Fooi vir die reël van xxxxxx. Xxxxxx benodig dikwels aansienlike bedrae kapitaal en banke is individueel nie altyd bereid om die risiko van die verskaffing van kapitaal alleen te dra nie. Die dienste van ʼn makelaar word xxx gebruik om die nodige kapitaal te verkry van verskeie finansiële instellings. Dit kan egter wel gebeur dat die makelaar die nodige kapitaal verkry van slegs een finansiële instelling. Die makelaar xxx xxx ʼn fooi op die reël van die lening aan die xxxxx hef as vergoeding vir sy dienste gelewer om die xxxxxx xx verkry (Xx Xxxxx, 1987:1). 2.3 Die omskrywing en betekenis van die begrippe rente, finansieringskostes en verwant Die betekenis van die xxxxx verwante finansieringskoste, xxxx reeds genoem, word nie deur die Wet gedefinieer nie. Xxxxx en Stretch (2014) by paragraaf 2.6 bevestig die siening, xxxx hierbo gehuldig, dat die gewone woordeboekbetekenis aan woorde toegeken moet word wat nie deur die Wet gedefinieer word nie. In Union Government v Xxxx 1917 AD 731 het regter Xxxxxxx XX, die volgende xxxxxxxx gemaak: “Now the primary rule in the construction of statutes is that the language of the legislature should be read in its ordinary sense; but this is a rule which is subject to exceptions, and there are many cases in the reports in which the Courts have taken upon themselves to modify the plain meaning of the language...” Die betekenis van verwante finansieringkostes xxx dus afgelei word vanaf die gewone betekenis van verwante finansieringskostes tensy die xxxx bevind dat daar ʼn ander betekenis aan verwante finansieringskostes geheg moet word om die ware bedoeling van die Wetgewer te verkry. Gesag vir hierdie siening kan gevind word in die uitspraak deur Xxxx Xxxxxxxxxxx in Grey v Xxxxxxx (1857) 6 HL Cas 61 (Bill of Rights Compendium, 2012), waar xx xxxx volg aanvoer: “the grammatical and ordinary sense of the words is to be adhered to, unless that would lead to some absurdity, or some repugnance or inconsistency with the rest of the instrument, in which case the grammatical and ordinary sense of the words may be modified, so as to avoid that absurdity and inconsistency, but no further.” Regter Xxxxx XX het in Venter v Xxx 1907 TS 910 op bladsye 914-15 ook in sy uitspraak tot dieselfde gevolgtrekking gekom: “that when to give the plain words of the statute their ordinary meaning would lead to absurdity so glaring that it could never have been contemplated by the Legislature, or where it would lead to a result contrary to the intention of the Legislature, as shown...
