Het voorwaardencriterium. Besteding en inning van gelden door een provincie zijn aan bepaalde voorwaarden gebonden waarop door de accountant moet worden getoetst. Deze voorwaarden liggen vast in wetten en regels van hogere overheden en de (eigen) provinciale regelgeving. De gestelde voorwaarden hebben in het algemeen betrekking op: - de omschrijving van de doelgroep respectievelijk het project; - de heffing- en/of declaratiegrondslag; - normbedragen (denk aan hoogte en duur); - de bevoegdheden; - het voeren van een administratie; - het verkrijgen en bewaren van bewijsstukken; - aan te houden termijnen besluitvorming, betaling, declaratie e.d. De minimale voorwaarden met betrekking tot een financiële beheershandeling hebben betrekking op ‘recht, hoogte en duur’. De eventuele aanvulling verschilt per respectievelijk wet, regeling en verordening. Voor alle geldstromen dient in het toetsingskader ondubbelzinnig vast te staan welke voorwaarden er op van toepassing zijn. De door hogere overheden gestelde voorwaarden liggen volledig vast. Dit geldt echter niet voor de voorwaarden in de provinciale regelgeving. Provinciale Staten zijn op provinciaal niveau kadersteller en worden geacht de norm te stellen waaraan het college van gedeputeerde staten moet worden getoetst. Provinciale Staten dienen dan ook op grond van een overzicht van alle voor de betreffende provincie geldende wet- en regelgeving het voorwaardencriterium te operationaliseren. Concreet betekent dit dat door Provinciale Staten door middel van het normenkader limitatief moet zijn bepaald aan welke in wet- en regelgeving vastgelegde, voor de provincie relevante, voorwaarden de accountant moet toetsen. De drie criteria zijn nader uitgewerkt in:
