Δ∆ιαπίστωση των προβληµάτων του εργασιακού στρες. Δ∆εδοµένης της πολυπλοκότητας του φαινοµένου του στρες, η παρούσα Συµφωνία δεν σκοπεύει να παράσχει ένα εξαντλητικό κατάλογο των δυνητικών αγχογόνων παραγόντων. Εντούτοις, το υψηλό ποσοστό απουσίας από την εργασία, ή οι αλλαγές στο προσωπικό, οι συχνές διαπροσωπικές συγκρούσεις ή τα παράπονα από εργαζόµενους είναι µερικές από τις ενδείξεις που µπορούν να καταδείξουν την ύπαρξη εργασιακού στρες. Η διαπίστωση του κατά πόσον υπάρχει πρόβληµα εργασιακού στρες µπορεί να περιλαµβάνει την ανάλυση διάφορων παραγόντων όπως: η οργάνωση της εργασίας και των διαδικασιών (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, βαθµός αυτονοµίας, σύνδεση των δεξιοτήτων των εργαζοµένων και των απαιτήσεων της εργασίας, φόρτος εργασίας κ.λπ.), οι συνθήκες και περιβάλλον εργασίας (έκθεση σε προσβλητική συµπεριφορά, θόρυβο, ζέστη, επικίνδυνες ουσίες κ.λπ.), η επικοινωνία (αβεβαιότητα για τις απαιτήσεις της εργασίας, προοπτικές εργασίας ή επικείµενες αλλαγές κ.λπ.), καθώς και υποκειµενικούς παράγοντες (συναισθηµατικές και κοινωνικές πιέσεις, αίσθηµα αδυναµίας ανταπόκρισης στις απαιτήσεις, έλλειψη υποστήριξης κ.λπ.). Όταν διαπιστωθεί πρόβληµα εργασιακού στρες, πρέπει να αναληφθεί δράση για την πρόληψη, εξάλειψη ή µείωσή του. Η ευθύνη για τον καθορισµό των κατάλληλων µέτρων βαρύνει τον εργοδότη. Αυτά τα µέτρα εφαρµόζονται µε τη συµµετοχή και τη συνεργασία των εργαζοµένων και / ή των αντιπροσώπων τους.
