De uitzondering in het Verdrag. Beperking van het vrije goederenverkeer, van de vrijheid van vestiging en van het vrij verrichten van diensten is slechts toegestaan indien deze wordt gerechtvaardigd door een van de redenen genoemd in de artikelen 30, 45, 46 en 55 (ex artikelen 36, 55, 56 en 66) van het Verdrag. In het bijzonder met betrekking tot artikel 45 (ex artikel 55), waarin beperking van de vrijheid van vestiging en van het vrij verrichten van diensten wordt toegestaan voor werkzaamheden die vallen onder de uitoefening van het openbaar gezag, zelfs indien deze slechts voor een bepaalde gelegenheid geschieden, heeft het Hof herhaalde malen benadrukt (59) „dat artikel 45 (ex artikel 55) van het Verdrag, dat een uitzondering op de funda- mentele regel van de vrijheid van vestiging inhoudt, zo [moet] worden uitgelegd, dat het niet verder gaat dan wat strikt nood- zakelijk is ter vrijwaring van de belangen die het de lidstaten toestaat te beschermen”. Een dergelijke uitzondering moet be- perkt blijven tot de in de artikelen 43 en 49 (ex artikelen 52 en 59) bedoelde activiteiten, die op zichzelf een rechtstreekse en specifieke deelname aan de uitoefening van het openbaar gezag inhouden (60). Bijgevolg moet de in de artikel 45 (ex artikel 55) genoemde uitzondering beperkt blijven tot gevallen waarin de concessie- houder rechtstreeks en specifiek deelneemt aan de uitoefening van het openbaar gezag. Activiteiten in het kader van een verplichting of een exclusief recht die bij wet zijn ingesteld of door de nationale autoriteiten als uitoefening van het openbaar gezag worden beschouwd, vormen dus niet automatisch een dergelijke uitzondering (61). Weliswaar heeft iedere door een overheidsinstantie gedele- geerde activiteit in principe een connotatie van openbaar nut, maar dat betekent nog niet dat die activiteit noodzakelijker- wijze deel uitmaakt van de uitoefening van het openbaar gezag. Het Hof van Justitie heeft in bepaalde zaken bijvoorbeeld de uitzondering uit artikel 45 (ex artikel 55) niet van toepassing verklaard omdat: — de overheidsinstanties de controle over de overgedragen activiteiten behield en beschikte over middelen om de vrij- waring van de belangen waarvoor zij verantwoordelijk was, te verzekeren (62), — de overgedragen activiteiten technisch van aard waren en daarom geen deel uitmaakten van de uitoefening van het openbaar gezag (63). Zoals hierboven is aangegeven, vereist het proportionaliteits- beginsel dat iedere maatregel die een beperking inhoudt van de uitoefening van...
