OBSZARY KLUCZOWE. W toku prac nad przygotowaniem Porozumienia, Strony ustaliły następującą listę obszarów kluczowych dla rozwoju sektora PV wraz z uwarunkowaniami, modelem docelowym i niezbędnymi kierunkami działań: Rozwój krajowego przemysłu wytwarzania urządzeń fotowoltaicznych i powiązanych rozwiązań technologicznych ma kluczowe znaczenie dla branży. Znaczenie przemysłu wyraża się we wzroście zatrudnienia, wpływów do budżetu państwa z podatków PIT, CIT i VAT oraz wpływów do budżetów jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatku od nieruchomości, jak również poziomu innowacji technologicznych oraz krajowego dodatniego bilansu handlowego. Sektor produkcji urządzeń i komponentów dla PV oraz powiązanych rozwiązań informatycznych również ma znaczący udział w wartości całej branży OZE. Ponad 70% końcowej wartości instalacji PV generują producenci komponentów, urządzeń i rozwiązań informatycznych. Wartość dodana rozumiana jest jako przyrost wartości dóbr w wyniku określonego procesu produkcyjnego lub świadczenia usług. W ramach dążenia do maksymalizacji krajowego local content i wzrostu wartości sektora PV rosną szanse na wzrost popytu krajowego wokół „flagowych” produktów, które tworzą ekosystem innowacji. Korzyści gospodarcze i ekonomiczne (np. wpływy z podatków) oraz społeczne (powstanie nowych miejsc pracy), będące rezultatem zwiększania krajowego local content w branży PV, mogą być szczególnie duże z uwagi na skalę i wartość inwestycji, jaka jest planowana do realizacji w latach 2021-2025. Przewiduje się, że farmy PV w tym okresie będą miały największy udział w przyroście nowych mocy i obrotach finansowych na rynku PV w Polsce3. Obecnie udział krajowego local content, zarówno w odniesieniu do produkcji krajowej, jak i produkcji realizowanej na terenie UE, jest niewystraczający w stosunku do wielkości i tempa rozwoju rynku PV, w szczególności w zakresie produkcji i dostaw ogniw, ale także modułów fotowoltaicznych, czyli urządzeń o największym wkładzie w koszt instalacji PV. Według Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów4, w 2019 r. całkowite nakłady na nowe inwestycje PV w UE wyniosły 16,4 mld euro (14% rynku światowego). Europejskie firmy dostarczyły jednak na rynek globalny tylko 5% urządzeń do produkcji płytek krzemowych, ogniw i modułów PV oraz 12,7% modułów. Najnowsze dane odnoszące się do rynku UE pokazują dodatkowo, że w 2020 r. 4% modułów było wytwarzanych w Europie, a w przypadku...
OBSZARY KLUCZOWE. W toku prac nad przygotowaniem Porozumienia, Xxxxxx ustaliły następującą listę obszarów kluczowych dla rozwoju sektora biogazu i biometanu wraz z uwarunkowaniami, docelowym modelem rynku i postulowanymi kierunkami działań: Obecnie w kraju nie funkcjonuje system lokalnych sieci dystrybucyjnych dla biogazu. Jest to x.xx. związane z parametrami zatłaczanego w nie paliwa, które byłyby inne niż w przypadku gazu ziemnego. Ze względu na zawartość metanu na poziomie między 70% a 80%, takie sieci lokalnych systemów dystrybucyjnych nie mogą zostać zintegrowane z istniejącą infrastrukturą dystrybucyjną gazu ziemnego. Ponadto, lokalne sieci dystrybucyjne dla biogazu i biometanu wymagają dodatkowego wyposażenia w odpowiednie urządzenia techniczne, a także wprowadzenia regulacji prawnych, mających na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa użytkowania sieci, x.xx. poprzez określenie obowiązków operatorów i roli organów nadzoru nad eksploatacją sieci. Tereny o niskim stopniu rozwoju infrastruktury gazowej, w tym głównie obszary wiejskie, wymagają wsparcia działań na rzecz transformacji energetycznej, w tym w sektorze rolnictwa. Wykorzystanie w procesie transformacji obszarów słabo zurbanizowanych, w tym obszarów wiejskich, biogazu, w tym przede wszystkim biogazu rolniczego, jest potrzebne i jak najbardziej uzasadnione. Nie uda się tego osiągnąć bez stworzenia warunków do rozwoju lokalnych sieci dystrybucyjnych biogazu. Rozwój lokalnych sieci dystrybucyjnych funkcjonujących w oparciu o biogazownie rolnicze, odpadowe oraz ściekowe może przyczynić się do zaspokojenia potrzeb energetycznych mieszkańców obszarów dotychczas niezgazyfikowanych. Powszechnie działające biogazownie wyeliminują problem związany z zagospodarowaniem odpadów organicznych, które powstają przy hodowli zwierząt. Biomasa w postaci gnojowicy lub obornika, dzięki odpowiednio przeprowadzonemu procesowi fermentacji, umożliwi pozyskanie wysokowydajnego nawozu. Odchody zwierzęce nie trafią bezpośrednio na pola uprawne, co w znacznym stopniu ograniczy emisję gazów cieplarnianych, w tym metanu i podtlenku azotu, do atmosfery oraz odorów, jak również zminimalizuje przedostawanie się szkodliwych substancji do gleby. Produkcja biogazu w rozproszonych instalacjach lokalnych pozwoli zmierzyć się z wyzwaniem zagospodarowania odchodów zwierzęcych oraz pozostałości z rolnictwa i przetwórstwa rolno- spożywczego. Rozwój biogazowni przyczyni się także do stworzenia warunków umożliwiających osiągnięcie przez Polskę celu OZE w ko...