Common use of Vaststelling van de hoogte van de uitkering Clause in Contracts

Vaststelling van de hoogte van de uitkering. De hoogte van de uitkering wordt vastgesteld door de loondoorbeta- lingsverplichting te vermenigvuldigen met het bij verzekerde loonsom vermelde dekkingspercentage en de uitkomst te verminderen met het eigen behoud. Bij het vaststellen van de hoogte van de uitkering gelden in de vol- gende situaties de volgende bepalingen: - de uitkering wordt berekend op basis van het verzekerde brutoloon op jaarbasis dat van toepassing is op de eerste ziektedag; - loon dat meer bedraagt dan hetgeen op het polisblad staat vermeld als maximaal dekkingsbedrag per werknemer per jaar blijft buiten beschouwing bij de bepaling van de uitkering; - de uitkering wordt verminderd met de bedragen die de verzekering- nemer op het doorbetaalde loon mocht inhouden vanwege aan de werknemer toekomende uitkeringen of inkomsten uit arbeid; - over dagen waarop slechts gedeeltelijk loon is doorbetaald dan wel dat er sprake is van gedeeltelijke ongeschiktheid tot werken, wordt de loondoorbetalingsplicht naar rato vastgesteld; - indien en voor zover er sprake is van (gedeeltelijke) werkhervatting op therapeutische basis, wordt in ieder geval na 4 weken, te rekenen vanaf de datum van (gedeeltelijke) werkhervatting geen uitkering meer gegeven voor de loondoorbetaling voor het deel van de dag waarop therapeutisch wordt gewerkt.

Vaststelling van de hoogte van de uitkering. De hoogte van de uitkering wordt per werknemer vastgesteld door voor iedere kalenderdag, gelegen na de loondoorbeta- lingsverplichting te vermenigvuldigen met eigen risicoperiode, waarover de verzekeringnemer op grond van de loondoorbetalingsplicht loon heeft betaald, op basis van het bij verzekerde loonsom op het polisblad vermelde dekkingspercentage percentage van het verzekerd loon per kalenderdag. Als eerste ziektedag wordt de dag genomen, waarop de werknemer ongeschikt tot werken is geworden en de uitkomst te verminderen werknemer daadwerkelijk zijn werkzaamheden op grond van zijn arbeidsovereenkomst had moeten uitvoeren. Bij de berekening van het tijdvak waarover maximaal een uitkering wordt verstrekt, worden periodes van ongeschiktheid tot werken samengeteld, indien zij elkaar met het eigen behoudeen onderbreking van minder dan 4 weken opvolgen. Bij het vaststellen van de hoogte van de uitkering gelden in de vol- gende situaties de volgende bepalingen: - de uitkering wordt berekend op basis van het verzekerde brutoloon op jaarbasis dat van toepassing is op de eerste ziektedag; - loon dat meer bedraagt dan hetgeen op het polisblad staat vermeld als maximaal dekkingsbedrag per werknemer per jaar blijft buiten beschouwing bij de bepaling van de uitkering; - de uitkering wordt verminderd met de bedragen die de verzekering- nemer op het doorbetaalde loon mocht inhouden vanwege aan de werknemer toekomende uitkeringen of inkomsten uit arbeid; - over dagen waarop slechts gedeeltelijk loon is doorbetaald dan wel dat er sprake is van gedeeltelijke ongeschiktheid tot werken, wordt de loondoorbetalingsplicht uitkering naar rato vastgesteld; - indien en voor zover er sprake is van (gedeeltelijke) werkhervatting op therapeutische basis, dan wordt in ieder geval na 4 weken, te rekenen vanaf de datum van (gedeeltelijke) werkhervatting geen uitkering meer gegeven voor de loondoorbetaling voor het deel van de dag waarop therapeutisch wordt gewerkt.

Vaststelling van de hoogte van de uitkering. De hoogte van de uitkering wordt per werknemer vastgesteld door voor iedere kalenderdag, gelegen na de loondoorbeta- lingsverplichting te vermenigvuldigen met eigen risicoperiode, waarover de verzekeringnemer op grond van de loondoorbetalingsplicht loon heeft betaald, op basis van het bij verzekerde loonsom op het polisblad vermelde dekkingspercentage percentage van het verzekerd loon per kalenderdag. Als eerste ziektedag wordt de dag genomen, waarop de werknemer ongeschikt tot werken is geworden en de uitkomst te verminderen werknemer daadwerkelijk zijn werkzaamheden op grond van zijn arbeidsovereenkomst had moeten uitvoeren. Bij de berekening van het tijdvak waarover maximaal een uitkering wordt verstrekt, worden periodes van ongeschiktheid tot werken samengeteld, indien zij elkaar met het eigen behoudeen onderbreking van minder dan 4 weken opvolgen. Bij het vaststellen van de hoogte van de uitkering gelden in de vol- gende situaties de volgende bepalingen: - de uitkering wordt berekend op basis van het verzekerde brutoloon op jaarbasis dat van toepassing is op de eerste ziektedagziekteda; - loon dat meer bedraagt dan hetgeen op het polisblad staat vermeld als maximaal dekkingsbedrag per werknemer per jaar blijft buiten beschouwing bij de bepaling van de uitkering; - de uitkering wordt verminderd met de bedragen die de verzekering- nemer op het doorbetaalde loon mocht inhouden vanwege aan de werknemer toekomende uitkeringen of inkomsten uit arbeid; - over dagen waarop slechts gedeeltelijk loon is doorbetaald dan wel dat er sprake is van gedeeltelijke ongeschiktheid tot werken, wordt de loondoorbetalingsplicht uitkering naar rato vastgesteld; - indien en voor zover er sprake is van (gedeeltelijke) werkhervatting op therapeutische basis, dan wordt in ieder geval na 4 weken, te rekenen vanaf de datum van (gedeeltelijke) werkhervatting geen uitkering meer gegeven voor de loondoorbetaling voor het deel van de dag waarop therapeutisch wordt gewerkt.