Maatschappelijke relevantie. Voor dit onderzoek ligt de maatschappelijke relevantie in het verhogen van arbeidsmobiliteit. Het bevorderen van de mobiliteitsbereidheid van werknemers is één van de factoren die de daadwerkelijke mobiliteit mogelijk kan maken (Azjen, 2002). Een hogere mobiliteitsbereidheid en daarmee een hogere kans op arbeidsmobiliteit maken werknemers flexibeler, omdat zij aan verschillende werkomstandigheden worden blootgesteld (Kalleberg, 2009). Hierdoor kunnen zij de huidige eisen bijhouden en zouden ze langer door kunnen werken met behoud van welzijn en gezondheid (van der Klink et al., 2010). Werknemers moeten immers vanwege de vergrijzing en ontgroening langer doorwerken. Verder zou dit onderzoek werkgelegenheid en productiviteit kunnen bevorderen. Door arbeidsmobiliteit zullen de “gaten” in de arbeidsmarkt snel opgevuld worden en zal dit leiden tot een betere allocatie van werknemers (de Winne et al., 2008).
Maatschappelijke relevantie. Om lean te kunnen implementeren in de bouwsector, zal de bouwcultuur moeten veranderen; het bouwproces zal bijvoorbeeld moeten worden gepland met de betrokken onderaannemers en verbeterpunten zullen door de bouwvakkers zelf moeten worden aangedragen. Dat de bouwcultuur moet veranderen is in theorie natuurlijk gemakkelijker gezegd dan in de praktijk is gedaan. De omslag zal niet van de ene op de andere dag kunnen plaatsvinden; het proces vraagt continu om aanpassingen en verbeteringen. Met behulp van de theorie van lean is het uiteindelijk mogelijk het bouwproces zonder het maken van fouten te laten verlopen.
Maatschappelijke relevantie. Omdat het opzetten van nieuwe projecten nogal wat tijd kost zijn de eerste voorbeelden van de nieuwe woonvormen vooral te vinden binnen bestaande of net opgeleverde huisvesting. Zo is er een voorbeeld in Nijmegen waar al heel vroeg een leegstaand studentencomplex werd gebruikt om 100 Eritreeërs te huisvesten samen met 20 Nederlandse studenten. Hier kwamen de eerste bewoners in oktober 2015 (Gelderlander, 2015). Nog een voorbeeld bevind zich in Amsterdam, waar een voormalig gemeentelijk administratiekantoor werd getransformeerd tot studio’s voor studenten, starters, promovendi en werkende jongeren. Een deel van deze studio’s worden verhuurd door een woningcorporatie. Zij hebben besloten om op twee van de 6 verdiepingen statushouders te huisvesten. Voor beide voorbeelden geldt dat de directe buren van de statushouders geen Nederlander zijn. Bij een ander project is er voor gekozen om een andere vorm van menging te kiezen waarbij de statushouder ook directe buren heeft die Nederlander zijn. Wat dit onderzoek beoogt te doen is evalueren wat de effecten zijn van deze verschillende vormen van huisvesting op het contact wat statushouders hebben met Nederlanders. Om hier achter te komen, wordt eerst gekeken waar contact tussen statushouders en Nederlanders plaatsvindt. Belangrijk is ook hoe dit contact ontstaan is. In de buurt? Of misschien wel het blok of de flat waar ze wonen? Ten slotte is van belang hoe dit contact door de statushouders ervaren wordt. Vaak is onderzoek gedaan naar hoe de autochtoon kijkt naar de immigrant of vluchteling. In dit onderzoek wordt juist de andere kant belicht. Door het enorme aantal statushouders dat in een AZC wacht op het krijgen van een woning, zullen in de nabije toekomst nog veel huisvestingsprojecten gerealiseerd moeten worden. De uitkomsten van dit onderzoek kunnen gebruikt worden bij de vormgeving van deze toekomstige projecten. Zoals hierboven genoemd, wordt dit gedaan vanuit de statushouder. Want dat is een van de tekortkomingen van de wetenschap. Hier wordt in de volgende paragraaf op ingegaan.