DE MAGIC MIX. Uit literatuur (Bailey & Xxxxx, 0000, Xxxxx and Xxxx, 2003; Xxxxxxxxx & Xxxxxxx, 2005; CIC, 2007; Xxxxx, 2005; Wise, 2009) en andere berichtgeving (gemeente Amsterdam, 2016) blijkt dat het populair is om te streven naar een bepaalde mix van groepen mensen binnen buurten. Omdat er op dit moment zoveel statushouders gehuisvest moeten worden zullen er nieuwe complexen gebouwd moeten worden. Wat de overheden echter niet willen is dat er een complex wordt gebouwd waar vervolgens 500 statushouders bij elkaar gehuisvest worden. Dit bevordert de integratie niet. Vandaar dat gemeenten op zoek zijn naar woonvormen waar mensen gemengd kunnen wonen. Op basis van deze ideeën schieten er overal in Nederland gemengde woonvormen uit de grond. Onzelfstandige of zelfstandige woonruimten waar statushouders worden gemengd met andere veelal jonge Nederlanders, om zo het onderlinge contact te stimuleren. Met Nederlander wordt in dit onderzoek bedoelt: iedereen met het Nederlands staatsburgerschap. Naast het stimuleren van onderling contact wordt door menging de beschikbare woonruimte niet geheel ingenomen door de statushouders maar blijft er ook nog ruimte voor de Nederlanders die op zoek zijn naar een sociale huurwoning. Op deze manier hopen de gemeenten ook op draagvlak vanuit de bevolking. Met andere woorden, de overheid is op zoek naar een magic mix, waarbij statushouders gemengd gehuisvest worden ten behoeve van integratie enerzijds en het creëren van draagvlak bij de bevolking anderzijds. Door de geschetste problemen zijn overheden en andere initiatiefnemers op zoek naar vernieuwende vormen van huisvesting. Dit is de context waarin dit onderzoek wordt uitgevoerd. Er zijn een aantal projecten in Nederland geweest die als eerste in ‘nieuwe’ woonvormen statushouders hebben gehuisvest. Hiervan zullen er in dit onderzoek twee worden onderzocht. Daarnaast wordt de reguliere huisvesting onderzocht. Reguliere huisvesting betekent hier: de groep statushouders die volgens de normale weg een sociale huurwoning toegewezen heeft gekregen. In alle gevallen is het zo dat een statushouder éénmalig een aanbod voor een woning krijgt. Wanneer hij of zij besluit dit aanbod niet aan te nemen hoeft de gemeente niet meer te voorzien in een woning. De casussen die zullen worden onderzocht zijn de Studio, in Bos en Lommer, Amsterdam; Hicondo, bij Bijlmer Arena, Amsterdam en zoals eerder vermeld de reguliere huisvesting in Amsterdam. De casussen worden in de methodologie beschreven.
