Werkstuk 154 van 1986. Die kommissie het aansienlike kommentaar uit verskeie oorde ontvang op die aanbevelings wat in werkstuk 70 gemaak is,237 wat uitgeloop het op die publikasie van werkstuk 154 in 1986. Daar word vervolgens kortliks na die belangrikste aspekte van hierdie werkstuk gekyk. (a) Die trefwydte van die reël Die kommissie het dit duidelik gestel dat hulle slegs met daardie gedeelte van die ekstrinsieke-getuienis-reël gemoeid was wat bekend staan as die integrasiereël en nie met die interpretasiereël of beste-getuienis-reël nie.238 (b) Die aard van die reël Die kommissie het aangedui dat sover hul xxxxxx xxxxx, geen Engelse hof dit ooit nodig gevind het om die integrasiereël in besonderhede ten aansien van sy toepassing, trefwydte en uitwerking te ontleed nie. Die kommissie het die volgende uiteensetting verskaf ten opsigte van die aanname dat die integrasiereël as ’n regsreël kwalifiseer: We have now concluded that although a proposition of law can be stated which can be described as the “parol evidence rule” it is not a rule of law which, correctly applied, could lead to evidence being unjustly excluded. Rather, it is a proposition of law which is no more than a circular statement: when it is proved or admitted that the parties to a contract intended that all the express terms of their agreement should be as recorded in a particular document or documents, evidence will be inadmissible (because irrelevant) if it is tendered only for the purpose of adding to, varying, subtracting from or contradicting the express terms of that contract. We have considerable doubts whether such a proposition should properly be characterised as a “rule” at all, but several leading textbook writers and judges have referred to it as a “rule” and we are content to adopt their terminology for the purposes of this report.239 Na ’n volledige bespreking xxx xxxxx standpunte oor die aard van die integrasiereël240 het die kommissie tot die gevolgtrekking gekom dat daar geen regsreël bestaan waarvolgens getuienis ontoelaatbaar is of geïgnoreer moet word slegs omdat daar ’n dokument bestaan wat xxxx ’n volledige kontrak lyk nie. Of die dokument kwalifiseer as ’n volledige kontrak, hang af van die bedoeling van die partye, objektief beoordeel, en nie van enige regsreël nie.241 (c)
