Common use of Zmiany w ustawie o prawach konsumenta Clause in Contracts

Zmiany w ustawie o prawach konsumenta. Realizacja postanowień dyrektywy 2015/2302 wymagała dokonania zmian także w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Należało bowiem zważyć, iż dyrektywa w art. 27 zmieniła rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 oraz dyrektywę 2011/83/UE, co musiało znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w regulacjach prawnych państw członkowskich. Efektem tego jest nowelizacja ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Z uwagi na powyższe oraz to, że w przedmiotowej dyrektywie w sposób kompleksowy uregulowano ochronę podróżnego (konsumenta) w ramach zawierania umów dotyczących usług turystycznych, w przeważającej mierze wyłączone zostało stosowanie instytucji ochronnych przewidzianych w ustawie o prawach konsumenta. Wyłączenie to nie objęło jednak enumeratywnie wskazanych przepisów. Zawarte w projekcie odesłanie do przepisów powyższej ustawy pokrywa się z regulacją zawartą w dyrektywie 2015/2302. Obejmuje ono odpowiednie stosowanie przepisów: art. 10 i 11 ustawy o prawach konsumenta, które regulują obowiązki przedsiębiorcy w umowach, innych niż umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, w szczególności w zakresie płatności, art. 12 ust. 1 pkt 1, 5, 16, 17, art. 17, art. 20 ust. 2 regulujące niektóre z obowiązków przedsiębiorcy w umowach zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, gdyż ich odpowiednie stosowanie z uwagi na dynamiczny rozwój różnych kanałów dystrybucji usług turystycznych oraz imprez turystycznych jest niezbędne do zapewnienia właściwej – odpowiadającej standardom dyrektywy – ochrony praw podróżnych. W powyższym zakresie brak jest bowiem odpowiednich uregulowań ochronnych w niniejszym projekcie.

Zmiany w ustawie o prawach konsumenta. Realizacja postanowień dyrektywy 2015/2302 wymagała dokonania zmian także w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Należało bowiem zważyć, iż dyrektywa w art. 27 zmieniła rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 oraz dyrektywę 2011/83/UE, co musiało znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w regulacjach prawnych państw członkowskich. Efektem tego jest nowelizacja ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Z uwagi na powyższe oraz to, że w przedmiotowej dyrektywie w sposób kompleksowy uregulowano ochronę podróżnego (konsumenta) w ramach zawierania umów dotyczących usług turystycznych, w przeważającej mierze wyłączone zostało stosowanie instytucji ochronnych przewidzianych w ustawie o prawach konsumenta. Wyłączenie to nie objęło jednak enumeratywnie wskazanych przepisów. Zawarte w projekcie odesłanie do przepisów powyższej ustawy pokrywa się z regulacją zawartą w dyrektywie 2015/2302. Obejmuje ono odpowiednie stosowanie przepisów: art. 10 i 11 ustawy o prawach konsumenta, które regulują obowiązki przedsiębiorcy w umowach, innych niż umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, w szczególności w zakresie płatności, art. 12 ust. 1 pkt 1, 5, 16, 17, art. 17, art. 20 ust. 2 regulujące niektóre z obowiązków przedsiębiorcy w umowach zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, gdyż ich odpowiednie stosowanie z uwagi na dynamiczny rozwój różnych kanałów dystrybucji usług turystycznych oraz imprez turystycznych jest niezbędne do zapewnienia właściwej – - odpowiadającej standardom dyrektywy – - ochrony praw podróżnych. W powyższym zakresie brak jest bowiem odpowiednich uregulowań ochronnych w niniejszym projekcie.

Zmiany w ustawie o prawach konsumenta. Realizacja postanowień dyrektywy 2015/2302 wymagała dokonania zmian także w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Należało bowiem również zważyć, iż dyrektywa 2015/2302 w art. 27 zmieniła rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 oraz dyrektywę 2011/83/UE, co musiało znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w regulacjach prawnych państw członkowskich. Efektem tego , czego efektem jest nowelizacja ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Z uwagi na powyższe oraz to, że w przedmiotowej dyrektywie w sposób kompleksowy uregulowano ochronę podróżnego (konsumenta) w ramach zawierania umów dotyczących usług turystycznych, zbędne w przeważającej mierze wyłączone zostało znacznym zakresie stało się stosowanie instytucji ochronnych przewidzianych w ustawie o prawach konsumenta. Wyłączenie to Zastosowane wyłączenie nie objęło jednak enumeratywnie wskazanych wszystkich przepisów. Zawarte w projekcie Pozostawiono odesłanie do przepisów powyższej odpowiedniego stosowania art. 7a ustawy pokrywa się z regulacją zawartą w dyrektywie 2015/2302o prawach konsumenta, gdyż jakkolwiek przedmiotowy projekt za dyrektywą 2015/2302 reguluje kwestie usuwania niezgodności to jednak nie jest to regulacja kompleksowa i dlatego też należało zapewnić stosowania także trybu reklamacyjnego. Obejmuje ono odpowiednie stosowanie przepisówOdesłanie obejmuje także przepisy: art. 10 i 11 ustawy o prawach konsumenta, które regulują regulujących obowiązki przedsiębiorcy w umowach, innych niż umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, w szczególności w zakresie płatności, art. 12 ust. 1 pkt 1, 5, 16, 17, art. 17, art. 20 ust. 2 regulujące niektóre z obowiązków przedsiębiorcy w umowach zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, gdyż ich odpowiednie stosowanie z uwagi na dynamiczny rozwój różnych kanałów dystrybucji usług turystycznych oraz imprez turystycznych jest niezbędne do zapewnienia właściwej – odpowiadającej standardom dyrektywy – ochrony praw podróżnych. W powyższym zakresie brak jest bowiem odpowiednich uregulowań ochronnych w niniejszym projekcie...