İş İle İlgili Faktörler. Uygulama alanı/istihdam alanı: uygulama alanları literatürde, hastane tabanlı, halk sağlığı veya evde bakım, akıl veya ruh sağlığı, dahiliye veya cerrahi birimler, anne/ yenidoğan ve kritik alan hemşireleri olarak kategorize edilebilmektedir. Bazı çalışmalar halk sağlığı hemşirelerini hastanede çalışan hemşirelere göre otonomilerini daha yüksek olduğu belirtilmektedir (Xxxxxxxxxxxxx ve Musser 1994; XxXxxxx ve XxXxxxx 2004). Örgüt yapısı/çalışma ortamı: merkezi bir yapılanmada güç ve otorite nispeten az kişi veya pozisyonda yoğunlaşmaktadır. Bu nedenle merkeziyetçi bir yapı hemşirelerin mevcut otonomi düzeylerini sınırlamaktadır. Desantralize bir yapı hemşirelerin mesleki otonomilerini etkileyecektir. Takım çalışması puanı yüksek olan hemşirelerin otonomi puanlarının da yüksek olduğu bildirilmektedir (Xxxxxxxx, Ball ve Xxxxx 2001). Artan iş yükü, çalışan hemşirelerin otonomi algı düzeylerini düşürdüğü bulunmuştur (Xxxxxxxxxxxxx ve Musser 1994; Ferguson-Pare 1996; Supametaporn 2013). Uzmanlık ve standartlara dayalı eyleme geçme ve bağımsız karar alabilme gücü mesleki otonomisi kullanabilen hemşirenin özellikleri gibi görülmektedir. Hemşirelik uygulamalarına dair standartların belirlenmesi ve bu doğrultuda karar verebilmek, hemşireliğin profesyonellik için kendisinde oluşturcağı faktörlerdir. Hasta bakımının sağlanması sırasında tam bağımsız profesyonel özerkliğe uygun davranmak, bireysel anlamda hemşireyi dolayısıyla hemşireliği güçlendirecektir. Bireysel anlamda kaliteli bir bakım sunan hemşire, toplum tarafından değerliliği kabul edilerek, mesleki imaj anlamında daha önemli algılanmasını sağlayacaktır. Mesleğin uzun yıllar sağlık sistemi içersinde bir aktör olabilmesi için sağlık sisteminde politika oluşturabilmek ve mesleki değişiklikler söz konusu olduğunda müzakere gücünü kullanabilmesi için bireysel ve örgütlü olarak daha otonom olmakla gerçekleşebilecektir (Supametaporn 2013).
