USTAWA

USTAWA

z dnia ………………………

Prawo gazowe 1)2)

Dział I Przepisy ogólne Rozdział 1

Zakres ustawy i definicje

Art. 1. 1. Ustawa określa:

1) zasady i warunki dostarczania gazu ziemnego, przyłączania urządzeń, instalacji lub sieci do sieci, sprzedaży gazu ziemnego;

2) zasady i warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie przesyłania, dystrybucji, sprzedaży, magazynowania, transportu gazu ziemnego sieciami gazociągów kopalnianych, transportu gazu ziemnego gazociągami bezpośrednimi, wywozu, skraplania gazu ziemnego oraz regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

3) zasady wyznaczania oraz działania operatorów;

4) działania zapewniające bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego do odbiorców chronionych oraz zasady postępowania w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego;

5) politykę energetyczną państwa oraz działania planistyczne w sektorze gazu ziemnego;

6) działania organu do spraw regulacji gospodarki gazem ziemnym;

7) zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla gazu ziemnego;

8) wymagania dla urządzeń, instalacji lub sieci gazowych oraz ich eksploatacji.

2. Celem ustawy jest tworzenie warunków do zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego i bezpieczeństwa technicznego systemów gazowych, równoważenia interesów przedsiębiorstw gazowniczych i odbiorców, efektywnego używania gazu ziemnego, zrównoważonego rozwoju kraju, rozwoju konkurencji, przeciwdziałania negatywnym skutkom naturalnych monopoli, z uwzględnieniem wymagań ochrony środowiska i

zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych.

1) Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającą dyrektywę 2003/55/WE (Dz. Urz. UE L 211 z 14.08.2009, str. 94).

2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, ustawę z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym i ustawę z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

3. Przepisów ustawy nie stosuje się do poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin ze złóż oraz bezzbiornikowego magazynowania substancji w zakresie uregulowanym ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981).

4. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego – stan gospodarki umożliwiający zapewnienie bezpieczeństwa powszechnego poprzez pokrycie bieżącego i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na gaz ziemny, w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska;

2) bezpieczeństwo techniczne systemu gazowego – stan techniczny systemu gazowego, zapewniający prawidłowe funkcjonowanie tego systemu umożliwiające pokrycie bieżącego zapotrzebowania na gaz ziemny, z uwzględnieniem dopuszczalnych przerw, przy spełnieniu parametrów jakościowych gazu ziemnego i standardów jakościowych obsługi odbiorców, w możliwych do przewidzenia warunkach pracy tego systemu;

3) bilansowanie systemu – działania podejmowane przez operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego w ramach świadczonych usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego polegające na równoważeniu ilości gazu ziemnego dostarczanego do systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego z ilością gazu ziemnego pobieranego z tego systemu;

4) dystrybucja – transport gazu ziemnego sieciami dystrybucyjnymi w celu jego dostarczania do odbiorców;

5) gaz ziemny – gaz, którego głównym składnikiem jest metan, w stanie skroplonym lub dostarczany za pomocą systemu gazowego, gazociągów bezpośrednich lub sieci gazociągów kopalnianych;

6) gazociąg bezpośredni – gazociąg służący do transportu gazu ziemnego bezpośrednio z miejsca wydobywania gazu ziemnego do instalacji wydzielonego odbiorcy z pominięciem systemu gazowego;

7) instalacja – urządzenia z układami połączeń między nimi;

8) instalacja magazynowa – instalację używaną do magazynowania gazu ziemnego, w tym bezzbiornikowy magazyn gazu ziemnego oraz pojemności magazynowe gazociągów, włącznie z częścią instalacji skraplania gazu ziemnego lub instalacji regazyfikacji gazu ziemnego używaną do jego magazynowania, z wyłączeniem instalacji lub części instalacji wykorzystywanej przy wydobywaniu gazu ziemnego połączonej bezpośrednio

z miejscem wydobywania gazu ziemnego, lub służącej wyłącznie operatorowi systemu przesyłowego do realizacji jego zadań w zakresie utrzymania stabilności pracy jego systemu;

9) instalacja regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego – instalacja przeznaczona do przywozu, wyładunku i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego wraz z instalacjami pomocniczymi i zbiornikami magazynowymi wykorzystywanymi w procesie regazyfikacji i dostarczania gazu ziemnego do systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego, z wyłączeniem części instalacji służącej wyłącznie do magazynowania gazu ziemnego;

10) instalacja skraplania gazu ziemnego – instalacja przeznaczona do skraplania gazu ziemnego, z wyłączeniem części instalacji służącej wyłącznie do magazynowania gazu ziemnego;

11) koszty uzasadnione – koszty niezbędne do wykonania zobowiązań powstałych w związku z wykonywaną przez przedsiębiorstwo gazownicze działalnością gospodarczą w zakresie wydobywania, przesyłania, dystrybucji, sprzedaży, magazynowania, skraplania gazu ziemnego, regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego oraz przyjmowane przez przedsiębiorstwo gazownicze do kalkulacji cen lub stawek opłat ustalanych w taryfie w sposób ekonomicznie uzasadniony, z zachowaniem należytej staranności zmierzającej do ochrony interesów odbiorców; koszty uzasadnione nie są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów podatkowych;

12) moc odbioru – maksymalną ilość gazu ziemnego wyrażoną w jednostkach objętości lub energii, którą użytkownik systemu może odebrać w ciągu jednej godziny z instalacji magazynowej, określoną w umowie o świadczenie usług magazynowania gazu ziemnego;

13) moc przyłączeniowa – planowaną, maksymalną godzinową możliwość dostarczenia lub odbierania gazu ziemnego, wyrażoną w jednostkach objętości lub energii, służącą do zaprojektowania przyłącza, określoną w umowie o przyłączenie;

14) moc umowna – maksymalną ilość gazu ziemnego, wyrażoną w jednostkach objętości lub energii, którą w ciągu jednej godziny lub doby można dostarczyć do lub odebrać z systemu gazowego określoną w umowie sprzedaży gazu ziemnego, umowie o świadczenie usług przesyłania, dystrybucji, skraplania lub regazyfikacji gazu ziemnego lub w umowie w kompleksowej;

15) moc zatłaczania – maksymalną ilość gazu ziemnego, wyrażoną w jednostkach objętości lub energii, którą użytkownik systemu może przekazać do zatłoczenia w ciągu jednej

godziny do instalacji magazynowej, określoną w umowie o świadczenie usług magazynowania gazu ziemnego;

16) nielegalne pobieranie gazu ziemnego – pobieranie gazu ziemnego bez zawarcia umowy sprzedaży lub umowy kompleksowej, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie wyników pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowy;

17) odbiorca – osobę fizyczną, osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, otrzymującą lub pobierającą gaz ziemny na podstawie umowy zawartej z przedsiębiorstwem gazowniczym;

18) odbiorca chroniony – odbiorcę w gospodarstwie domowym, podmioty świadczące podstawowe usługi użyteczności publicznej, w szczególności szkoły, przedszkola, żłobki oraz podmioty lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, z późn. zm.3)) oraz podmioty wytwarzające energię cieplną na ich potrzeby, jeśli udział tej energii w ogólnej produkcji tego podmiotu jest nie mniejszy niż 20%;

19) odbiorca w gospodarstwie domowym – odbiorcę końcowego będącego osobą fizyczną dokonującego zakupu gazu ziemnego wyłącznie w celu jego zużycia w gospodarstwie domowym;

20) odbiorca końcowy – odbiorcę dokonującego zakupu gazu ziemnego na własny użytek; do własnego użytku nie zalicza się gazu ziemnego zakupionego w celu jego zużycia na potrzeby wydobywania, przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

21) operator – operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego, lub operatora systemu magazynowania, lub operatora systemu skraplania, lub operatora systemu regazyfikacji;

22) operator systemu dystrybucyjnego – przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji gazu ziemnego, wyznaczone do pełnienia funkcji operatora w trybie i na zasadach określonych w ustawie;

23) operator systemu magazynowania – przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie magazynowania gazu ziemnego wyznaczone do pełnienia funkcji operatora w trybie i na zasadach określonych w ustawie;

3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Xx. X. x 0000 x. Xx 000, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092 oraz z 2012 r. poz. 742.

24) operator systemu połączonego – przedsiębiorstwo gazownicze zarządzające co najmniej dwoma różnymi systemami gazowymi połączonymi wzajemnie ze sobą, wyznaczone do pełnienia funkcji operatora w trybie i na zasadach określonych w ustawie;

25) operator systemu przesyłowego – przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania gazu ziemnego, wyznaczone do pełnienia funkcji operatora w trybie i na zasadach określonych w ustawie;

26) operator systemu regazyfikacji – przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wyładunku i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, wyznaczone do pełnienia funkcji operatora w trybie i na zasadach określonych w ustawie;

27) operator systemu skraplania – przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie skraplania gazu ziemnego, wyznaczone do pełnienia funkcji operatora w trybie i na zasadach określonych w ustawie;

28) pojemność magazynowa – przestrzeń instalacji magazynowej, udostępniana na podstawie umowy o magazynowanie gazu ziemnego;

29) pojemności magazynowe gazociągów – pojemności umożliwiające magazynowanie gazu ziemnego pod ciśnieniem w systemie przesyłowym lub systemie dystrybucyjnym, z wyłączeniem pojemności w instalacjach przeznaczonych dla operatora systemu przesyłowego do realizacji jego zadań;

30) połączenie wzajemne – gazociąg przesyłowy przebiegający przez granicę państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wyłącznie w celu połączenia krajowych systemów przesyłowych tych państw;

31) przedsiębiorstwo gazownicze – przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wydobywania, sprzedaży, przesyłania, dystrybucji, magazynowania, wywozu, skraplania gazu ziemnego, regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, transportu gazu ziemnego sieciami gazociągów kopalnianych lub transportu gazu ziemnego gazociągami bezpośrednimi;

32) przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo – przedsiębiorstwo gazownicze lub grupę przedsiębiorstw gazowniczych, których wzajemne relacje są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) Nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 24 z 29.01.2004, str. 1; Dz. Urz. EU Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, x. 0, xxx. 00), xxxxxxxxxx działalność gospodarczą

w zakresie przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego oraz wydobywania lub sprzedaży gazu ziemnego.

33) przesyłanie – transport gazu ziemnego sieciami przesyłowymi w celu jego dostarczenia do innych instalacji lub sieci lub odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci przesyłowych;

34) przywóz – sprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gazu ziemnego w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;

35) punkt wirtualny – miejsce między punktem wejścia do systemu przesyłowego, a punktem wyjścia z systemu przesyłowego o niesprecyzowanej fizycznej lokalizacji, w którym może następować sprzedaż gazu ziemnego;

36) ruch sieciowy – sterowanie pracą sieci;

37) rynek organizowany przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany – obrót towarami giełdowymi organizowany na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.4) odpowiednio przez spółkę prowadzącą giełdę albo przez spółkę prowadzącą rynek pozagiełdowy;

38) sieci – instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego;

39) sieć gazociągów kopalnianych – gazociąg lub sieć gazociągów eksploatowanych na terenie zakładu wydobywania gazu ziemnego lub wykorzystywanych do transportu gazu ziemnego z jednego lub większej liczby miejsc wydobywania gazu ziemnego do zakładu oczyszczania i obróbki, do instalacji skraplania gazu ziemnego albo do końcowego przeładunkowego terminalu przybrzeżnego;

40) sieć dystrybucyjna – sieć gazociągów wysokich, podwyższonych średnich, średnich i niskich ciśnień wraz z połączeniami z systemami dystrybucyjnymi w innych państwach, do której są przyłączone urządzenia lub instalacje służące do wydobywania, dystrybucji, przesyłania, magazynowania, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego lub odbioru gazu ziemnego;

41) sieć przesyłowa – sieć gazociągów wysokich ciśnień wraz z połączeniami wzajemnymi, do której są przyłączone urządzenia lub instalacje służące do wydobywania, dystrybucji,

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Xx. X. x 0000 x. Xx 000, poz. 622, Nr 131, poz. 763 i Nr 234, poz. 1391 oraz z 2012 r., poz. 836

przesyłania, magazynowania, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego lub odbioru gazu ziemnego;

42) sprzedawca – przedsiębiorstwo gazownicze posiadające koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży gazu ziemnego;

43) subsydiowanie skrośne – pokrywanie kosztów jednego rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej lub kosztów dotyczących jednej grupy odbiorców przychodami pochodzącymi z innego rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej lub od innej grupy odbiorców;

44) system gazowy – sieci lub instalacje oraz przyłączone do nich urządzenia i instalacje współpracujące z nimi;

45) taryfa – zbiór cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez przedsiębiorstwo gazownicze, które nie jest zwolnione z obowiązku ustalania taryf i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców lub użytkowników systemu;

46) układ pomiarowy – gazomierze i inne urządzenia pomiarowe, a także układy połączeń między nimi, służące do pomiaru ilości gazu ziemnego odebranego lub wprowadzonego do systemu gazowego lub energii zawartej w tej ilości gazu ziemnego;

47) użytkownik systemu – podmiot dostarczający gaz ziemny do systemu gazowego lub zaopatrywany z tego systemu;

48) wywóz – wywóz gazu ziemnego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;

49) zarządzanie ograniczeniami systemu gazowego – działania wykonywane przez operatora, w ramach świadczonych usług, w celu zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania systemu gazowego oraz wymaganych parametrów jakościowych gazu ziemnego, w przypadku wystąpienia ograniczeń technicznych lub ograniczeń, wynikających z zawartych umów w przepustowości tego systemu;

50) zdolność systemu gazowego:

a) maksymalną ciągłą zdolność systemu przesyłowego lub systemu dystrybucyjnego, jaką operator systemu przesyłowego, lub operator systemu dystrybucyjnego może zaoferować użytkownikom systemu w ramach świadczonych usług przesyłania, lub dystrybucji lub,

b) maksymalną pojemność magazynową oraz ciągłą moc zatłaczania i odbioru, w jakie operator systemu magazynowego może zaoferować użytkownikowi systemu w

ramach świadczonych usługi magazynowania lub,

c) maksymalne możliwości systemu skraplania oraz systemu regazyfikacji, w ramach których operator systemu skraplania lub operator systemu regazyfikacji może świadczyć ciągłe usługi skraplania gazu ziemnego, lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

51) zgłoszenie zapotrzebowania – wcześniejsze powiadomienie operatora przez użytkownika tego systemu o faktycznej ilości gazu ziemnego, którą użytkownik ten zamierza wprowadzić do systemu gazowego lub z niego odebrać.

Art. 3. Do operatora systemu połączonego stosuje się przepisy ustawy dotyczące operatora systemu, którym operator systemu połączonego zarządza.

Rozdział 2

Świadczenie usług przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania, regazyfikacji i transportu gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych

Art. 4. 1. Operator systemu przesyłowego oraz operator systemu dystrybucyjnego jest obowiązany świadczyć usługi w sposób niedyskryminacyjny, na zasadzie równoprawnego traktowania, oferując usługi ciągłe i przerywane oraz długoterminowe i krótkoterminowe, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie.

2. Świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.

Art. 5. 1. Operator systemu magazynowania jest obowiązany świadczyć usługi magazynowania gazu ziemnego w instalacjach magazynowych w sposób niedyskryminacyjny, na zasadzie równoprawnego traktowania oferując usługi ciągłe i przerywane, długoterminowe i krótkoterminowe, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie..

2. Świadczenie usług magazynowania gazu ziemnego odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tych usług.

3. Operator systemu magazynowania udostępnia pojemność magazynową, wraz z przypisaną do tej pojemności mocą zatłaczania i odbioru gazu ziemnego, z zastrzeżeniem ust. 3, w pierwszej kolejności podmiotom obowiązanym do utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, o których mowa w art. 110, na warunkach określonych w ust. 4.

Art. 6. 1. Operator systemu skraplania oraz operator systemu regazyfikacji jest obowiązany świadczyć, odpowiednio do wykonywanej działalności gospodarczej, usługi skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego w sposób niedyskryminacyjny, na zasadzie równoprawnego traktowania, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie.

2. Świadczenie usługi skraplania gazu ziemnego lub usługi regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego odbywa się:

1) na podstawie umowy o świadczenie usługi skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

2) w sposób ciągły, o ile w umowie, o której mowa w pkt 1, strony nie postanowiły, że usługa ta może być świadczona w sposób przerywany.

Art. 7. Usługi, o których mowa w art. 4 ust. 1, art. 5 ust. i art. 6 ust. 1 mogą być świadczone wyłącznie przez operatorów wyznaczonych przez Prezesa URE, na w trybie i na zasadach określonych w ustawie.

Art. 8. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie transportu wydobytego gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych jest obowiązane świadczyć usługi transportu gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych na zasadzie równoprawnego traktowania, przestrzegając zasad bezpieczeństwa, warunków eksploatacji podłączonych złóż, zawartych umów w zakresie sprzedaży wydobywanego gazu ziemnego, uwzględniając dostępną albo możliwą do uzyskania przepustowość sieci gazociągów kopalnianych, a także wymagania dotyczące ochrony środowiska.

2. Świadczenie usługi transportu gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie tej usługi.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tych części sieci gazociągów kopalnianych, które są używane do działań związanych z wydobywaniem gazu ziemnego ze złoża zlokalizowanych na obszarze złoża, na którym prowadzone jest wydobycie gazu ziemnego.

4. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie transportu wydobytego gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych może odmówić świadczenia usług, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy:

1) występują niezgodności:

a) parametrów technicznych sieci gazociągów kopalnianych z parametrami technicznymi sieci lub instalacji, które miałyby być przyłączone do sieci

gazociągów kopalnianych, lub

b) parametrów jakościowych transportowanego gazu ziemnego z parametrami jakościowymi gazu ziemnego mającego być przedmiotem usługi transportu gazu ziemnego

– których usunięcie jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadnione, albo

2) świadczenie usług transportu gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych:

a) mogłoby spowodować obniżenie obecnego lub planowanego wydobywania gazu ziemnego lub ropy naftowej, dla potrzeb których wybudowano gazociąg kopalniany, lub

b) uniemożliwiałoby zaspokojenie uzasadnionych potrzeb właściciela, użytkownika sieci gazociągów kopalnianych lub przedsiębiorstwa gazowniczego zajmującego się transportem wydobytego gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych w zakresie jego transportu lub jego uzdatniania.

5. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie transportu wydobytego gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych udostępnia w swojej siedzibie i na swojej stronie internetowej aktualne parametry techniczne sieci gazociągów kopalnianych oraz parametry jakościowe transportowanego tą siecią gazu ziemnego.

Art. 9. 1. Operator może odmówić zawarcia umowy, o których mowa w art. 4 ust. 2, w art. 5 ust. 2 i w art. 6 ust. 2 pkt 1 w przypadku braku odpowiednich zdolności systemu gazowego, w tym zdolności przerywanych lub jeżeli ich świadczenie:

1) może spowodować wystąpienie zagrożenia dla stabilności lub bezpieczeństwa technicznego systemu gazowego, lub;

2) obniży bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego, lub;

3) obniży jakość dostarczanego gazu ziemnego poniżej poziomu określonego w przepisach odrębnych, lub;

4) spowoduje niekorzystną zmianę cen za dostarczany odbiorcom gaz ziemny lub stawek opłat za świadczone usługi lub zakresu świadczonych usług użytkownikom systemu przyłączonym do sieci, lub;

5) uniemożliwi wywiązywanie się przez operatorów z obowiązków w zakresie ochrony interesów odbiorców i ochrony środowiska.

2. W przypadku odmowy zawarcia umowy, o których mowa w art. 4 ust. 2, w art. 5 ust. 2, w art. 6 ust. 2 pkt 1 operator niezwłocznie pisemnie powiadamia Prezesa URE oraz zainteresowany podmiot, podając uzasadnienie odmowy.

3. Do przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1, w zakresie dotyczącym usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, przepisy ust. 1 i ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 10. 1. Operator systemu dystrybucyjnego, operator systemu magazynowania, operator systemu skraplania, operator systemu regazyfikacji, wchodzący w skład przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo oraz przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1, może odmówić świadczenia usług dystrybucji, magazynowania, skraplania gazu ziemnego, regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego lub transportu gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych, jeżeli świadczenie tych usług mogłoby spowodować dla przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, którego jest częścią lub dla przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1, trudności finansowe lub ekonomiczne związane z realizacją zobowiązań wynikających z uprzednio zawartych umów przewidujących obowiązek zapłaty za określoną ilość gazu ziemnego, niezależnie od ilości pobranego gazu.

2. Operator lub przedsiębiorstwo, o których mowa w ust. 1, które odmówiło świadczenia usług dystrybucji, magazynowania, skraplania gazu ziemnego, regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego lub transportu gazu ziemnego siecią gazociągów kopalnianych z powodów określonych w ust. 1 niezwłocznie występuje do Prezesa URE z wnioskiem o zwolnienie z obowiązków określonych w art. 4 ust. 1, w art. 5 ust. 1, w art. 6 ust. 2 pkt 1, w art. 8 ust. 1 lub ograniczenie tych obowiązków, podając uzasadnienie odmowy.

3. Na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, Prezes URE może, w drodze decyzji, na czas określony zwolnić operatora, o którym mowa w ust. 1 lub przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 8 ust. 1 z obowiązków, o których mowa w art. 4 ust. 1, w art. 5 ust. 1, w art. 6 ust. 2 pkt 1 lub w art. 8 ust. 1 lub ograniczyć te obowiązki.

4. Podejmując decyzję, o której mowa w ust. 3, Prezes URE uwzględnia:

1) ogólną sytuację finansową operatora, o którym mowa w ust. 1 lub przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1;

2) daty zawarcia umów i warunki, na jakich umowy zostały zawarte;

3) wpływ postanowień umów na sytuację finansową operatora, o którym mowa w ust. 1 lub przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 1, oraz odbiorców;

4) stopień rozwoju konkurencji na rynku gazu ziemnego oraz pozycję na tym rynku przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 1;

5) realizację obowiązków wynikających z ustawy;

6) podjęte działania mające na celu umożliwienie świadczenia usług, o których mowa w ust. 1;

7) wpływ tej decyzji na prawidłowe funkcjonowanie i rozwój rynku gazu ziemnego;

8) stopień połączeń systemów gazowych i ich współdziałanie.

5. W przypadku uwzględnienia wniosku, o którym mowa w ust. 2, Prezes URE niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o zajętym stanowisku do wniosku; wraz z powiadomieniem przekazuje informacje dotyczące zajętego stanowiska.

6. W przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską poprawek do stanowiska, o którym mowa w ust. 5, lub wniosku o jego zmianę, Prezes URE zajmuje stanowisko do poprawek lub wniosku Komisji Europejskiej w terminie 28 dni od dnia otrzymania poprawek lub wniosku.

7. Uzgodnione z Komisją Europejską stanowisko stanowi podstawę do wydania przez Prezesa URE decyzji, o której mowa w ust. 3.

Dział II Dostarczanie gazu ziemnego

Rozdział 1

Zasady i warunki przyłączania urządzeń, instalacji i sieci

Art. 11. 1. Przyłączenie urządzeń, instalacji lub sieci podmiotu ubiegającego się o przyłączenie do sieci następuje na podstawie umowy o przyłączenie do sieci i po spełnieniu warunków przyłączenia do sieci, zwanych dalej „warunkami przyłączenia”.

2. Podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci urządzeń, instalacji lub sieci składa wniosek o określenie warunków przyłączenia, zwany dalej „wnioskiem”, u operatora, do którego sieci ubiega się o przyłączenie.

3. Wniosek zawiera w szczególności:

1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o przyłączenie urządzeń, instalacji lub sieci do sieci;

2) określenie nieruchomości, obiektu lub lokalu, do których gaz ziemny ma być dostarczany;

3) informacje niezbędne do zapewnienia spełnienia wymagań, o których mowa w art. 22 i 23;

4) wartość mocy przyłączeniowej dla obiektu lub lokalu, do których gaz ziemny ma być dostarczany.

4. Podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci urządzeń, instalacji lub sieci do sieci do wniosku dołącza w szczególności:

1) kopię mapy zasadniczej, a w przypadku jej braku kopię mapy ewidencyjnej, w skali dostosowanej do zakresu inwestycji z istniejącymi sieciami uzbrojenia terenu z

zaznaczonym przyłączanym urządzeniem, instalacją lub siecią, określającą usytuowanie obiektu, w którym będą używane przyłączane urządzenia, instalacje lub sieci względem istniejącej sieci, a także usytuowanie sąsiednich obiektów,

2) propozycję lokalizacji punktu wyjścia z systemu gazowego,

3) oświadczenie o posiadaniu tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości, obiektu lub lokalu, do których gaz ziemny ma być dostarczany lub z którego ma być odbierany.

5. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego potwierdza pisemnie złożenie wniosku, w tym datę jego złożenia.

6. Operator, o którym mowa w ust. 5 wydaje warunki przyłączenia w terminie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 46.

7. Do wniosku o wydanie warunków przyłączenia operator, o którym mowa w ust. 5 dołącza projekt umowy o przyłączenie do sieci.

8. W przypadku odmowy wydania warunków przyłączenia operator, o którym mowa w ust. 3 informuje niezwłocznie Prezesa URE i wnioskodawcę o odmowie ich wydania, podając uzasadnienie tej odmowy i informując o możliwości odwołania się od tej odmowy do Prezesa URE.

Art. 12. Podmioty ubiegające się o przyłączenie urządzeń, instalacji lub sieci do sieci dzieli się na grupy, biorąc pod uwagę parametry sieci, parametry jakościowe gazu ziemnego oraz rodzaj i parametry techniczne przyłączanych urządzeń, instalacji lub sieci.

Art. 13. 1. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego jest obowiązany do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotem ubiegającym się o przyłączenie urządzeń, instalacji lub sieci do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania gazu ziemnego, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru gazu ziemnego.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci nie ma tytułu prawnego do nieruchomości, obiektu lub lokalu, do których gaz ziemny ma być dostarczany.

3. Jeżeli operator, o którym mowa w ust. 1, odmówi zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, jest obowiązany niezwłocznie pisemnie powiadomić o tej odmowie Prezesa URE i zainteresowany podmiot, podając uzasadnienie odmowy i informując o możliwości odwołania się od tej odmowy do Prezesa URE.

Art. 14. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego jest obowiązany wydać, na wniosek podmiotu ubiegającego się o przyłączenie urządzeń, instalacji lub sieci do sieci oświadczenie, o którym mowa w przepisach prawa budowlanego, o zapewnieniu dostarczania gazu ziemnego oraz warunkach przyłączenia obiektu budowlanego do sieci.

Art. 15. 1. Warunki przyłączenia są ważne przez okres wskazany w nich przez operatora system przesyłowego lub operatora system dystrybucyjnego.

2. Warunki przyłączenia, w okresie ich ważności, stanowią zobowiązanie operatora, o którym mowa w ust. 1, do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotem, któremu zostały one wydane, lub z jego następcą prawnym.

Art. 16. 1. Umowa o przyłączenie powinna zawierać co najmniej postanowienia określające:

1) termin realizacji przyłączenia do sieci urządzeń, instalacji lub sieci nie dłuższy, niż 6 miesięcy od dnia podpisania umowy;

2) wysokość opłaty za przyłączenie do sieci;

3) miejsce rozgraniczenia własności sieci zarządzanej przez operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego i urządzeń, instalacji lub sieci podmiotu przyłączanego do sieci;

4) zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia do sieci,

5) obowiązki operatora systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego oraz podmiotu przyłączanego związane z realizacją przyłączenia do sieci;

6) wymagania dotyczące lokalizacji układu pomiarowego i jego parametrów;

7) warunki udostępnienia operatorowi systemu przesyłowego lub operatorowi systemu dystrybucyjnego nieruchomości, do której tytuł prawny przysługuje podmiotowi przyłączanemu do sieci, w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia;

8) przewidywany termin zawarcia umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie gazu ziemnego;

9) planowaną, maksymalną godzinową techniczną możliwość dostarczania lub odbierania gazu ziemnego;

10) moc przyłączeniową;

11) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, w szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonego w umowie;

12) zasady współpracy stron w zakresie technicznej eksploatacji przyłączenia;

13) okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania;

14) informacje na temat sposobu wnoszenia skarg i rozstrzygania sporów.

Art. 17. Wzór wniosku o określenie warunków przyłączenia oraz wzór umowy o przyłączenie określa operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego oraz udostępnia w swojej siedzibie i na swojej stronie internetowej.

Art. 18. 1. Za przyłączenie do sieci urządzeń, instalacji lub sieci podmiotu ubiegającego się o ich przyłączenie pobiera się opłatę ustaloną na podstawie następujących zasad:

1) za przyłączenie do sieci przesyłowej oraz sieci dystrybucyjnej wysokich ciśnień oraz podwyższonych średnich ciśnień, opłatę ustala się na podstawie jednej drugiej rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia;

2) za przyłączenie do sieci dystrybucyjnej innej, niż wymieniona w pkt 1, opłatę ustala się na podstawie stawek opłat zawartych w taryfie, kalkulowanych na podstawie jednej czwartej średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę odcinków sieci służących do przyłączania podmiotów, określonych w planach rozwoju, o których mowa w art. 124. Stawki te mogą być kalkulowane w odniesieniu do wielkości mocy przyłączeniowej lub jednostki długości odcinka sieci służącego do przyłączenia;

3) za przyłączenie urządzeń, instalacji i sieci należących do operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego opłatę ustala się na podstawie jednej drugiej rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia.

2. Za przyłączenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie uważa się rozbudowy istniejącego przyłącza. Opłatę za taką rozbudowę ustala się na podstawie umowy zawartej pomiędzy odpowiednimi operatorami.

Art. 19. 1. W przypadku odmowy przyłączenia do sieci z powodu braku warunków ekonomicznych, o których mowa w art. 13 ust. 1 operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego oraz podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci mogą ustalić wysokość opłaty za przyłączenie do sieci w umowie o przyłączenie.

2. Przepisów art. 18 nie stosuje się do ustalania opłaty, o których mowa w ust. 1.

Art. 20. Koszty wynikające z nakładów na realizację przyłączenia urządzeń, instalacji lub sieci podmiotów ubiegających się o ich przyłączenie do sieci w zakresie, w jakim zostały pokryte wpływami z opłat za przyłączenie do sieci, o których mowa w art. 18 i w art. 19 ust. 1, nie stanowią podstawy do ustalania w taryfie stawek opłat za przesyłanie lub dystrybucję gazu ziemnego.

Art. 21. 1. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego zapewnia budowę i rozbudowę odcinków lub elementów sieci służących do przyłączenia urządzeń, instalacji, lub sieci do sieci.

2. Podmiot przyłączany do sieci umożliwia operatorowi systemu przesyłowego lub operatorowi systemu dystrybucyjnego, w obrębie swojej nieruchomości, budowę i rozbudowę sieci w zakresie niezbędnym do realizacji przyłączenia do sieci oraz udostępnia pomieszczenie lub miejsce na zainstalowanie układu pomiarowego, na warunkach określonych w umowie o przyłączenie.

3. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego powiadamia przyłączany podmiot o planowanych terminach prac, o których mowa w ust. 2, z wyprzedzeniem umożliwiającym temu podmiotowi przygotowanie nieruchomości lub pomieszczeń do przeprowadzenia i odbioru tych prac.

Rozdział 2

Wymagania dla przyłączonych do sieci urządzeń, instalacji lub sieci

Art. 22. Przyłączane do sieci urządzenia instalacje lub sieci podmiotów ubiegających się o ich przyłączenie muszą spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne zapewniające:

1) bezpieczeństwo funkcjonowania systemu gazowego;

2) zabezpieczenie systemu gazowego przed uszkodzeniami spowodowanymi niewłaściwą pracą przyłączonych urządzeń, instalacji lub sieci;

2) zabezpieczenie przyłączonych urządzeń, instalacji lub sieci przed uszkodzeniami w przypadku awarii lub wprowadzenia ograniczeń w poborze lub dostarczaniu gazu ziemnego;

3) dotrzymanie w miejscu przyłączenia urządzeń, instalacji lub sieci parametrów jakościowych gazu ziemnego, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 46;

4) spełnianie wymagań w zakresie ochrony środowiska, określonych w przepisach

odrębnych;

5) możliwość dokonywania pomiarów wielkości i parametrów niezbędnych do prowadzenia ruchu sieci oraz rozliczeń za usługi przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego.

Art. 23. Przyłączane do sieci urządzenia, instalacje lub sieci muszą spełniać także wymagania określone w przepisach odrębnych, w szczególności w przepisach prawa budowlanego, prawa o miarach, o ochronie przeciwporażeniowej, o dozorze technicznym, o ochronie przeciwpożarowej, o systemie oceny zgodności, prawa geologicznego i górniczego oraz w przepisach dotyczących technologii wydobywania gazu ziemnego i rodzaju stosowanego gazu ziemnego.

Rozdział 3

Umowy o dostarczanie gazu ziemnego

Art 24. 1. Dostarczanie gazu ziemnego odbywa się na podstawie umowy sprzedaży gazu ziemnego i umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego.

2. Dostarczanie gazu ziemnego może odbywać się także na podstawie umowy zawierającej postanowienia umowy sprzedaży gazu ziemnego i umowy o świadczenie usługi przesyłania gazu ziemnego lub umowy o świadczenie usług dystrybucji gazu, zawartej przez sprzedawcę z odbiorcą końcowym, zwaną dalej „umową kompleksową”.

Art. 25. 1. Umowa sprzedaży gazu ziemnego zawiera co najmniej postanowienia określające:

1) miejsce dostarczenia lub odbioru gazu ziemnego,

2) ilość gazu ziemnego w podziale na okresy umowne,

3) cenę gazu ziemnego albo sposób jej ustalenia albo grupę taryfową, w której odbiorca jest rozliczany,

4) warunki wprowadzenia zmian ceny albo sposobu jej ustalenia, w tym wynikającego ze zmiany grupy taryfowej,

5) sposób prowadzenia rozliczeń,

6) parametry jakościowe gazu ziemnego,

7) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy,

8) okres obowiązywania umowy,

9) warunki jej zmiany i rozwiązania;

2. Umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego zawiera co najmniej postanowienia określające:

1) moc umowną i warunki wprowadzania jej zmiany,

2) ilość transportowanego gazu ziemnego w podziale na okresy umowne,

3) miejsce dostarczania gazu ziemnego do sieci lub jego odbioru z sieci,

4) parametry jakościowe gazu ziemnego,

5) standardy jakościowe świadczonych usług i obsługi użytkowników systemu,

6) grupę taryfową stosowaną w rozliczeniach oraz warunki wprowadzania zmian stawek opłat wynikających ze zmiany grupy taryfowej,

7) sposób prowadzenia rozliczeń,

8) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy,

9) okres obowiązywania umowy,

10) warunki zmiany i rozwiązania umowy;

3. Umowa o świadczenie usług magazynowania gazu ziemnego zawiera co najmniej postanowienia określające:

1) rodzaj świadczonych usług oraz warunki jego zmiany,

2) moc zatłaczania i odbioru oraz warunki wprowadzania ich zmian,

3) pojemność magazynową,

4) miejsce, okres i sposób przechowywania gazu ziemnego,

5) grupę taryfową stosowaną w rozliczeniach i warunki wprowadzania jej zmiany,

6) sposób prowadzenia rozliczeń,

7) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy

8) okres obowiązywania umowy

9) warunki zmiany i rozwiązania umowy;

4. Umowa o świadczenie usług skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego zawiera co najmniej postanowienia określające:

1) moc umowną i warunki wprowadzania jej zmiany,

2) ilość skraplanego gazu ziemnego lub regazyfikowanego skroplonego gazu ziemnego,

3) grupę taryfową i warunki wprowadzania jej zmiany,

4) sposób prowadzenia rozliczeń,

5) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy,

6) okres obowiązywania umowy,

7) warunki zmiany i rozwiązania umowy;

5. Umowa kompleksowa zawiera co najmniej postanowienia określające:

1) punkt odbioru gazu ziemnego,

2) ilość odbieranego gazu ziemnego w podziale na okresy umowne,

3) moc umowną i warunków wprowadzania jej zmiany,

4) zakres usług świadczonych w ramach tej umowy,

5) cenę albo grupę taryfową stosowaną w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmiany tej ceny albo grupy taryfowej,

6) parametry jakościowe gazu ziemnego,

7) sposób prowadzenia rozliczeń,

8) wysokość bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców,

9) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy,

10) okres obowiązywania umowy,

11) warunki zmiany i rozwiązania umowy;

6. W przypadku gdy stroną umowy, o której mowa w ust. 1, ust. 2 i ust. 5 jest odbiorca w gospodarstwie domowym, umowy te określają również procedury wnoszenia oraz rozpatrywania skarg, reklamacji i rozstrzygania sporów wynikających z zawartych umów.

Art. 26. 1. Strony umowy sprzedaży gazu ziemnego mogą w niej postanowić, że sprzedaż gazu ziemnego następuje w punkcie wirtualnym.

2. W przypadku, gdy sprzedaż gazu ziemnego następuje w punkcie wirtualnym:,

1) sprzedawca wprowadza go do systemu przesyłowego na podstawie umowy o świadczenie usług przesyłania gazu ziemnego określającej punkt wejścia do systemu przesyłowego lub dokonuje sprzedaży gazu ziemnego zakupionego w punkcie wirtualnym

2) odbiorca odbiera go na podstawie umowy o świadczenie usług przesyłania określającej punkt wyjścia z systemu przesyłowego lub dokonuje sprzedaży gazu ziemnego w punkcie wirtualnym.

Rozdział 3

Prawa odbiorcy oraz obowiązki sprzedawcy

Art. 27. 1. Odbiorca ma prawo zakupu gazu ziemnego od wybranego przez siebie sprzedawcy.

2. Odbiorca może wypowiedzieć umowę sprzedaży gazu ziemnego lub umowę

kompleksową w całości lub w części bez ponoszenia kosztów i odszkodowań innych, niż wynikające z treści umowy oraz kosztów związanych ze zmianą sprzedawcy, składając do dotychczasowego sprzedawcy pisemne oświadczenie o wypowiedzeniu tej umowy.

3. Odbiorca końcowy może wypowiedzieć umowę sprzedaży gazu ziemnego lub umowę kompleksową na zasadach określonych w ust. 2, z zachowaniem trzytygodniowego terminu wypowiedzenia. Odbiorca ten może wskazać późniejszy termin rozwiązania umowy.

4. Sprzedawca niezwłocznie informuje właściwego operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego o wypowiedzeniu, o którym mowa w ust. 2 lub ust. 3.

5. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników systemu, umożliwia odbiorcy, bez ponoszenia kosztów, zmianę sprzedawcy w terminie 21 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 2 lub ust. 3.

6. W przypadku dokonania przez odbiorcę zmiany sprzedawcy, dotychczasowy sprzedawca zwalnia wykorzystywaną na rzecz tego odbiorcy zdolność systemów gazowych. Umowa o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji zawarta przez operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego z dotychczasowym sprzedawcą ulega rozwiązaniu w części dotyczącej zdolności wykorzystywanej przez odbiorcę zmieniającego sprzedawcę z dniem rozwiązania umowy sprzedaży gazu ziemnego lub umowy kompleksowej.

7. Operator, o którym mowa w ust. 5, udostępnia procedurę zmiany sprzedawcy w swojej siedzibie oraz na swojej stronie internetowej.

Art. 28. 1. W przypadku gdy dotychczasowy sprzedawca zaprzestał realizacji umowy sprzedaży gazu ziemnego odbiorcy chronionemu z przyczyn niezależnych od tego odbiorcy, a odbiorca ten nie zawarł umowy sprzedaży gazu ziemnego lub umowy kompleksowej z nowym sprzedawcą, dokonuje się sprzedaży gazu ziemnego przez wyznaczonego w tym celu sprzedawcę, zwanej dalej „sprzedażą awaryjną”.

2. Sprzedaży awaryjnej dokonuje się od dnia zaprzestania realizacji umowy sprzedaży gazu ziemnego przez dotychczasowego sprzedawcę do dnia rozpoczęcia jego sprzedaży przez sprzedawcę wybranego przez odbiorcę chronionego, ale nie dłużej niż przez 90 dni.

Art. 29. 1. Na obszarze działania operatora systemu dystrybucyjnego sprzedaży awaryjnej dokonuje sprzedawca dokonujący sprzedaży gazu ziemnego największej liczbie

odbiorców chronionych przyłączonych do sieci dystrybucyjnej tego operatora w poprzednim roku kalendarzowym, zwany dalej „sprzedawcą awaryjnym”.

2. Sprzedawcę awaryjnego wyznacza Prezes URE z urzędu, w drodze decyzji, w terminie do 31 września na okres dwóch lat kalendarzowych. Wniesienie odwołania od tej decyzji nie zwalnia sprzedawcy awaryjnego od dokonywania sprzedaży awaryjnej.

3. Po wyznaczeniu sprzedawcy awaryjnego, Prezes URE dokonuje z urzędu zmian w koncesji udzielonej temu sprzedawcy, określając w niej:

1) warunki wykonywania działalności w zakresie sprzedaży awaryjnej;

2) operatora systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego, na obszarze którego

świadczona będzie sprzedaż awaryjna.

4. Operator systemu dystrybucyjnego zamieszcza informację o wyznaczonym dla jego systemu sprzedawcy awaryjnym na swojej stronie internetowej.

Art. 30. 1. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego zawiera ze sprzedawcą awaryjnym umowę o świadczenie usługi przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego w celu jego dostarczania odbiorcy chronionemu.

2. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1:

1) operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego, do którego systemu jest przyłączony odbiorca chroniony, niezwłocznie:

a) informuje sprzedawcę awaryjnego o rozpoczęciu dostarczania gazu ziemnego do odbiorcy chronionego;

b) dokonuje odczytu wskazań układu pomiarowego, na podstawie którego jest rozliczany ten odbiorca chroniony,

c) przekazuje sprzedawcy awaryjnemu dane uzyskane z odczytu, o którym mowa w lit. b,

2) sprzedawca awaryjny, w terminie nie dłuższym niż 5 dni od dnia rozpoczęcia sprzedaży awaryjnej, informuje odbiorcę chronionego o:

a) terminie, od którego jest dokonywana sprzedaż awaryjna,

b) terminie zakończenia przez niego sprzedaży, o którym mowa w art. 28 ust. 1,

c) warunkach sprzedaży, w tym wysokości cen i stawek opłat,

d) warunkach i procedurze zmiany sprzedawcy oraz prawie wyboru nowego sprzedawcy i zawarcia z nim umowy sprzedaży,

e) sprzedawcach, którzy dokonują sprzedaży gazu ziemnego na obszarze działania operatora systemu dystrybucyjnego,

f) wstrzymaniu dostarczania gazu ziemnego w przypadku niezawarci umowy sprzedaży lub umowy kompleksowej z nowym sprzedawcą;

3) dotychczasowy sprzedawca zwalnia wykorzystywaną na rzecz odbiorcy chronionego, któremu zaprzestał sprzedaży gazu ziemnego, zdolność systemów gazowych.

3. Odbiorca chroniony, na rzecz którego jest dokonywana sprzedaż awaryjna, może zawrzeć umowę sprzedaży lub umowę kompleksową z wybranym sprzedawcą, przed upływem okresu o którym mowa w art. 28 ust. 2.

4. Odbiorca chroniony, który zrezygnował ze sprzedaży awaryjnej, przed upływem okresu, o którym mowa w art. 28 ust. 2, nie może zostać obciążony przez sprzedawcę dodatkowymi kosztami z tego tytułu.

5. W przypadku gdy odbiorca chroniony, na którego rzecz jest dokonywana sprzedaż awaryjna, nie zawarł umowy sprzedaży gazu ziemnego lub umowy kompleksowej z nowym sprzedawcą, po upływie okresu, o którym mowa w art. 28 ust. 2, operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego wstrzymuje dostarczanie gazu ziemnego temu odbiorcy.

Art. 31. 1. Sprzedawca dokonujący sprzedaży gazu ziemnego odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci dystrybucyjnej zamieszcza na swojej stronie internetowej oraz udostępnia do publicznego wglądu w swojej siedzibie oraz informacje o cenach sprzedaży gazu ziemnego i warunkach ich stosowania.

2. Sprzedawca udostępnia do publicznego wglądu w swojej siedzibie oraz zamieszcza na swojej stronie internetowej kopię zbioru praw konsumenta energii.

3. Przez zbiór praw konsumenta energii rozumie się dokument sporządzony przez Komisję Europejską w konsultacji z krajowymi organami regulacyjnymi, organizacjami konsumentów, partnerami społecznymi, przedsiębiorstwami gazowniczymi oraz innymi zainteresowanymi stronami, zawierający praktyczne informacje o prawach odbiorców w gospodarstwach domowych.

Art. 32. 1. Sprzedawca powiadamia odbiorcę o zmianie cen lub stawek opłat za dostarczony gaz ziemny.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, sprzedawca jest obowiązany przesłać do odbiorcy przed okresem rozliczeniowym bezpośrednio poprzedzającym okres, od którego będą obowiązywać zmienione ceny lub stawki opłat oraz poinformować o prawie wypowiedzenia umowy sprzedaży gazu ziemnego lub umowy kompleksowej w terminie

trzech tygodni od dnia otrzymania tej informacji w przypadku braku akceptacji zmiany ceny. Powiadomienie może nastąpić poprzez wykorzystanie środków komunikacji elektronicznej.

3. Sprzedawca przekazuje odbiorcy, wraz z rozliczeniem za dostarczony gaz ziemny, informacje o zużyciu gazu ziemnego przez tego odbiorcę w okresie rozliczeniowym. Odbiorca nie ponosi z tego tytułu dodatkowych kosztów.

Art. 33. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 994/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie środków zapewniających bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego i uchylenia dyrektywy Rady 2004/67/WE (Dz. Urz. UE L 295 z 12.11.2010, str. 1), zwanego dalej: rozporządzeniem Nr 994/2010, sprzedawca zapewnia dostarczanie gazu ziemnego odbiorcom chronionym.

2. Odbiorca chroniony uiszcza należności za dostarczany gaz ziemny na podstawie cen i stawek opłat ustalonych w taryfie sprzedawcy .

Art. 34. 1. Sprzedawca jest obowiązany przechowywać dane o umowach sprzedaży gazu ziemnego zawartych z operatorem systemu przesyłowego, operatorem systemu dystrybucyjnego, operatorem systemu magazynowania, operatorem systemu skraplania oraz operatorem systemu regazyfikacji oraz z innymi sprzedawcami przez okres 5 lat od ich realizacji.

2. Dane, o których mowa w ust. 1, umożliwiają określenie, w zależności od rodzaju umowy:

1) podmiotu, z którym sprzedawca zawarł umowę;

2) okresu, na jaki umowa została zawarta;

3) ilości sprzedanego gazu ziemnego;

4) ceny sprzedaży gazu ziemnego lub wysokości opłat za usługi wynikające z umowy;

5) zasad rozliczeń wynikających z umów;

6) terminu realizacji umowy;

7) nierozliczonych umów sprzedaży gazu ziemnego.

3. Sprzedawca przekazuje niezwłocznie dane, o których mowa w ust. 1, Prezesowi URE, Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Komisji Europejskiej oraz innym właściwym organom, na ich wniosek.

4. Prezes URE, na wniosek zainteresowanego podmiotu, może udostępnić dane, o których mowa w ust. 1, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych, w szczególności przepisów ustawy z dnia

16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503,z późn. zm.).

Art. 35. Minister właściwy do spraw gospodarki, powiadamia Komisję Europejską, co 2 lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku, o zmianach w działaniach mających na celu realizację obowiązków w zakresie ochrony interesów odbiorców w gospodarstwach domowych oraz o wpływie tych zmian na konkurencję krajową i międzynarodową.

Art.36. 1. Sprzedawca dokonuje sprzedaży, nie mniej niż 70% całkowitej ilości gazu ziemnego wysokometanowego wprowadzonego przez niego w danym roku kalendarzowym do sieci przesyłowej:

1) w punktach wejścia do krajowej sieci przesyłowej na połączeniach z systemami gazowymi innych państw,

2) siecią gazociągów kopalnianych, lub

3) instalacjami regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego

- na giełdach towarowych w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U z 2010 r. Nr 48, poz. 284, z późn. zm.5) lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy gazu ziemnego wysokometanowego:

1) stanowiącego zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w rozumieniu art. 110;

2) wyprowadzanego w danym roku z sieci przesyłowej przez punkty wyjścia z krajowych systemów gazowych na połączeniach z systemami gazowymi innych państw, w ilości równej ilości gazu ziemnego wprowadzonego do sieci przesyłowej w punktach wejścia do krajowego systemu przesyłowego w tym samym roku;

3) sprzedawanego operatorom w celu realizacji ich zadań określonych w ustawie;

3. Z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 zwolnione jest przedsiębiorstwo gazownicze, które posiada w danym roku prawo do zdolności przesyłowych w punktach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w wielkości mniejszej niż 10% sumy zdolności wszystkich tych punktów.

5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Xx. X. x 0000 x. Xx 00, poz. 530 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 94, poz. 551, Nr 106, poz. 622 i Nr 205, poz. 1208.

4. Sprzedawcy składają Prezesowi URE, w terminie do dnia 31 marca roku następnego, sprawozdania z realizacji obowiązku, o którym mowa w ust.1.

Art. 37. 1. Sprzedawcy przekazują Prezesowi URE informacje o realizacji umów sprzedaży gazu ziemnego wysokometanowego z zagranicy za dany kwartał, w tym o cenach i ilościach zakupionego gazu ziemnego, w terminie 30 dni od upływu ostatniego dnia kwartału, którego te informacje dotyczą.

2. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, Prezes URE zamieszcza w terminie 45 dni od dnia zakończenia kwartału w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki, zwanym dalej „Biuletynem Informacji Publicznej URE” średnie kwartalne ceny zakupu gazu ziemnego z zagranicy, odrębnie dla gazu ziemnego sprowadzanego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz dla gazu ziemnego sprowadzanego z innych państw, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych.

Rozdział 4

Działania podejmowane przez operatora systemu przesyłowego oraz operatora systemu dystrybucyjnego w zakresie dostarczania gazu ziemnego

Art. 38. 1. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego przeprowadza, z własnej inicjatywy lub na wniosek odbiorcy, kontrolę legalności pobierania gazu ziemnego, prawidłowości eksploatacji i działania układów pomiarowych, dotrzymania warunków zawartych umów, a także prawidłowości rozliczeń zużycia gazu ziemnego, zwane dalej „kontrolami”

2. Kontrolę przeprowadzają osoby upoważnione przez operatora, o którym mowa w ust. 1, zwane dalej „kontrolującym”. Kontrolujący doręcza kontrolowanemu lub osobie przez niego upoważnionej pisemne upoważnienie do przeprowadzenia kontroli wydane przez właściwy organ operatora oraz okazuje legitymację służbową.

3. W razie nieobecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej, upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz legitymacja służbowa mogą być okazane innemu pracownikowi kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn.

zm.) lub przywołanemu świadkowi. W takim przypadku upoważnienie doręcza się niezwłocznie kontrolowanemu, nie później jednak niż trzeciego dnia od dnia wszczęcia kontroli.

4. Osoby, o których mowa w ust. 2, mają prawo:

1) wstępu na teren nieruchomości lub do pomieszczeń, gdzie jest przeprowadzana kontrola, o ile przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej;

2) przeprowadzać, w ramach kontroli, niezbędne przeglądy urządzeń będących w posiadaniu operatora, o którym mowa w ust. 1, oraz wykonywać prace związane z ich eksploatacją lub naprawą;

3) zbierać i zabezpieczać dowody dotyczące nielegalnego pobierania gazu ziemnego, a także naruszania przez odbiorcę warunków używania układu pomiarowego oraz warunków umów zawartych z operatorem.

5. Przebieg przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawia w protokole kontroli.

6. Protokół kontroli powinien zawierać w szczególności:

1) wskazanie nazwy albo imienia i nazwiska oraz adresu kontrolowanego;

2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli;

3) imię, nazwisko i stanowisko służbowe kontrolującego;

4) określenie przedmiotu i zakresu kontroli;

5) opis stanu faktycznego ustalonego w trakcie kontroli;

6) opis załączników;

7) informację o pouczeniu kontrolowanego o prawie zgłaszania zastrzeżeń do protokołu oraz o prawie odmowy podpisania protokołu.

7. Materiał dowodowy zgromadzony w toku kontroli stanowi załącznik do protokołu kontroli.

Art. 39. 1. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego może wstrzymać dostarczanie gazu ziemnego, jeżeli:

1) stwierdzono, że instalacja znajdująca się u odbiorcy stwarza bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub środowiska, lub

2) w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 38 stwierdzono, że

a) nastąpiło nielegalne pobieranie gazu ziemnego, lub

b) układ pomiarowy, który jest własnością odbiorcy nie spełnia wymagań prawnej kontroli metrologicznej, a w szczególności, jeżeli urządzenia wchodzące w skład układu pomiarowego, podlegające prawnej kontroli metrologicznej nie posiadają

ważnych cech legalizacyjnych nadanych przez podmioty upoważnione do dokonania legalizacji, lub

3) odbiorca zwleka z zapłatą za dostarczony gaz ziemny lub za świadczone usługi co najmniej 30 dni po upływie terminu płatności.

2. Operator, o którym mowa w ust. 1, powiadamia na piśmie odbiorcę w gospodarstwie domowym o zamiarze wstrzymania dostarczania gazu ziemnego, jeżeli odbiorca ten nie ureguluje zaległych i bieżących należności w okresie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia, z zastrzeżeniem ust. 3

3. Operator, o którym mowa w ust. 1 niezwłocznie wznawia dostarczanie gazu ziemnego, wstrzymane z powodów, o których mowa w ust. 1, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające wstrzymanie ich dostarczania.

4. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do obiektów służących obronności państwa.

Art. 40 1. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego nie może wstrzymać dostarczania gazu ziemnego do odbiorcy w gospodarstwie domowym, jeżeli istnienie przesłanek, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 lit. a lub pkt 3 jest przedmiotem postępowania reklamacyjnego, do czasu jego rozstrzygnięcia lub do czasu rozstrzygnięcia przez stałe polubowne sądy konsumenckie przy wojewódzkich inspektorach, o których mowa w art. 37 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219 z późn. zm.), jeżeli odbiorca ten wystąpi z odpowiednim wnioskiem po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 39 ust. 2.

2. Operator, o którym mowa w ust. 1 jest obowiązany do rozpatrzenia reklamacji, w terminie 14 dni od daty jej złożenia. Jeżeli reklamacja nie została rozpatrzona w terminie, uważa się, że została uwzględniona.

3. W przypadku, gdy wstrzymanie dostarczania gazu ziemnego nastąpiło z powodu zwłoki z zapłatą za dostarczony gaz ziemny, operator, o którym mowa w ust. 1 przekazuje reklamację do rozpatrzenia sprzedawcy. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 2 rozpoczyna się od dnia otrzymania reklamacji przez tego sprzedawcę.

4. Jeżeli odbiorca, o którym mowa w ust. 1 wystąpił do Prezesa URE o rozstrzygnięcie sporu w zakresie wstrzymania dostarczania gazu ziemnego, operator jest obowiązany kontynuować dostarczanie gazu ziemnego do czasu wydania decyzji przez Xxxxxxx XXX.

5. Jeżeli, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 4 operator wstrzymał dostarczanie gazu ziemnego, jest on obowiązany wznowić dostarczanie gazu ziemnego w terminie 3 dni od daty złożenia reklamacji przez odbiorcę i kontynuować jego dostarczanie do

czasu rozpatrzenia reklamacji, o której mowa w ust. 2.

Art. 41. 1. W przypadku nielegalnego pobierania gazu ziemnego lub ingerencji w układ pomiarowy prowadzącej do zafałszowania wskazań, operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego może:

1) pobierać od odbiorcy, a w przypadku, gdy pobór gazu ziemnego nastąpił bez zawarcia umowy od osoby lub osób nielegalnie pobierających gaz ziemny, opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie gazu ziemnego lub ingerencja w układ pomiarowy wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności albo

2) dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych.

2. Należności z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.

U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.).

Art. 42. 1. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego może zainstalować przedpłatowy układ pomiarowy służący do rozliczeń za dostarczany gaz ziemny, na wniosek sprzedawcy lub z własnej inicjatywy, w przypadku, gdy odbiorca:

1) co najmniej dwukrotnie, w okresie kolejnych 12 miesięcy, zwlekał z zapłatą za pobrany gaz ziemny lub zwlekał z zapłatą za świadczone usługi przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, przez okres co najmniej 30 dni, lub

2) nie ma tytułu prawnego do nieruchomości, obiektu lub lokalu, do którego jest dostarczany gaz ziemny, lub

3) użytkuje nieruchomość, obiekt lub lokal w sposób uniemożliwiający cykliczne sprawdzanie stanu układu pomiarowego lub uporczywie uniemożliwia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 38.

2. Operator, o którym mowa w ust. 1 instaluje przedpłatowy układ pomiarowy na wniosek odbiorcy.

3. W przypadku braku zgody odbiorcy na zainstalowanie przedpłatowego układu pomiarowego w przypadku, o którym mowa w ust. 1, operator może wstrzymać dostarczanie gazu ziemnego i wypowiedzieć umowę o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, a sprzedawca po otrzymaniu zawiadomienia od operatora o braku tej zgody, może wypowiedzieć umowę sprzedaży lub umowę kompleksową.

4. Koszty zainstalowania przedpłatowego układu pomiarowego ponosi operator, o

którym mowa w ust. 1 albo odbiorca, jeżeli wnioskował o jego zainstalowanie.

Art. 43. 1. Operator systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego dokonuje odczytu układu pomiarowego i przekazuje sprzedawcy dane, niezbędne do dokonania rozliczeń.

2. Operator, o którym mowa w ust. 1, umożliwia:

1) odbiorcy wgląd do dotyczących go wskazań układu pomiarowego oraz danych, o których mowa w ust. 1.

2) odbiorcy oraz sprzedawcy dostęp do informacji stanowiących podstawę rozliczeń za świadczone usługi przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego oraz wgląd do wyników kontroli prawidłowości wskazań układu pomiarowego.

3. W przypadku wymiany układu pomiarowego w trakcie dostarczania gazu ziemnego oraz po zakończeniu dostarczania gazu ziemnego, operator, o którym mowa w ust. 1:

1) wydaje sprzedawcy i odbiorcy dokument zawierający dane identyfikujące układ pomiarowy;

2) udostępnia podmiotom, o którym mowa w pkt 1 dane pomiarowe odczytane w dniu zakończenia dostarczania gazu ziemnego lub demontażu układu pomiarowego.

Art. 44. 1. Za prawidłowość wskazań oraz legalizację układu pomiarowego odpowiedzialny jest właściciel tego układu.

2. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego, na żądanie odbiorcy dokonuje laboratoryjnego sprawdzenia prawidłowości działania układu pomiarowego, z którego korzysta ten odbiorca nie później niż w ciągu 14 dni od dnia zgłoszenia żądania.

3. W celu sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego przekazuje układ pomiarowy do laboratorium lub umożliwia dostęp do niego w celu jego sprawdzenia, w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia żądania przez odbiorcę.

4. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje laboratorium badawcze posiadające akredytację jednostki certyfikującej, uzyskaną na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 935, z późn. zm.6)).

6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Xx. X. x 0000 x. Xx 000, poz. 679 i Nr 114, poz. 760 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 586 i Nr 227, poz. 1367.

5. W terminie 30 dni od dnia otrzymania wyniku z laboratorium, o którym mowa w ust.

3 odbiorca może zlecić dodatkowe laboratoryjne sprawdzenie prawidłowości działania sprawdzonego uprzednio układu pomiarowego. Operator umożliwia przeprowadzenie takiej ekspertyzy.

6. Do ekspertyzy, o której mowa w ust. 5 przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 45. 1. W przypadku gdy:

1) stwierdzono nieprawidłowości w działaniu układu pomiarowego:

a) właściciel tego układu pokrywa koszty sprawdzenia prawidłowości działania takiego układu oraz sprawdzenia, o których mowa w art. 44 ust. 2 i 5,

b) operator, o którym mowa w ust. 1 wraz ze sprzedawcą dokonują korekty należności za dostarczony gaz ziemny, na zasadach i w terminach określonych w taryfie.

2) nie stwierdzono nieprawidłowości w działaniu układu pomiarowego, koszty sprawdzenia prawidłowości działania układu oraz sprawdzenia, o którym mowa w art. 44 ust. 2 i 5 pokrywa odbiorca.

2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do nielegalnego poboru gazu ziemnego.

Art. 46. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyłączania urządzeń instalacji i sieci podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci, grupy przyłączeniowe, zakres informacji wymaganych we wniosku o wydanie warunków przyłączenia, parametry jakościowe gazu ziemnego dostarczanego odbiorcom oraz standardy jakościowe obsługi odbiorców uwzględniając bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego, bezpieczeństwo techniczne i niezawodne funkcjonowanie systemu gazowego, równoprawne traktowanie użytkowników systemu, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci określone w przepisach odrębnych.

2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1 określa w szczególności:

1) kryteria podziału na grupy podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci urządzeń, instalacji lub sieci;

2) sposób określania warunków przyłączenia do sieci, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do sieci;

3) parametry jakościowe gazu ziemnego i standardy jakościowe obsługi odbiorców.

Dział III

Zasady i warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży, przesyłania, dystrybucji, magazynowania, transportu sieciami gazociągów kopalnianych, transportu gazociągami bezpośrednimi, skraplania gazu ziemnego oraz regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego

Art. 47. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży, przesyłania, dystrybucji, transportu sieciami gazociągów kopalnianych, transportu gazociągami bezpośrednimi, wywozu, magazynowania gazu ziemnego w instalacjach magazynowych, skraplania gazu ziemnego w instalacjach skraplania gazu ziemnego oraz regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego w instalacjach regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego wymaga uzyskania koncesji.

2. Nie wymaga uzyskania koncesji wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

1) sprzedaży gazu ziemnego, w przypadku gdy roczna wielkość jego sprzedaży wynosi nie więcej niż 5500 MWh;

2) sprzedaży gazu ziemnego dokonywanej na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez:

a) towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi

b) spółkę prowadzącą giełdę towarową lub podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany lub giełdową izbę rozrachunkową lub Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające gaz ziemny z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych;

3) dystrybucji gazu ziemnego w sieci o przepustowości poniżej 1 MWh/h.

Art. 48. W sprawach dotyczących:

1) udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofania, rozszerzania lub ograniczania przez Prezesa URE koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej, o której mowa w art.

47 ust. 1;

2) wygaśnięcia koncesji oraz nakazania przez Prezesa URE dalszego wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesji, pomimo wygaśnięcia koncesji;

3) wydawania i odmowy wydania promesy koncesji na wykonywanie działalności, o której mowa w art. 47 ust. 1.

– stosuje się przepisy ustawy z dnia ….. – Prawo energetyczne, o ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.

Art. 49. Prezes URE może cofnąć koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży gazu ziemnego, jeżeli sprzedawca w sposób rażący lub długotrwały nie utrzymuje zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na poziomie ustalonym zgodnie z art. 110 ust. 2 pkt 1 lub nie zapewnia ich dostępności zgodnie z art. 110 ust. 2 pkt 2.

Dział IV

Zasady wyznaczania i działania operatorów Rozdział 1

Zasady wyznaczania operatorów

Art. 50. 1. Operatorem może być, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 1 i art. 62 ust. 1:

1) odpowiednio właściciel sieci lub instalacji, posiadający koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej z wykorzystaniem tej sieci lub instalacji;

2) przedsiębiorstwo gazownicze posiadające koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu, z którym właściciel sieci lub instalacji zawarł umowę powierzającą temu przedsiębiorstwu pełnienie obowiązków operatora z wykorzystaniem sieci lub instalacji, będących jego własnością, zwaną dalej „umową powierzającą”.

2. Powierzenie pełnienia obowiązków operatora systemu przesyłowego na podstawie umowy powierzającej jest możliwe wyłącznie, jeżeli system przesyłowy, którego dotyczy powierzenie należał w dniu 3 września 2009 r. do przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo.

Art. 51. 1. Umowa powierzająca powinna określać w szczególności:

1) obszar, instalacje lub sieci, na których operator będzie wykonywał działalność gospodarczą,

2) zasady współpracy między operatorem, a właścicielem systemu,

3) zasady realizacji obowiązków, o których mowa w art. 73 ust. 1, art. 74 ust. 1, art. 75 ust. 1 lub art. 76 ust. 1.

2. Umowa powierzająca, o której mowa w art. 50 ust. 2:

1) nie może umożliwiać wykonywania bezpośrednio przez właściciela systemu przesyłowego obowiązków operatora systemu przesyłowego, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 2, 3, 6, 9 i 21,

2) określa zasady realizacji obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1, zasady ustalania taryf i pobierania opłat oraz zasady świadczenia usług, o których mowa w art. 4.

Art. 52. 1. W przypadku powierzenia, o którym mowa w ust. art. 50 ust. 2 lub wyznaczenia z urzędu operatora systemu przesyłowego na systemie przesyłowym, którego właścicielem jest inny podmiot, właściciel systemu przesyłowego:

1) współpracuje z operatorem systemu przesyłowego i przekazuje temu operatorowi informacje oraz dokumenty niezbędne do wykonywania jego funkcji;

2) uzgadnia z operatorem systemu przesyłowego zasady finansowania inwestycji związanych z systemem, którego jest właścicielem, w tym określonych w planach rozwoju, o których mowa w art. 124 i art. 127.

3) finansuje inwestycje, o których mowa w ust. 2 lub wyraża zgodę na ich finansowanie przez inny podmiot, po zatwierdzeniu, o którym mowa w ust. 4;

4) przyjmuje na siebie odpowiedzialność związaną z majątkiem zarządzanym przez operatora systemu przesyłowego, z wyłączeniem odpowiedzialności wynikającej z realizacji zadań przez operatora;

5) udziela gwarancji niezbędnych do uzyskania finansowania rozbudowy systemu przesyłowego, z wyjątkiem tych inwestycji, w których właściciel systemu wyraził zgodę na ich finansowanie przez operatora lub inne zainteresowane podmioty.

2. Operator systemu przesyłowego przekazuje Prezesowi URE do zatwierdzenia uzgodnienia dotyczące finansowania inwestycji, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w tym inwestycji określonych w planie rozwoju, o którym mowa w art. 127. Przed zatwierdzeniem Xxxxxx URE konsultuje się z właścicielem systemu przesyłowego oraz z innymi zainteresowanymi podmiotami.

Art. 53. 1. Właściciel sieci lub instalacji występuje z wnioskiem do Prezesa URE o wyznaczenie:

1) operatora systemu przesyłowego - w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji Prezesa URE o przyznaniu certyfikatu niezależności, o którym mowa w art. 62 ust. 1;

2) operatora systemu dystrybucyjnego, operatora systemu magazynowania, operatora systemu skraplania lub operatora systemu regazyfikacji - w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji Prezesa URE o udzieleniu koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej z wykorzystaniem tego systemu.

2. Prezes URE wyznacza, w drodze decyzji, na czas określony, operatora oraz określa obszar, instalacje lub sieci, na których będzie wykonywana działalność gospodarcza.

3. Prezes URE wyznaczając operatora uwzględnia:

1) jego efektywność ekonomiczną,

2) skuteczność zarządzania przez niego systemem gazowym,

3) bezpieczeństwo techniczne systemu gazowego,

4) bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego,

5) spełnianie przez przedsiębiorstwo określone we wniosku kryteriów niezależności, o których mowa w rozdziale 2 działu IV.

4. Prezes URE odmawia wyznaczenia operatorem przedsiębiorstwo gazownicze określone we wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i pkt 2, jeżeli przedsiębiorstwo to:

1) nie dysponuje odpowiednimi środkami ekonomicznymi lub technicznymi do realizacji obowiązków, o których mowa odpowiednio w art. 74 ust.1, art. 75 ust. 1 lub art. 76 ust. 1; lub

2) nie gwarantuje skutecznego zarządzania systemem gazowym oraz realizacji obowiązków, o których mowa odpowiednio w art. 74 ust. 1, art. 75 ust. 1 lub art. 76 ust. 1; lub

3) nie spełnia kryteriów, o których mowa w rozdziale 2 działu IV.

5. Prezes URE odmawia wyznaczenia operatorem przedsiębiorstwo gazownicze określone we wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli:

1) przedsiębiorstwo to nie wykazało zdolności do wypełniania obowiązków, o których mowa w art. 5, w art. 13–23 oraz załączniku I rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (Dz. Urz. UE L 211 z 14.08.2009, str. 36 z późn. zm.), zwane dalej: „rozporządzeniem 715/2009”;

2) przedsiębiorstwa to nie posiada certyfikatu, o którym mowa w rozdziale 2 działu IV;

3) nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 59;

4) system przesyłowy, na którym przedsiębiorstwo gazownicze ma zostać wyznaczone

operatorem systemu przesyłowego na podstawie umowy powierzającej nie należał w dniu 3 września 2009 r. do przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo,

5) właściciel, o którym mowa w ust. 1 nie wykazał zdolności do realizacji obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1, jeżeli przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 4 ma być wyznaczone operatorem na podstawie umowy powierzającej.

Art. 54. 1. Prezes URE z urzędu wyznacza, w drodze decyzji, operatorem przedsiębiorstwo gazownicze posiadające koncesję odpowiednio na przesyłanie, dystrybucję, magazynowanie, skraplanie gazu ziemnego lub regazyfikację skroplonego gazu ziemnego w przypadku gdy:

1) właściciel sieci lub instalacji nie złożył wniosku o wyznaczenie operatora, który wykonywałby działalność gospodarczą z wykorzystaniem jego sieci lub instalacji;

2) Prezes URE odmówił wyznaczenia operatora, który wykonywałby działalność gospodarczą korzystając z sieci lub instalacji określonych we wniosku o wyznaczenie operatora.

2. Prezes URE wyznacza z urzędu operatorem w pierwszej kolejności właściciela sieci lub instalacji, o ile spełnia kryteria, o których mowa w rozdziale 2 działu IV, z zastrzeżeniem art. 56.

3. Przed wyznaczeniem operatora systemu przesyłowego Prezes URE przyznaje certyfikat, o którym mowa w art. 62 ust. 1.

4. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, Prezes URE określa:

1) obszar, instalacje lub sieci, na których operator będzie wykonywał działalność gospodarczą,

2) zasady wykonywania przez operatora działalności gospodarczej oraz obowiązków, o których mowa odpowiednio w art. 73 ust. 1, art. 74 ust. 1, art. 75 ust. 1 lub art. 76 ust. 1,

3) warunki realizacji kryteriów, o których mowa w rozdziale 2 działu IV, niezbędne do realizacji zadań operatora.

5. Właściciel systemu jest obowiązany udostępniać operatorowi wyznaczonemu dla jego systemu informacje oraz dokumenty niezbędne do realizacji zadań operatora oraz współdziałać z tym operatorem.

6. W przypadku wyznaczenia operatora systemu przesyłowego dla systemu przesyłowego będącego własnością innego podmiotu, Prezes URE określa zasady współpracy pomiędzy operatorem a właścicielem tego systemu, uwzględniając art. 52.

Art. 55. 1. Prezes URE przekazuje Komisji Europejskiej decyzję o wyznaczeniu operatora systemu przesyłowego oraz zamieszcza ją w Biuletynie Informacji Publicznej URE, a także w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, na koszt tego operatora.

2. Xxxxxx XXX przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki decyzję o wyznaczeniu operatora.

Art. 56. 1. W przypadku stwierdzenia, że operator przestał spełniać warunki wyznaczenia na operatora, Prezes URE uchyla decyzję o wyznaczeniu tego przedsiębiorstwa operatorem.

2. Przed uchyleniem decyzji, o której mowa w ust. 1 lub ust. 2 Prezes URE może określić, w drodze decyzji, działania, jakie należy podjąć w celu zachowania statusu operatora oraz wyznacza termin ich podjęcia.

3. W przypadku niepodjęcia w wyznaczonym terminie działań, o których mowa w ust. 3, Prezes URE uchyla decyzję o wyznaczeniu tego przedsiębiorstwa operatorem.

Art. 57. W przypadku gdy przedsiębiorstwo gazownicze spełnia przesłanki wyznaczenia na operatora, Prezes URE, w postępowaniu o udzielenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 47, przyznaje temu przedsiębiorstwu, na wniosek właściciela systemu, certyfikat niezależności, o którym mowa w art. 59 ust. 1 oraz wyznacza to przedsiębiorstwo na operatora.

Art. 58. Operator jest obowiązany przekazywać Prezesowi URE informacje dotyczące zmiany zakresu wykonywanej działalności gospodarczej oraz powiązań kapitałowych, w terminie 30 dni od dnia dokonania tych zmian.

Art. 59. 1. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyznacza się jednego operatora systemu przesyłowego albo jednego operatora systemu połączonego zarządzającego systemem przesyłowym.

2. Operator systemu przesyłowego działa w formie spółki akcyjnej, której jedynym akcjonariuszem jest Skarb Państwa.

3. W stosunku do operatora systemu przesyłowego uprawnienia Skarbu Państwa określone w art. 2 pkt 5 lit. a, art. 5a oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm.15) wykonuje minister właściwy do spraw gospodarki.

Rozdział 2

Kryteria niezależności operatorów oraz właściciela systemu przesyłowego powierzającego wykonywanie obowiązków operatora systemu przesyłowego oraz tryb

wydawania i uchylania certyfikatu niezależności

Art. 60. Operator systemu przesyłowego pozostaje pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezależny od działalności związanej z wydobywaniem lub sprzedażą gazu ziemnego.

Art. 61. 1. W celu zapewnienia niezależności operatora systemu przesyłowego ta sama osoba lub podmiot lub te same osoby lub podmioty nie mogą być uprawnione do:

1) bezpośredniego lub pośredniego sprawowania kontroli lub wykonywania jakichkolwiek uprawnień względem operatora systemu przesyłowego lub względem systemu przesyłowego oraz bezpośredniego lub pośredniego sprawowania kontroli lub wykonywania jakichkolwiek uprawnień względem przedsiębiorstwa wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wydobywania lub sprzedaży gazu ziemnego lub energii elektrycznej, oraz

2) powoływania członków rady nadzorczej, zarządu lub innych organów lub osób uprawnionych do reprezentacji operatora systemu przesyłowego oraz bezpośredniego lub pośredniego sprawowania kontroli lub wykonywania jakichkolwiek uprawnień względem przedsiębiorstwa wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wydobywania lub sprzedaży gazu ziemnego lub energii elektrycznej,

2) pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, zarządu lub innych organów uprawnionych do reprezentacji operatora systemu przesyłowego oraz pełnienia tych funkcji w przedsiębiorstwie prowadzącym jakąkolwiek działalność gospodarczą ziemnego w zakresie wydobywania lub sprzedaży gazu ziemnego lub energii elektrycznej.

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 obejmują w szczególności:

1) wykonywanie prawa głosu;

2) powoływanie członków rady nadzorczej, zarządu lub organów uprawnionych do reprezentacji przedsiębiorstwa;

3) posiadanie pakietu większościowego akcji.

3. Przez kontrolę, o której mowa w ust. 1, rozumie się kontrolę w rozumieniu art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) Nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli

koncentracji przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 024 z 29.01.2004 r.).

4. Dwóch oddzielnych organów administracji publicznej nie uznaje się za tą samą osobę lub podmiot, o których mowa w ust. 1.

5. Operator systemu przesyłowego nie może wykonywać działalności gospodarczej w zakresie wydobywania lub sprzedaży gazu ziemnego ani wykonywać takiej działalności na podstawie umowy na rzecz innych podmiotów.

6. Operator systemu przesyłowego może świadczyć usługi polegające na przystosowywaniu gazu ziemnego do standardów jakościowych lub warunków technicznych obowiązujących w systemie gazowym, a także usługi transportu gazu ziemnego środkami transportu innymi niż sieci.

Art. 62. 1. Prezes URE wyznacza operatorem systemu przesyłowego wyłącznie przedsiębiorstwo gazownicze, które uzyskało certyfikat poświadczający spełnienie kryteriów, o których mowa w art. 61, zwany dalej „certyfikatem niezależności”.

2. Prezes URE przyznaje certyfikat niezależności, w przypadku gdy operator systemu przesyłowego ma wykonywać swoje obowiązki na podstawie umowy powierzającej, wyłącznie jeżeli:

1) umowa, o której mowa w ust. 1, zapewnia operatorowi możliwości bezpośredniego wykonywania przez niego obowiązków, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 2, 3, 6, 9 i 21;

2) właściciel systemu wykazał zdolności do realizacji obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1 lub nie spełnia kryteriów, o których mowa w art. 66;

3) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 50 pkt 2, wykazało zdolności do wypełniania obowiązków, o których mowa w art. 5, art. 13–23 i załączniku 1 do rozporządzenia Nr 715/2009, w tym dysponuje odpowiednimi zasobami finansowymi, technicznymi i kadrowymi, pozwalającymi na skuteczne wykonywanie tych obowiązków.

3. Prezes URE przyznaje certyfikat niezależności:

1) na wniosek właściciela systemu przesyłowego;

2) z urzędu, w przypadku braku wniosku, którym mowa w pkt 1;

3) na uzasadniony wniosek Komisji Europejskiej;

4. Właściciel systemu przesyłowego występuje z wnioskiem o przyznanie certyfikatu niezależności w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji Prezesa URE:

1) o udzieleniu koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej z wykorzystaniem tego systemu przesyłowego, albo

2) o uchyleniu decyzji o wyznaczeniu operatora dla tego systemu przesyłowego.

5. Prezes URE przed przyznaniem certyfikatu niezależności zajmuje stanowisko w sprawie jego przyznania i przedkłada je Komisji Europejskiej wraz z wnioskiem o wydanie opinii w sprawie spełniania kryteriów, o których mowa w art. 61.

6. W przypadku gdy Komisja Europejska nie wyda opinii w sprawie spełnienia kryteriów, o których mowa w art. 61, w terminie:

1) dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku o jej wydanie,

2) czterech miesięcy od dnia otrzymania wniosku o jej wydanie, w przypadku zwrócenia się Komisji Europejskiej z wnioskiem o zajęcie stanowiska do Agencji Współpracy Organów Regulacyjnych, zwanej dalej Agencją, ustanowionej na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz. Urz. UE. L 211 z 14.08.2009, str. 1), zwanym dalej: rozporządzeniem Nr 713/2009, danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego zainteresowanego podmiotu z wnioskiem o zajęcie stanowiska,

– przyjmuje się, że opinia Komisji Europejskiej jest pozytywna.

7. W przypadku gdy przedsiębiorstwo gazownicze spełnia kryteria, o których mowa w art. 61, Xxxxxx URE przyznaje temu przedsiębiorstwu, w drodze decyzji, certyfikat niezależności w terminie dwóch miesięcy od dnia wydania opinii, o której mowa w ust. 4 lub od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 5.

8. Prezes URE niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską o przyznaniu albo o odmowie przyznania certyfikatu niezależności.

9. Decyzję, o której mowa w ust. 7, wraz z opinią Komisji Europejskiej w sprawie spełniania kryteriów niezależności, Prezes URE zamieszcza niezwłocznie w Biuletynie Informacji Publicznej URE oraz na stronie internetowej Urzędu Regulacji Energetyki.

Art. 63. 1. Przedsiębiorstwa gazownicze przekazują Prezesowi URE oraz Komisji Europejskiej, na ich wniosek, informacje, które mogą mieć wpływ na spełnianie przez operatora systemu przesyłowego kryteriów, o których mowa w art. 61.

2. Przedsiębiorstwo gazownicze, które uzyskało certyfikat niezależności, niezwłocznie informuje Prezesa URE o każdej planowanej transakcji, która może mieć wpływ na spełnianie przez to przedsiębiorstwo kryteriów, o których mowa w art. 61.

3. Prezes URE sprawdza spełnianie przez przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 2 kryteriów, o których mowa w art. 61:

1) po przekazaniu informacji, o której mowa w ust. 1 i ust. 2;

2) z własnej inicjatywy, w przypadku powzięcia uzasadnionych wątpliwości co do spełniania tych kryteriów;

3) na uzasadniony wniosek Komisji Europejskiej.

4. W przypadku odmowy wydania certyfikatu niezależności lub stwierdzenia, po sprawdzeniu, o którym mowa w ust. 3, że przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 2 nie spełnia kryteriów, o których mowa w art. 61, Prezes URE może określić, w drodze decyzji działania, ma podjąć właściciel systemu przesyłowego, przedsiębiorstwo gazownicze wskazane we wniosku o przyznanie certyfikatu niezależności lub operator systemu przesyłowego w celu spełnienia tych kryteriów oraz wyznacza termin na ich podjęcie.

5. W przypadku stwierdzenia, po sprawdzeniu, o którym mowa w ust. 3, że przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 2 nie spełnia kryteriów, o których mowa w art. 61 lub w przypadku niepodjęcia w wyznaczonym terminie, działań, o których mowa w ust. 4, Prezes URE uchyla decyzję o wyznaczeniu tego przedsiębiorstwa operatorem systemu przesyłowego.

Art. 64. 1. W przypadku gdy operator systemu przesyłowego ma wykonywać swoje obowiązki na podstawie umowy powierzającej, do wniosku o wydanie certyfikatu niezależności załącza się umowę powierzającą lub jej projekt w brzmieniu uzgodnionym przez strony.

2. Prezes URE przyznaje certyfikat niezależności po zawarciu umowy, o której mowa w ust. 1 w brzmieniu przez niego zaakceptowanym.

Art. 65. Właściciel systemu przesyłowego, będący częścią przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, który zawarł z przedsiębiorstwem gazowniczym umowę o powierzenie wykonywania obowiązków operatora systemu przesyłowego pozostaje pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezależny od innych działalności niezwiązanych z przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem gazu ziemnego.

Art. 66. Właściciel, o którym mowa w art. 65, musi spełniać następujące kryteria niezależności:

1) osoby odpowiedzialne za zarządzanie tym właścicielem nie mogą wykonywać jakiejkolwiek działalności w strukturach przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo lub

przedsiębiorstwa gazowniczego wykonującego działalność niezwiązaną z przesyłaniem, dystrybucją lub magazynowaniem gazu ziemnego;

2) osoby odpowiedzialne za zarządzanie tym właścicielem mają zapewnioną możliwość niezależnego działania.

Art. 67. 1. Operator systemu dystrybucyjnego będący w strukturze przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, pozostaje pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezależny od innych działalności niezwiązanych z dystrybucją gazu ziemnego.

2. Operator, o którym mowa w ust. 1, nie może wykonywać działalności gospodarczej związanej z wydobywaniem lub sprzedażą gazu ziemnego, ani wykonywać jej na podstawie umowy na rzecz innych podmiotów.

3. Operator, o którym mowa w ust. 1, może świadczyć usługi polegające na przystosowywaniu gazu ziemnego do wymagań jakościowych lub warunków technicznych obowiązujących w systemie dystrybucyjnym, a także usługi transportu gazu ziemnego środkami transportu innymi niż sieci gazowe.

4. Operator, o którym mowa w ust. 1, posługuje się innymi oznaczeniami handlowymi, niż przedsiębiorstwo zintegrowane pionowo, lub jego część, zajmujące się sprzedażą gazu ziemnego.

Art. 68. 1. Operator systemu dystrybucyjnego, o którym mowa w art. 67, musi spełniać łącznie następujące kryteria niezależności:

1) osoby odpowiedzialne za zarządzanie operatorem systemu dystrybucyjnego nie mogą wykonywać jakiejkolwiek działalności w strukturach przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo lub przedsiębiorstwa gazowniczego wykonującego działalność niezwiązaną z dystrybucją gazu ziemnego;

2) osoby odpowiedzialne za zarządzanie operatorem systemu dystrybucyjnego mają zapewnioną możliwość niezależnego działania;

3) operator systemu dystrybucyjnego ma prawo podejmować niezależne decyzje w zakresie zarządzanego majątku niezbędnego do wykonywania przez niego działalności gospodarczej, w tym eksploatacji, konserwacji, remontów lub rozbudowy systemu dystrybucyjnego;

4) kierownictwo przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo nie może wydawać operatorowi systemu dystrybucyjnego poleceń dotyczących jego bieżącej działalności

ani podejmować decyzji w zakresie budowy, remontu, rozbudowy lub przebudowy zarządzanego przez niego systemu dystrybucyjnego chyba, że polecenia te lub decyzje dotyczyłyby działań tego operatora, które wykraczałyby poza zatwierdzony plan finansowy lub równoważny dokument.

2. Działania mające na celu spełnienie kryteriów, o których mowa w ust. 1, nie uniemożliwiają funkcjonowania mechanizmów, które zapewnią ochronę praw właścicielskich w zakresie nadzoru nad wykonywaną przez operatora systemu dystrybucyjnego działalnością gospodarczą, w odniesieniu do rentowności zarządzanych przez tego operatora aktywów, w szczególności dotyczących sposobu zarządzania zyskiem z udziałów kapitałowych, zatwierdzania rocznego planu finansowego lub równoważnego dokumentu i ustalania ograniczeń w zakresie poziomu całkowitego zadłużenia przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, o którym mowa w art. 67 ust. 1.

Art. 69. Operator systemu magazynowania, będący w strukturze przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, pozostaje pod względem formy prawnej i organizacyjnej oraz podejmowania decyzji niezależny od innych działalności niezwiązanych z dystrybucją lub magazynowaniem gazu ziemnego.

Art. 70. 1. Operator, o którym mowa w art. 69, musi spełniać następujące kryteria niezależności:

1) osoby odpowiedzialne za zarządzanie operatorem systemu magazynowania nie mogą wykonywać jakiejkolwiek działalności w strukturach przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo lub przedsiębiorstwa gazowniczego wykonującego działalność niezwiązaną z, dystrybucją lub magazynowaniem gazu ziemnego;

2) osoby odpowiedzialne za zarządzanie operatorem systemu magazynowania mają zapewnioną możliwość niezależnego działania;

3) operator systemu magazynowania ma zapewnione prawo podejmować niezależne decyzje w zakresie zarządzanego majątku niezbędnego do wykonywania przez niego jego działalności gospodarcze, w tym eksploatacji, konserwacji, remontów lub rozbudowy systemu magazynowania;

4) kierownictwo przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo nie może wydawać operatorowi systemu magazynowania poleceń dotyczących jego bieżącej działalności, ani podejmować decyzji w zakresie budowy, remontu, rozbudowy lub przebudowy instalacji magazynowych, chyba, że polecenia te lub decyzje dotyczyłyby działań

operatora systemu magazynowania, które wykraczałyby poza zatwierdzony plan finansowy lub równoważny dokument.

2. Działania mające na celu spełnienie kryteriów, o których mowa w ust. 1, nie uniemożliwiają funkcjonowania mechanizmów, które zapewnią ochronę praw właścicielskich w zakresie nadzoru nad wykonywaną przez operatora systemu dystrybucyjnego działalnością gospodarczą, w odniesieniu do rentowności zarządzanych przez tego operatora aktywów, w szczególności dotyczących sposobu zarządzania zyskiem z udziałów kapitałowych, zatwierdzania rocznego planu finansowego lub równoważnego dokumentu i ustalania ograniczeń w zakresie poziomu całkowitego zadłużenia przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, o którym mowa w art. 69 ust. 1.

Art. 71. 1. Operator, o którym mowa w art. 67 i art. 69, a także właściciel, o którym mowa w art. 65 jest odpowiedzialny za opracowanie i realizację programu określającego przedsięwzięcia, jakie należy podjąć, w celu zapewnienia niedyskryminacyjnego traktowania użytkowników systemu, w tym szczegółowe obowiązki pracowników, zwanego dalej

„programem zgodności”.

2. Operator lub właściciel, o którym mowa w ust. 1, przedkłada Prezesowi URE do zatwierdzenia program zgodności albo jego zmianę z własnej inicjatywy lub na żądanie Xxxxxxx XXX.

3. Prezes URE, w drodze decyzji:

1) zatwierdza program zgodności albo jego zmianę określając termin jego obowiązywania albo

2) odmawia zatwierdzenia programu zgodności albo jego zmiany, jeżeli określone w nim działania nie zapewniają niedyskryminacyjnego traktowania użytkowników systemu.

4. W przypadku wydania decyzji o odmowie zatwierdzenia programu zgodności lub jego zmiany, Prezes URE w tej decyzji wyznacza termin przedłożenia nowego programu zgodności lub jego zmiany. Wniesienie odwołania od tej decyzji nie wstrzymuje obowiązku przedłożenia nowego programu zgodności do zatwierdzenia.

5. Operator lub właściciel, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany utworzyć stanowisko inspektora do spraw zgodności, do którego zadań należy monitorowanie realizacji programu zgodności.

6. Inspektor do spraw zgodności jest niezależny w swoich działaniach.

7. Operator lub właściciel, o którym mowa w ust. 1 udostępnia inspektorowi do spraw zgodności informacje niezbędne będące w jego posiadaniu oraz w posiadaniu jednostek z nim

powiązanych, niezbędne do wykonywania zadań przez inspektora.

8. Inspektor do spraw zgodności, o którym mowa w ust. 5, przedstawia Prezesowi URE, do dnia 31 marca każdego roku, sprawozdanie zawierające opis działań podjętych w roku poprzednim w celu realizacji programu zgodności.

9. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 6 Prezes URE zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej URE.

Art. 72. 1. Przepisów art. 67, art. 68 i art. 71 nie stosuje się do operatora systemu dystrybucyjnego, jeżeli liczba odbiorców przyłączonych do sieci dystrybucyjnej operatorów systemów dystrybucyjnych będących w strukturze przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo nie jest łącznie większa niż 100 tys.

2. W przypadku gdy liczba odbiorców przyłączonych do systemów operatorów, o których mowa w ust. 1 łącznie przekroczy 100 tys., operatorzy dostosowują się, w terminie 9 miesięcy od dnia przekroczenia tej liczby, do wymagań określonych w art. 67, w art. 68 i w art. 71.

Rozdział 3 Zadania operatorów

Art. 73. 1. Operator systemu przesyłowego, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników systemu tego operatora oraz uwzględniając wymogi ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:

1) bezpieczeństwo techniczne funkcjonowania systemu przesyłowego;

2) utrzymywanie zdolności urządzeń, instalacji i sieci służących do realizacji zaopatrzenia w gaz ziemny, w sposób ciągły i niezawodny przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych;

3) świadczenie usług zgodnie z zasadą niedyskryminacyjnego dostępu stron trzecich;

4) świadczenie usług w sposób zapewniający maksymalne wykorzystanie zdolności systemu przesyłowego;

5) udostępnianie zainteresowanym podmiotom niewykorzystanej zdolności systemu przesyłowego na zasadach ciągłych i przerywanych;

6) pobieranie opłat na podstawie taryf zatwierdzanych przez Xxxxxxx XXX;

7) spełnianie technicznych warunków dostarczania gazu ziemnego określonych w koncesji i przepisach odrębnych;

8) eksploatację systemu przesyłowego w sposób zoptymalizowany, nie powodujący nieuzasadnionych kosztów po stronie użytkowników tego systemu;

9) zapewnienie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci, na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 46 i art. 162;

10) zapewnienie finansowania budowy i rozbudowy sieci, o której mowa w pkt 9, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 1 pkt 3;

11) konserwację i remonty urządzeń, instalacji i sieci wraz z połączeniami z innymi systemami gazowymi, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania systemu przesyłowego, z uwzględnieniem przepisów odrębnych;

12) realizowanie umów z użytkownikami systemu;

13) zapobieganie powstawaniu, zarządzanie i eliminowanie ograniczeń w systemie przesyłowym;

14) zapewnienie rozwoju długoterminowej zdolności systemu przesyłowego w celu zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie przesyłania gazu ziemnego w obrocie krajowym i transgranicznym, dystrybucji, magazynowania, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, oraz w zakresie rozbudowy systemu przesyłowego, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy połączeń wzajemnych;

15) zarządzanie przepływami gazu ziemnego w systemie przesyłowym oraz utrzymanie parametrów jakościowych gazu ziemnego w systemie przesyłowym i na połączeniach z innymi systemami gazowymi;

16) bilansowanie systemu przesyłowego oraz prowadzenie z użytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z niezbilansowania gazu ziemnego dostarczanego i pobieranego z systemu przesyłowego, w tym:

a) dostarczanie użytkownikom systemu danych dotyczących realizacji przez nich usług w zakresie niezbędnym do wykonywania ich obowiązków wynikających z instrukcji, o której mowa w art. 79 ust. 1;

b) zapewnienie użytkownikom systemu mechanizmów umożliwiających podejmowanie działań zaradczych w celu uniknięcia niezbilansowania gazu ziemnego dostarczonego i odebranego z systemu gazowego;

c) podawanie do wiadomości publicznej informacji o działaniach podjętych w celu bilansowania systemu, a także o poniesionych w związku z tym kosztach i przychodach;

17) określanie ilości i jakości gazu ziemnego wprowadzanego do systemu przesyłowego

oraz odbieranego z tego systemu przez użytkowników systemu oraz współpracę operatorską w tym zakresie, a także przekazywanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów odpowiednich danych;

18) dostarczanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów gazowych informacji o warunkach uzyskania dostępu do sieci przesyłowej oraz warunkach świadczenia usług przesyłania oraz o zdarzeniach mogących mieć wpływ na przyłączone do systemu przesyłowego lub współpracujące z nim urządzenia, instalacje, sieci lub systemy;

19) umożliwienie sprzedaży gazu ziemnego w punkcie wirtualnym;

20) publikowanie informacji o poziomie wykorzystania oraz o dostępnej zdolności systemu przesyłowego;

21) opracowanie instrukcji, o której mowa w art. 79;

22) opracowanie planu, o którym mowa w art. 127;

23) współpracę przy opracowywaniu dziesięcioletnich, niewiążących planów rozwoju, o których mowa w art. 8 ust. 3 lit b rozporządzenia Nr 715/2009;

24) ochronę informacji uzyskanych od użytkowników systemu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą;

25) współpracę z innymi operatorami systemów gazowych lub przedsiębiorcami gazowniczymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów gazowych oraz skoordynowania ich rozwoju;

26) współpracę w ramach ENTSO gazu, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia Nr 715/2009;

27) realizację obowiązków wynikających z rozporządzenia Nr 715/2009.

2. Wykonując działalność gospodarczą operator systemu przesyłowego przestrzega w szczególności przepisów dotyczących informacji prawnie chronionych.

Art. 74. 1. Operator systemu dystrybucyjnego, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników systemu tego operatora oraz uwzględniając wymogi ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:

1) bezpieczeństwo techniczne funkcjonowania systemu dystrybucyjnego;

2) utrzymywanie zdolności urządzeń, instalacji i sieci służących do realizacji zaopatrzenia w gaz ziemny, w sposób ciągły i niezawodny przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych;

3) świadczenie usług zgodnie z zasadą niedyskryminacyjnego dostępu stron trzecich;

4) świadczenie usług w sposób zapewniający maksymalne wykorzystanie zdolności systemu dystrybucyjnego;

5) udostępnianie zainteresowanym podmiotom niewykorzystanej zdolności systemu przesyłowego na zasadach ciągłych i przerywanych;

6) pobieranie opłat na podstawie taryf zatwierdzanych przez Xxxxxxx XXX;

7) spełnianie technicznych warunków dostarczania gazu ziemnego określonych w koncesji i przepisach odrębnych;

8) eksploatację systemu dystrybucyjnego w sposób zoptymalizowany, nie powodujący nieuzasadnionych kosztów po stronie użytkowników tego systemu;

9) zapewnienie realizacji i finansowania budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci, na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 46 i art. 163;

10) konserwację i remonty urządzeń, instalacji i sieci wraz z połączeniami z innymi systemami gazowymi, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania systemu dystrybucyjnego, z uwzględnieniem przepisów odrębnych;

11) realizowanie umów z użytkownikami systemu;

12) zapobieganie powstawaniu, zarządzanie i eliminowanie ograniczeń w systemie dystrybucyjnym;

13) zapewnienie rozwoju długoterminowej zdolności systemu dystrybucyjnego w celu zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie dystrybucji gazu ziemnego, oraz w zakresie rozbudowy systemu dystrybucyjnego, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy połączeń z innymi systemami gazowymi;

14) zarządzanie przepływami gazu ziemnego w systemie dystrybucyjnym oraz utrzymanie parametrów jakościowych gazu ziemnego w systemie dystrybucyjnym i na połączeniach z innymi systemami gazowymi;

15) bilansowanie systemu dystrybucyjnego oraz prowadzenie z użytkownikami tego systemu rozliczeń wynikających z niezbilansowania gazu ziemnego dostarczanego i pobieranego z systemu dystrybucyjnego, w tym:

a) dostarczanie użytkownikom systemu danych dotyczących realizacji przez nich usług w zakresie niezbędnym do wykonywania ich obowiązków wynikających z instrukcji, o której mowa w art. 79;

b) zapewnienie użytkownikom systemu mechanizmów umożliwiających podejmowanie działań zaradczych w celu uniknięcia niezbilansowania gazu ziemnego dostarczonego i odebranego z systemu dystrybucyjnego;

c) podawanie do wiadomości publicznej informacji o działaniach podjętych w celu bilansowania systemu, a także o poniesionych w związku z tym kosztach i przychodach;

16) określanie ilości i jakości gazu ziemnego wprowadzanego do systemu dystrybucyjnego oraz odbieranego z tego systemu przez użytkowników systemu oraz współpracę operatorską w tym zakresie, a także przekazywanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów odpowiednich danych;

17) dostarczanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów gazowych informacji o warunkach uzyskania dostępu do sieci dystrybucyjnej oraz warunkach świadczenia usług dystrybucji oraz o zdarzeniach mogących mieć wpływ na przyłączone do systemu dystrybucyjnego lub współpracujące z nim urządzenia, instalacje, sieci lub systemy;

18) publikowanie informacji o poziomie wykorzystania oraz o dostępnej zdolności systemu dystrybucyjnego;

19) opracowanie instrukcji, o której mowa w art. 79;

20) opracowanie planu, o którym mowa w art. 124;

21) współpracę przy opracowywaniu dziesięcioletnich, niewiążących planów rozwoju, o których mowa w art. 8 ust. 3 lit b rozporządzenia Nr 715/2009;

22) ochronę informacji uzyskanych od użytkowników systemu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą;

23) współpracę z innymi operatorami systemów gazowych lub przedsiębiorcami gazowniczymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów gazowych oraz skoordynowania ich rozwoju;

24) współpracę w ramach ENTSO gazu, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia Nr 715/2009;

25) realizację obowiązków wynikających z rozporządzenia Nr 715/2009.

2. Wykonując działalność gospodarczą operator systemu przesyłowego przestrzega w szczególności przepisów dotyczących informacji prawnie chronionych.

Art. 75. 1. Operator systemu magazynowania, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników systemu tego operatora oraz uwzględniając wymogi ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:

1) bezpieczeństwo funkcjonowania instalacji magazynowych;

2) utrzymywanie zdolności urządzeń i instalacji służących do realizacji zaopatrzenia w gaz ziemny, w sposób ciągły i niezawodny przy zachowaniu obowiązujących wymagań

jakościowych;

3) świadczenie usług zgodnie z zasadą niedyskryminacyjnego dostępu stron trzecich;

4) świadczenie usług w sposób zapewniający maksymalne wykorzystanie zdolności systemu magazynowania;

5) udostępnianie zainteresowanym podmiotom niewykorzystanej zdolności systemu magazynowania na zasadach ciągłych i przerywanych;

6) pobieranie opłat na podstawie taryf zatwierdzanych przez Xxxxxxx XXX;

7) eksploatację instalacji magazynowej w sposób zoptymalizowany, nie powodujący nieuzasadnionych kosztów po stronie użytkowników tego systemu;

8) likwidację awarii, konserwację i remonty instalacji magazynowej i urządzeń, wraz z połączeniami z innymi systemami gazowymi, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania tych instalacji;

9) długoterminową zdolności instalacji magazynowej w celu zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie magazynowania gazu ziemnego;

10) zapobieganie powstawaniu, zarządzanie i eliminowanie ograniczeń w systemie magazynowym;

11) realizowanie umów z użytkownikami systemu;

12) zapewnienie rozwoju długoterminowej zdolności systemu magazynowania w celu zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie magazynowania gazu ziemnego, oraz w zakresie rozbudowy systemu magazynowania, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy połączeń z innymi systemami gazowymi;

13) określanie ilości i jakości gazu ziemnego wprowadzanego do instalacji magazynowych oraz odbieranego z tych instalacji przez użytkowników systemu oraz współpracę operatorską w tym zakresie, a także przekazywanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów odpowiednich danych;

14) współpracę z innymi operatorami systemów lub przedsiębiorcami gazowniczymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów gazowych oraz skoordynowania ich rozwoju;

15) dysponowanie mocą instalacji magazynowych;

16) dostarczanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów informacji o warunkach świadczenia usług magazynowania, w tym o współpracy z połączonymi systemami gazowymi;

17) prowadzenie pomiarów jakości i ilości gazu ziemnego wprowadzanego do instalacji magazynowych oraz odbieranego przez użytkowników systemu lub operatorów innych

systemów gazowych oraz przekazywanie danych użytkownikom systemu i operatorom tych systemów;

18) publikowanie informacji o wykorzystaniu instalacji magazynowych oraz o dostępnej zdolności systemu magazynowania;

19) opracowanie instrukcji, o której mowa w art. 79;

20) opracowanie planu, o którym mowa w art. 124;

21) ochronę informacji uzyskanych od użytkowników systemu w związku z prowadzoną działalnością;

22) realizację obowiązków wynikających z rozporządzenia Nr 715/2009.

2. Wykonując działalność gospodarczą operator przestrzega w szczególności przepisów dotyczących informacji prawnie chronionych.

Art. 76. 1. Operator systemu skraplania oraz operator systemu regazyfikacji, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników systemu tego operatora oraz uwzględniając wymogi ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:

23) bezpieczeństwo funkcjonowania instalacji skraplania gazu ziemnego lub instalacji regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

24) utrzymywanie zdolności urządzeń i instalacji służących do realizacji zaopatrzenia w gaz ziemny, w sposób ciągły i niezawodny przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych;

25) świadczenie usług zgodnie z zasadą niedyskryminacyjnego dostępu stron trzecich;

26) świadczenie usług w sposób zapewniający maksymalne wykorzystanie zdolności systemu skraplania gazu ziemnego lub systemu regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

27) udostępnianie zainteresowanym podmiotom niewykorzystanej zdolności systemu skraplania gazu ziemnego lub systemu regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego na zasadach ciągłych i przerywanych;

28) pobieranie opłat na podstawie taryf zatwierdzanych przez Xxxxxxx XXX;

29) eksploatację instalacji skraplania gazu ziemnego lub instalacji regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego w sposób zoptymalizowany, nie powodujący nieuzasadnionych kosztów po stronie użytkowników tego systemu;

30) likwidację awarii, konserwację i remonty instalacji skraplania gazu ziemnego lub instalacji regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego i urządzeń, wraz z połączeniami z innymi systemami gazowymi, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania tych instalacji;

31) długoterminową zdolności instalacji skraplania gazu ziemnego lub instalacji regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego w celu zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego gazu ziemnego;

32) zapobieganie powstawaniu, zarządzanie i eliminowanie ograniczeń w systemie skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

33) realizowanie umów z użytkownikami systemu;

34) zapewnienie rozwoju długoterminowej zdolności systemu skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego w celu zaspokajania uzasadnionych potrzeb w zakresie skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, oraz w zakresie rozbudowy systemu skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, a tam gdzie ma to zastosowanie, rozbudowy połączeń z innymi systemami gazowymi;

35) określanie ilości i jakości gazu ziemnego wprowadzanego do instalacji skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego oraz odbieranego z tych instalacji przez użytkowników systemu oraz współpracę operatorską w tym zakresie, a także przekazywanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów odpowiednich danych;

36) współpracę z innymi operatorami systemów lub przedsiębiorcami gazowniczymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemów gazowych oraz skoordynowania ich rozwoju;

37) dysponowanie mocą instalacji skraplania lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

38) dostarczanie użytkownikom systemu i operatorom innych systemów informacji o warunkach świadczenia usług skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, w tym o współpracy z połączonymi systemami gazowymi;

39) prowadzenie pomiarów jakości i ilości gazu ziemnego wprowadzanego do instalacji skraplania lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego oraz odbieranego przez użytkowników systemu lub operatorów innych systemów gazowych oraz przekazywanie danych użytkownikom systemu i operatorom tych systemów;

40) publikowanie informacji o wykorzystaniu instalacji skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego oraz o dostępnej zdolności systemu skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

41) opracowanie instrukcji, o której mowa w art. 79;

42) opracowanie planu, o którym mowa w art. 124;

43) ochronę informacji uzyskanych od użytkowników systemu w związku z prowadzoną

działalnością;

44) realizację obowiązków wynikających z rozporządzenia Nr 715/2009.

2. Wykonując działalność gospodarczą operator przestrzega w szczególności przepisów dotyczących informacji prawnie chronionych.

Art. 77. 1. Przedsiębiorstwa gazownicze, w szczególności operatorzy systemów ze sobą współpracujących oraz operatorzy i sprzedawcy, współpracują ze sobą celu zapewnienia efektywnego funkcjonowania oraz spójnego rozwoju systemów gazowych.

2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje, odpowiednio do zakresu działania przedsiębiorstwa gazowniczego, w szczególności:

1) planowanie i prowadzenie ruchu i eksploatacji, w tym remontów, rozbudowy i przebudowy systemów gazowych;

2) utrzymywanie zdolności systemów do realizacji zaopatrzenia w gaz ziemny;

3) planowanie rozwoju systemów gazowych;

4) przekazywanie informacji niezbędnych do funkcjonowania współpracujących systemów gazowych oraz do skoordynowania ich rozwoju;

5) uzgadnianie procedur przekazywania, udostępniania oraz sprawdzania zgodności informacji, o których mowa w pkt 4;

6) zapobieganie i usuwanie awarii lub zagrożeń funkcjonowania systemów gazowych oraz odtwarzanie elementów systemu uszkodzonych w wyniku awarii;

3. Szczegółowe warunki i zasady współpracy przedsiębiorstw gazowniczych określa umowa pomiędzy odpowiednimi przedsiębiorstwami gazowniczymi.

4. W przypadku gdy realizacja zadań, o których mowa w ust. 1 ma wpływ na ruch lub eksploatację urządzeń, instalacji lub sieci należących do innych operatorów lub przedsiębiorstw gazowniczych lub niezbędne jest korzystanie przez operatora z tych urządzeń, instalacji lub sieci, zakres oraz harmonogram prac lub udostępnienie tych urządzeń, instalacji i sieci odbywa się na zasadach określonych w ustawie oraz na warunkach określonych w umowie, o której mowa w ust. 3.

Art. 78. Operatorzy przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do dnia 31 marca każdego roku, informacje za poprzedni rok kalendarzowy o realizacji zadań w zakresie bezpieczeństwa technicznego systemu gazowego, w szczególności dotyczące:

1) zdolności systemu gazowego;

2) jakości i poziomu utrzymania systemu gazowego;

3) podejmowanych działań mających na celu pokrywanie szczytowego zapotrzebowania na gaz ziemny, w tym, w szczególności w przypadku wystąpienia przerw w dostarczaniu gazu ziemnego do systemu gazowego;

4) sporządzanych planów w zakresie określonym w pkt 1–3.

Art. 79. 1. Operatorzy są obowiązani do opracowania, odpowiednio do zakresu działania, instrukcji ruchu i eksploatacji systemu gazowego, zwanej dalej „instrukcją”.

2. Instrukcja opracowana przez operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego określa, odpowiednio do zakresu działania danego operatora, szczegółowe warunki rozbudowy systemu dystrybucyjnego lub systemu przesyłowego w celu przyłączenia podmiotów ubiegających się o przyłączenie, korzystania z systemu dystrybucyjnego lub systemu przesyłowego przez użytkowników systemu i odbiorców oraz warunki i sposób prowadzenia ruchu, eksploatacji oraz planowania rozwoju tych systemów, w szczególności dotyczące:

1) przyłączania urządzeń, instalacji lub sieci do systemu przesyłowego lub systemu dystrybucyjnego, w tym wymagań technicznych dla przyłączanych urządzeń, instalacji lub sieci wraz z niezbędną infrastrukturą pomocniczą;

2) trybu zawierania umów o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego;

3) parametrów jakościowych i technicznych gazu ziemnego wprowadzonego do sieci;

4) procedury:

a) ustalania mocy umownej;

b) składania zgłoszeń zapotrzebowania;

c) określenia obszarów rozliczeniowych;

d) postępowania w sytuacjach awaryjnych;

5) procedur bilansowania systemu, w tym limitów niezbilansowania oraz zasad rozliczeń z użytkownikami systemu z tytułu ich niezbilansowania;

6) zasad udostępniania zainteresowanym podmiotom zdolności systemu gazowego, w tym niewykorzystanej przez użytkowników systemu;

7) zarządzania ograniczeniami systemu gazowego, w tym zasady rozliczeń kosztów tych ograniczeń;

8) kryteriów bezpieczeństwa technicznego funkcjonowania systemu;

9) zarządzania połączeniami systemu z innymi systemami gazowymi;

10) przekazywania informacji pomiędzy operatorami w zakresie, o którym mowa w pkt 9 oraz pomiędzy operatorami a odbiorcami lub użytkownikami systemu;

11) standardów jakościowych obsługi użytkowników systemu;

12) metodologii szacowania ilości oraz procedur rozliczeniowych dotyczących gazu ziemnego dostarczonego przez operatora do punktów wyjścia z systemu oraz zużytego przez odbiorcę, w przypadku braku możliwości dokonania odczytu układu pomiarowego;

13) szczegółowych procedur zmiany sprzedawcy;

14) zasad funkcjonowania punktu wirtualnego;

15) zasad udostępniania zdolności systemu gazowego sprzedawcy awaryjnymu.

3. Instrukcja opracowana przez operatora systemu magazynowania, operatora systemu skraplania oraz operatora systemu regazyfikacji określa, odpowiednio do zakresu działania danego operatora, w szczególności:

1) tryb zawierania umów o świadczenie usług magazynowania, umów o świadczenie usług skraplania lub umów o świadczenie usług regazyfikacji;

2) procedury:

a) przyznawania mocy zatłaczania, mocy odbioru, zdolności magazynowej lub harmonogramu dostaw skroplonego gazu ziemnego i mocy regazyfikacji,

b) składania zgłoszeń zapotrzebowania,

c) postępowania w sytuacjach awaryjnych;

3) sposób zarządzania ograniczeniami systemu gazowego;

4) kryteria bezpieczeństwa technicznego systemu gazowego;

5) zasady zarządzania połączeniami systemu z innymi systemami gazowymi;

6) sposób przekazywania informacji pomiędzy operatorami w zakresie, o którym mowa w pkt 5 oraz między operatorami a użytkownikami systemu.

4. Operator systemu dystrybucyjnego, operator systemu magazynowania, operator systemu skraplania oraz operator systemu regazyfikacji uwzględnia w opracowanej przez siebie instrukcji wymagania określone w instrukcji opracowanej przez operatora systemu przesyłowego.

5. Operator informuje, w formie pisemnej lub za pomocą innego środka komunikowania przyjętego przez operatora użytkowników systemu o publicznym dostępie, a także zamieszcza na stronie internetowej projekt instrukcji lub jej zmiany oraz o możliwości zgłaszania uwag, określając miejsce i termin ich zgłaszania, nie krótszy niż 30 dni od dnia udostępnienia

Art. 80. 1. Operator przedkłada Prezesowi URE do zatwierdzenia instrukcję wraz z

informacją o zgłoszonych uwagach oraz sposobie ich uwzględnienia. Operator zamieszcza te informacje na swoich stronach internetowych.

2. Operator systemu dystrybucyjnego, operator systemu magazynowania, operator systemu skraplania oraz operator systemu regazyfikacji przedkłada Prezesowi URE, do zatwierdzenia instrukcję, w terminie 90 dni od dnia ogłoszenia zatwierdzonej instrukcji operatora systemu przesyłowego.

3. Prezes URE zatwierdza instrukcję, w zakresie wskazanym w art. 79 ust. 2 i ust. 3 pkt 1–6, w drodze decyzji, oraz zamieszcza ją w Biuletynie Informacji Publicznej URE.

4. Operator zamieszcza na swojej stronie internetowej zatwierdzoną instrukcję, a także zmiany treści instrukcji z historią tych zmian oraz udostępnia je do publicznego wglądu w swojej siedzibie.

5. Prezes URE może wezwać operatora do opracowania i przedłożenia do zatwierdzenia, w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 90 dni od dnia wezwania, nowej instrukcji lub zmiany obowiązującej instrukcji.

6. Przepisy ust. 1–5 oraz art. 79 stosuje się odpowiednio w przypadku przedłożenia nowej instrukcji lub jej zmian zatwierdzonych przez Prezesa URE.

7. Nie przedkłada Prezesowi URE do zatwierdzenia projektu instrukcji lub jej zmiany operator systemu dystrybucyjnego, jeżeli liczba odbiorców przyłączonych do jego systemu nie jest większa niż 100 tys.

Art. 81. 1. Użytkownicy systemu, operatorzy oraz odbiorcy, których urządzenia, instalacje i sieci są przyłączone do sieci operatora, lub korzystający z usług świadczonych przez tego operatora stosują się do instrukcji zatwierdzonej przez Prezesa URE i umieszczonej w Biuletynie Informacji Publicznej URE.

2. Instrukcja stanowi regulamin w rozumieniu art. 384 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Dział V

Bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 82. W sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego może zostać wprowadzony stan kryzysowy odpowiedni do stopnia tego zagrożenia: stan wczesnego

ostrzeżenia, stan alarmowy lub stan nadzwyczajny, określony w art. 10 ust. 3 rozporządzenia Nr 994/2010.

Art. 83. W okresie trwania stanu wczesnego ostrzeżenia, stanu alarmowego oraz stanu nadzwyczajnego przedsiębiorstwa gazownicze wykorzystują dostępne im rynkowe środki dotyczące strony podażowej i popytowej określone w załączniku II do rozporządzenia Nr 994/2010.

Art. 84. 1. W okresie trwania stanu nadzwyczajnego przedsiębiorstwa gazownicze wnioskują o wykorzystanie nierynkowych środków dotyczących strony podażowej i popytowej określonych w załączniku III do rozporządzenia Nr 994/2010, określonych w procedurach postępowania. Stosowanie środków o charakterze nierynkowym nie zwalnia z obowiązku pełnego wykorzystania środków, o których mowa w ust. 1.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i zakres uruchamiania środków nierynkowych, uwzględniając zasady zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego określone w rozporządzeniu Nr 994/2010, znaczenie odbiorców dla gospodarki lub funkcjonowania państwa, w tym zadania przez nich wykonywane, oraz obowiązek dostarczania gazu ziemnego odbiorcom chronionym.

3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno określać w szczególności:

1) sposób wprowadzenia ograniczeń w poborze gazu ziemnego, o których mowa w art. 102 ust. 1 pkt 2, umożliwiający odbiorcom gazu ziemnego dostosowanie się do tych ograniczeń i całkowitego wstrzymania dostarczania gazu ziemnego w określonym czasie;

2) zakres planów wprowadzania ograniczeń, o których mowa w art. 107, oraz sposób określania w nich wielkości tych ograniczeń;

3) sposób podawania do publicznej wiadomości informacji o ograniczeniach;

4) sposób współdziałania operatorów systemów dystrybucyjnych oraz operatorów systemów magazynowania z operatorem systemu przesyłowego w okresie wprowadzenia ograniczeń, w tym zakres przekazywanych informacji;

5) sposób uruchamiania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;

6) sposób ustalania wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;

7) wykonywania zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską o przepisach wydanych na podstawie ust. 2.

Art. 85. 1. Przy ministrze właściwym do spraw gospodarki, jako właściwym organie w rozumieniu rozporządzenia Nr 994/2010 tworzy się Zespół do spraw bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego, zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo–doradczy właściwy w sprawach inicjowania i koordynowania działań w sytuacjach zagrożeń bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego.

2. Do zadań Zespołu należy:

1) opracowywanie rekomendacji dla ministra właściwego do spraw gospodarki w sprawie:

a) wprowadzenia jednego ze stanów kryzysowych, o których mowa w art. 82;

b) działań niezbędnych do usunięcia skutków zakłócenia w dostarczaniu gazu ziemnego, w szczególności podjęcia środków o charakterze nierynkowym, w tym wprowadzenia ograniczeń w poborze gazu ziemnego lub uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;

2) doradzanie w zakresie:

a) koordynacji działań organów administracji rządowej, przedsiębiorstw gazowniczych, podmiotów dokonujących przywozu gazu ziemnego oraz odbiorców gazu ziemnego

b) koordynacji oraz nadzorowanie działań przedsiębiorstw gazowniczych podejmowanych w przypadku wprowadzenia stanów kryzysowych, o których mowa w art. 82.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze zarządzenia, organizację, skład oraz miejsce i tryb pracy Zespołu, z uwzględnieniem rozwiązań pozwalających na niezwłoczne zebranie się Zespołu i zapewnienie uzyskania pełnej informacji o zdarzeniach będących przedmiotem jego posiedzeń oraz podjęcie skutecznych działań w celu przeciwdziałania skutkom zakłócenia w dostarczaniu gazu ziemnego do odbiorców.

Rozdział 2

Planowanie działań w zakresie bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego

Art. 86. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki sporządza i aktualizuje zgodnie z art. 9 rozporządzenia Nr 994/2010 ocenę ryzyka związanego z bezpieczeństwem dostarczania gazu ziemnego, zwaną dalej „oceną ryzyka”, w celu identyfikacji zdarzeń, które mogą mieć

wpływ na poziom bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego lub zagrozić temu bezpieczeństwu.

2. Przedsiębiorstwa gazownicze, odpowiednio do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, na jego żądanie, w wyznaczonym przez niego terminie nie krótszym niż 14 dni informacje niezbędne do sporządzenia oceny ryzyka, w szczególności dane opisujące właściwości techniczne instalacji i sieci, wiek infrastruktury i wielkości przepływów gazu ziemnego, oraz informacje dotyczące, zawartych umów o dostarczanie gazu ziemnego.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki konsultuje projekt oceny ryzyka z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, ministrem właściwym do spraw zagranicznych, ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do spraw transportu, budownictwa i gospodarki morskiej, ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, Prezesem URE, Dyrektorem Rządowego Centrum Bezpieczeństwa oraz operatorem systemu przesyłowego .

Art. 87. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki na podstawie oceny ryzyka, opracowuje i aktualizuje zgodnie z art. 4 i 5 rozporządzenia Nr 994/2010 plan działań zapobiegawczych. Minister właściwy do spraw gospodarki dokonuje aktualizacji planu działań zapobiegawczych na podstawie sprawozdania, o którym mowa w ust. 6, uwzględniając wyniki uaktualnionej oceny ryzyka.

2. Przedsiębiorstwa gazownicze przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, na jego żądanie i w wyznaczonym przez niego terminie nie krótszym niż 14 dni, informacje niezbędne do sporządzenia planu działań zapobiegawczych, wymienione w art. 5 rozporządzenia Nr 994/2010 .

3. Minister właściwy do spraw gospodarki przyjmuje plan działań zapobiegawczych w drodze rozporządzenia.

4. Koszty inwestycji podejmowanych zgodnie z planem działań zapobiegawczych, o którym w ust. 1, ponoszone przez przedsiębiorstwa gazownicze, zalicza się do kosztów uzasadnionych.

5. Przedsiębiorstwo gazownicze przedstawia Xxxxxxxxx XXX oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki corocznie, w terminie do dnia 15 marca, pisemne sprawozdanie z realizacji działań określonych w planie działań zapobiegawczych.

6. Prezes URE opracowuje i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oraz operatorowi systemu przesyłowego corocznie, w terminie do dnia 15 maja, pisemne sprawozdanie z realizacji zadań określonych w planie działań zapobiegawczych.

Art. 88. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki na podstawie oceny ryzyka, uwzględniając procedurę postępowania operatora systemu przesyłowego, o której mowa w art. 90 ust. 1, opracowuje, zgodnie z art. 4 i 10 rozporządzenia Nr 994/2010, plan na wypadek sytuacji nadzwyczajnej, zwany dalej „planem działań w przypadku zdarzeń nadzwyczajnych”.

2. Przedsiębiorstwo gazownicze, odpowiednio do zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, na jego żądanie i w wyznaczonym przez niego terminie nie krótszym niż 14 dni, informacje niezbędne do sporządzenia planu działań w przypadku zdarzeń nadzwyczajnych, w szczególności dane opisujące właściwości technicznych instalacji i sieci, wielkości przepływów, oraz informacje dotyczące, zawartych umów o dostarczanie gazu ziemnego.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki przyjmuje plan działań w przypadku zdarzeń nadzwyczajnych w drodze rozporządzenia.

Art. 89. Sprzedawca stosuje środki dotyczące strony podażowej i popytowej, określone w załączniku II do rozporządzenia Nr 994/2010. Wykorzystanie tych środków powinno umożliwiać w przypadku ogłoszenia stanu alarmowego ograniczenie ilości poboru gazu ziemnego przez odbiorców innych niż odbiorcy chronieni o minimum 30% łącznego zużycia wynikającego z umów sprzedaży zawartych przez tego sprzedawcę.

Art. 90. 1. Operator systemu przesyłowego, operator systemu dystrybucyjnego, operator systemu magazynowania, operator systemu skraplania, operator systemu regazyfikacji, przedsiębiorstwa gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego, sprzedawcy oraz podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego w ilości większej niż 100 mln m3 rocznie opracowują i corocznie aktualizują procedury postępowania, zwane dalej „procedurami postępowania”, stosowane w przypadku:

1) wystąpienia zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego do systemu gazowego;

2) nagłego wzrostu zużycia gazu ziemnego przez odbiorców;

3) ogłoszenia stanu kryzysowego, o którym mowa w art. 95.

2. Procedury postępowania określają w szczególności:

1) charakterystykę przedsiębiorstwa, w szczególności geograficzny obszar wykonywania działalności gospodarczej i sposób funkcjonowania w warunkach normalnych oraz odpowiednio do wykonywanej działalności gospodarczej dane dotyczące infrastruktury technicznej lub zbiorcze informacje dotyczące ilości i źródeł pochodzenia gazu ziemnego;

2) identyfikację zdarzeń zagrażających niezakłóconemu dostarczaniu gazu ziemnego;

3) działania o charakterze rynkowym, wybrane spośród środków określonych w załączniku II do rozporządzenia Nr 994/2010 podejmowane w celu zapobieżenia i usunięcia lub ograniczenia skutków wystąpienia zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego, wraz ze wskazaniem warunków, w jakich mogą być podjęte, stosownie do poziomu stanu kryzysowego, o którym mowa w art. 82;

4) zasady współpracy z odbiorcami gazu ziemnego, innymi użytkownikami systemu, współpracującymi operatorami oraz z ministrem właściwym do spraw gospodarki i Xxxxxxxx XXX, w szczególności wskazanie osób odpowiedzialnych za przekazywanie informacji o awariach oraz za sprawozdawczość kryzysową;

5) stosownie do wykonywanej działalności gospodarczej, warunki, w jakich powinny zostać podjęte oraz proponowany sposób wykorzystania nierynkowych środków zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego, o których mowa w rozporządzeniu Nr 994/2010.

3. Operator, przedsiębiorstwo lub podmiot, o którym mowa w ust. 1, przedkładając projekt procedury postępowania Prezesowi URE do zatwierdzenia, przekazuje informacje o realizacji działań przewidzianych w poprzedniej procedurze postępowania, podjętych w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego, w szczególności posiadanych środków rynkowych oraz realizacji obowiązku utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego.

Art. 91. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego, sprzedawca oraz podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego w ilości większej niż 100 mln m3 rocznie uzgadnia w terminie do dnia 31 maja procedurę postępowania ze współpracującym z nim operatorem systemu przesyłowego, operatorem systemu dystrybucyjnego, operatorem systemu magazynowania lub operatorem systemu regazyfikacji,.

2. Podmiot, o których mowa w ust. 1, przedkłada uzgodniony projekt procedury postępowania do zatwierdzenia Prezesowi URE. Prezes URE zatwierdza procedurę

postępowania w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw gospodarki, w terminie 1 miesiąca od jej otrzymania

3. Przedsiębiorstwo oraz podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazują zatwierdzone procedury postępowania operatorowi systemu przesyłowego, operatorowi systemu dystrybucyjnego, operatorowi systemu magazynowania, operatorowi systemu skraplania oraz operatorowi systemu regazyfikacji.

Art. 92. 1. Operator systemu dystrybucyjnego, operator systemu magazynowania, operator systemu skraplania oraz operator systemu regazyfikacji uzgadnia, w terminie do dnia 30 lipca, procedurę postępowania ze współpracującymi z nim operatorami.

2. Procedura postępowania operatora, o którym mowa w ust. 1, zapewnia, w oparciu o zawarte umowy, realizację działań wynikających z procedur postępowania przedsiębiorstw gazowniczych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego, sprzedawców oraz podmiotów dokonujących przywozu gazu ziemnego przyłączonych do jego systemu.

3. Operator, o którym mowa w ust. 1, przekazuje uzgodnioną procedurę postępowania Prezesowi URE. Prezes URE, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw Gospodarki, zatwierdza procedurę postępowania w drodze decyzji, w terminie 1 miesiąca od dnia jej otrzymania

4. Operator, o którym mowa w ust. 1, przekazuje zatwierdzoną procedurę postępowania operatorowi systemu przesyłowego, operatorom współpracującym, przedsiębiorstwom gazowniczym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego, sprzedawcom oraz podmiotom dokonującym przywozu gazu ziemnego w ilości większej niż 100 mln m3 rocznie.

Art. 93. 1. Operator systemu przesyłowego opracowuje i dokonuje aktualizacji procedury postępowania corocznie, w terminie do dnia 30 września.

2. Procedura postępowania, o której mowa w ust. 1, zapewnia realizację działań wynikających z procedur postępowania przedsiębiorstw gazowniczych wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego, sprzedawców, podmiotów dokonujących przywozu gazu ziemnego przyłączonych do jego systemu, operatorów systemu dystrybucyjnych, operatora systemu magazynowania, operatora systemu skraplania oraz operatora systemu regazyfikacji i jest spójna z planem działań w przypadku zdarzeń nadzwyczajnych.

3. Operator systemu przesyłowego przekazuje projekt procedury postępowania Prezesowi URE, po uzgodnieniu go z podmiotami odpowiedzialnymi za realizację procedury.

4. Prezes URE, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw gospodarki:

1) zatwierdza procedurę postępowania, o której mowa w ust. 1, w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania, lub

2) zobowiązuje operatora systemu przesyłowego do wprowadzenia zmian w projekcie procedury, w terminie określonym w decyzji.

5. Prezes URE niezwłocznie po zatwierdzeniu procedury postępowania przekazuje ją ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.

6. Operator systemu przesyłowego udostępnia zatwierdzoną procedurę postępowania do wiadomości publicznej

Art. 94. Operator systemu przesyłowego, dystrybucyjnego, magazynowania i skraplania gazu ziemnego, operator systemu regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, przedsiębiorstwo wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego, sprzedawca oraz podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego w ilości większej niż 100 mln m3 rocznie w pierwszym roku wykonywania działalności gospodarczej przekazują projekty procedur postępowania, o których mowa w art. 90, do zatwierdzenia przez Prezesa URE w terminie 3 miesięcy od dnia rozpoczęcia wykonywania tej działalności gospodarczej.

Rozdział 3

Zasady postępowania w przypadku wystąpienia stanu kryzysowego

Art. 95. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego oraz sprzedawca, zawiadamia niezwłocznie operatora systemu przesyłowego o:

1) powzięciu informacji o możliwym wystąpieniu zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego oraz zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na stabilność dostarczania gazu ziemnego;

2) wystąpieniu zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego do systemu gazowego;

3) działaniach rynkowych podjętych zgodnie z procedurą postępowania w celu zapobieżenia skutkom możliwych lub zaistniałych zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego;

4) skutkach działań, o których mowa w pkt 3;

5) istniejącym lub spodziewanym braku możliwości zaspokojenia potrzeb swoich odbiorców chronionych;

6) konieczności podjęcia zgodnie z procedurami postępowania środków o charakterze nierynkowym w celu zapewnienia niezakłóconego dostarczania do odbiorców chronionych.

2. Sprzedawca zawiadamia niezwłocznie odbiorców, z którymi zawarł umowy sprzedaży gazu ziemnego, za pośrednictwem ogólnopolskich środków masowego przekazu oraz przez zamieszczenie informacji na swojej stronie internetowej, o:

1) wystąpieniu zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego do systemu gazowego i ich wpływie na bezpieczeństwo jego dostarczania;

2) podjętych działaniach w celu likwidacji skutków zakłóceń, o których mowa w pkt 1;

3) prawdopodobieństwie wystąpienia potrzeby wprowadzenia ograniczeń w poborze gazu ziemnego lub całkowitego wstrzymania jego dostarczania do odbiorców innych, niż odbiorcy chronieni;

4) przewidywanym terminie usunięcia zakłóceń oraz przywrócenia stabilnych warunków dostarczania gazu – w przypadku możliwości jego określenia.

Art. 96. 1. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 95, lub w przypadku wystąpienia gwałtownego, nieprzewidzianego uszkodzenia lub zniszczenia urządzeń, instalacji lub sieci, powodującego przerwę w ich używaniu lub utratę ich właściwości zagrażającą bezpieczeństwu funkcjonowania systemu gazowego, operator systemu przesyłowego w porozumieniu z właściwym operatorem systemu dystrybucyjnego oraz sprzedawcami dokonującymi sprzedaży gazu ziemnego odbiorcom chronionym, lub z własnej inicjatywy niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw gospodarki o możliwości wystąpienia lub wystąpieniu zdarzenia, które zagraża bezpieczeństwu dostarczania gazu ziemnego.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności opis:

1) zdarzeń zagrażających niezakłóconemu dostarczaniu gazu ziemnego oraz ich wpływu na bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego;

2) działań podjętych w celu likwidacji skutków tych zdarzeń;

3) propozycji wykorzystania dalszych środków w celu zapobieżenia skutkom tych zdarzeń;

4) oceny stanu zagrożenia wraz z wnioskiem o zwołanie Zespołu.

Art. 97. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki z własnej inicjatywy lub po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 96 ust.1, niezwłocznie zwołuje Zespół, który:

1) dokonuje analizy sytuacji, zasadności i skutków wykorzystania środków rynkowych;

2) dokonuje oceny zasadności podjęcia środków o charakterze nierynkowym skutkujących wprowadzeniem stanu nadzwyczajnego zgodnie z art. 10 ust. 3 lit. c rozporządzenia Nr 994/2010;

3) rekomenduje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki ogłoszenie jednego ze stanów kryzysowych

4) przedstawia propozycję podjęcia dalszych środków w celu zapobieżenia skutkom zakłóceń w dostarczaniu gazu ziemnego.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki stosownie do stanu zagrożenia:

1) ogłasza stan wczesnego ostrzeżenia albo stan alarmowy albo

2) występuje do Rady Ministrów z wnioskiem o ogłoszenie stanu nadzwyczajnego.

Art. 98. Minister Xxxxxxxxxx podaje do publicznej wiadomości informację o wprowadzeniu stanu wczesnego ostrzeżenia lub stanu alarmowego.

Art. 99. 1. W przypadku wprowadzenia stanu kryzysowego, o którym mowa w art. 82, operator systemu przesyłowego, we współpracy z innymi operatorami systemów oraz przedsiębiorstwami gazowniczymi wykonującymi działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego i sprzedawcami podejmuje działania przewidziane w planie działań w przypadku zdarzeń nadzwyczajnych dla ogłoszonego stanu kryzysowego zgodnie z decyzją ministra właściwego do spraw gospodarki.

2. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wydobywania gazu ziemnego, sprzedawca dokonującymi sprzedaży gazu ziemnego odbiorcom chronionym, operator systemu dystrybucyjnego, operator systemu magazynowania, operator systemu regazyfikacji, operator systemu skraplania oraz użytkownicy systemu gazowego realizują polecenia operatora systemu przesyłowego.

Art. 100. W przypadku gdy w opinii Xxxxxxx, dokonanej na podstawie informacji uzyskanych od operatorów oraz sprzedawców, wykorzystanie rynkowych środków dotyczących strony podażowej i popytowej, nie spowoduje przywrócenia stanu bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego, minister właściwy do spraw gospodarki może

wystąpić do Rady Ministrów z wnioskiem o wprowadzenie stanu nadzwyczajnego w zakresie bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego, o którym mowa w art. 10 ust. 3 lit c rozporządzenia Nr 994/2010.

Art. 101. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, na czas oznaczony, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części stan nadzwyczajny w zakresie bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego.

Art. 102. 1. Po wprowadzeniu przez Radę Ministrów stanu nadzwyczajnego w zakresie bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego minister właściwy do spraw gospodarki:

1) informuje niezwłocznie przewodniczącego Grupy Koordynacyjnej do spraw Gazu, oraz organy właściwe państw członkowskich Unii Europejskiej wymienione w planie działań w przypadku zdarzeń nadzwyczajnych, o którym mowa w art. 88 ust. 1, o wprowadzeniu stanu nadzwyczajnego w zakresie bezpieczeństwa dostarczania gaz ziemnego;

2) na wniosek operatora systemu przesyłowego może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, ograniczenia w poborze gazu ziemnego, zwane dalej

„ograniczeniami”;

3) może wydać decyzję w sprawie uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, o których mowa w art. 110;

4) może wystąpić do Komisji Europejskiej z:

a) żądaniem zwołania Grupy Koordynacyjnej do spraw Gazu,

b) wnioskiem o ogłoszenie stanu nadzwyczajnego w Unii Europejskiej lub w regionie - na podstawie art. 11 ust. 1 rozporządzenia Nr 994/2010 .

2. Informacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lub wystąpienie, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zawiera w szczególności opis:

1) zdarzeń, o których mowa w art. 95 ust. 1 pkt 1 i 2, oraz ich wpływu na bezpieczeństwo dostarczania gazu ziemnego;

2) działań podjętych w celu likwidacji skutków zdarzeń, o których mowa w pkt 1.

Art. 103. 1. W przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego do odbiorców chronionych, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części mogą być

wprowadzone, na czas oznaczony, ograniczenia, zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 84 ust. 2.

2. Ograniczenia polegają na ograniczeniu maksymalnego godzinowego i dobowego poboru gazu ziemnego przez odbiorców innych, niż odbiorcy chronieni, aż do całkowitego wstrzymania dostarczania gazu ziemnego.

3. Ograniczeń wynikających z planów wprowadzania ograniczeń, o których mowa w art. 120, nie stosuje się do odbiorców chronionych.

Art. 104. W przypadku, gdy w opinii Zespołu, dokonanej na podstawie informacji uzyskanych od operatorów oraz sprzedawców, wykorzystanie rynkowych środków dotyczących strony podażowej i popytowej oraz wprowadzenie ograniczeń nie są wystarczające do pokrycia zapotrzebowania odbiorców chronionych na gaz ziemny, minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na uruchomienie zapasów obowiązkowych gazu ziemnego.

Art. 105. 1. Po uzyskaniu zgody, o której mowa w art. 104, operator systemu przesyłowego:

1) uruchamia zapasy obowiązkowe gazu ziemnego, lub

2) wzywa podmioty, który zgodnie z decyzją Prezesa URE, o której mowa w art. 117, utrzymują zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w zmniejszonej ilości, do dostarczenia do systemu gazowego odpowiednich ilości gazu ziemnego z krajowego wydobycia.

2. Operator systemu przesyłowego informuje:

1) najpóźniej w dniu uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego - operatora systemu magazynowania o uruchomieniu tych zapasów,;

2) niezwłocznie - przedsiębiorstwo zobowiązane do utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego o uruchomieniu tych zapasów.

3. Operator systemu magazynowania przekazuje operatorowi systemu przesyłowego, w terminie 7 dni od dnia każdorazowego uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, informacje o właścicielach i ilościach gazu ziemnego pobranego z instalacji magazynowych.

4. Operator systemu przesyłowego niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki o ilościach oraz źródle pochodzenia gazu ziemnego dostarczonego do systemu przesyłowego przy wykorzystaniu środków o charakterze nierynkowym. Informacje te są przekazywane codziennie do godziny 1000 i dotyczą poprzedniej doby.

Art. 106. 1. W przypadku uruchomienia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego sprzedawca lub podmiot obowiązany do utrzymywania tych zapasów uzupełnia te zapasy do wielkości ustalonej zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 84 ust. 2, w okresie 4 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym zakończono pobór tych zapasów.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek sprzedawcy lub podmiotu obowiązanego do utrzymywania zapasów obowiązkowych, termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać wydłużony przez ministra właściwego do spraw gospodarki, w drodze decyzji, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.

3. Sprzedawca, na rzecz którego odbiorców chronionych nastąpiło uruchomienie zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, w terminie 60 dni, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich uruchomienie:

1) dostarcza właścicielowi wykorzystanego gazu ziemnego równoważne ilości gazu ziemnego, o ile istnieją techniczne możliwości zatłoczenia gazu ziemnego do instalacji magazynowej, lub

2) dokonuje rozliczeń z właścicielem dostarczonego im gazu ziemnego, zgodnie z zasadami określonymi w obowiązującej taryfie tego właściciela. W przypadku gdy właściciel gazu ziemnego nie jest obowiązany do posiadania taryfy, zasady rozliczeń określą rozliczające się strony.

Rozdział 4

Nierynkowe środki zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego

Art. 107. 1. Operator systemu przesyłowego oraz operator systemu dystrybucyjnego opracowuje plan wprowadzania ograniczeń. Plan ten stanowi integralną część procedury postępowania tego operatora, o której mowa w art. 90.

2. Operator systemu dystrybucyjnegoprzekazuje niezwłocznie operatorowi systemu przesyłowego zatwierdzony plan wprowadzania ograniczeń.

3. Plany wprowadzania ograniczeń opracowane przez operatorów, o których mowa w ust. 1, określają:

1) maksymalne godzinowe i dobowe ilości poboru gazu ziemnego przez odbiorców przyłączonych do ich sieci oraz użytkowników systemu dostarczających gaz ziemny dla tych odbiorców;

2) czas niezbędny na całkowite wstrzymanie dostarczania gazu ziemnego do odbiorców innych niż odbiorcy chronieni.

4. Operatorzy, o których mowa w ust. 1, informują odbiorców oraz użytkowników systemu dostarczających gaz ziemny dla tych odbiorców o ustalonej dla nich, w zatwierdzonym planie wprowadzania ograniczeń, maksymalnej ilości poboru gazu ziemnego w poszczególnych stopniach ograniczeń..

5. Odbiorcy objęci planami wprowadzania ograniczeń informują właściwego operatora, o którym mowa w ust.1, do którego sieci są przyłączeni, corocznie, w terminie do dnia 31 lipca, o:

1) średnim miesięcznym poziomie zużycia gazu ziemnego oraz minimalnej ilości gazu ziemnego, której pobór nie powoduje zagrożenia bezpieczeństwa osób;

2) uszkodzenia lub zniszczenia obiektów technologicznych.

6. Na podstawie danych historycznych tworzących profil zużycia operatorzy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonać weryfikacji:

1) informacji, o których mowa w ust. 5 pkt 2;

2) czasu niezbędnego na całkowite wstrzymanie dostarczania gazu ziemnego do odbiorców innych niż odbiorcy chronieni.

Art. 108. Operator systemu przesyłowego lub operator systemu dystrybucyjnego nie ponosi odpowiedzialności za skutki wprowadzenia ograniczeń w poborze gazu ziemnego innych, niż zawiniona przez niego awaria techniczna.

Art. 109. 1. W okresie obowiązywania ograniczeń operator systemu przesyłowego:

1) realizuje obowiązki związane z wprowadzaniem ograniczeń, ustalając i podając do publicznej wiadomości stopnie ograniczeń, zgodnie z planami wprowadzania ograniczeń;

2) koordynuje działania sprzedawców oraz innych operatorów systemów w celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania systemu gazowego i realizacji ograniczeń;

3) przekazuje Xxxxxxxxx XXX oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki dane dotyczące wprowadzonych stopni ograniczeń, codziennie do godz. 1200 każdej doby.

2. W okresie obowiązywania ograniczeń, operator systemu dystrybucyjnego przekazuje operatorowi systemu przesyłowego, codziennie do godziny 1000 każdej doby, dane za poprzednią dobę dotyczące dobowych ilości poboru gazu ziemnego przez odbiorców objętych planami wprowadzenia ograniczeń.

3. Odbiorca, który nie stosuje się do ograniczeń w poborze gazu ziemnego i przekracza określoną w planie wprowadzania ograniczeń moc umowną, uiszcza operatorowi systemu przesyłowego opłatę ustaloną w zależności od ilości pobranego gazu ziemnego w okresie przekroczenia mocy wynikającej z ograniczeń oraz stawki określonej w taryfie tego operatora.

4. Przestrzeganie ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 103 ust. 1 podlega kontroli Prezesa URE.

Art. 110. 1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego odbiorcom chronionym oraz minimalizacji dla nich skutków zakłóceń w jego dostarczaniu lub wystąpienia awarii w systemie gazowym, sprzedawca gazu ziemnego dokonujący sprzedaży odbiorcom chronionym utrzymuje zapasy obowiązkowe gazu ziemnego.

2. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego są utrzymywane przez sprzedawcę, o którym mowa w ust. 1, w:

1) wielkości odpowiadającej co najmniej średniemu dziennemu zapotrzebowaniu odbiorców chronionych zaopatrywanych przez to przedsiębiorstwo w okresie 30 kolejnych dni najwyższego zapotrzebowania, ustalonej w sposób określony zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie art. 84 ust. 2;

2) instalacjach magazynowych:

a) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

b) których parametry techniczne zapewniają możliwość dostarczenia całkowitej ilości zapasów obowiązkowych do systemu gazowego krajowego w okresie nie dłuższym niż 30 dni.

3. Sprzedawca, o którym mowa w ust. 1, przekazuje operatorowi systemu przesyłowego charakterystykę instalacji magazynowej, w której utrzymuje zapasy obowiązkowe gazu ziemnego i sieci gazowych, do których instalacje te są przyłączone, w celu weryfikacji technicznych możliwości dostarczenia całkowitej ilości zapasów gazu ziemnego do systemu gazowego, najpóźniej w dniu, w którym poinformowało Prezesa URE o zamiarze rozpoczęcia sprzedaży gazu ziemnego odbiorcom chronionym.

4. W przypadku stwierdzenia, że parametry techniczne instalacji magazynowych nie zapewniają możliwości dostarczenia zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do systemu

gazowego w okresie nie dłuższym niż 30 dni, operator systemu przesyłowego powiadamia o tym fakcie Prezesa URE, w terminie 7 dni od dnia stwierdzenia tego faktu.

Art. 111. 1. Wielkość zapasów obowiązkowych gazu ziemnego ustala sprzedawca gazu ziemnego dokonujący sprzedaży odbiorcom chronionym, do dnia 30 kwietnia każdego roku.

2. Sprzedawca, o którym mowa w ust. 1, przedkłada:

1) dane o wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, ustalonej zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu, wydanym na podstawie art. 84 ust. 2;

2) zagregowane dane liczbowe w zakresie wielkości sprzedaży gazu ziemnego odbiorcom chronionym;

3) informację dotyczącą lokalizacji instalacji magazynowej, w której mają być utrzymywane zapasy

Prezesowi URE, do dnia 15 maja każdego roku.

3. Prezes URE dokonuje weryfikacji danych o wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego oraz, w drodze decyzji, zatwierdza miejsce ich utrzymywania.

4. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego w wielkości zweryfikowanej przez Prezesa URE są utrzymywane w okresie od dnia 1 października danego roku do dnia 30 września roku następnego.

5. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży gazu ziemnego jest obowiązane poinformować Prezesa URE o zamiarze rozpoczęcia jego sprzedaży odbiorcom chronionym, najpóźniej na 30 dni przed dniem rozpoczęcia sprzedaży gazu ziemnego.

Art. 112. W celu zapewnienia dostarczania energii cieplnej, podmiot dostarczający energię cieplną na potrzeby odbiorców chronionych, utrzymuje zapasy obowiązkowe gazu ziemnego, w zakresie, w jakim nabywa gaz ziemny na podstawie umowy zawartej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na potrzeby wytwarzania energii cieplnej dla odbiorców chronionych. Przepisy art. 110 stosuje się odpowiednio.

Art. 113. Sprzedawca gazu ziemnego dokonujący sprzedaży odbiorcom chronionym, podłączonym do sieci lokalnej niepołączonej z siecią krajową lub instalacją magazynową, jest zwolniony z obowiązku utrzymywania zapasów obowiązkowych, jeśli gaz ziemny pochodzi w pełni z krajowego źródła gazu.

Art. 114. 1. Sprzedawca, o którym mowa w art. 110 ust. 1, lub podmiot, o którym mowa w art. 104, może zlecić, na podstawie umowy, wykonanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego na okres nie krótszy niż 1 rok, sprzedawcom lub przedsiębiorstwom wykonującym działalność gospodarczą w zakresie magazynowania gazu ziemnego.

2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:

1) ilość tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w okresie obowiązywania umowy;

2) sposób wykonania zadań;

3) warunki zapewniające utrzymywanie odpowiedniego poziomu ilościowego i jakościowego tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;

4) sposób postępowania podczas magazynowania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, ich wymiany i konserwacji oraz uwolnienia tych zapasów w drodze decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki;

5) okres obowiązywania umowy;

6) miejsce magazynowania tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w okresie obowiązywania umowy;

7) sposób weryfikacji spełnienia wymogów, o których mowa w art. 110;

8) postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia;

9) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy.

3. W przypadku zlecenia przez sprzedawcę lub podmiot tworzenia i utrzymywania, w ich imieniu, zapasów obowiązkowych gazu ziemnego podmiotom wymienionym w ust. 1, przedsiębiorcy przyjmujący zlecenie:

1) nie mogą wykorzystywać, na własne potrzeby, tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w okresie obowiązywania umowy;

2) gwarantują dostęp do tworzonych i utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego w okresie obowiązywania umowy zlecającemu, Xxxxxxxxx XXX oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.

4. Sprzedawca lub podmiot, o których mowa w ust. 1, przed zawarciem umowy o wykonanie zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, jest obowiązane do przedłożenia Prezesowi URE projektu tej umowy oraz uzyskania zgody na jej zawarcie.

5. Prezes URE odmawia, drodze decyzji, wyrażenia zgody na zawarcie umowy, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia projektu, jeżeli:

1) projekt tej umowy nie zawiera postanowień, o którym mowa w ust. 2;

2) lokalizacja lub charakterystyka instalacji magazynowych i sieci gazowych, do których instalacje te są przyłączone nie zapewniają możliwości dostarczenia całkowitej ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do systemu gazowego w okresie nie dłuższym niż 30 dni.

6. Sprzedawca lub podmiot, o których mowa w ust. 1, przekazują Prezesowi URE kopie umowy, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia.

7. Sprzedawca lub podmiot, zlecający wykonanie swoich zadań w zakresie tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego innym podmiotom, ponoszą odpowiedzialność za jakość i stan tych zapasów, zasad utrzymywania oraz wypełnianie obowiązków dotyczących uwolnienia tych zapasów na skutek decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki.

Art. 115. Sprzedawca gazu ziemnego dokonujący sprzedaży odbiorcom chronionym oraz podmiot, o którym mowa w art. 112 przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oraz operatorowi systemu przesyłowego informacje o:

1) wielkości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego zweryfikowanych przez Prezesa URE oraz o technicznych możliwościach ich dostarczania do systemu gazowego, w okresie nie dłuższym niż 30 dni, zweryfikowanych przez operatora systemu przesyłowego - corocznie, w terminie do dnia 15 lipca;

2) rzeczywistej wielkości utrzymywanych zapasów obowiązkowych gazu ziemnego oraz miejscu ich magazynowania, według stanu na dzień 15 września – corocznie w terminie do dnia 20 września.

Art. 116. 1. Zapasami obowiązkowymi gazu ziemnego dysponuje minister właściwy do spraw gospodarki.

2. Zapasy obowiązkowe gazu ziemnego stanowią majątek sprzedawców gazu ziemnego dokonujących sprzedaży odbiorcom chronionym.

3. Koszty ponoszone przez sprzedawców, o których mowa w ust. 2, w związku z realizacją obowiązku utrzymywania, uruchamiania oraz uzupełniania zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, są zaliczane do kosztów uzasadnionych ich działalności w zakresie sprzedaży gazu ziemnego odbiorcom chronionym.

Art. 117. Prezes URE może zezwolić, w drodze decyzji, na zmniejszenie wielkości utrzymywanych przez przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 110 ust. 1 lub podmiot, o którym mowa w art. 112, zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do wielkości odpowiadającej co najmniej połowie 30-dniowego średniego dziennego zapotrzebowania odbiorców chronionych zaopatrywanych przez to przedsiębiorstwo w okresie szczytowego zużycia, ustalonej zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 97 ust. 2, jeśli to przedsiębiorstwo lub ten podmiot przedstawi dowody, że równoważne ilości gazu ziemnego dostarczy przy wykorzystaniu krajowego wydobycia gazu ziemnego.

Art. 118. 1. Prezes URE przeprowadza kontrolę u sprzedawców gazu ziemnego dokonujących sprzedaży odbiorcom chronionym oraz u podmiotów, o których mowa w art. 112, w zakresie prawidłowego wykonania obowiązków, o których mowa w art. 110.

2. Czynności kontrolne wykonują upoważnieni pracownicy Urzędu Regulacji Energetyki po doręczeniu sprzedawcy lub podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, albo osobie przez niego upoważnionej, upoważnienia do przeprowadzenia kontroli jego działalności.

3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1) imię, nazwisko oraz stanowisko służbowe pracownika organu kontroli, uprawnionego do przeprowadzenia kontroli;

2) oznaczenie kontrolowanego;

3) określenie zakresu kontroli;

4) oznaczenie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;

5) wskazanie podstawy prawnej kontroli;

6) oznaczenie organu kontroli;

7) oznaczenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;

8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie, z podaniem zajmowanego stanowiska służbowego;

9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.

4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na analizie dokumentów oraz wyjaśnień przedstawionych przez kontrolowanego sprzedawcę lub podmiot.

5. Upoważnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo żądania:

1) ustnych lub pisemnych wyjaśnień, a także okazania dokumentów dotyczących sprzedaży gazu ziemnego i liczby odbiorców chronionych za rok, w którym jest przeprowadzana kontrola, i rok poprzedni, umożliwiających weryfikację poprawności wyliczenia poziomu zapasów obowiązkowych gazu ziemnego, do których tworzenia

i utrzymywania jest obowiązane to przedsiębiorstwo;

2) okazania dokumentów potwierdzających jakość zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;

3) przedstawienia dokumentów potwierdzających możliwość dostarczenia całkowitej ilości zapasów obowiązkowych gazu ziemnego do systemu gazowego w okresie, o którym mowa w art. 110 ust. 2 pkt 2, w szczególności kopię umowy o świadczenie usługi magazynowania gazu ziemnego oraz kopię umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego.

6. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół dokonanych czynności, który ponadto zawiera wnioski oraz pouczenie o sposobie złożenia zastrzeżeń co do jego treści. Termin do złożenia zastrzeżeń wynosi nie mniej niż 7 dni od dnia doręczenia protokołu.

7. W przypadku odmowy podpisania protokołu, o którym mowa w ust. 6, przez sprzedawcę gazu ziemnego dokonującego sprzedaży odbiorcom chronionym lub podmiot, o którym mowa w art. 112, kontrolujący dokonuje stosownej adnotacji w protokole. Odmowa podpisania protokołu nie stanowi przeszkody do jego podpisania przez kontrolującego i realizacji ustaleń kontroli.

8. Prezes URE może wezwać sprzedawcę gazu ziemnego dokonującego sprzedaży odbiorcom chronionym lub podmiot, o którym mowa w art. 112, do usunięcia uchybień określonych w protokole z kontroli, wyznaczając termin ich usunięcia.

Dział VI

Zasady kształtowania polityki energetycznej państwa oraz działalności planistyczne w sektorze gazu ziemnego

Rozdział 1

Polityka energetyczna państwa w sektorze gazu ziemnego

Art. 119. Zadania ministra właściwego do spraw gospodarki w zakresie polityki energetycznej państwa w sektorze gazu ziemnego obejmują w szczególności:

1) kształtowanie polityki energetycznej w sektorze gazu ziemnego;

2) określanie szczegółowych warunków funkcjonowania systemów gazowych;

3) określanie szczegółowych warunków technicznych dla sieci gazowych;

4) określanie szczegółowych zasad dotyczących kształtowania i kalkulacji taryf w sektorze gazu ziemnego;

5) nadzór nad bezpieczeństwem zaopatrzenia w gaz ziemny;

6) współpracę z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej w:

a) zakresie promowania solidarności regionalnej i dwustronnej w celu zapewnienia bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego,

b) celu integracji rynków gazu ziemnego tych państw;

7) współpracę z właściwymi organami państw nie będących członkami Unii Europejskiej;

8) koordynowanie współpracy z organizacjami międzynarodowymi.

Art. 120. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki sporządza corocznie, w terminie do dnia 31 lipca każdego roku, sprawozdanie z wyników monitorowania bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności informacje dotyczące:

1) źródeł i kierunków zaopatrzenia gospodarki krajowej w gaz ziemny oraz możliwości dysponowania tymi źródłami;

2) stanu infrastruktury technicznej sektora gazowego;

3) działań podejmowanych w celu pokrycia szczytowego zapotrzebowania w gaz ziemny oraz w przypadku niedoboru gazu ziemnego;

4) bieżącego oraz przewidywanego zapotrzebowania na gaz ziemny;

5) planowanych lub będących w budowie zdolności przesyłowych gazu ziemnego;

6) wniosków wynikających z monitorowania bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego.

3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw Gospodarki:

1) zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Gospodarki w terminie do dnia 31 lipca danego roku;

2) przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej.

Art. 121. Minister właściwy do spraw gospodarki może żądać od przedsiębiorstwa gazowniczego informacji niezbędnych do realizacji jego zadań, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych

Rozdział 2

Działania planistyczne w sektorze gazu ziemnego

Art. 122. 1. Sprzedawca oraz podmiot dokonujący przywozu gazu ziemnego w ilości większej niż 100 mln m3 rocznie sporządza, co dwa lata, w terminie do dnia 30 listopada.

prognozę zapotrzebowania na gaz ziemny na okres pięciu lat.

2. Prognoza, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności informacje dotyczące:

1) obszaru, na którym prowadzona jest sprzedaż gazu ziemnego lub wykonywana jest działalność gospodarcza z wykorzystaniem przywożonego gazu ziemnego;

2) przewidywanej wielkości sprzedaży lub przywozu.

3. Przedsiębiorstwo oraz podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje prognozę, o której mowa w ust. 1, Prezesowi URE oraz operatorowi systemu przesyłowego i operatorowi systemu przesyłowego, na którego obszarze to przedsiębiorstwo lub podmiot wykonuje działalność gospodarczą.

Art. 123. Operator planuje, realizuje i finansuje budowę, rozbudowę i przebudowę systemów gazowych w celu zagwarantowania ich wystarczalności i bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego w oparciu o regularne badanie zapotrzebowania na zdolności systemu gazowego oraz o informacje dotyczące inwestycji zidentyfikowanych w planie działań zapobiegawczych, o którym mowa w art. 87.

Art. 124. 1. Operator systemu dystrybucyjnego, operator systemu magazynowania, operator systemu skraplania oraz operator systemu regazyfikacji, sporządza plan rozwoju odpowiednio sieci dystrybucyjnej, instalacji magazynowych, instalacji skraplania gazu ziemnego oraz instalacji regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, zwany dalej „pięcioletnim planem rozwoju”, na okres pięciu lat.

2. Plan ten podlega aktualizacji co dwa lata.

Art. 125. 1. Pięcioletnie plany rozwoju zawierają w szczególności:

1) wykaz planowanych przedsięwzięć w zakresie budowy, rozbudowy oraz przebudowy sieci dystrybucyjnej, instalacji magazynowych, instalacji skraplania gazu ziemnego oraz instalacji regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

2) przewidywany harmonogram realizacji inwestycji oraz sposób ich finansowania.

2. Opracowując pięcioletni plan rozwoju operator, o którym mowa w art. 124, uwzględnia odpowiednio do rodzaju wykonywanej działalności:

1) aktualne i prognozowane zapotrzebowanie na gaz ziemny wynikające z prognoz, o których mowa w art. 122 ust. 1;

2) aktualne i prognozowane zapotrzebowanie na świadczone usługi wynikające z badania rynku;

3) miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego albo kierunki rozwoju gmin określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Art. 126. Prezes URE może nałożyć, w drodze decyzji, na operatora obowiązek zrealizowania danej inwestycji w przypadku gdy:

1) operator nie realizuje inwestycji z przyczyn od niego zależnych,

2) inwestycja jest uzasadniona w oparciu o obowiązujący pięcioletni plan rozwoju.

Art. 127. 1. Operator systemu przesyłowego sporządza, dla swojego obszaru działania plan rozwoju sieci przesyłowej, zwany dalej „planem rozwoju sieci przesyłowej” na okres dziesięciu lat.

2. Plan ten podlega aktualizacji co dwa lata.

Art. 128. 1. Plan rozwoju sieci przesyłowej zawiera w szczególności planowane, w okresie 10 kolejnych lat, przedsięwzięcia w zakresie budowy, rozbudowy oraz przebudowy sieci przesyłowych, w tym budowy, rozbudowy lub przebudowy sieci i połączeń wzajemnych oraz połączeń z systemami gazowymi operatorów współpracujących wraz z przewidywanym harmonogramem ich realizacji oraz szczegółowym sposobem finansowania inwestycji przewidzianych do realizacji na najbliższe trzy lata.

2. Opracowując plan rozwoju sieci przesyłowej operator uwzględnia:

1) aktualne i prognozowane zapotrzebowanie na gaz ziemny, wynikające z prognoz, o których mowa w art. 122 ust. 1;

2) aktualne i prognozowane zapotrzebowanie na świadczone usługi wynikające z badania rynku prowadzonego zgodnie z art. 16 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005;

3) planowane przedsięwzięcia w zakresie budowy, rozbudowy oraz przebudowy przewidziane w pięcioletnich planach rozwoju współpracujących operatorów oraz harmonogram ich realizacji;

4) plany zagospodarowania przestrzennego województwa.

3. Dziesięcioletni plan rozwoju sieci przesyłowej musi być spójny z:

1) z dziesięcioletnim planem rozwoju sieci, o którym mowa w art. 8 ust. 3

rozporządzenia Nr 715/2009,

2) pięcioletnimi planami rozwoju,

3) prognozami, o których mowa w art. 122 ust. 1.

4. Opracowując plan rozwoju sieci przesyłowej operator może wystąpić do Prezesa URE z wnioskiem o udzielenie zwolnienia z obowiązku udostępnienia stałej zdolności przepływu w obu kierunkach, o którym mowa w art. 6 ust. 5 rozporządzenia Nr 994/2010.

Art. 129. Prezes URE może nałożyć, w drodze decyzji, na operatora systemu przesyłowego obowiązek zrealizowania danej inwestycji w przypadku gdy:

1) zgodnie z planem rozwoju sieci przesyłowej jej realizacja jest przewidziana na najbliższe trzy lata,

2) operator systemu przesyłowego nie realizuje inwestycji z przyczyn od niego zależnych,

3) inwestycja pozostaje uzasadniona w oparciu o obowiązujący plan rozwoju sieci przesyłowej.

Art. 130. Plan rozwoju sieci przesyłowej oraz pięcioletnie plany rozwoju zapewniają optymalizację nakładów i kosztów ponoszonych przez operatora w sposób uniemożliwiający nieuzasadniony wzrost stawek opłat za świadczone usługi przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego w kolejnych latach, przy jednoczesnym zapewnieniu ciągłości, niezawodności i jakości jego dostarczania.

Art. 131. 1. W celu racjonalizacji przedsięwzięć inwestycyjnych przy sporządzaniu planu rozwoju sieci przesyłowej lub pięcioletniego planu rozwoju operatorzy, o których mowa w art. 124 i w art. 127, współpracują z operatorami systemów współpracujących z ich systemami, sprzedawcami, użytkownikami systemu oraz odpowiednimi organami samorządowymi, na których obszarze wykonują działalność gospodarczą.

2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, polega w szczególności na:

1) uzgadnianiu obszarów wymagających rozbudowy systemu gazowego,

2) przekazywaniu użytkownikom systemu oraz odbiorcom gazu ziemnego informacji o planowanych przedsięwzięciach w zakresie, w jakim przedsięwzięcia te będą miały wpływ na pracę urządzeń przyłączonych do systemu gazowego albo na zmianę warunków przyłączenia lub dostarczania gazu ziemnego.

3. Operatorzy, o których mowa w ust. 1, konsultują projekty pięcioletniego planu rozwoju oraz planu rozwoju sieci przesyłowej z operatorami systemów współpracujących,

sprzedawcami, użytkownikami systemu oraz gminami, na których obszarze operator wykonuje działalność gospodarczą. W trakcie konsultacji operatorzy uwzględniają podmioty, które uprawdopodobnią, że będą użytkownikami systemu. Operator może wyłączyć spod zakresu konsultacji część projektu dotyczącą szczegółowego sposobu finansowania inwestycji.

4. Konsultacje, o których mowa w ust. 3, trwają nie mniej niż jeden miesiąc.

5. Operatorzy, o których mowa w ust. 1, podają do publicznej wiadomości informacje o dacie rozpoczęcia i okresie trwania konsultacji, o których mowa w ust. 3, oraz powiadamiają właściwych miejscowo marszałków województw. Operatorzy mogą umieścić te informacje na swoich stronach internetowych.

6. Operatorzy, o których mowa w ust. 1, podają wyniki konsultacji z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie chronionych.

Art. 132. 1. Operator, o którym mowa w art. 124 i w art. 127, przedkłada Prezesowi URE do zatwierdzenia, co dwa lata, w terminie do dnia 31 marca projekt pięcioletniego planu rozwoju lub plan rozwoju sieci przesyłowej wraz z informacją o uwagach zgłoszonych przez użytkowników systemu oraz sposobie uwzględnienia uwag, o których mowa w lit. a. Operator zamieszcza te informacje na swojej stronie internetowej.

2. Operator dołącza do projektów planów, o których mowa w ust. 1 sprawozdanie z realizacji planu za ostatnie dwa lata.

3. Prezes URE zatwierdza, w drodze decyzji, pięcioletni plan rozwoju oraz plan rozwoju sieci przesyłowej, w terminie dwóch miesięcy od dnia przedłożenia projektu.

Art. 133. 1. Zatwierdzony przez Xxxxxxx URE plan rozwoju sieci przesyłowej stanowi krajowy dziesięcioletni plan rozwoju sieci w rozumieniu art. 8 ust. 11 rozporządzenia Nr 715/2009.

2. W przypadku powzięcia wątpliwości dotyczących spójności planu rozwoju sieci przesyłowej z planem rozwoju sieci o zasięgu wspólnotowym, o którym mowa w art. 8 ust. 3 lit. b rozporządzenia Nr 715/2009, Prezes URE może wystąpić do Agencji o wydanie opinii doradczej.

Art. 134. Operatorzy, o których mowa w art. 124 lub art. 127, udostępniają na swoich stronach internetowych zatwierdzone plany rozwoju, o których mowa w art. 124 lub art. 127, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych lub innych informacji prawnie

chronionych.

Art. 135. 1. Prezes URE monitoruje i ocenia wdrażanie planu rozwoju sieci przesyłowej oraz pięcioletnich planów rozwoju.

2. Na podstawie dokonanej oceny Prezes URE sporządza co dwa lata analizę realizacji planów oraz przekazuje ją ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do 30 kwietnia.

Art. 136. 1. Operator systemu przesyłowego przekazuje corocznie, do dnia 1 czerwca, Prezesowi URE oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki informacje o projektach inwestycyjnych ujętych w planach o zasięgu wspólnotowym, o których mowa w art. 7 ust. 3 lit. b rozporządzenia Nr 715/2009.

2. Operator systemu dystrybucji, magazynowania, operator systemu skraplania oraz operator systemu regazyfikacji przekazują corocznie, w terminie do dnia 1 czerwca, Prezesowi URE oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki dane o projektach inwestycyjnych, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 617/2010 z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie zgłaszania Komisji projektów inwestycyjnych dotyczących infrastruktury energetycznej w Unii Europejskiej oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 736/96 (Dz. Urz. UE L 180 z 15.7.2010, str. 7).

Art. 137. 1. Budowa gazociągu bezpośredniego wymaga, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, uzyskania zgody Prezesa URE. Zgoda jest udzielana w drodze decyzji.

2. Prezes URE, udzielając zgody, o której mowa w ust. 1, bierze pod uwagę:

1) stopień wykorzystania istniejących zdolności systemów gazowych;

2) możliwość świadczenia usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego istniejącymi systemami gazowymi.

Rozdział 3 Nowa infrastruktura

Art. 138. 1. Prezes URE, na uzasadniony wniosek przedsiębiorstwa gazowniczego, może, w drodze decyzji, zwolnić to przedsiębiorstwo z obowiązków świadczenia usług przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania lub transportu gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, realizacji kryteriów niezależności, o których mowa

w rozdziale 2 działu IV, oraz przedkładania taryf do zatwierdzenia, gdy świadczenie tych usług będzie się odbywać z wykorzystaniem elementów systemu gazowego lub instalacji gazowych, w tym połączeń wzajemnych, instalacji magazynowych, instalacji skraplania gazu ziemnego i instalacji regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, których budowa nie została ukończona do dnia 4 sierpnia 2003 r., zwanych dalej „nową infrastrukturą”.

2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone w przypadku gdy:

1) nowa infrastruktura ma wpływ na zwiększenie konkurencyjności w zakresie dostarczania gazu ziemnego i bezpieczeństwa jego dostarczania;

2) poziom ryzyka związanego z budową nowej infrastruktury sprawia, że ta budowa nie zostałaby podjęta bez udzielenia zwolnienia;

3) nowa infrastruktura jest lub będzie własnością podmiotu niezależnego, przynajmniej pod względem formy prawnej, od operatora systemu, w którego systemie infrastruktura ma zostać wybudowana;

4) na użytkowników nowej infrastruktury są nałożone opłaty za korzystanie z tej infrastruktury;

5) zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, nie spowoduje pogorszenia warunków konkurencji i efektywności funkcjonowania rynku gazu ziemnego lub systemu gazowego, w którym nowa infrastruktura została lub zostanie wybudowana.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do istniejącej infrastruktury, jeżeli zostaną dokonane w niej zmiany umożliwiające znaczny wzrost zdolności systemu gazowego lub rozwój nowych źródeł zaopatrzenia w gaz ziemny.

4. Przedsiębiorstwo gazownicze ubiegające się o zwolnienie, o którym mowa w ust. 1:

1) przeprowadza publiczne konsultacje w zakresie udostępniania zdolności nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust. 3, obejmujące w szczególności ocenę zapotrzebowania na zdolność tej infrastruktury;

2) określa zasady udostępniania zdolności nowej infrastruktury lub infrastruktury, o której mowa w ust. 3, które powinny określać w szczególności zasady zarządzania i alokacji zdolności tej infrastruktury.

5. Zasady, o których mowa w ust. 4 pkt 2, przewidują w szczególności:

1) tryb, w jakim użytkownicy nowej infrastruktury zgłaszają zainteresowanie zawieraniem umów dotyczących nowych zdolności systemu gazowego, przed alokacją zdolności dla nowej infrastruktury, w tym także alokacją na własny użytek;

2) oferowanie niewykorzystanych zdolności systemu gazowego na rynku wtórnym;

3) uprawnienie dla użytkowników nowej infrastruktury do handlu zakontraktowanymi

zdolnościami systemu gazowego na rynku wtórnym.

6. Prezes URE zatwierdza zasady zarządzania i alokacji zdolności, o których mowa w ust. 4 pkt 2.

Art. 139. 1. Prezes URE rozpatrując wniosek, o którym mowa w art. 138 ust. 1, bierze pod uwagę:

1) niedyskryminacyjny dostęp do połączeń wzajemnych;

2) okres, na jaki zawarto umowy o wykorzystaniu nowej infrastruktury lub istniejącej infrastruktury, jeżeli zostaną w niej dokonane zmiany umożliwiające znaczny wzrost zdolności systemu gazowego lub rozwój nowych źródeł zaopatrzenia w gaz ziemny;

3) zwiększenie zdolności systemu gazowego;

4) okres planowanej eksploatacji infrastruktury;

5) uwarunkowania krajowe w tym zakresie;

6) wyniki konsultacji w zakresie udostępniania zdolności systemu gazowego.

2. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w art. 138 ust. 1, dotyczy połączeń wzajemnych, Prezes URE przed wydaniem decyzji:

1) konsultuje się z organami regulacji zainteresowanych państw członkowskich Unii Europejskiej;

2) może zwrócić się do Agencji o rozpatrzenie wniosku, w przypadku:

a) uzgodnienia takiego rozwiązania z organami regulacji zainteresowanych państw członkowskich Unii Europejskiej,

b) gdy wszystkie właściwe organy regulacji państw członkowskich Unii Europejskiej nie mogą osiągnąć porozumienia w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o zwolnienie przez ostatni z tych organów regulacji. Termin może zostać wydłużony

o trzy miesiące na wspólny wniosek organów regulacji.

3. Prezes URE wydaje decyzję, o której mowa w art. 138 ust. 1, odrębnie dla każdej nowej infrastruktury lub jej części lub zmian w istniejącej infrastrukturze.

4. W decyzji, o której mowa w art. 138 ust. 1, Prezes URE określa zakres zwolnienia z obowiązku świadczenia usług przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania lub transportu gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, realizacji kryteriów niezależności, o których mowa w rozdziale 2 działu IV, oraz przedkładania taryf do zatwierdzenia, a także określa okres, na jaki udzielono zwolnienia.

Art. 140. 1. Prezes URE przekazuje Komisji Europejskiej wniosek, o którym mowa w

art. 138 ust. 1, niezwłocznie po jego otrzymaniu. Po rozpatrzeniu tego wniosku Prezes URE powiadamia niezwłocznie Komisję Europejską o zajętym stanowisku. Do powiadomienia dołącza informacje dotyczące:

1) przesłanek uzasadniających zwolnienie z obowiązku świadczenia usług przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania lub transportu gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, wraz z danymi finansowymi uzasadniającymi to zwolnienie;

2) analiz wpływu zwolnienia z obowiązku, o którym mowa w pkt 1, na konkurencyjność i funkcjonowanie rynku gazu ziemnego;

3) okresu, na jaki udzielono zwolnienia z obowiązku, o którym mowa w pkt 1;

4) wielkości, należącego do przedsiębiorstwa gazowniczego, udziału zdolności systemu gazowego objętego zwolnieniem z obowiązku, o którym mowa w pkt 1, w odniesieniu do całkowitej zdolności tego systemu gazowego;

5) przebiegu i wyników konsultacji z organami, o których mowa w art. 139 ust. 2 pkt 1;

6) wpływu nowej infrastruktury lub zmian w istniejącej infrastrukturze na dywersyfikację dostaw gazu do Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Prezes URE przed zajęciem stanowiska, o którym mowa w ust. 1, może wziąć pod uwagę opinię doradczą przedłożoną przez Agencję.

3. Prezes URE przekazuje dodatkowe informacje dotyczące stanowiska, o którym mowa w ust. 1, w terminie wyznaczonym przez Komisję Europejską lub z nią uzgodnionym.

4. W przypadku gdy Komisja Europejska nie zgłosi zastrzeżeń do stanowiska Prezesa URE, o którym mowa w ust. 1, w terminie:

1) dwóch miesięcy od dnia otrzymania tego stanowiska,

2) czterech miesięcy od dnia otrzymania tego wniosku - w przypadku zwrócenia się Komisji Europejskiej do Prezesa URE o dalsze informacje

- przyjmuje się, że opinia Komisji Europejskiej jest pozytywna.

5. Uzgodnione z Komisją Europejską stanowisko do wniosku, o którym mowa w art. 138 ust. 1, stanowi podstawę do wydania przez Prezesa URE decyzji, o której mowa w art. 138 ust. 1.

6. Prezes URE wydaje decyzję, o której mowa w art. 138 ust. 1, w terminie miesiąca od otrzymania uwag Komisji Europejskiej lub upływu terminów, o których mowa w ust. 4.

7. Decyzję, o której mowa w art. 138 ust. 1, Prezes URE zamieszcza niezwłocznie w Biuletynie Informacji Publicznej URE.

8. W przypadku gdy decyzja, o której mowa w art. 138 ust. 1, dotyczy połączenia

wzajemnego, Xxxxxx URE informuje Agencję o wydaniu tej decyzji.

9. Prezes URE uchyla decyzję, o której mowa w art. 138 ust. 1, w przypadku gdy:

1) budowa nowej infrastruktury nie rozpoczęła się w terminie 2 lat od dnia wydania tej decyzji;

2) użytkowanie nowej infrastruktury nie rozpoczęło się w okresie 5 lat od dnia wydania tej decyzji chyba, że opóźnienia spowodowane były poważnymi przeszkodami niezależnymi od przedsiębiorstwa gazowniczego, któremu przyznano zwolnienie.

Dział VII

Organ do spraw regulacji gospodarki gazem ziemnym

Art. 141. Zadania z zakresu regulacji gospodarki gazem ziemnym, promowania konkurencji na rynku gazu ziemnego oraz monitorowania bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego realizuje Prezes URE.

Art. 142. 1. Xxxxxx XXX reguluje działalność przedsiębiorstw gazowniczych zgodnie z ustawą i polityką energetyczną państwa, zmierzając do równoważenia interesów przedsiębiorstw gazowniczych oraz odbiorców.

2. Do zakresu działania Prezesa URE, w sprawach, o których mowa w art. 141 ust.1, należy w szczególności:

1) udzielanie i cofanie koncesji na wykonywanie działalności, o której mowa w art. 47 ust. 1;

2) zatwierdzanie taryf ustalanych przez przedsiębiorstwa gazownicze, w tym:

a) kontrola ich zgodności z zasadami określonymi w art. 156 ust. 3 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 163,

b) analizowanie i weryfikowanie kosztów przyjmowanych jako uzasadnione do kalkulacji cen i stawek opłat w taryfach, przy zastosowaniu metod porównawczych oceny efektywności przedsiębiorstw gazowniczych wykonujących, w zbliżonych warunkach, działalność gospodarczą tego samego rodzaju,

c) niedopuszczenie do wystąpienia subsydiowania skrośnego między działalnością w zakresie dystrybucji, magazynowania, skraplania, regazyfikacji oraz sprzedaży gazu ziemnego;

3) kontrolowanie stosowania zatwierdzonych taryf pod względem zgodności z zasadami

określonymi w pkt 2 lit a;

4) ustalanie:

a) współczynników korekcyjnych określających projektowaną poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa gazowniczego oraz zmianę warunków wykonywania przez to przedsiębiorstwo danego rodzaju działalności gospodarczej,

b) okresu obowiązywania taryf oraz współczynników korekcyjnych, o których mowa w lit. a,

c) wysokości marży, o której mowa w art. 156 ust. 3 pkt 1, dla przedsiębiorstw gazowniczych przedkładających taryfy do zatwierdzenia,

d) wysokości uzasadnionego zwrotu z kapitału, o którym mowa w art. 156 ust. 3 pkt 2, dla przedsiębiorstw gazowniczych przedkładających taryfy do zatwierdzenia,

e) maksymalnego udziału przychodów z opłat stałych w łącznych przychodach z opłat za świadczenie usług przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania, regazyfikacji lub usług kompleksowych, w przypadkach gdy wymaga tego ochrona interesów odbiorców,

5) opracowywanie wytycznych i zaleceń zapewniających jednolitą formę:

a) planów, o których mowa w art. 124 i art. 127

b) sprawozdań z realizacji planów, o których mowa w art. 124 i art. 127;

6) w zakresie planu rozwoju sieci przesyłowej:

a) podawanie do publicznej wiadomości wyników procesu konsultacji,

b) zatwierdzanie projektu planu,

c) badanie spójności projektu planu z niewiążącym dziesięcioletnim planem rozwoju sieci o zasięgu wspólnotowym, o którym mowa w art. 8 ust. 3 lit. b rozporządzenia Nr 715/2009,

d) żądanie zmiany planu,

e) monitorowanie i ocena stopnia wdrażania planu,

7) w zakresie pięcioletnich planów rozwoju:

a) zatwierdzanie projektu planu,

b) żądanie zmiany planu,

c) monitorowanie i ocena stopnia wdrażania planu;

8) nałożenie na operatora systemu przesyłowego obowiązku realizowania inwestycji przewidzianej w pięcioletnim planie rozwoju i planie rozwoju systemu przesyłowego oraz zatwierdzanie sposobu jej finansowania, zgodnie z art. 129 ;

9) kontrolowanie wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 36 i w art. 37;

10) wyznaczanie operatorów, oraz zamieszczanie w Biuletynie Informacji Publicznej URE decyzji o ich wyznaczeniu, a także informacji o danych adresowych, obszarze działania i okresie na jaki zostali wyznaczeni operatorem systemu;

11) wydawanie certyfikatu niezależności;

12) w przypadku wyznaczenia operatora systemu przesyłowego, o którym mowa w art. 50 pkt 2:

a) monitorowanie wypełniania przez właściciela systemu przesyłowego obowiązków, o których mowa w art. 52 ust. 1;

b) monitorowanie wypełniania przez tego operatora kryteriów, o których mowa w art. 61;

c) monitorowanie powiązań między właścicielem systemu przesyłowego a operatorem systemu przesyłowego oraz przepływu informacji między nimi;

d) zatwierdzanie umów zawieranych pomiędzy właścicielem systemu przesyłowego a operatorem systemu przesyłowego;

e) rozstrzyganie sporów pomiędzy właścicielem systemu przesyłowego a operatorem systemu przesyłowego dotyczących wykonywania ich obowiązków wynikających z ustawy;

f) zapewnienie, aby stawki opłat i opłaty pobierane przez operatora systemu przesyłowego uwzględniały wynagrodzenie dla właściciela systemu za korzystanie z jego systemu oraz potrzebę realizacji nowych inwestycji;

g) przeprowadzanie kontroli w obiektach właściciela systemu przesyłowego i operatora systemu;

13) udzielanie i cofanie zwolnień, o których mowa w art. 10 ust. 3, w art. 138 oraz w art. 165;

14) zatwierdzanie instrukcji, o których mowa w art. 79;

15) publikowanie informacji służących zwiększeniu efektywności wykorzystania gazu ziemnego;

16) kontrolowanie realizacji obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Nr 715/2009, a także wykonywanie innych obowiązków organu regulacyjnego wynikających z tego rozporządzenia, a także wykonywanie innych obowiązków organu regulacyjnego wynikających z tego rozporządzenia;

17) monitorowanie podawanych do publicznej wiadomości przez operatora systemu przesyłowego oraz operatora systemu magazynowania, operatora systemu skraplania i operatora systemu regazyfikacji informacji, o których mowa w art. 17 i 18

rozporządzenia Nr 715/2009;

18) monitorowanie niezależności działalności operatora systemu dystrybucyjnego i operatora systemu magazynowania, wchodzących w skład przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo;

19) wyrażanie zgody na ograniczenie przez operatora systemu magazynowania, operatora systemu skraplania oraz operatora systemu regazyfikacji zakresu publikacji informacji, o których mowa w pkt 15;

20) współdziałanie z właściwymi organami, w tym z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, w zakresie przeciwdziałania praktykom przedsiębiorstw gazowniczych ograniczającym konkurencję, w tym ograniczania odbiorcom wyboru z zakresie jednoczesnego zawierania umów sprzedaży lub umów kompleksowych z więcej niż jednym sprzedawcą;

21) współdziałanie z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w zakresie ochrony odbiorców w gospodarstwach domowych;

22) współpraca z organami regulacyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz z Agencją, w szczególności w zakresie integracji krajowych sektorów gazowych na poziomie regionalnym;

23) zawieranie umów z organami regulacyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w szczególności w celu zacieśniania współpracy w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, prawidłowej gospodarki gazem ziemnym oraz ochrony interesów odbiorców;

24) zwracanie się do Agencji w sprawie zgodności podjętej decyzji z wytycznymi, których mowa w rozporządzeniu Nr 715/2009 oraz informowanie Komisji Europejskiej o niezgodności z tymi wytycznymi decyzji podjętej przez organ regulacyjny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego EFTA – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

25) monitorowanie i gromadzenie informacji o:

a) poziomie i skuteczności otwarcia rynku gazu ziemnego oraz konkurencji sprzedaży hurtowej i detalicznej,

b) częstotliwości zmian sprzedawców,

c) częstotliwości odłączania odbiorców od sieci,

d) wysokości opłat za usługi konserwacyjne,

e) czasie realizacji przyłączeń do sieci lub instalacji oraz napraw zgłaszanych przez odbiorcę;

f) cenach gazu ziemnego i opłatach za usługi dla odbiorców w gospodarstwach domowych;

26) monitorowanie funkcjonowania systemu gazowego w zakresie:

a) zarządzania ograniczeniami krajowych systemów gazowych, w tym połączeń wzajemnych, oraz wdrażania zasad zarządzania ograniczeniami, określonych w instrukcji,

b) zasad zarządzania i alokacji zdolności połączeń wzajemnych, we współpracy z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,

c) mechanizmów bilansowania systemu przesyłowego lub systemu dystrybucyjnego,

d) warunków dostępu do systemu przesyłowego lub systemu dystrybucyjnego, przyłączania podmiotów do systemu gazowego, przeglądu funkcjonowania systemu przesyłowego lub dystrybucyjnego pod kątem bezpieczeństwa i niezawodności sieci oraz konieczności dokonywania napraw tej sieci,

e) wypełniania obowiązku publikowania przez operatorów systemów przesyłowych i operatorów systemów dystrybucyjnych informacji dotyczących połączeń wzajemnych, korzystania z sieci i rozdziału zdolności przesyłowych stronom umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, z uwzględnieniem konieczności traktowania tych informacji jako poufnych ze względów handlowych,

f) warunków dostępu do systemu magazynowania oraz warunków świadczenia usług magazynowania,

g) warunków dostępu do systemu skraplania oraz systemu regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego oraz warunków świadczenia usług skraplania gazu ziemnego i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego,

h) bezpieczeństwa dostarczania gazu ziemnego,

i) wypełniania przez operatorów systemów przesyłowych, operatorów systemów dystrybucyjnych, właścicieli systemów oraz przedsiębiorstwa gazownicze ich obowiązków zgodnie z niniejszą ustawą oraz przepisami wspólnotowymi,

j) wypełniania przez operatorów obowiązków, o których mowa w art. 73-76;

27) kontrolowanie standardów jakościowych obsługi odbiorców oraz użytkowników

systemu;

28) rozpatrywanie skarg zgłaszanych przez odbiorców oraz użytkowników systemu w zakresie standardów jakościowych obsługi odbiorców oraz użytkowników systemu;

29) określenie formy w jakiej sprzedawcy przekazują odbiorcom informację dotyczącą ilości zużywanego przez nich gazu ziemnego;

30) zatwierdzanie i publikowanie warunków:

a) dostępu do systemów przesyłowych, systemów dystrybucyjnych, systemów skraplania gazu ziemnego oraz regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

b) świadczenia usług bilansowania systemu przesyłowego lub systemu dystrybucyjnego;

c) dostępu do połączeń wzajemnych, wraz z procedurami w zakresie alokacji zdolności przesyłowych i zarządzania ograniczeniami;

31) konsultowanie warunków, o których mowa w pkt 28 z organami regulacyjnymi innych państw oraz wymiana informacji w tym zakresie;

32) dokonywanie kontroli ksiąg rachunkowych;

33) rozstrzyganie sporów w zakresie określonym w art. 146;

34) przeprowadzenie badania rynku gazu ziemnego oraz nakładanie obowiązków, o których mowa w art. 147 ust. 1;

35) ustalanie i publikowanie metodologii szacowania oraz procedur rozliczeniowych dotyczących ilości gazu ziemnego zużytego przez odbiorcę oraz dostarczonego przez operatora do punktów wyjścia z systemu, w przypadku braku możliwości dokonania odczytu układu pomiarowego;

36) obliczanie i ogłaszanie corocznie, w terminie do dnia 31 marca, średniej ceny gazu ziemnego w poprzednim roku kalendarzowym dla odbiorcy w gospodarstwie domowym, uwzględniającej opłaty za świadczenie usług przesyłania, dystrybucji, magazynowania skraplania gazu ziemnego oraz regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

37) nakładanie kar pieniężnych na zasadach określonych w ustawie;

38) przeprowadzanie kontroli, o której mowa w art. 118 ust. 1;

39) gromadzenie danych dotyczących istniejących, będących w budowie lub planowanych projektach inwestycyjnych, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) Nr 617/2010 z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie zgłaszania Komisji projektów inwestycyjnych dotyczących infrastruktury energetycznej w Unii Europejskiej oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 736/96 w sektorze gazu ziemnego

znajdujących się w obszarze zainteresowania Unii Europejskiej i przekazywanie ich do Komisji Europejskiej oraz ministra właściwego do spraw gospodarki corocznie, w terminie do dnia 31 lipca roku sprawozdawczego;

40) kontrolowanie realizacji obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Nr 994/2010;

41) przeprowadzania procedury wdrażania zdolności przepływu gazu ziemnego w obu kierunkach zgodnie z art. 7 rozporządzenia Nr 994/2010;

42) przeprowadzenie kontroli przedsiębiorstw w zakresie wypełniania obowiązków wynikających z planu działań zapobiegawczych, o którym mowa w art. 87, oraz planu działań w przypadku zdarzeń nadzwyczajnych, o którym mowa w art. 88, a także opracowanie i przekazanie corocznie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki corocznie, w terminie do dnia 15 maja raportu z realizacji planu działań zapobiegawczych;

43) kontrolowanie przestrzegania ograniczeń wprowadzonych zgodnie z art. 103;

44) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub w innych ustawach

Art. 144. 1. Prezes URE może żądać od przedsiębiorstwa gazowniczego informacji niezbędnych do realizacji jego zadań, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

2. Prezes URE ma prawo wglądu do ksiąg rachunkowych przedsiębiorstwa gazowniczego, a także może żądać przedstawienia informacji dotyczących wykonywanej przez to przedsiębiorstwo działalności gospodarczej, w szczególności informacji o projektach inwestycyjnych, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

Art. 145. 1. Zadania Prezesa URE z zakresu ochrony interesów odbiorców wykonuje Punkt Informacyjny dla Odbiorców Paliw i Energii, o którym mowa w art. ustawy – Prawo energetyczne.

2. Do zadań Punku informacyjnego w zakresie ochrony interesów odbiorców należy w szczególności:

1) udzielanie niezbędnych informacji o prawach odbiorców oraz bezpłatnych porad prawnych w zakresie ochrony interesów odbiorców;

2) udzielanie informacji o sposobach rozwiązywania sporów pomiędzy odbiorcami a przedsiębiorstwami gazowniczymi;

3) występowanie do przedsiębiorstw gazowniczych i ich organizacji w sprawach dotyczących ochrony praw i interesów odbiorców;

4) współdziałanie z właściwymi miejscowo delegaturami Urzędu Regulacji Energetyki oraz organizacjami konsumenckimi w zakresie dotyczącym ochrony interesów i praw odbiorców.

5) występowanie do właściwych organów z wnioskami o wprowadzenie nowych rozwiązań prawnych lub zmian w obowiązujących przepisach dotyczących ochrony interesów odbiorców gazu ziemnego

Art. 146. 1. Prezes URE rozstrzyga, na wniosek strony, w sprawach spornych dotyczących:

1) odmowy zawarcia:

a) umowy o przyłączenie do sieci,

b) umowy o świadczenie usług:

- przesyłania gazu ziemnego,

- dystrybucji gazu ziemnego,

- magazynowania gazu ziemnego,

- skraplania gazu ziemnego,

- regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego oraz

- transportu gazu ziemnego za pomocą sieci gazociągów kopalnianych:

2) nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania gazu ziemnego.

2. W sprawach spornych, o których mowa w ust. 1, Prezes URE może wydać, na wniosek jednej ze stron, postanowienie, w którym określa w szczególności warunki podjęcia lub kontynuowania dostarczania gazu ziemnego do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu.

Art. 147. 1. Prezes URE jest obowiązany do monitorowania stanu rozwoju mechanizmów rynkowych, w szczególności rozwoju konkurencji na rynku gazu ziemnego. W tym celu przeprowadza, nie rzadziej niż raz na 3 lata, badanie funkcjonowania rynku gazu ziemnego, zwanego dalej „badaniem rynku gazu ziemnego”.

2. Jeżeli w wyniku badania rynku gazu ziemnego Prezes URE stwierdzi, że przedsiębiorstwo gazownicze posiada siłę rynkową, która może zagrażać prawidłowemu funkcjonowaniu mechanizmów rynkowych, może nałożyć na to przedsiębiorstwo co najmniej jeden z obowiązków, o których mowa w ust. 4.

3. Oceniając siłę rynkową, Prezes URE bierze pod uwagę następujące kryteria:

1) udział w rynku gazu ziemnego przedsiębiorstwa gazowniczego lub łączny udział w tym rynku przedsiębiorstw gazowniczych wchodzących w skład przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo;

2) istnienie przewagi technologicznej przedsiębiorstwa gazowniczego;

3) brak równoważącej siły nabywczej;

4) uprzywilejowany dostęp przedsiębiorstwa gazowniczego do rynków kapitałowych bądź zasobów finansowych;

5) ekonomię skali;

6) ekonomię zakresu;

7) pionowe zintegrowanie przedsiębiorstwa gazowniczego;

8) poziom rozwoju i dostępność zdolności systemów gazowych;

9) brak równoprawnej i skutecznej konkurencji;

10) istnienie barier wejścia na rynek gazu ziemnego.

4. W celu wspierania skutecznej konkurencji i ochrony odbiorców końcowych Prezes URE może nałożyć na przedsiębiorstwo gazownicze, na czas określony, nie dłuższy niż 2 lata, obowiązek:

1) sprzedaży:

a) określonej ilości gazu ziemnego,

b) określonych zdolności systemu gazowego,

c) określonych pojemności magazynowych

– na warunkach określonych przez Xxxxxxx XXX;

2) niestosowaniu cen wyższych, niż określone przez Prezesa URE;

3) zastąpieniu ceny sprzedaży gazu ziemnego ustalonej przez przedsiębiorstwo gazownicze w taryfie niepodlegającej zatwierdzeniu, ceną określoną przez Prezesa URE.

5. Przed nałożeniem obowiązku, o którym mowa w ust. 4, Prezes URE może wezwać przedsiębiorstwo gazownicze do dobrowolnej realizacji tego obowiązku, wskazując zakres i warunki spełnienia obowiązku. Prezes URE nadzoruje dobrowolną realizację obowiązku przez przedsiębiorstwo gazownicze.

6. Przed nałożeniem obowiązku, o którym mowa w ust. 4, Prezes URE przeprowadza publiczne konsultacje z użytkownikami systemu oraz odbiorcami.

7. Przepis ust. 6 stosuje się do dobrowolnej realizacji przez przedsiębiorstwo gazownicze obowiązku, o którym mowa w ust. 4.

Art. 148. 1. Przy wykonywaniu swoich zadań Xxxxxx URE współpracuje z organami

regulacyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Agencją. Współpraca ta ma na celu integrację rynku krajowego z rynkami państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności poprzez:

1) umożliwienie optymalnego zarządzania systemami gazowymi, zapewnienia odpowiedniego poziomu zdolności połączeń wzajemnych i niedyskryminacyjnych zasad alokacji zdolności tych połączeń, w tym nowych połączeń wzajemnych;

2) zapewnienie spójności instrukcji opracowywanych przez operatora systemu przesyłowego oraz innych operatorów, z instrukcjami odpowiadającymi im dokumentami opracowywanymi przez podmioty działające na rynku gazu ziemnego sąsiednich państw członkowskich Unii Europejskiej;

3) zapewnienie spójności zasad regulujących zarządzanie ograniczeniami systemu gazowego z zasadami opracowanymi w sąsiednich państwach członkowskich Unii Europejskiej.

2. W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, Prezes URE może zawierać umowy o współpracy z organami regulacyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej.

3. We współpracy, o której mowa w ust. 1, Prezes URE przestrzega przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

Art. 149. 1. Prezes URE uwzględnia w swojej działalności:

1) opinie i zalecenia Agencji, o których mowa w art. 4 lit. b) rozporządzenia Nr 713/2009,

2) decyzje i opinie Agencji, o których mowa w art. 8 ust. 1 i w art. 9 rozporządzenia Nr 713/2009.

2. Prezes URE może zwrócić się z wnioskiem do Agencji o opinię w sprawie zgodności projektu decyzji z wytycznymi, o których mowa w rozporządzeniu Nr 715/2009.

3. W przypadku, gdy Agencja poinformuje Prezesa URE, że projekt, o którym mowa w ust. 2, jest niezgodny z wytycznymi, o których mowa w ust. 1 pkt 2, lub z rozporządzeniem Nr 715/2009, Prezes URE składa Agencji stosowne wyjaśnienia i stosuje się do przedstawionej przez nią opinii.

4. W przypadku wydania przez Komisję Europejską decyzji żądającej uchylenia decyzji, z powodu jej niezgodności z wytycznymi, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lub z rozporządzeniem Nr 715/2009, Prezes URE uchyla decyzję.

5. Prezes URE informuje Komisję Europejską, o niezgodności decyzji organu innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej z wytycznymi, o których mowa w ust. 1 pkt 2, lub

z rozporządzeniem Nr 715/2009.

Art. 150. 1. Xxxxxx XXX składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, Agencji oraz Komisji Europejskiej corocznie, w terminie do końca drugiego kwartału, sprawozdanie ze swojej działalności, w tym o podjętych działaniach oraz uzyskanych wynikach, stosownie do zakresu działania określonego w art. 47.

2. Sprawozdanie dotyczy podjętych środków i uzyskanych wyników w zakresie wykonywanych zadań, o których mowa w art. 142 ust. 2, w tym w szczególności ocenę dostarczania gazu ziemnego oraz ocenę planu inwestycyjnego operatora systemu przesyłowego w zakresie jego zgodności z planem rozwoju sieci o zasięgu wspólnotowym, o którym mowa w art. 8 ust. 3 lit. b rozporządzenia Nr 715/2009.

2. Xxxxxx XXX, na żądanie ministra właściwego do spraw gospodarki, przedstawia informacje z zakresu swojej działalności.

3. Prezes URE zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej URE sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 oraz informacje, o których mowa w art. 180 ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne, dotyczące gazu ziemnego.

Art. 151. 1. Prezes URE we współpracy z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa oraz Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów opracowuje sprawozdanie dotyczące nadużywania pozycji dominującej przez przedsiębiorstwa gazownicze i ich zachowań sprzecznych z zasadami konkurencji na rynku gazu ziemnego oraz przekazuje je, do dnia 31 lipca każdego roku, Komisji Europejskiej.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 zawiera informacje o:

1) zmianie struktury właścicielskiej przedsiębiorstw gazowniczych;

2) podjętych działaniach mających na celu zapewnienie wystarczającej różnorodności uczestników rynku gazu ziemnego;

3) połączeniach z systemami innych państw;

4) przedsięwzięciach zapewniających konkurencję na rynku gazu ziemnego i służących rozwojowi połączeń międzysystemowych oraz o praktykach ograniczających konkurencję.

Art. 152. Organami właściwymi w sprawach regulacji gospodarki gazem ziemnym dla:

1) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, jednostek organizacyjnych Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej i Biura Ochrony Rządu oraz jednostek organizacyjnych

więziennictwa podległych Ministrowi Sprawiedliwości są inspekcje gospodarki energetycznej powoływane przez właściwych ministrów w uzgodnieniu z Prezesem URE, o których mowa w art. 169 ustawy – Prawo energetyczne;

2) jednostek organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego są inspekcje gospodarki energetycznej powoływane przez Szefów tych Agencji w uzgodnieniu z Prezesem URE, o których mowa w art. 169 ustawy – Prawo energetyczne.

Art. 153. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy Działu VII ustawy z dnia …… - Prawo energetyczne.

Dział VIII

Zasady kształtowania i kalkulacji taryf dla gazu ziemnego

Rozdział 1 Przepisy ogólne

Art. 154. Przepisów rozdziału 2 i 3 niniejszego działu nie stosuje się do przedsiębiorstw gazowniczych, które uzyskały zwolnienie z obowiązku przedkładania taryf do zatwierdzenia, o których mowa w art. 166.

Art. 155. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze, zapewniając równoprawne traktowanie odbiorców lub użytkowników systemu oraz eliminowanie subsydiowania skrośnego, jest obowiązane prowadzić ewidencję księgową w sposób umożliwiający odrębne obliczenie kosztów i przychodów, zysków i strat dla wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie:

1) dostarczania gazu ziemnego, w tym kosztów stałych, kosztów zmiennych i przychodów, odrębnie dla wydobywania, sprzedaży, przesyłania, dystrybucji, magazynowania, skraplania gazu ziemnego oraz regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, a także w odniesieniu do grup odbiorców lub użytkowników systemu określonych w taryfie;

2) niezwiązanym z działalnością wymienioną w pkt 1.

2. Sprzedawca awaryjny jest obowiązany prowadzić ewidencję księgową w sposób umożliwiający odrębne obliczenie kosztów i przychodów, zysków i strat dla wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży awaryjnej.

3. Przedsiębiorstwo gazownicze sporządza i przechowuje sprawozdania finansowe dotyczące poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie

posiadanej koncesji, zawierające bilans oraz rachunek zysków i strat za okresy sprawozdawcze, na zasadach i w trybie określonych w przepisach o rachunkowości.

4. Przedsiębiorstwo gazownicze, które nie jest obowiązane na podstawie odrębnych przepisów do publikowania sprawozdań finansowych, udostępnia sprawozdanie do publicznego wglądu w swojej siedzibie.

Rozdział 2

Zasady ustalania i kalkulowania taryf dla gazu ziemnego

Art. 156. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze ustala taryfy stosownie do wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 47.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przedsiębiorstwa gazowniczego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie :

1) wywozu gazu ziemnego;

2) sprzedaży gazu ziemnego dokonywanej na giełdzie towarowej lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany.

3. Taryfę kalkuluje się, w sposób zapewniający:

1) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej wykonywanej przez przedsiębiorstwo gazownicze w zakresie sprzedaży gazu ziemnego oraz uwzględnienie marży na uzasadnionym poziomie;

2) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej wykonywanej przez operatora systemu przesyłowego, operatora systemu magazynowania, operatora systemu dystrybucyjnego, operatora systemu skraplania, operatora systemu regazyfikacji, przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie transportu gazu ziemnego sieciami gazociągów kopalnianych oraz przedsiębiorstwo gazownicze wykonujące działalność gospodarczą w zakresie transportu gazu ziemnego gazociągami bezpośrednimi wraz z uzasadnionym zwrotem z kapitału zaangażowanego w tę działalność;

3) ochronę interesów odbiorców lub użytkowników systemu przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek opłat.

4) motywowanie odbiorców do efektywnego wykorzystywania gazu ziemnego;

5) poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa gazowniczego.

4. Taryfa może uwzględniać koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwo

gazownicze przedsięwzięć związanych z rozwojem odnawialnych źródeł energii oraz wysokosprawnej kogeneracji.

Art. 157. 1. Koszty uzasadnione działalności gospodarczej wykonywanej przez sprzedawcę obejmują w szczególności koszty:

1) własne związane z wykonywaną działalnością gospodarczą;

2) pozyskania gazu ziemnego;

3) zakupu usługi przesyłania gazu ziemnego siecią przesyłową przebiegającą przez granice Rzeczpospolitej Polskiej oraz zakupu usługi przesyłania w punktach wejścia do sieci przesyłowej;

4) tworzenia i utrzymywania zapasów, w tym zapasów obowiązkowych gazu ziemnego;

5) bilansowania systemu i zarządzania ograniczeniami.

2. Koszty uzasadnione działalności gospodarczej wykonywanej przez operatora systemu przesyłowego, operatora systemu magazynowania, operatora systemu skraplania oraz operatora systemu regazyfikacji obejmują w szczególności koszty własne związane z wykonywaną działalnością gospodarczą.

3. Koszty uzasadnione działalności gospodarczej wykonywanej przez operatora systemu dystrybucyjnego obejmują w szczególności koszty:

1) własne związane z wykonywaną działalnością;

2) regazyfikacji gazu ziemnego w instalacjach własnych;

3) zakupu usługi przesyłania w punktach wyjścia z sieci przesyłowej będących punktami wejścia do sieci dystrybucyjnej lub usługi dystrybucji siecią nienależącą do tego operatora.

Art. 158. 1. Cena gazu ziemnego ustalona w taryfie jest ceną maksymalną. Cenę niższą niż maksymalną stosuje się z zastrzeżeniem równego traktowania odbiorców w grupach taryfowych.

2. Przedsiębiorstwo gazownicze dokonuje rozliczeń za gaz ziemny lub usługi związane z dostarczaniem gazu ziemnego w jednostkach energii.

3. Przedsiębiorstwo gazownicze różnicuje ceny i stawki opłat określone w taryfie dla gazu ziemnego, dla różnych grup odbiorców lub użytkowników systemu wyłącznie ze względu na koszty uzasadnione spowodowane realizacją świadczenia, o ile przepisy nie stanowią inaczej.

4. Przedsiębiorstwo gazownicze udziela na wniosek odbiorcy lub użytkownika systemu

bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych gazu ziemnego oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców lub użytkowników systemu, w wysokości określonej w taryfie lub w umowie.

5. Operator kalkuluje stawki opłat za świadczone usługi w taki sposób, aby udział przychodów z opłat stałych w łącznych przychodach z opłat za świadczenie tych usług dal danej grupy odbiorców nie był większy niż ustalony przez Prezesa URE.

Art. 159. 1. Operator systemu przesyłowego kalkuluje stawki opłaty dla punktów wejścia i wyjścia jako stawki opłaty stałej i stawki opłaty zmiennej, z zastrzeżeniem ust. 2. Stawki opłaty przesyłowej mogą być różnicowane w zależności od kosztów uzasadnionych dla punktów wejścia lub punktów wyjścia.

2. Stawki opłat za usługi przesyłania gazu ziemnego siecią przesyłową przebiegającą przez granice Rzeczpospolitej Polskiej są kalkulowane jako stawki opłaty stałej.

Art. 160. 1. Sprzedawca wylicza opłaty za gaz ziemny dostarczany odbiorcy na podstawie cen i stawek opłat zawartych w taryfie lub cen ustalanych w warunkach konkurencji, o których mowa w art. 166 ust. 1, wylicza opłaty za gaz ziemny dostarczany odbiorcy.

2. Sprzedawca świadczący usługę kompleksową stosuje w zakresie przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego stawki opłat wynikające z taryfy operatora systemu przesyłowego lub operatora systemu dystrybucyjnego, do którego sieci przyłączony jest odbiorca.

3. Sprzedawca świadczący usługę kompleksową odbiorcom przyłączonym do sieci przesyłowej obciąża tych odbiorców opłatami poniesionymi w związku z niedotrzymaniem przez nich zgłoszeń zapotrzebowania na gaz ziemny w miejscach jego dostarczania według stawek opłat pobieranych przez operatora systemu przesyłowego.

Art. 161. 1. Właściciel lub zarządca budynku, który jest wyłącznym odbiorcą gazu ziemnego dostarczanego do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, zamieszkane lub użytkowane przez osoby niebędące odbiorcami, zwane dalej

„użytkownikami lokalu” jest odpowiedzialny za rozliczanie kosztów zakupu gazu ziemnego na poszczególne lokale.

2. Właściciel lub zarządca budynku, o którym mowa w ust. 1, obciąża użytkowników lokalu za zużyty gaz ziemny wyłącznie kosztami zakupu gazu ziemnego oraz usług jego dostarczenia od przedsiębiorstw gazowniczych.

Art. 162. Sprzedawca awaryjny ustala taryfę dla sprzedaży awaryjnej. Taryfę tę należy kalkulować w sposób zapewniający:

1) pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej przedsiębiorstwa gazowniczego w zakresie sprzedaży awaryjnej, w tym kosztów zakupu dodatkowych usług przesyłowych, dystrybucyjnych, magazynowych, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego;

2) uwzględnienie marży na uzasadnionym poziomie.

Art. 163. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa URE określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf oraz szczegółowe zasady rozliczeń za sprzedaż gazu ziemnego, w tym rozliczeń w jednostkach energii, uwzględniając:

1) politykę energetyczną państwa;

2) zapewnienie pokrycia uzasadnionych kosztów przedsiębiorstw gazowniczych, w tym kosztów ich rozwoju;

3) ochronę interesów odbiorców oraz użytkowników systemu przed nieuzasadnionym poziomem cen i opłat;

4) poprawę efektywności dostarczania i wykorzystywania gazu ziemnego;

5) równoprawne traktowanie odbiorców oraz użytkowników systemu;

6) eliminowanie subsydiowania skrośnego;

7) przejrzystość cen i stawek opłat.

2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności:

1) kryteria podziału odbiorców oraz użytkowników systemu na grupy taryfowe;

2) szczegółowy sposób ustalania opłat za przyłączenie do sieci, w tym sposób kalkulowania stawek opłat za przyłączenie do sieci;

3) rodzaje cen i stawek opłat dla wykonywanej działalności gospodarczej oraz sposób ich kalkulowania;

4) sposób uwzględniania w taryfach poprawy efektywności i zmiany warunków działalności wykonywanej przez przedsiębiorstwo gazownicze;

5) sposób prowadzenia rozliczeń z odbiorcami oraz użytkownikami systemu oraz rozliczeń między przedsiębiorstwami gazowniczymi;

6) sposób ustalania bonifikat za niedotrzymanie parametrów jakościowych gazu ziemnego oraz jakościowych obsługi odbiorców lub użytkowników systemu;

7) sposób ustalania opłat za przekroczenia mocy, w tym w czasie wprowadzonych