การตีความสัญญา ข้อกำหนดตัวอย่าง

การตีความสัญญา. ในการตีความสัญญาตามพระราชบัญญัติวาดวยขอสัญญาที่ไมเปนธรรม มาตรา 4 วรรคสองได วางหลักไววา ในกรณีที่มีขอสงสัย ใหตีความสัญญาสําเร็จรูปไปในทางที่เปนคุณแกฝายซึ่ง มิไดเปนผูกําหนดสัญญาสําเร็จรูป เพราะยอมสันนิษฐานไวกอนวา คูสัญญาฝายที่เปนผูกําหนดสัญญา นั้นยอมจะตองกําหนดขอสัญญาใหเปนประโยชนแกตน ดังนั้นวิธีนี้จึงเปนวิธีหนึ่งที่จะคุมครองคูสัญญา ฝายที่ออนแอกวาใหไดรับความยุติธรรม นอกจากนี้ศาลจะตองพิจารณาพฤติการณทั้งปวงรวมถึงสิ่ง ตางๆรวมดวย เพื่อจะไดทราบวาแคไหน เพียงไรถึงจะเรียกวาเปนธรรมและพอสมควรแกกรณี เพราะ ขอสัญญาที่เปนขอพิพาทขึ้นสูศาลนี้ จะเปนขอสัญญาที่สมบูรณและมีผลบังคับใชไดแลว เพียงแต เนื้อหาหรือขอสัญญานั้นมีความไมเปนธรรมหรือเรียกวา ไมยุติธรรม ดังน้นพระราชบัญญัตินี้จึงให อํานาจศาลที่จะสามารถปรับลดขอสัญญาที่ไมเปนธรรมเหลานั้นเพื่อให เกิดความเปนธรรมแกผูที่ดอย อํานาจหรือถูกเอารัดเอาเปรียบ แตทั้งนี้ หากเปนกรณีของสัญญาหรือขอสัญญาที่ไมสมบูรณ นั่น หมายความวา เปนขอสัญญาที่ไมสมบูรณมาตั้งแตตน เปนโมฆะมาตั้งแตขณะทําสัญญา ซึ่งหากเปน เชนนี้จึงเปนขอสัญญาที่ไมสามารถกอใหเกิดผลในทางกฎหมายไดเลย ศาลจึงไมมีประเด็นที่จะตอง พิจารณาเรื่องการใชดุลพินิจปรับลด ซึ่งจะมีกรณีดัง ตอไปนี้ คือ