NEW URBANISM. De New Urbanist stroming is een stroming binnen de urban planning in Amerika. Zij hebben de volgende ideëen bij een buurt: Hierbij wordt met sociale gelijkheid bedoelt de ruimtelijke verdeling van mensen (verschillende etniciteiten) en goederen met als doel een eerlijke verdeling van toegang tot bronnen en goederen (Talen, 2008). Talen onderverdeelt sociale gelijkheid in drie subcategorieën: gemeenschap, diversiteit en toegang. Voor New Urbanisten is het de openbare ruimte in buurten die moet zorgen voor gemeenschap, een collectieve identiteit voor de bewoners. Deze collectieve identiteit zorgt ervoor dat mensen zich in willen zetten voor de gemeenschap. Wanneer verschillende sociaaleconomische en etnische groepen deel kunnen nemen in een gemeenschap is er sprake van gelijkheid. Door de aanwezigheid van goed gepositioneerde parken, openbare ruimte, buurtcentra en andere ontmoetingsplekken kunnen alle bewoners van een buurt met elkaar in contact komen (Talen, 2008). Diversiteit wordt genoemd als tweede subcategorie. Sociaaleconomische diversiteit als doel komt voort uit twee theorieën: als eerste het idee dat een sociale mix in een buurt meer gelijkheid creëert doordat het een gelijke toegang tot bronnen verschaft voor alle sociale groepen. Of zoals Xxxxxx (2005 in Talen, 2008) het noemt: ‘the geography of opportunity’. Oftewel de geografie die toegang geeft tot voorzieningen en sociaal kapitaal. Als tweede wordt diversiteit gezien als de basis voor een betere, creatievere, meer tolerante en vredevolle buurt (Talen, 2008). Als derde subcategorie wordt toegang genoemd. New Urbanisten geloven dat iedereen binnen loopafstand gelijke toegang moet hebben tot de benodigde goederen en services. Hiervoor is er een diverse, compacte buurt nodig met een diversiteit aan landgebruik (commercie, openbare ruimte, transport, recreatie et cetera). Met gelijkheid, diversiteit en gemeenschap hoog in het vaandel geloven de New Urbanisten in een buurt waar verschillende sociaaleconomische en culturele groepen bij elkaar komen en met elkaar leven. In achterstandswijken zijn vaak minder voorzieningen. Op deze manier hebben mensen die hier wonen minder toegang tot ‘geography of opportunities’ dan in andere buurten. Dit geldt ook voor statushouders wanneer zij met zijn allen in achterstandswijken worden gehuisvest. In de contacthypothese is sociale gelijkheid een belangrijke noemer voor positief contact (Allport, 1954). Dat is precies wat Talen, via Urban Planning probeert te bere...
