Common use of Beschikbaar macrokader Clause in Contracts

Beschikbaar macrokader. a. In de discussie over de financiële kaders voor de medisch-specialistische zorg spelen verschillende elementen een rol die met elkaar samenhangen: i) De volumegroei in relatie tot de wens om zorg op andere plekken te bieden dan in het medisch-specialistisch domein. Dat leidt tot een lagere volumegroei voor de medisch- specialistische zorg en hogere volumegroei voor (georganiseerde) huisartsenzorg, wijkverpleging en ELV. ii) Goed werkgeverschap en arbeidsmarktvraagstukken vragen om een adequate/marktconforme CAO-loonontwikkeling voor personeel in de medisch- specialistische zorg. Alle partijen zijn van mening dat de CAO-loonontwikkeling door zorgaanbieders moet kunnen worden betaald. iii) Zorgverzekeraars hebben vanuit hun rol in het zorgstelsel ruimte nodig om te kunnen sturen op zowel het volume als op de prijs van de medisch-specialistische zorg. Landelijke afspraken over de maximaal beschikbare financiële ruimte laten onverlet keuzes die in contractafspraken kunnen worden gemaakt tussen individuele zorgverzekeraars en zorgaanbieders op basis van de reële zorgvraag en de reële prijzen in de lokale/regionale situatie. Dit betekent dat – via de contractering – de volumegroei in sommige gevallen hoger kan zijn dan het genoemde landelijke groeipercentage en in andere gevallen op een lager groeipercentage (of zelfs krimp) kan worden uitgekomen. b. Om de balans tussen deze drie aspecten te garanderen spreken partijen het volgende af: i) Voor de medisch-specialistische zorg is macro een maximale volumegroei beschikbaar van 0,8% in 2019, 0,6% in 2020, 0,3% in 2021 en 0,0% in 2022, exclusief de indexatie voor loon- en prijsbijstelling. Dit betreffen landelijke maximum groeipercentages en laat onverlet keuzes die worden gemaakt in de onderhandelingen tussen individuele zorgverzekeraars en zorgaanbieders waarbij sprake kan zijn van differentiatie. Voor instellingen die meegaan in de in het eerder genoemde rapport van de Taskforce geschetste transformatie dan wel naar krimp bewegen, is voor de periode 2019 tot en met 2022 in totaal € 425 miljoen4 aan transformatiegelden beschikbaar. Deze transformatiegelden zijn een tijdelijk onderdeel van het macrokader medisch- specialistische zorg. Zie artikel 2.1.h. ii) Onderwerpen van lokale onderhandelingen zijn: loon- en prijs ontwikkelingen, productiviteits- en doelmatigheidswinst (mede gebaseerd op landelijk geobjectiveerde gegevens), effecten van zinnige zorg, volumeontwikkeling, historische prijsverschillen en specifieke lokale omstandigheden. In de lokale onderhandelingen wordt de kostenstijging uit hoofde van de CAO loonstijging volledig doorvertaald in de af te spreken prijzen/plafondafspraken/aanneemsommen. In concreto gaat het hierbij om de overheidsbijdrage aan de arbeidsvoorwaarden ontwikkeling (OVA). iii) Het totaal beschikbare macrokader medisch-specialistische zorg voor de jaren 2019 t/m 2022 wordt hiermee: € 22.833 miljoen, € 22.984 miljoen, € 23.095 miljoen en € 23.088 miljoen, exclusief indexatie voor loon- en prijsontwikkeling en eventuele technische mutaties5.

Beschikbaar macrokader. a. In de discussie over de financiële kaders voor de medisch-specialistische zorg wijkverpleging spelen verschillende elementen een rol die met elkaar samenhangen: i) De volumegroei in relatie tot de wens om zorg op andere plekken te bieden dan in het medisch-specialistisch domein. Dat leidt tot een lagere volumegroei voor de medisch- specialistische zorg en hogere volumegroei voor (georganiseerde) huisartsenzorg, wijkverpleging en eerstelijnsverblijf (ELV). ii) Goed werkgeverschap en arbeidsmarktvraagstukken vragen om een adequate/marktconforme CAOcao-loonontwikkeling voor personeel in de medisch- specialistische zorgwijkverpleging. Alle partijen zijn van mening dat de CAOcao-loonontwikkeling door zorgaanbieders moet kunnen worden betaald. iii) Zorgverzekeraars hebben vanuit hun rol in het zorgstelsel ruimte nodig om te kunnen sturen op zowel het volume als op de prijs van de medisch-specialistische zorgwijkverpleging. Landelijke afspraken over de maximaal beschikbare financiële ruimte laten onverlet keuzes die in contractafspraken kunnen worden gemaakt tussen individuele zorgverzekeraars en zorgaanbieders op basis van de reële zorgvraag en de reële prijzen in de lokale/regionale situatie. Dit betekent dat – via de contractering – de volumegroei in sommige gevallen hoger kan zijn dan het genoemde landelijke groeipercentage en in andere gevallen op een lager groeipercentage (of zelfs krimp) kan worden uitgekomen. b. Om de balans tussen deze drie aspecten te garanderen spreken partijen het volgende af: i) In 2017 is een onderschrijding van circa € 100 miljoen in het kader wijkverpleging zichtbaar. Om de ambities in dit akkoord te realiseren blijft € 50 miljoen hiervan beschikbaar voor de sector. ii) Voor de medisch-specialistische zorg wijkverpleging is macro een maximale volumegroei beschikbaar van 0,82,4% in 2019, 0,62,4% in 2020, 0,32,4% in 2021 en 0,02,4% in 2022, exclusief de indexatie voor loon- en prijsbijstelling. Dit betreffen landelijke maximum groeipercentages en laat onverlet keuzes die worden gemaakt in de inde onderhandelingen tussen individuele zorgverzekeraars en zorgaanbieders waarbij sprake kan zijn van differentiatie. Voor instellingen die meegaan in de in het eerder genoemde rapport van de Taskforce geschetste transformatie dan wel naar krimp bewegen, is voor de periode 2019 tot en met 2022 in totaal € 425 miljoen4 aan transformatiegelden beschikbaar. Deze transformatiegelden zijn een tijdelijk onderdeel van het macrokader medisch- specialistische zorg. Zie artikel 2.1.h. iiiii) Onderwerpen van lokale onderhandelingen zijn: loon- en prijs ontwikkelingen, productiviteits- en doelmatigheidswinst (mede gebaseerd op landelijk landelijke geobjectiveerde gegevens), effecten van zinnige zorg, volumeontwikkeling, historische prijsverschillen en specifieke lokale omstandigheden. In de lokale onderhandelingen wordt de kostenstijging uit hoofde van overheidsbijdrage aan de CAO loonstijging arbeidsvoorwaardenontwikkeling (OVA) volledig doorvertaald in de af te spreken prijzen/plafondafspraken/aanneemsommen. In concreto gaat het hierbij om de overheidsbijdrage aan de arbeidsvoorwaarden ontwikkeling (OVA)prijzen in contracten. iiiiv) Het totaal beschikbare macrokader medisch-specialistische zorg wijkverpleging voor de jaren 2019 t/m 2022 wordt hiermee: € 22.833 3.956 miljoen, € 22.984 4.060 miljoen, € 23.095 4.155 miljoen en € 23.088 4.251 miljoen, exclusief de indexatie voor loon- en prijsontwikkeling prijsbijstellingen en eventuele technische mutaties5mutaties. c. Het eerstelijnsverblijf (ELV) is een belangrijke schakel in het langer kunnen thuis wonen van ouderen. Door middel van eerstelijnsverblijf kunnen onnodige opnames op de spoedeisende hulp of in het verpleeghuis worden voorkomen. Het is dan ook van groot belang dat deze zorg toegankelijk en van goede kwaliteit is. i) Op dit moment signaleren partijen mogelijk verkeerd gebruik van eerstelijnsverblijf, onder meer door cliënten die eigenlijk in de Wlz horen. Partijen vinden het belangrijk dat breed onderzoek plaatsvindt naar mogelijk verkeerde bedden problematiek (Wmo, Zvw, Wlz) zodat er afspraken worden gemaakt over hoe het ELV kan worden teruggebracht tot de kern en onrechtmatig gebruik wordt voorkomen. ii) Voor het ELV wordt (structureel) een jaarlijks bedrag van 20 miljoen (oplopend tot 80 miljoen in 2022) toegevoegd aan het macrokader ELV/GRZ exclusief de indexatie voor loon- en prijsbijstellingen. In het kader van de juiste zorg op de juiste plek en de bijbehorende te verwachten substitutie-effecten zullen partijen in ieder geval de behoefte aan ELV blijven bezien.