Próby szczelności. Próby szczelności wykonywać sukcesywnie w miarę postępu robót zgodnie z wymaganiami PN- B-10725 oraz wytycznymi producenta rur. Do prób należy przystąpić po usztywnieniu przewodów ciśnieniowych, właściwym ich zaślepieniu i odsłonięciu wszystkich uszczelnianych złączy. Długość odcinka próbnego nie większa niż 300m. W czasie przeprowadzania próby szczelności należy szczegółowo przestrzegać następujących warunków: − przewody nie mogą być nasłonecznione, a zimą temperatura ich powierzchni zewnętrznej nie może być niższa niż 1˚C, − napełnianie przewodu powinno się odbywać powoli od najniższego punktu, − temperatura wody wykorzystywanej przy próbie ciśnienia nie powinna przekraczać 20˚C, − po całkowitym napełnieniu wodą i odpowietrzeniu przewodu należy pozostawić go na 12 godzin w celu ustabilizowania, − po ustabilizowaniu się próbnego ciśnienia wody w przewodzie należy przez okres 30 minut sprawdzać poziom ciśnienia. Odcinki przewodu układane metodą przewiertu sterowanego należy poddać próbie ciśnienia przed wprowadzeniem do przewiertu.
Próby szczelności. Jednostką badania szczelności dla kanalizacji sanitarnej jest 1 mb długości kanalizacji na przewodzie o danej średnicy. Długość ta liczona jest jako suma odległości między osiami studzienek kanalizacyjnych (bez potrąceń). Dla każdej średnicy kanału obmiar jest liczony oddzielnie. Jednostką dla wykonania próby szczelności rurociągu tłocznego jest 1 próba na 200 mb długości przewodu.
Próby szczelności. Materiałem służącym do wykonania prób szczelności jest woda, którą napełnia się kanalizację przy jej badaniu na eksfiltrację.
Próby szczelności. Po wykonaniu montażu rurociągu należy przeprowadzić próbę szczelności wg pkt. 6.1.2. Próbę szczelności kanalizacji grawitacyjnej należy wykonać w zakresie szczelności na eksfiltrację do gruntu i infiltrację wód gruntowych do kanału. Studzienki po wybudowaniu powinny spełniać wymogi normy PN-92/B-10729 a zwieńczone zgodnie z PN-EN-124:2000. Studnie powinny być wykonane zgodnie z pkt.2.2.2 niniejszej ST oraz wytycznymi budowlano – konstrukcyjnymi producenta.
Próby szczelności. Przy próbach nie występują roboty zanikające.
Próby szczelności. Przyłącza kanalizacji sanitarnej i deszczowej należy poddać próbom szczelności na infiltracje i eksfiltracje zgodnie wytycznymi producentów oraz z • PN-92/B-10735, • PN-91/B-10725,
Próby szczelności. Próbom szczelności oprócz studzienek poddaje się przewody kanalizacyjne, natomiast rury osłonowe zakładane na te przewody lub rury przewiertowe nie są poddawane takim próbom.
Próby szczelności. Próby szczelności płatne są wg obmiaru na podstawie ceny jednostkowej, która zawiera: • wykonanie pokryw i uszczelnienia otworów w studzienkach, • zakup i dostawę wody, • napełnienie wodą badanego odcinka, • wykonanie prób i badań oraz usuwanie nieszczelności, • spuszczenie wody i usunięcie pokryw oraz zamknięć otworów. Próby szczelności dla rurociągów tłocznych. Próby szczelności rurociągu tłocznego płatne są wg obmiaru na podstawie ceny jednostkowej, która zawiera: • zakup i dostawę wody, • doniesienie materiałów i opuszczenie na dno wykopu, • wykonanie i demontaż oporów i rozparć dla korków i trójników, • zakorkowanie końcówek badanego odcinka, • napełnienie badanego odcinka wodą, • wmontowanie i zdemontowanie pompy hydraulicznej, • kontrola złączy, • wykonanie prób i badań, • odwodnienie przewodu po próbie.
Próby szczelności. Sprawdzenie połączeń należy wykonać przed zasypaniem gruntem. Przed przystąpieniem do próby należy sprawdzić jakość wykonanych połączeń oraz robót montażowych. Po wykonaniu rurociągu konieczne jest wykonanie próby szczelności. Próbę szczelności należy wykonać przed zasypaniem połączeń i studzienek zgodnie z Polską Normą PN-EN 1610:2002 oraz normą europejską ⮚ PN-EN 1610 dla kanalizacji grawitacyjnej; ⮚ PN-EN 1671 dla kanalizacji ciśnieniowej. Zauważone nieszczelności usunąć zgodnie z instrukcją producenta rur. Próbę szczelności kanalizacji grawitacyjnej należy wykonać w zakresie szczelności na eksfiltrację do gruntu i infiltrację wód gruntowych do kanału. Komisja powołana przez Inżyniera w skład, której wchodzą Inżynier, Zamawiający oraz Wykonawca, dopuści rurociąg do prób po stwierdzeniu przez Inżyniera zgodności wykonania z Dokumentacją Projektową oraz właściwego przygotowania rurociągu do prób. Do odbioru prób szczelności Wykonawca przygotuje dla każdego badanego odcinka: ⮚ szkic geodezyjny wykonany i podpisany przez geodetę ⮚ analizę geodezyjną (dla danego odcinka) wykonaną i podpisaną na przekazanej Dokumentacji Projektowej przez geodetę. Wykresy i protokoły z przeprowadzonych prób ciśnieniowych rurociągów stanowią część dokumentacji powykonawczej. Próbę przeprowadzić w pierwszej kolejności, odcinkami pomiędzy studzienkami rewizyjnymi. Przed przystąpieniem do próby szczelności zamknąć wszystkie odgałęzienia. Przeprowadzić próbę szczelności osobno dla przewodów i osobno dla studzienek rewizyjnych. Szczelność przewodów i studzienek kanalizacji grawitacyjnej powinna gwarantować utrzymanie przez okres 30 min ciśnienia próbnego, wywołanego wypełnieniem badanego odcinka przewodu wodą do poziomu terenu. Ciśnienie to nie może być mniejsze niż 10 kPa i większe niż 50 kPa, licząc od poziomu wierzchu rury. Wymagania dotyczące szczelności przewodów są spełnione, jeśli uzupełnienie wody do początkowego jej poziomu nie przekracza dla powierzchni zwilżonej: ⮚ 0,15 dm3/m2 dla przewodów, ⮚ 0,40 dm3/m2 dla studzienek kanalizacyjnych.
Próby szczelności. Wymagania dla wykonania prób szczelności zostały opisane w Polskiej Normie PN-92/B-I0735. Próbom szczelności oprócz studzienek poddaje się przewody kanalizacyjne, natomiast rury osłonowe zakładane na te przewody lub rury przewiertowe nie są poddawane takim próbom. Dla studzienek żelbetowych próby wykonuje się oddzielnie (materiał nasiąkliwy). Badania wykonuje się przy niepodłączonych przyborach odprowadzających ścieki do kanalizacji i przy zaślepionych wszystkich otworach wlotowych. Zaślepienie otworów należy wykonać przy użyciu balonu gumowego, korka, tarczy lub innego sprzętu zaakceptowanego przez Inżyniera. Próbę szczelności dla rurociągu tłocznego należy wykonać oddzielnie, na zasadach podanych niżej.