Örgütsel Sinizm Örnek Maddeleri

Örgütsel Sinizm. Etimolojik kökeni incelendiğinde antik Yunan’a kadar dayanan tarihsel sürecine rağmen sinizm kavramı, günümüzdeki anlamıyla 80’li yılların sonlarında örgütsel davranış çalışmalarına konu olmaya başlamıştır (Xxxx, vd., 1998: 342; Xxxxxxxxx, 0000: 5; Xxxxxx, vd., 2007: 514). Örgütsel sinizm, işgörenlerin çalıştıkları örgütün dürüstlükten yoksun olduğuna ilişkin geliştirdikleri inanç sonucu ortaya çıkan bir tutum olarak tanımlanmakta (Xxxx, vd., 1998), kişinin geçmişinde gözlemlediği ya da deneyimlediği çevresel değişimlere verilen bir karşılık olarak gelişim gösterdiği ifade edilmektedir (Xxxxx, 2005; Xxxxxxxx, vd., 1997; Xxxxxxxxx ve Xxxxxxx, 1997). Xxxxxxx ve X'Xxxxxx-Xxxxx (2003) bu karşılığın, işgörenin adalet, samimiyet, dürüstlük ve etik olma gibi temel beklentilerinin algılanan ihmallerinden kaynaklanabileceğini belirtmektedirler. Örgütsel sinizm; çalışanların örgütün dürüstlükten yoksun olduğuna yönelik inançlarını ifade eden bilişsel boyut, örgüte ilişkin olumsuz duygu, düşünce ve inançlarını içeren duygusal boyut ve örgüte ve yönetimine aşağılayıcı, eleştirel ve alaycı tutumlarını içeren davranışsal boyut olmak üzere üç boyut altında incelenmektedir (Uygungil ve İşcan, 2018). Sinizm geleceğe dönük bir tutum olarak kavramsallaştırılmakta (Wanous vd., 1994), işgörenin yalnız kendi deneyimlerinden değil, genelleştirilmiş beklentilerinden ve/veya başkalarının deneyimlerinden kaynaklanabileceği ileri sürülmektedir (Xxxxxxx ve O'Learry-Xxxxx, 2003). Xxxxxxxxxx ve Xxxxxx (2006) işgören sinizmine neden olan ihlallerin; iş ortamının özellikleri (uyumsuz politika ve uygulamalar, etik dışı davranışlar, adaletsizlik vb.), örgütün özellikleri (zayıf iletişim, değişim uygulamalarında yönetimin yetersizliği, çalışan katılımı eksikliği vb.) ve işin doğasına özgü sorunlar (rol çatışması ve/veya belirsizliği, aşırı iş yükü vb.) olmak üzere üç kategoriye ayrıldığını belirtmektedirler. Örgütsel sinizm, istenmeyen birçok örgütsel çıktının sorumlusu olarak görülmekte, göz ardı edilmesi halinde örgütlerde büyüyen bir sorun haline dönüşebileceği hatta örgütsel değişim çabalarına engel oluşturabileceği belirtilmektedir (Xxxxx, 2005). Bu bağlamda yöneticilerin, örgütsel sinizmin kaynakları ve sonuçları hakkındaki farkındalığının örgütler için yaşamsal önem taşıyacağını söylemek mümkündür.