Çocuk Kavramı Tarihi. Çocuk kavramı tarih boyunca toplumların yapılarına, kültürlerine, inançlarına, ekonomilerine göre değişen bir kavramdır. Toplum içerisinde farklı tarihsel dönemlerde, farklı sosyo-ekonomik ve kültürel sınıflarda çocukluk çağı dönemi değişik şekillerde tanımlanmıştır. Tartışmasız çocukluk kavramının tarihsel gelişim sürecinin, insanlık tarihi ile paralellik göstermesi gerekmektedir. Fakat, “çocukluğun” kendisine özgü bir döneme yerleştirilmesi toplumsal anlamda çok daha geç bir dönemin ürünüdür. İnsanlık tarihine bakıldığında, farklı kültürlerde, farklı çağlarda, çocuğun bir “mal” gibi algılanıp çeşitli biçimlerde kötüye kullanıldığı görülür. Çocukların doğar doğmaz babaları tarafından öldürülmeleri, köle olarak satılmaları, tanrılara adak olarak sunulmaları, boğaz tokluğuna ufak yaşlarda çok ağır işlerde çalıştırılmaları gibi örnekler çoğaltılabilir. Eski Roma’da babalara çocuklarını öldürme, satma, terk etme gibi haklar kanunlarla tanınırken, Çin, Hindistan, Meksika ve Peru gibi ülkelerde bebeklerin gücünü denemek amacıyla nehirlere bırakılmaları sık uygulanan törelerdendi (10). Antik dönemde çocuklarla ilgili tutumlara ilişkin bilgi çok azdır. Örneğin Eski Yunan'da kullanılan dil açısından bakıldığında, çocuk ve genç için kullanılan sözcüklerin son derece belirsiz olduğu ve bunların bebeklik ile yaşlılık arasında kalan hemen her çağı içerdiği görülmektedir. Diğer yandan, Eski Yunanlıların çocuk resimleri yapmadıkları ve günümüze kadar gelebilen heykellerden hiç birisinin de çocuk heykeli olmadığı bilinmektedir. Buna göre, Eski Yunan'da çocukluk kavramı net değildir ve çocuklarla gençler kabul gören varlıklar değildir diye düşünülebilir. Çocuklara pozitif ayrımcılığın yapılmadığı ve çocuk kavramının bugünkü anlamda gelişmediği ortaçağdan önceki dönem, çocuklar için oldukça zorlu bir dönemdi. Örneğin bu dönemlerde çocuğun yaşayıp yaşamayacağına baba karar verirdi. Dönemin ünlü düşünürleri Xxxxxx ve Xxxxxx’xx “çocuk öldürme yetkisinin” babaya tanınması gerektiğini savunuyorlardı. Çocuklar yedi, sekiz yaşlarında ev işlerinde çalıştırılırlardı. Çocuklar çalışmalarına karşılık beslenir, giydirilir ve eğitilirlerdi. Yoksul ailelerde çalışma yaşı üçe kadar inmiş olması asıl çocuk sömürücülüğünün, fabrikaların yaygınlaşmasıyla başladığını düşündürmektedir (11). Rönesans’tan önce çocuklar küçük yetişkinler olarak görülmüştür. Çocukluğa verilen özel statü, çocukluk kavramı, 17. Yüzyıl (yy) başlarında ortaya çıkmıştır. Önceleri sanatçıların çizdiği resimlerde çocukl...
