Tijdstip van vaststelling. De mate van blijvende invaliditeit wordt vastgesteld zodra naar medisch oordeel van een onveranderlijke toestand sprake is, doch in ieder geval binnen 3 jaar na de ongevalsdatum, tenzij anders wordt overeengeko- men. Bij het einde van deze driejaarstermijn of nader overeengekomen termijn, zal de mate van blijvende inva- liditeit worden bepaald op basis van de alsdan bestaande invaliditeit. Indien de mate van blijvende invaliditeit is vastgesteld, kunnen naderhand optredende wijzigingen geen aan- spraak realiseren op aanvullende uitkeringen, noch op terugvordering van reeds verrichte uitkeringen.
Tijdstip van vaststelling. De mate van blijvend (functie)verlies van het getroffen lichaamsdeel of orgaan wordt vastgesteld zodra naar geneeskundig oordeel van een stabiele geneeskundige eindtoestand sprake is, maar in ieder geval binnen 3 jaar na de datum van het ongeval, tenzij een andere termijn is afgesproken. Bij het einde van deze driejaarstermijn of anders afgesproken termijn, zal de mate van blijvend (functie)verlies van het getroffen lichaamsdeel of orgaan worden bepaald op basis van de op dat moment bestaande mate van invaliditeit. Na deze termijn optredende wijzigingen hebben geen invloed op de hoogte van de uitkering. Bij verbetering hebben assuradeuren geen recht op (gedeeltelijke) terugbetaling van de al gedane uitkering en bij verslechtering heeft begunstigde geen recht op een hogere uitkering.
Tijdstip van vaststelling. De mate van blijvend (functie)verlies van het getroffen lichaamsdeel of orgaan wordt vastgesteld zodra naar geneeskundig oordeel van een stabiele geneeskundige eindtoestand sprake is. Als de definitieve mate van blijvende invaliditeit niet binnen 2 jaar na de datum van het ongeval is vastgesteld, dan heeft verzekerde het recht om, de op basis van medische rapporten te verwachten definitieve mate van blijvende invaliditeit te laten vaststellen.