Ogólne Warunki Ubezpieczenia

Ubezpieczenie na wypadek trwałego inwalidztwa Ubezpieczonego wskutek NW

Informacja dotycząca umowy dodatkowej Ubezpieczenie na wypadek trwałego inwalidztwa Ubezpieczonego wskutek NW

Informacje w zakresie Postanowienie

1. przesłanek wypłaty świadczenia art. 4; art. 6

2. ograniczeń oraz wyłączeń odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń uprawniających do odmowy wypłaty świadczenia lub jego obniżenia

art. 2; art. 4; art. 8

Tabela norm oceny procentowej trwałego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku

Ogólne Warunki Ubezpieczenia Umowa dodatkowa

Niniejsze Ogólne Warunki Ubezpieczenia (dalej OWU) stanowią integralną część umowy ubezpieczenia i są dokumentem wiążącym strony. Znajdujące się w ramkach w treści OWU komentarze i wyjaśnienia nie stanowią treści OWU. Pełnią one jedynie funkcję informacyjną. Słowa wyróżnione kursywą zostały zdefiniowane na początku dokumentu lub w OWU umowy podstawowej.

Dla Państwa wygody wprowadziliśmy trzy rodzaje wyróżnień:

WAŻNE

Zwracamy Państwa uwagę na kluczowe kwestie dotyczące umowy dodatkowej.

WYJAŚNIENIA

Objaśniamy niektóre postanowienia umowy dodatkowej oraz trudne sformułowania użyte w treści OWU.

PRZYKŁADY

Wyjaśniamy, jak w praktyce stosowane są postanowienia umowy dodatkowej

i jakie mają znaczenie dla osoby objętej ubezpieczeniem.

Rozdział I. Postanowienia ogólne

Artykuł 1. Wstęp

1. Niniejsze OWU mają zastosowanie do umowy dodatkowej Ubezpieczenie na wypadek trwałego inwalidztwa Ubezpieczonego wskutek NW zawartej pomiędzy NNLife Towarzystwem Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie a Ubezpieczającym i stanowią integralną część umowy dodatkowej.

2. Umowa dodatkowa wraz z Tabelą norm oceny procentowej trwałego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku jest częścią umowy ubezpieczenia (dalej Umowy). Umowa dodatkowa jest zawierana na wniosek Ubezpieczającego i obejmuje ochroną Ubezpieczonego wskazanego w Szczegółowej Umowie Ubezpieczenia, który w dacie wejścia w życie umowy dodatkowej ukończył 30. rok życia, a nie ukończył 61. roku życia. Składkę należną z tytułu umowy dodatkowej określa Szczegółowa Umowa Ubezpieczenia.

Artykuł 2. Definicje

Definicje określeń użytych w niniejszych OWU:

1. nieszczęśliwy wypadek (NW) – niezależne od woli Ubezpieczonego, gwałtowne i nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, niezwiązane z jakimkolwiek istniejącym stanem chorobowym,

WAŻNE: Prosimy o zwrócenie uwagi, iż zdarzenia takie jak zawał serca, udar lub wylew nie są wywołane przyczyną zewnętrzną, a zatem nie są nieszczęśliwym wypadkiem w rozumieniu umowy dodatkowej.

2. pasażerskie licencjonowane linie lotnicze – przedsiębiorstwo transportu lotniczego posiadające wszelkie zezwolenia uprawniające zarówno do regularnego, jak i na podstawie umowy czarteru, odpłatnego przewozu osób,

3. suma ubezpieczenia – kwota wskazana w Szczegółowej Umowie Ubezpieczenia dla każdego ze świadczeń przewidzianych umową dodatkową, która określa odpowiednio wysokość wypłaty jednorazowej lub wysokość miesięcznego świadczenia z tytułu trwałego inwalidztwa wskutek NW, zgodnie z warunkami umowy dodatkowej,

4. trwałe inwalidztwo wskutek NW – nie mniejsze niż 50% uszkodzenie ciała Ubezpieczonego spowodowane fizycznymi obrażeniami ciała powstałymi w wyniku tego samego NW, polegające na fizycznej, nieodwracalnej utracie funkcji narządu lub kończyny zgodnie z warunkami niniejszej umowy dodatkowej, określone w Tabeli norm oceny procentowej trwałego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku. Obrażenia, o których mowa powyżej, muszą pozostawać bezpośrednią i wyłączną przyczyną trwałego inwalidztwa Ubezpieczonego, muszą być stwierdzone w ciągu 180 dni od daty NW oraz trwać przez 6 kolejnych miesięcy, licząc od dnia NW i w świetle aktualnej wiedzy medycznej nie rokują dalszej poprawy po zakończeniu okresu leczenia i rehabilitacji,

5. zawody z użyciem pojazdów kołowych – rywalizacja o charakterze indywidualnym lub zespołowym, ukierunkowana na uzyskanie przez osoby uczestniczące optymalnych rezultatów z użyciem samochodu osobowego, samochodu ciężarowego, roweru, motoroweru, motocykla lub quada.

Rozdział II. Ochrona ubezpieczeniowa i jej zakres

Artykuł 3. Przedmiot ubezpieczenia

Przedmiotem niniejszego ubezpieczenia jest ochrona zdrowia Ubezpieczonego.

WAŻNE: Ochrona ubezpieczeniowa trwa przez 24 godziny na dobę na całym świecie.

Artykuł 4. Zakres ochrony

1. Zakres ochrony umowy dodatkowej obejmuje trwałe inwalidztwo Ubezpieczonego wskutek NW.

2. Miesięczne świadczenie

2.1. W przypadku trwałego inwalidztwa wskutek NW Towarzystwo wypłacać będzie Ubezpieczonemu przez okres 15 lat miesięczne świadczenie z tytułu trwałego inwalidztwa wskutek NW.

2.2. Wysokość miesięcznego świadczenia z tytułu trwałego inwalidztwa wskutek NW wskazana jest w Szczegółowej Umowie Ubezpieczenia jako suma ubezpieczenia z tego tytułu i równa jest wysokości raty dożywotniego świadczenia emerytalnego określonego umową podstawową na dzień zawarcia umowy dodatkowej.

2.3. Wypłata miesięcznego świadczenia rozpocznie się po okresie leczenia, zalecanej rehabilitacji, niezbędnych do określenia stopnia inwalidztwa oraz potwierdzeniu trwałego charakteru inwalidztwa i będzie obejmowała okres 15 lat, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zdarzył się nieszczęśliwy wypadek będący przyczyną trwałego inwalidztwa wskutek NW. Pierwsza wypłata zostanie powiększona o miesięczne świadczenie należne od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zdarzył się nieszczęśliwy wypadek będący przyczyną trwałego inwalidztwa wskutek NW, z uwzględnieniem postanowień punktów 2.4 i 2.5 poniżej.

2.4. Miesięczne świadczenie, na pisemny wniosek Ubezpieczonego, może być zamienione na jednorazową wypłatę równą sumie należnych i niewypłaconych świadczeń miesięcznych.

2.5. W przypadku śmierci Ubezpieczonego otrzymującego miesięczne świadczenie pozostała do wypłaty suma miesięcznych świadczeń z tytułu umowy dodatkowej zostanie wypłacona spadkobiercom Ubezpieczonego. Świadczenie należne spadkobiercom zostanie wypłacone przez Towarzystwo jednorazowo.

3. Jednorazowe świadczenie

3.1. Dodatkowo, oprócz świadczenia opisanego w punkcie 2 powyżej, w przypadku trwałego inwalidztwa wskutek NW Towarzystwo wypłaci Ubezpieczonemu świadczenie jednorazowe w wysokości sumy ubezpieczenia z tego tytułu.

3.2. Wysokość sumy ubezpieczenia jednorazowego świadczenia z tytułu trwałego inwalidztwa wskutek NW wskazana jest w Szczegółowej Umowie Ubezpieczenia i stanowi 100-krotność raty dożywotniego świadczenia emerytalnego określonego umową podstawową na dzień zawarcia umowy dodatkowej.

4. Ocena stopnia inwalidztwa zostanie dokonana w oparciu o Tabelę norm oceny procentowej trwałego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku, a świadczenie będzie należne, jeżeli trwałe inwalidztwo ustalone w oparciu o tę Tabelę nie jest mniejsze niż 50%.

5. Jeżeli w wyniku tego samego nieszczęśliwego wypadku doszło do zaistnienia obrażeń w obrębie kilku narządów lub kończyn, Towarzystwo obliczy wielkość procentowego uszkodzenia ciała, sumując procenty inwalidztwa odpowiadające poszczególnym narządom lub kończynom zgodnie z Tabelą norm oceny procentowej trwałego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku.

6. W przypadku anatomicznego uszkodzenia bądź dysfunkcji narządu lub kończyny powstałych u Ubezpieczonego przed datą zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego świadczenie zostanie zmniejszone proporcjonalnie do stopnia inwalidztwa istniejącego uprzednio.

7. Tabela norm oceny procentowej trwałego i częściowego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku jest załącznikiem do umowy dodatkowej, jest też dostępna w biurze głównym Towarzystwa, jego upoważnionych przedstawicielstwach, a także na stronie internetowej Towarzystwa.

8. Wypłata świadczeń zostanie dokonana Ubezpieczonemu pod warunkiem, że:

a) nieszczęśliwy wypadek Ubezpieczonego nastąpił w czasie obowiązywania umowy dodatkowej oraz

b) nieszczęśliwy wypadek Ubezpieczonego nastąpił przed rocznicą Umowy następującą bezpośrednio po 70. urodzinach Ubezpieczonego, oraz

c) wszystkie składki należne z tytułu Umowy zostały w całości opłacone, z zastrzeżeniem artykułu 10 punkt 3 a).

9. Wysokość świadczeń jest obliczana w oparciu o sumę ubezpieczenia obowiązującą w dniu nieszczęśliwego wypadku.

10. Wypłata świadczeń nastąpi z zastrzeżeniem postanowień zawartych w rozdziale Wyłączenia odpowiedzialności Towarzystwa.

11. Jeżeli świadczenie z tytułu umowy dodatkowej będzie wypłacane osobie będącej Ubezpieczającym, Towarzystwo pomniejszy wypłacaną kwotę o wymagalne wierzytelności wynikające z OWU.

Rozdział III. Początek odpowiedzialności Towarzystwa

Artykuł 5. Początek odpowiedzialności Towarzystwa

Odpowiedzialność Towarzystwa rozpoczyna się w dacie wejścia w życie umowy dodatkowej wskazanej w Szczegółowej Umowie Ubezpieczenia, pod warunkiem zawarcia umowy dodatkowej oraz opłacenia składki.

WYJAŚNIENIE: Ochrona rozpoczyna się w dniu wskazanym w polisie, pod warunkiem wpływu składki za umowę dodatkową na rachunek bankowy Towarzystwa i odebrania polisy przez Ubezpieczającego.

Rozdział IV. Wypłata świadczenia

Artykuł 6. Zgłoszenie roszczenia i wypłata świadczeń z tytułu zdarzenia ubezpieczeniowego

1. W celu ustalenia prawa osoby zgłaszającej roszczenie do świadczenia niezbędne jest przedłożenie Towarzystwu dokumentów określonych poniżej:

− wypełnionego wniosku o wypłatę świadczenia z ubezpieczenia indywidualnego – na formularzu Towarzystwa lub w formie pisemnego wniosku zawierającego dane wskazane na formularzu Towarzystwa,

− kopii dokumentacji medycznej z leczenia, w tym z pierwszego zgłoszenia się do lekarza po zdarzeniu, opisów oraz wyników badań obrazowych (RTG, USG, MR, CT itp.), oraz informującej o zakończeniu leczenia i rehabilitacji,

− kopii zwolnień lekarskich oraz orzeczeń o zakresie i okresie niezdolności do pracy lub niepełnosprawności,

− kopii dokumentacji dotyczącej okoliczności i przebiegu zdarzenia, sporządzonej przez organy policji, prokuratury lub kopii wyroku sądu, a w razie ich braku wskazanie adresów i numerów spraw jednostek policji, prokuratury lub sądu, które prowadziły lub prowadzą postępowanie w sprawie,

− kopii protokołu powypadkowego sporządzonego przez pracodawcę – w przypadku wypadku w pracy,

− kopii innych dokumentów potwierdzających okoliczności wypadku,

− kopii dokumentu tożsamości Ubezpieczonego.

Jeśli do podjęcia decyzji potrzebne będą dodatkowe dokumenty, Towarzystwo poinformuje o tym niezwłocznie osobę zgłaszającą roszczenie. Towarzystwo zastrzega sobie prawo do żądania oryginalnych dokumentów lub poświadczonych za zgodność z oryginałem kopii dokumentów. Poświadczania dokumentów za zgodność z oryginałem mogą dokonać: notariusz, osoby upoważnione w biurze głównym Towarzystwa lub jego uprawnionym przedstawicielstwie lub organ wydający dokument.

WYJAŚNIENIE: Zdarzenie ubezpieczeniowe można zgłosić do Towarzystwa w wybrany sposób:

• przez portal e-roszczenie: xxx.xxxxxxxxxxx.xx.xx,

• telefonicznie: x00 00 000 00 00 (koszt połączenia zgodnie z taryfą operatora),

• na piśmie na adres: NNLife TUnŻiR S.A., Departament Roszczeń, ul. Xxxxxxxxxxx 00, 00-000 Xxxxxxxx,

• osobiście: w jednym z biur sprzedaży Towarzystwa (adresy biur znajdują się na stronie internetowej Towarzystwa xxx.xxxxxx.xx/xxxxx).

2. Jeśli zdarzenie ubezpieczeniowe miało miejsce poza granicami Polski, osoba zgłaszająca roszczenie jest zobowiązana do przedstawienia kopii dokumentacji medycznej dotyczącej zdarzenia ubezpieczeniowego oraz jego okoliczności przetłumaczonej przez tłumacza przysięgłego na język polski.

WAŻNE: W celu rozpatrzenia roszczenia wymagane jest doręczenie Towarzystwu dokumentacji roszczeniowej przetłumaczonej na język polski przez tłumacza przysięgłego.

3. Towarzystwo, po otrzymaniu powiadomienia o zdarzeniu ubezpieczeniowym, w terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia prześle osobie zgłaszającej roszczenie odpowiednie, wyżej wymienione formularze, o ile są wymagane. Przesłanie do Towarzystwa wypełnionych formularzy i dokumentów pozwoli na uzyskanie informacji niezbędnych do ustalenia prawa Ubezpieczonego do świadczenia z tytułu umowy dodatkowej oraz odpowiedzialności Towarzystwa.

WAŻNE: Prosimy o możliwie szybkie powiadomienie Towarzystwa o zaistniałym wypadku.

4. W przypadkach uzasadnionych Towarzystwo zastrzega sobie prawo do weryfikacji dokumentacji przedłożonej przez osobę zgłaszającą roszczenie oraz zasięgania dodatkowych opinii specjalistów.

WYJAŚNIENIE: Towarzystwo może zwrócić się z prośbą do placówek medycznych i organów administracji publicznej o dodatkowe informacje, o czym każdorazowo poinformuje osobę uprawnioną do świadczenia.

5. Jeżeli Ubezpieczony nie przedstawił wymaganych dokumentów niezbędnych do ustalenia zasadności i wysokości świadczenia, Towarzystwo może odmówić wypłaty świadczenia.

6. Towarzystwo może uzależnić przyznanie świadczenia wynikającego z umowy dodatkowej od przedstawienia dowodu, że inwalidztwo nastąpiło wskutek nieszczęśliwego wypadku.

7. Towarzystwo zobowiązuje się spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania powiadomienia o zdarzeniu ubezpieczeniowym.

8. Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności Towarzystwa albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni, licząc od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia Towarzystwo powinno spełnić w terminie wskazanym w punkcie 7 niniejszego artykułu.

Artykuł 7. Badanie lekarskie

Towarzystwo zastrzega sobie prawo do przeprowadzenia badań Ubezpieczonego przez lekarza powołanego przez Towarzystwo w celu ustalenia zasadności i wysokości świadczenia odpowiadającego warunkom umowy dodatkowej. Ubezpieczony jest zobowiązany na koszt Towarzystwa poddać się w trakcie postępowania roszczeniowego badaniom lekarskim z częstotliwością uzasadnioną względami medycznymi i treścią umowy dodatkowej. Jeżeli Ubezpieczony odmówi poddania się badaniom niezbędnym do ustalenia zasadności i wysokości świadczenia, Towarzystwo może odmówić wypłaty świadczenia. Wszelkie świadczenia należne z tytułu umowy dodatkowej zostaną wypłacone na podstawie ostatecznego wyniku tych badań.

WYJAŚNIENIE: Towarzystwo kieruje Ubezpieczonego na bezpłatne badania medyczne w sytuacjach, gdy przedłożona przez Klienta dokumentacja roszczeniowa jest niewystarczająca do ustalenia zasadności i wysokości świadczenia. Badania te są wykonywane we współpracującej z Towarzystwem placówce medycznej najbliższej miejsca zamieszkania Ubezpieczonego.

Rozdział V. Wyłączenia odpowiedzialności Towarzystwa

WAŻNE: Prosimy o zwrócenie szczególnej uwagi na przypadki, w których Towarzystwo może odmówić wypłaty świadczenia.

Artykuł 8. Wyłączenia odpowiedzialności Towarzystwa

Wypłata świadczenia z tytułu trwałego inwalidztwa wskutek NW nie zostanie dokonana, jeżeli obrażenia fizyczne Ubezpieczonego powstały w wyniku:

a) choroby, niepełnosprawności fizycznej, zaburzeń psychicznych lub zaburzeń zachowania oraz medycznych lub chirurgicznych skutków ich leczenia, lumbago, rwy kulszowej, zwyrodnienia kręgosłupa, dyskopatii, kręgozmyku, przepukliny krążka miażdżystego, przepukliny, zatrucia ptomainami lub infekcji bakteryjnej (z wyjątkiem infekcji ropnej powstałej w wyniku przypadkowego skaleczenia lub zranienia),

b) wypadku wynikłego z faktu pozostawania przez Ubezpieczonego w stanie po spożyciu alkoholu, leków, z wyjątkiem zażywanych zgodnie z zaleceniem lekarza, narkotyków lub innych substancji toksycznych,

c) samookaleczenia lub okaleczenia na prośbę Ubezpieczonego, niezależnie od stanu poczytalności,

d) zdarzenia związanego z masowym skażeniem chemicznym, biologicznym lub radioaktywnym spowodowanym działaniem broni lub urządzenia wykorzystującego energię rozszczepienia jądrowego lub promieniotwórczość,

e) działań wojennych, czynnego udziału w aktach terroru lub masowych rozruchach społecznych,

f) obrażeń odniesionych na skutek usiłowania popełnienia lub popełnienia przestępstwa, umyślnego udziału w innym czynie zabronionym lub stawiania oporu podczas aresztowania lub zatrzymania,

g) pełnienia służby policyjnej lub wojskowej, bądź w jednostce pomocniczej lub cywilnej działającej w strukturach armii, albo w wyniku wykonywania pracy strażaka, strażnika gminnego (miejskiego), funkcjonariusza Straży Granicznej lub pełnienia służby w Ochotniczej Straży Pożarnej,

h) wykonywania jednej z wymienionych czynności: sporty motorowe i motorowodne, rajdy samochodowe, rajdy motocyklowe, jazda motocyklem poza drogami w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym,

i) uczestnictwa w zawodach z użyciem pojazdów kołowych, zawodach z użyciem łodzi lub nart wodnych lub zawodach konnych,

j) podróży jakimkolwiek statkiem powietrznym w charakterze pasażera lub innym, z wyjątkiem lotu w charakterze pasażera samolotem pasażerskich licencjonowanych linii lotniczych.

Rozdział VI. Kontynuacja i wygaśnięcie umowy dodatkowej

Artykuł 9. Kontynuacja umowy dodatkowej

1. Umowa dodatkowa jest zawierana na okres 5 lat i zostaje automatycznie przedłużona na kolejne 5-letnie okresy.

2. Umowa dodatkowa może być kontynuowana przez kolejne okresy z zastrzeżeniem, iż wysokość składki za umowę dodatkową i inne warunki umowy dodatkowej mogą ulec zmianie w stosunku do okresu poprzedzającego.

3. W przypadku zmiany warunków, na jakich umowa dodatkowa może być kontynuowana, Towarzystwo powiadomi o tym Ubezpieczającego nie później niż 45 dni przed datą zakończenia 5-letniego okresu, na jaki została zawarta umowa dodatkowa.

4. Opłacenie przez Ubezpieczającego składki za umowę dodatkową do końca okresu prolongaty określonego w warunkach umowy podstawowej, następującego po 5-letnim okresie, w wysokości zaoferowanej przez Towarzystwo, jest równoznaczne z zaakceptowaniem warunków, na jakich umowa dodatkowa jest kontynuowana.

5. W przypadku niezaakceptowania przez Ubezpieczającego zmienionych warunków umowy dodatkowej umowa ta nie będzie kontynuowana i wygaśnie z końcem 5-letniego okresu.

Artykuł 10. Wygaśnięcie umowy dodatkowej

1. Ubezpieczający może odstąpić od umowy dodatkowej w terminie 30 dni od daty jej zawarcia, a w przypadku, gdy Ubezpieczającym jest przedsiębiorca, w terminie 7 dni od daty jej zawarcia, na zasadach określonych w umowie podstawowej.

2. Umowa dodatkowa może być rozwiązana przez Ubezpieczającego w dowolnym momencie jej obowiązywania. Rozwiązanie następuje na podstawie pisemnego wniosku doręczonego Towarzystwu, podpisanego zgodnie z podpisem wzorcowym Ubezpieczającego, lub w innej formie zaakceptowanej przez strony. Rozwiązanie umowy dodatkowej jest skuteczne z końcem okresu, za jaki została opłacona ostatnia składka za umowę dodatkową.

WAŻNE: W celu rezygnacji z umowy dodatkowej prosimy o pisemne powiadomienie o tym fakcie Towarzystwa i opłacenie składki za Umowę pomniejszonej o składkę za tę umowę dodatkową.

3. Umowa dodatkowa wygasa, a obowiązek opłacania składek z jej tytułu ustaje w każdym z następujących przypadków:

a) którakolwiek składka z tytułu Umowy nie została opłacona do końca okresu prolongaty przewidzianego w umowie podstawowej, ale nie wcześniej niż dnia następnego po upływie 7 dni od daty otrzymania wezwania do opłacenia składki, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 9 punktu 5, lub

b) umowa podstawowa została przekształcona w bezskładkową – z dniem jej przekształcenia lub zakończył się okres opłacania składek, lub

c) umowa podstawowa wygasła lub została rozwiązana, lub

d) powstał obowiązek wypłaty świadczenia z umowy dodatkowej.

4. W przypadku określonym w punkcie 3 c) powyżej Towarzystwo zwróci część składki z tytułu umowy dodatkowej za niewykorzystany okres ochrony ubezpieczeniowej.

Rozdział VII. Postanowienia końcowe

Artykuł 11. Umowa dodatkowa jako część Umowy

Warunki umowy podstawowej odnoszą się również do umowy dodatkowej, z następującymi wyjątkami:

a) wykupu Umowy/wypłaty świadczenia (częściowego lub całkowitego) wykupu,

b) przekształcenia Umowy w ubezpieczenie bezskładkowe,

c) premii nadzwyczajnej/udziału w zysku,

d) samobójstwa,

e) zaprzestania opłacania składek.

Artykuł 12. Prawo właściwe, właściwość sądu, sprawozdania

1. Prawem właściwym dla Umowy jest prawo obowiązujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Wszelkie spory mogące wyniknąć z Umowy lub z nią związane pomiędzy Towarzystwem a Ubezpieczającym, Ubezpieczonym, Uposażonym lub uprawnionym z Umowy będą rozstrzygane albo przez sąd właściwy według przepisów o właściwości ogólnej, albo przez sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby Ubezpieczającego, Ubezpieczonego, Uposażonego lub uprawnionego z Umowy.

3. Działalność Towarzystwa podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego.

4. Roczne sprawozdania o wypłacalności i kondycji finansowej Towarzystwa publikowane są na stronie internetowej Towarzystwa po zakończeniu roku sprawozdawczego.

WYJAŚNIENIE: Towarzystwo publikuje sprawozdania na stronie internetowej od 2017 roku.

5. W relacjach z Towarzystwem zastosowanie ma język polski.

Warszawa, 2 sierpnia 2022

Xxxxxxx Xxxxx Członek Zarządu Towarzystwa

Xxxxx Xxx-Xxxxx Członek Zarządu Towarzystwa

Załącznik do umowy dodatkowej

Ubezpieczenie na wypadek trwałego inwalidztwa Ubezpieczonego wskutek NW

Tabela norm oceny procentowej trwałego inwalidztwa wskutek nieszczęśliwego wypadku

A. Uszkodzenia głowy % inwalidztwa

1. Uszkodzenia skóry, powłok czaszki (bez uszkodzeń kostnych), wymagające zaopatrzenia chirurgicznego (szwy itp.):

a) blizny skóry w zależności od łącznego rozmiaru:

i) powyżej 5 cm do 8 cm

ii) powyżej 8 cm do 10 cm

iii) powyżej 10 cm

iv) blizny pooparzeniowe w stopniu IIB i III lub inne blizny nielinijne na powierzchni większej niż 2 cm2

b) oskalpowanie – w zależności od powierzchni ubytku skóry owłosionej – za każde 2 cm2 ubytku skóry owłosionej 1%

Uwaga: W przypadku skutecznej replantacji skalpu lub uzupełnienia ubytku skóry owłosionej przeszczepem skóry oraz odtworzenia własnego owłosienia należy oceniać wg pkt 1 a).

2. Ubytek w kościach czaszki (pourazowa strata tkanki kostnej na całej jej grubości):

i) na powierzchni większej od 1 cm2 do 10 cm2

ii) na powierzchni większej od 11 cm2 do 50 cm2

iii) na powierzchni większej od 50 cm2

1-5

1-3

4-5

1-5

1-15

1-9

10-19

20-30

Uwaga: Jeżeli powstały ubytek kości został uzupełniony operacją plastyczną z dobrym efektem, wielkość trwałego inwalidztwa, ocenioną wg powyższej zasady, należy zmniejszyć o połowę.

Jeżeli przy ubytkach kości czaszki (pkt 2) występują jednocześnie uszkodzenia powłok czaszki (pkt 1), należy osobno oceniać stopień inwalidztwa za uszkodzenia lub ubytki kości wg pkt 2 i osobno za uszkodzenia powłok czaszki wg pkt 1.

3. Porażenia i niedowłady pochodzenia ośrodkowego (uwzględniając skalę Xxxxxx’a i/lub skalę Ashworth’a):

a) porażenie połowicze, porażenie lub niedowład bardzo dużego stopnia kończyn dolnych uniemożliwiające samodzielne stanie i chodzenie (0-1°

według skali Xxxxxx’a lub 5° według skali Ashworth’a)

b) dużego stopnia niedowład połowiczy lub obu kończyn dolnych znacznie utrudniający sprawność kończyn

100

(2° według skali Xxxxxx’a lub 4° według skali Ashworth’a)	80
c) średniego stopnia niedowład połowiczy lub niedowład obu kończyn dolnych (3° według skali Xxxxxx’a lub 3° według skali Ashworth’a)	50
d) średniego stopnia niedowład połowiczy lub niedowład obu kończyn dolnych (4° według skali Xxxxxx’a lub 2° według skali Ashworth’a)	25
e) niedowład kończyny górnej bez niedowładu kończyny dolnej (prawa/lewa):
X. Xxxxxx 0°-1°, Ashworth 5°	60 / 50
II. Xxxxxx 2°, Ashworth 4°	45 / 40
III. Xxxxxx 3°, Ashworth 3°	30 / 25
IV. Xxxxxx 4°, Ashworth 2°	15 / 13

f) niedowład kończyny dolnej bez niedowładu kończyny górnej:

X. Xxxxxx 0°-1°, Ashworth 5°

II. Xxxxxx 2°, Ashworth 4°

III. Xxxxxx 3°, Ashworth 3°

IV. Xxxxxx 4°, Ashworth 2°

Uwaga: W przypadku współistnienia zaburzeń mowy pochodzenia ośrodkowego należy oceniać dodatkowo wg pkt 8, uwzględniając, że całkowite inwalidztwo z tytułu uszkodzenia mózgu nie może przekroczyć 100%.

W przypadku różnicy w nasileniu niedowładu pomiędzy kończynami dolnymi należy oceniać wg pkt 3 e) i 3 f) oddzielnie dla każdej kończyny. Przyjęte wielkości procentowe po stronie prawej obowiązują dla strony dominującej.

4. Zespoły pozapiramidowe:

a) utrwalony zespół pozapiramidowy znacznie utrudniający sprawność ustroju i wymagający opieki drugiej osoby

b) utrwalony zespół pozapiramidowy znacznie utrudniający sprawność ustroju, uniemożliwiający jakąkolwiek pracę

c) średniego stopnia zespół pozapiramidowy utrudniający sprawność ustroju i samoobsługę, wymagający stałego leczenia

d) zaznaczony zespół pozapiramidowy wymagający stałego leczenia

100

Uwaga: Rozpoznanie zespołu pozapiramidowego, udokumentowane szpitalnie, powinno być potwierdzone występowaniem trwałego deficytu w badaniu neurologicznym oraz zmianami w obrazie TK (CT) lub RM (NMR), a także orzeczeniem o niezdolności do jakiejkolwiek pracy lub samodzielnej egzystencji.

5. Zaburzenia równowagi pochodzenia móżdżkowego:

a) uniemożliwiające chodzenie i samodzielną egzystencję

b) utrudniające w dużym stopniu chodzenie, uniemożliwiające jakąkolwiek pracę

c) utrudniające w umiarkowanym stopniu chodzenie

d) dyskretnie wpływające na sposób chodu i niewielkie upośledzenie zborności i precyzji ruchów

Uwaga: Rozpoznanie zespołu móżdżkowego, udokumentowane ambulatoryjnie i szpitalnie, powinno być potwierdzone występowaniem trwałego deficytu w badaniu neurologicznym oraz orzeczeniem o niezdolności do jakiejkolwiek pracy (dotyczy pkt b) lub samodzielnej egzystencji

(dotyczy pkt a), oraz zmianami w obrazie TK (CT) lub RM (NMR).

6. Padaczka jednoznacznie rozpoznana jako pourazowa, leczona farmakologicznie, jako izolowane następstwo uszkodzenia mózgu – ocena po minimum 12 miesiącach udokumentowanego ciągłego leczenia:

a) padaczka z zaburzeniami psychicznymi, charakteropatią, otępieniem, uniemożliwiająca samodzielną egzystencję

b) padaczka z zaburzeniami psychicznymi, zmianami otępiennymi, uniemożliwiająca wykonywanie jakiejkolwiek pracy

c) padaczka z bardzo częstymi napadami uogólnionymi – 2 napady w tygodniu i więcej

d) padaczka z napadami uogólnionymi – powyżej 2 na miesiąc

e) padaczka z napadami uogólnionymi – 2 i mniej na miesiąc

f) padaczka z napadami o różnej morfologii – bez utrat przytomności

Uwaga: Podstawą rozpoznania padaczki są: obserwacja napadu przez lekarza, powtarzające się napady, typowe zmiany w zapisie EEG, dokumentacja ambulatoryjna i szpitalna potwierdzająca rozpoznanie. Podejrzenie padaczki nie jest wystarczające do uznania inwalidztwa. Wskazane jest wykonanie badań CT i NMR dla wykluczenia przyczyn nieurazowych.

7. Zaburzenia neurologiczne i psychiczne spowodowane organicznym uszkodzeniem mózgu (encefalopatie) w zależności od stopnia zaburzeń neurologicznych i psychicznych – ocena po minimum 12 miesiącach udokumentowanego ciągłego leczenia:

a) ciężkie zaburzenia psychiczne i neurologiczne skutkujące trwałą niezdolnością do samodzielnej egzystencji

b) encefalopatia ze znacznymi zmianami psychicznymi, charakterologicznymi i/lub dużym deficytem neurologicznym trwale uniemożliwiająca jakąkolwiek pracę

Uwaga: Rozpoznanie encefalopatii, udokumentowane szpitalnie, powinno być potwierdzone występowaniem trwałego deficytu w badaniu neurologicznym

100

i psychiatrycznym oraz orzeczeniem o niezdolności do jakiejkolwiek pracy (dotyczy pkt b) lub samodzielnej egzystencji (dotyczy pkt a), oraz zmianami w obrazie EEG, TK (CT) lub RM (NMR).

8. Zaburzenia mowy – ocena po minimum 6 miesiącach udokumentowanego ciągłego leczenia:

a) afazja całkowita (sensoryczna lub sensoryczno-motoryczna) z agrafią i aleksją

b) afazja całkowita motoryczna

c) afazja w znacznym stopniu utrudniająca porozumiewanie się

d) umiarkowana afazja, w niewielkim stopniu utrudniająca porozumiewanie się

e) afazja nieznacznego stopnia, dyskretne zaburzenia

9. Zespoły podwzgórzowe o potwierdzonej etiologii pourazowej (cukrzyca, moczówka prosta, nadczynność tarczycy i inne trwałe zaburzenia wewnątrzwydzielnicze pochodzenia ośrodkowego) – ocena po minimum 12 miesiącach udokumentowanego ciągłego leczenia:

a) znacznie upośledzające czynności ustroju

b) nieznacznie upośledzające czynności ustroju

10. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów ruchowych gałki ocznej (nerwy: okoruchowy, bloczkowy, odwodzący) – ocena po minimum 6 miesiącach udokumentowanego ciągłego leczenia:

a) zaburzenia akomodacji lub inne zaburzenia czynności mięśni wewnętrznych oka

b) z objawami dwojenia obrazu bez opadania powieki

c) z objawami dwojenia obrazu i opadania powieki

d) z objawami dwojenia obrazu, opadania powieki i zaburzeniami akomodacji

11. Uszkodzenia częściowe lub całkowite nerwu trójdzielnego – w zależności od stopnia uszkodzenia – ocena po minimum 6 miesiącach udokumentowanego ciągłego leczenia:

a) gałąź V1 – nerw oczny

b) gałąź V2 – nerw szczękowy

c) gałąź V3 – nerw żuchwowy

12. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu twarzowego w zależności od stopnia uszkodzenia – ocena po minimum 6 miesiącach udokumentowanego ciągłego leczenia:

a) obwodowe całkowite z niedomykaniem powieki

b) obwodowe częściowe w zależności od nasilenia dolegliwości

c) izolowane uszkodzenie centralne

d) uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z jednostronnym pęknięciem kości skalistej – ocena wg pkt a), b) lub c) powiększona o

e) uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z obustronnym uszkodzeniem kości skalistej – ocena wg pkt a), b) lub c) powiększona o

13. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów językowo-gardłowego i błędnego – w zależności od stopnia zaburzeń mowy, połykania, krążenia i funkcji przewodu pokarmowego:

a) niewielkiego stopnia

b) średniego stopnia

c) dużego stopnia

14. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu dodatkowego – w zależności od stopnia uszkodzenia:

a) po stronie prawej (dominującej):

i) częściowe

ii) całkowite

b) po stronie lewej:

i) częściowe

ii) całkowite

15. Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu podjęzykowego – w zależności od stopnia uszkodzenia:

a) częściowe

b) całkowite

100

30-60

15-29

1-10

5-10

11-19

20-30

1-5

3-19

2-10

3-10

11-25

26-40

B. Uszkodzenia twarzy % inwalidztwa

16. Uszkodzenie powłok twarzy (blizny i ubytki):

a) blizny skóry widoczne, szpecące, w zależności od łącznego rozmiaru:

i) powyżej 3 cm do 5 cm

ii) powyżej 5 cm do 9 cm

iii) powyżej 9 cm do 13 cm

iv) powyżej 13 cm do 17 cm

v) powyżej 17 cm

vi) blizny pooparzeniowe w stopniu IIB i III lub inne blizny nielinijne na powierzchni większej niż 1 cm2

b) oszpecenie z miernymi zaburzeniami funkcji, nieujętymi w innych punktach niniejszej tabeli, w zależności od rozmiarów blizn (ocena wg pkt 16 a) oraz stopnia zaburzeń funkcji – dodatkowo

c) oszpecenie połączone z umiarkowanymi zaburzeniami funkcji, nieujętymi w innych punktach niniejszej tabeli, w zależności od rozmiarów blizn (ocena wg pkt 16 a) oraz stopnia zaburzeń funkcji – dodatkowo

d) oszpecenie połączone ze znacznymi zaburzeniami funkcji, nieujętymi w innych punktach niniejszej tabeli, w zależności od rozmiarów blizn (ocena wg pkt 16 a) oraz stopnia zaburzeń funkcji – dodatkowo

17. Uszkodzenia nosa (w tym złamania kości nosa, przegrody nosa, uszkodzenia części chrzęstnej, ubytki części miękkich):

a) widoczne, szpecące zniekształcenie nosa, utrzymujące się po korekcji, bez zaburzeń drożności nosa i oddychania – w zależności od rozległości uszkodzenia

b) uszkodzenie struktury chrzęstno-kostnej nosa z zaburzeniami drożności nosa i oddychania utrzymujące się po korekcji – w zależności od rozległości uszkodzenia i stopnia zaburzeń oddychania

c) utrata nosa w całości (łącznie z kością nosową)

Uwaga: Jeżeli zniekształceniu nosa towarzyszą blizny nosa, należy oceniać dodatkowo wg pkt 16.

18. Utrata zębów – co najmniej 1/2 korony:

a) utrata stałych siekaczy i kłów – za każdy ząb

b) utrata pozostałych zębów stałych – za każdy ząb – począwszy od dwóch

19. Złamania kości oczodołu, kości szczękowych, kości jarzmowej, w zależności od zrostu w przemieszczeniu, utrwalonych zniekształceń, asymetrii zgryzu, upośledzenia żucia, zaburzeń czucia:

a) niewielkiego stopnia

b) średniego stopnia

c) znacznego stopnia

Uwaga: W przypadku urazu oczodołu z dwojeniem obrazu bez zaburzeń ostrości wzroku należy oceniać dodatkowo wg pkt 10. W przypadku zaburzeń ostrości wzroku należy oceniać dodatkowo według Tabeli ostrości wzroku, pkt 24.

W przypadku pojawienia się dużych deficytów neurologicznych dotyczących unerwienia twarzy orzekać dodatkowo z punktu właściwego dla danego nerwu. Jeżeli uszkodzeniom kości twarzoczaszki towarzyszy oszpecenie, oceniać jedynie wg pkt 16.

1-15

1-2

3-6

7-10

11-14

1-15

1-5

6-15

16-25

2-4

5-15

1-3

4-7

8-10

W przypadku złamania żuchwy z innymi kośćmi twarzoczaszki następstwa uszkodzeń żuchwy oceniać oddzielnie od złamania pozostałych kości twarzoczaszki – dodatkowo wg pkt 20.

20. Złamania żuchwy wygojone z przemieszczeniem odłamów:

a) bez zaburzeń czynności stawu żuchwowo-skroniowego – w zależności od stopnia zniekształcenia i rozwarcia szczęk

b) z zaburzeniami czynności stawu żuchwowo-skroniowego – w zależności od stopnia zaburzeń żucia i rozwarcia szczęk

1-5

6-10

21. Utrata szczęki lub żuchwy łącznie z oszpeceniem i utratą zębów – w zależności od wielkości ubytków, oszpecenia i powikłań:

a) częściowa

b) całkowita

22. Ubytek podniebienia:

a) powyżej 2 cm2, bez zaburzeń mowy i połykania

b) powyżej 2 cm2, z niewielkimi zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń

c) powyżej 2 cm2, z dużymi zaburzeniami mowy i połykania – w zależności od stopnia zaburzeń

23. Urazy języka, w zależności od blizn, zniekształceń, wielkości ubytków, zaburzeń mowy, trudności połykania:

a) ubytki i zniekształcenia nieznacznie upośledzające odżywianie i mowę

b) ubytki i zniekształcenia znacznie upośledzające odżywianie i mowę

c) całkowita utrata języka

1-5

6-15

C. Uszkodzenia narządu wzroku % inwalidztwa

24. Utrata lub upośledzenie wzroku:

a) utrata wzroku jednego oka z jednoczesnym wyłuszczeniem, utratą gałki ocznej 40

Tabela ostrości wzroku

b) przy obniżeniu ostrości wzroku lub utracie wzroku jednego lub obu oczu, trwałe inwalidztwo określa się według następującej tabeli (odejmując inwalidztwo istniejące przed urazem):

Ostrość wzroku oka prawego

		1,0	0,9	0,8	0,7	0,6	0,5	0,4	0,3	0,2	0,1	0
	1,0	0	2,5	5	7,5	10	12,5	15	20	25	30	35
	0,9	2,5	5	7,5	10	12,5	15	20	25	30	35	40
ego	0,8	5	7,5	10	12,5	15	20	25	30	35	40	45
lew	0,7	7,5	10	12,5	15	20	25	30	35	40	45	50
oka	0,6	10	12,5	15	20	25	30	35	40	45	50	55
oku	0,5	12,5	15	20	25	30	35	40	45	50	55	60
wzr	0,4	15	20	25	30	35	40	45	50	55	60	65
ość	0,3	20	25	30	35	40	45	50	55	60	65	70
Ostr	0,2	25	30	35	40	45	50	55	60	65	70	80
	0,1	30	35	40	45	50	55	60	65	70	80	90
	0	35	40	45	50	55	60	65	70	80	90	100

Uwaga: Ostrość wzroku zawsze określa się po optymalnej korekcji optycznej, zarówno przy zmętnieniu rogówki lub soczewki, jak i przy współistnieniu uszkodzenia siatkówki lub nerwu wzrokowego.

25. Porażenie nastawności (akomodacji) – przy zastosowaniu szkieł korekcyjnych:

a) jednego oka 15

b) obu oczu 30

26. Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów tępych:

a) rozdarcie naczyniówki jednego oka

b) zapalenie naczyniówki i siatkówki jednego oka, powodujące zaburzenia widzenia środkowego lub obwodowego

c) urazowe uszkodzenie plamki żółtej jednego oka

d) zanik nerwu wzrokowego

27. Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów drążących:

a) blizny rogówki lub twardówki (garbiak twardówki)

b) zaćma urazowa (uszkodzenie soczewki)

c) ciało obce wewnątrzgałkowe z obniżeniem ostrości wzroku

wg Tabeli ostrości wzroku

28. Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów chemicznych i termicznych (oparzenia itp.) wg Tabeli ostrości wzroku

29. Koncentryczne zwężenie pola widzenia ocenia się wg niżej podanej tabeli (łączny % inwalidztwa):

Tabela koncentrycznego zwężenia pola widzenia

Zwężenie do	Przy nienaruszonym drugim oku (w %)	W obu oczach (w %)	Przy ślepocie drugiego oka (w %)
60°	0	0	35
50°	5	15	45
40°	10	25	55
30°	15	50	70
20°	20	80	85
10°	25	90	95
poniżej 10°	35	95	100

30. Połowiczne niedowidzenia:

a) dwuskroniowe

b) dwunosowe

c) jednoimienne

d) jednooczne ubytki pola widzenia

31. Bezsoczewkowość po operacyjnym usunięciu zaćmy urazowej:

a) w jednym oku

b) w obu oczach

32. Usunięcie zaćmy pourazowej ze wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej – ocena wg Tabeli ostrości wzroku, ale w granicach procentu inwalidztwa:

a) w jednym oku

b) w obu oczach

33. Zaburzenia drożności przewodów łzowych (łzawienie), po wyczerpaniu możliwości leczenia:

a) w jednym oku

b) w obu oczach

34. Odwarstwienie siatkówki jednego oka, jeśli występuje po urazie oka lub głowy – ocena wg Tabeli ostrości wzroku i Tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia.

Odwarstwienia siatkówki bez potwierdzonego urazu oka lub głowy, po wysiłku, dźwignięciu, pochyleniu, skoku itp. nie są uznawane za pourazowe.

15-35

30-100

35. Jaskra wtórna zdiagnozowana jako pourazowa, po potwierdzonym urazie oka lub głowy – ocena wg Tabeli ostrości wzroku oraz Tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia, z tym zastrzeżeniem, że ogólny procent trwałego inwalidztwa nie może wynosić więcej niż 35% za jedno oko i 100% za oba oczy

36. Zaćma pourazowa – ocena wg Tabeli ostrości wzroku po zakończeniu leczenia, w tym operacyjnego

37. Przewlekłe zapalenie spojówek o etiologii urazowej, w zależności od nasilenia:

a) niewielkie zmiany 2

b) duże zmiany: blizny rogówki i spojówki, zrosty powiek, z potwierdzonym leczeniem minimum 6-miesięcznym 5

Uwaga: Suma orzeczonego inwalidztwa z tytułu uszkodzeń poszczególnych struktur oka nie może przekroczyć wartości inwalidztwa przewidzianej

za całkowitą utratę wzroku w jednym oku (35%) lub w obu oczach (100%). Jeżeli uraz powiek lub tkanek oczodołu wchodzi w skład uszkodzeń innych części twarzy, oceniać wg pkt 16.

D. Uszkodzenia narządu słuchu % inwalidztwa

Tabela ostrości słuchu

38. Pourazowe upośledzenia ostrości słuchu. Ocena ostrości słuchu (procent trwałego inwalidztwa) na podstawie niżej podanej tabeli:

Ucho prawe

		0 - 25 dB	26 - 40 dB	41 - 70 dB	pow. 70 dB
e	0 - 25 dB	0	5	10	20
lew	26 - 40 dB	5	15	20	30
cho	41 - 70 dB	10	20	30	40
U	pow. 70 dB	20	30	40	50

Uwaga: Ostrość słuchu określa się badaniem audiometrycznym, po zakończeniu leczenia.

Oblicza się oddzielnie średnią dla ucha prawego i lewego, biorąc pod uwagę częstotliwości dla 500, 1000 i 2000 Hz. Jeżeli różnica pomiędzy wartościami dla 500 Hz i 2000 Hz jest większa niż 40 dB, ubytek słuchu wylicza się jako średnią z czterech progów: 500, 1000, 2000 i 4000 Hz.

Jeżeli różnica pomiędzy wartościami dla 500 Hz i 2000 Hz jest większa niż 40 dB, ale próg słyszalności dla 4000 Hz jest lepszy niż dla 2000 Hz, ubytek słuchu wylicza się jako średnią z trzech progów: 500, 1000, 4000 Hz.

39. Urazy małżowiny usznej:

a) blizna małżowiny powyżej 3 cm 1

b) zniekształcenie pourazowe małżowiny lub utrata do 1/3 jej powierzchni 4

c) zniekształcenie pourazowe małżowiny lub jej utrata powyżej 1/2 powierzchni 8

d) utrata jednej małżowiny 15

e) utrata obu małżowin 25

40. Zwężenie lub zarośnięcie zewnętrznego przewodu słuchowego – jednostronne lub obustronne z niedosłuchem wg Tabeli ostrości słuchu

41. Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego pourazowe, w tym powikłane perlakiem, próchnicą kości lub polipem ucha – ocena wg Tabeli ostrości słuchu, zwiększając stopień inwalidztwa, w zależności od stopnia powikłań:

a) jednostronne 5

b) dwustronne 10

42. Uszkodzenie ucha środkowego w następstwie złamania kości skroniowej z upośledzeniem słuchu wg Tabeli ostrości słuchu

43. Uszkodzenie ucha wewnętrznego:

a) z uszkodzeniem części słuchowej

b) z nieznacznym uszkodzeniem części statycznej – okresowe zaburzenia równowagi, z nieznacznym lub umiarkowanym utrudnieniem chodu

c) ze znacznym uszkodzeniem części statycznej – stałe zaburzenia równowagi, ze znacznym utrudnieniem chodu

d) z uszkodzeniem części słuchowej i statycznej – ocena wg Tabeli ostrości słuchu, zwiększając stopień inwalidztwa wg pkt 43 b) lub 43 c)

wg Tabeli ostrości słuchu

5-20

21-50

E. Uszkodzenia szyi, krtani, tchawicy i przełyku % inwalidztwa

44. Uszkodzenia gardła z upośledzeniem funkcji 5-10

45. Uszkodzenie lub zwężenie krtani pozwalające na obchodzenie się bez rurki tchawicznej – w zależności od stopnia zwężenia 5-30

46. Uszkodzenie krtani powodujące konieczność stałego noszenia rurki tchawicznej:

a) z zaburzeniami głosu w zależności od stopnia

b) z całkowitym bezgłosem

47. Uszkodzenia tchawicy ze zwężeniem jej światła, w zależności od stopnia jej zwężenia:

a) bez niewydolności oddechowej

b) z niewielką dusznością wysiłkową

c) ze znaczną dusznością wysiłkową

d) z dusznością spoczynkową

48. Uszkodzenia przełyku:

a) w zależności od stopnia upośledzenia stanu odżywiania, niewymagające zabiegów rekonstrukcyjnych

b) w zależności od stopnia upośledzenia stanu odżywiania, ocenione po zabiegach rekonstrukcyjnych

c) powikłania po uszkodzeniu przełyku i zabiegach rekonstrukcyjnych, zwężenia w zespoleniach, stałe przetoki itp. – ocena wg pkt 48 b), zwiększając stopień inwalidztwa, w zależności od stopnia powikłań o

49. Uszkodzenia tkanek miękkich – blizny skóry, uszkodzenia mięśni w zależności od łącznego rozmiaru blizn i ruchomości szyi:

a) blizny skórne, bez ograniczenia ruchomości szyi, w zależności od rozmiaru blizn:

i) powyżej 5 cm do 8 cm

ii) powyżej 8 cm do 11 cm

iii) powyżej 11 cm

iv) blizny nielinijne na powierzchni większej niż 2 cm2

b) blizny skóry, uszkodzenia mięśni z trwałym ograniczeniem ruchomości szyi – ocena wg pkt 78, zwiększając procent inwalidztwa w zależności od rozmiaru blizn określonego w pkt a)

Uwaga: Zakresy ruchomości kręgosłupa szyjnego: zgięcie 50°, prostowanie 60°, rotacja po 80°, pochylanie na boki po 45°. Uszkodzenie tkanek miękkich z jednoczesnym uszkodzeniem kręgosłupa szyjnego – oceniać wg pkt 78.

35-59

1-10

11-20

21-39

5-20

5-50

10-30

1-3

F. Uszkodzenia klatki piersiowej i ich następstwa % inwalidztwa

Przy ocenie wg pkt 50, 53 i 55, poza badaniem rentgenowskim, uszkodzenia tkanki płucnej i stopnie niewydolności oddechowej muszą być potwierdzone badaniem spirometrycznym i/lub badaniem gazometrycznym. W przypadku, gdy następstwa obrażeń klatki piersiowej są oceniane z kilku punktów tabeli, a niewydolność oddechowa towarzyszy tym następstwom, inwalidztwo, wynikające ze stopnia niewydolności oddechowej, ustala się wyłącznie w oparciu o jeden z tych punktów.

50. Urazy części miękkich klatki piersiowej, grzbietu – w zależności od stopnia upośledzenia oddychania oraz zniekształcenia lub ubytków mięśni 1-5

51. Uszkodzenie lub utrata sutka u kobiet:

a) częściowa utrata brodawki:

i) do 45 roku życia

ii) po 45 roku życia

b) całkowita utrata brodawki:

i) do 45 roku życia

ii) po 45 roku życia

c) częściowa utrata sutka w zależności od wielkości ubytku:

i) do 45 roku życia

ii) po 45 roku życia

d) całkowita utrata sutka:

i) do 45 roku życia

ii) po 45 roku życia

e) utrata sutka z częścią mięśnia piersiowego – oceniać według powyższych punktów, dodając, w zależności od stopnia deformacji, dysfunkcji klatki piersiowej i kończyny górnej

5-14

3-11

1-10

52. Utrata sutka u mężczyzn 2

53. Złamania żeber z ograniczeniem wydolności oddechowej:

a) z niewielkiego stopnia zmniejszeniem wydolności oddechowej

b) ze średniego stopnia zmniejszeniem wydolności oddechowej

c) ze znacznym zmniejszeniem wydolności oddechowej

Uwaga: Stopnie upośledzenia wydolności oddechowej zawarte są w uwadze po punkcie 55.

54. Złamanie mostka:

a) ze zniekształceniem

b) ze zniekształceniem i zrostem w przemieszczeniu

55. Uszkodzenie płuc i opłucnej (zrosty opłucnowe, uszkodzenie i/lub ubytki tkanki płucnej):

a) z niewielkiego stopnia zmniejszeniem wydolności oddechowej

b) ze średniego stopnia zmniejszeniem wydolności oddechowej

c) ze znacznym zmniejszeniem wydolności oddechowej

d) ciężka niewydolność oddechowa spełniająca łącznie następujące warunki: wynik FEV1 < 1 litr, konieczność stosowania przewlekłej terapii tlenem

z powodu obniżonego poziomu utlenowania krwi (hipoksemii); wynik badania gazometrycznego krwi tętniczej potwierdzający ciśnienie tlenu mniej niż 55 mm Hg (PaO2 równe lub mniej niż 55 mm Hg); występowanie duszności spoczynkowej

Stopnie upośledzenia wydolności oddechowej:

– niewielkiego stopnia zmniejszenie wydolności oddechowej – VC 70-80%, FEV1 70-80%, FEV1%VC 70-80% – w odniesieniu do wartości należnych,

– średniego stopnia zmniejszenie wydolności oddechowej – VC 50-70%, FEV1 50-70%, FEV1%VC 50-70% – w odniesieniu do wartości należnych,

– znaczne zmniejszenie wydolności oddechowej – VC poniżej 50%, FEV1 poniżej 50%, FEV1%VC poniżej 50% – w odniesieniu do wartości należnych.

56. Uszkodzenie serca lub osierdzia:

a) wymagające leczenia operacyjnego, z wydolnym układem krążenia, EF powyżej 55%, powyżej 10 MET, bez zaburzeń kurczliwości

b) I klasa NYHA, EF 50-55%, powyżej 10 MET, niewielkie zaburzenia kurczliwości

c) II klasa NYHA, EF 45-55%, 7-10 MET, umiarkowane zaburzenia kurczliwości

d) III klasa NYHA, EF 35-45%, 5-7 MET, nasilone zaburzenia kurczliwości

e) IV klasa NYHA, EF <35%, poniżej 5 MET, znaczne zaburzenia kurczliwości

Uwaga: Stopień wydolności układu krążenia musi być oceniony na podstawie badania klinicznego, badań obrazowych serca i/lub badania EKG wysiłkowego.

Przy zaliczaniu następstw do poszczególnych podpunktów muszą być spełnione co najmniej dwa z następujących kryteriów: klasyfikacja NYHA, EF, MET i zaburzeń kurczliwości.

Klasyfikacja NYHA – Klasyfikacja Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego:

Klasa I. Choroba serca bez ograniczenia fizycznej aktywności.

Podstawowa aktywność fizyczna nie powoduje zmęczenia, duszności, kołatania serca i bólów wieńcowych.

Klasa II. Choroba serca powodująca niewielkie ograniczenia aktywności fizycznej. Dobre samopoczucie w spoczynku.

Podstawowa aktywność powoduje zmęczenie, duszność, kołatanie serca, bóle wieńcowe.

Klasa III. Choroba serca powodująca ograniczenie aktywności fizycznej. Dobre samopoczucie w spoczynku.

Mniejsza niż podstawowa aktywność fizyczna powoduje zmęczenie, duszność, kołatanie serca, bóle wieńcowe.

1-8

9-13

14-25

1-8

9-13

14-25

6-15

16-25

26-55

56-90

Klasa IV. Choroba serca, która przy jakiejkolwiek aktywności fizycznej wywołuje dyskomfort. Objawy niewydolności serca lub niewydolności wieńcowej mogą występować nawet w spoczynku. Jeśli zostanie podjęta jakakolwiek aktywność fizyczna, wzrasta dyskomfort.

Definicja EF – frakcja wyrzutowa lewej komory

Frakcja wyrzutowa lewej komory – objętość krwi wyrzucana z lewej komory w czasie skurczu serca. Frakcja wyrzutowa jest wyrażana w procentach – stosunek objętości krwi wypływającej w czasie skurczu z lewej komory do całkowitej objętości lewej komory. Frakcja wyrzutowa wyraża zdolność serca do skurczu i jest wykładnikiem wydolności hemodynamicznej serca.

Definicja równoważnika metabolicznego – MET, stosowanego przy ocenie próby wysiłkowej

MET-y (MET – równoważnik metaboliczny jest jednostką spoczynkowego poboru tlenu, ok. 3,5 ml tlenu na kilogram masy ciała na minutę) uzyskuje się, dzieląc objętość tlenu (w ml/ min) przez iloczyn: masy ciała (w kg) x 3,5. Liczbę 3,5 przyjmuje się jako wartość odpowiadającą zużyciu tlenu w spoczynku i wyraża w mililitrach tlenu na kilogram masy ciała na minutę.

57. Uszkodzenia przepony – rozerwanie przepony, przepukliny przeponowe – w zależności od stopnia zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego, oddychania i krążenia utrzymujących się mimo leczenia operacyjnego – ocena wg odpowiednich pozycji w rozdziałach: F, G

G. Uszkodzenia brzucha i ich następstwa % inwalidztwa

58. Uszkodzenia powłok jamy brzusznej (przepukliny urazowe, przetoki itp.) – w zależności od umiejscowienia i rozmiarów uszkodzenia jamy brzusznej, po

wyczerpaniu możliwości leczenia 1-15

Uwaga: Za przepukliny urazowe uważa się wyłącznie przepukliny spowodowane pourazowym uszkodzeniem powłok brzusznych (np. po rozerwaniu mięśni powłok brzusznych). Przepukliny pachwinowe, pępkowe itp., które uwidoczniły się po wysiłku, dźwignięciu – nie są uznane za pourazowe.

59. Uszkodzenia żołądka, jelit, krezki jelita i sieci:

a) z niewielkiego stopnia zaburzeniami funkcji i dostatecznym stanem odżywiania

b) z zaburzeniami trawienia i niedostatecznym stanem odżywiania – w zależności od stopnia zaburzeń i stanu odżywiania

c) z zaburzeniami trawienia i niedostatecznym stanem odżywiania – odżywianie jedynie pozajelitowe

60. Stałe przetoki jelitowe, kałowe i odbyt sztuczny – w zależności od możliwości skutecznego zaopatrzenia sprzętem stomijnym i miejscowych powikłań przetoki:

a) jelita cienkiego

b) jelita grubego

61. Uszkodzenia okolicy odbytu, zwieracza odbytu – po wyczerpaniu możliwości leczenia:

a) blizny, zwężenia odbytu, niewielkie dolegliwości

b) uszkodzenia zwieracza odbytu powodujące częściowe nietrzymanie gazów i stolca

c) uszkodzenia zwieracza odbytu powodujące stałe, całkowite nietrzymanie kału i gazów

6-10

11-40

30-70

20-50

1-5

10-20

62. Utrata śledziony:

a) utrata u osób powyżej 18 roku życia

b) utrata u osób poniżej 18 roku życia

63. Uszkodzenie wątroby i przewodów żółciowych, pęcherzyka żółciowego lub trzustki – w zależności od powikłań i zaburzeń funkcji:

a) bez zaburzeń funkcjonalnych, leczone operacyjnie, pourazowa utrata pęcherzyka żółciowego

b) zaburzenia czynności wątroby w stopniu A wg Childa-Pugha, zaburzenia czynności zewnątrzwydzielniczej trzustki niewielkiego stopnia lub utrata części narządu

c) zaburzenia czynności wątroby w stopniu B wg Childa-Pugha, zaburzenia czynności zewnątrz- i wewnątrzwydzielniczej trzustki średniego stopnia lub utrata znacznej części narządu

d) zaburzenia czynności wątroby w stopniu C wg Childa-Pugha, ciężkie zaburzenia czynności zewnątrz- i wewnątrzwydzielniczej trzustki

6-15

16-40

41-60

Uwaga: Przetoki trzustkowe oceniać według: ilości wydzielanej treści, stopnia wydolności zewnątrzwydzielniczej oraz zmian wtórnych powłok jamy brzusznej wg pkt 63 b)-d). Przetoki żółciowe oceniać według ilości wydzielanej treści oraz zmian wtórnych powłok brzusznych wg pkt 63 b)-d).

Zwężenia dróg żółciowych orzekać według częstości nawrotów zapaleń dróg żółciowych oraz zmian wtórnych w wątrobie wg pkt 63 b)-d).

Klasyfikacja Childa-Pugha – w odniesieniu do wartości należnych

Liczba punktów

Parametr	1	2	3
Albumina (g/dl) w sur.	>3,5	2,8-3,5	<2,8
Bilirubina (umol/l) w sur.	<25	25-40	>40
Czas protrombinowy (sek. ponad normę)	<4	4-6	>6
Wodobrzusze	brak	niewielkie	nasilone
Nasilenie encefalopatii	brak	I-II°	III-IV°
Grupa A – 5-6 pkt, Grupa B – 7-9 pkt, Grupa C – 10-15 pkt
H. Uszkodzenia narządów moczopłciowych				% inwalidztwa

64. Uszkodzenie jednej nerki lub obu nerek powodujące upośledzenie ich funkcji – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji 5-25

65. Utrata jednej nerki przy drugiej zdrowej i prawidłowo działającej 25

66. Utrata jednej nerki przy upośledzeniu funkcjonowania drugiej nerki – w zależności od stopnia upośledzenia funkcji pozostałej nerki 30-75

67. Uszkodzenie moczowodu:

a) zwężenie moczowodu mimo leczenia, bez zaburzeń układu moczowego

b) z zaburzeniem funkcji układu moczowego

68. Uszkodzenie pęcherza – w zależności od stopnia zmniejszenia jego pojemności, zaburzeń w oddawaniu moczu, przewlekłych stanów zapalnych:

a) niewielkiego i średniego stopnia zaburzenia funkcji

b) znacznego stopnia zaburzenia funkcji

69. Przetoki górnych dróg moczowych, pęcherza moczowego i cewki moczowej, utrzymujące się po leczeniu zabiegowym:

a) upośledzające jakość życia (w zależności od możliwości i sposobu zaopatrzenia przetoki i innych zaburzeń wtórnych) w stopniu średnim

b) upośledzające jakość życia (w zależności od możliwości i sposobu zaopatrzenia przetoki i innych zaburzeń wtórnych) w stopniu znacznym

70. Pourazowe zwężenie cewki moczowej:

a) powodujące trudności w oddawaniu moczu

b) z nietrzymaniem moczu lub zaleganiem moczu

c) z nietrzymaniem i zaleganiem moczu i powikłaniami

71. Uszkodzenie lub częściowa utrata prącia – w zależności od stopnia uszkodzenia i zaburzenia funkcji:

a) uszkodzenie lub częściowa utrata

b) utrata całkowita prącia

72. Uszkodzenie lub częściowa utrata jednego jądra, jajnika oraz pozostałych struktur układu rozrodczego (nieujętych w pozostałych punktach tabeli) –

5-9

10-15

5-15

16-30

10-25

26-50

5-15

16-40

41-50

1-30

w zależności od stopnia uszkodzenia i upośledzenia funkcji: a) w wieku do 45 roku życia	2-20
b) w wieku po 45 roku życia	1-10
73. Utrata obu jąder lub jajników: a) w wieku do 45 lat	40
b) w wieku powyżej 45 lat	20
74. Pourazowy wodniak jądra – w zależności od nasilenia zmian utrzymujących się po leczeniu operacyjnym	1-10
75. Utrata macicy: a) w wieku do 45 lat	40
b) w wieku powyżej 45 lat	15

76. Pourazowe uszkodzenie krocza, worka mosznowego, sromu, pochwy, pośladków, prowadzące do rozległych ubytków tkanek

i deformacji 1-5

77. Oparzenia ciała w stopniu IIB i III:

a) skóra owłosiona głowy: wg pkt 1 a) iv)

b) twarz: wg pkt 16

c) szyja: wg pkt 49

d) krocze: blizny nielinijne na powierzchni większej niż 2 cm2 1-5

Uwaga: Blizny pooparzeniowe należy oceniać najwcześniej po 3 miesiącach od daty zdarzenia. Rozmiary blizn należy podać w cm2.

I. Urazy kręgosłupa, rdzenia kręgowego i ich następstwa % inwalidztwa

Kręgosłup szyjny

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może przekroczyć 45%.

78. Ograniczenie ruchomości:

a) z ograniczeniem ruchomości do 25%

b) z ograniczeniem ruchomości 26-50%

c) z ograniczeniem ruchomości 51-75%

d) z ograniczeniem ruchomości ponad 75%

79. Zesztywnienie:

a) w pozycji korzystnej – neutralne ustawienie głowy

b) w pozycji niekorzystnej, w zależności od ustawienia głowy

80. Niestabilności (na podstawie czynnościowych zdjęć RTG: przemieszczenie sąsiednich trzonów nie mniej niż 3,5 mm lub rotacja

1-6

7-14

15-20

21-29

31-45

o kąt większy niż 11°) 8

81. Obniżenie wysokości trzonu o co najmniej 10%, w zależności od stopnia zniekształcenia 2-10

82. Urazowe zespoły korzeniowe:

a) niewielkie zmiany – wzmożone napięcie mięśniowe, ograniczenie ruchomości, niediagnozowalne objawy korzeniowe itp. 2

b) radikulopatie jednostronne (zniesienie istotnych odruchów, zaniki mięśniowe kończyny co najmniej 2 cm, zaburzenia czucia)

c) wielopoziomowe lub obustronne radikulopatie (zniesienie istotnych odruchów, zaniki mięśniowe kończyny lub kończyn co najmniej 2 cm oraz wyraźne upośledzenie funkcji kończyny lub kończyn wymagające zaopatrzenia ortopedycznego)

83. Izolowane złamania tylnych elementów kręgu:

a) wyrostków kolczystych i poprzecznych – w zależności od ograniczenia ruchomości i innych zmian – ocena wg pkt 78, 82

3-9

10-15

b) wyrostków stawowych i łuków – jak wyżej i dodatkowo 4

Kręgosłup piersiowy (Th 1 – Th 11)

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może przekroczyć 30%.

84. Ograniczenie ruchomości:

a) z ograniczeniem ruchomości do 50%

b) z ograniczeniem ruchomości powyżej 50%

85. Zesztywnienie:

a) w pozycji korzystnej – neutralne ustawienie tułowia

b) w pozycji niekorzystnej w zależności od ustawienia tułowia

86. Niestabilności (na podstawie czynnościowych zdjęć RTG: przemieszczenie sąsiednich trzonów kręgów o więcej niż 5 mm

1-9

10-19

21-30

lub rotacja o kąt większy niż 11°) 7

87. Obniżenie wysokości trzonu kręgu o co najmniej 10%, w zależności od stopnia zniekształcenia 1-5

88. Urazowe zespoły korzeniowe:

a) niewielkie zmiany – wzmożone napięcie mięśniowe, ograniczenie ruchomości, niediagnozowalne objawy korzeniowe itp.

b) radikulopatie jednostronne (zniesienie istotnych odruchów, zaniki mięśniowe kończyny co najmniej 2 cm, zaburzenia czucia)

89. Izolowane złamania tylnych elementów kręgu:

a) wyrostków kolczystych i poprzecznych – w zależności od ograniczenia ruchomości i innych zmian – ocena wg pkt 84, 88

3-6

7-10

b) wyrostków stawowych i łuków – jak wyżej i dodatkowo 2

Kręgosłup lędźwiowy (Th 12 – L5)

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 40%.

90. Ograniczenie ruchomości:

a) z ograniczeniem ruchomości do 25%

b) z ograniczeniem ruchomości 26-50%

c) z ograniczeniem ruchomości 51-75%

d) z ograniczeniem ruchomości ponad 75%

91. Zesztywnienie:

a) w pozycji korzystnej – neutralne ustawienie tułowia

b) w pozycji niekorzystnej w zależności od ustawienia tułowia

92. Niestabilności (na podstawie czynnościowych zdjęć RTG: przemieszczenie sąsiednich trzonów kręgów o więcej niż 5 mm lub rotacja

1-6

7-14

15-20

21-29

31-40

o kąt większy niż 15°) 9

93. Obniżenie wysokości trzonu kręgu co najmniej o 10%, w zależności od stopnia zniekształcenia 3-12

94. Urazowe zespoły korzeniowe:

a) niewielkie zmiany – wzmożone napięcie mięśniowe, ograniczenie ruchomości, niediagnozowalne objawy korzeniowe itp.

b) radikulopatie jednostronne (zniesienie istotnych odruchów, zaniki mięśniowe kończyny co najmniej 2 cm, zaburzenia czucia)

d) guziczne

95. Izolowane złamania tylnych elementów kręgu:

a) wyrostków kolczystych i żebrowych – w zależności od ograniczenia ruchomości i innych zmian – ocena wg pkt 90, 94

3-9

10-15

1-3

b) wyrostków stawowych i łuków – jak wyżej i dodatkowo 5

Uwaga: Jeśli skutki urazu nakładają się na istniejące przed zdarzeniem zmiany chorobowe kręgosłupa (dyskopatie, zmiany zwyrodnieniowe), wartość należnego uszczerbku zostanie pomniejszona od 20% do 80%, w zależności od nasilenia i rozległości zmian chorobowych, a także historii leczenia.

Wzrost inwalidztwa w przypadku złamania wyrostków stawowych i łuków kręgowych oraz leczenia operacyjnego złamań, kręgozmyków pourazowych, niestabilności (stabilizacja) uwzględnia powstawanie zmian zwyrodnieniowych w przyszłości.

Rdzeń kręgowy

96. Skutki urazów rdzenia kręgowego – ocena wg pkt 3

J. Urazy miednicy i ich następstwa % inwalidztwa

97. Utrwalone rozejście stawu krzyżowo-biodrowego, w zależności od przemieszczenia, skrócenia kończyny i wydolności chodu:

a) niewielkie zmiany (skrócenie kończyny od 1,5 cm, zmiany zwyrodnieniowe stawu, bóle przeciążeniowe)

b) średnie zmiany (skrócenie kończyny od 2 cm do 4 cm, zmiany zwyrodnieniowe stawu, stałe bóle, chód utykający)

c) duże zmiany (dodatni objaw Trendelenburga, skrócenie kończyny powyżej 4 cm, zmiany zwyrodnieniowe, konieczność używania kul)

1-9

10-20

21-30

98. Utrwalone rozejście spojenia łonowego, w zależności od szerokości, zaburzeń chodu i dolegliwości bólowych 1-10

99. Złamania miednicy z przerwaniem obręczy w odcinku przednim pozastawowo (kość łonowa, kulszowa), w zależności od przemieszczeń, dolegliwości

i zaburzeń chodu 1-9

100. Złamania miednicy z przerwaniem obręczy w odcinku przednim i tylnym (typ Xxxxxxxxx) – w zależności od przemieszczeń, skrócenia kończyny,

zaburzeń chodu, konieczności używania kul 10-30

101. Złamania w obrębie panewki stawu biodrowego – oceniać według punktów dotyczących ograniczenia ruchomości stawu biodrowego, skrócenia kończyny, zaników mięśni i zmian zwyrodnieniowych (178, 179, 181, 202)

102. Izolowane złamania miednicy (guz kulszowy, kolce biodrowe, talerz biodrowy), w zależności od zniekształcenia i zaburzeń funkcji 1-8

Uwaga: Towarzyszące urazy narządów miednicy i objawy neurologiczne ocenia się dodatkowo według punktów dotyczących odpowiednich narządów i nerwów obwodowych.

K. Urazy kończyn górnych i ich następstwa

Przyjęte wielkości procentowe po stronie prawej obowiązują dla strony dominującej.

Staw barkowy

Dotyczy skutków urazów obejmujących staw barkowy: złamań, zwichnięć, skręceń (łopatki, obojczyka, nasady bliższej kości ramiennej) i amputacji.

% inwalidztwa Prawa Lewa

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 40% dla strony dominującej i 30% dla niedominującej oprócz przypadków amputacji i zesztywnienia.

103. Ograniczenie ruchomości stawu barkowego:

a) do 30%	1-12	1-9
b) od 31% do 50%	00-00	00-00
c) powyżej 50%	00-00	00-00
104. Zaniki mięśni – co najmniej 2 cm różnicy obwodu ramienia	2-5	2-5

105. Zespół bolesnego barku:

a) bez zaników i osłabienia siły mięśni rotatorów

b) z zanikami i osłabieniem siły mięśni rotatorów, w zależności od stopnia (co najmniej 4 według Xxxxxx’a)

106. Złamania nasady bliższej kości ramiennej, łopatki, obojczyka, zwichnięcie w stawie ramienno-łopatkowym, skręcenia – ocena wg pkt 103-105, 108, 111, 112

107. Uszkodzenie stawu obojczykowo-barkowego i mostkowo-obojczykowego powodujące podwichnięcie lub zwichnięcie, utrzymujące się mimo zakończenia leczenia:

a) podwichnięcie (stopień I i II) bez względu na stopień zniekształcenia – ocena wg pkt 103-105

6-9

5-8

b) zwichnięcie (stopień III) – ocena jak w punkcie a) i dodatkowo 6 5

a) I°	4	3
b) II°	8	6
c) III°	12	9
109. Zastarzałe, nieodprowadzalne zwichnięcie w stawie ramienno-łopatkowym, w zależności od ruchomości i ustawienia kończyny	00-00	00-00
110. Nawykowe zwichnięcie w stawie ramienno-łopatkowym, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia – ocena wg pkt 103-105 i 108
111. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	5	5
112. Urazy powikłane: a) przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	5	5
b) protezoplastyką stawu ramienno-łopatkowego	14	12

108. Niestabilność stawu ramienno-łopatkowego:

113. Zesztywnienie w stawie ramienno-łopatkowym:

a) w ustawieniu korzystnym (odwiedzenie 70°, zgięcie 35°, rotacja zewnętrzna 25°)

b) w ustawieniu niekorzystnym

114. Amputacje:

a) kończyny wraz z łopatką

b) w stawie ramienno-łopatkowym

Ramię

Dotyczy skutków urazów w obrębie ramienia: złamań trzonu kości ramiennej, obrażeń mięśni i amputacji. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może przekroczyć inwalidztwa wynikającego z amputacji na danym poziomie.

115. Złamania trzonu kości ramiennej wygojone z ograniczeniem ruchomości przyległych stawów (w przypadku innych zmian nieuwzględnionych w kolejnych punktach, dodatkowa ocena według odpowiednich punktów) – ocena wg pkt 103, 104, 121

30 20

40 30

70 60

60 50

116. Zrost złamania trzonu kości ramiennej z dużym zagięciem osiowym (zagięcie osi powyżej 30°) i skróceniem powyżej 5 cm 7		7
117. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia 5		5
118. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami 5		5
119. Urazy mięśni: a) dwugłowego ramienia, w zależności od osłabienia siły, co najmniej 4 według Xxxxxx’a 5-20		3-15
b) trójgłowego ramienia, w zależności od osłabienia siły, co najmniej 4 według Xxxxxx’a 4-15		2-10
c) innych mięśni ramienia 1-5		1-3
120. Amputacje bez względu na poziom 60		50
Łokieć
Dotyczy skutków urazów w obrębie łokcia: złamań (nad- i przezkłykciowych kości ramiennej, złamań części kości ramiennej i kości przedramienia tworzących staw łokciowy, nasady bliższej kości przedramienia), zwichnięć, skręceń i amputacji. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 25% dla strony dominującej i 20% dla niedominującej oprócz przypadków amputacji i zesztywnienia.
121. Ograniczenia ruchomości stawu łokciowego (dodatkowo ocena wg pkt 104, 128): a) do 20% 1-5		1-4
b) od 21% do 50% 6-12		5-10
c) powyżej 50% 00-00		00-00
122. Niestabilność stawu łokciowego:
a) I°	2	2
b) II°	5	4
c) III°	10	8
123. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	5	5
124. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	5	5
125. Zesztywnienia stawu łokciowego: a) w zgięciu zbliżonym do kąta prostego i zachowanymi ruchami obrotowymi przedramienia	15	12
b) z ograniczeniem ruchów obrotowych w zależności od stopnia ograniczenia	00-00	00-00
c) w ustawieniu niekorzystnym (w wyproście 120° lub większym, ograniczenie ruchów obrotowych przedramienia), w zależności od ustawienia w stawie łokciowym	26-40	21-35
126. Amputacje na poziomie stawu łokciowego	60	50
Przedramię
Dotyczy skutków urazów w obrębie przedramienia (złamań trzonów kości przedramienia), mięśni, ścięgien i amputacji. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może przekroczyć inwalidztwa wynikającego z amputacji na danym poziomie.
127. Urazy przedramienia wygojone z ograniczeniem ruchomości przyległych stawów (w przypadku innych zmian nieuwzględnionych w kolejnych punktach dodatkowa ocena według odpowiednich punktów) – ocena wg pkt 121, 134

128. Zaniki mięśni – co najmniej 2 cm różnicy obwodu przedramienia, w zależności od różnicy obwodów (mierzony maksymalny obwód

na tej samej wysokości) 2-5 2-5

129. Izolowane uszkodzenia tkanek miękkich: mięśni, ścięgien – dodatkowa ocena wg pkt 121, 134:

a) małe zmiany (przepukliny mięśniowe bez osłabienia siły chwytu w zależności od wielkości)

b) średnie zmiany (przepukliny mięśniowe i osłabienie siły chwytu do 30%)

c) duże zmiany (dominującym objawem jest osłabienie siły chwytu powyżej 50%)

130. Złamanie trzonów kości przedramienia wygojone z przemieszczeniem kątowym co najmniej 20°, w zależności od wielkości przemieszczenia,

1-4

5-9

10-15

1-3

4-8

9-14

powoduje zwiększenie stopnia inwalidztwa o 3-9 2-7

131. Złamanie trzonów kości przedramienia powikłane brakiem zrostu (stawem rzekomym), po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia:

a) kości promieniowej

b) kości łokciowej

c) kości promieniowej i łokciowej

15 15

10 10

40 30

132. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami itp. 5 5

133. Amputacje bez względu na poziom 60 50

Nadgarstek

Dotyczy skutków urazów w obrębie przynasad i nasad dalszych przedramienia (złamań) i nadgarstka: złamań (kości nadgarstka), zwichnięć, skręceń i amputacji. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 20% dla strony dominującej i 15% dla niedominującej oprócz przypadków amputacji i zesztywnienia.

134. Urazy w obrębie nasad dalszych kości przedramienia i nadgarstka, wygojone z ograniczeniem ruchomości w stawie promieniowo-nadgarstkowym – dodatkowo ocena wg pkt 128, jeśli występuje ograniczenie ruchomości w stawie łokciowym,

także ocena wg pkt 121:

a) do 30%

1-6

1-5

b) od 31% do 50%

c) powyżej 50%

135. Złamania nasad dalszych przedramienia wygojone z przemieszczeniem (kąt Boehlera w RTG projekcji bocznej mniejszy od 0°,

7-10

11-20

6-8

9-15

w projekcji A-P mniejszy o 20%) 3 2

136. Niestabilność nadgarstka, a także stawu promieniowo-nadgarstkowego i promieniowo-łokciowego dalszego, włączając uszkodzenia chrząstki trójkątnej, w zależności od nasilenia zmian i stopnia niestabilności	3-8	2-7
137. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	5	5
138. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	5	5
139. Zesztywnienie w obrębie nadgarstka (dodatkowa ocena funkcji palców): a) w położeniu korzystnym	20	15
b) w położeniu niekorzystnym	30	25
140. Amputacja na poziomie nadgarstka	60	50
Śródręcze
Dotyczy skutków urazów w obrębie śródręcza: złamań, zwichnięć, skręceń, urazów ścięgien i amputacji. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może przekroczyć inwalidztwa wynikającego z całkowitej utraty odpowiedniego palca.
141. Złamania kości śródręcza – ocena według punktów dotyczących ruchomości odpowiednich palców (146, 153, 160, 167)
142. Złamania kości śródręcza zrośnięte z przemieszczeniem na długość, kątowym lub rotacyjnym, powodujące upośledzenie chwytu, w zależności od stopnia przemieszczenia – ocena według punktów dotyczących odpowiednich palców i dodatkowo: a) I kość śródręcza	1-6	1-5
b) II kość śródręcza	1-5	1-4
c) III kość śródręcza	1-3	1-2
d) IV i V kość śródręcza	1	1
143. Urazy ścięgien i mięśni, powodujące ograniczenia ruchomości palców oraz dolegliwości upośledzające funkcję ręki – ocena według punktów dotyczących odpowiednich palców i dodatkowo	1-3	1-2
144. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	5	5
145. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	5	5
Palce
Palec I (kciuk)
Dotyczy skutków urazów w obrębie kciuka: złamań, zwichnięć, skręceń, urazów ścięgien i amputacji. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż inwalidztwo w przypadku amputacji na odpowiadającym poziomie.
146. Ograniczenie ruchomości: a) do 30%	1-6	1-5
b) od 31% do 60%	7-12	6-9
c) powyżej 60%	00-00	00-00
147. Niestabilność stawów kciuka w zależności od stopnia	1-4	1-3
148. Zrost złamań z przemieszczeniem kątowym lub rotacyjnym, w zależności od stopnia i upośledzenia funkcji kciuka	1-6	1-4
149. Upośledzenie czucia powierzchni dłoniowej kciuka, w zależności od stopnia i rozległości	1-10	1-8
150. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	3	3
151. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	3	3
152. Amputacje: a) opuszki	4	2
b) paliczka dalszego	10	5
c) paliczka dalszego z częścią paliczka bliższego do 2/3 długości	15	10
d) paliczka dalszego i bliższego powyżej 2/3 długości lub obu paliczków	20	15
e) obu paliczków z I kością śródręcza	25	20

Uwaga: Przy ocenie funkcji kciuka należy brać pod uwagę przede wszystkim zdolność przywodzenia i przeciwstawiania. Palec II (wskazujący)

Dotyczy skutków urazów w obrębie wskaziciela: złamań, zwichnięć, skręceń, urazów ścięgien i amputacji.

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż inwalidztwo w przypadku amputacji na odpowiadającym poziomie.

153. Ograniczenie ruchomości:

a) do 30%	1-5	1-3
b) od 31% do 60%	6-9	4-6
c) powyżej 60%	10-15	7-10
154. Niestabilność stawów wskaziciela w zależności od stopnia	1-4	1-3
155. Zrost złamań z przemieszczeniem kątowym lub rotacyjnym, w zależności od stopnia i upośledzenia funkcji wskaziciela	1-5	1-3
156. Upośledzenie czucia powierzchni dłoniowej wskaziciela, w zależności od stopnia i rozległości	1-8	1-5
157. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	3	3
158. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	3	3
159. Amputacje: a) opuszki	2	1
b) paliczka dalszego	5	3
c) paliczka dalszego z częścią paliczka środkowego do 1/3 długości	7	5
d) paliczka dalszego i środkowego powyżej 1/3 długości lub obu paliczków	10	8
e) paliczka dalszego, środkowego i bliższego do 1/3 długości	12	9
f) trzech paliczków	15	10
g) trzech paliczków wraz z II kością śródręcza	20	15

Palec III (środkowy)

Dotyczy skutków urazów w obrębie palca III: złamań, zwichnięć, skręceń, urazów ścięgien i amputacji.

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż inwalidztwo w przypadku amputacji na odpowiadającym poziomie.

160. Ograniczenie ruchomości:

a) do 30%	1-3	1-2
b) od 31% do 60%	4-6	3-5
c) powyżej 60%	7-10	6-8
161. Niestabilność średniego lub znacznego stopnia stawów palca III	1	1
162. Zrost złamań ze znacznym przemieszczeniem kątowym lub rotacyjnym, w zależności od stopnia i upośledzenia funkcji palca III	1	1
163. Upośledzenie czucia powierzchni dłoniowej palca III, w zależności od stopnia i rozległości	1-5	1-4
164. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	1	1
165. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	1	1
166. Amputacje: a) opuszki	2	1
b) paliczka dalszego	3	2
c) paliczka dalszego z częścią paliczka środkowego do 1/3 długości	5	4
d) paliczka dalszego i środkowego powyżej 1/3 długości lub obu paliczków	7	5
e) paliczka dalszego, środkowego i bliższego do 1/3 długości	8	6
f) trzech paliczków	10	8
g) trzech paliczków z kością śródręcza	12	10

Palec IV (serdeczny) i V (mały)

Dotyczy skutków urazów w obrębie palca IV i V: złamań, zwichnięć, skręceń, urazów ścięgien i amputacji.

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż inwalidztwo w przypadku amputacji na odpowiadającym poziomie.

167. Ograniczenie ruchomości palca IV lub V, za każdy:

a) do 30%	1-2	1
b) od 31% do 60%	3-4	2
c) powyżej 60%	5-7	3
168. Niestabilność znacznego stopnia stawów palca IV lub V	1	1
169. Zrost złamań palców IV lub V z bardzo dużym przemieszczeniem kątowym lub rotacyjnym, za każdy	1	1
170. Upośledzenie czucia powierzchni dłoniowej palca IV lub V, w zależności od stopnia i rozległości, za każdy	1-3	1
171. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia	1	1
172. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	1	1
173. Amputacje palca IV i V (wartości dla jednego palca): a) opuszki	1	1
b) paliczka dalszego	2	1
c) paliczka dalszego z częścią paliczka środkowego lub obu paliczków	4	2
d) paliczka dalszego, środkowego z częścią paliczka bliższego lub trzech paliczków	7	3
e) trzech paliczków z kością śródręcza	9	5

174. Amputacje mnogie są sumą amputacji palców na odpowiednich poziomach i inwalidztwo z tego tytułu nie może przekroczyć 60% dla kończyny dominującej i 50% dla niedominującej

Układ krążenia kończyn górnych

175. Zaburzenia funkcji obwodowych naczyń krwionośnych, w zależności od długości i nasilenia obrzęków, dolegliwości bólowych, chromania kończyn w

związku z wykonywaniem prac różnej ciężkości, osłabienia tętna 1-15 1-10

176. Algodystrofia współczulna (zespół Sudecka) – ocena według punktów dotyczących zajętego odcinka kończyny i dodatkowo wg pkt 175 i 177

Układ nerwowy kończyn górnych

Poniżej zostały podane maksymalne wartości inwalidztwa występujące przy porażeniu odpowiednich nerwów (braku funkcji) na skutek urazów i po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia. W przypadku niecałkowitej utraty funkcji nerwu inwalidztwo musi być proporcjonalnie obniżone, w zależności od zachowanej funkcji nerwu.

177. Zaburzenia pourazowe funkcji nerwów kończyn górnych. Ocena od 1% do wartości maksymalnych określonych w tabeli poniżej:

Nerw

Maksymalne inwalidztwo przy uszkodzeniu części czuciowej nerwu

Maksymalne inwalidztwo przy uszkodzeniu części ruchowej nerwu

Maksymalne inwalidztwo przy całkowitym uszkodzeniu nerwu

	Prawy		Lewy	Prawy		Lewy	Prawy		Lewy
A. Przeponowy		0			15			15
B. Piersiowy (przyśrodkowy i boczny)	0		0	3		3	3		3
C. Pachowy	2		2	18		13	20		15
D. Grzbietowy łopatki		0		3		3	3		3
E. Piersiowy długi		0		15		10	15		10
F. Przyśrodkowy skórny przedramienia	3		2		0		3		2
G. Przyśrodkowy skórny ramienia	3		2		0		3		2
H. Pośrodkowy (powyżej połowy przedramienia)	18		12	27		23	45		35
I. Pośrodkowy (poniżej połowy przedramienia)	18		12	5		4	23		16
J. Mięśniowo-skórny	3		2	17		13	20		15
K. Promieniowy (powyżej gałęzi do mięśnia trójgłowego)	3		2	37		33	40		35
L. Promieniowy (poniżej gałęzi do mięśnia trójgłowego)	3		2	27		23	30		25
M. Promieniowy (nad wejściem do kanału mięśnia odwracacza przedramienia)	3		2	17		13	20		15
N. Promieniowy (po wyjściu z kanału mięśnia odwracacza przedramienia)		0		10		7	10		7
O. Podłopatkowy		0		3		2	3		2
P. Nadłopatkowy	3		2	10		8	13		10
R. Łokciowy (powyżej połowy przedramienia)	5		2	25		23	30		25
S. Łokciowy (poniżej połowy przedramienia)	5		2	20		18	25		20
T. Splot barkowy część górna (porażenie typu Duchenne i Erba)		—			—		20		15
U. Splot barkowy część dolna (porażenie typu Dejerine-Klumpke)		—			—		40		35

Uwaga: W przypadku uszkodzeń w obrębie układu kostno-stawowego przy jednoczesnym uszkodzeniu splotu barkowego ocena inwalidztwa następuje wg pkt 103-113.

L. Urazy kończyn dolnych i ich następstwa % inwalidztwa

178. Skrócenie kończyn:

a) od 1,5 cm do 3 cm

b) powyżej 3 cm do 4 cm

c) powyżej 4 cm do 5 cm

d) powyżej 5 cm

179. Zaniki mięśni uda (obwód uda mierzony 10 cm ponad rzepką):

a) od 1,5 cm do 2 cm

b) powyżej 2 cm do 3 cm

c) powyżej 3 cm do 4 cm

d) powyżej 4 cm

180. Zaniki mięśni podudzia (mierzony maksymalny obwód podudzi na tej samej wysokości):

a) od 1,5 cm do 2 cm

b) powyżej 2 cm do 3 cm

c) powyżej 3 cm do 4 cm

d) powyżej 4 cm

181. Ograniczenie ruchomości stawu biodrowego:

a) do 25%

b) od 26% do 50%

c) ponad 50%

182. Ograniczenie ruchomości stawu kolanowego:

a) w zakresie 0°-40° za każde 2° ubytku ruchu

b) w zakresie 41°-90° za każde 5° ubytku ruchu

c) w zakresie 91°-140° za każde 10° ubytku ruchu

183. Ograniczenie ruchomości stawu skokowego:

a) do 25% zgięcia podeszwowego przy zachowanych ruchach obrotowych

b) od 26% do 50% zgięcia podeszwowego przy zachowanych ruchach obrotowych

c) ponad 50% zgięcia podeszwowego przy zachowanych ruchach obrotowych

d) zgięcia grzbietowego

e) ruchów obrotowych (nawracania i odwracania)

184. Ograniczenia ruchomości palucha w zależności od zakresu ruchu:

2-3

4-5

6-7

1-2

1-10

11-20

21-40

1-3

4-6

7-12

1-4

a) w stawie międzypaliczkowym	1-5
b) w stawie śródstopno-paliczkowym	1-5
185. Ograniczenia ruchomości palców stopy II-V dla każdego palca	1-3
Amputacje
Poziom amputacji
186. Hemipelwektomia	70
187. Wyłuszczenie w stawie biodrowym	60
188. Udo do połowy długości	60
189. Udo poniżej połowy długości	50
190. Podudzie niezależnie od poziomu	50
191. Utrata stopy w całości	45
192. Staw Choparta	35
193. Staw Lisfranca	30
194. Śródstopie do połowy długości	25
195. Śródstopie poniżej połowy długości	20
196. Paluch: a) paliczka dalszego w zależności od długości kikuta	1-5
b) w obrębie paliczka bliższego w zależności od długości kikuta	6-10
197. Palce II-V, w zależności od długości kikuta, za każdy	1-3
Staw biodrowy
Dotyczy skutków urazu biodra: złamań głowy i szyjki kości udowej, przezkrętarzowych, podkrętarzowych, złamań w obrębie panewki stawu biodrowego, zwichnięć, skręceń. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 40% oprócz przypadków amputacji, zesztywnienia i braku zrostu, gdzie inwalidztwo nie może przekroczyć 60%.
198. Urazy układu kostnego w obrębie biodra – ocena wg pkt 178, 179, 181, 182
199. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia, w zależności od możliwości obciążania kończyny	5-20
200. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami itp.	5
201. Zesztywnienie stawu biodrowego: a) w pozycji korzystnej (zgięcie 15°-35° w zależności od wieku, odwiedzenie 5°-10°, rotacja zewnętrzna 5°-10°)	40
b) w pozycjach niekorzystnych, w zależności od ustawienia	41-60

202. Zmiany zwyrodnieniowe pourazowe w zależności od szerokości szpary stawowej stwierdzanej w obrazie RTG (prawidłowa szerokość 4 mm),

a maksymalne inwalidztwo ma miejsce w przypadku jej braku (0 mm) 3-12

203. Pourazowa protezoplastyka stawu biodrowego – ocena wg pkt 178, 179, 181 i dodatkowo:

a) bez zmian 15

b) średnie zmiany (okresowe i średnio nasilone bóle, niewielkie lub średnie utykanie, okresowe używanie laski lub kuli, ograniczenie długości chodzenia, ograniczenie zdolności chodzenia po schodach bez pomocy poręczy, ograniczenie możliwości ubierania się, ograniczenie możliwości

siedzenia na krześle itp.) 20

c) duże zmiany (zmiany opisane powyżej o większym nasileniu i powodujące większe ograniczenie aktywności oraz samoobsługi) 30

Trzon kości udowej

Dotyczy skutków urazów uda: złamań trzonu kości udowej i obrażeń mięśni uda. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 50%.

204. Złamania trzonu kości udowej – ocena wg pkt 178-182

205. Złamania trzonu kości udowej wygojone z przemieszczeniem kątowym lub rotacyjnym powyżej 10°, w zależności od stopnia przemieszczenia 10-20

206. Urazy mięśni – ocena wg pkt 181, 182 i dodatkowo:

a) zginaczy stawu kolanowego, w zależności od stopnia upośledzenia funkcji mięśni (co najmniej 4 według Xxxxxx’a)

b) prostowników stawu kolanowego, w zależności od stopnia upośledzenia funkcji mięśni (co najmniej 4 według Xxxxxx’a)

c) innych mięśni, powięzi

5-10

2-5

207. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia, w zależności od możliwości obciążania kończyny 5-20

208. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami 5

Kolano

Dotyczy skutków urazów okolicy kolana: wszelkich typów złamań nasady i przynasady dalszej kości udowej oraz nasady i przynasady bliższej kości piszczelowej, złamań i zwichnięć rzepki, zwichnięć, skręceń stawu kolanowego oraz obrażeń tkanek miękkich stawowych i okołostawowych.

W przypadku uszkodzeń tkanek miękkich stawowych i okołostawowych (więzadła, łąkotki, chrząstka itp.) maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 25% oraz nie może przekroczyć 40% w przypadku złamań kości tworzących staw kolanowy zrośniętych z przemieszczeniem lub w przypadku braku zrostu.

209. Złamania części kości piszczelowej i udowej tworzących staw kolanowy, złamania rzepki, skręcenia, zwichnięcia – ocena wg pkt 178, 179, 180, 182

210. Złamania części kości tworzących staw kolanowy wygojone z przemieszczeniem kątowym ponad 5°, obniżeniem powierzchni stawowej kłykci kości

piszczelowej lub innymi przemieszczeniami powodującymi wadliwą oś kończyny i w rezultacie zaburzenie mechaniki, w zależności od stopnia 5-15

211. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia, w zależności od możliwości obciążania kończyny 5-20

212. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami itp. 5

213. Zesztywnienie stawu kolanowego:

a) w pozycji korzystnej (pełny wyprost lub do 15° zgięcia)

b) w pozycji niekorzystnej, w zależności od ustawienia

214. Zmiany zwyrodnieniowe pourazowe, w zależności od szerokości szpary stawowej stwierdzanej w obrazie RTG (prawidłowa szerokość

w stawie kolanowym 4 mm, w stawie rzepkowo-udowym 3 mm), a maksymalne inwalidztwo ma miejsce w przypadku jej braku (0 mm):

a) staw kolanowy

b) staw rzepkowo-udowy

c) chondromalacja rzepki stwierdzona w badaniu klinicznym, bez objawów zwężenia stawu

215. Urazy więzadeł stawu kolanowego wygojone z niestabilnością stawu (w przypadku niestabilności złożonych inwalidztwo jest sumą występujących prostych niestabilności):

a) niestabilność przyśrodkowa I°

b) niestabilność przednia I° lub tylna I° lub boczna I° lub przyśrodkowa II°

c) niestabilność przednia II° lub tylna II° lub boczna II° lub przyśrodkowa III°

d) niestabilność przednia III° lub tylna III° lub boczna III°

216. Urazy łąkotek operowane:

a) usunięta część łąkotki

b) usunięta cała łąkotka

217. Urazy rzepki – dodatkowo ocena wg pkt 179, 180, 182:

a) udokumentowane zwichnięcia pozostawiające niestabilność

b) złamania wygojone z przemieszczeniem

c) brak zrostu złamania rzepki

d) usunięcie rzepki (patelectomia)

21-40

3-12

2-6

218. Pourazowa protezoplastyka stawu kolanowego – ocena wg pkt 178, 179, 180, 182, 215 i dodatkowo 15

Podudzie

Dotyczy skutków urazów podudzia: złamań trzonu kości piszczelowej i złamań kości strzałkowej oprócz części tworzącej staw skokowy oraz obrażeń mięśni, ścięgien i powięzi. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 50%.

219. Złamania trzonu podudzia (kości piszczelowej i strzałkowej) – ocena wg pkt 178, 179, 180, 182, 183

220. Złamania trzonu podudzia wygojone z przemieszczeniem kątowym lub rotacyjnym powyżej 10°, w zależności od stopnia przemieszczenia 6-15

221. Urazy mięśni, ścięgien i powięzi w zależności od stopnia upośledzenia funkcji, zaburzeń chodu, konfliktu z obuwiem itp. – ocena wg pkt 183 i dodatkowo:

a) ścięgna Achillesa i/lub mięśnia trójgłowego łydki (osłabienie siły co najmniej 4 według Xxxxxx’a)

b) prostowników stawu skokowego (osłabienie siły co najmniej 4 według Xxxxxx’a)

c) innych mięśni, ścięgien i powięzi

5-15

5-10

1-5

222. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia, w zależności od możliwości obciążania kończyny 5-10

223. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami itp. 5

Staw skokowy

Dotyczy skutków urazów okolicy stawu skokowego: złamań w obrębie stawu skokowego (przynasady i nasady dalszej podudzia, kostek), zwichnięć, skręceń.

Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 20% oprócz przypadków amputacji, zesztywnienia i braku zrostu, gdzie inwalidztwo nie może przekroczyć 40%.

224. Urazy stawu skokowego – ocena wg pkt 180, 182, 183

225. Złamania nasady i przynasady dalszej podudzia wygojone z przemieszczeniem kątowym powyżej 10°, w zależności od stopnia przemieszczenia 6-15

226. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia, w zależności od możliwości obciążania kończyny 5-10

227. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami 5

228. Zesztywnienie stawu skokowego:

a) w pozycji korzystnej (pośrednie ustawienie stopy)

b) w pozycji niekorzystnej, w zależności od ustawienia

229. Zmiany zwyrodnieniowe pourazowe, w zależności od szerokości szpary stawowej stwierdzanej w obrazie RTG (prawidłowa szerokość 4 mm),

21-30

a maksymalne inwalidztwo ma miejsce w przypadku jej braku (0 mm) 3-12

230. Urazy więzadeł stawu skokowego wygojone z niestabilnością stawu:

Stęp

a) I° 2

b) II° 4

c) III° 6

Dotyczy skutków urazów stępu: złamań kości piętowej, skokowej, łódkowatej, sześciennej, klinowatych, zwichnięć, skręceń. Maksymalny stopień inwalidztwa nie może być większy niż 30%.

231. Urazy w obrębie stępu – ocena wg pkt 180, 183

232. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami 5

233. Złamania kości piętowej wygojone z przemieszczeniem i zmniejszeniem kąta Boehlera lub odpowiadającym zwiększeniem koślawości tyłostopia w stosunku do strony przeciwnej:

a) kąt 35°-31° lub koślawość ≥5° 5

b) kąt 30°-20° lub koślawość ≥10° 8

c) kąt 19°-10° lub koślawość ≥15° 10

d) kąt poniżej 10° lub koślawość >20° 15

234. Złamania kości skokowej wygojone z przemieszczeniem lub brakiem zrostu, pourazowa martwica jałowa – dodatkowa ocena

wg pkt 229 6

235. Urazy powodujące powstanie patologicznej szpotawości tyłostopia większej niż 10° 5-10

Śródstopie i palce

Dotyczy skutków urazów śródstopia i palców stopy: złamań, zwichnięć, skręceń oraz obrażeń mięśni i ścięgien.

236. Złamania, zwichnięcia, skręcenia w obrębie śródstopia – ocena wg pkt 180, 183, 184, 185

237. Złamania i zwichnięcia wygojone z przemieszczeniem powodującym upośledzenie prawidłowych faz chodu i dolegliwości bólowe (metatarsalgia):

a) I kości śródstopia

b) V kości śródstopia

c) pozostałych kości śródstopia

238. Złamania trzech i więcej kości śródstopia wygojonych z przemieszczeniem powodującym zniekształcenie łuków stopy, w zależności

2-8

2-4

1-2

od nasilenia zmian	4-9
239. Złamania powikłane brakiem zrostu, po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia, w zależności od możliwości obciążania kończyny	1-8
240. Urazy powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami	5
241. Złamania, zwichnięcia, skręcenia w obrębie palucha, w zależności od zakresu ruchu, niestabilności, przemieszczeń itp.: a) wygojone z ograniczeniem ruchomości do 30%	2-3
b) wygojone z ograniczeniem ruchomości od 31% do 60%	4-6
c) wygojone z ograniczeniem ruchomości ponad 60%	7-10
242. Złamania, zwichnięcia, skręcenia w obrębie palców II-V, w zależności od zakresu ruchu, niestabilności, przemieszczeń (za każdy)	1-3
Układ krążenia kończyn dolnych
243. Zaburzenia funkcji obwodowych naczyń krwionośnych, w zależności od długości i nasilenia obrzęków, dolegliwości bólowych, chromania kończyn w związku z wykonywaniem prac różnej ciężkości, osłabienia tętna	1-15

244. Algodystrofia współczulna (zespół Sudecka) – ocena według punktów dotyczących zajętego odcinka kończyny i dodatkowo wg pkt 243, 245

Układ nerwowy kończyn dolnych

Poniżej zostały podane maksymalne wartości inwalidztwa, występujące przy porażeniu odpowiednich nerwów (braku funkcji) na skutek urazów i po wyczerpaniu wszystkich możliwości leczenia. W przypadku niecałkowitej utraty funkcji nerwu inwalidztwo musi być proporcjonalnie obniżone, w zależności od zachowanej funkcji.

245. Zaburzenia pourazowe funkcji nerwów kończyn dolnych. Ocena od 1% do wartości maksymalnych określonych w tabeli poniżej:

Nerw Maksymalny uszczerbek przy uszkodzeniu części czuciowej nerwu		Maksymalny uszczerbek przy uszkodzeniu części ruchowej nerwu	Maksymalny uszczerbek przy całkowitym uszkodzeniu nerwu
A. Udowy	5	20	25
B. Zasłonowy	0	10	10
C. Pośladkowy górny	0	15	15
D. Pośladkowy dolny	0	20	20
E. Skórny boczny uda	2	0	2
F. Nerw kulszowy – pień przed podziałem	8	47	55
G. Piszczelowy	4	26	30
H. Strzałkowy	4	16	20
Zakresy ruchomości
Kręgosłup – test Schobera 10-11 cm (od C 7 do S 1), w tym:

– odcinek piersiowy 2-3 cm

– odcinek lędźwiowy 7-8 cm

Odcinek szyjny

– zgięcie 50° (zgięcie i wyprost 40% funkcji)

– wyprost 60°

– przechylanie na boki po 45° (25% funkcji)

– ruchy obrotowe po 80° (35% funkcji)

Odcinek piersiowy

– zgięcie 50° (60% funkcji)

– ruchy obrotowe po 30° (40% funkcji)

Odcinkek lędźwiowy

– zgięcie 60° (zgięcie i wyprost 75% funkcji)

– wyprost 25°

– pochylanie na boki po 25° (25% funkcji)

Kończyny górne

Staw barkowy

– zgięcie 0-180° (40% funkcji)

– wyprost 0-60° (10% funkcji)

– odwodzenie 0-90° (odwodzenie i unoszenie 20% funkcji)

– unoszenie 90-180° (według niektórych odwodzenie i unoszenie określane jest jednym terminem – odwodzenie i wtedy zakres ruchu wynosi 0-180°)

– przywodzenie 0-50° (10% funkcji)

– rotacja zewnętrzna 0-70° (10% funkcji)

– rotacja wewnętrzna 0-100° (10% funkcji)

(pozycja funkcjonalna 20-40° zgięcia, 20-50° odwiedzenia i 30-50° rotacji wewnętrznej)

Staw łokciowy

– zakres ruchu 0° (pełny wyprost, według niektórych to jest 180°) do 140° (pełne zgięcie, według niektórych to jest 40°) – zgięcie i wyprost 60% funkcji (pozycja funkcjonalna 80° zgięcia)

Przedramię

– nawracanie 0-80°

– odwracanie 0-80°

(pozycja funkcjonalna 20° nawrócenia) – to wszystko 40% funkcji

Nadgarstek

– zgięcie dłoniowe 60° (czynnie), 80° (biernie)

– zgięcie grzbietowe 60° (czynnie), 80° (biernie) – zgięcie dłoniowe i grzbietowe łącznie stanowi 70% funkcji

– odchylenie promieniowe 20°

– odchylenie łokciowe 30° – odchylenia 30% funkcji

(pozycja funkcjonalna od 10° zgięcia dłoniowego do 10° zgięcia grzbietowego i od 0° do 10° odchylenia łokciowego)

Ręka

Kciuk

– staw śródręczno-paliczkowy 0-60° (pozycja funkcjonalna 20° zgięcia) – 10% funkcji

– staw międzypaliczkowy 0-80° (pozycja funkcjonalna 20° zgięcia) – 15% funkcji

– odwodzenie 0-50° – 10% funkcji

– przywodzenie (maksymalna odległość między kresą zgięciową stawu międzypaliczkowego kciuka a kresą zgięciową stawu śródręczno-paliczkowego palca 5 wyrażona w centymetrach) – pełny zakres ruchu 0 cm, brak ruchu 8 cm – 20% funkcji

– opozycja (maksymalna odległość między kresą zgięciową stawu międzypaliczkowego kciuka a kresą zgięciową stawów śródręczno-paliczkowych, na wysokości 3 stawu śródręczno-paliczkowego wyrażona w centymetrach) – pełny zakres ruchów 8 cm, brak ruchu 0 cm – 45% funkcji

Palce 2-5

– staw śródręczno-paliczkowy 0-90° (pozycja funkcjonalna 30° zgięcia)

– staw międzypaliczkowy bliższy 0-100° (pozycja funkcjonalna 40° zgięcia)

– staw międzypaliczkowy dalszy 0-70° (pozycja funkcjonalna 20° zgięcia)

Kończyny dolne

Staw biodrowy

– zgięcie 0-120°

– wyprost 0-20°

– odwodzenie 0-50°

– przywodzenie 0-40°

– obracanie na zewnątrz 0-45°

– obracanie do wewnątrz 0-50°

Kolano

– zgięcie 0° (pełny wyprost) do 120-140° – pełne zgięcie (według niektórych 180° – pełny wyprost do 60-40° – pełne zgięcie)

Staw skokowy

– zgięcie grzbietowe 0-20°

– zgięcie podeszwowe 0-40/50° (zgięcia 80% funkcji)

– nawracanie 0-10°

– odwracanie 0-40° (ruchy obrotowe 15% funkcji)

– przywodzenie 0-10°

– odwodzenie 0-10° (razem 5% funkcji)

(pięta w fizjologicznym ustawieniu koślawym 5°)

Palce stopy

– zgięcie 0-około 40° (czynnie), do około 60° (biernie)

– wyprost 0-około 45° (czynnie), do około 80° (biernie)

Skala Xxxxxx’a

0° – brak czynnego skurczu mięśnia – brak siły mięśniowej

1° – ślad czynnego skurczu mięśnia – 10% prawidłowej siły mięśniowej

2° – wyraźny skurcz mięśnia i zdolność wykonania ruchu przy pomocy i odciążeniu odcinka ruchomego – 25% prawidłowej siły mięśniowej 3° – zdolność do wykonywania ruchu czynnego samodzielnego z pokonaniem ciężkości danego odcinka – 50% prawidłowej siły mięśniowej 4° – zdolność do wykonania czynnego ruchu z pewnym oporem – 75% prawidłowej siły mięśniowej

5° – prawidłowa siła, tj. zdolność wykonywania czynnego ruchu z pełnym oporem – 100% prawidłowej siły mięśniowej

Skala Ashworth’a

1° – brak wzmożonego napięcia mięśniowego

2° – nieznaczny wzrost napięcia mięśniowego występujący w trakcie zgięcia lub prostowania kończyny 3° – bardziej zaznaczony wzrost napięcia mięśniowego, ale dotknięta część łatwo poddaje się zginaniu 4° – wyraźny wzrost napięcia mięśniowego, ruch bierny trudny do wykonania

5° – sztywność badanego odcinka podczas zgięcia i prostowania

Warszawa, 2 sierpnia 2022

Xxxxxxx Xxxxx Członek Zarządu Towarzystwa

Xxxxx Xxx-Xxxxx Członek Zarządu Towarzystwa

NNLife Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji Spółka Akcyjna (NNLife TUnŻiR S.A., dalej jako Towarzystwo), ul. Xxxxxxxxxxx 00, 00-000 Xxxxxxxx, zarejestrowane przez Sąd Rejonowy dla

PA461-C22

x.xx. Warszawy, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod nr. KRS 0000028131; NIP 000-000-00-00; wysokość kapitału zakładowego: 21.490.000,00 złotych, wpłacony w całości, działające na podstawie zezwolenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1990 roku.

NNLife TUnŻiR S.A. podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego. NNLife TUnŻiR S.A. jest spółką z Grupy NN.

Strona internetowa Towarzystwa: xxx.xxxxxx.xx/xxxxx, Telefoniczne Centrum Informacji: tel. x00 00 000 00 00, e-mail: xxxxxxxx@xx.xx

Document Metadata

Table of Contents

Ogólne Warunki Ubezpieczenia

Document Metadata