Karadeniz Hakkında Londra Anlaşması Örnek Maddeleri

Karadeniz Hakkında Londra Anlaşması. 1841 yılında imzalanan Londra Boğazlar Sözleşmesi ile kurulan geçiş rejimin getirdiği düzen ve denge, 1856 Paris Sözleşmesi ile Rusya’nın aleyhine olacak şekilde değişmiştir (İnan, 1995, s. 16). Özellikle, Karadeniz’in tarafsız bir deniz haline getirilmesi ve bu denizde bulunan tersanelerin kapatılması, Rusya açısından katlanılması mümkün olmayan bir durum yaratmıştır. Her ne kadar Rusya aleyhine, Osmanlı, İngiltere ve Fransa başarılı bir anlaşma ortaya koymuş ise de kurulan düzen sadece on beş yıl devam edebilmiştir. Zira stratejik olarak sadece bir tarafa yarar sağlayan, zafer mahsulü bir düzenden ileri gidememiştir (Erkin, 1968, s. 31). Boğazlar ve Karadeniz’de içinde bulunduğu olumsuz koşulları değiştirmek isteyen Rusya, panslavist bir politika izlemeye ve Balkanlar’da yaşayan Slavları kışkırtmaya başlamıştır. Bu politika ile Rusya hem Slav halkları kendi öncülüğünde bağımsızlığa kavuşturarak nüfuz alanına almak hem de Paris Sözleşmesi ile içinde bulunduğu olumsuz koşulları değiştirmek istemiştir. Fransa-Avusturya ve Fransa-Prusya savaşları nedeniyle Avrupalı Devletlerin içinde bulunduğu durumdan da faydalanmak isteyen Rusya, Paris Sözleşmesi’ni feshettiğini açıklamıştır (Tukin, 1947, s. 289). Her ne kadar İngiltere bu duruma itiraz etmiş ise de Prusya lideri Xxxxxxxx’xx çabaları ile Londra’da yeni bir konferans toplanmasına karar verilmiştir. Londra Sözleşmesi, 13 Mart 1871 yılında Osmanlı İmparatorluğu, Almanya, Avusturya, Fransa, İngiltere, İtalya ve Rusya arasında imzalanmıştır. Bu anlaşma ile Karadeniz’in tarafsızlığı kaldırılmıştır. Osmanlı ve Rusya’nın, Karadeniz’de donanma bulundurma ve tersane kurma hakkı yeniden tanınmıştır. Ancak, xxxxx xxxxxx Boğazlar’ın ticaret gemilerine açıklığı, savaş gemilerine ise kapalılığı ilkesi devam etmiştir. Osmanlı Devleti’ne, xxxxx xxxxxx dost ve müttefik devletlerin savaş gemilerini Boğazlar’dan geçirmek konusunda muhtariyet tanınmıştır (Erim, 1953, s. 369-371).