TTK TASARISI’NIN SİGORTA SÖZLEŞMESİNİN HÜKÜMLERİNE İLİŞKİN MADDELERİ

makaleler Xxxxx XXXXX

TTK TASARISI’NIN SİGORTA SÖZLEŞMESİNİN HÜKÜMLERİNE İLİŞKİN MADDELERİ

İLE GETİRİLEN DÜZENLEMELERİN DEĞERLENDİRMESİ

Xxxxx XXXXX∗

GİRİŞ

Meclis Genel Kurulu’na sevk edilen Türk Ticaret Kanunu Tasarı­ sı’nda Hükümetin teklif ettiği metin ve Adalet Komisyonu’nun teklif ettiği metin olmak üzere ikili bir ayrıma gidilmiş ve her iki metin de genel kurulun takdirine sunulmuştur. İncelememizde sigorta sözleş­ mesine hakim olan ve tüm sigorta türleri için geçerli torba hüküm ni­ teliği taşıyan, 1401 ila 1420. maddeleri, Hükümet, Adalet Komisyonu ve mer’i TTK Hükümleri birlikte değerlendirilerek incelenecek, başlı­ ca farklar ve yenilikler üzerinde durulacaktır.

BİRİNCİ BÖLÜM: TEMEL KAVRAMLAR

1. TANIMI, ÖZELLİKLERİ, TABİ OLDUĞU HÜKÜMLER VE UNSURLARI

a. Tanımı ve Özellikleri

Sigorta sözleşmesi TTK Tasarısı’nın 1401. maddesinde tanım bul­ maktadır. Yukarıda bahsedildiği gibi hükümet ve komisyon metinle­ rinde sigorta sözleşmesinin tanımlanmasında farklı cümle kuruluş tar­ zı kabul edilmekle birlikte kabul edilen anlam ve sistem tamamen pa­ raleldir. Hükümet tasarısı metni eski kanun yazma tekniği gereği “si- gorta öyle bir sözleşmedir ki” şeklinde başlarken, komisyon tanımı gü­ nümüz Türkçesine daha uygun ve akıcı bir cümle düzeniyle kaleme alınmıştır. Bu nedenle 1401. madde açısından anlamlarında içerik ola­

* Av., Ankara Barosu.

rak fark olmayan bu iki metinden Adalet Komisyonu tarafından tek­ lif edilen metin incelememize konu olacaktır. Bu tanımdan 6762 sayılı TTK’daki tanımın günümüz Türkçesine uyarlanmasının yapıldığı an­ laşılmaktadır.

Buna göre “sigorta sözleşmesi, sigortacının bir prim karşılığında, kişinin para ile ölçülebilir bir menfaatini zarara uğratan tehlikenin, rizikonun, meyda- na gelmesi hâlinde bunu tazmin etmeyi ya da bir veya birkaç kişinin hayat sü- releri sebebiyle ya da hayatlarında gerçekleşen bazı olaylar dolayısıyla bir para ödemeyi veya diğer edimlerde bulunmayı yükümlendiği sözleşmedir”.

Sigorta sözleşmeleri birçok alanda etkili sözleşmeler oldukların­ dan kanunlarda tarif edilmesinin doğru olmadığını savunan görüşler vardır.1 Ancak tanımı başarılı bulan görüşler de mevcuttur2.

Mer’i TTK ve tasarıda sigorta sözleşmesini tanımı yapılırken akit ve sözleşme terimlerinin kullanılması isabetlidir. Böylece sigorta söz­ leşmesinin iki taraflı sözleşmeler olduğuna vurgu yapılmış olur. Bu haliyle sigorta sözleşmesi taraflar arasında devamlı bir borç ilişkisi ya­ ratmaktadır. Sigorta sözleşmesi süresince riziko ile prim arasında den­ ge kurulması prensibi de devamlı borç ilişkisi doğuran bir sözleşmesi olduğunu teyit etmektedir.3

Fransız doktrinin tesiri ile, sigortacının edimini rizikonun gerçek­ leşmesine bağlı olduğunu kabul eden görüşler geçerliliğini yitirmiştir. Çünkü sigortacı için riskin gerçekleşip gerçekleşmemesi değil ne oran­ da gerçekleştiği önemlidir. Bunun bir sonucu olarak sigortacı sadece rizikonun gerçekleşmesi halinde para ödeme borcuna değil, aynı za­ manda rizikoyu taşıma yükümlülüğünü de üzerine almaktadır.4

Sigorta sözleşmesi 18­19. yüzyıllarda kabul edilenin aksine şan­ sa bağlı bir akit değildir ve sigortacının sorumluluğu rizikonun ger­ çekleşmesiyle değil, sözleşmeni yapılmasıyla birlikte başlar.5 Bozer’e göre; “sigorta sözleşmesiyle birlikte sigortacının sigorta tazminatını öde- me borcu doğmuştur ancak borcun ödenmesi kanunu şartın (rizikonun) ger- çekleşmesine bağlanmıştır”. Kender, bu görüşe Borçlar hukukuna göre

1 Kender, R., Xxxxxxx ‘xx Xxxxxx Xxxxxxx Xxxxxx, 0.x. Xxxxxxxx 2008. s. 141, 142.

2 Bozer, X., Sigorta Hukuku Genel Hükümler-Bazı Sigorta Türleri, 2.b. Ankara 2007 s. 26.

3 Kender, s. 142.

4 Kender, s. 143, 144.

5 Kender, s. 143.

doğmuş bir borcun şarta bağlanamayacağı gerekçesiyle karşı çıkmak­ ta, sigorta sözleşmesinin şarta bağlı bir borç doğurmadığı görüşünü benimsemektedir.6

Bir kimsenin sigorta sözleşmesi yapma mecburiyetinin olması si­ gortanın sözleşme olma özelliğini ortadan kaldırmaz.7 Çünkü zorunlu da olsa sigorta ettiren, iradilik ilkesi gereğince aynı kolda faaliyet gös­ teren birçok sigortacıdan dilediğiyle sigorta sözleşmesi yapabilecektir.

Tanım yapma tercihinin bir sonucu olarak gerek mer’i TTK da ge­ rekse TTK Tasarısı’nda yapılan sigorta sözleşmesi tanımı, pasif sigor­ taları yönünden eksiktir. Parayla ölçülebilen menfaat kavramı, ileride ortaya çıkacak bir pasifi kapsamayacaktır.8

b. Tabi Olduğu Hükümler

6762 sayılı TTK’nın 1264. maddesi uyarınca sigorta sözleşmele­ ri hakkında TTK’nın 5. kitabının hükümleri uygulanacaktır. Hüküm bulunmadığı hallerde ise Borçları Kanunu hükümleri uygulanacaktır. Tasarı’nın 1451. madde de; “bu kanunda hüküm olmayan hallerde sigorta sözleşmelerine Borçlar Kanunu hükümleri uygulanır” şeklindeki düzenle­ meyle aynı anlayış sürdürülmüştür.

6762 sayılı TTK’nın 1264. maddesinde emredici hükümlerin liste­ sinin yapılması yoluna gidilmiştir. Ancak TTK Tasarısı’nda emredici hükümlerin sayısının azaltılması amacıyla hareket eden kanun komis­ yonu böyle bir listeleme yolunu tercih etmemiş, 1264. maddenin em­ rediciliğini sigorta kitabındaki üç bölüme ayrı ayrı yayılması söz ko­ nusu olmuştur.

c. Sigorta Sözleşmelerinin Özelliklerinin Sözleşme Hukuk Açısından Değerlendirmesi

Sigorta sözleşmeleri;

• Rızai sözleşmelerdir.

• Karşılıklı taahhütleri içeren iki taraflı bir sözleşmedir.

6 Kender s. 145, 146.

7 Kender s. 146.

8 Kender s. 145.

• Taraflar arasında sürekli nitelikli bir borç ilişkisi kurarlar.

• Geçerliliğini sürdürmesi, tarafların azami iyi niyetini gerekti­ rir.

• Sözleşmenin yapılmasından irade serbestîsi ilkesi geçerlidir.

• Baht ve tesadüfe bağlı sözleşmelerdendir.

• Taliki şarta bağlı akitlerden değildir.9

Sigorta sözleşmesinin karşılıklı taahhütleri içermesi (BK m. 81, 82, 106), bir sözleşmeyi yapıp yapmama, dilediği özellikte yapma ve dile­ diği kişiyle yapma gibi irade serbestîsine tabi olması, baht ve tesadüfe bağlı olması (BK m. 504­506) Borçlar Kanunu’nun sözleşme hukukuna dair hükümlerine tabi olması sonucunu doğurmaktadır.

Sözleşme serbestisi genel olarak bir sözleşmeyi yapıp yapmama, istenilen tip ve içerikte yapma, karşı tarafı seçme kurulmuş bir sözleş­ meyi ortadan kaldırma ve değiştirme yetkisi verir.10 Sigorta hukukun­ da esas olarak sözleşme serbestisi ilkesi benimsenmiş olmasına rağ­ men bu serbesti Borçlar hukukundaki sözleşme serbestisiyle farklar arz eder. Borçlar Kanunu’ndaki hükümlerin çoğun yedek hükümler olması amir hüküm sayısını azaltmıştır. Yani BK 19 ve 20. maddeleri­ ne aykırı olmayan sözleşmeler geçerli olacaktır. Ancak sigorta huku­ kundaki yedek hüküm sayısı daha azdır.11

Tasarı’nın gerekçesinden 6762 sayılı TTK’daki emredici düzenleme sayısının çokluğunun sözleşme serbestisini kısıtlaması ve sigorta sek­ törünün gelişmesine engel olduğu bu nedenle sözleşme serbestîsinin sınırlarını genişletecek şekilde emredici düzenleme sayısının azaltıl­ dığı ifade edilmektedir. Böyle bir tercihin sigorta şirketlerini memnun edeceği açıktır.

d. Sigorta Sözleşmesinin Unsurları

TTK Tasarısı ve 6762 sayılı TTK’yı incelendiğinde sigorta sözleş­ mesinin unsurlarının; sigortacı, sigorta ettiren, sigorta menfaati, riziko (tehlike), sigorta bedeli ve prim olduğu anlaşılmaktadır.12 Bu zorunlu

9 Can, M., Türk Özel Sigorta Hukuku, 2. b. Ankara 2007. s. 257 vd.

10 Eren, F., Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 10. b. İstanbul 2008 s. 19.

11 Bozer, s. 47.

12 Bozer, s. 32.

unsurlardan, sigorta menfaati, riziko ve prim ile ilgili değerlendirme­ ler ilerleyen bölümlerde yapılacaktır.

2. KARŞILIKLI SİGORTA

Mevcut Kanun’dan farklı olarak tasarıda karşılıklı sigortanın tanı­ mı sigorta sözleşmesinin tanımının yapıldığı maddeden ayrılarak 1402 maddede ayrıca düzenlenmesi yoluna gidilmiştir. Buna göre tasarıda karşılıklı sigorta birden çok kişinin birleşerek, içlerinden herhangi bi­ rinin, belli bir rizikonun gerçekleşmesi durumunda doğacak zararları­ nı tazmin etmeyi borçlanmaları şeklinde düzenlenmiştir. Karşılıklı si­ gortanın bu düzenleniş biçimi mevcut TTK’nın 1263. maddesinin III. fıkrasındaki tanımla tamamen paralel olmakla birlikte tasarıda mevcut kanundan farklı olarak karşılıklı sigorta faaliyetinin ancak kooperatif şirket şeklinde yürütülebileceği hüküm altına alınmıştır. 5684 sayılı Si­ gortacılık Kanunu’nun 3/III. maddesinde sigorta şirketlerinin karşılık­ lı sigorta yapması zorunlu kılınmıştır.

3. REASÜRANS (TEKRAR SİGORTA)

TTK Tasarısı’nın Reasürans yani tekrar sigortayı düzenleyen 1403. maddesinde hükümet ve Adalet Komisyonu teklifleri arasında fark bulunmamaktadır. Buna göre sigortacı, sigorta ettiği menfaati, diledi­ ği şartlarla, tekrar sigorta ettirebilecektir. Reasürans, sigortacının, si­ gorta ettirene karşı borç ve yükümlülüklerini ortadan kaldırmayacak­ tır. Çünkü reasüransın amacı sigorta ettirenin değil, sigortacının başka bir sigortacı tarafından sigorta edilmesi ve sigorta riskinin dağıtılma­ sıdır. Burada korunan menfaat sigorta şirketini menfaati olduğundan ve sigortalanan şirketi ile tekrar sigorta yapan şirket arasında hüküm ve sonuç doğuran bir sözleşme olduğundan bu sözleşme tekrar sigor­ ta yapana karşı, doğrudan dava açmak ve istemde bulunma hakları­ nı vermeyecektir. Mevcut TTK da reasürans 1276. maddede düzenle­ me bulmuştur. Her iki düzenleme birbiriyle çok paralel olmakla birlik­ te mevcut TTK’nun 1276. maddesindeki “sigorta ettiren kimse dahi sigor- ta primini sigorta ettirebilir” kısmı tasarıya göre farklı olan düzenlemeyi oluşturmaktadır. Diğer bir ifadeyle TTK tasarısında sigorta ettirenin sigorta primini sigorta ettirmesi reasürans tanımından çıkarılmıştır.

Sigortacılık Kanunu’nun 3/I maddesi uyarınca; Türkiye’de faali­

yet gösterecek sigorta şirketleri ile reasürans şirketlerinin anonim şirket veya kooperatif şeklinde kurulmuş olması şarttır.

4. GEÇERLİ OLMAYAN SİGORTA

Tasarı’nın 1404. maddesinde kaleme alınan geçerli olmayan sigor­ ta ile ilgili hükümet ve komisyon tasarısı arasında, hükümet tasarısın­ da geçen güvence kelimesinin, teminat olarak düzeltilmesi dışında bir fark bulunmamaktadır. Daha doğru kalem alındığını düşündüğümüz komisyon metnine göre; sigorta ettirenin veya sigortalının:

• kanunun emredici hükümlerine,

• ahlâka,

• kamu düzenine,

• kişilik haklarına aykırı

bir fiilinden doğabilecek bir zararını güvence altına almak amacıyla si­ gorta yapılamayacaktır. Mevcut TTK’nın 1277. maddesine karşılık ge­ len 1404 üncü madde düzenlemesinin bu kaleme alınışı itibariyle ge­ çerli olmayan sigortayı daha kapsamlı bir şekilde düzenleyeceği göze çarpmaktadır. Zira mer’i TTK, geçerli olmayan sigortayı, sigortadan faydalanan veya sigorta ettiren kimsenin;

• kanunla yasak xxxxxxx

• xxxxxx (Xxxxx) aykırı olan

fiilinden doğabilecek bir zarara karşı sigorta yapılamayacağı şeklin­ de düzenlemiştir. Her iki maddenin yukarıda sıralanan unsurların­ dan tasarı metnine, kanuna aykırılık açısından “emredici kurallara aykı- rı olmamak” şeklinde düzenlendiği, ek olarak maddeye, kamu düzeni­ ne aykırı olmama ve kişilik haklarına aykırı olmama konusunda sınır­ lamaların da getirilerek madde kapsamının genişletildiği anlaşılmak­ tadır. Böylece TTK 1404. maddesinin Borçlar Kanunu’nun sözleşme serbestîsinin sınırlarını çizen 19. madde hükmüyle tamamen uyum­ lu hale getirilmek istendiği anlaşılmaktadır. Ancak Tasarı gerekçesin­ de, geçerli olmayan sigortanın Borçlar Kanunu’nun 19. maddesine ko­ şut olarak hükme bağlandığı, Borçlar Kanunu’nun 19. maddesine rağ­ men böyle bir düzenlemenin öngörülmesinin sebebinin Borçlar Kanu­ nu hükmünün bazı noktalarda yetersiz kalabileceği endişesi olduğu ve özel bir hükmün ihtiyaca daha iyi cevap verebileceğinin düşünül­ düğü ifade edilmiştir.

İKİNCİ BÖLÜM:

SİGORTA SÖZLEŞMESİNİN HÜKÜMLERİ

Sigorta sözleşmesi sigortacı ve sigorta ettirene bazı yükümlülük­ ler yüklemektedir. Bunlardan sigorta ettirenin ilk yükümlülüğü prim ödeme borcudur. Bu borcun ifa edilmemesi sigortacıya talep de dava hakkı verecektir. Sigorta ettirenin bir diğer borcu ise kanun ve sigor­ ta sözleşmesinin kendisine yüklediği bazı ihbar ve davranış yükümlü­ lükleridir. Bu borcun yerine getirilmemesi sigortacıya dava hakkı ver­ mez ancak ihlali halinde sigorta ettirenin bazı haklarının ortadan kal­ masına neden olur.13

Sigorta ettirene bahsedilen iki yükümlülüğü yükleyen sigorta söz­ leşmesi, sigortacıya da rizikoyu taşıma borcu yükler. Rizikoyu taşıma borcu sigortacının ana edimini teşkil eder. Rizikoyu taşıma borcu rizi­ konun gerçekleşmesinden önce ve sonra devam eder. Riziko gerçek­ leşmeden önce statik olan bu borç, rizikonun gerçekleşmesiyle birlik­ te dinamik hale gelir.14

1. SÖZLEŞMENİN YAPILMASI SIRASINDA SUSMA

Türk Ticaret Kanunu Tasarısı’nın 1405. maddesinde mevcut TTK’da düzenlenmemiş olan sigorta sözleşmesinin kurulmasının sı­ rasındaki susmanın sonuçları düzenlenmek istenmiştir. 5684 sayılı Si­ gortacılık Kanunu’nun 11. maddesinin ikinci bendinde; hayat sigorta­ larına ilişkin sözleşmelerin yapılmasına dair teklifnamenin, sigorta şir­ ketine ulaştığı tarihten itibaren otuz gün içinde sigorta şirketi tarafın­ dan reddedilmemesi halinde sigorta sözleşmesi yapılmış olacağı dü­ zenlenmiştir. Ancak TTK Tasarısı Sigortacılık Kanunu’nun hayat si­ gortaları açısından öngördüğü susmanın sonuçlarını, 1405. maddede­ ki kaleme alınış şekliyle tüm sigorta türlerine yansıtmayı amaçlamak­ tadır. Buna göre; TTK Tasarısı ile sigortacı ile sigorta sözleşmesi yap­ mak isteyen kişinin, sözleşmenin yapılması için verdiği teklifname ta­ rihinden itibaren otuz gün içinde reddedilmemesi, tüm sigorta türleri için sigorta sözleşmesinin kurulmuş sayılması sonucunu doğuracaktır.

13 Kender, s. 189.

14 Kender s. 255.

Ayrıca teklifnamenin verilmesi sırasında yapılmış ödemelerin, sözleşmenin yapılmasından sonra prim olarak kabul edilmesi veya ilk prime sayılması, bu ödemelerin, sigorta sözleşmesinin yapılmaması halinde, kesinti yapılmadan, faiziyle birlikte geri verileceği de tasarı­ da kaleme alınmıştır.

1405. maddenin üçüncü bendi ile atıfta bulunulan 1483. madde­ ye göre ise sigortacılar, faaliyet gösterdikleri dalların kapsamında bu­ lunan zorunlu sigortaları yapmaktan kaçınamayacaklardır. Bilindiği gibi, kural olarak, susma bir irade beyanı değildir ve icaba karşı susan muhatap icabı kabul etmiş sayılmaz.15 Ancak Tasarı’nın 1405. madde­ siyle borçlar hukukunun bu genel ilkesinin bir istisnasını daha kabul eden ve buna sonuçlar bağlayan bir düzenleme söz konusudur.

2. TEMSİL

a. Temsilen Sigorta ve Yetkisizliğin Sonuçları

6762 sayılı TTK’nın 1270. maddesinde düzenlenen başkası namına sigorta diğer ifadesiyle temsilen sigorta, TTK Tasarısı’nın 1406. madde­ sinde kaleme alınmıştır. Buna göre; bir kişi, diğer bir kişinin adına onu temsilen sigorta sözleşmesini yapabilir. Yine aynı maddede mevcut ka­ nunda olduğu gibi temsilci yetkisiz ise, “ilk sigorta döneminin” primle­ rinden sorumlu olacağı belirtilmiştir. Tasarı’nın mer’i 1270. madde dü­ zenlemesinden ilk farkı yetkisiz temsilcinin sadece “ilk sigorta dönemi- nin” primlerinden sorumlu olması konusunda karşımıza çıkmaktadır.

Yine Tasarı’dan adına sigorta sözleşmesi yapılan kişinin, riziko­ nun gerçekleşmesinden önce veya 1458. madde hükmü saklı kalmak üzere, riziko gerçekleşince de, sözleşmeyi sonradan icazet verebilece­ ği anlaşılmaktadır. 1270. maddenin ikinci fıkrasıyla paralel olan bu dü­ zenlemede istisna olarak atıf yapılan tasarının “Geçmişe Etkili Sigorta” başlıklı 1458. maddesi, yine, mer’i 1270. maddede atıf yapılan “Muka- velenin yapıldığı sırada” başlıklı 1279. madde ile aynı doğrultuda ifade­ ler içermektedir.

6762 sayılı TTK’nın 1270. maddenin üçüncü fıkrasında, başkası nam ve hesabına yapıldığı, sigorta sözleşmesi şartlarından anlaşılma­ yan sigorta sözleşmesinin, sözleşmeyi akdedenin nam ve hesabına ya­

15 Xxxxxxx, K., Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstanbul 1995 s. 58 vd.; Ayrıca bkz. Eren, s. 125 vd.

pılmış olacağı düzenlenirken, aynı doğrultudaki tasarıda bu hüküm­ den farklı olarak, sözleşmenin yetkisiz temsilcinin nam ve hesabına yapılmış sayılabilmesi için sözleşmede “menfaati olması” şartı getiril­ miştir. Tasarı’nın bu haliyle yasalaşması halinde, yetkisiz yapılan si­ gorta sözleşmesinde menfaati olmayan sigorta ettiren, eğer o sözleş­ meden menfaati yoksa yetkisiz yaptığı sözleşme kendisi adına yapıl­ mış sayılmayacaktır. Bu halde bahis konusu tarafın yetkisiz ve men­ faat yokluğunda imzaladığı sözleşmeden kaynaklanan “ilk sigorta dö- nemine” ilişkin sigorta priminden sorumlu tutulup tutulmayacağı gibi açıklığa kavuşturulması gereken bir sorun ortaya çıkacaktır. Kanımız­ ca maddenin düzenlenişinden menfaati olmayan yetkisiz sigorta et­ tirenin, primden de sorumlu olmayacağı sonucu çıkarılabilir. Sigorta sözleşmesinde menfaatin bulunmaması halinde sözleşmenin geçersiz­ liğini düzenleyen Tasarı’nın 1408. maddesinin yetkisiz taraf için de uy­ gulanabileceği düşünülürse, bu halde yetkisiz akitin menfaati olmadı­ ğı halde yaptığı ya da icazet verilmemesi nedeniyle menfaatin ortadan kalktığı durumda böyle bir sigorta sözleşmesinin geçersiz olacağı so­ nucuna varılabilecektir. Ancak bu durum sözleşmeye aykırılık, kasıt ve iyi niyete ilişkin genel hükümlere göre temsilcinin sorumluluğuna gidilmesinin önünü kapatmamaktadır.

b. Talimatı Bulunmayan Temsilci

TTK Tasarısı’nın 1407. maddesi temsilciye, sigorta ettiren tarafın­ dan, sigorta şartlarıyla ilgili herhangi bir talimat verilmemişse, sigorta sözleşmesinin, sözleşmenin yapıldığı yerdeki mutad şartlara göre ku­ rulacağını belirtmektedir.

Bu düzenleme şekliyle maddenin mer’i karşılığı olan 1271. mad­ dedeki temsilcinin akdettiği sözleşmenin müvekkil tarafından kabul edilmesi halini düzenleyen ilk cümlesindeki, temsilcinin vekalete uy­ gun hareket edilmiş sayılacağına ilişkin olarak yapılan tespitten vaz­ geçildiği anlaşılmaktadır.

3. SİGORTA MENFAATİ

Sigorta hukukumuzda sigorta sözleşmesine konu olabilecek men­ faatin para ile ölçülebilir olması esası benimsenmiştir.16 Mer’i TTK’nın

16 Xxxxx, s, 33., Can, s. 28.

1269. maddesi sigorta edilen menfaat ve menfaat sahibini açık bir şe­ kilde düzenlemiştir. Ancak Tasarı’da sigorta kitabının girişinde bul­ mayı umduğumuz menfaat ve menfaat sahibi tanımının genel bir ta­ nım olarak değil sigorta türlerine göre tek tek yapılması söz konu­ dur. 1453. maddede düzenlenen mal sigortalarında, 1490. maddede düzenlenen hayat sigortalarında, 1515. maddede düzenlenen hasta­ lık sigortalarında menfaat ve menfaat sahibinin tanımı ayrı ayrı ya­ pılmıştır. Buna karşılık Tasarı’nın “sigorta menfaatinin yokluğu” başlıklı 1408. maddesinde, sigorta sözleşmesinin yapılması anında, sigortala­ nan menfaat mevcut değilse, sigorta sözleşmesinin geçersiz olacağının kaleme alınmasıyla yetinilmiştir. Yine sözleşmenin yapıldığı anda var olan menfaatin, sözleşmenin süresi içinde ortadan kalkması halinde, sözleşmenin o anda geçersiz olacağı, Tasarı’nın 1470. maddesine gön­ derme yapılarak menfaat sahibinin değişmesi halinde aksine sözleşme yoksa sözleşmenin sona ereceği ifade edilmiştir.

Tasarı gerekçesinin 212. paragrafında mer’i TTK’da sigortaya iliş­ kin hükümlerin pek çoğunun kanunen emredici sayılmalarının sigor­ tacılığın gereksinimlerine uygun çözümleri ve özellikle sözleşme hu­ kukunun gelişmesini önlediği, diğer taraftan emredici hükme aykırı uygulamaya sebep olduğu bu noktada karşılaşılan sorunların uygula­ mada sigorta genel şartları veya sigortacılıkla ilgili diğer mevzuatlar­ la giderilmeye çalışıldığı, doğal olarak, bunların yeterli olamadığı, ta- sarıda emredici hükümlere ancak korunmaya değer bir menfaat varsa yer ve- rildiği ifade edilmiştir.

4. SİGORTANIN KAPSAMI

Türk Ticaret Kanunu Tasarısı ile birlikte, yürürlükte olan TTK’nın benimsediği umumilik esasından vazgeçildiği anlaşılmaktadır. Mer’i TTK 1281 maddesi ile sigortacının, harp ve isyan dışındaki sebeplerle mal­ lar hakkında gerçekleşen rizikolar için sigortacının bütün hasarlardan sorumlu olacağını düzenlemektedir. Dikkat edilirse bu hüküm aynı maddenin ikinci fıkrası gereğince poliçede istisna kabul edilmeyen ha­ sarların harp ve isyan dışında tamamının sigortacının sorumluluğun­ da olacağını, ayrıca ve açıkça istisna edilmedikçe sigortacının her tür­ lü hasarı ödemekle mükellef olacağı anlaşılmakta, 6762 sayılı Kanun bu yapısı itibariyle sigortalı lehine bir durum doğurmaktadır. Bunun­ la birlikte TTK Tasarısı’nın 1409. maddesi tam tersi denebilecek bir sis­

tem benimsemiştir. Tasarı’nın 1409. maddesine göre sigortacı, sade­ ce “sözleşmede öngörülen rizikonun gerçekleşmesinden” doğan zarardan veya bedelden sorumlu olacaktır. Umumilik esasındaki kanundan kaynaklanan kapsam ve istisna, Tasarı ile birlikte tamamen sözleşme şartlarıyla düzenlenir hale gelmektedir. Böylece sigortacı mer’i kanu­ nun poliçede istisna kabul edilmedikçe sorumlu olduğu hasarlardan değil, tam tersine sadece poliçede yazılı hasarlardan sorumlu olacak­ tır. Sigortacının poliçede yazılmayan bir hasarın gerçekleşmesi halin­ de bunu ödemesi söz konusu olmayacaktır.

Ayrıca TTK Tasarısı’nın 1409. maddesiyle sigorta hukukunda umumilik konusunda çelişen iki hüküm yürürlükte olacaktır. Çünkü Sigortacılık Kanunu’nun 11. maddesinin 4. fıkrası da umumilik esasını benimseyen bir şekilde; sigorta sözleşmelerinde kapsam dahiline alın­ mış olan riskler dışında, kapsam dışı bırakılmış risklerin de açıkça be­ lirleneceği, belirtilmemiş olan risklerin teminat kapsamında sayılaca­ ğı düzenlenmektedir. TTK Tasarısı’nın mevcut haliyle yasalaşması ve Sigortacılık Kanunu’nda herhangi bir değişiklik yapılmaması halinde hangi hükmün uygulanacağı, hangi hükmün özel hangisinin genel xxx xxx sayılacağı oldukça tartışma konusu olacak ve sorunun yargı ka­ rarları ile açıklığa kavuşması umulacaktır. Bu konuda oluşacak içtihat ile aynı zamanda umumilik ilkesinin varlığını sürdürüp sürdürmeye­ ceği, sigorta sözleşmesinde sigortacının mı yoksa sigorta ettirenin mi menfaatinin daha çok gözetileceği gibi sorulara da açıklık getirecektir.

Tasarı’da 6762 sayılı TTK daki hükme paralel bir şekilde sözleş­ mede öngörülen rizikolardan herhangi birinin veya bazılarının sigorta kapsamı dışında kaldığını ispat yükü, sigortacıya bırakılmıştır.

Bu durum sigorta ettirenlerin aleyhine, Kara Avrupası sistemin­ den uzaklaşılıp, sözleşme serbestîsinin sınırlarının alabildiğine geniş tutulduğu Anglo­Sakson sisteminden esinlenilmiş olmasından kay­ naklanmıştır. Tasarı’nın gerekçesinde tercihteki farklılaşmanın sebebi olarak iki unsur göze çarpmaktadır:

• TTK’nın sigorta kitabının daha sonra tekrar düzenlenmesi bek­ lentisiyle yetersiz düzenlenmiş olması ve söz konusu hükümlerin pek çoğunun emredici hükümlerle düzenlenmiş bulunmaları, sigorta ala­ nında ağırlığı olan sözleşme hukukunun gelişmesini engellediği bu­ nun da Türkiye’de sigorta endüstrisini olumsuz yönde etkilediğidir. Bu nedenle sigortacının hareket alanını daraltan 1281. maddedeki em­

redici düzenlemeden vazgeçildiği anlaşılmaktadır.

• Tasarı çalışmalarında iki ana yabancı kaymak olarak Alman Si­ gorta Sözleşmeleri Kanunu ve Anglo­Sakson hukuku gösterilmek­ tedir. Bu düzenlemelerden Alman düzenlemesinin tutucu, Anglo­ Sakson sisteminin ise liberal bazı yönlerinden yararlanıldığı ifade edil­ mektedir. Tasarı’da özellikle sözleşme hukukunun gelişime açık ol­ ması düşüncesiyle, İngiliz hukukunun liberal yaklaşımının tercih edil­ diği vurgulanmaktadır. Bununla birlikte Alman Sigorta Sözleşmesi Kanunu’nun menfaatler dengesini gözeten bazı düzenlemelerinin de benimsendiği ifade edilmektedir.

Yukarıdaki açıklamalardan anlaşılacağı üzere TTK Tasarısı ile si­ gorta sözleşmesi ve bunun kurulması konusunda “gelişme” yaşanması umuduyla liberal yaklaşımı benimsemekte ve bu nedenle sigortalı xxx xxxx olan umumilik esasından vazgeçilmektedir.

5. SİGORTA SÜRESİ VE DÖNEMİ

Sigorta süresi, sigorta sözleşmesi sona erinceye kadar devam eder. Doktrinde sigorta süresi şekli, maddi ve teknik sigorta süreleri olarak ayrılmaktadır.17 TTK Tasarısı’nın 1410. maddesi sigorta sözleşmesinin süresinin sözleşmede kararlaştırılmaması halinde bu süreni tespitinde uygulanacak ölçütleri düzenlemektedir.

Bu maddenin mer’i TTK’daki karşılığı olan 1282. maddede de pa­ ralel nitelikte bir düzenleme bulunmaktadır. Buna göre süre, sigorta sözleşmeyle kararlaştırılmamış ise, bu sürenin tespitinde öncelikle ta­ raf iradeleri, yerel teamül ile hâl ve şartlar göz önünde bulundurula­ rak, mahkemece belirlenecektir.

Mer’i TTK’nın 1282. maddesinde tasarının 1410. maddesindeki bu hüküm yanında süre başlığı altında sigortacının hangi tarihten itiba­ ren gerçekleşen rizikolardan sorumlu olacağı düzenlenmektedir. 1282. maddeye göre aksi kararlaştırılmış olmadıkça sigortacı, primin xxxxx diği tarihten itibaren gerçekleşen rizikolardan sorumludur. Ancak TTK Tasarısı’ndaki hangi tarihten itibaren gerçekleşecek rizikonun te­ minat altına alınmış olacağını düzenleyen madde ayrıca kaleme xxxx narak tarafların borç ve yükümlülükleri başlığı altındaki 1421. mad­

17 Kender, s. 187, 188

dede düzenlenmiştir. 1421. madde 1282. maddeye ek olarak sigortacı­ nın sorumluluğunun, primin taksitlerle ödeneceği de dikkate alınarak sorumluluğun “primin veya ilk taksitin ödenmesiyle başlayacağı”, kara ve denizde eşya taşımaya ilişkin sigorta sözleşmelerinde ise sigortacının sorumluluğunun sözleşmenin kurulmasıyla başlayacağı belirtilmiştir (m. 1295/2 buraya alınmış).

TTK Tasarısı’nın 1411. maddesi bütün sigorta sözleşmeleri açısın­ dan geçerli olacak “sigorta dönemi” kavramı getirmektedir. Sigorta dö­ nemi sigorta sözleşmelerinin aksi karlaştırılmamışsa sigorta primleri­ nin hesaplandığı ve sözleşmenin devam ettiği süreyi ifade edecektir. Uygulamada da birçok sigorta sözleşmesi bir yıllık dönemlerde yapıl­ maktadır. 1411. madde daha kısa dönemlerde prim karşılaştırılmamış­ sa sigorta döneminin bir yıl olacağını düzenlemekle aslında sigorta dö- neminin uzunluğunu da bir yılla sınırlamaktadır. Çünkü maddenin lafzın­ dan sigorta döneminin daha priminin daha uzun ya da kısa dönemde hesaplanması hali değil, daha kısa dönemde hesaplanmamışsa bir yıl­ lık dönemlerde yapılabileceği kaleme alınmıştır.

6. SİGORTA ETTİREN DIŞINDAKİ KİŞİLERİN BİLGİ VE DAVRANIŞLARI

TTK Tasarısı’nın 1412. maddesi, TTK’da sigorta ettirenin bilgisine ve davranışına hukuki sonuç bağlanan durumlarda, sigortadan habe­ ri olması şartı ile;

• sigortalının,

• temsilci söz konusu ise temsilcinin,

• can sigortalarında da lehtarın

bilgisi ve davranışı da dikkate alınır. Bu durum özellikle riziko­ nun meydana gelmesindeki kasıt, kusur, sigortalanan menfaatin du­ rumundaki değişiklikler ve ihbar ve prim ödeme mükellefiyeti açısın­ dan neticeler yaratacaktır. Bu hüküm sigorta ettiren açısından son de­ rece tehlikeli ve mer’i TTK’da karşılığı olmayan bir hükümdür. Örne­ ğin temsilcinin hasarı artıracak bir hali bilmesinden nereye kadar so­ rumlu olunacaktır? Ayrıca maddeye ilişkin tasarı gerekçesi tatmin edi­ ci değildir.

Borçlar hukukunun genel ilkelerinden birisi de nispilik ilkesidir.

Sözleşmenin tarafları haklarını sadece akit taraflara karşı ileri sürebile­ ceklerdir. Üçüncü kişiler sözleşmeden kaynaklanan borç ilişkisiyle ilke olarak borç altına girmedikleri, bir hak kazanmadıkları için bu hak­ kın onlara karşı ileri sürülmesi söz konusu olamayacaktır.18 Kanımız­ ca Tasarı’nın 1412. maddesi ile nispilik ilkesine yeni bir istisna getiri­ lerek sigorta ettirenin bilgisine ve davranışına sonuç bağlanan durum­ larda üçüncü şahısların da davranışlarının sorumluluk doğuracağı dü­ zenlenmiş olacaktır.

7. FESİH VE CAYMA

a. Genel Olarak

6762 sayılı TTK’da fesih ve caymaya ilişkin hükümlerin olduk­ ça dağınık bir şekilde düzenlendiği göze çarpmaktadır. Bu hükümler özetle şöyledir:

• TTK 1290. maddesi: Sigorta ettirenin sigorta sözleşmesinin ya­ pılması sırasında, sözleşmesinin daha ağır şartlarda yapılmasını ge­ rektirecek halleri bildiği halde sigortacıya bildirmemesini, susmasını ya da eksik veya yanlış bildirmesini, sigortacının sözleşmeden cayma nedeni olarak düzenlemektedir.

• TTK 1291. maddesi: Sigorta ettirenin sigortalı malın yerini ve halini sigortacının muvafakatı olmaksızın değiştirerek sigortacının o malı sigortalamayacağı ya da daha ağır şatlarda sigortalayacağı hale getirirse bu hal sigortacının sigorta sözleşmesini feshetme nedeni olarak düzenlenmektedir. Durumun bildirilmesine rağmen 8 gün içinde fes­ hedilmeyen ve primi tahsil etmeye devam etmek gibi duruma razı et­ tiğini gösteren hareketlerde bulunursa fesih hakkı düşecek ve sözleş­ me geçerliğini koruyacaktır.

• TTK 1297. maddesi: bir yıldan uzun süreli hayat sigortalarında primin ödenmemesi halini fesih nedeni olarak düzenlemiştir.

• TTK 1315. maddesi: sözleşmenin feshedilmiş olmayacağı bir hali,

• TTK 1365 ve 1366. Maddeleri: Caymanın caiz olup olmayacağı bazı halleri,

18 Eren, s. 21.

• 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu’nun 10/III. maddesinde, devre­ dilen ve birleşen sigorta şirketleriyle sözleşme yapanlara sigorta söz­ leşmesini 3 ay içinde feshetme hakkı veren durum, düzenlenmiştir.

Ancak TTK Tasarısı’nda, 6762 sayılı TTK’dan farklı olarak fesih ve caymaya ilişkin bazı hükümlerin aynı başlık altında düzenlenmesi yo­ luna gidilmiştir. Ancak bu durum TTK Tasarısı’nda fesih ve cayma xxx xxxxxxxxxx aynı başlıkta toplandığı anlamına gelmemektedir.

• Tasarı’nın 1413, 1414, 1415, 1417, 1428, 1434, 1445, 1449, 1456,

1499, 1502, 1505. maddelerinde feshe ilişkin,

• 1413, 1415, 1430, 1434, 1438, 1439, 1440, 1441, 1442, 1456, 1489,

1497, 1498. maddelerinde de caymaya ilişkin, düzenlemeler bulunmaktadır.

b. Olağanüstü Durumlarda Fesih

TTK Tasarısı’nın 1413. maddesi ile sigorta kitabına ilk defa kon­ kordato terimi girmiş olmaktadır. 6762 sayılı TTK çeşitli hükümlerin­ de sigortacının aczini ve iflasını düzenlerken tasarıda bulara ek olarak bir “olağanüstü fesih hali” olarak tarafların konkordato ilan etmesi de düzenlenmiştir.

Buna göre sigortacının ve sigorta ettirenin konkordato ilân etme­ si halinde, taraflar sigorta sözleşmesini bunu öğrendiklerinden itiba­ ren bir ay içinde tek taraflı olarak feshedebilirler. Ayrıca sigortacının;

• ilgili sigorta dalına ilişkin ruhsatının iptâl edilmesi veya

• sözleşme yapma yetkisinin kaldırılması

gibi hâllerde; sigorta ettiren, bu olguları öğrendiği tarihten itibaren yine bir ay içinde sigorta sözleşmesini feshedebilir.

Sigorta ettirenin konkordato ilan etmesi halinde sigortacının bu nedenle fesih hakkının doğabilmesi için primlerin tamamının xxxxx memiş olması gerekecektir. Zorunlu sigortalar ile prim ödemesinden muaf hâle gelmiş can sigortalarına bu hüküm uygulanmayacaktır.

c. “Sigorta Priminin Artırılması” Nedeniyle Fesih

6762 sayılı TTK’nın çeşitli maddelerindeki sigorta primi ile ilgili düzenlemeler şöyledir:

• 1283. ve 1298. maddelerde hangi hallerde primin indirileceği veya fazla tahsil edilen kısmın iade edileceği,

• 1288. maddede, kısmi sigortanın tam bedelli sigorta haline gel­ mesi için sigortacıya ödenmesi gereken “ek primden”,

• 1294. maddesinde, sigorta ettiren kimsenin, “primlerin en yüksek haddinin tayinine ait hususi hükümler mahfuz kalmak üzere”, mukavele ile kararlaştırılmış olan primi ödemekle yükümlü olacağından. Sigorta primi mukavelede gösterilmemişse “primin ilgili bakanlıkça tasdik edil- miş olan tarifeler gereğince” tayin olunacağından

• 1347. maddede primin ve sigorta bedelinin indirileceği xxxxxxx den,

• 1369. maddede ihbar külfetinin gereği gibi yerine getirilmesin­ de sigorta ettirene kusur atfedilememesi ve sigortacı açısından cay­ ma hakkının caiz olmadığı halde, artan sigorta değerini sigortalamak için daha fazla prim ödenmesi gerektiği hallerde primin artırılmasından,

• 1454. maddede menfaat yokluğu ve aşkın sigorta nedeniyle pri- min indirilmesinden,

bahsedilmektedir.

Görüldüğü gibi 6762 sayılı TTK’da hangi hallerde primin indirile­ ceği veya iade edileceğinin yanında bazı hallerde sigorta bedeli ve de­ ğerinin artması nedeniyle artırılacak primden ve ödenmesi gereken ek primden bahsedilmektedir. Buradan anlaşılacağı üzere sigorta primin­ deki artış ve indirim tamamen sigorta güvencesinin kapsamında mey­ dana gelen değişikliklerle ilgili ve onlara bağlıdır. 6762 sayılı TTK’nın hiçbir maddesi sigortacıya bu haller dışında primi artırma yetkisi ver­ memektedir.

Ancak TTK Tasarısı’nın 1414. maddesi ile birlikte sigorta hukuku­ muza “ayarlama şartı” kavramı girmektedir. Bu şart sigorta sözleşme­ sine konulabilecek bir şart olup, sigortacıya sigorta güvencesinin kap­ samında herhangi bir değişiklik yapmadan sigorta primlerini tek ta­ raflı olarak yükseltme yetkisi vermektedir. Sigortacıya böyle bir yetki­

nin tanınmasının amacı, değişen piyasa koşulları ve artan maliyetlerin prime anında yansıtılabilmesini sağlamak olmalıdır. Sigortacı ayarla­ ma şartına dayanarak kendisi için ek bir risk ve maliyetin doğduğu her durumda prim artışına gidebilecektir.

Rekabetçi piyasa koşullarında müşteri kaybetme kaygısı taşıyacak olan sigorta şirketlerinin bu ayarlama şartına dayanarak prim artır­ maları, şartlar ve zorunluluklar gerektirmedikçe başvurulacak bir yol olarak görünmemektedir. Ancak mevcut Kanunun’daki primin sabit ol- duğuna ilişkin sistemden bu şekilde vazgeçilmiş bulunmaktadır. Böyle­ ce sigorta şirketleri ayarlama şartına güvenerek ucuz primle sigorta sözleşmesi yapmayı tercih edebilirler. Bu durum sigorta ettirenlerin, o sigorta kolundaki risklerin artması ve tüm sigorta şirketlerin prim ayarlamasına gitmesi halinde, ödeyeceği prim konusunda bir öngö­ rü yapamaması sonucunu doğuracaktır. Tasarı’yla getirilen ayarlana- bilir prim sistemi tamamen sigorta şirketlerinin lehine ve onların hare­ ket alanlarını artıran bir nitelik taşımaktadır. Düzenlemenin sigorta et­ tirenin, sigorta sözleşmesini fesih hakkını düzenleyen bir başlık altın­ da getirilmesi, onun sigorta ettirenin aleyhine olması özelliğini orta­ dan kaldırmamaktadır. Tasarı gerekçesinde ayarlama şartına ilişkin yapı- lan tercih ile ilgili herhangi bir açıklamaya rastlanmamıştır.

Tasarı’nın 1414. maddesiyle getirilen sigortacının ayarlama şartı­ na dayalı tek taraflı olarak yapacağı prim artışına karşılık, sigorta etti­ xxxx; artışa yönelik bildirimi aldıktan sonra bir ay içinde sigorta sözleşmesi- ni feshetme hakkı tanınmıştır. Böylece ayarlama şartının piyasa koşulla­ rının denetimine tabi tutulması ve keyfi kullanımının önlenmesini sağ­ lama yönelik bir adım atılmıştır. Ancak yine de fesih ve prim ayarla­ ma şartının verdiği ayarlama hakkı, dengeli bir şekilde düzenlenme­ miştir. Xxxxxxx ettiren sigorta sözleşmesiyle ödediği prim karşılığında hayatındaki rizikoların getireceği maddi kaygıları azaltmayı amaçlar. Ancak ayarlama şartı, sigorta ettirene ileride primin artabileceği kay­ gısını yaşatan olumsuz bir düzenleme olarak karşımıza çıkmaktadır.

Sigorta sözleşmeleri prensip olarak sona erinceye kadar değişmek­ sizin devam ederler. Ancak bu prensibin bazı istisnaları vardır. Bunlar:

Sigorta sözleşmesinin:

• Anlaşmayla,

• Kanun gereğince,

• İdari işlem gereğince,

• Tek taraflı irade bildirimi ile

değiştirilmesi olarak sıralanabilir.19 Tasarı ile getirilen ayarlama şar­ tı TTK’ya sözleşmenin tek taraflı irade bildirimi ile değiştirilebileceği yeni bir hal getirmektedir.

Doktrinde varlığını sürdüren ancak bir yanan da anlamını yitirdi­ ği bildirilen sabit primli, değişken primli sigorta ayrımının tasarının yasalaşması halinde daha da anlamlı hale geleceği anlaşılmaktadır.20

d. Kısmi Fesih ve Cayma

TTK Tasarısı’nın 1415. maddesi kısmi fesih ve caymayı düzenle­ mektedir. Sigortacı akdettiği sigorta sözleşmesinin bazı hükümleri­ ni haklı nedenlerle feshetmesi veya cayması mümkündür. Ancak bu fesih ve caymadan sonra sözleşmenin geri kalan hükümlerle ve aynı şartlarla yapılmayacağı durumdan anlaşılıyorsa, sigortacı sigorta söz­ leşmesinin tamamından cayabileceği gibi sözleşmenin tamamını da feshedebilecektir.

Tasarı’nın bu hükmü 6762 sayılı TTK’nın 1367. maddesiyle para­ lellik arz etmektedir. Ancak bazı farklar da söz konusudur. 1367. mad­ de sadece sigortacının sigorta sözleşmesinden caymasının haklı olabile­ ceği şartların bulunması halinde, geri kalan sözleşme hükümleriyle si­ gorta sözleşmesi yapmayacağı halin icabından anlaşılıyor olması ha­ linde, sözleşmenin geri kalan hükümlerinden de cayabileceği düzen­ lemektedir. İşte TTK Tasarısı’nın 1415. maddesinde farklı olarak cay­ ma ile birlikte aynı hallerin varlığında fesih ihtimalini de düzenlemek­ tedir. Ayrıca yaptığı sigorta sözleşmesinin bir kısmı sigorta ettiren ta­ rafında feshedilen veya cayılan sigorta ettirene de aynı sözleşmeyi fes­ hetme ve cayma hakkı tanınmıştır. Böylece fesih ve caymayanın birlik­ te düzenlenmesi yolu tercih edilmiştir.

Ayrıca bu hükümle düzenlenen kısmi fesih ve caymaya ilişkin hü­ kümlerin BK 20. maddesinde düzenlenen kısmi butlanla da aynı doğ­ rultuda olması söz konusudur. BK m. 20/II’ye göre, sözleşmenin içer­

19 Kender, s. 186, 187.

20 Bozer, s. 26; ayrıca bkz. Can, s. 24.

diği şartlardan bir kısmının geçersizliği sözleşmeyi iptal etmeyip yal­ nız ilgili sözleşme şartı geçersiz olacaktır. Fakat bu şartlar olmaksızın sözleşmenin yapılmayacağı kesin olduğu takdirde, sözleşme tama­ mıyla batıl kabul edilecektir.

8. TEBLİĞLER VE BİLDİRİMLER

Sigorta hukuku açısından yeni olan bir düzenleme de TTK Tas­ arısı’nın 1416. maddesiyle getirilen tebliğ ve bildirimlere ilişkin tasa­ rı maddesidir. Sigorta hukuku açısından kendisine birçok hukuki so­ nuç bağlanan ihbar ve bildirimlerin ve sigorta sözleşmesine ilişkin ya­ zışmaların muhatabına ulaştıktan sonra hüküm ifade etmesi söz konu­ sudur. Bu nedenle son yıllarda bazı kanunlarda olduğu (İİK) gibi teb­ liğ ve bildirimlerin yapılacağı adres konusunun kanunlarda düzenlen­ mesi tercih edilmektedir. Bu tercihin sebebi, ortaya çıkan ihtilaflarda, ispat hukuku açısından yaşanan belirsizlikler ve kötüye kullanımların varlığı olabilir.

1416. maddedeki düzenlemeye göre; sigorta ettiren tarafından ya­ pılacak tebliğler ve bildirimler:

• sigortacıya

• sözleşmenin yapılmasına aracılık eden acenteye; sigortacı tarafından yapılan tebliğler ve bildirimler ise,

• sigorta ettirenin

• sigortalının

• lehdarın

sigortacıya bildirilmiş son adreslerine yapılacaktır.

10. OLAĞANÜSTÜ DURUMLAR

a. Tarafların Xxxx, Takibin Semeresiz Kalması

TTK Tasarısı’nın 1417 ve 1418. maddeleri ile “olağanüstü durumlar” başlığı altında tarafların aczi, takibin semeresiz kalması durumu ile si­ gortacının iflası düzenlenmektedir.

TTK Tasarısı’nın 1417. maddesine göre sigorta ettiren, aciz hâline düşen veya hakkında yapılan takip semeresiz kalan sigortacıdan, ta­

ahhüdünün yerine getirileceğine ilişkin teminat isteyebilecektir. Temi­ nat isteminden itibaren bir hafta içinde sigortacı tarafından bir teminat verilmemiş ise sigorta ettiren sözleşmeyi feshedebilecektir. Tasarı’nın 1417. maddesinin, 6762 sayılı TTK’daki karşılığı olan 1302. maddede özü itibariyle benzer bir düzenleme bulunmaktadır. Ancak bazı farklı­ lıklar söz konusudur.

Farklılıklardan ilki; 1417. madde ile sadece aciz halinin değil taki­ bin semeresiz kalması halinin de düzenlendiği gözlenmektedir. Taraf­ lardan birisinin aczi; akitlerden birisinin borcunu edadan aciz olması, yapılan haczin neticesiz kalması ve iflas gibi ihtimalleri kapsamakta­ dır. Ancak borçlu hakkında yapılan takibin semeresiz kalması bir an­ lamda İİK’nın 105. maddesinde, borçlunun haczi kabil malın buluna­ mamasına ilişkin tutanağın yine İİK’nın 143. maddesi uyarınca aciz vesikası sayılacağına ilişkin hüküm nedeniyle, “acz haline düşen” veya “hakkındaki takip semeresiz kalan” borçlu arasında bir ayrım yapmanın anlamını ortadan kaldırmaktadır. Çünkü acz hali takibin semeresiz kalması halini de kapsamaktadır.

İkinci fark, sigorta ettirenin sigortacıdan taahhüdünü yerine geti­ receğine ilişkin teminat istemesinden sonra, kendisine sözleşmeyi fe­ sih yetkisi veren sürededir. TTK Tasarısı’nın 1417. maddesinde bir haf- ta olarak düzenlenen süre 6762 sayılı Kanun’un 1302. maddesinde üç gün olarak düzenlenmiştir.

Üçüncü fark; Tasarı’nın 1417. maddesinde mer’i Kanun’un 1302. maddesinde olduğu gibi, acze düşme halini ve bu halde taraflardan birisinin sözleşmeyi fesih halini belirtmek için, BK 82. maddesine yol­ lama yapmak yerine, acz halini madde içerisinde tanımlama yolunun tercih edilmesidir. Yukarıdaki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere ta­ sarının 1417. maddesi ile getirilen acz tanımı muğlaktır. “Veya” ile ay­ rılarak kullanılan “acz haline düşme” ile “takibin semeresiz kalması” halle­ rinin ifade etmeyi amaçladığı anlamlar birbiriyle kesişmektedir. Bu ne­ denle BK 82. maddesinde ayrılarak yapılan tanımlamayı başarılı bul­ mak mümkün değildir. Tasarı’nın 1417. maddesinde de 1302. madde­ de olduğu gibi BK’ya atıf yapılması daha doğru bir tercih olurdu. Bu­ rada göze çarpan bir konu da ilk fıkrada sigortacı için düzenlenmeyen iflas halinin ikinci fıkrada sigorta ettiren için düzenlenmesidir. Böy­ le bir ayrıma sigortacının iflasının Tasarı’nın 1418. maddesinde ayrıca düzenlenmiş olması neden olmuştur.

b. Sigortacının İflası

TTK Tasarısı’nda “Sigortacının iflası” 1418. maddede düzenlen­ mektedir. Bu maddeye göre sigortacının iflâsı sözleşmeyi sona erdiren bir sebep olarak sayılmıştır. Sigorta şirketinin iflas etmesinden önce, menfaat sahiplerine ödenmeyen tazminatlar, özel hükümler saklı kal­ mak kaydıyla, önce 21.12.1959 tarihli ve 7397 sayılı Sigorta Murakabe Kanunu gereğince sigortacı tarafından ayrılması gereken teminatlar­ dan, bunların yetmemesi halinde iflâs masasından karşılanacağı kale­ me alınmıştır. Ancak Türk Ticaret Kanunu Tasarısı 2005 yılından bu yana yasalaşmayı beklediğinden, bu metinde adı geçen Sigorta Mu­ rakabe Kanunu, 14.06.2007 tarihinde yürürlüğe giren 5684 sayılı Si­ gortacılık Kanunu’nun 45. maddesiyle yürürlükten kaldırılarak mül­ ga olmuştur. TTK Tasarısı ve Adalet Komisyonu Raporu’nu (1/324) 27.09.2007 de vermesine rağmen Sigortacılık Kanunu’na ilişkin deği­ şiklik gözden kaçmıştır. Bu nedenle meclise sevk edilen Tasarı’nın Ge­ nel Kurul’da görüşülmesi sırasında ilgili maddenin önergelerle değiş­ tirilmesi gerekecektir.

Tasarı’nın 1418. maddesinin ikinci fıkrasında sigorta şirketinin if­ lası nedeniyle tazminat alacaklarına kavuşamayan hak sahiplerinin iflâs masasına İcra ve İflâs Kanunu’nun 206. maddesinin dördüncü fıkrasında düzenlenen üçüncü sıradan katılacağı kaleme alınmıştır. İİK’nın 206. maddesinde sözü edilen üçüncü sıra; “özel kanunlarda imti- yazlı olduğu belirtilen alacaklar” olarak, dördüncü sıradaki “imtiyazlı ol- mayan diğer tüm alacakların” üzerinde düzenlenmiştir.

6762 sayılı TTK’da iflas terimi sadece hayat sigortalarına ilişkin 1331. maddede geçmektedir. 1331. madde sigorta şirketinin iflası ha­ linde, “talebe hakkı olan kişilere” ödenecek riyazi ihtiyatları ve bunun he­ saplanış usulünü kapsamaktadır. Bu madde dışında sigortacının aczi­ ni düzenleyen 1302 ve 1457. maddelerde de iflas halini kapsamına ala­ bilecek düzenlemeler bulunmaktadır. Açıklamalarımızdan anlaşılaca­ ğı gibi sadece hayat sigortaları için açıkça düzenlenmiş bulunan sigor­ tacının iflası hali, sigorta sözleşmesinin hükümleri başlığı altında dü­ zenlenerek tüm sigorta türleri için geçerli hale getirilmiş olacaktır.

11. ZAMANAŞIMI

TTK Tasarısı’nın 1420. maddesi bütün sigorta türleri için geçerli olan zamanaşımı sürelerini belirlemektedir. Buna göre sigorta sözleş­ mesinden doğan bütün istemler, alacağın muaccel olduğu tarihten başla- yarak iki yılda ve sigorta tazminatına ve sigorta bedeline ilişkin istemler her hâlde rizikonun gerçekleştiği tarihten itibaren altı yıl geçmekle zama­ naşımına uğrayacaktır. Sigortacıya yöneltilecek tazminat istemlerinin sigorta konusu olaydan itibaren on yılda zamanaşımına uğrayacağını düzenleyen 1482. madde hükmü saklı tutulmuştur.

Tasarı’nın 1420. maddesine 6762 sayılı TTK’da karşılık gelen za­ manaşımı süresi 1268. maddede öngörülmüştür. Maddeye göre se­ bepsiz yere ödenmiş bulunan primin veya sigorta bedelinin geri alın­ masına ilişkin alacaklar da dahil olmak üzere sigorta sözleşmesin­ den doğan bütün taleplerin, iki yılda zamanaşımına uğrayacağı dü­ zenlenmiştir. Maddeden anlaşılacağı üzere sigortacının sigorta bede­ lini ödeme borcu da iki yıllı zamanaşımına tabidir.21 Söz konusu za­ manaşımı süresi sigorta sözleşmesi gereğince alınan vergi ve resimle­ ri de kapsamaktadır.22 Bu hükmünde düzenlenen sürenin özel sözleş­ me şartlarıyla değiştirilmesi mümkün değildir.23 Kanun koyucu zama­ naşımı süresinin ne zaman başlayacağı konusunu düzenlememiş olsa da bu konuda genel hükümler uygulanacaktır.24 Buna göre zamanaşı­ mı süresi BK’nın 128. maddesi uyarınca alacağın muaccel olduğu an­ dan itibaren işlemeye başladığı kabul edilmektedir.

Tasarı’nın 1420. maddesi de bu konuya açıklık getirerek genel hü­ kümlere başvurmayı gerekli kılmayacak şekilde zamanaşımı süresinin “alacağın muaccel olduğu tarihten itibaren başlayacağı”nı açıkça düzenle­ mektedir. Böylece doktrindeki beklentileri de karşılayacak bir düzen­ leme getirilmektedir.25

Halefiyet esası gereğince sigortacının dava ve talep hakları da si­ gortalının tabi olduğu sürelere tabidir. Bu nedenle sigortacı halefi ol­

21 Kender, s. 290.

22 Bozer, s. 49.

23 YHGK 03.11.1982, 1981/11, 1982/870, Sinerji İçtihat ve Mevzuat Programı, 05/2009.

24 Can, Sigorta Hukuku, s. 311.

25 Kender, s. 292.

duğu alacaklara ilişkin davalarda 2 yıllık zamanaşımına tabidir. İki yıl­ lık zamanaşımı süresinin kısa olması ve sigortalının tabi olduğu mu­ acceliyet tarihinden itibaren işlemeye başlaması uygulamada sorunla­ ra yol açabilecektir. Bu nedenle tasarının 1420. maddesiyle kademeli zamanaşımı süresi düzenlenmesi ve sürenin 6 yıla çıkarılması uygula­ madaki sorunları giderecektir.

12. TÜRK TİCARET KANUNU TASARISIYLA SİGORTA HUKUKU AÇISINDA GETİRİLEN DİĞER YENİLİKLER26

a. Genel Olarak

Tasarı’nın gerekçesinin incelenmesinden Yeni Türk Ticaret Kanu­ nu, AB’ye üye diğer ülkelerin, ticaret, şirketler, taşıma, deniz ticareti ve sigorta kanunlarında olduğu gibi, dinamik bir konuma geçecek ve eskisiyle kıyaslanamayacak sıklıkta değiştirilme olasılığına açık bir ka­ nun haline gelmesinin amaçlandığı anlaşılmaktadır.

Teknolojideki gelişmeler dikkate alınarak sözleşmelerin kurulma­ larından başlayarak, belgelerin, teyit mektuplarının, ihtar ve ihbarla­ rın, her çeşit sigorta poliçesinin elektronik ortamda oluşturulması ve bu belgelerin bir kısmının elektronik ortamda saklanmaya başlanması; şeffaflığın bu yoldan en üst düzeyde sağlanabilmesi kanunun amaçla­ rı arasında sayılmıştır.

Gerekçeden tasarının hazırlanması sırasında AT ve AB direktifle­ rinin dikkate alındığı, özellikle sigorta sektöründe sermayenin serbest dolaşımını sağlayan düzenlemelerin dikkate alındığı anlaşılmaktadır.

TTK Tasarısı Komisyonu ve Adalet Bakanlığı “Türk Ticaret Kanu- nu” komisyon ilk toplantısında hedefler arasında, AB müktesebatının yeni Türk Ticaret Kanunu’nun ticarî işletme, şirketler, sermaye piyasası, ta- şıma, deniz ticareti ve sigorta hukuku kitaplarına tam olarak yansıtılması ve kanunun modern ticaret hukuku ile örtüşmesi, mevcut bilimsel birikimin ko- runması, yargı kararlarıyla sağlanan hukukî gelişimin sürdürülmesi sayıl- mıştır.

Sigorta sözleşmesine ilişkin normlar sigorta endüstrisini güçlendi­

26 TTK Tasarısı’nın sigorta kitabına ilişkin gerekçesinden derlenmiştir.

recek şekilde ele alınması amaçlanmış kara ve deniz rizikolarına kar­ şı sigorta ayrımından doğan aykırılıklar ortadan kaldırılmış, sorumlu­ luk sigortasına yer verilmesi ve mevcut birikimin de korunması amaç­ lanmıştır.

Sigorta hukuku kitabı köklü değişikliğe uğramıştır. Buna sebep olarak 6762 sayılı Kanun’un sigortaya ilişkin hükümlerin 1926­1929 ta­ rihli eski Ticaret Kanunun’dan gelmiş olması bunların da uluslararası uygulama ve öğretinin gerisinde kalması olarak ifade edilmiştir.

Ayrıca, söz konusu hükümlerin pek çoğunun emredici hükümler­ le düzenlenmiş bulunmaları, sigorta alanında ağırlığı olan sözleşme hukukunun gelişmesini engellediği bunun da Türkiye’de sigorta en­ düstrisini olumsuz yönde etkilediği ifade edilmiştir. Sorunların ge­ nel işlem şartları ile aşılması girişimleri ise pek başarılı olmamıştır. Tasarı’ya, AET’den yansıyan iki hüküm vardır. Bunlardan birincisi bir tüketici olarak sigortalıyı aydınlatma açıklaması, ikincisi ise tontinler kurulmasına olanak tanıyan hükmüdür.

b. Yenileme Çalışmalarının Kaynakları

1. Sigorta kitabının yenilenmesinde xxx xxxxxx olarak Alman Si­ gorta Sözleşmeleri Kanunu’ndan yararlanılmıştır. Bu Kanun, köklü değişikliklerle modern bir kanun niteliğini kazandığı, ticaret hukuku­ muza özellikle taşıma ve deniz hukukumuza esin veren ve kaynaklık etmiş bulunan bir devletin hukuku olduğu için tercih edilmiştir. Ancak Alman Sigorta Sözleşmeleri Kanunu 2008 yılında tamamen yenilenmiş olup, tasarının ana kaynaklarından birisi şimdiden eskimiştir.

2. Tasarı, sözleşme hukukunun gelişime açık olması temel düşün­ cesi bağlamında, İngiliz hukukunun liberal yaklaşımı ile Alman Sigor­ ta Sözleşmesi Kanunu’nun menfaatler dengesini gözeten bazı düzen­ lemelerini benimsemiştir.

3. Türk öğretisinde yapılan eleştiriler.

4. Sigorta murakabe mevzuatında yer alan bazı maddî hukuk ku­ ralları. Yine Tasarı’nın Meclis Genel Kurulu’na sevki sırasında Sigor­ ta Murakabe Kanunu, Sigortacılık Kanununun kabul edilmesiyle bir­ likte mülga olmuştur.

c. Sigorta Kitabındaki Değişikliklerin Hedefleri

1. Ülkemiz ihtiyaçlarına uygun, modern bir kanun hazırlamak,

2. 6762 sayılı Kanun’un uygulamada sorun yaratmamış ve sigorta­ cılar tarafından benimsenmiş hüküm ve ilkelerini korumak;

3. Uygulamanın sorun ve gereksinimlerine cevap verebilecek ve zorlukları görülen sorunları giderebilecek nitelikte hükümler öngör­ mek olarak ifade edilmiştir.

ç. Sigorta Kitabının Sistematiği

Uygulamada sorunlara yol açan bir diğer unsur ise 6762 sayı­ lı Kanun’un sistematiği olmuştur. Öncelikle, tüm sigortalar için ortak hüküm niteliğinde olması gereken genel hükümler Kanun’da dar kap­ samlı ele alınmıştır. Buna karşılık primlerin ödenme yeri, şekli gibi ge­ nel nitelikli bazı konular ise sadece mal sigortaları açısından, üçün­ cü kişi lehine yapılmış sigortalarda, tazminat ile prim takası gibi yine genel nitelik taşıması gereken bazı hükümler ise sadece deniz riziko­ larına karşı sigortalarda düzenlenmiştir. Tasarı’nın sigorta hükümleri açık, anlaşılır ve görsel nitelikte bir sistematiğe bağlanmıştır.

d. Sigorta Terimleri Sorunu

6762 sayılı Kanun’da kanun koyucunun kullandığı terminoloji uy­ gulamada tartışmalara yol açmıştır. Özellikle Kanun’da “sigorta etti- ren”, “sigortalı” ve “lehdar” terimlerinin kullanımında gereken özen gösterilmemiştir. Ancak, sigorta ettiren, sigortalı ve lehdarın farklı kimseler olması durumunda sigorta sözleşmesinden her birisi için do­ ğabilecek hak, borç ve yükümlülükler farklı olacağından bu ifadelerin birbirleri yerine kullanılmış olması Kanun’da bir kavram kargaşası ya­ şanmasına neden olmuştur. Tasarıda, terim karmaşasını ortadan kal­ dırmak konusunda özen gösterilmiştir.

e. Genel Hükümler

6762 sayılı Kanun sigorta sözleşmesini düzenleyen, tüm sigorta türlerine uygulanabilecek “umumi hükümler”e yer vermişti, ancak bu hükümler hem sadece altı maddeye özgülenmiş olup yetersiz düzen­

lemelerdi, hem de genel hükümler arasında bulunması gereken birçok hüküm “mal sigortaları” faslında yer almıştı. Tasarı genel hükümlere elli madde ayırmış ve sigorta sözleşmesini, tüm türleri kapsayacak şe­ kilde, temel kavramları sıralayarak, sözleşmenin kurulmasından baş­ layarak hükümlerini belirlemiş ve tarafların borçlarını ayrıntılı bir şe­ kilde göstererek düzenlemiştir. Temel kavramlar arasında sigorta söz­ leşmesi, karşılıklı sigorta, reasürans tanımlanmış,

Sigorta sözleşmesinin hükümleri ise, temsil, menfaat yokluğu, kapsam, süre, sigorta dönemi, fesih ve cayma ile tebliğ ve ihbarlar ile tarafların aczi, takibin semeresiz kalması ve sigortacının iflâsı gibi ola­ ğanüstü durumları kapsamaktadır. Tarafların borçları da sigortacı ve sigorta ettiren yönünden ayrı ayrı ele alınmıştır. Kötüye kullanmalara yol açabileceği için geçmişe etkili sigortaya yer verilmemiştir.

f. Tüketiciyi Aydınlatma Açıklaması

Sigortacıya ve acentesine, sigorta poliçesinin kurulmasından önce, yapılacak sözleşmeye, önemli hükümlere, sigortalının haklarına, süre vermeden feshe ilişkin tüm bilgileri sigortalıya vermeleri ve ilişki ba­ kımından önemli olabilecek gelişmelerden onu haberdar etmeleri gö­ revi verilerek şeffaflığa uygun ve modern sigorta hukukunun bir par­ çası olan özel bir hükme yer verilmiştir.

g. Özel Sigorta Türlerinin Ayrıca Düzenlenmemesi

Sigorta, dinamik niteliği sebebiyle değişen ihtiyaçların gerisinde kalmaması gereken bir hukuk olduğundan maddeler ele alınırken si­ gortanın bu özelliği üzerinde durulmaya özen gösterilmiştir. Tasarı’da, her sigorta türüne uygun genel nitelikte hükümler öngörülmeye çalı­ şıldığından 6762 sayılı Kanun’dan farklı olarak yangın, tarım veya hır­ sızlık gibi özel sigorta türleri özel olarak düzenlenmemiştir.

ğ. Kara ve Deniz Sigortalarının Farklılığına Son Verilmesi

Kaynakları değişik olan deniz ve kara sigortalarında, farklı sis­ temlerin bir araya getirilmiş olması 6762 sayılı Kanun’da anlaşılması güç bazı farklılıkların doğmasına neden olmuştur. Çoğu kez 6762 sa­

yılı Kanun’da aynı nitelikteki hükümler deniz rizikolarına karşı sigor­ talarla mal sigortalarında farklı düzenlemeler getirmiş, aynı nitelikte hükümlerin birinde emredici diğerinde yedek hukuk kurallarına bağ­ lanmıştır. Diğer taraftan, deniz rizikolarına karşı sigortalar uluslara­ rası kurallar çerçevesinde yürütüldüğünden Kanunun konuya ilişkin hükümlerinin bir kısmı günümüzde ölü hüküm haline gelmiştir. Bu sebeple deniz sigortalarına ilişkin hükümler Kanun’dan çıkarılmıştır.

h. Sorumluluk Sigortaları

Geleneksel toplumdan sanayi toplumuna geçiş süreci içinde, bazı meslek sahiplerinin başkalarına verebilecekleri zararların türleri art­ makta, kapsamları genişlemektedir. Bu nedenle sorumluluk sigorta­ ları giderek önem kazanmaya başlamış ve hatta bazı sigortalar zorun­ lu kılınmıştır. Ancak, 6762 sayılı Kanun’da sorumluluk sigortaları dü­ zenlenmemiş sadece dolaylı olarak değinilmiştir. Sorumluluk sigorta­ larına ilişkin düzenlemelerin yok denecek düzeyde olması bu sigorta­ lara uygulanacak hükümlerin belirlenmesinde tereddütler yaşanması­ na neden olmuştur. Sorumluluk sigortalarına ilişkin düzenlemelerde­ ki eksiklik bu sigortaların gelişmesini engelleyen unsurlardan biri ol­ muştur. Bu nedenler sorumluluk sigortalarının Tasarı’da ayrıntılı bir şekilde düzenlenmesine sebep olmuştur.

ı. Can Sigortaları

Can sigortaları, 6762 sayılı Kanun’da hayat ve ferdi kaza sigorta­ ları olmak üzere iki alt başlık altında düzenlenmiş, hastalık sigortala­ rına ise, ferdi kazayı düzenleyen maddede dolaylı olarak değinilmiş­ tir. Ancak, bu düzenlemeler yeterli değildir. 6762 sayılı Kanun’da yer almayan bir çok konu sigorta genel şartları ile düzenlenip ihtiyaçlara cevap vermeye çalışılmıştır. Ancak, ekonomik gelişme ve talepler çer­ çevesinde hayat sigortalarında son yirmi yılda köklü değişiklikler ol­ muştur. Yatırım unsuru içeren hayat sigortaları sektöre girmiş ve gide­ rek ağırlık kazanmaya başlamıştır. Diğer taraftan, dünya uygulamala­ xxxxx xxxxxx ve hastalık sigortası ayrımına gidilirken, yukarıda da be­ lirtildiği üzere 6762 sayılı Kanun’da hastalık sigortaları hakkında her­ hangi bir düzenleme öngörülmemiştir. Bu sebeple can sigortaları, re­ forma tabi tutulmuştur.

SONUÇ

Türk Ticaret Kanunu Tasarısı’yla Cumhuriyetimizin başından beri ihmallere uğramış olan sigorta hukuku kitabı gerek sistematiği ve ge­ rekse hakim olan ilkeler açısından ciddi değişikliklere uğramak üzere­ dir. Uygulamada sorun çıkaran ve çeşitli sigorta türleri içerisinde dü­ zenlenen sigorta sözleşmesine ilişkin hükümlerin topluca düzenlen­ mesinin faydaları tartışılmazdır. Ancak sigorta sektörünün tam ola­ rak gelişmediği ve sektör müşterilerinin çoğunluğunun da gerçek kişi tüketiciler olduğu göz ardı edilerek, sigorta ettiren açısında koruma­ cı hükümler içeren Kara Avrupası sisteminden vazgeçilerek, sözleş­ me serbestisinin sınırlarının sonuna kadar zorlandığı Anglo­Sakson sisteminin ağırlıklı olarak tercih edilmesi; sigorta sözleşmesinin kap­ samının sözleşmeyle belirlenmesi, umumilik esasından vazgeçilmesi ve ayarlama şartının kabulü gibi yenilikler sigorta şirketlerini mem­ nun edecek olmasına rağmen sigorta ettiren aleyhine yeniliklerdir. Tasarı’nın Sigortacılık Kanunu ile taban tabana zıt maddelerinin uy­ gulamada yaratacağı sorunların sigortacının mı yoksa sigorta ettire­ nin mi lehine yorumlanacağı merak konusu olacaktır. Tasarı’nın ge­ rekçesinde amaçlardan birisi olarak “gerek uygulama ve gerekse doktrin- den kaynaklanan kazanımların korunacağı” ifade edilmesine karşılık bu ifadeyi gerçekçi bulmuyoruz ve sigorta ettirenin kayıplarının ağır bas­ tığı bir tasarıyla karşı karşıya olduğumuz düşüncesindeyiz.

KAYNAKLAR

27.09.2007 tarihli Türk Ticaret Kanunu Tasarısı ve Komisyonu Rapo­ ru (1/324).

Eren, F., Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 10.b. İstanbul 2008. Can, M., Türk Özel Sigorta Hukuku, 2.b. Ankara 2007.

Xxxxxx, X., Xxxxxxx’xx Xxxxxx Xxxxxxx Xxxxxx, 0. x. Xxxxxxxx 0000. Oğuzman K., Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstanbul 1995.

Sinerji İçtihat ve Mevzuat Programı, Son Yararlanma: Mayıs 2009.