De gemeenschappelijke aanslag in de personenbelasting. Wil men affectieve samenlevingsvormen in de personenbelasting op een uniforme wijze behandelen omdat zij allen een economische eenheid vormen dan is het van belang om de oorzaken van een verschillende behandeling duidelijk in kaart te brengen. Waar het Gewest de bevoegdheid heeft om hieraan te remediëren, zal hierop gewezen worden. Doordat de pragmatische samenlevingsvormen geen inkomensverwervende en –bestedende eenheid vormen, komen zij in dit hoofdstuk niet aan bod. Aan deze samenlevingsvormen wordt hoofdstuk 8 gewijd. In een geheel aantal situaties is het onderscheid dat fiscaal gemaakt wordt naargelang het samenlevingsverband terug te brengen tot de tweedeling tussen een afzonderlijke en een gemeenschappelijke aanslag van twee belastingplichtigen die een relatie vormen. In dit hoofdstuk komt het onderscheid tussen deze aanslagen aan bod. Zelfs bij een individuele aanslag zal in een aantal situaties op één of andere wijze toch rekening gehouden worden met een samenlevingsverband. Vervolgens wordt stilgestaan bij de gevolgen van het vestigen van een gemeenschappelijke aanslag evenals de invloed die uitgaat van het huwelijksvermogensstelsel. De cijfers die worden weergegeven, zijn de basisbedragen zoals die in het WIB 92 voorkomen. De afzonderlijke aanslag Alleenstaanden worden in de regel afzonderlijk belast. Zij ontvangen een afzonderlijke aanslag. Bij gehuwden en wettelijk samenwonenden wordt in het algemeen met een gezamenlijke aanslag gewerkt (uitzonderingen zie volgende paragraaf). De afzonderlijke aanslag die feitelijke samenwoners ontvangen, leidt bij een streven naar meer samenlevingsneutraliteit tot een praktische moeilijkheid op het vlak van de vestiging en de invordering door de FOD Financiën. Wenst men bijvoorbeeld binnen de gewestelijke belastingverminderingen te streven naar meer samenlevingsneutraliteit (zie verder in dit hoofdstuk) dan is het noodzakelijk om te weten welke personen een langdurig samenlevingsverband vormen. Een belastingvermindering kan niet tussen partners gelijk verdeeld worden indien niet duidelijk is dat twee personen een langdurige affectief samenwoningsverband vormen. Zolang deze langdurig affectieve partners een afzonderlijke aangifte indienen, kan via de aangifte de mogelijkheid worden voorzien om de interactie die tussen deze twee personen bestaat, weer te geven. Een interactie tussen twee aangiftes van afzonderlijke belastingplichtigen is geen novum. Zo kan de verhoging van de belastingvrije som wegens kinderlas...
