Kwantitatieve indicatoren. In het aanvraagformulier, in de voortgangsrapportages en in het eindverslag moeten projecten hun eigen voortgang in kwantitatief opzicht beoordelen door er redelijke streefwaarden en gerealiseerde waarden aan toe te kennen. Er zijn twee soorten kwantitatieve indicatoren ontwikkeld: algemene indicatoren, die voor alle projecten gelden, en indicatoren die specifiek voor een bepaalde prioriteit gelden. Bij ieder project moet zowel rekening worden gehouden met de algemene indicatoren als met de specifieke indicatoren met betrekking tot de prioriteit waarbinnen het project wordt ingediend (dus niet de andere drie prioriteiten). Binnen de prioriteitsgebonden indicatoren wordt verder onderscheid gemaakt tussen output- en resultaatindicatoren. Het verschil daartussen kan als volgt worden toegelicht. ▪ Output-indicatoren hebben te maken met een activiteit. Ze hebben betrekking op de directe uitkomsten van het project en worden gemeten in fysieke eenheden (bijv. aantal uitgevoerde acties of regelingen/oplossingen/toepassingen). ▪ Resultaatindicatoren hebben betrekking op het directe, onmiddellijke effect van deze uitkomsten. Zij geven informatie over veranderingen in bijvoorbeeld het gedrag, de capaciteit of de prestaties van begunstigden. Dergelijke indicatoren hebben een meer concreet karakter (bijv. aantal opgerichte bedrijven of gecreëerde banen, aantal instellingen en organisaties met verbeterd innovatievermogen, enz.). In het onderstaande schema, waarop dit onderscheid is gebaseerd, wordt een en ander verduidelijkt. Schema: Logisch kader [Bron: gebaseerd op EC 2006, p. 9] Page 67 / 128
