Gasturbines. Het thermodynamisch proces van een gasturbine is gebaseerd op de Brayton-cyclus. In tegenstelling tot stoomturbines, treedt bij deze cyclus geen uitwendige maar een inwendige verbranding op. De keuze voor een geschikte brandstof is hier dus minder vrij. De meest gebruikte brandstof bij turbines is aardgas, maar ook lichte petroleum distillaten (bijvoorbeeld dieselolie of benzine) of producten verkregen uit koolvergassing kunnen gebruikt worden. (COGEN, 2006) De werking van de cyclus verloopt als volgt. De turbine zuigt atmosferische lucht aan en deze lucht wordt samengedrukt in de compressor. In de verbrandingskamer wordt aan deze gecomprimeerde lucht brandstof toegevoegd, waarna dit mengsel wordt ontstoken. De hierdoor ontstane hete rookgassen op hoge druk worden vervolgens over een turbine ontspannen. Dit doet de turbine draaien en er wordt arbeid geproduceerd. Een generator zet vervolgens deze arbeid om in elektrische energie. De rookgassen die de turbine verlaten hebben echter nog een aanzienlijke warmte-inhoud (tussen 450°C en 600°C). Om deze warmte te recupereren worden deze rookgassen naar een afgassenketel gestuurd. Hier wordt de warmte gebruikt om stoom te produceren of om rechtstreeks gebruikt te worden in thermische toepassingen, zoals bijvoorbeeld drogen of verwarming tot hogere temperaturen. Om aan grotere warmtebehoeftes te voldoen dan de rookgassen van de turbine kunnen leveren, is het mogelijk om bij te stoken in de ketel. Dit betekent wel dat een extra hoeveelheid brandstof moet verbrand worden. Figuur 4 schetst de configuratie van een gasturbine. (COGEN, 2004; COGEN, 2006; Emis, 2001)
