Casus 1. Partijen zijn in 1985 gehuwd onder huwelijksvoorwaarden, inhoudende koude uitsluiting met een periodiek verrekenbeding. In 2003 hebben zij de huwelijksvoorwaarden aangepast en de overeengekomen afspraken hebben zij laten vastleggen in een vaststellingsovereenkomst. Partijen hebben ten tijde van de verplichting nooit periodiek verrekend. In 2008 besloten partijen te scheiden. Zij zullen afrekenen in de vorm van een finaal verrekenbeding. Er hebben 16 procedures gelopen en partijen zijn nog steeds niet uitgeprocedeerd. Twee onderwerpen worden behandeld. In één van de procedures heeft de vrouw een beroep gedaan op vernietiging van de vaststellingsovereenkomst op grond van dwaling (meer over vernietigingsgronden is te lezen in par. 2.1.5). Ondanks het feit dat de notaris destijds vijf gesprekken met partijen heeft gevoerd en van drie daarvan verslagen heeft gemaakt, is het beroep toch geslaagd. Het hof heeft geoordeeld dat beide partijen hebben gedwaald. Volgens het hof waren partijen niet juist voorgelicht door de notaris en waren zij niet op de hoogte van wat zij tekenden. De vaststellingsovereenkomst is vernietigd en de oorspronkelijke huwelijksvoorwaarden dienen als uitgangspunt voor de afrekening van partijen. De notaris wordt door cliënten aansprakelijk gesteld. Hierdoor rijst de vraag in het notariaat: “Aan welke vereisten moet een notaris voldoen, zodat een beroep op dwaling niet meer kan slagen wegens het onjuist informeren van cliënten?” In een andere procedure is het volgende voorgevallen. De vrouw zorgde tijdens het huwelijk voor het huishouden en de kinderen. De man zorgde voor het inkomen. De man heeft een onderneming, waarvan hij samen met zijn broer voor een gelijk deel aandeelhouder is. De onderneming bestaat uit een tussenholding met twee werk BV’s. De vrouw is van mening dat er voldoende geld op de bankrekening van de tussenholding staat. Er staat namelijk een bedrag van € 2.000.000 op. De vrouw is van mening dat zij recht heeft op de helft van het aandeel dat de man in de tussenholding heeft. In de huwelijksvoorwaarden is het volgende opgenomen. Per het einde van elk kalenderjaar voegen de echtgenoten bijeen, hetgeen van hun inkomsten over dat kalenderjaar nog onverteerd is, ter verdeling tussen hen bij helfte en ter voeging van deze helften bij hun respectieve vermogens. De man stelt zich op het standpunt dat het geld dat op de bankrekening van de tussenholding staat moet worden gebruikt voor verliesfinancieringen en moet worden geïnvestee...
