Common use of Stan faktyczny Clause in Contracts

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 r. Powódka skierowała do Prezesa UOKiK wniosek o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny pod sygn. akt I C 537/17. We wniosku Powódka podniosła, że w sprawie domaga się zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej przez nią z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w (…). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki kwoty (…) zł, stanowiącej sumę kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty (…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynika, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej. W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi analizę treści zakwestionowanych postanowień, w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcej.

Stan faktyczny. Umowa nr 60/012/0169/20 z 1 grudnia 2020 r. o wykorzystanie zdolności przepustowej do przewozu rzeczy w rozkładzie jazdy pociągów 2020/2021, zwana dalej „Umową”, została zawarta pomiędzy PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., zwaną dalej również „PKP PLK” lub „Zarządcą” a LOGISTICS & TRANSPORT COMPANY sp. z o.o., zwaną dalej „L&T” lub „Przewoźnikiem”. W dniu 6 kwietnia 2018 piśmie z 19 lipca 2021 r. Powódka skierowała (data wpływu do Urzędu Transportu Kolejowego: 23 lipca 2021 r.), Zarządca zwrócił się do Prezesa UOKiK wniosek Urzędu Transportu Kolejowego, zwanego dalej „Prezesem UTK”, z wnioskiem o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd udzielenie zgody na rozwiązanie Umowy z uwagi na nieuregulowanie opłat oraz brak wpłat zaliczek (wymagane zabezpieczenie) przez Przewoźnika. Przedmiotowy wniosek, zwany dalej „Wnioskiem”, został przesłany wraz z następującymi załącznikami: - umową nr 60/012/0169/20 z 1 grudnia 2020 r. o wykorzystanie zdolności przepustowej do przewozu rzeczy w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy rozkładzie jazdy pociągów 2020/2021 poświadczoną za zgodność z oryginałem, - pismem PKP PLK do Przewoźnika nr IUS4.333.50.2021.JB z 16 czerwca 2021 r. dot. wyznaczenia zaległych należności wraz z wyznaczeniem ostatecznego 14 dniowego terminu do uregulowania wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, w Warszawie I Wydział Cywilny pod sygnktórym PKP PLK poinformowała Przewoźnika o skutkach nieuregulowania należności tj. akt I C 537/17o wystąpieniu z wnioskiem do Prezesa UTK o wyrażenie zgody na rozwiązanie Umowy ww. We wniosku Powódka podniosłapismo zostało przesłane również do Prezesa UTK (data wpływu do UTK: 16 czerwca 2021 r.). Uzasadniając Wniosek PKP PLK poinformowała, że w sprawie domaga się zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej prowadzone przez nią dotychczas działania windykacyjne nie doprowadziły do uregulowania przez Przewoźnika należności za korzystanie z mBank Spółką Akcyjną infrastruktury kolejowej. Zarządca wskazał, że według stanu na dzień 13 lipca 2021 r., saldo bieżących wymagalnych należności wynikających z siedzibą nieuregulowania faktur za korzystanie z infrastruktury kolejowej, wynosiło ✄--✄1, w Warszawie (dawniejtym przeterminowane to kwota 1 Oznaczenie ✄--✄ pokazuje usuniętą treść będącą tajemnicą przedsiębiorcy Elektronicznie podpisany przez Xxxxxx Xxxxx Xxxxxxx Data: BRE Bank Spółka Akcyjna 2021.10.22 11:54:46 +02'00' ✄--✄ zł. Ponadto, PKP PLK wskazała, że: zobowiązania z siedzibą poprzedniej umowy o wykorzystanie zdolności przepustowej do przewozu rzeczy w Warszawierozkładzie jazdy pociągów 2019/2020 również nie zostały uregulowane. Pomimo zawartego z przewoźnikiem „Porozumienia nr IKF12ek-323-47/2020 w przedmiocie rozłożenia na raty spłaty wymagalnych wierzytelności w dniu 31 lipca 2020 r.”, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień Logistics & Transport Company sp. z o.o. nie zrealizował harmonogramu spłaty i zalega z wymagalnymi płatnościami wynikającymi z zawartego Porozumienia na kwotę ✄--✄ zł. Z ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazałapisma wynika zatem, że godzi się wartość przeterminowanych zobowiązań wynikających z umów na takie roczny rozkład jazdy 2019/2020 i 2020/2021 wynosi łącznie ✄--✄ zł. Prezes UTK pismem z 27 lipca 2021 r., znak: DRR-WRRR.712.4.2021.2.AKK, zawiadomił PKP PLK i L&T, zwane dalej łącznie „Stronami”, o wszczęciu na wniosek Zarządcy postępowania administracyjnego w przedmiocie wyrażenia zgody na rozwiązanie Umowy. Ponadto Xxxxxx UTK zawiadomił Strony o uprawnieniach wynikających z art. 10 k.p.a., tj. o możliwości złożenia ostatecznych oświadczeń i jest świadoma jego konsekwencjistanowisk w sprawie, oraz wypowiedzi co do zebranych dowodów i materiałów, w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynikaDodatkowo, że 4 sierpnia na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. zawarła ona o opłacie skarbowej (tekst jednolity: z Bankiem umowę nr 2020 r. poz. 1546, z późn. zm.), Prezes UTK poinformował PKP PLK, iż opłata z tytułu wydania decyzji wyrażającej zgodę na rozwiązanie umowy o wykorzystanie zdolności przepustowej, została naliczona zgodnie z częścią I pkt 53 załącznika do ww. ustawy i wynosi 10 zł (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w (…słownie: dziesięć złotych). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki kwoty (…) zł, stanowiącej sumę kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty (…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynikatym samym piśmie Strony zostały również poinformowane, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej. W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi analizę treści zakwestionowanych postanowień, w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcej.materiału dowodowego sprawy dołączono:

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 7 sierpnia 2017 r. Powódka skierowała pełnomocnik Powodów skierował do Prezesa UOKiK wniosek (uzupełniony w dniu 14 września 2017 r.) o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny 1 Wpis do Rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone w dniu 5 sierpnia 2014r. pod poz. 5743 na podstawie wyroku SOKIK z dnia 27 grudnia 2010 r. sygn. akt XVII AmC 1531/09. pogląd w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny pod sygn. akt I C 537/173053/16. We wniosku Powódka podniosła, że w sprawie domaga się zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej W ocenie Powodów zawarta przez nią nich z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: Bank) Umowy Umowa kredytu waloryzowanego kursem CHF zawiera niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. odnoszące się x.xx. do klauzul waloryzacyjnych oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencjiklauzuli dowolnej zmiany oprocentowania. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę Powodów wynika, że 4 sierpnia w dniu 13 października 2006 r. zawarła ona zawarli oni z Bankiem umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlanMultiPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce Powodom kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału refinansowanie kredytu hipotecznego zaciągniętego w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w (…). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadneinnym banku. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 13 października 2016 r. Powódka wniosła Powodowie wnieśli o zapłatę przez zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powódki kwoty (…) zł, stanowiącej sumę Powodów solidarnie kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych wraz z odsetkami wskutek uznania umowy o kredyt hipoteczny za nieważną, alternatywnie zaś o zasądzenie od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz Pozwanego na rzecz Powodów solidarnie kwoty (…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi wskutek uznania niektórych zapisów umowy kredytowej za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłatybezskuteczne wobec Powodów. Z uzasadnienia pozwu wynika, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tjW pozwie zakwestionowano x.xx. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: postanowienia paragrafów 1 ust. 3 i 3A, 7 ust. 5 oraz 1, 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 4 oraz 13 ust. 2 Umowy kredytowej5 Umowy, wskazując, iż klauzule walutowe nie odwołują się do obiektywnych wskaźników. W odniesieniu Powodowie podnieśli x.xx., że zawarcie ww. klauzul indeksacyjnych w Umowie oznacza, że w chwili jej podpisywania wysokość zobowiązań Powodów była waloryzowana miernikiem wartości wyznaczanym swobodnie przez Pozwanego, w związku z czym kwota kredytu oraz wysokość rat spłaty kredytu oraz zadłużenia z tytułu niespłaconego kredytu de facto nie zostały określone w Umowie ani też nie zostały uzależnione od miernika obiektywnego. Przeciwnie, zdaniem Powodów, kwota kredytu została pozostawiona do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiotswobodnego uznania Pozwanego, który nie był stroną pozwaną ograniczony żadnymi postanowieniami umownymi lub ustawowymi. Tym samym w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej ocenie strony powodowej klauzule indeksacyjne rażąco naruszyły równowagę kontraktową stron. Powodowie podnoszą, iż w okolicznościach niniejszej sprawy Pozwany skorzystał z przyznanej sobie swobody do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743wyznaczania kursów, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone działając na szkodę Powodów, poprzez następujące działanie. Pozwany nie wyznaczył jednego kursu do indeksacji kredytu, który miałby zastosowanie zarówno do zobowiązania Pozwanego (wypłata kredytu), jak i zobowiązania Powodów (spłata rat kredytu), lecz zastosował dwa różne kursy, z których każdy odbiegał od kursu rynkowego na niekorzyść Powodów. Tym samym Pozwany wykorzystał swobodę w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazałaokreślaniu kursów kupna i sprzedaży w ten sposób, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega uzyskał kosztem Powodów dodatkowe, nieuczciwe korzyści. Z kolei w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach zakresie klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego dowolnej zmiany oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne Powodowie kwestionują postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznegoUmowy, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała równieżktóre w ich ocenie powinno zostać uznane za abuzywne z uwagi na fakt, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, iż na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowaniaww. postanowienia Pozwany zastrzegł sobie możliwość zmiany ustalonego oprocentowania kredytu na podstawie ogólnych kryteriów, które pozwalały mu dowolnie kształtować oprocentowanie kredytu, a przez to i wysokość zobowiązań Powodów. Zdaniem Powodów klauzula dowolnej zmiany oprocentowania kredytu wskazuje na fakt naruszenia przez Pozwanego zasady lojalnego kontraktowania, równorzędnego traktowania konsumenta oraz niewykorzystywania uprzywilejowanej pozycji profesjonalisty przy zawieraniu umowy. Dowolność Banku w zakresie podejmowania decyzji co do dokonania zmiany wysokości oprocentowania kredytu w ocenie Powodów rażąco narusza równowagę kontraktową stron, wprowadzając stan niepewności co do możliwych decyzji Pozwanego w przyszłości i wpływu tego postępowania na interesy majątkowe konsumenta. W ocenie Powódki Powodów wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką Powodami uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 30 listopada 2016 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadneoraz zaprzeczył wszystkim twierdzeniom strony powodowej. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazałPodniósł x.xx., że żądanie pozwu opiera roszczenie Powodów jest nieuzasadnione oraz nieudowodnione. Zdaniem Pozwanego brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności umowy kredytu, bowiem o ewentualnej nieważności postanowienia umownego można by mówić wówczas, gdyby sprzeczność z porządkiem prawnym polegała na niezawarciu w treści umowy kredytu postanowień odnoszących się do określania warunków umowy wskazanych w art. 69 ustawy prawo bankowe, skoro jednak takowe zostały określone, postanowienia te mogłyby co najwyżej podlegać badaniu na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowygruncie art. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych3851 § 1 i n. k.c. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do zaś to stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF orzeczenia zapadłe w sposób dowolnytrybie tzw. abstrakcyjnej kontroli wzorców umownych, na które powołują się Powodowie w pozwie, stanowiły praeiudicium dla rozstrzygnięcia niniejszego sporu. Pozwany wskazujezaprzeczył również, aby kwestionowane postanowienie naruszały dobre obyczaje i rażąco naruszały interesy konsumentów. Podniósł, iż kredyty waloryzowane kursem walut obcych były udzielane jedynie na wniosek kredytobiorcy, a Regulamin udzielania kredytów i pożyczek dla osób fizycznych zawierał kompleksową regulację dotyczącą zasad waloryzowania kwoty udzielonego kredytu i zasad spłaty kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej. Pozwany wskazał, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowePowodowie pomimo możliwości spłaty zobowiązania bezpośrednio w walucie waloryzacji począwszy od lipca 2009 r., a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs zawarli z Pozwanym aneks do Umowy przewidujący taką możliwość dopiero w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx dniu 24 czerwca 2013 r. W odniesieniu do klauzuli dowolnej zmiany oprocentowania Pozwany podniósł, że Powódka w § 10 ust. 2 Umowy wskazał przyczyny zmiany oprocentowania, w więc nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutumożna przyjąć, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesyzastosował klauzulę jednostronnej zmiany oprocentowania bez podania przyczyn. Pozwany wskazał równieżpodniósł ponadto zarzut przedawnienia świadczeń okresowych, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna- zdaniem Pozwanego - są nadpłacone raty kredytu. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi analizę treści zakwestionowanych postanowień, w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania instytucji zmiennego oprocentowania kredytu, jak również umów waloryzowanych kursem waluty obcej.

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 (…) r. Powódka skierowała do Prezesa UOKiK Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wpłynął wniosek Powoda o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy toczącej się przed Sądem I instancji – Sądem Rejonowym dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie I Wydział Cywilny pod (sygn. akt I C 537/175378/17) w wyniku złożonego pozwu z dnia (…) r. przeciwko Generali Życie Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. W ww. We wniosku Powódka podniosłapozwie wniesiono o zapłatę na rzecz Powoda kwoty (…) zł pobranej przez Pozwanego w związku z rozwiązaniem przez Powoda umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartej na podstawie wzorca pn. „Ogólne Warunki Ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi Generali OmniProfit ze składką regularną”. Uzasadniając żądanie Powód wskazał, że w sprawie domaga się zwrotu całych spłaconych rat kredytuzawarł z Pozwanym umowę ubezpieczenia na życie z ufk, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej przez nią z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę potwierdzoną polisą nr (…). Wspomniana umowa ubezpieczenia została rozwiązana w dniu (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHFr. na wniosek Powoda. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie W dacie rozwiązania umowy stan środków zgromadzonych na rachunku Powoda wynosił (…) zł, który miał zostać przeznaczony jednak z uwagi na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowegonaliczenie przez Pozwaną opłaty likwidacyjnej, położonych w (…). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki kwoty wartość wykupu wyniosła (…) zł, stanowiącej sumę kwoty zatem opłata za wykup wyniosła (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty zł, co stanowi wartość przedmiotu sporu. Dnia (…) zł tytułem r. strony zawarły aneks do ww. umowy ubezpieczenia dotyczący zmiany zasad obliczania wysokości opłaty za całkowity lub częściowy wykup wartości polisy, którego podpisanie aneksuzostało zaoferowane Powodowi przez Pozwanego w wykonaniu decyzji zobowiązującej Prezesa UOKiK nr RŁO 12/2015 z dnia 23 grudnia 2015 r. (dalej także: Decyzja, Decyzja zobowiązująca). Jako podstawę wwWypłacone przez Pozwanego wartości wykupu zostały ustalone w oparciu o wskaźniki wynikające z Decyzji. żądania wskazano Powód podnosi w pozwie pozwie, że mając świadomość, iż zawarcie aneksu do umowy pozwoli mu od razu odzyskać znaczną część zgromadzonych środków oraz obniży ewentualne koszty dochodzenia pozostałej części zatrzymanej opłaty likwidacyjnej, podpisał go, jednakże nie akceptował pobrania opłaty za wykup. Kierował się bowiem treścią Decyzji, na którą powoływał się Pozwany oraz chęcią minimalizacji kosztów ewentualnego procesu. W odpowiedzi na pozew Xxxxxxx podniósł, że strony zawarły aneks do umowy przez co Powód zgodził się na pobranie spornej kwoty. Wskazał również, że przed zawarciem umowy Powód otrzymał OWU mające zastosowanie do jego umowy wraz z Xxxxxxxx określającymi wysokość opłat likwidacyjnych. Tym samym powyższy wzorzec umowny wiąże go zgodnie z art. 410 Kodeksu cywilnego384 § k.c., zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku a treść umów ubezpieczenia, w wwzwiązku z którą Powód dochodzi swych roszczeń kształtują OWU. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynikaDodaje także, że Powódka stoi pobranie opłaty likwidacyjnej jest uzasadnione poniesionymi kosztami. Ponadto w ocenie Pozwanego żadne z postanowień OWU nie narusza art. 3851 k.c. Powód zawnioskował do Prezesa Urzędu o przedstawienie istotnego poglądu w sprawie zawisłej przed sądem I instancji, w tym szczególności o przedstawienie poglądu, czy zastosowanie przez Pozwaną opłaty za wykup, zgodnie z Decyzją Prezesa UOKiK, wyłącza niezgodność z prawem postanowień dotyczących opłaty za wykup wartości polisy. W niniejszej sprawie powództwo oparte jest na stanowiskuzarzucie, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego postanowienia określające zasady naliczania i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność wysokość opłaty za wykup polisy stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej. W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa tym miejscu Prezes Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi stanowić będzie – ze względu na konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte we wniosku Powoda - analizę treści zakwestionowanych postanowieńpostanowień określających zasady pobierania opłaty za całkowity wykup wartości polisy oraz ustalania jej wysokości w świetle art. 3851 k.c., w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie , jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obceji skutków wydania przez Prezesa UOKiK Decyzji zobowiązującej oraz zawarcia przez strony aneksu do umowy ubezpieczenia z ufk.

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 r. Powódka skierowała 16 lutego 2017r. pełnomocnik Powoda skierował do Prezesa UOKiK wniosek o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny pod sygn. akt o sygnaturze I C 537/17. We wniosku Powódka podniosła4635/16 toczącej się przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, że w sprawie domaga się dotyczącej zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej kwoty (…) pobranej przez nią z mBank Spółką Akcyjną Aegon Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A. z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: BankPowód, Spółka, Aegon lub przedsiębiorca) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność w związku z rozwiązaniem przez Powoda umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartej na podstawie wzorca pn. „Ogólne warunki ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym Aegon Indywidualny Plan Finansowy Alfa ETF” – dalej: OWU, w tym w szczególności przedstawienie poglądu, czy zastosowanie przez Pozwaną opłaty warunkowej, zgodnie z decyzją Prezesa UOKiK, wyłącza niezgodność z prawem postanowień wwdotyczących wypłaty opłaty warunkowej. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona Umowa ubezpieczenia z Bankiem umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu ufk obowiązywała strony od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w dnia (…). Dnia (…) strony zawarły aneks dotyczący zmiany zasad ustalania wysokości opłaty związanej z rozwiązaniem umowy przed określonym terminem, którego podpisanie zostało zaoferowane Powodowi przez Pozwaną w wykonaniu decyzji zobowiązującej Prezesa UOKiK nr RBG-14/2015 z dnia 28 grudnia 2015 r. (dalej także: Decyzja, Decyzja zobowiązująca). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, maju 2016r. doszło ro rozwiązania umowy ubezpieczenia z ufk. (…) wartość rachunku ubezpieczenia wyniosła (…). Od tej kwoty Pozwana pobrała opłatę likwidacyjną w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki wysokości (…) wypłacając na rzecz BankuPowoda kwotę w wysokości (…) oraz kwotę (…) tytułem zwrotu części pobranej opłaty warunkowej. Pismem z dnia (..) Powód wezwał Pozwaną do zwrotu pozostałej kwoty pobranej tytułem opłaty warunkowej. Pozwana odmówiła wpłaty tej kwoty. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki niniejszej sprawie Powód żąda zwrotu kwoty (…) zł, stanowiącej sumę kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty (…) zł tytułem tytułu pobranej bezprawnie opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości warunkowej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynikaodsetkami, opierając swoje powództwo na zarzucie, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego postanowienia określające zasady naliczania i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność wysokość opłaty warunkowej stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst. jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm., dalej także: k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej.). W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa tym miejscu Xxxxxx Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi stanowić będzie wyłącznie analizę treści zakwestionowanych postanowieńpostanowień w świetle art. 3851 k.c., w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywneabuzywne w związku z zawarciem aneksu na zasadach wskazanych w ww. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcejDecyzji.

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 (…) r. Powódka skierowała pełnomocnik Powoda skierował do Prezesa UOKiK Urzędu wniosek o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy toczącej się w Warszawie I Wydział Cywilny pod sygn. akt I C 537/17. We wniosku Powódka podniosła, że w sprawie domaga się zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej przez nią z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą II instancji przed Sądem Okręgowym w Warszawie, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedażyV Wydział Cywilny Odwoławczy, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w (…). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki dotyczącej zwrotu kwoty (…) zł, stanowiącej sumę pobranej od Powoda przez Pozwaną w związku z rozwiązaniem umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zawartej na podstawie wzorca pn. „Ogólne warunki ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi Generali OmniProfit ze składką regularną (kod: OWU RPFM1.01.2013)” (dalej również "OWU"), w tym w szczególności o przedstawienie poglądu, czy zastosowanie przez „Generali Życie” Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. (t.j. Pozwaną, dalej także: Generali) opłaty za wykup w wysokości zgodnej z decyzją Prezesa Urzędu wyłącza niezgodność z prawem postanowień dotyczących wartości wykupu. Umowa ubezpieczenia z ufk, potwierdzona polisą nr (…), obowiązywała strony od dnia (…) r. W (…) r. wszedł w życie podpisany przez Powoda aneks do umowy ubezpieczenia, dotyczący zmiany zasad obliczania wysokości opłaty za całkowity lub częściowy wykup wartości polisy (dalej również: "opłata za wykup"), wprowadzający zastrzeżenie, że wysokość tej opłaty wyliczonej na zasadach określonych w umowie ubezpieczenia nie będzie mogła przekroczyć 5 % Wartości umowy. Zawarcie aneksu zostało zaoferowane Powodowi przez Pozwaną w wykonaniu decyzji zobowiązującej Prezesa UOKiK nr RŁO-12/2015 z dnia 23 grudnia 2015 r. (dalej także: Decyzja, Decyzja zobowiązująca). Wnioskiem ("Formularz dotyczący wypłaty") z dnia (…) r. Powód wystąpił do Pozwanej o całkowitą wypłatę wartości polisy i wartości dodatkowej. Realizacja wypłaty na rzecz Powoda wartości wykupu została potwierdzona pismem Pozwanej z dnia (…) r. Wartość jednostek umorzonych na dzień rozwiązania umowy wynosiła: (…) zł z tytułu umowy głównej oraz (…) zł z tytułu umowy dodatkowej. Z tego Powód otrzymał zwrot w kwocie, odpowiednio (…) zł z tytułu umowy głównej oraz (…) zł z tytułu umowy dodatkowej. Pozwana zatrzymała natomiast na swoją rzecz tytułem opłat za wykup kwoty, odpowiednio: (…) zł z tytułu umowy głównej oraz 9,00 zł z tytułu umowy dodatkowej. Pismem z dnia (…) r. Powód wezwał Pozwaną do zwrotu na jego rzecz kwoty opłaty za wykup zatrzymanej w wysokości (…) zł. Kwestia opłaty z tytułu wykupu wartości dodatkowej nie została objęta zakresem powództwa i będzie ona również pominięta w niniejszym wystąpieniu. Pozwana nie spełniła tego żądania. Pozwem z dnia (…) r. Powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od Pozwanej kwoty zatrzymanej tytułem opłaty za wykup w wysokości (…) zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie. Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2016 r. (sygn. akt I C 3584/16) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa Wydział I Cywilny zasądził od Pozwanej na rzecz Powoda kwotę (…) zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie od dnia (…) r. do dnia zapłaty oraz zwrot na rzecz Powoda kosztów procesu, zgodnie z żądaniami zawartymi w pozwie. Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości i w uzasadnieniu wyroku wskazał x.xx., że: - stan faktyczny sprawy w zasadzie nie jest sporny, a spór pomiędzy stronami zogniskowany jest na kwestii kwalifikacji postanowień OWU uprawniających Pozwaną do naliczenia oraz pobrania opłaty za wykup w związku z rozwiązaniem łączącej strony umowy ubezpieczenia, - umowa została zawarta pomiędzy konsumentem i przedsiębiorcą przy wykorzystaniu wzorca, a kwestionowane przez konsumenta postanowienia umowy nie zostały z nim uzgodnione indywidualnie, - świadczenie w postaci opłaty za wykup nie stanowi świadczenia głównego umowy łączącej strony procesu, - opłata za wykup pobrana przez Pozwaną od Powoda była rażąco wygórowana, co naruszało równowagę kontraktową stron, - rozpatrywane klauzule, zawarte m. in. w OWU oraz Tabeli Opłat i Limitów, spełniają kryteria uznania ich za sprzeczne z dobrymi obyczajami oraz jako rażąco naruszające interesy konsumentów, - twierdzenie Xxxxxxxx, iż opłata za wykup ma pokryć m. in. koszty dystrybucji produktu, nie zasługuje na uwzględnienie; w tym zakresie brak jest podstaw do obciążania Powoda kosztami prowadzenia działalności gospodarczej przez Pozwaną; - pobierana przez Pozwaną opłata za wykup stanowi istotną barierę utrudniającą konsumentowi skorzystanie z jego ustawowego prawa podmiotowego, jakim to jest możliwość wypowiedzenia umowy ubezpieczenia z ufk w każdym czasie; z tego względu powyższe uprawnienie ma jedynie charakter iluzoryczny, a działanie Pozwanej może stanowić przejaw „ograniczania konsumenta w realizacji zagwarantowanych mu ustawowo uprawnień”, - świadczenie pobrane przez Pozwaną od Powoda stanowi świadczenie nienależne. Od wyroku tego pismem z dnia (…) r. Pozwana wniosła apelację do Sądu Okręgowego w Warszawie, zaskarżając go w całości. W apelacji Pozwana podniosła x.xx. że Sąd I Instancji dokonał dowolnej, a nie swobodnej, oceny dowodów, polegającej na uznaniu, że pobrana przez Pozwaną opłata za wykup w wysokości (…) zł jest rażąco wygórowana, w żaden sposób nieuzasadniona, podczas gdy opłata ta została ustalona indywidualnie z Powodem jako konsumentem i zgodnie z decyzją Prezesa UOKiK, a zatem nie można jej uznać za opłatę o takim charakterze. W swojej apelacji Xxxxxxx wskazała również inne zarzuty oraz argumenty przemawiające za jej stanowiskiem przedstawionym w niniejszej sprawie. W niniejszej sprawie Powód żąda zwrotu kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty (…) zł tytułem wraz z odsetkami, opierając swoje powództwo na dwóch podstawach prawnych – na zarzucie, że postanowienia określające zasady naliczania i wysokość opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynika, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność wykup stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 385(1) § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst. jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm., dalej także: k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A.), 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej. W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała jak również, że stanowią one nieuczciwą praktykę rynkową w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać rozumieniu ustawy z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów dnia 23 sierpnia 2016 r. o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowaniaprzeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 3 ze zm.). W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany tym miejscu Xxxxxx Urzędu wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi stanowić będzie wyłącznie analizę treści zakwestionowanych postanowieńpostanowień w świetle art. 385(1) k.c., w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W Opinia Prezesa Urzędu na ten temat jest prezentowana w niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istotawystąpieniu na potrzeby wyrażenia poglądu, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcejpobranie przez Pozwaną opłaty za wykup w wysokości ustalonej zgodnie z Decyzja zobowiązująca wyłącza niezgodność z prawem postanowień dotyczących wartości wykupu.

Stan faktyczny. W Do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wpłynął w dniu 6 kwietnia 2018 (…)r. Powódka skierowała do Prezesa UOKiK wniosek (…) (dalej jako „Powód”) o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd wydanie istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy toczącej się przed Sądem Rejonowym dla Krakowa-Podgórza w Warszawie I Wydział Cywilny Krakowie, pod sygn. akt I C 537/172008/17/P, zawierającego odpowiedzi między innymi na następujące pytania: 1. We wniosku Powódka podniosłaCzy zatrzymanie części środków zgromadzonych na rachunku Powoda tytułem w istocie niezdefiniowanej tzw. ukrytej opłaty likwidacyjnej pobieranej przy wypłacie Świadczenia Wykupu znajduje uzasadnienie w obowiązującym stanie prawnym. 2. Czy postanowienia zawarte w przedstawionym wzorcu umownym, że odnoszące się do wypłacanego Świadczenia Wykupu i potrącanej opłaty likwidacyjnej mają charakter klauzul abuzywnych i jako takie nie wiążą Powoda. 3. Czy wiedza kontrahenta o istnieniu klauzul narzuconych przez przedsiębiorcę, a nawet zapoznanie się z nimi przed zawarciem umowy, może w sprawie domaga się jakikolwiek sposób wpływać na uznanie tych postanowień za niedozwolone. Sprawa, jaka zawisła przed sądem, dotyczy zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej przez nią z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę nr kwoty (…) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, pobranej przez Pozwaną w związku z rozwiązaniem dwóch umów ubezpieczenia, zawartych na podstawie: 1) Ogólnych Warunków Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną „Multiportfel Misiek Plus” o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych indeksie OW-R-PMSK- 070810 – okres ubezpieczenia rozpoczął się w dniu (…)r., składka miesięczna wynosiła (…) zł; 2) Ogólnych Warunków Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną „mPlanMultiportfel Złoty Wiek” waloryzowany kursem CHFo indeksie OW-R-ZWK- 090401 – okres ubezpieczenia rozpoczął się w dniu (…)r., składka roczna wynosiła (…) zł. Bank udzielił Powódce kredytu Okres ubezpieczenia w kwocie obu przypadkach miał wynosić 20 lat. Obie umowy ubezpieczenia uległy rozwiązaniu w dniu (…)r., w związku ze złożonym przez Powoda oświadczeniem o ich wypowiedzeniu i wezwaniem do zapłaty. Zgodnie z danymi określonymi przez Vienna Life w „Rozliczeniu z tytułu Umowy Nr: ZY00108550” Powodowi wypłacono kwotę świadczenia wykupu w wysokości (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w (…). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki kwoty podczas gdy wartość części bazowej rachunku wynosiła (…) zł, stanowiącej sumę kwoty a w części wolnej rachunku zgromadzono (…)zł. Zgodnie z „Rozliczeniu z tytułu Umowy Nr: (…)” Powodowi wypłacono kwotę świadczenia wykupu w wysokości (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty zł, podczas gdy wartość części bazowej rachunku wynosiła (…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynika, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej. W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Bankuzł, a w przypadku spłaty części wolnej rachunku zgromadzono (…) zł. Obie ww. umowy były objęte Porozumieniem zawartym między Spółką a Prezesem Urzędu w dniu 19 grudnia 2016 r. (dalej jako „Porozumienie”), wobec czego Powód otrzymał propozycje zawarcia aneksów. Powód nie zawarł zaproponowanego aneksu do umowy, gdyż – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu jak wyjaśnił w umowie pozwie – oferowana zmiana warunków umowy „wymuszona obawą przed dalszymi postępowaniami Prezesa UOKiK, a związanymi z podejrzeniem stosowania przez Bank prawa Pozwanego praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, w dalszym ciągu jest niezgodna z prawem i w niedopuszczalny sposób prowadzi do ustalania wartości waluty waloryzacjizłamania równości podmiotów stosunku obligacyjnego”. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała równieżPowód opiera swoje powództwo na zarzucie, że zastrzeganie jakichkolwiek opłat likwidacyjnych (bez względu na ich wysokość) czy też wprowadzenie tożsamych w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym skutkach postanowień dotyczących ustalania wysokości świadczenia wykupu przez ubezpieczycieli jest abuzywne i pełnym informowaniem konsumentów uprawnia do dochodzenia całości zatrzymanych kwot przez ubezpieczycieli. Zaproponowany aneks dotyczył wyłącznie obniżenia ukrytej opłaty likwidacyjnej i mógł w ocenie Powoda świadczyć o wszystkich faktach i podstawach prawnychczęściowym uznaniu roszczenia przez Pozwanego. Powód uważa, że postanowienia umowy zastrzegające opłaty likwidacyjne na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule rzecz ubezpieczyciela nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajamiokreślają głównego świadczenia, rażąco naruszając jego interesya są jedynie dodatkowym elementem stosunku zobowiązaniowego, nie mającym jakiegokolwiek związku ze zdarzeniem ubezpieczeniowym, co pozwala na badanie ich pod kątem abuzywności. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazałXxxxxxx podniosła, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósłpostanowienia określające zasady wykupu określają główne świadczenia stron, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF są sformułowane w sposób dowolny. Pozwany wskazujejednoznaczny, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowenie naruszają dobrych obyczajów ani nie naruszają rażąco interesów konsumentów, a zatem nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może mogą być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi analizę treści zakwestionowanych postanowień, w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich uznane za abuzywne. Pozwana podkreśla, że cechą umów z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi jest ich długotrwałość, której Powód był świadomy zawierając umowę na okres 20 lat. Konsekwencją założenia długotrwałości umowy jest sposób kalkulowania wysokości pobieranych opłat i wypłacanych świadczeń. Pozwana wskazała, że dopiero rozwiązanie umów ubezpieczenia generuje określone koszty po stronie ubezpieczyciela, a zatem uzasadnione jest rozliczenie tych kosztów w momencie wypłaty świadczenia wykupu. Status Powoda jako konsumenta w przypadku umowy zawartej na podstawie OWU „Multiportfel Misiek Plus” jest sporny między stronami. Zdaniem Xxxxxx występował on jako konsument, ochroną ubezpieczeniową było objęte jego życie. W niniejszym istotnym poglądzie ocenie Powoda informacja w dokumencie polisy wskazująca, iż ubezpieczającym jest „Laboratorium Piękny Umysł” może wprowadzać w błąd co do rzeczywistej tożsamości ubezpieczającego, a umowa nie są poruszane takie kwestie jak istotamiała żadnego związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą („szkoleniowiec, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcejnauczyciel pozaszkolny”). Pozwana podnosi, że Powód wprost we wniosku o zawarcie umowy wskazał jako ubezpieczającego nie siebie jako osobę fizyczną, tylko swoją działalność gospodarczą, a następnie potwierdził w pisemnym oświadczeniu, że jest „przedsiębiorcą czyli ubezpieczającym instytucjonalnym”.

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 r. Powódka skierowała (…) pełnomocnik Powoda skierował do Prezesa UOKiK wniosek o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny pod sygn. akt o sygnaturze I C 537/17. We wniosku Powódka podniosła4635/16 toczącej się przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie, że w sprawie domaga się dotyczącej zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej kwoty (…) pobranej przez nią z mBank Spółką Akcyjną Aegon Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A. z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: BankPowód, Spółka, Aegon lub przedsiębiorca) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność w związku z rozwiązaniem przez Powoda umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym zawartej na podstawie wzorca pn. „Ogólne warunki ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym Aegon Indywidualny Plan Finansowy Alfa ETF” – dalej: OWU, w tym w szczególności przedstawienie poglądu, czy zastosowanie przez Pozwaną opłaty warunkowej, zgodnie z decyzją Prezesa UOKiK, wyłącza niezgodność z prawem postanowień wwdotyczących wypłaty opłaty warunkowej. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona Umowa ubezpieczenia z Bankiem umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu ufk obowiązywała strony od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w dnia (…). Dnia (…) strony zawarły aneks dotyczący zmiany zasad ustalania wysokości opłaty związanej z rozwiązaniem umowy przed określonym terminem, którego podpisanie zostało zaoferowane Powodowi przez Pozwaną w wykonaniu decyzji zobowiązującej Prezesa UOKiK nr RBG-14/2015 z dnia 28 grudnia 2015 r. (dalej także: Decyzja, Decyzja zobowiązująca). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, (…) doszło ro rozwiązania umowy ubezpieczenia z ufk. (…) wartość rachunku ubezpieczenia wyniosła (…). Od tej kwoty Pozwana pobrała opłatę likwidacyjną w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki wysokości (…) wypłacając na rzecz BankuPowoda kwotę w wysokości (…) oraz kwotę (…) tytułem zwrotu części pobranej opłaty warunkowej. Pismem z dnia (..) Powód wezwał Pozwaną do zwrotu pozostałej kwoty pobranej tytułem opłaty warunkowej. Pozwana odmówiła wpłaty tej kwoty. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki niniejszej sprawie Powód żąda zwrotu kwoty (…) zł, stanowiącej sumę kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty (…) zł tytułem tytułu pobranej bezprawnie opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości warunkowej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynikaodsetkami, opierając swoje powództwo na zarzucie, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego postanowienia określające zasady naliczania i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność wysokość opłaty warunkowej stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst. jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm., dalej także: k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej.). W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa tym miejscu Xxxxxx Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi stanowić będzie wyłącznie analizę treści zakwestionowanych postanowieńpostanowień w świetle art. 3851 k.c., w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywneabuzywne w związku z zawarciem aneksu na zasadach wskazanych w ww. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcejDecyzji.

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 (…) r. Powódka skierowała pełnomocnik Powoda skierował do Prezesa UOKiK Urzędu wniosek o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy o sygnaturze I C 134/17/A toczącej się przed Sądem Rejonowym w Warszawie Gdyni, I Wydział Cywilny pod sygnCywilny, dotyczącej zwrotu kwoty (…) zł zatrzymanej przez Pozwaną w związku z rozwiązaniem przez Powoda umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zawartej na podstawie wzorca pn. akt I C 537/17Ogólne warunki ubezpieczenia „Plan Inwestycyjny Selekt / Plan Inwestycyjny Selekt Prestiż” ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi ze składką podstawową opłacaną regularnie (indeks PISR/11/07/01) (dalej także jako: „OWU”). We wniosku Powódka podniosłaWniosek ten został doprecyzowany przez pełnomocnika Powoda w kolejnych pismach, że tj. z dnia (…) r. oraz (…) r. Ostatecznie Powód zwrócił się o przedstawienie poglądu stanowiącego x.xx. odpowiedź na poniżej przytoczone pytania: 1) „(...) czy postanowienia zawarte w sprawie domaga przedstawionym przez Pozwanego wzorcu umownym, a odnoszące się do wypłacanej wartości wykupu oraz potrącanej ukrytej opłaty likwidacyjnej, mają charakter klauzul abuzywnych i jako takie - nie wiążą Powoda?”, 2) „(...) Czy wydanie przez Prezesa UOKiK decyzji z dnia 2 listopada 2015 r. nr RWR-18/2015 oraz zawarcie przez niego 20 grudnia 2016 r. porozumienia z AXA Życie Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. wyłącza abuzywność (niezgodność z prawem) postanowień umożliwiających Pozwanej x.xx. zatrzymanie określonej kwoty zgromadzonej przez Powoda na jego rachunku z uwagi na zastosowanie mechanizmu zmniejszającego wartość wykupu polisy w oparciu o tzw. wskaźniki wykupu w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy ubezpieczenia na życie z ufk? 3) „(...) Czy w ww. decyzji oraz ww. porozumieniu Prezes UOKiK faktycznie określił dopuszczalny poziom opłat likwidacyjnych albo wskaźnika wykupu, przez co konsumenci nie mogą domagać się zwrotu całych spłaconych rat kredytuzatrzymanych przez Pozwaną kwot ustalonych w ten sposób? Czy w związku z tym Prezes XXXxX za legalne uznał pobieranie od konsumentów opłat likwidacyjnych w przypadku rozwiązania umowy ubezpieczenia na życie z UFK przed upływem terminu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej na jaki zostały one zawarte?” 4) „(...) czy argumenty Pozwanego dotyczące zasadności obniżenia wartości przedmiotu sporu o przyznaną uprzednio Powodowi Premię wynikającą z umowy, stanowią nadużycie prawa przez nią Pozwanego?”. Umowa ubezpieczenia z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawieufk, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę potwierdzona polisą nr (…), obowiązywała strony od dnia (…) r. Oświadczeniem z dnia (…) r. Powód zobowiązał się do opłacania składki ubezpieczeniowej w wysokości (…) zł miesięcznie. Z tego też względu wybrał on wariant (…) produktu „Plan Inwestycyjny Selekt Prestiż”, do którego mają zastosowanie postanowienia OWU. Powyższe potwierdza treść wniosku o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHFzawarcie umowy ubezpieczenia z ufk, jak i dokument ww. Bank udzielił Powódce kredytu polisy. Z uwagi na to, że Powód zaprzestał opłacania składek ww. umowa uległa rozwiązaniu (…) r., czyli w kwocie (…) roku polisowym. Powód został o tym poinformowany w piśmie z dnia (…) r. AXA wskazała w nim, że wartość wykupu (polisy) wyniosła (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy gdyż wartość podstawowa polisy, jak i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowegokwota dokonanych przez nią potrąceń osiągnęły taką samą wysokość, położonych w (…)tj. W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki kwoty wyniosły (…) zł, stanowiącej sumę kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty (…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie Wysokość wartości wykupu została ustalona przez Spółkę na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynika, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 podstawie § 30 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego 2, 3, 4 i 7 OWU w zw. z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważnapkt. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej. W odniesieniu 14 Tabeli opłat i limitów do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się umowy ubezpieczenia na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać życie z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi analizę treści zakwestionowanych postanowień, w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcej.ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi ze składką podstawową opłacaną regularnie:

Stan faktyczny. W Do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wpłynął w dniu 6 kwietnia 2018 (…) r. Powódka skierowała do Prezesa UOKiK wniosek Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd wydanie istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny toczącej się przed tym Sądem pod sygn. akt I XVII C 537/17. We wniosku Powódka podniosła903/18, że w sprawie domaga się zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej przez nią z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę nr powództwa (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (dalej jako „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu Powód”), dotyczącego sporu w kwocie (…) złzakresie stosowania przez Pozwaną postanowienia umownego, który miał zostać przeznaczony określającego sposób ustalenia wartości świadczenia wykupu, pozwalającego Spółce na sfinansowanie przedpłat zatrzymanie części zgromadzonych środków w razie wcześniejszego rozwiązania umowy ubezpieczenia na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowegożycie, położonych w (…). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem uwzględnieniem skutków decyzji Prezesa Urzędu nr RKT- 01/2016 z dnia 5 czerwca 2017 15 marca 2016 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego na rzecz Powódki kwoty (…) złSprawa, stanowiącej sumę jaka zawisła przed sądem, dotyczy zwrotu kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowoz ustawowymi odsetkami, pobranej przez Pozwaną w związku z odstąpieniem przez Powoda od Umowy Grupowego Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną „Twoje Bezpieczeństwo”, zawartej na podstawie Ogólnych Warunków Grupowego Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną „Twoje Bezpieczeństwo” o indeksie OW-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. R-TWB-140227. Powód przystąpił do 12 maja 2017 r. oraz kwoty umowy ubezpieczenia w (…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksur. Okres ubezpieczenia miał wynosić (…) lat, a wysokość składki miesięcznej – (…) złotych. Jako podstawę wwW związku z (…) polisa uległa wygaśnięciu, a Powodowi wypłacono kwotę świadczenia wykupu w wysokości ustalonej zgodnie ze zobowiązaniem Spółki, wynikającym z Decyzji. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka Powód opiera swoje żądanie powództwo na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynikazarzucie, że Powódka stoi na stanowiskupostanowienia wzorca umowy, że Bank udzielił jej kredytu stosowanego przez Pozwaną, określające wysokość świadczenia wykupu, są sprzeczne z przepisami prawa, w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność szczególności stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, dalej także jako „k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej.”). W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jego ocenie zatrzymana kwota stanowi swoistą sankcję (dalej: SOKiKkarę umowną) w wyroku przeciwko mBankowi (sygnza rozwiązanie umowy. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazałaPowód podnosi, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega jego stanowisko znalazło aprobatę w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego bogatym i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesyutrwalonym orzecznictwie sądowym. W odpowiedzi na pozew Xxxxxxx podniosła, że postanowienia określające zasady wykupu określają główne świadczenia stron, są sformułowane w sposób jednoznaczny, nie naruszają dobrych obyczajów ani nie naruszają rażąco interesów konsumentów, a zatem nie mogą być uznane za abuzywne. Pozwana wskazała ponadto, że rozliczenie przedmiotowej umowy zostało dokonane zgodnie z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł wskaźnikiem wykupu określonym przez Xxxxxxx Xxxxxx w wydanej Decyzji, a Powód został o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadnetym pisemnie poinformowany. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany tym miejscu Prezes Urzędu wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi stanowić będzie zarówno analizę treści zakwestionowanych postanowieńpostanowień dotyczących wypłaty Świadczenia Wykupu zawartych w Umowie w świetle art. 3851 k.c. oraz analizę skutków aneksu do Umowy, w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcejzwiązku z wydaną Decyzją Prezesa Urzędu Nr RKT-01/2016.

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 Gmina Miejska Kościan przystąpiła do Porozumienia Międzygminnego z dnia 7 grudnia 2004 r. Powódka skierowała do Prezesa UOKiK wniosek o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd w sprawie rozpoznawanej powierzenia gminie Śrem zadania związanego z prowadzeniem schroniska dla bezdomnych zwierząt i ochroną przed bezdomnymi zwierzętami, polegającego na rozbudowie i eksploatacji międzygminnego schroniska dla bezdomnych zwierząt w Gaju w 2008 r. Na przestrzeni lat sposób podziału kosztów utrzymania i rozbudowy Schroniska w Gaju przez Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny pod sygn. akt I C 537/17. We wniosku Powódka podniosła, że w sprawie domaga się zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej przez nią z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w (…)uczestników porozumienia ulegał zmianom. W dniu 26 listopada latach 2008 i 2009 procentowy udział w kosztach utrzymania schroniska określał jego właściciel – Gmina Śrem. W 2008 i 2009 r. Gmina Miejska Kościan ponosiła koszty utrzymania schroniska w wysokości 10% oraz koszty wyłapywania i transportu zwierząt do Schroniska w Gaju. Ponadto w momencie przyjęcia do porozumienia w czerwcu 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, wniesiono jednorazowy wkład finansowy w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki wysokości 15.000,00 zł z przeznaczeniem na rzecz Bankubudowę nowych kojców dla psów. W dniu 6 kwietnia latach 2010-2011 partycypacja w kosztach opierała się o wskaźnik uwzględniający liczbę mieszkańców poszczególnych gmin. Zadanie wyłapywania zwierząt z miasta Kościana przejęło Schronisko. Następnie w latach 2012-2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji uczestnicy porozumienia partycypowali w związku kosztach utrzymania schroniska z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadne. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 r. Powódka wniosła o zapłatę przez Pozwanego podziałem na rzecz Powódki kwoty (…) zł, stanowiącej sumę kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 r. oraz kwoty (…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynika, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne2 części, tj. prawo bankowe nie pozwalało koszty stałe i zmienne. Rozliczenie kosztów stałych opierało się o udział procentowy z uwzględnieniem liczby mieszkańców poszczególnej gminy. Rozliczenie kosztów zmiennych odbywało się według faktycznej ilości psów przyjętych do schroniska z poszczególnej gminy, w przeliczeniu na dokonanie waloryzacji kredytu liczbę dób przebywania zwierzęcia w ogóle w dacie zawierania Umowyschronisku. Przyjęte rozwiązanie było bliższe zasady sprawiedliwego podziału kosztów realizacji powierzonego zadania, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowej. W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała ponieważ opierało się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowekosztach rzeczywistych, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, uśrednionych. W 2018 r. powrócono do rozliczeń kosztów uwzględniających tylko jeden wskaźnik tj. dostępne liczbę mieszkańców poszczególnych gmin. Zmiany dokonano ze względu na szczegółowość i złożoność rozliczeń, które potęgowały korekty tychże rozliczeń, co w danym momencie konsekwencji znacznie utrudniało i wydłużało rozliczanie się uczestników porozumienia. 1. 2008 25 500,00 44 0 2. 2009 10 000,00 46 0 3. 2010 44 000,00 30 0 4. 2011 54 437,07 25 0 5. 2012 64 997,03 41 0 6. 2013 67 782,00 48 0 7. 2014 91 980,00 51 0 8. 2015 97 380,00 41 17 9. 2016 71 762,00 46 25 10. 2017 120 019,54 40 18 11. 2018 103 933,80 59 49 12. 2019 122 293,80 28 20 13. 2020 129 133,80 23 14 14. 2021 136 873,80 Dotacje na rynku oferty kupna i sprzedaży walututrzymanie Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt w Gaju 2015 - 2020 Śrem Miasto Kościan Gmina Kościan Czempiń Dolsk Brodnica Książ Wlkp. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesyKrzywiń od 2016 r. Krobia od 2017r. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi analizę treści zakwestionowanych postanowień, w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obcej.Razem

Stan faktyczny. W dniu 6 kwietnia 2018 Pismem z dnia […] r. Powódka skierowała Powodowie skierowali do Prezesa UOKiK Urzędu wniosek o przedstawienie stanowiska zawierającego istotny pogląd istotnego poglądu w sprawie rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny pod o sygn. akt I II C 537/17. We wniosku Powódka podniosła, że w sprawie domaga 1208/17 toczącej się zwrotu całych spłaconych rat kredytu, zarzucając bezwzględną nieważność zawartej przez nią z mBank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie (dawniej: BRE Bank Spółka Akcyjna z siedzibą przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie, dalej: Bank) Umowy kredytu waloryzowanego kursem CHF oraz ewentualnie abuzywność postanowień ww. Umowy dotyczących przeliczania kursu kupna i sprzedaży, ze skutkiem upadku umowy. Powódka wyraźnie wskazała, że godzi się na takie rozwiązanie i jest świadoma jego konsekwencji. Z dokumentów przedłożonych przez Powódkę wynika, że 4 sierpnia 2006 r. zawarła ona z Bankiem umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF. Bank udzielił Powódce kredytu w kwocie (…) zł, który miał zostać przeznaczony na sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego wraz pomieszczeniem przynależnym oraz udziału w prawie własności lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego, położonych w (…). W dniu 26 listopada 2008 r. Powódka i Bank zawarli aneks do Umowy, w którym dokonano x.xx. zmiany adresu finansowanej nieruchomości oraz określono termin przedstawienia odpisu prawomocnie ustanowionej hipoteki na rzecz Banku. W dniu 6 kwietnia 2017 r. Powódka skierowała do Banku przedsądowe wezwanie do zapłaty lub podjęcia mediacji w związku z nadpłatą kredytu, jednakże Xxxxxxx odmówił żądaniom Powódki uznając je za niezasadneII Wydział Cywilny. Pozwem z dnia 5 czerwca 2017 […] r. Powódka wniosła Powodowie zażądali zwrotu kwot stanowiących równowartość korzyści majątkowych uzyskanych przez Pozwaną bez podstawy prawnej nieważnych czynności prawnych – nieważnych oświadczeń złożonych przez Powodów Pozwanemu o zapłatę chęci skorzystania z zastrzeżenia na ich rzecz ochrony ubezpieczeniowej oraz nieważnych umów ubezpieczenia grupowego na życie i dożycie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Pismem procesowym z dnia […] r. Powodowie rozszerzyli żądanie pozwu wnosząc x.xx. o zasądzenie kwot stanowiących kolejne składki bieżące wpłacane przez Pozwanego Powodów w toku postępowania sądowego oraz ustalenie, że postanowienia Tabeli Opłat i Limitów stanowiące załącznik do warunków grupowego ubezpieczenia na rzecz Powódki kwoty (życie i dożycie z Ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, określające wysokość wartości wykupu w razie rezygnacji przez Powodów z ubezpieczenia przed upływem Okresu Ubezpieczenia, stanowią niedozwolone postanowienia umowne. We wniosku zwrócono się o wydanie istotnego poglądu x.xx. w zakresie nieważności stosunków ubezpieczenia, a także w zakresie abuzywności postanowień wzorców stanowiących podstawę ustalenia wysokości wartości wykupu i ewentualnych konsekwencji tej abuzywności. Powodowie przystąpili do ubezpieczenia na życie i dożycie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym „Plan Regularnego Oszczędzania Zabezpiecz Przyszłość” oraz „Plan Oszczędnościowy Stabilne Oszczędzanie” na podstawie Deklaracji przystąpienia z dnia […) zł, stanowiącej sumę kwoty (…) zł tytułem spłat całych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uiszczonych od 12 czerwca 2007 r. do 12 maja 2017 ] r. oraz kwoty ([…) zł tytułem opłaty za podpisanie aneksu. Jako podstawę ww. żądania wskazano w pozwie art. 410 Kodeksu cywilnego, zatem Powódka opiera swoje żądanie ] r. Umowy zostały zawarte na konstrukcji nienależnego świadczenia po stronie Banku w ww. wysokości wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty złożenia pozwu do dnia zapłatyokres 15 lat. Z uzasadnienia pozwu przedłożonych przez Powodów dokumentów wynika, że Powódka stoi na stanowisku, że Bank udzielił jej kredytu w walucie PLN, zaś klauzule waloryzacyjne oraz klauzula zmiennego oprocentowania są bezwzględnie nieważne, tj. prawo bankowe żadna z deklaracji nie pozwalało na dokonanie waloryzacji kredytu w ogóle w dacie zawierania Umowy, co skutkuje nieważnością całej Umowy kredytu. Ponadto, jak wskazuje Powódka w uzasadnieniu pozwu, zamieszczenie klauzuli zmiennego oprocentowania powoduje, że warunki tego oprocentowania nie zostały ustalone tak jak tego chce art. 69 ust. 2 pkt 5 prawa bankowego i z tego powodu – zdaniem Xxxxxxx – umowa również jest nieważna. Jako ewentualną podstawę prawną swoich roszczeń Powódka wskazuje abuzywność w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. klauzul waloryzacyjnych zawartych w następujących paragrafach Umowy kredytowej: 1 ust. 3A, 7 ust. 5 oraz 11 ust. 5, a także klauzuli zmiennego oprocentowania kredytu zawartej w paragrafie 10 ust. 2 Umowy kredytowejzawiera postanowień określających sumę ubezpieczenia. W odniesieniu do klauzul waloryzacyjnych Powódka powołała się na orzecznictwo Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: SOKiK) w wyroku przeciwko mBankowi (sygn. akt: XVII Amc 1531/09) twierdząc, skoro Pozwanym występującym w niniejszej sprawie jest ten sam podmiot, który był stroną pozwaną w sprawie o uznanie za niedozwoloną klauzuli umownej wpisanej do rejestru prowadzonego przez Prezesa tym miejscu Prezes Urzędu pod numerem 5743, to badanie abuzywności jest wyłączone a jednocześnie przesądzone w niniejszej sprawie. Niemniej Powódka wskazała, że abuzywny charakter klauzul waloryzacyjnych polega w szczególności na: stosowaniu nieweryfikowalnego parametru do ustalenia zapisu rachunkowego kapitału wyrażonego w walucie waloryzacji, tj. kursu kupna Banku, stosowaniu skrajnie różnych kursów w ramach klauzuli waloryzacyjnej, tj. w przypadku ustalania wysokości kapitału - kursu kupna Banku, a w przypadku spłaty – kursu sprzedaży Banku oraz zastrzeżeniu w umowie przez Bank prawa do ustalania wartości waluty waloryzacji. W odniesieniu do klauzuli zmiennego oprocentowania Powódka podniosła, iż sporne postanowienie paragrafu 10 ust. 2 Umowy nie spełnia wymogu jednoznacznego, zrozumiałego i precyzyjnego wskazywania zasad modyfikacji oprocentowania. Powódka wskazała również, że w kontekście zmienności oprocentowania dobre obyczaje należy utożsamiać z dokładnym i pełnym informowaniem konsumentów o wszystkich faktach i podstawach prawnych, na podstawie których Bank podejmuje decyzję o zmianie oprocentowania. W ocenie Powódki wszystkie kwestionowane w pozwie klauzule nie zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie oraz kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. W odpowiedzi na pozew z dnia 14 lipca 2017 r. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości zarówno co do zasady, jak i wysokości roszczenia, uznając je za bezzasadne. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew Bank wskazał, że żądanie pozwu opiera się na bezzasadnym zarzucie nieważności Umowy. Pozwany podniósł, że dopuszczalność indeksacji (waloryzacji) kredytu została przesądzona w orzecznictwie Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz organów wspólnotowych. W odniesieniu do zarzutu abuzywności postanowień umownych Pozwany wskazał, że nie doszło do spełnienia przesłanek abuzywności w niniejszej sprawie i że Powódka wychodzi z błędnego założenia, że wpisy w rejestrze klauzul niedozwolonych mają charakter prejudycjalny w postępowaniach dotyczących konkretnych umów, zwartych przed dokonaniem w ww. rejestrze wpisu. W odniesieniu do stwierdzenia abuzywności kwestionowanych klauzul waloryzacyjnych Pozwany podniósł, że nie sposób podzielić twierdzenia strony powodowej jakoby Bank miał kształtować kursy kupna i sprzedaży CHF w sposób dowolny. Pozwany wskazuje, że kurs walutowy wyznaczają uwarunkowania rynkowe, a nie Bank, który określa jedynie aktualny kurs w oparciu o wartości rynkowe, tj. dostępne w danym momencie na rynku oferty kupna i sprzedaży walut. Ponadto Xxxxxxx podniósł, że Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie zarzutu, że kursy stosowane przez Bank naruszyły jej interesy. Pozwany wskazał również, że w przypadku uznania klauzul waloryzacyjnych za bezskuteczne w zakresie w jakim klauzule te zawierają odwołania do tabeli kursowej Banku, Umowa kredytu może być dalej wykonywana w pozostałej części w oparciu o kursy wynikające z zastosowaniem kryteriów obiektywnych. Bank podniósł, że analogiczne wnioski dotyczą klauzuli zmiennego oprocentowania, bowiem nawet w przypadku uznania jej za bezskuteczną, nie oznacza to, że Umowa kredytu staje się niewykonalna. Mając na uwadze powyższe, opinia Prezesa Urzędu wyrażona w niniejszym istotnym poglądzie stanowi stanowić będzie wyłącznie analizę możliwości uznania oświadczeń Powodów o chęci skorzystania z zastrzeżonej na ich rzecz ochrony ubezpieczeniowej w umowach grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z ufk za nieważne, a także analizę treści zakwestionowanych postanowieńpostanowień dotyczących ustalania wysokości wartości wykupu w świetle art. 3851 k.c., w tym wystąpienia możliwych skutków w przypadku uznania ich za abuzywne. W niniejszym istotnym poglądzie nie są poruszane takie kwestie jak istota, dopuszczalność czy zasady funkcjonowania umów waloryzowanych kursem waluty obceja także nieskuteczności.