SOK, do składu komisji powołuje się przedstawiciela tego związku działającego w jednostce organizacyjnej SOK, w której opiniowany pełnił służbę w okresie objętym opinią.
2. Na zawarty w odwołaniu od opinii służbowej wniosek opiniowanego niekorzystającego z obrony związku zawodowego funkcjonariuszy SOK przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania zawiadamia o powołaniu komisji związek zawodowy funkcjonariuszy SOK działający w jednostce organizacyjnej SOK, w której opiniowany pełnił służbę w okresie objętym opinią. Związek zawodowy funkcjonariuszy SOK może w terminie 5 dni od dnia otrzymania zawiadomienia zgłosić swojego przedstawiciela do składu komisji, o której mowa w ust. 1.
3. Komisja, o której mowa w ust. 1, sporządza protokół, w którym przedstawia wnioski w sprawie uwzględnienia lub odrzucenia odwołania.
4. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania, po zapoznaniu się z wnioskami komisji, może w drodze decyzji:
1) utrzymać w mocy zaskarżoną opinię służbową;
2) uchylić opinię służbową i polecić ponowne wydanie opinii służbowej z uwzględnieniem wskazanych okoliczności.
Art. 54. 1. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania, o którym mowa w art. 52 ust. 3, jest obowiązany wydać decyzję, o której mowa w art. 53 ust. 4, w terminie 30 dni od dnia otrzymania odwołania.
2. Opinia służbowa wydana w trybie odwoławczym jest ostateczna. Ostateczną opinię służbową włącza się do akt osobowych opiniowanego. Uchylona opinia służbowa podlega zniszczeniu.
3. Opiniowany, który nie zgadza się z treścią opinii służbowej sporządzonej przez Komendanta Głównego SOK jako bezpośredniego przełożonego, może wystąpić do Komendanta Głównego SOK z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza opinii służbowej.
Art. 55. 1. Funkcjonariusz SOK może być przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości z urzędu albo na własną prośbę.
2. Do przenoszenia i delegowania funkcjonariusza organami właściwymi są: Komendant Główny SOK na terenie działania SOK, komendant regionalny SOK na terenie działania komendy regionalnej.
3. Czas delegowania funkcjonariusza nie może przekraczać 6 miesięcy, a w uzasadnionych przypadkach 12 miesięcy.
4. Komendant Główny SOK może oddelegować funkcjonariusza SOK, za jego zgodą, do pełnienia zadań służbowych poza SOK w kraju na czas określony.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb oddelegowania funkcjonariusza SOK, o którym mowa w ust. 4, uwzględniając:
1) charakter lub zakres zadań wykonywanych w czasie oddelegowania oraz odpowiednie do ich realizacji instytucje;
2) warunki otrzymywania oraz wysokość uposażenia i innych świadczeń ze stosunku służbowego;
3) rodzaje, warunki przyznawania oraz wysokość dodatkowych świadczeń związanych z oddelegowaniem;
4) możliwość ograniczenia w całości albo w części prawa do uposażenia lub innych świadczeń ze stosunku służbowego w przypadku otrzymywania ze źródła zagranicznego wynagrodzenia lub innych świadczeń bądź należności przeznaczonych na pokrycie kosztów oddelegowania;
5) sposób realizacji i zakres niektórych praw i obowiązków oddelegowanego, dotyczących prawa do urlopu, podległości służbowej i składania informacji przełożonemu oraz wymóg zapewnienia po zakończeniu oddelegowania stanowiska co najmniej równorzędnego stanowisku zajmowanemu przed oddelegowaniem;
6) tryb postępowania i właściwość przełożonych oraz innych podmiotów i instytucji, w szczególności w zakresie wnioskowania o oddelegowanie, odwołania z oddelegowania, a także wypłaty należności przysługujących oddelegowanemu;
6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, powinno uzależnić zakres uprawnień oddelegowanego od rodzaju wykonywanych zadań, czasu trwania oddelegowania, warunków bytowych i kosztów utrzymania związanych z oddelegowaniem oraz zakresu uprawnień i świadczeń przyznanych w czasie oddelegowania przez stronę zagraniczną lub inny podmiot.
Art. 56. 1. Funkcjonariusza SOK przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, o której mowa w art. 145 pkt 3.
2. Funkcjonariusza SOK można przenieść na niższe stanowisko w przypadkach:
1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości mianowania na stanowisko równorzędne;
2) nieprzydatności na zajmowanym stanowisku stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej;
3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku, stwierdzonego w okresie służby w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z innych przyczyn uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi, gdy nie ma możliwości mianowania go na inne równorzędne stanowisko.
3. Funkcjonariusza SOK można przenieść na niższe stanowisko służbowe również na jego prośbę.
4. Funkcjonariusz SOK, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko z przyczyn określonych w ust. 2, może być zwolniony ze służby.
Art. 57. 1. Funkcjonariusza SOK zawiesza się w czynnościach służbowych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego.
2. Funkcjonariusza SOK można zawiesić w czynnościach służbowych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, nieumyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w czynnościach służbowych można przedłużyć do czasu zakończenia postępowania karnego.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb zawieszania funkcjonariuszy SOK w czynnościach służbowych przez przełożonych, uwzględniając organy uprawnione do zawieszania funkcjonariusza SOK w czynnościach służbowych, tryb zaskarżania decyzji o zawieszeniu oraz przypadki uchylania lub wygaśnięcia decyzji o zawieszeniu funkcjonariusza SOK w czynnościach służbowych przed ukończeniem postępowania karnego, w celu zapewnienia właściwego toku postępowań karnych oraz przestrzegania praw pracowniczych funkcjonariuszy SOK.
Art. 58. 1. Funkcjonariusz SOK może być skierowany z urzędu lub na jego prośbę do komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, wynikających ze specyfiki służby, jak również związku poszczególnych chorób ze służbą.
2. Funkcjonariusz SOK może być skierowany z urzędu do komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych również w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.
3. Funkcjonariusz SOK obowiązany jest poddać się badaniom zleconym przez komisję, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym.
4. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz SOK może zostać skierowany na obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.
Art. 59. 1. Funkcjonariusza SOK zwalnia się ze służby w przypadkach:
1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską;
2) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej;
3) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;
5) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
6) wymierzenia przez sąd prawomocnym orzeczeniem środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza SOK;
2. Funkcjonariusza SOK można zwolnić ze służby w przypadkach:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe inne niż określone w ust. 1 pkt 4;
3) powołania do innej służby państwowej, a także objęcia funkcji z wyboru w organach jednostek samorządu terytorialnego;
4) nabycia prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej;
5) gdy wymaga tego ważny interes służby;
6) likwidacji jednostki organizacyjnej SOK lub jej reorganizacji połączonej ze zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza SOK do innej jednostki lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe;
7) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby;
8) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których mowa w art. 58 ust. 3 lub niepoddania się im, albo w przypadku dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym, w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza SOK chyba, że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek funkcjonariusza;
9) popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia jego pozostawanie w służbie;
10) upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie ustały przyczyny będące podstawą zawieszenia.
3. Funkcjonariusza SOK zwalnia się ze służby w terminie do 3 miesięcy od dnia pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 7 zwolnienie następuje po upływie 6 miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej – po upływie 3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o likwidacji jednostki organizacyjnej lub jej reorganizacji.
Art. 60. Stosunek służbowy wygasa w przypadku śmierci funkcjonariusza SOK.
Art. 61. 1. Uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby z powodu jej wadliwości stanowi podstawę do przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne.
2. Jeżeli zwolniony funkcjonariusz SOK w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi pisemnie gotowości jej podjęcia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu.
3. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu się do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby.
4. Funkcjonariuszowi SOK przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc.
5. Okres, za który funkcjonariuszowi SOK przysługuje świadczenie pieniężne, wlicza się do okresu służby uwzględnianego przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego, nagrody rocznej, a także do okresu służby, od którego zależą uprawnienia określone w art. 44 ust. 2, art.
96 ust. 2, art. 116 ust. 1 i art. 119 ust. 1. Okresu pozostawania poza służbą, za który funkcjonariuszowi SOK nie przysługuje świadczenie pieniężne, nie uważa się za przerwę w służbie w zakresie uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego jej biegu.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza SOK zwolnionego ze służby na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 9 i 10, jeżeli postępowanie karne zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu niepopełnienia przestępstwa albo przestępstwa skarbowego lub braku ustawowych znamion czynu zabronionego.
Art. 62. 1. Zwolnienie funkcjonariusza SOK ze służby na podstawie art. 56 ust. 4 oraz art. 59 ust. 1 pkt 1, 2 oraz ust. 2 pkt 1 i 4 nie może nastąpić przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemne wystąpienie ze służby.
2. Zwolnienie funkcjonariusza SOK ze służby na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 5 i 9 może nastąpić po zasięgnięciu opinii związku zawodowego.
Art. 63. 1. Funkcjonariusza SOK nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 59 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2 pkt 2, 3, 5 i 6.
2. W razie zwolnienia funkcjonariusza SOK ze służby na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 5 i 6, w okresie ciąży, urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 5 i 6 w czasie urlopu wychowawczego przysługują do końca okresu, na który ten urlop został udzielony:
1) świadczenia pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu zasiłku wychowawczego;
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie urlopu wychowawczego z przyczyn nie dotyczących pracowników.
Art. 64. 1. Funkcjonariusza SOK:
1) posiadającego stopień oficerski;
2) któremu wymierzono karę dyscyplinarnego wydalenia ze służby;
3) w przypadku określonym w art. 59 ust. 2 pkt 5;
zwalnia ze służby Komendant Główny SOK.
2. W pozostałych przypadkach funkcjonariusza SOK zwalnia ze służby właściwy przełożony, wymieniony w art. 45 ust. 1.
Art. 65. 1. Funkcjonariusz SOK, który został zwolniony ze służby, otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby oraz na swój wniosek opinię o służbie.
2. Funkcjonariusz SOK może żądać sprostowania świadectwa służby oraz odwołać się do wyższego przełożonego od opinii o służbie w terminie 7 dni od dnia otrzymania opinii.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe dane, które należy podać w świadectwie służby oraz w opinii o służbie, a także tryb wydawania i prostowania świadectw służby oraz odwoływania się od opinii o służbie uwzględniając właściwości i specyfikę służby w jednostkach organizacyjnych SOK.
4. Komendant Główny SOK określa, w drodze zarządzenia, zasady prowadzenia przez przełożonych dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem służbowym funkcjonariuszy SOK oraz sposób prowadzenia akt osobowych.
Art. 66. 1. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny SOK może być objęta militaryzacją, o której mowa w art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Funkcjonariusze SOK pozostający w stosunku służbowym w dniu ogłoszenia mobilizacji lub w dniu, w którym rozpoczyna się czas wojny, określonym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 4a ustawy, o której mowa w ust. 1, stają się z mocy prawa funkcjonariuszami SOK pełniącymi służbę w czasie wojny i pozostają w tej służbie do czasu zwolnienia.
Rozdział 7
Korpusy i stopnie funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei
Art. 67. 1. Ustanawia się korpusy i stopnie funkcjonariuszy SOK w następującym porządku:
1) w korpusie generałów SOK:
a) generalny inspektor XXX,
b) nadinspektor XXX;
2) w korpusie oficerów starszych SOK;
a) inspektor XXX,
b) młodszy inspektor XXX,
c) podinspektor XXX;
3) w korpusie oficerów młodszych SOK:
a) nadkomisarz SOK,
b) komisarz SOK,
c) podkomisarz XXX;
4) w korpusie aspirantów SOK:
a) starszy aspirant SOK,
b) aspirant SOK,
c) młodszy aspirant XXX;
5) w korpusie podoficerów SOK:
a) starszy przodownik SOK,
b) przodownik SOK,
c) młodszy przodownik SOK;
6) w korpusie szeregowych SOK:
a) starszy strażnik SOK,
b) strażnik XXX.
2. Osobę przyjmowaną do służby i posiadającą stopień wojskowy, stopień policyjny, Straży Granicznej, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Biura Ochrony Rządu, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej mianuje się na stopień obowiązujący w SOK, równorzędny z posiadanym stopniem.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakie stopnie wojskowe, Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego lub Służby Kontrwywiadu Wojskowego odpowiadają poszczególnym stopniom SOK, uwzględniając równorzędność pierwszych stopni w poszczególnych korpusach.
Art. 68. 1. Na stopnie SOK w korpusie szeregowych mianuje Komendant Główny SOK, komendant regionalny SOK, komendant ośrodka szkolenia SOK albo komendant rejonowy SOK. Na stopień strażnika SOK mianuje się z dniem mianowania na stanowisko służbowe.
2. Na stopnie SOK w korpusie podoficerów SOK i aspirantów SOK, mianuje Komendant Główny SOK, komendant regionalny albo komendant ośrodka szkolenia SOK.
3. Na pierwszy stopień oficerski, stopień nadinspektora SOK oraz generalnego inspektora SOK mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Na pozostałe stopnie oficerskie mianuje Komendant Główny SOK.
Art. 69. 1. Na pierwszy stopień SOK w korpusie podoficerów SOK może być mianowany funkcjonariusz SOK, który spełnia warunki określone w art. 40 ukończył szkolenie podstawowe.
3. Na pierwszy stopień SOK w korpusie oficerów młodszych SOK może być mianowany funkcjonariusz SOK, który spełnia warunki określone w art. 40, posiada wykształcenie wyższe oraz złożył egzamin oficerski.
Art. 70. 1. Mianowanie na kolejny wyższy stopień następuje stosownie do zajmowanego stanowiska służbowego oraz w zależności od opinii służbowej. Nadanie tego stopnia nie może jednak nastąpić wcześniej niż po odsłużeniu w dotychczasowym stopniu:
1) strażnika SOK – 1 roku;
2) starszego strażnika SOK – 1 roku;
3) młodszego przodownika SOK – 2 lat;
4) przodownika SOK – 2 lat;
5) starszego przodownika SOK – 2 lat;
6) młodszego aspiranta SOK – 3 lat;
7) aspiranta SOK – 3 lat;
8) starszego aspiranta SOK – 2 lat;
9) podkomisarza SOK – 3 lat;
10) komisarza SOK – 4 lat;
11) nadkomisarza SOK– 4 lat;
12) podinspektora SOK – 3 lat;
13) młodszego inspektora SOK – 4 lat;
14) inspektora SOK – 4 lat,
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta Głównego SOK, może mianować każdego funkcjonariusza na wyższy stopień z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 68 i art. 69.
Art. 71. 1. Stopnie określone w art. 67 są dożywotnie.
2. Funkcjonariusze SOK zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni, z dodatkiem określenia „w stanie spoczynku”.
3. Utrata stopnia następuje w razie:
1) utraty obywatelstwa polskiego;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione z niskich pobudek.
Art. 72. 1. O obniżeniu stopnia decyduje przełożony właściwy do mianowania na ten stopień.
2. O pozbawieniu stopnia oficerskiego decyduje Komendant Główny SOK.
3. O obniżeniu stopnia lub pozbawieniu stopnia nadinspektora SOK oraz inspektora generalnego SOK decyduje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Art. 73. 1. Funkcjonariuszowi SOK przywraca się stopień w razie uchylenia:
1) prawomocnego skazania na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych;
2) prawomocnego skazania pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione z niskich pobudek;
3) decyzji, na podstawie której nastąpiło pozbawienie stopnia;
4) kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia.
2. Decyzję o przywróceniu stopnia oficerskiego podejmuje Komendant Główny SOK. W pozostałych przypadkach decyzję o przywróceniu stopnia podejmuje przełożony właściwy do mianowania na ten stopień.
Art. 74. 1. W celu uzyskania poszczególnych stopni służbowych określonych w ustawie, w SOK prowadzi się następujące szkolenia:
1) podstawowe;
2) oficerskie.
2. Szkoleniom podlegają funkcjonariusze SOK w służbie przygotowawczej oraz stałej.
3. W szkoleniach, które prowadzi się w SOK, mogą uczestniczyć również funkcjonariusze innych służb publicznych i pracownicy formacji ochronnych na podstawie odrębnych porozumień.
4. Szkolenia, o których mowa w ust. 1, kończą się odpowiednio:
1) szkolenie podstawowe – egzaminem podstawowym;
2) szkolenie oficerskie – egzaminem oficerskim.
5. Poza szkoleniami, o których mowa w ust. 1, w SOK mogą być prowadzone także szkolenia specjalistyczne i doskonalące.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb mianowania funkcjonariuszy SOK na stopnie SOK,
2) wzory wniosku o mianowanie na stopień SOK i aktu mianowania na stopień SOK,
3) tryb sporządzania wniosku o mianowanie na stopień SOK i aktu mianowania na stopień SOK oraz przełożonych właściwych w tych sprawach,
4) warunki przystąpienia do egzaminu podstawowego i oficerskiego, ich zakres, tryb i terminy składania, jednostki SOK właściwe do przeprowadzania egzaminów oraz terminy mianowania na stopnie SOK,
– w celu zapewnienia równego dostępu funkcjonariuszy SOK do awansu zawodowego i wysokiego poziomu wyszkolenia służbowego.
Rozdział 8
Prawa i obowiązki funkcjonariusza
Art. 75. 1. Funkcjonariusz SOK jest obowiązany do dochowania obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania.
2. Funkcjonariusz SOK obowiązany jest odmówić wykonania rozkazu lub innego polecenia, jeśli wykonanie rozkazu lub innego polecenia łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub innego polecenia, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusz SOK melduje Komendantowi Głównemu SOK z pominięciem drogi służbowej.
Art. 76. 1. Przełożony funkcjonariusza SOK, który nie jest w stanie wykonać polecenia sądu lub prokuratora w wyznaczonym terminie lub zakresie, obowiązany jest wystąpić z wnioskiem o przedłużenie terminu, zmianę lub uchylenie polecenia.
2. W przypadku nieusprawiedliwionego niewykonania polecenia w wyznaczonym terminie lub zakresie na żądanie sądu lub prokuratora przełożony funkcjonariusza SOK wszczyna przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. O wyniku tego postępowania zawiadamia się odpowiednio sąd lub prokuratora.
Art. 77. 1. Funkcjonariusz SOK jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną zapewniającą wykonywanie przez niego zadań służbowych, w szczególności poprzez udział w doskonaleniu zawodowym, o którym mowa w przepisach dotyczących szczegółowych warunków odbywania szkoleń zawodowych oraz doskonalenia zawodowego w SOK.
2. Sprawność fizyczną, o której mowa w ust. 1, ocenia się na podstawie wyników testu sprawności fizycznej funkcjonariuszy SOK.
Art. 78. 1. Funkcjonariusz SOK w czasie służby jest obowiązany do noszenia przepisowego munduru i wyposażenia.
2. Komendant Główny SOK określa przypadki, w których funkcjonariusz SOK w czasie wykonywania obowiązków służbowych nie ma obowiązku noszenia munduru.
Art. 79. W przypadkach przewidzianych w art. 78 ust. 2 funkcjonariusz SOK obowiązany jest okazać legitymację służbową w taki sposób, aby zainteresowany miał możliwość odczytać i zanotować numer i organ, który wydał legitymację, oraz nazwisko funkcjonariusza SOK.
Art. 80. 1. Funkcjonariusz SOK nie może podejmować zajęcia zarobkowego poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego ani wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub podważających zaufanie do SOK.
2. Komendant Główny SOK może zezwolić funkcjonariuszowi SOK na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli:
1) nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez funkcjonariusza;
2) wpływa na podwyższenie jego kwalifikacji;
3) nie narusza prestiżu funkcjonariusza.
3. Komendant Główny SOK w przypadku naruszenia warunków, o których mowa w ust. 3, może cofnąć zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej.
Art. 81. 1. Funkcjonariusz SOK nie może być członkiem partii politycznej.
2. Z chwilą przyjęcia funkcjonariusza SOK do służby ustaje jego dotychczasowe członkostwo w partii politycznej.
3. Funkcjonariusz SOK jest obowiązany poinformować przełożonego o przynależności do stowarzyszeń krajowych, działających poza służbą.
4. Przynależność do organizacji lub stowarzyszeń zagranicznych albo międzynarodowych wymaga zezwolenia Komendanta Głównego SOK lub upoważnionego przez niego przełożonego.
Art. 82. 1. Funkcjonariusz SOK podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
2. Z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych korzysta również funkcjonariusz SOK, który poza czasem służby działa na rzecz:
1) zapobieżenia zagrożeniu dla życia lub zdrowia ludzkiego;
2) przywrócenia bezpieczeństwa i porządku publicznego;
3) ujęcia sprawcy czynu zabronionego.
Art. 83. 1. Funkcjonariusze SOK mogą zrzeszać się w związku zawodowym SOK.
2. Przepisy ustawy o związkach zawodowych stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem, że w SOK może działać tylko jeden związek zawodowy i nie ma on prawa do strajku.
3. Szczegółowe zasady współdziałania związku zawodowego SOK z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Komendantem Głównym SOK określi statut tego związku, zarejestrowany w sądzie.
Art. 84. 1. Funkcjonariusz SOK jest obowiązany złożyć oświadczenie o swoim stanie majątkowym, w tym o majątku objętym małżeńską wspólnością majątkową, Komendantowi Głównemu SOK, właściwemu komendantowi regionalnemu SOK lub komendantowi ośrodka szkolenia SOK przy nawiązywaniu lub rozwiązywaniu stosunku służbowego, corocznie oraz na ich żądanie w następujących przypadkach:
1) przy nawiązywaniu lub rozwiązywaniu stosunku służbowego;
2) co najmniej raz w roku, w terminie wskazanym w ust. 3,
3) na żądanie przełożonego właściwego w sprawach osobowych.
2. Oświadczenie o stanie majątkowym powinno zawierać informacje o źródłach i wysokości uzyskanych przychodów, posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, uczestnictwie w spółkach cywilnych lub spółkach prawa handlowego, posiadanych udziałach i akcjach w tych spółkach, mieniu nabytym od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby
prawnej, gminy, związku międzygminnego, powiatu, związku powiatów, związku powiatowo-
-gminnego lub związku metropolitalnego, które podlegało zbyciu w drodze przetargu, a także mieniu ruchomym, innych prawach majątkowych oraz o zobowiązaniach pieniężnych.
3. Oświadczenie o stanie majątkowym corocznie składa się do dnia 31 marca według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
4. W przypadku niezłożenia oświadczenia o stanie majątkowym w terminie, o którym mowa w ust. 3, z powodu nieobecności w służbie, funkcjonariusz SOK składa oświadczenie majątkowe pierwszego dnia po stawieniu się do służby.
5. Komendant regionalny SOK, komendant ośrodka szkolenia SOK, komendant rejonowy SOK oraz ich zastępcy składają oświadczenia o stanie majątkowym Komendantowi Głównemu SOK. Komendant Główny SOK oraz jego zastępcy składają oświadczenie o swoim stanie majątkowym ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
6. Przełożony właściwy w sprawach osobowych lub osoby przez niego upoważnione, w celu przeprowadzenia analizy zgodności ze stanem faktycznym złożonych oświadczeń o stanie majątkowym, mają prawo wglądu do ich treści i przetwarzania danych w nich zawartych.
7. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli tajności
„zastrzeżone” określonej w przepisach o ochronie informacji niejawnych, chyba że funkcjonariusz SOK który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie.
8. Oświadczenie o stanie majątkowym przechowuje się przez 10 lat.
9. Informacje zawarte w oświadczeniach o stanie majątkowym osób pełniących funkcje organów SOK są publikowane, bez ich zgody, na właściwych stronach Biuletynu Informacji Publicznej, z wyłączeniem danych dotyczących daty i miejsca urodzenia, numeru PESEL, miejsca zamieszkania i położenia nieruchomości.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym, sposób analizy ich zgodności ze stanem faktycznym, a także wzór oświadczenia o stanie majątkowym oraz tryb publikowania oświadczeń, o których mowa w ust. 9, uwzględniając zakres danych objętych oświadczeniem
o stanie majątkowym.
Art. 85. 1. Jeżeli funkcjonariusz SOK zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi SOK po dniu wejścia w życie ustawy o SOK do dnia
zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 121, z późn. zm.).
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i motywacyjne, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 101 ustawy - za pozostałe okresy służby.
3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz SOK spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza SOK.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1440, 1717 i 1734).
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
6. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3 i 4 oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.
Art. 86. 1. Funkcjonariusz SOK pełniący służbę w umundurowaniu służbowym korzysta z bezpłatnego przejazdu we wszystkich środkach komunikacji kolejowej.
2. Funkcjonariuszowi SOK i członkom jego rodziny przysługuje raz w roku prawo do przejazdu na koszt właściwego organu SOK środkami publicznego transportu zbiorowego do jednej z wybranych przez siebie miejscowości w kraju i z powrotem.
3. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osoba uprawniona otrzymuje zryczałtowany równoważnik pieniężny.
4. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny, o których mowa w ust. 2 i 3, nie przysługują funkcjonariuszowi SOK w roku kalendarzowym, w którym
wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego na podstawie odrębnych przepisów.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia, warunki korzystania przez funkcjonariuszy SOK z prawa, o którym mowa w ust. 2, sposób rozliczania kosztów przejazdu, oraz warunki przyznania równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 3, uwzględniając sposób ustalania jego wysokości oraz rozliczania niewykorzystanego przez funkcjonariusza SOK przejazdu.
6. Osobom, o których mowa w ust. 2 mogą być przekazywane także inne świadczenia socjalne i bytowe.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaj i zakres świadczeń, o których mowa w ust. 6, uwzględniając warunki korzystania z tych świadczeń, sposób ich realizacji, a w przypadku świadczeń finansowych - ich wysokość, sposób obliczania, terminy rozliczeń oraz terminy wypłaty.
Art. 87. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza uprawnionych do świadczeń przewidzianych w art. 86 ust. 2, 3 i 6 uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione i dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły – 24 lat albo 25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 25 lat przypada na ostatni lub przedostatni roku studiów;
2) stały się osobami całkowicie niezdolnymi do pracy przed osiągnięciem wieku określonego w pkt 1.
Art. 88. Okres służby funkcjonariusza SOK traktuje się jako pracę w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Art. 89. 1. Funkcjonariuszowi SOK przysługują uprawnienia pracownika związane z rodzicielstwem określone w Kodeksie pracy, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są funkcjonariuszami SOK, z uprawnień może korzystać tylko jedno z nich.
2. Funkcjonariuszowi SOK nie przysługuje prawo złożenia wniosku o obniżenie wymiaru czasu służby w okresie, w którym mógłby korzystać z urlopu wychowawczego.
Art. 90. 1. Funkcjonariuszowi SOK, który podjął pracę w ciągu roku od dnia zwolnienia ze służby, a jeżeli pełnił służbę przygotowawczą - w ciągu 3 miesięcy od tego dnia, okres służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z prawa pracy.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli przepisy prawa pracy przewidują, że upływ okresów, o których mowa w ust. 1, nie stanowi przeszkody do korzystania przez pracownika z określonych świadczeń.
3. Jeżeli funkcjonariusz SOK nie może podjąć zatrudnienia w czasie określonym w ust. 1 ze względu na chorobę powodującą całkowitą lub częściową niezdolność do pracy, zachowuje uprawnienia określone w ust. 1 w razie podjęcia zatrudnienia w ciągu 3 miesięcy od dnia ustania całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do funkcjonariuszy SOK zwolnionych ze służby w razie skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
Art. 91. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe prawa i obowiązki oraz przebieg służby funkcjonariuszy SOK, uwzględniając właściwości i specyfikę służby w jednostkach organizacyjnych SOK, tryb nawiązywania, zmiany i rozwiązywania stosunku służbowego funkcjonariusza SOK, zadania kierowników komórek organizacyjnych właściwych w sprawach osobowych, treść rozkazów personalnych o mianowaniu funkcjonariusza SOK na dane stanowisko służbowe lub o zwolnieniu funkcjonariusza SOK ze służby, tryb wydawania świadectwa służby i opinii o służbie funkcjonariusza SOK, ich wzory, termin żądania sprostowania świadectwa i opinii oraz termin dokonania takiego sprostowania.
2. Sposób pełnienia służby funkcjonariuszy SOK określają zarządzenia, regulaminy i rozkazy Komendanta Głównego SOK.
Art. 92. 1. Funkcjonariusz otrzymuje bezpłatnie umundurowanie.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, uwzględniając podstawę obliczenia równoważnika pieniężnego oraz przypadki, w których równoważnik nie przysługuje lub,
w których wypłata równoważnika jest zawieszana, warunki zwrotu i termin wypłaty równoważnika oraz podmioty właściwe w tych sprawach, dla zapewnienia jednolitych zasad wypłaty ekwiwalentu mundurowego i właściwej jego wysokości w odniesieniu do aktualnych cen rynkowych składników umundurowania.
Art. 93. 1. Jednostki i komórki organizacyjne SOK oraz funkcjonariusze SOK otrzymują wyposażenie niezbędne do wykonywania czynności służbowych.
2. Normy wyposażenia, o którym mowa w ust. 1, szczegółowe zasady ich przyznawania i użytkowania określa Komendant Główny SOK.
Art. 94. 1. Komendant Główny SOK, komendant regionalny SOK, komendant rejonowy SOK oraz komendant ośrodka szkolenia SOK są obowiązani zapewnić funkcjonariuszom SOK bezpieczne i higieniczne warunki służby.
2. Funkcjonariusz SOK jest obowiązany do przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny służby
3. W zakresie określonym w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, z wyłączeniem przepisów art. 2092 § 2, art. 210, art. 226, art. 229 § 1 i 8, art. 230, art. 231, art. 232, art. 234 § 2, 3 i 31, art. 235, art. 237, art. 2371, art. 2377 § 1 pkt 1 i § 2-4, art. 2378 § 1 oraz art. 2379 § 3.
4. W przypadku gdy warunki służby nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny służby oraz stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia funkcjonariusza SOK albo gdy wykonywane przez niego obowiązki grożą takim niebezpieczeństwem innym osobom, funkcjonariusz ma prawo powstrzymać się od wykonywania czynności służbowych, zawiadamiając o tym niezwłocznie właściwego komendanta SOK, o którym mowa w ust. 1.
5. Przepis ust. 4 nie stosuje się, gdy funkcjonariusz SOK wykonuje bezpośrednio obowiązki wynikające z zadań SOK, określonych w art. 2, realizowanych w celu zapobieganiu popełnianiu przestępstw i wykroczeń lub rozpoznawaniu i wykrywaniu wykroczeń oraz ściganie ich sprawców.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, uwzględniając charakter służby w SOK, właściwość organów SOK oraz strukturę organizacyjną SOK, określi w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunki odpowiedniego stosowania do funkcjonariuszy SOK przepisów Kodeksu pracy, o których mowa w ust. 3.
Art. 95. 1. Funkcjonariusz SOK otrzymuje bezpłatne wyżywienie, jeżeli uzasadniają to względy bezpieczeństwa i higieny służby lub inne szczególne warunki jej pełnienia.
2. Jeżeli rodzaj i warunki pełnienia służby lub względy techniczno-organizacyjne uniemożliwiają korzystanie z bezpłatnego wyżywienia przysługującego w naturze, funkcjonariusz SOK otrzymuje w zamian za wyżywienie równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, przypadki otrzymywania przez funkcjonariuszy SOK bezpłatnego wyżywienia lub równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie, uwzględniając rodzaje, skład rzeczowy i ilościowy oraz wartość pieniężną norm wyżywienia i sposób ich aktualizacji, zakres podmiotowy oraz warunki organizacyjno-
-techniczne ich stosowania, wysokość równoważnika i sposób jego obliczania, a także właściwość organów w tych sprawach.
Art. 96. 1. Funkcjonariuszowi SOK przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu w wymiarze 26 dni roboczych.
2. Funkcjonariusz SOK uzyskuje prawo do pierwszego urlopu z upływem 6 miesięcy służby w wymiarze połowy urlopu przysługującego po roku służby.
3. Prawo do urlopu w pełnym wymiarze funkcjonariusz SOK nabywa z upływem roku służby. Do tego urlopu wlicza się urlop, o którym mowa w ust. 2.
Art. 97. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić płatne urlopy dodatkowe w wymiarze do 13 dni roboczych rocznie dla funkcjonariuszy SOK, którzy pełnią służbę w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo osiągnęli określony wiek lub staż służby, albo gdy jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby.
2. Funkcjonariuszowi SOK można udzielić płatnego urlopu zdrowotnego lub okolicznościowego, a także urlopu bezpłatnego z ważnych przyczyn.
Art. 98. 1. Funkcjonariusza SOK można odwołać z urlopu wypoczynkowego z ważnych względów służbowych, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w części. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek funkcjonariusza SOK, umotywowany ważnymi względami.
2. Funkcjonariuszowi SOK odwołanemu z urlopu przysługuje zwrot kosztów przejazdu według norm ustalonych w przepisach o należnościach służbowych w przypadkach przeniesienia lub oddelegowania, jak również innych kosztów.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb zwrotu kosztów przejazdu i innych poniesionych kosztów przysługujących funkcjonariuszowi SOK w razie odwołania z urlopu, z uwzględnieniem norm określonych dla przenoszonych lub delegowanych funkcjonariuszy SOK, udokumentowanych opłat dokonanych przez funkcjonariusza SOK, a które nie zostały wykorzystane w związku z odwołaniem z urlopu, jak również opłat poniesionych na członków rodziny, o których mowa w art. 87, jeżeli odwołanie funkcjonariusza SOK z urlopu spowodowało także ich powrót.
4. Odwołanie funkcjonariusza SOK z urlopu ze względów służbowych wymaga zgody przełożonego.
5. Funkcjonariuszowi SOK, który nie wykorzystał urlopu w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 3 miesięcy następnego roku.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przyznawania funkcjonariuszom SOK urlopów, tryb postępowania w tych sprawach oraz wymiar urlopów, o których mowa w art. 97, uwzględniając okres służby, wiek funkcjonariusza SOK przypadki warunków szczególnie uciążliwych i szkodliwych dla zdrowia oraz stopnie szkodliwości wpływające na wymiar urlopu dodatkowego.
Art. 99. 1. Funkcjonariuszowi SOK, który wzorowo wykonuje obowiązki, przejawia inicjatywę w służbie i doskonali kwalifikacje zawodowe, mogą być udzielane wyróżnienia:
1) pochwała;
2) krótkoterminowy urlop, do 10 dni;
3) przyznanie odznaki resortowej;
4) przedterminowe mianowanie na wyższy stopień;
2. Wyróżnienia udziela uprawniony przełożony, o którym mowa w art. 45 ust. 1.
3. Wyróżnienia nie udziela się funkcjonariuszowi SOK:
1) ukaranemu karą dyscyplinarną, przed jej zatarciem;
2) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone, przez okres roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania przy udzielaniu wyróżnień funkcjonariuszom SOK, uwzględniając zakres uprawnień przełożonych do udzielania wyróżnień oraz formę udzielania wyróżnień.
Rozdział 9
Uposażenie i inne świadczenia pieniężne funkcjonariuszy
Art. 100. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza SOK na stanowisko służbowe.
2. Z tytułu służby funkcjonariusz SOK otrzymuje jedno uposażenie i inne świadczenia pieniężne określone w ustawie.
3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy SOK stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa.
4. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 3, należy rozumieć uposażenie wraz z miesięczną równowartością nagrody rocznej.
5. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia, uwzględniając specyfikę i warunki pełnionej służby.
Art. 101. 1. Uposażenie funkcjonariusza SOK składa się z uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia.
2. Wysokość uposażenia zasadniczego funkcjonariusza SOK jest uzależniona od grupy zaszeregowania jego stanowiska służbowego oraz od posiadanej wysługi lat.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki otrzymywania oraz wysokość uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy, uwzględniając grupy zaszeregowania i odpowiadające im stawki uposażenia, zaszeregowanie stanowisk służbowych do poszczególnych grup i odpowiadające im stopnie etatowe SOK oraz warunki podwyższania tego uposażenia.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego, uwzględniając rodzaje okresów służby, pracy i innych okresów podlegających zaliczeniu do wysługi, sposób jej dokumentowania oraz tryb postępowania w tych sprawach.
Art. 102. 1. Funkcjonariusz SOK przeniesiony na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadniczego zachowuje prawo do stawki uposażenia pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku, do czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia według stanowiska służbowego.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w przypadkach szczególnie uzasadnionych, może zezwolić na zachowanie przez funkcjonariusza SOK przeniesionego na
stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadniczego prawa do zaszeregowania należnego na poprzednio zajmowanym stanowisku, z jednoczesnym zachowaniem stopnia związanego z tym stanowiskiem.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy SOK przeniesionych na niższe stanowisko służbowe na podstawie art. 56 ust. 1 albo ust. 2 pkt 2 i 3 oraz funkcjonariuszy przeniesionych na własną prośbę.
Art. 103. 1. Funkcjonariuszowi SOK przysługuje dodatek za stopień w wysokości uzależnionej od posiadanego stopnia SOK.
2. Funkcjonariuszowi SOK pełniącemu służbę lub obowiązki na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym przysługuje dodatek funkcyjny.
3. Dodatkami do uposażenia o charakterze stałym są dodatki ustalone w stawkach miesięcznych.
Art. 104. 1. Niezależnie od dodatków, o których mowa w art. 103 ust. 1–2, funkcjonariuszowi SOK mogą być przyznawane dodatki specjalne uzasadnione należytym wykonywaniem obowiązków służbowych, szczególnymi warunkami lub dodatkowymi czynnościami wykonywanymi przez funkcjonariusza SOK.
2. Dodatki, o których mowa w ust. 1, mogą być ustalone w stawkach miesięcznych, dziennych albo za wykonanie określonych czynności.
3. Dodatek za stopień przyznaje się funkcjonariuszowi SOK w stawce kwotowej.
4. Dodatek funkcyjny przyznaje się funkcjonariuszowi SOK na czas pełnienia przez niego służby lub obowiązków na stanowisku służbowym uprawniającym do tego dodatku.
5. Dodatek funkcyjny przyznaje się funkcjonariuszowi SOK w stawce kwotowej, w wysokości uzależnionej od rangi zajmowanego stanowiska służbowego, zakresu ponoszonej odpowiedzialności, ze szczególnym uwzględnieniem szczebla działania i wielkości kierowanej jednostki lub komórki organizacyjnej SOK oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez funkcjonariusza SOK kwalifikacji zawodowych, określonej procentowo od podstawy wymiaru stanowiącej sumę należnego funkcjonariuszowi SOK uposażenia zasadniczego oraz dodatku za stopień.
6. Xxxxxxx służbowy przyznaje się funkcjonariuszowi SOK w stawkach kwotowych na czas nieokreślony. Wysokość dodatku nie może przekraczać 50 % podstawy wymiaru, o której mowa w ust. 5.
Art. 105. 1. Dodatki, o których mowa w art. 103 ust. 2 i 3 można w zależności od oceny wywiązywania się przez funkcjonariusza SOK z obowiązków oraz realizacji przez niego zadań i czynności służbowych:
1) podwyższać na stałe lub na czas określony w granicach stawek wynikających z art. 104 ust. 5 i 6;
2) obniżać nie więcej niż o 30 % otrzymywanej stawki.
2. Dodatek funkcyjny może być obniżony także w razie zmiany zakresu obowiązków służbowych, warunków służby bądź ustania innych przesłanek, które uzasadniały przyznanie go w dotychczasowej wysokości.
3. Dodatek funkcyjny obniża się w granicach od 20 % do 50 % otrzymywanej stawki w przypadku:
1) naruszenia przez funkcjonariusza SOK dyscypliny służbowej w czasie służby lub podczas wykonywania zadań lub czynności służbowych, za które wymierzono mu karę dyscyplinarną;
2) niewywiązywania się przez funkcjonariusza SOK z obowiązków służbowych stwierdzonego w opinii służbowej;
3) nieprzydatności funkcjonariusza SOK na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej.
4. Ponowne obniżenie dodatku funkcyjnego w trybie określonym w ust. 1, może nastąpić na podstawie kolejnej oceny dokonanej po upływie co najmniej 6 miesięcy.
Art. 106. 1. Dodatek służbowy cofa się w przypadku:
1) naruszenia przez funkcjonariusza SOK dyscypliny służbowej w czasie służby lub podczas wykonywania zadań lub czynności służbowych, za które wymierzono mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby;
2) niewywiązywania się przez funkcjonariusza SOK z obowiązków służbowych stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
3) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej.
2. Dodatek służbowy cofa się także na okres pełnienia obowiązków na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady otrzymywania oraz
wysokość dodatków do uposażenia, o których mowa w art. 103 ust. 1-2 i w art. 104 ust. 1, uwzględniając ich rodzaj i charakter, przesłanki przyznawania lub podwyższania na stałe lub na czas określony, oraz stanowiska uprawniające do dodatku funkcyjnego.
Art. 107. 1. Uposażenie i inne świadczenia oraz należności pieniężne są płatne bezpośrednio do rąk funkcjonariusza.
2. Uposażenie zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym są płatne miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca.
3. Terminy wypłaty innych świadczeń i należności pieniężnych oraz dodatków do uposażenia, niewymienionych w ust. 2, określają przepisy wykonawcze w sprawie warunków ich otrzymywania, o których mowa w art. 106 ust. 3, art. 115, art. 116 ust. 2, art. 121 ust. 2, art. 122 ust. 6 oraz w art. 125 ust. 2 i 3.
4. Uposażenie i inne świadczenia oraz należności pieniężne mogą być wypłacane w formie bezgotówkowej, na warunkach ustalonych w pisemnym porozumieniu między płatnikiem i funkcjonariuszem SOK, nie wcześniej jednak niż w terminach, o których mowa w ust. 2–3.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne terminy płatności dodatków do uposażenia, o których mowa w art. 103 ust. 3, mając na względzie prawidłowość dokonywania wypłat.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, terminy wypłaty świadczeń i należności, o których mowa w art. 104, art. 117, art. 119, art. 120, oraz art. 126.
Art. 108. 1. Zmiana wysokości uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności uzasadniających tę zmianę.
2. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana uposażenia nastąpiła w ciągu miesiąca, uposażenie na czas do końca miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia za każdy dzień, gdy przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
3. Prawo do uposażenia wygasa w ostatnim dniu miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza SOK ze służby lub zaistniały inne okoliczności uzasadniające wygaśnięcie tego prawa.
Art. 109. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa:
1) każda czynność przed kierownikiem jednostki organizacyjnej SOK, upoważnionym do rozpatrywania roszczeń, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.
Art. 110. 1. Funkcjonariuszowi SOK przysługują następujące świadczenia pieniężne:
1) nagrody i zapomogi;
2) nagrody jubileuszowe;
3) należności za podróże służbowe i przeniesienia;
4) świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby.
2. Funkcjonariusze SOK mogą otrzymywać nagrody za osiągnięcia w służbie ze środków finansowych, o których mowa w art. 21 ust. 3.
3. Funkcjonariuszowi SOK za służbę pełnioną w danym roku kalendarzowym przysługuje nagroda roczna do wysokości 1/12 uposażenia otrzymanego w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
4. Nagroda roczna nie przysługuje funkcjonariuszowi SOK w przypadku:
1) w sytuacjach, o których mowa w art. 59 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 pkt 3;
2) popełnienia czynu, za który funkcjonariuszowi SOK wymierzono jedną z kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 145 pkt 2–5;
3) zwolnienia ze służby na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1.
5. Nagrodę roczną wypłaca się do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje nagroda.
6. Funkcjonariuszowi SOK zwalnianemu ze służby nagrodę roczną wypłaca się w terminie 14 dni od dnia zwolnienia.
7. W razie śmierci albo zaginięcia funkcjonariusza SOK należną mu nagrodę roczną wypłaca się małżonkowi, a w dalszej kolejności dzieciom oraz rodzicom uprawnionym do renty rodzinnej. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio.
8. W przypadku pełnienia przez funkcjonariusza SOK w roku kalendarzowym służby w różnych jednostkach organizacyjnych SOK nagrodę roczną przyznaje się i wypłaca w jednostce, która była w danym roku ostatnim miejscem pełnienia przez niego służby.
9. Nagrody roczne przyznają przełożeni właściwi w sprawach mianowania funkcjonariuszy SOK na stanowiska służbowe, przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrody roczne Komendantowi Głównemu SOK oraz zastępcom Komendanta Głównego SOK.
11. Komendant Główny SOK przyznaje nagrody roczne komendantom regionalnym SOK, komendantom ośrodków szkolenia SOK i ich zastępcom.
12. Komendant regionalny SOK przyznaje nagrody roczne komendantom rejonowym SOK.
Art. 111. 1. Wysokość nagrody rocznej ustala się w relacji do okresu służby pełnionej w roku kalendarzowym, za który przysługuje nagroda, z wyłączeniem okresów niewykonywania zadań służbowych z innych przyczyn niż wymienione w art. 125 ust. 1.
2. Okres służby, o którym mowa w ust. 1, nie może być krótszy od 6 miesięcy kalendarzowych.
3. Warunku, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się przy ustalaniu uprawnień do nagrody rocznej za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz SOK:
1) korzystał z urlopu wychowawczego;
2) został delegowany lub odwołany z delegowania bez prawa do uposażenia w przypadkach, o których mowa w art. 55 ust. 4;
3) został zwolniony ze służby w związku z nabyciem uprawnień do emerytury lub renty bądź na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 6 i 7;
4) zmarł lub został uznany za zaginionego.
Art. 112. 1. Nagrodę roczną obniża się funkcjonariuszowi SOK w przypadku:
1) popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu;
2) naruszenia dyscypliny służbowej, stwierdzonego w prawomocnie zakończonym postępowaniu dyscyplinarnym;
3) otrzymania opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej o nieprzydatności na zajmowanym stanowisku;
4) otrzymania pierwszej lub kolejnej opinii służbowej, o której mowa art. 59 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1.
2. Obniżenie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w granicach od 20 % do 50 %.
3. Obniżenie lub pozbawienie prawa do nagrody rocznej następuje za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz SOK popełnił przestępstwo lub czyn, o których mowa w art. 59 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 pkt 2 i 9, w art. 112 ust. 1 pkt 1 i 2, lub otrzymał opinię, o której mowa w art. 59 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1, albo został zwolniony ze służby w przypadkach, o których mowa w art. 59 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1, a jeżeli nagroda została już wypłacona – za rok, w którym:
1) postępowanie karne lub dyscyplinarne w tej sprawie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem lub
2) funkcjonariusz został zwolniony ze służby.
4. Okoliczności uzasadniające pozbawienie lub ograniczenie prawa do nagrody rocznej ustala się na podstawie orzeczeń i decyzji organów właściwych w sprawach karnych o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, w sprawach dyscyplinarnych oraz w sprawach dotyczących opiniowania funkcjonariuszy SOK, a także na podstawie dokumentacji prowadzonej w sprawach osobowych funkcjonariuszy SOK.
5. Przy obniżaniu nagrody rocznej uwzględnia się całokształt okoliczności sprawy, w szczególności charakter popełnionego przestępstwa, przestępstwa skarbowego lub przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz dotychczasowe wyniki funkcjonariusza SOK w służbie.
6. Od decyzji przełożonego o przyznaniu, obniżeniu lub odmowie przyznania nagrody rocznej funkcjonariuszowi SOK służy odwołanie do wyższego przełożonego.
Art. 113. 1. Funkcjonariuszowi SOK mogą być przyznawane nagrody motywacyjne, w formie pieniężnej lub rzeczowej, za wzorowe wykonywanie zadań służbowych, wykazywane w służbie męstwo i inicjatywę oraz pełnienie służby w trudnych warunkach.
2. Funkcjonariuszowi SOK mogą być przyznawane zapomogi, w formie pieniężnej lub rzeczowej, w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęski żywiołowej, choroby, śmierci członka rodziny oraz innych zdarzeń powodujących pogorszenie sytuacji materialnej funkcjonariusza SOK i jego rodziny.
Art. 114. SOK prowadzi fundusz nagród i zapomóg dla funkcjonariuszy SOK, z przezna czeniem na nagrody i zapomogi, o których mowa w art. 110 ust. 3 oraz w art. 113.
Art. 115. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy oraz ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyznawani
funkcjonariuszom SOK nagród i zapomóg, o których mowa w art. 113, tryb postępowania oraz przełożonych właściwych w zakresie przyznawania tych nagród i zapomóg, sposób tworzenia funduszu nagród i zapomóg dla funkcjonariuszy SOK, o którym mowa w art. 114, jednostki SOK, w których tworzy się fundusz nagród i zapomóg, a także sposoby ustalania i warunki zwiększania jego wysokości dla poszczególnych dysponentów, mając na względzie celową i racjonalną politykę w zakresie dysponowania środkami finansowymi.
Art. 116. 1. Funkcjonariuszowi SOK przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach służby – 75 %,
2) po 25 latach służby – 100 %,
3) po 30 latach służby – 150 %,
4) po 35 latach służby – 200 %,
5) po 40 latach służby – 300 %,
– miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, okresy wliczane do okresu służby, od których zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i wypłacania, uwzględniając w szczególności okresy służby, pracy i nauki powodujące nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, sposób dokumentowania tych okresów i postępowania w przypadku zbiegu prawa do kilku nagród oraz termin i sposób wypłacania nagrody, w celu skoordynowania systemu dodatkowych gratyfikacji pieniężnych związanych ze służbą z przepisami powszechnymi obowiązującymi w tym zakresie.
Art. 117. 1. W razie przeniesienia funkcjonariusza SOK do pełnienia służby w innej miejscowości albo delegowania go do czasowego pełnienia służby, funkcjonariuszowi przysługują należności za podróże służbowe i przeniesienia, o których mowa w art. 110 ust. 1 pkt 3.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia rodzaje należności, o których mowa w ust. 1, ich wysokość i sposoby ustalania, oraz warunki i tryb przyznawania, uwzględniając sposoby obliczania czasu podróży służbowej, oraz terminy i tryb wypłaty należności.
Art. 118. 1. Funkcjonariusz SOK zwalniany ze służby otrzymuje:
1) odprawę;
2) ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe oraz za niewykorzystany czas wolny od służby przyznany na podstawie art. 46 ust. 3.
2. Funkcjonariusz SOK zwalniany ze służby na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 3 otrzymuje 50 % odprawy oraz ekwiwalent pieniężny za urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe.
3. Funkcjonariuszowi SOK zwalnianemu ze służby na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 2 Komendant Główny SOK lub upoważniony przez niego przełożony może w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb rodziny funkcjonariusza przyznać nie więcej niż 50 % odprawy.
4. Ekwiwalent pieniężny za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego oraz za każde rozpoczęte 8 godzin niewykorzystanego czasu wolnego przysługującego na podstawie art. 46 ust. 3 ustala się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
Art. 119. 1. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza SOK w służbie stałej równa się wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Odprawa ulega zwiększeniu o 20 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy dalszy pełny rok wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej służby aż do wysokości sześciomiesięcznego zasadniczego uposażenia wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.
2. Przy ustalaniu wysokości odprawy uwzględnia się również okresy nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej, jeżeli bezpośrednio po zwolnieniu z tej służby żołnierz został przyjęty do służby w SOK i nie otrzymał odprawy z tytułu poprzednio pełnionej służby.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku podjęcia służby w SOK po zwolnieniu ze służby w innych służbach, w których przysługują świadczenia tego rodzaju.
4. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza SOK w służbie przygotowawczej równa się wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
Art. 120. 1. W razie śmierci funkcjonariusza SOK, niezależnie od odprawy pośmiertnej, o której mowa w art. 122, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) 4 000 zł jeżeli koszty pogrzebu ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo lub rodzice;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Jeżeli śmierć funkcjonariusza SOK nastąpiła na skutek wypadku pozostającego w związku ze służbą, koszty pogrzebu pokrywa się ze środków Komendy Głównej SOK. Komendant Główny SOK może wyrazić zgodę na pokrycie kosztów pogrzebu funkcjonariusza SOK zmarłego wskutek choroby pozostającej w związku ze służbą.
3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu funkcjonariusza SOK ze środków Komendy Głównej SOK osobom wymienionym w ust. 1 pkt 1 przysługuje połowa zasiłku pogrzebowego.
Art. 121. 1. W razie śmierci członka rodziny, funkcjonariuszowi SOK przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) 4000 zł, jeżeli koszty pogrzebu ponosi funkcjonariusz SOK;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki pokrywania kosztów pogrzebu funkcjonariusza SOK ze środków właściwego organu oraz określi członków rodziny, na których przysługuje zasiłek pogrzebowy, uwzględniając rodzaje wydatków pokrywanych w ramach kosztów pogrzebu i ich wysokość, przypadki oraz sposób ustalania wysokości oraz tryb wypłaty zasiłku pogrzebowego lub jego wyrównania z tytułu śmierci członka rodziny oraz dokumenty wymagane do ich wypłaty.
Art. 122. 1. W razie śmierci funkcjonariusza SOK, pozostałej po nim rodzinie przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu funkcjonariuszowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby, oraz świadczenia określone w art. 118 ust. 1 pkt 2.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi funkcjonariusza SOK, który pozostawał z nim we wspólnocie małżeńskiej a w dalszej kolejności dzieciom oraz rodzicom, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2015 r. poz. 900, z późn. zm.).
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do zaginionych funkcjonariuszy SOK. Zaginięcie funkcjonariusza oraz związek tego zaginięcia ze służbą stwierdza minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4. W przypadku funkcjonariusza SOK, którego śmierć nastąpiła w związku ze służbą, każdemu z dzieci będących na jego utrzymaniu, które w dniu jego śmierci spełniały warunki do uzyskania renty rodzinnej, Komendant Główny SOK przyznaje pomoc finansową na kształcenie, ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie SOK.
5. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 4, przysługuje uczniom ponadgimnazjalnych szkół publicznych i niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych dla młodzieży i dla dorosłych oraz słuchaczom zakładów kształcenia nauczycieli i kolegiów pracowników służb społecznych, oraz studentom szkół wyższych do czasu ukończenia kształcenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyznawania pomocy, o której mowa w ust. 4, uwzględniając tryb przyznawania i wysokość pomocy w zależności od poziomu kształcenia i rodzaju szkoły.
Art. 123. 1. Funkcjonariuszowi SOK w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na podstawie art. 59 ust. 1 pkt 1, wypłaca się co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu ze służby świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, pobieranymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
2. Funkcjonariuszowi SOK uprawnionemu do świadczenia określonego w ust. 1, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, przysługuje prawo wyboru jednego z tych świadczeń.
Art. 124. Świadczenia, o których mowa w art. 123, nie przysługują funkcjonariuszowi SOK, który bezpośrednio po zwolnieniu ze służby został przyjęty do zawodowej służby wojskowej lub do innej służby, w której przysługuje prawo do takich świadczeń.
Art. 125. 1. Funkcjonariusz SOK skierowany do szkoły lub na przeszkolenie albo na studia w kraju otrzymuje uposażenie oraz inne należności pieniężne.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i zasady otrzymywania uposażenia oraz innych należności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając przypadki uprawniające funkcjonariusza skierowanego do szkoły lub na przeszkolenie albo na studia w kraju do otrzymywania uposażenia, oraz sposób obliczania
zryczałtowanego równoważnika pieniężnego na pokrycie kosztów przejazdu, a także zasady rozliczania podróży służbowych związanych z odbywaniem nauki.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość uposażenia i innych należności pieniężnych funkcjonariusza skierowanego do akademii lub innych szkół (na kursy) za granicą, uwzględniając warunki ich otrzymywania oraz sposób i terminy ich wypłacania.
Art. 126. 1. W razie pobierania przez funkcjonariusza SOK wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, funkcjonariuszowi SOK oraz członkom jego rodziny przysługują świadczenia i należności pieniężne z tytułu służby, określone w niniejszej ustawie, z wyjątkiem należności, o których mowa w art. 95 ust. 1 i 2.
2. Świadczenia i należności pieniężne określone w ust. 1 wypłaca się w wysokości ustalonej, z uwzględnieniem wynagrodzenia należnego funkcjonariuszowi SOK na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym lub według stawki obowiązującej w dniu zwolnienia ze służby albo w dniu jego śmierci.
Art. 127. 1. Funkcjonariuszowi SOK zawieszonemu w czynnościach służbowych zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50 % ostatnio należnego uposażenia.
2. Po zakończeniu postępowania karnego lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych, funkcjonariusz SOK otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki wprowadzone w okresie zawieszenia, jeżeli nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
Art. 128. 1. Funkcjonariuszowi SOK tymczasowo aresztowanemu zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie umorzenia postępowania karnego lub uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu, funkcjonariusz SOK otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia, wprowadzone w okresie zawieszenia, choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza SOK ze służby.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne umorzono z powodu przedawnienia lub amnestii, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania karnego.
Art. 129. 1. Funkcjonariuszowi SOK, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia służby albo pozostaje poza nim lub nie podejmuje służby, zawiesza się uposażenie od najbliższego terminu płatności. Jeżeli funkcjonariusz SOK pobrał już za czas nieusprawiedliwionej nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.
2. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną, wypłaca się funkcjonariuszowi SOK zawieszone uposażenie; w przypadku nieobecności nieusprawiedliwionej funkcjonariusz SOK traci za każdy dzień nieobecności 1/30 część uposażenia miesięcznego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie zawinionej niemożności pełnienia przez funkcjonariusza SOK obowiązków służbowych.
4. Funkcjonariuszowi SOK, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli funkcjonariusz SOK pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca się mu odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.
Art. 130. 1. Z uposażenia funkcjonariusza SOK mogą być dokonywane potrącenia w granicach i na zasadach określonych w przepisach prawa pracy oraz w innych przepisach szczególnych stosowanych do wynagrodzeń za pracę, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć uposażenie wymienione w art. 100 ust. 1 oraz odprawę z tytułu zwolnienia ze służby.
3. Odprawa z tytułu zwolnienia ze służby podlega egzekucji wyłącznie na zaspokojenie zaległych świadczeń alimentacyjnych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ust. 1.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobieranych do rozliczenia, a w szczególności na koszty podróży służbowej, delegacji i przeniesienia. Należności te potrąca się z uposażenia w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń z innych tytułów.
Art. 131. Uprawnienia przewidziane w art. 101, art. 106 ust. 3, art. 113, art. 117 minister właściwy do spraw wewnętrznych wykonuje po zasięgnięciu opinii związku zawodowego funkcjonariuszy.
Art. 132. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza SOK za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100% miesięcznego uposażenia,
obejmującego uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze stałym i inne należności pieniężne należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym - z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych lub na ich wysokość.
2. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza SOK za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi:
1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa ust. 1, za okres do:
a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 1821a § 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,
b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa w art. 1821a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,
c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;
2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa ust. 1, za okres urlopu rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.
3. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza SOK - matka, która we wniosku, złożonym nie później niż 21 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80% miesięcznego uposażenia, o którym mowa ust. 1, za cały okres odpowiadający okresowi tych urlopów.
4. Funkcjonariusz SOK – ojciec, przebywający na urlopie rodzicielskim, zachowuje prawo do 80% uposażenia, w sytuacji, gdy spełnione zostaną warunki określone w ust. 3.
5. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza SOK pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust. 1-3, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, określonego w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 114, z późn. zm.8)), kwotę uposażenia funkcjonariusza SOK pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych podwyższa się do wysokości świadczenia rodzicielskiego.
6. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza SOK, który we wniosku, złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej
8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 693, 995, 1217, 1240, 1268, 1302, 1359, 1735 i 1830 oraz z 2016 r. poz. 195.
zawodowej, wystąpi o udzielenie mu, bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze.
7. Funkcjonariuszowi SOK, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo 6 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w wymiarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100%, pod warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.
Art. 133. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz SOK otrzymuje 80% uposażenia.
2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz SOK jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) choroby funkcjonariusza SOK, w tym niemożności wykonywania zajęć służbowych z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym lub małżonka funkcjonariusza SOK, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka funkcjonariusza SOK, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem SOK w okresie sprawowania nad nimi opieki;
5) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub małżonka funkcjonariusza SOK, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia, w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2016 r. poz. 157), lub dziennego opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,
b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza SOK, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,
c) pobytu małżonka funkcjonariusza SOK lub rodzica dziecka funkcjonariusza SOK, stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
3. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4 - przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
4. Przepis ust. 3 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki.
5. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz SOK jest zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby;
2) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby;
3) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby;
4) choroby przypadającej w czasie ciąży;
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;
6) oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi lub z powodu badania lekarskiego dawców krwi;
7) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania przez komisję lekarską
– zachowuje on prawo do 100% uposażenia.
6. Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy funkcjonariusz SOK został zwolniony od zajęć służbowych:
1) w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza SOK czynności służbowych, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
2) na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych, życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli.
7. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa w ust. 6 pkt 3, stwierdza, w drodze decyzji, przełożony funkcjonariusza SOK.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, funkcjonariuszowi SOK przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego.
Art. 134. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 133, stanowi uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności lub ich wysokość.
3. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.
4. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.
Art. 135. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza zaświadczenie lekarskie wstawione zgodnie z przepisami art. 55 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, z tym że:
1) w przypadku poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów - zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku zgodnie z przepisem art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 133 ust. 2 pkt 2 - zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi;
3) w przypadku, o którym mowa w art. 133 ust. 2 pkt 5 lit. a - oświadczenie funkcjonariusza SOK;
4) w przypadkach, o których mowa w art. 133 ust. 2 pkt 5 lit. b i c - zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;
5) w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - decyzja wydana przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Art. 136. 1. Funkcjonariusz SOK jest obowiązany dostarczyć przełożonemu właściwemu do spraw osobowych zaświadczenie lekarskie, zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo decyzję, o której mowa w art. 133 ust. 1 pkt 5, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
2. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 135 pkt 5 lit.a, funkcjonariusz SOK jest obowiązany złożyć przełożonemu właściwemu do spraw osobowych w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
3. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, nieobecność w służbie w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim uznaje się za nieobecność nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia albo oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.
Art. 137. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza SOK, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 3, może podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1) komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;
2) przełożony funkcjonariusza właściwy w sprawach osobowych - w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów formalnych
zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 3.
3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie funkcjonariusza SOK, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą, funkcjonariusz SOK traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało sfałszowane, funkcjonariusz SOK traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza SOK, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 3, polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko funkcjonariusza SOK, lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali na zwolnieniu lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz oświadczenia funkcjonariusza SOK, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 3, przeprowadza osoba upoważniona przez przełożonego funkcjonariusza SOK.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz SOK wykonuje pracę zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza SOK, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi SOK w celu wniesienia do niego ewentualnych uwag. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole przełożony stwierdza utratę prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez komisję lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, funkcjonariuszowi SOK służy odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1) nie zostało sfałszowane;
2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich.
16. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, przełożony występuje do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy.
17. W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane niezgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, przełożony występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Art. 138. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy SOK w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się w całości na nagrody za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach lekarskich.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz nagród i zapomóg dla funkcjonariuszy SOK.
3. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwającego nie krócej niż jeden miesiąc kalendarzowy i nie dłużej niż 3 miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu rozliczeniowego uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy SOK.
Art. 139. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim nie uwzględnia się przy
ustalaniu podstawy wymiary świadczeń, o których mowa w art. 110 ust. 1 pkt 2, 4 i art. 122 ust. 1.
Art. 140. 1. Komendant Główny SOK sporządza roczne zestawienie zbiorcze przyczyn przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich, które przekazuje ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie do końca marca następnego roku. W zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się łączny okres przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich, z uwzględnieniem podziału na przyczyny wskazane w art. 135 ust. 2, 5 i 6, oraz średni okres przebywania funkcjonariusza SOK na zwolnieniu lekarskim, w tym średnią roczną liczbę godzin niewykonywania obowiązków przez funkcjonariusza SOK.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zestawienia, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę zapewnienia przejrzystości informacji zawartych w zestawieniu.
Rozdział 10
Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei
Art. 141. 1. Funkcjonariusz SOK odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej.
2. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn funkcjonariusza SOK polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów.
3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia przełożonego, względnie organu uprawnionego na podstawie ustawy do wydawania poleceń funkcjonariuszom SOK, z wyłączeniem rozkazów i poleceń, których wykonanie łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa;
2) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy;
3) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa;
4) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza SOK, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub innej osobie;
5) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia dyscypliny służbowej w podległej jednostce lub komórce organizacyjnej;
6) stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie służby albo w obiektach lub na terenach zajmowanych przez SOK;
7) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej;
8) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub stworzyło zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
9) utrata materiału zawierającego informacje niejawne.
4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od odpowiedzialności karnej.
5. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne, wypełniającego jednocześnie znamiona wykroczenia, w przypadku mniejszej wagi lub ukarania grzywną, przełożony dyscyplinarny może nie wszczynać postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umorzyć.
6. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi przełożony dyscyplinarny może odstąpić od wszczęcia postępowania i przeprowadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego udokumentowaną w formie notatki rozmowę dyscyplinującą.
7. Notatkę, o której mowa w ust. 6, włącza się do akt osobowych na okres roku.
Art. 142. Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy funkcjonariusz SOK:
1) ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi;
2) nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość taką przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć.
Art. 143. 1. Funkcjonariusz SOK odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia przewinienie dyscyplinarne sam albo wspólnie lub w porozumieniu z inną osobą, a także w przypadku, gdy kieruje popełnieniem przez innego funkcjonariusza SOK przewinienia dyscyplinarnego.
2. Funkcjonariusz SOK odpowiada dyscyplinarnie także w przypadku, gdy nakłania innego funkcjonariusza do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego albo ułatwia jego popełnienie.
3. Każdy z funkcjonariuszy SOK, o których mowa w ust. 1 i 2, odpowiada w granicach swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób.
Art. 144. 1. Przełożonym dyscyplinarnym jest przełożony, o którym mowa w art. 45 ust. 1. Taką samą władzę dyscyplinarną posiada funkcjonariusz SOK, któremu powierzono pełnienie obowiązków na stanowisku służbowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1.
2. W przypadku przeniesienia funkcjonariusza SOK do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej SOK i związanej z tym zmiany właściwości przełożonego dyscyplinarnego, postępowanie dyscyplinarne wszczęte wobec funkcjonariusza SOK przejmuje i orzeka w pierwszej instancji nowy przełożony dyscyplinarny.
3. Przełożony dyscyplinarny może w formie pisemnej upoważnić swoich zastępców lub innych funkcjonariuszy SOK z kierowanej przez niego jednostki organizacyjnej SOK do załatwiania spraw dyscyplinarnych w jego imieniu w ustalonym zakresie.
4. Wątpliwości w zakresie ustalenia właściwości przełożonego w sprawach dyscyplinarnych rozstrzyga wyższy przełożony dyscyplinarny w drodze postanowienia.
5.Wyższymi przełożonymi dyscyplinarnymi w postępowaniu dyscyplinarnym są:
1) komendant regionalny SOK – w stosunku do komendanta rejonowego SOK;
2) Komendant Główny SOK – w stosunku do komendanta regionalnego SOK i komendanta ośrodka szkolenia SOK.
Art. 145. Karami dyscyplinarnymi są:
1) nagana;
2) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
4) obniżenie stopnia;
5) wydalenie ze służby.
Art. 146. Kara nagany oznacza wytknięcie ukaranemu przez przełożonego dyscyplinarn ego niewłaściwego postępowania.
Art. 147. Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku oznacza wytknięcie ukaranemu niewłaściwego postępowania i uprzedzenie go, że jeżeli ponownie popełni przewinienie dyscyplinarne, może zostać wyznaczony na niższe stanowisko służbowe w trybie dyscyplinarnym lub ukarany surowszą karą dyscyplinarną.
Art. 148. 1. Kara wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oznacza odwołanie lub zwolnienie z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i mianowanie na stanowisko służbowe niższe od dotychczas zajmowanego.
2. Przed zatarciem kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe funkcjonariusza SOK nie można powołać lub mianować na wyższe stanowisko służbowe.
Art. 149. 1. Kara obniżenia stopnia oznacza obniżenie posiadanego stopnia SOK.
2. Karę obniżenia stopnia można wymierzyć tylko obok kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe lub kary wydalenia ze służby.
Art. 150. Kara wydalenia ze służby oznacza zwolnienie ze służby w SOK.
Art. 151. 1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne można wymierzyć tylko jedną karę dyscyplinarną.
2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych można wymierzyć jedną karę dyscyplinarną, odpowiednio surowszą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się z zastrzeżeniem art. 149 ust. 2.
Art. 152. 1. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna uwzględniać okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki, w tym następstwa dla służby, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym obowiązków, pobudki działania, zachowanie obwinionego przed popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu oraz dotychczasowy przebieg służby.
2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie po użyciu alkoholu lub innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez funkcjonariusza przed zatarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie realizacji zadań SOK;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) nieumyślność jego popełnienia;
2) podjęcie przez funkcjonariusza SOK starań o zmniejszenie jego skutków;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
4. Przełożony dyscyplinarny uwzględnia okoliczności, o których mowa w ust. 1–3, wyłącznie w stosunku do funkcjonariusza SOK, którego one dotyczą.
Art. 153. 1. Przełożony dyscyplinarny, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie popełnienia przez funkcjonariusza SOK przewinienia dyscyplinarnego:
1) wszczyna postępowanie dyscyplinarne:
a) z własnej inicjatywy,
b) na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza SOK,
c) na polecenie wyższego przełożonego,
d) na żądanie sądu lub prokuratora;
2) może wszcząć postępowanie dyscyplinarne na wniosek pokrzywdzonego.
2. Wyższy przełożony dyscyplinarny może wszcząć lub przejąć do prowadzenia postępowanie dyscyplinarne przed wydaniem orzeczenia, jeżeli w jego ocenie jest to konieczne z uwagi na charakter sprawy.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d i pkt 2, przełożony dyscyplinarny zawiadamia odpowiednio sąd lub prokuratora albo pokrzywdzonego o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyniku tego postępowania, przesyłając odpis wydanego orzeczenia lub postanowienia. Materiały przekazane przez sąd, prokuratora albo pokrzywdzonego włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
4. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej albo tożsamości sprawcy, przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny zleca przeprowadzenie czynności wyjaśniających. Czynności te należy ukończyć w terminie 30 dni.
5. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. Funkcjonariusza SOK, co do którego wydano postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego.
6. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z jego kwalifikacją prawną;
5) uzasadnienie faktyczne zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego;
6) oznaczenie rzecznika dyscyplinarnego prowadzącego postępowanie;
7) podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego;
8) pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania dyscyplinarnego.
Art. 154. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza:
1) jeżeli czynności wyjaśniające nie potwierdziły zaistnienia przewinienia dyscyplinarnego;
2) po upływie terminów określonych w ust. 4 i 5;
3) w razie śmierci funkcjonariusza SOK;
4) jeżeli w tej samej sprawie zapadło prawomocne orzeczenie dyscyplinarne lub toczy się postępowanie dyscyplinarne.
2. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz orzeczenie
o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego doręcza się pokrzywdzonemu, jeżeli złożył on wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz na orzeczenie o umorzeniu tego postępowania pokrzywdzony może wnieść odpowiednio zażalenie lub odwołanie, w terminie 7 dni od dnia ich doręczenia.
3. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się po upływie 90 dni od dnia powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego.
4. Kary dyscyplinarnej nie można wymierzyć po upływie roku od dnia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg tego terminu.
5. Jeżeli przewinieniem dyscyplinarnym jest czyn zawierający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego,
upływ terminu określonego w ust. 4 nie może nastąpić wcześniej niż terminów przedawnienia karalności tych przestępstw lub wykroczeń.
6. W przypadku wydania orzeczenia o ukaraniu w pierwszej instancji przed upływem roku od dnia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego postępowanie to uważa się za zakończone z upływem terminu do wniesienia odwołania, a jeżeli wniesiono odwołanie, z chwilą wydania orzeczenia przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego.
Art. 155. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające, o których mowa w art. 141 ust. 4, prowadzi rzecznik dyscyplinarny.
2. Przełożony dyscyplinarny wyznacza rzeczników dyscyplinarnych na okres 4 lat spośród funkcjonariuszy SOK w służbie stałej.
3. Przełożony dyscyplinarny do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego oraz czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 153 ust. 4, wyznacza rzecznika dyscyplinarnego w stopniu nie niższym niż funkcjonariusz SOK, którego ma dotyczyć postępowanie.
Art. 156. 1. Przełożony dyscyplinarny odwołuje rzecznika dyscyplinarnego w przypadkach:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia go ze służby w SOK;
2) prawomocnego ukarania go karą dyscyplinarną;
3) przeniesienia go do innej jednostki organizacyjnej SOK niepodlegającej bezpośrednio przełożonemu dyscyplinarnemu.
2. Rzecznik dyscyplinarny, za zgodą przełożonego dyscyplinarnego, może skorzystać z pomocy innego rzecznika dyscyplinarnego przy przeprowadzaniu czynności dowodowych.
Art. 157. 1. Przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny podlegają wyłączeniu od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio;
2) jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania karnego;
3) był świadkiem czynu;
4) między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną przez obwinionego zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.
2. Przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego można wyłączyć od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym także z innych uzasadnionych przyczyn.
3. O okolicznościach uzasadniających wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny zawiadamiają niezwłocznie odpowiednio wyższego przełożonego dyscyplinarnego i przełożonego dyscyplinarnego.
4. Wyłączenie przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym może nastąpić również na wniosek obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony.
5. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.
6. Wyższy przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub o odmowie wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.
Art. 158. 1. W przypadku wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 157 ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje wyższy przełożony dyscyplinarny albo wyznacza przełożonego dyscyplinarnego z równorzędnej jednostki organizacyjnej SOK.
2. W przypadku wyłączenia Komendanta Głównego SOK od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 157 ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje jeden z jego zastępców.
3. W przypadku wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 157 ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje do prowadzenia inny wyznaczony rzecznik dyscyplinarny.
4. Do czasu wydania przez przełożonego dyscyplinarnego postanowienia o wyłączeniu rzecznik dyscyplinarny podejmuje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki.
Art. 159. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera materiał dowodowy i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy. W szczególności przesłuchuje świadków, obwinionego, przyjmuje od niego wyjaśnienia, dokonuje oględzin. Z czynności tych sporządza protokoły. Rzecznik dyscyplinarny może także zlecić przeprowadzenie odpowiednich badań.
2. Z czynności innych niż wymienione w ust. 1 sporządza się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga albo przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny uzna to za potrzebne. W pozostałych przypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej.
3. Protokół powinien zawierać:
1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca, osób w niej uczestniczących lub obecnych oraz charakteru ich uczestnictwa;
2) opis przebiegu czynności;
3) w miarę potrzeby:
a) stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności,
b) oświadczenia i wnioski uczestników czynności,
c) pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach.
4. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych okoliczności przez rzecznika dyscyplinarnego lub kierownika jednostki organizacyjnej SOK, o którym mowa w art. 160 ust. 3, zapisuje się w protokole z możliwą dokładnością, a osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zapisania w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw i interesów.
5. Osoby biorące udział w czynności, z której jest sporządzany protokół, a także osoby obecne, po zapoznaniu się z treścią protokołu, podpisują każdą jego stronę. Odmowę zapoznania się z treścią protokołu, a także odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.
Art. 160. 1. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania wydaje postanowienia, jeżeli ich wydanie nie jest zastrzeżone do właściwości przełożonego dyscyplinarnego.
2. Postanowienie wydane w toku postępowania, z wyjątkiem postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, powinno zawierać:
1) oznaczenie wydającego postanowienie rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) podstawę prawną wydania postanowienia;
4) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
5) rozstrzygnięcie;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne;
7) pouczenie, czy i w jakim trybie przysługuje prawo złożenia zażalenia;
8) podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska wydającego postanowienie.
3. W przypadku konieczności przeprowadzenia czynności poza miejscowością, w której toczy się postępowanie dyscyplinarne, przełożony dyscyplinarny może zwrócić się o ich
przeprowadzenie do kierownika jednostki organizacyjnej SOK właściwego według miejsca, w którym czynność ma być dokonana.
4. Jeżeli czyn będący przedmiotem postępowania dyscyplinarnego jest lub był przedmiotem innego postępowania, w tym postępowania przygotowawczego, przełożony dyscyplinarny może zwrócić się do właściwego organu o udostępnienie akt tego postępowania w całości lub w części. Za zgodą tego organu, potrzebne odpisy lub wyciągi z udostępnionych akt włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
5. Jeżeli zebrany materiał dowodowy to uzasadnia, przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów.
Art. 161. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1) odmowy składania wyjaśnień;
2) zgłaszania wniosków dowodowych;
3) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich notatek, z zastrzeżeniem ust. 2;
4) ustanowienia obrońcy spośród adwokatów lub radców prawnych albo spośród funkcjonariuszy SOK za ich zgodą;
5) wnoszenia do przełożonego dyscyplinarnego zażaleń na postanowienia wydane w toku postępowania przez rzecznika dyscyplinarnego, w terminie 3 dni od dnia doręczenia i w przypadkach wskazanych w ustawie; od postanowień wydanych przez przełożonego dyscyplinarnego zażalenie przysługuje do wyższego przełożonego dyscyplinarnego, z zastrzeżeniem art. 171 ust. 4.
2. Rzecznik dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, odmówić udostępnienia akt, jeżeli sprzeciwia się temu dobro postępowania dyscyplinarnego. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
3. Ustanowienie obrońcy uprawnia go do działania w całym postępowaniu dyscyplinarnym, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń. O zmianie zakresu pełnomocnictwa uprawniającego do działania w postępowaniu dyscyplinarnym lub o jego cofnięciu obwiniony niezwłocznie zawiadamia obrońcę oraz rzecznika dyscyplinarnego.
4. Obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego. Może on zrezygnować z reprezentowania obwinionego w toku postępowania dyscyplinarnego, zawiadamiając o tym obwinionego oraz rzecznika dyscyplinarnego. Do czasu ustanowienia
nowego obrońcy, jednak nie dłużej niż 14 dni od dnia zawiadomienia obwinionego, obrońca jest obowiązany podejmować niezbędne czynności.
5. Udział obrońcy w postępowaniu dyscyplinarnym nie wyłącza osobistego działania w nim obwinionego.
Art. 162. 1. Orzeczenia, postanowienia, zawiadomienia i inne pisma, wydane w toku postępowania dyscyplinarnego, doręcza się obwinionemu oraz obrońcy, jeżeli został ustanowiony. W razie doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach pisma, od którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin do złożenia odwołania lub zażalenia liczy się od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej.
2. Wniosek dowodowy obwiniony zgłasza na piśmie rzecznikowi dyscyplinarnemu, który rozstrzyga o uwzględnieniu wniosku albo odmawia, w drodze postanowienia, uwzględnienia wniosku, jeżeli:
1) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy;
2) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności lub nie da się przeprowadzić;
3) przeprowadzenie dowodu jest sprzeczne z prawem.
3. Na postanowienie w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku dowodowego przysługuje zażalenie.
4. Nieusprawiedliwiona nieobecność obwinionego w służbie, zwolnienie obwinionego od zajęć służbowych z powodu choroby oraz nieusprawiedliwione niestawiennictwo na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego nie wstrzymują biegu postępowania dyscyplinarnego, a czynności, w których jest przewidziany udział obwinionego, nie przeprowadza się albo przeprowadza się w miejscu jego pobytu.
5. Udział w czynnościach dowodowych oraz zapoznanie z aktami postępowania dyscyplinarnego obwinionego zwolnionego od zajęć służbowych z powodu choroby wymaga zgody lekarza, który orzekł czasową niezdolność obwinionego do służby. W przypadku braku możliwości nawiązania kontaktu z lekarzem lub zmiany lekarza zgody takiej może udzielić lekarz, który obecnie leczy obwinionego, a w dalszej kolejności lekarz o takiej samej specjalności.
Art. 163. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny są obowiązani badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego.
2. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem. Niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.
Art. 164. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym powinny być zakończone w terminie miesiąca od dnia wszczęcia tego postępowania. Wyższy przełożony dyscyplinarny, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia czynności dowodowych do 2 miesięcy.
2. Komendant Główny SOK, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia czynności dowodowych na czas oznaczony powyżej 2 miesięcy.
3. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie dyscyplinarne z powodu zaistnienia długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej prowadzenie postępowania. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte z inicjatywy pokrzywdzonego, zażalenie to może również złożyć pokrzywdzony.
4. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego po ustaniu przeszkody, o której mowa w ust. 3.
Art. 165. 1. Rzecznik dyscyplinarny, po przeprowadzeniu czynności dowodowych i uznaniu, że zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, zapoznaje obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego.
2. Obrońca może zapoznać się z aktami postępowania dyscyplinarnego, o których mowa w ust. 1, nie później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi aktami.
3. Z czynności zapoznania z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół.
4. Odmowa zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje postępowania. Rzecznik dyscyplinarny dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania.
5. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie. Na wydane przez rzecznika dyscyplinarnego postanowienie o odmowie uzupełnienia akt postępowania dyscyplinarnego obwinionemu służy prawo złożenia zażalenia.
6. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie w zakresie wynikającym z przeprowadzonych czynności dowodowych uzupełniających akta tego postępowania.
7. Rzecznik dyscyplinarny, po zapoznaniu obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego, wydaje postanowienie o zakończeniu czynności dowodowych oraz sporządza sprawozdanie, które:
1) wskazuje prowadzącego postępowanie i przełożonego dyscyplinarnego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego;
2) wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne, z opisem stanu faktycznego ustalonym na podstawie zebranych dowodów;
3) przedstawia wnioski dotyczące uniewinnienia, odstąpienia od ukarania lub wymierzenia kary albo umorzenia postępowania.
Art. 166. 1. Na podstawie oceny zebranego w postępowaniu dyscyplinarnym materiału dowodowego przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o:
1) uniewinnieniu albo
2) odstąpieniu od ukarania, albo
3) ukaraniu, albo
4) umorzeniu postępowania.
2. Orzeczenie powinno zawierać:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania orzeczenia;
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z kwalifikacją prawną;
5) rozstrzygnięcie o uniewinnieniu, stwierdzeniu winy i odstąpieniu od ukarania lub wymierzeniu kary dyscyplinarnej albo umorzeniu postępowania dyscyplinarnego;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia;
7) pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania;
8) podpis, z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego, oraz pieczęć jednostki organizacyjnej SOK.
Art. 167. 1. Przełożony dyscyplinarny uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 165 ust. 7, oraz przekazuje akta sprawy rzecznikowi dyscyplinarnemu do uzupełnienia, w przypadku stwierdzenia, że nie zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy.
2. Przełożony dyscyplinarny umarza postępowanie dyscyplinarne w przypadkach, o których mowa w art. 156 ust. 1, albo gdy stało się ono bezprzedmiotowe z innej przyczyny.
3. Przełożony dyscyplinarny może odstąpić od ukarania, jeżeli stopień winy lub stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby nie jest znaczny, a właściwości i warunki osobiste funkcjonariusza SOK oraz dotychczasowy przebieg służby uzasadniają przypuszczenie, że pomimo odstąpienia od ukarania będzie on przestrzegał dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej.
Art. 168. 1. Orzeczenie, o którym mowa w art. 166 ust. 1, wraz z uzasadnieniem sporządza się na piśmie nie później niż w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia
o zakończeniu czynności dowodowych.
2. Orzeczenie, o którym mowa w art. 166 ust. 1, doręcza się niezwłocznie obwinionemu.
Art. 169. 1. W przypadku zamiaru wymierzenia kary wydalenia ze służby w SOK przełożony dyscyplinarny, przed wydaniem orzeczenia dyscyplinarnego, wzywa obwinionego do raportu w celu wysłuchania go. W raporcie uczestniczy rzecznik dyscyplinarny. O terminie raportu należy zawiadomić zarząd właściwej organizacji zakładowej związku zawodowego funkcjonariuszy. Przedstawiciel zarządu może uczestniczyć w raporcie, chyba że obwiniony nie wyrazi na to zgody. Obwinionemu doręcza się sprawozdanie w terminie umożliwiającym zapoznanie się z nim przed raportem.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku:
1) tymczasowego aresztowania obwinionego;
2) odmowy obwinionego stawienia się do raportu lub nieusprawiedliwionej nieobecności w wyznaczonym terminie raportu;
3) zaistnienia innej przeszkody uniemożliwiającej obwinionemu stawienie się do raportu w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych.
Art. 170. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest dwuinstancyjne. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
2. Odwołanie składa się do wyższego przełożonego dyscyplinarnego za pośrednictwem przełożonego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.
3. Wyższy przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
4. Jeżeli orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji wydał Komendant Główny SOK, odwołanie lub zażalenie nie przysługuje. Obwiniony może jednak w terminie, o którym mowa w ust. 1, zwrócić się do Komendanta Głównego SOK z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń.
Art. 171. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na podstawie stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu dyscyplinarnym. Jeżeli jest to potrzebne do prawidłowego wydania orzeczenia, wyższy przełożony dyscyplinarny może uzupełnić materiał dowodowy, zlecając rzecznikowi dyscyplinarnemu prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne wykonanie czynności dowodowych, określając ich zakres.
2. Z materiałami uzyskanymi w wyniku czynności dowodowych, o których mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny zapoznaje obwinionego. W terminie 3 dni od dnia zapoznania obwiniony ma prawo zgłoszenia wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu, o którym mowa w ust. 1, uwag dotyczących przeprowadzonych czynności dowodowych. Przepisy art. 165 ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.
Art. 172. 1. Wyższy przełożony dyscyplinarny w terminie 7 dni od dnia wniesienia odwołania może powołać komisję do zbadania zaskarżonego orzeczenia, zwaną dalej
„komisją”. W przypadku odwołania od orzeczenia o ukaraniu karą, o której mowa w art. 145 pkt 3–5, wyższy przełożony dyscyplinarny jest obowiązany powołać komisję.
2. Komisja składa się z trzech funkcjonariuszy SOK w służbie stałej, w stopniu co najmniej młodszego komisarza SOK, z których dwóch wyznacza wyższy przełożony dyscyplinarny, a jednego właściwy zarząd regionu związku zawodowego funkcjonariuszy, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. O wyznaczeniu przedstawiciela związku zawodowego do składu komisji przewodniczący zarządu regionu związku zawodowego funkcjonariuszy SOK zawiadamia wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 3 dni od dnia otrzymania zawiadomienia
o powołaniu takiej komisji. W przypadku niewyznaczenia przedstawiciela związku zawodowego, trzeciego członka komisji wyznacza wyższy przełożony dyscyplinarny.
4. Wyższy przełożony dyscyplinarny wyznacza przewodniczącego spośród członków komisji.
5. Przepisy art. 157 ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do członków komisji.
6. Komisja może wysłuchać rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcę.
7. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych: rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznawania sprawy.
8. Komisja może wystąpić do wyższego przełożonego dyscyplinarnego o uzupełnienie materiału dowodowego w trybie art. 171 ust. 1.
Art. 173. 1. Z przeprowadzonych czynności komisja sporządza sprawozdanie wraz z wnioskiem dotyczącym sposobu załatwienia odwołania.
2. Komisja przedstawia wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu sprawozdanie,
o którym mowa w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia jej powołania.
3. Rozpatrzenie odwołania przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego powinno nastąpić w terminie 14 dni od dnia wpływu odwołania, a w przypadku powołania komisji – w terminie 7 dni od dnia otrzymania sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.
4. Wyższy przełożony dyscyplinarny może zaskarżone orzeczenie:
1) utrzymać w mocy albo
2) uchylić w całości albo w części i w tym zakresie uniewinnić obwinionego, odstąpić od ukarania, względnie wymierzyć inną karę, bądź uchylając to orzeczenie – umorzyć postępowanie dyscyplinarne w pierwszej instancji, albo
3) uchylić w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez przełożonego dyscyplinarnego, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga przeprowadzenia czynności dowodowych w całości lub w znacznej części.
5. Postępowanie odwoławcze umarza się w przypadku cofnięcia odwołania.
6. W postępowaniu odwoławczym wyższy przełożony dyscyplinarny nie może wymierzyć surowszej kary dyscyplinarnej, chyba że zaskarżone orzeczenie rażąco narusza prawo lub interes służby.
Art. 174. 1. Orzeczenie lub postanowienie staje się prawomocne:
1) z upływem terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia, jeżeli go nie wniesiono;
2) w dniu wydania orzeczenia lub postanowienia przez organ odwoławczy.
2. Przełożony dyscyplinarny, po uprawomocnieniu się orzeczenia lub postanowienia, niezwłocznie wykonuje orzeczoną karę.
3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych po uprawomocnieniu się orzeczenia niezwłocznie wykonuje karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku.
4. Przełożony, o którym mowa w ust. 3, po uprawomocnieniu się orzeczenia niezwłocznie wykonuje karę: wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub wydalenia ze służby przez wydanie rozkazu personalnego odpowiednio o: zwolnieniu lub odwołaniu ukaranego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i powołaniu lub mianowaniu go na niższe stanowisko służbowe, obniżeniu stopnia lub zwolnieniu ukaranego funkcjonariusza ze służby. Przepis art. 137 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Prawomocne orzeczenie o odstąpieniu od ukarania albo o ukaraniu oraz prawomocne postanowienie o odstąpieniu od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego włącza się do akt osobowych funkcjonariusza SOK.
Art. 175. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, dotyczące wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem możliwości nakładania kar porządkowych. W postępowaniu dyscyplinarnym do świadków nie stosuje się również art. 184 Kodeksu postępowania karnego.
2. O zwolnieniu od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osoby pozostającej z obwinionym w szczególnie bliskim stosunku osobistym rozstrzyga rzecznik dyscyplinarny. Na odmowę zwolnienia od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania służy zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.
Art. 176. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej oznacza uznanie kary za niebyłą.
2. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie:
1) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary nagany;
2) 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3) 18 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
3. W przypadku nienagannej służby, stwierdzonej w opinii służbowej, przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 45 ust. 1, może zatrzeć karę dyscyplinarną przed upływem terminu określonego w ust. 2, jednak nie wcześniej niż przed upływem:
1) 3 miesięcy od dnia orzeczenia kary nagany;
2) 6 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3) 12 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz za poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 45 ust. 1, może w każdym czasie zatrzeć karę dyscyplinarną.
5. Jeżeli funkcjonariusz SOK zostanie ponownie ukarany przed zatarciem kary dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia nieodbytej kary biegnie na nowo od dnia orzeczenia nowej kary.
6. W przypadku jednoczesnego wykonywania więcej niż jednej kary dyscyplinarnej zatarcie kar następuje z upływem terminu przewidzianego dla kary surowszej.
7. Zatarcie kary dyscyplinarnej powoduje usunięcie z akt osobowych funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu. Orzeczenie o odstąpieniu od ukarania usuwa się z akt osobowych po upływie 6 miesięcy od dnia jego uprawomocnienia się, przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 177. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli:
1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe;
2) zostały ujawnione istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego;
3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;
4) orzeczenie zostało wydane w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione.
2. Postępowanie dyscyplinarne wznawia się na wniosek ukaranego lub obwinionego, albo w przypadku jego śmierci na wniosek członka rodziny uprawnionego do renty rodzinnej, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą wydania orzeczenia dyscyplinarnego.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wniosek o wznowienie składa się w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
4. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść ukaranego po ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego.
5. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
Art. 178. 1. Przełożony dyscyplinarny, który wydał prawomocne orzeczenie dyscyplinarne, wznawia postępowanie dyscyplinarne z urzędu lub na wniosek ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek członka rodziny uprawnionego do renty rodzinnej. O wznowieniu postępowania dyscyplinarnego z urzędu zawiadamia się ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, członka rodziny uprawnionego do renty rodzinnej.
2. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego wnosi się do przełożonego dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, w terminie 30 dni od dnia, w którym obwiniony dowiedział się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.
3. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność przełożonego dyscyplinarnego, o którym mowa w art. 144 ust. 1, o wznowieniu rozstrzyga wyższy przełożony dyscyplinarny.
4. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego ukaranemu oraz członkowi rodziny uprawnionemu do renty rodzinnej, o którym mowa w ust. 1, służy zażalenie do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na postanowienie wydane przez Komendanta Głównego SOK przysługuje jedynie w takim samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Art. 179. 1. Po wznowieniu postępowania dyscyplinarnego przeprowadza się czynności dowodowe ograniczone do przyczyn wznowienia, a po ich zakończeniu, stosownie do poczynionych ustaleń, wydaje się orzeczenie:
1) uchylające dotychczasowe orzeczenie i stwierdzające uniewinnienie ukaranego lub umorzenie postępowania dyscyplinarnego albo
2) zmieniające dotychczasowe orzeczenie i wymierzające inną karę dyscyplinarną, albo
3) odmawiające uchylenia dotychczasowego orzeczenia.
2. Zmiana dotychczasowego orzeczenia i wymierzenie innej kary dyscyplinarnej nie może nastąpić po ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego.
3. Orzeczenie kary surowszej od dotychczasowej jest możliwe tylko wtedy, gdy wznowienie następuje z urzędu i orzeczona kara jest rażąco niewspółmierna do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego.
4. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki kary dotychczasowej, a w razie wymierzenia kary surowszej, jej wykonanie rozpoczyna się od dnia wymierzenia.
5. Na orzeczenie i postanowienie wydane w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego służy ukaranemu lub obwinionemu, a w przypadku jego śmierci, członkowi rodziny uprawnionemu do renty rodzinnej, odwołanie lub zażalenie do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na orzeczenia i postanowienia wydane przez Komendanta Głównego SOK przysługuje jedynie, w takim samym terminie, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 161 ust. 4–6 stosuje się odpowiednio.
6. Termin zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu nowej kary. Na poczet okresu zatarcia nowej kary zalicza się okres zatarcia, który upłynął od uprawomocnienia się orzeczenia kary dotychczasowej.
Art. 180. Od orzeczenia oraz postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne funkcjonariuszowi SOK przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Art. 181. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wykonywania czynności związanych z postępowaniem dyscyplinarny, w stosunku do funkcjonariuszy SOK, w tym obieg dokumentów związanych z postepowaniem dyscyplinarnym, prostowanie błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek, oraz określi wzory postanowień i innych dokumentów sporządzanych w postępowaniu dyscyplinarnym, mając na względzie sprawność prowadzonego postępowania.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 182. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.9)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 137 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Doręczenia żołnierzom zasadniczej służby wojskowej, funkcjonariuszom Policji, Służby Więziennej i Straży Ochrony Kolei dokonuje się przez ich organy bezpośrednio przełożone.”;
2) w art. 163 § 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„§ 3. O przymusowe sprowadzenie żołnierza w czynnej służbie wojskowej sąd zwraca się do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni on służbę, lub do Żandarmerii Wojskowej, a o przymusowe sprowadzenie funkcjonariusza Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei – do jego przełożonego.
§ 4. O ukaranie żołnierza w czynnej służbie wojskowej sąd występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni on służbę, a o ukaranie funkcjonariusza Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei – do jego przełożonego.”;
3) w art. 476:
a) w § 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) świadczeń odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą wojskową albo służbą w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biurze Ochrony Rządu, Straży Ochrony Kolei, Służbie Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego oraz Centralnym Biurze Antykorupcyjnym.”,
9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 293, 379, 435, 567, 616, 945, 1091, 1161, 1296, 1585, 1626, 1741 i 1924, z 2015 r. poz. 2, 4, 218, 539, 978, 1062, 1137, 1199, 1311, 1418, 1419, 1505, 1527, 1567, 1587, 595, 1634, 1635, 1830 i 1854 oraz z 2016 r. poz. 195 i 437.
b) w § 5 w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) świadczenie odszkodowawcze przysługujące w razie wypadku lub choroby pozostające w związku ze służbą wojskową albo służbą w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biurze Ochrony Rządu, Straży Ochrony Kolei, Służbie Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego oraz Centralnym Biurze Antykorupcyjnym.”;
4) w art. 4778 w § 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy rolniczej, wypadku w drodze do pracy lub z pracy, wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, wypadku lub choroby zawodowej pozostającej w związku z czynną służbą wojskową albo służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej Straży Ochrony Kolei i Służbie Celnej;”;
5) w art. 811:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W obrębie budynków wojskowych i zajmowanych przez Policję, Straż Graniczną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne lub Straż Ochrony Kolei, oraz na okrętach wojennych można dokonywać czynności egzekucyjnych tylko po uprzednim zawiadomieniu odpowiednio właściwego komendanta lub kierownika jednostki i w asyście wyznaczonego organu wojskowego, organu Policji lub przedstawiciela Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Ochrony Kolei.”;
b) § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości - w przypadku wykonywania asysty przez Policję, Straż Graniczną lub Straż Ochrony Kolei;”
6) w art. 814 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Przeszukanie odzieży może być dokonane tylko przez osobę tej samej płci, co dłużnik. Przeszukania odzieży na żołnierzu w czynnej służbie wojskowej albo funkcjonariuszu Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei przeprowadza w obecności komornika odpowiednio żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo osoba wyznaczona przez przełożonego funkcjonariusza.”;
7) w art. 1057 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. O wykonanie aresztu w stosunku do dłużnika będącego żołnierzem w czynnej służbie wojskowej albo funkcjonariuszem Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei sąd zwraca się do dowódcy jednostki wojskowej albo odpowiednio do właściwego komendanta lub kierownika jednostki organizacyjnej Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei, w której pełni on służbę, przesyłając w tym celu nakaz. O wykonanie aresztu w stosunku do dłużnika będącego żołnierzem zawodowym wyznaczonym na stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego albo Służbie Wywiadu Wojskowego albo będącego funkcjonariuszem Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo Służby Wywiadu Wojskowego sąd zwraca się odpowiednio do Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, przesyłając w tym celu nakaz.”.
Art. 183. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.10)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 20 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Ponadto w przypadkach określonych szczególnymi przepisami jako organ egzekucyjny w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze
10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 87, 211, 218, 396, 539, 774, 978, 1269, 1311, 1322, 1419 i 1649 oraz z 2016 r. poz. 195.
niepieniężnym działa każdy organ Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, organ Państwowej Inspekcji Pracy wydający decyzję w pierwszej instancji, organ straży pożarnej kierujący akcją ratowniczą, a także inne organy powołane do ochrony spokoju, bezpieczeństwa, porządku, zdrowia publicznego lub mienia społecznego.
2) w art. 46:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Organ egzekucyjny i egzekutor może w razie potrzeby wezwać, w pilnych przypadkach także ustnie, pomocy organu Policji, Straży Granicznej, Straży Ochrony Kolei, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, jeżeli natrafił na opór, który uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie egzekucji, albo jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że na taki opór natrafi. Jeżeli opór stawia żołnierz w czynnej służbie wojskowej, należy wezwać pomocy właściwego organu wojskowego, chyba że zwłoka grozi udaremnieniem egzekucji, a na miejscu nie ma organu wojskowego.”,
b) w § 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku udzielania pomocy przez Policję, Straż Graniczną lub Straż Ochrony Kolei;”;
3) w art. 48 § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5. Przeszukania odzieży na żołnierzu w czynnej służbie wojskowej albo funkcjonariuszu Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei przeprowadza w obecności egzekutora odpowiednio żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo osoba wyznaczona przez przełożonego funkcjonariusza.”;
4) w art. 50:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W obrębie budynków wojskowych i zajmowanych przez Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Straż Graniczną lub Straż Ochrony Kolei oraz na okrętach wojennych można
dokonywać czynności egzekucyjnych tylko po uprzednim zawiadomieniu odpowiednio właściwego komendanta lub kierownika jednostki i w asyście wyznaczonego organu wojskowego lub organu Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei.”,
b) w § 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku wykonywania asysty przez Policję, Straż Graniczną lub Straż Ochrony Kolei;”;
5) w art. 64 w § 1 pkt 13 otrzymuje brzmienie:
„13) za wezwanie pomocy Policji, Straży Granicznej, Straży Ochrony Kolei, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Żandarmerii Wojskowej lub wojskowych organów porządkowych – 13 zł 50 gr;”;
6) art. 153 otrzymuje brzmienie:
„Art. 153. § 1. Przymus bezpośredni w stosunku do żołnierza w czynnej służbie wojskowej albo funkcjonariusza Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei może być zastosowany tylko przez odpowiednio Żandarmerię Wojskową lub wojskowy organ porządkowy albo organ Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy ze względów sanitarnych lub innych społecznych zachodzi potrzeba natychmiastowego wykonania egzekwowanego obowiązku, a Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo właściwego organu Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej lub Straży Ochrony Kolei nie ma na miejscu.”.
Art. 184. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 827, z późn. zm.11)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 44:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) absolwentów szkół i ośrodków szkolenia Państwowej Straży Pożarnej, którzy w terminie do trzech miesięcy od dnia zakończenia studiów (nauki) podjęli służbę w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Policji, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej lub Straży Ochrony Kolei;”
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wojskowy komendant uzupełnień na jej wniosek, udokumentowany zaświadczeniem o podjęciu służby, wystawionym przez kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej lub Straży Ochrony Kolei, przenosi do rezerwy z dniem poprzedzającym dzień podjęcia służby.”;
2) w art. 49 w ust. 1d pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) sądom powszechnym, powszechnym jednostkom organizacyjnym prokuratury, Policji, Straży Granicznej, Straży Ochrony Kolei, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu i Biuru Ochrony Rządu – jeżeli wymagają tego ich zadania i jest to niezbędne do prowadzonego przez nie postępowania;”;
3) w art. 169 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) żołnierze w czynnej służbie wojskowej oraz funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej i Straży Ochrony Kolei.”;
11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 1220, 1224, 1830, 2183 i 2281 oraz 2016 r. poz. 178.
4) w art. 208 ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Jednostkami organizacyjnymi wykonującymi zadania na potrzeby obrony państwa są jednostki organizacyjne Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Straży Ochrony Kolei, jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, nie wchodzące w skład Sił Zbrojnych, a także państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 221 ust. 1 i 2.”.
Art. 185. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 223) art. 75 otrzymuje brzmienie:
„Art. 75. Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki radców prawnych i aplikantów radcowskich będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, funkcjonariuszami Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej lub Straży Ochrony Kolei w zakresie nieokreślonym niniejszą ustawą określają przepisy odrębnych ustaw.”.
Art. 186. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2016 r. poz. 487) w art. 40 ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Funkcjonariusz Policji, Straży Ochrony Kolei lub strażnik straży gminnej doprowadzający osobę w stanie nietrzeźwości do izby wytrzeźwień lub placówki, jednostki Policji, podmiotu leczniczego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu, zwany dalej „doprowadzającym”, sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia.”.
Art. 187. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1412) w art. 20:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Straży Ochrony Kolei, jednostkach organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, podmiotach leczniczych tworzonych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz w jednostkach organizacyjnych Agencji