NUANCE VOOR DE DEELTIJDSE ARBEID. Deeltijdse werknemers verrichten hun prestaties normaliter uit tijdens de voor hen voorziene uurroosters. Enerzijds zijn er deeltijdse werknemers die elke week dezelfde (vaste) uren werken, anderzijds zijn er deeltijdse werknemers waarvan de uren variëren (bv. in bedrijven die in ploegendienst werken, met een nachtdienst, dan de ochtenddienst, enz.) Deeltijdse werknemers kunnen dus extra uren werken om hun deeltijds werk aan te vullen (bijkomende uren). Eenmaal de normale grenzen die van toepassing zijn op een voltijdse werknemer worden overschreden, presteert de werknemer overuren. Meer specifiek worden bijkomende uren gedefinieerd als de uren die de overeengekomen arbeidsduur van de deeltijdse werknemer overschrijden, maar die niet meer zijn dan de normale duur die bij de wet of de collectieve arbeidsovereenkomst is vastgesteld. Om het verrichten van bijkomende uren te beperken, worden bepaalde bijkomende uren voor deeltijdse werknemers gelijkgesteld met overwerk en geven ze recht op overloon van 50% (voor prestaties tijdens de week, inclusief op zaterdag) of 100% (voor prestaties op zon- of feestdagen). Voor bepaalde bijkomende uren wordt wel een krediet voorzien waarvoor geen recht op overloon bestaat: - Bij toepassing van vaste of variabele werkrooster met vaste arbeidsregeling (een identieke wekelijkse arbeidsduur per week of een arbeidscyclus die over meer dan een week is gespreid, maar die niet verandert), zijn de bijkomende prestaties die recht geven op overloon alle prestaties die buiten de vaste of variabele arbeidsuren worden gepresteerd, met uitzondering van de eerste twaalf uren per kalendermaand. - Voor deeltijdse arbeidsovereenkomsten met variabel werkrooster en variabele arbeidsregeling (werktijden die variëren van week tot week zonder vaste cyclus) is dit een krediet van 3 uur en 14 minuten vermenigvuldigd met het aantal weken in de referentieperiode, tot een maximum van 168 uur (voor een periode van een jaar).
