Classificatie van chipskwaliteiten. Om handel in en gebruik van chips te vergemakkelijken, zijn verschillende systemen opgezet waarmee chips kunnen worden geclassificeerd. Verkopers van chips kunnen hiermee de kwa- liteit van hun product eenduidig definiëren, terwijl gebruikers zekerheid hebben dat de kwa- liteit van de chips past binnen de technische specificaties van hun installatie. Hierdoor worden operationele problemen en ongewenste emissies voorkomen. Voorbeelden van clas- sificatie systemen voor chips zijn de Oostenrijkse Ö-norm M7133, de Duitse DIN-normen, en de CEN/TC 335 standaard. In Bijlage 1 zijn de kwaliteitseisen uit de Ö-norm M7133 en de CEN/TC 335 samengevat. In de Nederlandse biomassahandel wordt met name gebruik gemaakt van de Ö-norm. De re- latief kleinschalige bio-energie installaties waar deze handreiking zich op richt, gebruiken deze echter nog slechts in beperkte mate. Dit is opmerkelijk, omdat in de praktijk juist bij deze installaties de nodige operationele problemen plaatsvinden door het verbranden van chips van slechte kwaliteit. Het is van belang het aspect van kwaliteitsborging te betrekken in het businessplan voor een houtgestookte warmte-installatie, en een strategie hiervoor te formuleren. Eén strategie kan zijn om uitsluitend gestandaardiseerde biomassakwaliteiten (bijvoorbeeld via Ö-norm) in te kopen, en daarmee zeker te stellen dat wordt voldaan aan de technische eisen van de instal- latie. Echter, dit kan meerkosten met zich meebrengen ten opzichte van niet gecertificeerde biomassa. Het hoeft bovendien niet nodig te zijn wanneer helder is waar de biomassa vandaan komt, en wanneer daarmee aannemelijk is dat deze voldoet aan de specificaties van de kachel.
