Common use of Medehuur Clause in Contracts

Medehuur. De term medehuur is belangrijk bij het bepalen wie de woning mag blijven huren als samenwonenden uit elkaar gaan. Als een huurder de huur opzegt mogen huisgenoten niet zomaar blijven wonen. Alleen een medehuurder zet het contract vanzelf voort. De gehuwde of geregistreerde partner van de huurder is automatisch medehuurder, ook al staat deze niet genoemd in het contract. Alle andere huisgenoten zijn pas medehuurder als de naam is bijgeschreven in het huurcontract. Als het contract op naam van een van beiden staat, kan de ander een verzoek tot medehuur doen aan de verhuurder. Als de verhuurder instemt wordt de ander op het huurcontract bijgeschreven. Stemt de verhuurder niet binnen 3 maanden in, dan kan de kantonrechter het verzoek toewijzen als: • de ander al minimaal 2 jaar hoofdverblijf heeft in de woning (ingeschreven op dat adres) en sprake is van een duurzame op de toekomst gerichte gemeenschappelijke huishouding met de hoofdhuurder. Dit geldt over het algemeen niet voor ouders en kinderen, tenzij bijvoorbeeld sprake is van een oudere zoon die zijn zieke moeder verzorgt, en • de ander genoeg inkomen heeft om de huur eventueel alleen te kunnen betalen, en • het doel niet is om op korte termijn zelf hoofdhuurder te worden, bijvoorbeeld omdat bekend is dat de hoofdhuurder verhuisplannen heeft.