Mot ei liberalisering her òg?. Serrantoni gjaldt mellom anna spørsmålet om ei italiensk føresegn som sat eit absolutt forbod for visse byggjeselskap å delta i anbodskonkurranse, var i strid med retten til fri etablering.187 Det absolutte forbodet gjaldt berre for selskap som la inn eigne tilbod til tross for at dei allereie var med i deltakande konsortium. Det hadde inga tyding at interessene til selskapa var heilt motstridande. EU-domstolen slo fast at den italienske reguleringa utgjorde ein restriksjon av etableringsretten, men at det å «bekæmpe potentielt ulovligt samarbejde» var eit føremål som kunne legitimere ein slik restriksjon.188 Dommen tyder på at EU-domstolen ikkje utelukkar at konkurransepolitiske omsyn kan legitimere restriksjonar av dei fire fridommane. EU-domstolen påpeika likevel at eit absolutt forbod som medførte automatisk ekskludering av visse selskap, aldri ville vere i tråd med proporsjonalitetsprinsippet. EU-domstolen uttala at «En sådan regel indeholder således en uigendrivelig formodning om gensidig indflydelse i de tilfælde, hvor en sammenslutning og en eller flere af de virksomheder, der indgår heri, har indgivet konkurrerende bud i den samme procedure for indgåelse af en offentlig kontrakt, selv når den pågældende sammenslutning ikke har deltaget i proceduren på de pågældende virksomheders vegne og i deres interesse, uden at hverken sammenslutningen eller de berørte virksomheder er givet nogen 186 ESA sitt brev til departementet 4.Juli 2012 avsnitt 70 xxxx://xxx.xxxxxxxxxx.xx/xxxxxxxxxx/xx/xxxxxxx/00000/xxx- bonusforbud_1077189a.pdf s. 8-9. 187 C-376/08 Serrantoni Srl og Consorzio stabile edili Scrl mot Comune di Milano, Sml. 2009 s. I-12169. 188 ibid avsnitt 45. mulighed for at bevise, at deres bud er blevet formuleret helt uafhængigt, og at der derfor ikke foreligger nogen risiko for påvirkning af konkurrencen mellem de bydende.»189 Som nemnd tidlegare, er det føremålskravet som har fokus i denne masteroppgåva. Likevel viser eg til denne utsegna for å synleggjere at ein kan stille spørsmål ved den generelle tilgangen til å leggje ned forbod gjennom forskrifter med heimel i konkurranselova § 14. Eg meiner det er gode grunnar for at ein ikkje kan stengje fullstendig for konkurransepolitiske føremål. For å illustrere dette vil eg samanlikne Portugal som oppgåva var inne på i punkt
3.4.1.1 med den nyare saka Serrantoni. Ut frå desse sakene, ser rettskjeldebiletet ut til å vere splitta i to når det gjeld konkurransepolitiske omsyn. I Serrantoni med vidare refer...
