Common use of Budowa geologiczna Clause in Contracts

Budowa geologiczna. Najstarsze skały udokumentowane wierceniem na terenie Białej Podlaskiej pochodzą z proterozoiku. Na nich zalegają kolejno: iłowce i piaskowce kambru; dolomity, wapienie, iłowce i margle ordowiku; iłowce syluru; wapienie, iłowce i piaskowce jury. Kolejną warstwę stanowią utwory kredy górnej (mastrycht dolny), w postaci facji kredy piszącej i opok marglistych. Głębokość ich zalegania jest zróżnicowana i waha się od 61,7 do 80,2 m n.p.m., na części terenu występują bezpośrednio pod osadami czwartorzędowymi. Osady paleogenu, w postaci piasków glaukonitowych, powstałych po górnoeoceńskiej transgresji morskiej, nie tworzą zwartej pokrywy. Ich występowanie zostało stwierdzone między innymi w otworze wiertniczym na terenie osiedla Sielczyk, gdzie zalegają na głębokości pomiędzy 82,5 a 89,0 m n.p.m. Na przedmiotowym obszarze nie stwierdzono występowania osadów neogenu, jak również osadów starszego plejstocenu, usuniętych (miejscami wraz ze starszymi osadami, aż do kredy górnej) na skutek intensywnej erozji panującej na przełomie trzeciorzędu i czwartorzędu oraz w starszym plejstocenie. Najstarsze utwory czwartorzędowe reprezentowane są przez osady wodnolodowcowe, zastoiskowe, jeziorne i lodowcowe zlodowaceń południowopolskich. Wśród nich wyróżnić można piaski, mułki, iły i żwiry wodnolodowcowe, miejscami jeziorno-lodowcowe zlodowacenia Nidy, o miąższości dochodzącej do około 30 m (w rejonie Sielczyka - około 11 m), następnie gliny zwałowe Zlodowacenia Sanu 1, w postaci mułków piaszczystych, osiągające w rejonie Xxxxxx Xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx 00 m, a także torfy i mułki jeziorne interglacjału ferdynandowskiego, w postaci mułków piaszczystych, występujące na terenie osiedla Sielczyk na głębokości 100,0-109,7 m n.p.m. Zlodowacenie Sanu 2 reprezentowane jest przez mułki, iły i piaski zastoiskowe, udokumentowane w wierceniach na osiedlach Sielczyk (na głębokości 112,0-122,5 m n.p.m.) i Sidorki (115,0-130,0 m n.p.m.). Następujący po nim interglacjał mazowiecki w rejonie Białej Podlaskiej reprezentują różnorodne osady w postaci torfów, torfów złupkowaconych, łupków bitumicznych, mułków, mułków węglanowych i mułków ilastych, powstałe w obrębie kopalnego zbiornika jeziornego, o miąższości około 5-10 m. Osady zlodowacenia Odry stanowią początkowo jeziorne osady węglanowe, a wśród nich gytie i mułki, przechodzące następnie w iły zastoiskowe. W rejonie Białej Podlaskiej mają one niewielką miąższość, wynoszącą 1-5 m. Kolejnymi utworami z okresu tego zlodowacenia są gliny zwałowe, które na osiedlu Sielczyk zalegają na głębokości 6,0-7,5 m. Ponad nimi (na głębokości 3,0-4,8 m) znajdują się osady akumulacji szczelinowej, w postaci żwirów skandynawskich, powstałe w szczelinach topniejącego lądolodu. Powierzchniowa budowa geologiczna jest stosunkowo mało zróżnicowana. Tereny wysoczyznowe, położone poza dolinami rzecznymi, budują w większości piaski i piaski ze żwirami wodnolodowcowe zlodowacenia Odry. Jedynie fragmentarycznie występują tu piaski ze żwirami i gliny zwałowe akumulacji szczelinowej z okresu tego samego zlodowacenia. Stwierdzono je na osiedlach Sielczyk, Akademicka, Słoneczne Wzgórze oraz Północna i Rataja. Na terenie Kolonii Francuskiej występują natomiast gliny zwałowe zlodowacenia Odry. Dna dolin rzecznych wyściełają torfy niskie na piaskach i mułkach rzecznych teras zalewowych 0,5-1,0 m n.p. rzeki. Poziomy terasowe w dolinach budują natomiast piaski i mułki rzeczne teras zalewowych 0,5-1,0 m n.p. rzeki, a w dolinie Krzny dodatkowo piaski i mułki rzeczne teras nadzalewowych 2,0-4,0 m n.p. rzeki. Suche doliny, uchodzące do doliny Krzny, wypełniają namuły oraz piaski den dolinnych i zagłębień bezodpływowych.

Budowa geologiczna. Najstarsze skały udokumentowane wierceniem Rozpoznane badaniami wykonanymi w 2008 roku podłoże projektowanej lokalizacji RZGOK, do głębokości 25,0m ppt. budują utwory okresu stadiału Wkry zlodowacenia Warty zalegające na terenie Białej Podlaskiej pochodzą glinach zwałowych stadiału Pilicy tego zlodowacenia. Strop moreny stadiału Pilicy zlokalizowano w podłożu w otworach : nr H-2 na głębokości od 22,6m ppt., nr H-4 na głębokości 24,0m ppt. i nr H-5 na głębokości 23,4m ppt. Kształtuje się on zatem w centralnej części projektowanego RZGOK na rzędnych od 119,54m npm do 120,81m npm. ale w kierunku północno – zachodnim i południowo – wschodnim opada poniżej poziomu rzędnej 120m npm (prawdopodobnie do rzędnych 117 – 118m npm). Warstwa tych glin została zlokalizowana we wszystkich najbliższych otworach hydrogeologicznych zatem należy zakładać jej ciągłość w podłożu terenu projektowanego zakładu. Mimo dość złożonej budowy, wynikającej ze zróżnicowania uziarnienia oraz z proterozoikunieciągłości poszczególnych warstw a także być może z zaburzeń glacitektonicznych, w budowie kompleksu utworów stadiału Wkry występują pewne prawidłowości, pozwalające na wyróżnienie zalegających naprzemiennie grup utworów. Dla potrzeb niniejszej dokumentacji wyodrębniono w podłożu terenu następujące warstwy: − warstwa nasypów antropogenicznych i gleby. − górna warstwa glin lodowcowych, − górna warstwa piaszczysto – mułkowa, − dolna warstwa glin lodowcowych, − dolna warstwa piaszczysta. Warstwa nasypów antropogenicznych zalegająca nieciągłymi płatami na powierzchni podłoża terenu ma dwojaki charakter. W części funkcjonującej kwatery składowania odpadów jest to nasyp zbudowany ze skomprymowanej masy odpadów złożony w niecce składowej, gdzie miąższość nasypów osiąga 6-10m. W części ciągów komunikacyjnych są to nasypy drogowe i budowlane. Na nich zalegają kolejno: iłowce i piaskowce kambru; dolomity, wapienie, iłowce i margle ordowiku; iłowce syluru; wapienie, iłowce i piaskowce jury. Kolejną warstwę stanowią utwory kredy górnej (mastrycht dolny)pozostałej części terenu nasypy występują sporadycznie w postaci cienkich płatów, w rejonie występowania starych siedlisk, w centrum terenu projektowanego RZGOK. Warstwa gleby, której miąższość nie przekracza 0,3m występuje na obrzeżach terenu objętego badaniami, głownie w jego południowej części, na południe od głównego ciągu transportu do istniejącej kwatery odpadowej oraz na wschodnim i północnym obrzeżu terenu. W centrum jest ona w znacznej mierze usunięta. Górna warstwa glin lodowcowych została zlokalizowana, głównie w północno – wschodniej i wschodniej części terenu projektowanego RZGOK, ale też i w południowo środkowej części, w strefie głębokości 0,0 – 5,0m ppt. Są to soczewy i nieciągle warstwy jasno brązowych i brązowych glin piaszczystych cechujących się niewyraźnym warstwowaniem, niekiedy przewarstwieniami piaszczystymi oraz niewielką zawartością węglanu wapnia, wahająca się pomiędzy 1-5%. Lokalnie stropowe partie tych glin mają charakter piasków gliniastych (otw. nr G-8 i A-24) lub gliny występują w postaci facji kredy piszącej glin pylastych (otw. nr H-3). Miąższość tej warstwy waha się w granicach od 0,5m do 3,8m a średnio wynosi 1,40m. Spąg kształtuje się w strefie rzędnych 144,5 – 140,6 m n.p.m. a poniżej rzędnej 140,5m n.p.m. gliny te już nie występują. Górne gliny lodowcowe występują jako nadkład lub przewarstwienie dla górnej warstwy piaszczysto – mułkowej. Górna warstwa piaszczysto – mułkowa zbudowana jest w głównie z piasków drobnoziarnistych. W stropowych partiach zawiera soczewy i opok marglistychnieciągle warstwy glin lodowcowych ablacyjnych opisanych wyżej zaś w spągu spoczywa na dolnych glinach lodowcowych lub bezpośrednio na dolnej warstwie piaszczysto – żwirowej. Głębokość ich zalegania Warstwa piaszczysto – mułkowa jest zróżnicowana jednak litologicznie niejednolita. Oprócz piasków drobnoziarnistych, żółto – brązowych i jasno – brązowych występują tu soczewy piasków pylastych (mułków) ale także i soczewy piasków średnioziarnistych, w tym z przewarstwienami żwiru. Miąższość górnej warstwy piaszczysto – mułkowej jest zmienna ale z reguły znaczna. Na niemal całym terenie warstwa ta zalega od powierzchni terenu, zawierając w sobie przewarstwienia glin lodowcowych górnych, do stropu dolnych glin lodowcowych zalegającego na głębokości od 2,7m ppt. w otw. nr H-1 do10,0m ppt. w otw. nr P-4. W rejonie otw. nr H-5 dolne gliny nie występują a górna warstwa okruchowa wykształcona jest odrębnie – jako piaski średnie ze żwirem i pospółki – i zalega na dolnej warstwie piaszczystej na głębokości 10,2 , przy przejściu pospółek w piaski średnioziarniste. Miąższość górnych piasków jest zatem zmienna i waha się od 61,7 1,3m w otw. nr H-3, gdzie górne gliny leżą najbliżej dolnych glin lodowcowych, do 80,2 10,0 – 10,2m n.p.m., na w rejonie otw. nr P-4 i H-5 zlokalizowanych w pobliżu zachodniej granicy terenu. Dolna warstwa glin lodowcowych występuje we wschodniej i centralnej części terenu występują bezpośrednio pod osadami czwartorzędowymiprojektowanego RZGOK, a jej miąższość maleje ku południowemu zachodowi aż do całkowitego jej wyklinowania w rejonie otw. Osady paleogenuH-5. Warstwę tą budują gliny piaszczyste barwy brązowej i szaro – brązowej, lokalnie w stropowych partiach zawierające przewarstwienia piaszczyste, cechujące się znaczną zawartością węglanu wapnia – z reguły ponad 5%. Zawierają one również domieszkę ziaren żwiru i pojedyncze okazy głazików skał skandynawskich. Strop tej warstwy zlokalizowano na głębokości od 2,7 – 2,8m ppt. w rejonie otw. nr H-1 i H-3 do 10,0m ppt. w rejonie otw. nr P-4 ( gdzie gliny te mają najmniejszą zbadaną miąższość – 1,0m). W południowo – wschodniej części terenu, w postaci piasków glaukonitowych, powstałych po górnoeoceńskiej transgresji morskiej, rejonie otw. nr H-5 dolnych glin lodowcowych nie tworzą zwartej pokrywyzlokalizowano. Ich występowanie zostało stwierdzone między innymi w otworze wiertniczym Kształtuje się on na terenie osiedla Sielczyk, gdzie zalegają na głębokości pomiędzy 82,5 a 89,0 rzędnych od 143,81m n.p.m. Na przedmiotowym obszarze nie stwierdzono występowania osadów neogenu, jak również osadów starszego plejstocenu, usuniętych (miejscami wraz ze starszymi osadami, aż w otw. nr H-3 w środkowo – wschodniej części terenu do kredy górnej) na skutek intensywnej erozji panującej na przełomie trzeciorzędu i czwartorzędu oraz w starszym plejstocenie. Najstarsze utwory czwartorzędowe reprezentowane są przez osady wodnolodowcowe, zastoiskowe, jeziorne i lodowcowe zlodowaceń południowopolskich. Wśród nich wyróżnić można piaski, mułki, iły i żwiry wodnolodowcowe, miejscami jeziorno-lodowcowe zlodowacenia Nidy, o miąższości dochodzącej do około 30 m (w rejonie Sielczyka - około 11 m), następnie gliny zwałowe Zlodowacenia Sanu 1, w postaci mułków piaszczystych, osiągające w rejonie Xxxxxx Xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx 00 m, a także torfy i mułki jeziorne interglacjału ferdynandowskiego, w postaci mułków piaszczystych, występujące na terenie osiedla Sielczyk na głębokości 100,0-109,7 135,15m n.p.m. Zlodowacenie Sanu 2 reprezentowane w otw. nr H-2 w centrum terenu. Miąższość dolnej warstwy glin lodowcowych jest przez mułki, iły wybitnie zmienna i piaski zastoiskowe, udokumentowane waha się od 1,0m w wierceniach na osiedlach Sielczyk (otw. nr P-4 do 12,4m w otw. nr H-3 a średnio wynosi 7,5m. Spąg warstwy kształtuje się na głębokości 112,0-122,5 10,5m ppt. w otw. nr H-4 do 15,2m ppt. w otw. nr H-3 i kształtuje się w strefie rzędnych od 134,32m n.p.m.) i Sidorki (115,0-130,0 . w otw. nr P-4 do 130,95m n.p.m.). Następujący po nim interglacjał mazowiecki w rejonie Białej Podlaskiej reprezentują różnorodne osady otw. nr H-2 w postaci torfówcentrum terenu. Dolna warstwa piaszczysta spoczywa bezpośrednio na glinach lodowcowych stadiału Pilicy zlodowacenia Warty, torfów złupkowaconychw strefie głębokości 22,6 – 25,0> m ppt. Jest to miąższa warstwa piasków drobno- i średnioziarnistych, łupków bitumicznychbarwy od jasno brązowej do szarej charakteryzująca się wyraźna dwudzielnością pod względem uziarnienia. W górnej części warstwy dominują piaski drobnoziarniste a w dolnej piaski średnioziarniste, mułkównajczęściej z domieszką żwiru. Najmniejsza stwierdzona miąższość tej warstwy występuje w otw. nr H-2 i wynosi 10,3m zaś miąższość największa , mułków węglanowych przekraczająca 13,2m występuje w otw. nr H-5. W otw. H-4 stwierdzono największą całkowitą miąższość dolnej warstwy piaszczystej, wynoszącą 13,5m. W centralnej i mułków ilastych, powstałe wschodniej części terenu warstwa ta cechuje się dwudzielnością uziarnienia - górna część budowana głównie przez piaski drobnoziarniste ma miąższość od 5,8m w otw. nr H-1 do 7,8m w otw. nr H-4 a średnio 6,4m. Jej spąg występują na głębokościach od 18,2m ppt. do 21,3m ppt. i kształtuje się w strefie rzędnych od 126,94m n.p.m. w otw. nr H-1 w północno – wschodnim krańcu terenu do 125,24m n.p.m. w otw. nr H-4 w centralnej części terenu. Poniżej występują głównie piaski średnioziarniste z domieszką żwiru. Ku wschodowi dwudzielność zanika a w obrębie kopalnego zbiornika jeziornego, o miąższości około 5-10 m. Osady zlodowacenia Odry stanowią początkowo jeziorne osady węglanowe, a wśród nich gytie i mułki, przechodzące następnie w iły zastoiskowe. W rejonie Białej Podlaskiej mają one niewielką miąższość, wynoszącą 1-5 m. Kolejnymi utworami warstwy dominują piaski drobnoziarniste ale zawierające dość miąższe soczewy żwirów z okresu tego zlodowacenia są gliny zwałowe, które na osiedlu Sielczyk zalegają na głębokości 6,0-7,5 m. Ponad nimi piaskiem (na głębokości 3,0-4,8 m) znajdują się osady akumulacji szczelinowej, w postaci żwirów skandynawskich, powstałe w szczelinach topniejącego lądolodu. Powierzchniowa budowa geologiczna jest stosunkowo mało zróżnicowana. Tereny wysoczyznowe, położone poza dolinami rzecznymi, budują w większości piaski i piaski ze żwirami wodnolodowcowe zlodowacenia Odry. Jedynie fragmentarycznie występują tu piaski ze żwirami i gliny zwałowe akumulacji szczelinowej z okresu tego samego zlodowacenia. Stwierdzono je na osiedlach Sielczyk, Akademicka, Słoneczne Wzgórze oraz Północna i Rataja. Na terenie Kolonii Francuskiej występują natomiast gliny zwałowe zlodowacenia Odry. Dna dolin rzecznych wyściełają torfy niskie na piaskach i mułkach rzecznych teras zalewowych 0,5-1,0 m n.p. rzeki. Poziomy terasowe w dolinach budują natomiast piaski i mułki rzeczne teras zalewowych 0,5-1,0 m n.p. rzeki, a w dolinie Krzny dodatkowo piaski i mułki rzeczne teras nadzalewowych 2,0-4,0 m n.p. rzeki. Suche doliny, uchodzące do doliny Krzny, wypełniają namuły oraz piaski den dolinnych i zagłębień bezodpływowychpospółek).

Budowa geologiczna. Najstarsze skały udokumentowane wierceniem Obszar powiatu zamojskiego położony jest na terenie Białej Podlaskiej pochodzą z proterozoikupograniczu prekambryjskiej platformy wschodnio-europejskiej i struktur fałdowych Europy Zachodniej. Na nich Przedmezozoiczne podłoże buduje prekambryjski masyw krystaliczny, stanowiący fundament płyty wschodnioeuropejskiej oraz struktury fałdowe o cechach zachodnioeuropejskich – kaledońskie i hercyńskie. Skały krystaliczne podłoża zalegają kolejnona głębokości od 5-8 km i są to dolnopaleozoiczne osady powstałe w warunkach geosynklinalnych – głównie kambryjskie i sylurskie łupki, mułowce i iłowce. W ich stropie zalega ok. 3 km seria skał paleozoicznych morskich (dolomitów, anhydrytów i margli), które od dewonu powstawały w warunkach platformowych. W wyniku ruchów tektonicznych paleozoiczne podłoże Wyżyny Lubelskiej i Roztocza dzieli się na: iłowce platformę wschodnioeuropejską o strukturze zapadliskowo-zrębowej, rów mazowiecko-lubelsko-lwowski, wypełniony karbonem produktywnym oraz podniesienie radomsko- kraśnickie. W stropie paleozoicznego podłoża zalega seria osadów mezozoicznych – jest to tzw. mezozoiczna niecka brzeżna, która w obrębie Wyżyny Lubelsko-Lwowskiej zwana jest Niecką Lubelską. Miąższość utworów mezozoicznych w obrębie Niecki Lubelskiej jest rzędu 3 km i piaskowce kambru; dolomitysą to zalegające prawie poziomo lub łagodnie pofałdowane piaskowce, margle, wapienie i dolomity jury oraz wapienie, iłowce margle, opoki, gezy i margle ordowiku; iłowce syluru; kreda pisząca - kredy. Osady te wypełniają nieckę brzeżną i wkraczając na przyległą od NE płytę krystaliczną wyrównują nierówności głębszego podłoża nadając obszarowi Wyżyny Lubelsko-Lwowskiej charakter płyty. Seria utworów mezozoicznych pocięta jest licznymi uskokami o amplitudzie nie przekraczającej 100 m. W profilu utworów paleozoiczno-mezozoicznych brak jest utworów permu i triasu. W odwierconym w miejscowości Nowiny, gmina Grabowiec, otworze IG-5 o głębokości 1320,2 m nawiercono utwory czwartorzędu, kredy, jury i karbonu. Strop utworów karbońskich występuje tu na głębokości ok. 950 m p.p.t. i są to iłowce, mułowce, piaskowce i wapienie z licznymi cyklotemami węgla i łupku węglowego. W stropie karbonu zalega ok. 100m warstwa osadów jurajskich. Osady jurajskie reprezentowane są przez wapienie, dolomity oraz pstre mułowcei iłowce i z przerostami margli. Zalegający powyżej miąższy, ok. 820 m kompleks osadów kredowych, to piaski, piaskowce jury. Kolejną warstwę stanowią glaukonitowe z fosforytami oraz utwory kredy górnej facji węglanowej (mastrycht dolnywapienie margliste, margle, kreda pisząca), a w części stropowej, facji węglanowo-krzemionkowej (opoki). Osady trzeciorzędu zachowały się jedynie szczątkowo w postaci facji izolowanych płatów. Są to głównie xxxxx xxxxx xxxxxxxxxxxx (xxxxxxxxx i wapienie). W stropie utworów kredowych nawiercono dobrze rozwinięte osady czwartorzędowe o miąższości 35 m. Utwory najmłodsze, powierzchniowe, w obrębie Niecki Lubelskiej, reprezentowane są głównie przez osady czwartorzędowe, które zalegają nieciągłą warstwą na zerodowanym, starszym podłożu – głównie na utworach węglanowych mastrychtu kredy piszącej i opok marglistychgórnej. Głębokość ich zalegania Miąższość osadów czwartorzędowych jest bardzo zróżnicowana i ściśle związana z deniwelacjami starszego podłoża – waha się od 61,7 kilku do 80,2 m n.p.m., na części terenu występują bezpośrednio pod osadami czwartorzędowymi. Osady paleogenu, w postaci piasków glaukonitowych, powstałych po górnoeoceńskiej transgresji morskiej, nie tworzą zwartej pokrywy. Ich występowanie zostało stwierdzone między innymi w otworze wiertniczym na terenie osiedla Sielczyk, gdzie zalegają na głębokości pomiędzy 82,5 a 89,0 m n.p.m. Na przedmiotowym obszarze nie stwierdzono występowania osadów neogenu, jak również osadów starszego plejstocenu, usuniętych kilkudziesięciu metrów (miejscami wraz ze starszymi osadami, aż do kredy górnej) na skutek intensywnej erozji panującej na przełomie trzeciorzędu i czwartorzędu oraz w starszym plejstocenie. Najstarsze utwory czwartorzędowe reprezentowane są przez osady wodnolodowcowe, zastoiskowe, jeziorne i lodowcowe zlodowaceń południowopolskich. Wśród nich wyróżnić można piaski, mułki, iły i żwiry wodnolodowcowe, miejscami jeziorno50-lodowcowe zlodowacenia Nidy, o miąższości dochodzącej do około 30 m (w rejonie Sielczyka - około 11 80 m). Są to plejstoceńskie osady facji lodowcowych, następnie gliny zwałowe Zlodowacenia Sanu 1wodnolodowcowych, w postaci mułków piaszczystychrzecznych i eolicznych, osiągające w rejonie Xxxxxx Xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx 00 mnależące do stadiałów lub faz poszczególnych zlodowaceń. Najstarszy czwartorzęd reprezentują preglacjalne osady piaszczysto- żwirowe oraz bruk, a także torfy powyżej których zalegają żwiry i mułki jeziorne interglacjału ferdynandowskiegoglina zwałowa z dużą ilością gruzu i otoczaków skał kredowych zlodowacenia południowopolskiego. Utwory młodsze to wypełniające obniżenia terenu piaski wodnolodowcowe oraz zalegające powyżej dwie pokrywy soliflukcyjne; gruzowo-gliniasta (zlodowacenie środkowopolskie) oraz górna, w postaci mułków piaszczystych, występujące na terenie osiedla Sielczyk na głębokości 100,0-109,7 m n.p.m. Zlodowacenie Sanu 2 reprezentowane jest przez mułki, iły lessowa (zlodowacenie środkowopolskie i piaski zastoiskowe, udokumentowane w wierceniach na osiedlach Sielczyk (na głębokości 112,0-122,5 m n.p.m.) i Sidorki (115,0-130,0 m n.p.m.bałtyckie). Następujący po nim interglacjał mazowiecki w rejonie Białej Podlaskiej reprezentują różnorodne Utwory najmłodsze to poplejstoceńskie osady w postaci torfów, torfów złupkowaconych, łupków bitumicznych, mułków, mułków węglanowych wypełniające doliny rzek i mułków ilastych, powstałe w obrębie kopalnego zbiornika jeziornego, o miąższości około 5-10 m. Osady zlodowacenia Odry stanowią początkowo jeziorne osady węglanowe, a wśród nich gytie i mułki, przechodzące następnie w iły zastoiskoweobniżenia terenu. W rejonie Białej Podlaskiej mają one niewielką miąższość, wynoszącą 1-5 m. Kolejnymi utworami z okresu tego zlodowacenia są gliny zwałowe, które na osiedlu Sielczyk zalegają na głębokości 6,0-7,5 m. Ponad nimi (na głębokości 3,0-4,8 m) znajdują się osady akumulacji szczelinowej, w postaci żwirów skandynawskich, powstałe w szczelinach topniejącego lądolodu. Powierzchniowa budowa geologiczna jest stosunkowo mało zróżnicowana. Tereny wysoczyznowe, położone poza dolinami rzecznymi, budują w większości piaski i piaski ze żwirami wodnolodowcowe zlodowacenia Odry. Jedynie fragmentarycznie występują tu piaski ze żwirami i gliny zwałowe akumulacji szczelinowej z okresu tego samego zlodowacenia. Stwierdzono Reprezentują je na osiedlach Sielczyk, Akademicka, Słoneczne Wzgórze oraz Północna i Rataja. Na terenie Kolonii Francuskiej występują natomiast gliny zwałowe zlodowacenia Odry. Dna dolin rzecznych wyściełają torfy niskie na piaskach i mułkach rzecznych teras zalewowych 0,5-1,0 m n.p. rzeki. Poziomy terasowe zalegające w dolinach budują natomiast rzek piaski i mułki rzeczne teras zalewowych 0,5przykryte torfami i namułami (osady przeważnie wysokiego terasu nadzalewowego), a na zboczach dolin rzek i w towarzyszących im obniżeniach - utwory deluwialne, wykształcone w postaci piasków drobnoziarnistych i pylastych, glin barwy szarej i beżowo-1,0 m n.pszarej oraz piasków i mułków stożków napływowych. rzekiObok nich występują również osady jeziorne – mułki i mułki piaszczyste. W pokrywie lessowej dominują lessy barwy jasnożółtej lub rdzawo-żółtej, przechodzące często w mułki lessopodobne i gliny piaszczyste. W wyniku erozji i denudacji miąższość pokrywy lessowej zmienia się w szerokich granicach; na wierzchowinach uległa redukcji i nie występuje lub jest niewielka, a w dolinie Krzny dodatkowo piaski kierunku obniżeń terenu jej grubość rośnie do kilkudziesięciu metrów. Przypowierzchniowe zaleganie skał kredy górnej (mastrychtu) o zróżnicowanym wykształceniu litologicznym oraz różnej odporności na niszczenie, trzeciorzędowa działalność tektoniczna oraz niewielka miąższość młodszych osadów (czwartorzędowych) sprawia, że strop górnokredowego podłoża stanowi o podstawowych rysach rzeźby Wyżyny Lubelskiej i mułki rzeczne teras nadzalewowych Roztocza. Wychodnie bardziej odpornych na działanie procesów denudacyjnych skał kredowych występują powszechnie w obrębie wysoczyzn – odsłaniają się w nich: biało-szare opoki i opoki margliste z przeławiceniami margli oraz szaro-kremowe i popielate margle i kreda pisząca. W obrębie słabo odpornych na wietrzenie margli i wapieni wypreparowane zostały rozległe obniżenia i doliny rzek, które wypełniają osady czwartorzędowe – głównie lessy i utwory lessopodobne. Pokrywa glebowa powiatu zamojskiego cechuje się różnorodnością typów i rodzajów, pozostając w ścisłej korelacji z budową, a właściwie wykształceniem litologicznym podłoża oraz formami roślinnymi. Wpływ na typologię gleb miały również: warunki klimatyczne i wodne, rzeźba terenu oraz działalność człowieka. W granicach powiatu przeważają gleby wytworzone z utworów lessowych oraz skał węglanowych kredowych. Na pokrywach lessowych wytworzone zostały gleby brunatnoziemne (np. Padół Zamojski, Roztocze Środkowe). Są to gleby o bardzo wyrównanym składzie chemicznym, których głównym składnikiem jest krzemionka. Ich miąższość waha się od ok. 30-180 cm, a kwasowość od odczynu kwaśnego do lekko zasadowego. W ich obrębie wyróżnia się: - gleby brunatne właściwe, wykształcone z bogatych w węglan wapnia skał macierzystych. Posiadają one poziom orno-próchniczy o grubości 30-35 cm, zawartość próchnicy rzędu 1,5-2,0% oraz występowanie wapnia w profilu poniżej 60-4,0 m n.p100 cm. rzekiTen typ gleb nie tworzy większych powierzchniowo konturów i występuje na wyniosłościach pokrywy lessowej, gdzie procesy erozji są ograniczone. Suche dolinyGleby te często sąsiadują z rędzinami kredowymi, uchodzące - gleby brunatne wyługowane, o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym, są w obrębie omawianego obszaru najbardziej rozpowszechnione. Ich poziom orno-próchniczny jest mniejszy niż gleb brunatnych właściwych, rzędu 25 -30 cm, posiadają niższą zawartość próchnicy oraz są głębiej odwapnione. Przeważnie są ubogie w fosfor i potas, a średnio zasobne w magnez. Cechują je uregulowane stosunki wodne. Znaczna część tych gleb powstała na stokach pod wpływem upraw i procesów erozyjnych. Gleby brunatnoziemne bonitowane są wysoko – tworzą kompleksy; pszenny wadliwy, żytni bardzo dobry, pszenno-żytni i żytni. Brunatnoziemne gleby leśne są siedliskiem lasów mieszanych. Gleby te są podatne na erozję wodną, powierzchniową i przy spadkach terenu rzędu 6 % widoczny jest w nich wyraźny spadek zawartości próchnicy. Z lessów powstały również czarnoziemy, są to gleby pyłowe, cechujące się wyrównanym składem granulometrycznym i poziomem próchnicznym nie mniejszym niż 40 cm. W ich składzie dominuje pył kwarcowy i są zasobne w substancje organiczne. Podobnie jak gleby brunatnoziemne i rędziny tworzą kompleks pszenny bardzo dobry i dobry, pszenny wadliwy oraz żytni bardzo dobry. Na podłożu kredowym powstały rędziny. Są to gleby płytkie, o wysokiej zawartości rumoszu skalnego, należące do doliny Krznygleb bardzo wrażliwych na warunki wodne; w okresach niedoboru opadów są okresowo za suche, wypełniają namuły przy nadmiarze opadów – uplastyczniają się. W ich obrębie wyróżnia się: - płytkie rędziny inicjalne (do 25 cm) na kredowych wierzchowinach; - średnio głębokie rędziny brunatne na łagodnych stokach. Rędziny to gleby typowo pszenne, na których osiąga się najwyższe plony – tworzą kompleksy; pszenny b. dobry i dobry, a rędziny płytkie – pszenny wadliwy, żytni b. dobry i dobry. W lasach, rędziny to siedliska grądów i dąbrowy świetlistej. Na podłożu piasków luźnych i słabo gliniastych wytworzyły się gleby bielicoziemne o znacznym zakwaszeniu i niewielkiej zasobności pokarmowej. Gleby te występują na terasach akumulacyjnych rzek, posiadają zwykle wadliwe stosunki wodne, są przeważnie ubogie w fosfor i potas oraz piaski den dolinnych średnio zasobne w magnez. Gleby te stanowią siedliska borowe, a użytkowane rolniczo – kompleksy przydatności rolniczej zbożowe i zagłębień bezodpływowychzbożowo-pastewne. W dolinach rzek i bezodpływowych zagłębieniach terenu występują gleby hydrogeniczne – torfowe, piaszczysto-pylaste i organiczno-mineralne. Gleby te cechuje dość wysoki poziom wód gruntowych i głównie zagospodarowane są na trwałe użytki zielone. Udział gleb chronionych /klasy I-IV/ jest bardzo wysoki i wynosi średnio 93,3 % ogólnej powierzchni gruntów ornych / liczone łącznie z sadami/. Gminą o najwyższym udziale gleb chronionych jest Grabowiec, gdzie grunty klasy I-IV obejmują 99,8% powierzchni gruntów ornych i sadów, niewiele mniejszy udział mają grunty chronione w pozostałych gminach powiatu zamojskiego – w 10 gminach przekracza 90%. Najniższy udział gleb chronionych jest w gminie Zwierzyniec – 61,9%. Dane te potwierdza wykonana przez IUNG w Puławach waloryzacja rolniczej przestrzeni produkcyjnej – wynosi ona dla powiatu zamojskiego średnio 85,3 pkt. i świadczy o bardzo dobrych warunkach dla produkcji rolnej. Lasy i grunty leśne powiatu zamojskiego zajmują 40 746 ha, co stanowi 21,76% ogólnej powierzchni powiatu. Lesistość powiatu jest porównywalna z lesistością województwa lubelskiego / 22,36 %/ i jest mniejsza od średniej lesistości kraju, która wynosi 28,1%.