Overmacht en leveranciersovereenkomsten. De maatregelen tegen het corona virus en de reacties daarop kunnen ernstige gevolgen hebben voor de “supply-chain” van verschillende sectoren. Zowel producenten, leveranciers als eindgebruikers kunnen geconfronteerd worden met schaarste op de markt of toeleveranciers die moeite hebben om hun verplichtingen na te komen. Voor leveranciers zal het niet altijd eenvoudig zijn om zich op overmacht te kunnen beroepen. Het Belgisch recht huldigt het algemeen het principe “genera non pereunt” (“soortzaken vergaan niet”). Soortzaken zijn goederen die in principe altijd voorradig en vervangbaar zijn. Dit principe heeft tot gevolg dat overmacht vrijwel nooit aanvaard wordt wanneer de contractuele verbintenis bestaat uit de levering van soortzaken. Een leverancier kan zich in principe altijd elders bevoorraden of de goederen verkrijgen tegen een hogere prijs. Dat het voor de leverancier enkel moeilijker en/of duurder wordt om zijn verplichtingen na te komen, is onder het Belgische gemene recht onvoldoende om zich te beroepen op overmacht. Als een leverancier zich wil beroepen op overmacht, zal hij moeten aantonen dat het daadwerkelijk onmogelijk is om zijn verplichting na te komen en dat er geen alternatieven voorhanden zijn. Dit kan bijvoorbeeld zijn omdat alle beschikbare voorraden van een grondstof wereldwijd zijn uitgeput of omdat bepaalde maatregelen het transport onmogelijk maken. Het is hierbij ook van belang dat het niet nakomen van deze verplichting niet voorzienbaar was bij de contractsluiting en niet aan de leverancier toerekenbaar is.
