Nederlandse rechtsorde. Nog afgezien van de Europese scepsis die deze praktijk mogelijk oproept, zorgt de ver- gaande delegatie aan de uitvoerende macht voor fundamentele onduidelijkheid over de status van de OESO-richtlijnen binnen de Nederlandse rechtsorde. Helaas is er tot op de dag van vandaag nog steeds geen volledige duidelijkheid over het precieze belang dat bij een geschil over art. 8b Wet VPB 1969 aan de OESO-richtlijnen moet xxxxxx toegekend. Het lijkt me logisch dat er ‘xxxxx betekenis’ aan zou moeten xxxxxx toegekend, maar dat is niet onomstreden.47 In xx xxxx is dit probleem wederom terug te voeren op de onvoldoende doordachte interactie tussen het aloude Nederlandse arm’s length-beginsel en het gecodificeerde internationale arm’s length-beginsel. Het feitelijke belang van deze richtlijnen voor de uitvoeringspraktijk lijkt immers een belangrijke rol te hebben gespeeld voor de wetgever bij de introductie van art. 8b Wet VPB 1969. Blijkbaar was de veronderstelling dat die richtlijnen bij de toepassing van het totaalwinstbegrip sowieso al een belangrijke rol speelden om de vermogensverschuiving op een objectieve xxxxxx vast te stellen.48 Vanuit die gedachte was het dus helemaal niet nodig om bij de introductie van art. 8b Wet VPB 1969 expliciet aandacht te besteden aan xx xxxxxx waarop de OESO-richtlijnen precies doorwerken in de Nederlandse rechtsorde. Naar mijn mening is dit een onvoldoende doordachte keuze geweest. Zonder andere oplossingsrichtingen te overwegen heeft de wetgever ervoor gekozen om slechts de open 43 Besluit Staatssecretaris van Financiën 14 november 2013, IFZ2013/184M, BNB 2014/132, par. 2.1., inleiding. 44 Besluit Staatssecretaris van Financiën 22 april 2018, 2018-6865, V-N 2018/37.2, inleiding en par. 2.1., inleiding. 45 Vergelijk de kritiek van de redactie van V-N bij het verrekenprijzenbesluit 2018. Zie ook C.A.T. Xxxxxx en X.X.X. Xxxxxxx, ‘Het nieuwe verrekenprijzenbesluit’, NTFR Beschouwingen, vol. 12, nr. 12, p. 23-27.
