Common use of Opzeggingstermijnen Clause in Contracts

Opzeggingstermijnen. De werkgever en de werknemer kunnen op elk ogenblik een einde maken aan de arbeidsovereenkomst. De beëindiging gebeurt volgens de modaliteiten bepaald in de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten en de Wet betreffende de invoering van een eenheidsstatuut tussen arbeiders en bedienden inzake de opzeggingstermijnen en de carensdag en begeleidende maatregelen van 26 december 2013 zowel bij gewoon ontslag als bij ontslag wegens dringende redenen. Tijdens de opzegperiode mag het personeelslid, met behoud van wedde, afwezig zijn om een andere betrekking te zoeken, volgens de bepalingen van bovenvermelde wetgeving van het eenheidsstatuut. Voor personeelsleden die deeltijds werken is dit pro rata van de tewerkstellingsbreuk. De tekortkomingen van het niet-statutair personeel met betrekking tot de uitvoering van de arbeidsovereenkomst en van dit reglement, voor zover zij niet beschouwd worden als een reden voor ontslag om dringende reden, kunnen bestraft worden. Het personeelslid heeft het recht gehoord te worden conform art. 22 van dit reglement. Uiterlijk binnen de termijn van 60 kalenderdagen (behoudens bij dringende redenen), te rekenen vanaf de dag volgend op deze waarop de tekortkoming van het personeelslid ter kennis werd gebracht van de aanstellende overheid , dient deze over de sanctie te beslissen. De sanctie wordt uiterlijk de vijftiende kalenderdag na de dag van de beslissing meegedeeld aan te personeelslid. De mededeling gebeurt tegen ontvangstbewijs of met een aangetekende brief.