การนิ่งไม่ถือเป็นการทําคําสนอง ข้อกำหนดตัวอย่าง

การนิ่งไม่ถือเป็นการทําคําสนอง. ในบางกรณีกฎหมายภายในของบางประเทศ การนิ่งอาจถือว่าเป็นการแสดงเจตนาได้แต่ สําหรับ อนุสัญญาฯ การนิ่งไม่ถือเป็นการแสดงเจตนา กฎหมายบังคับให้ผู้รับคําเสนอต้องตอบรับคํา เสนอ คือ จะต้องมีการแสดงออกไม่ว่าทางใดทางหนึ่งเพื่อให้เข้าใจว่าเป็นการตอบรับแล้วทั้งนี้อาจจะ เป็นเพราะการค้าระหว่างประเทศ มีความห่างโดยระยะทาง หากคู่กรณีฝ่ายใดหนึ่งนิ่งเสียคู่ กรณีอีก ฝ่ายหนึ่งย่อมไม่รู้ว่าคําเสนอของตนไปถึงผู้รับคําเสนอหรือไม่ หรือผู้รับคําเสนอจะทําคําสนองหรือไม่ แต่ทั้งนี้จะต้องทิ้งระยะเวลาให้คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งมีเวลาตัดสินใจด้วย คําสนองมีผลเมื่อมีการแสดงความเห็นชอบ “ไปถึง” (reach) ผู้ทําคําเสนอตามมาตรา 18 (2) ซึ่งหลักการนี้เป็นหลักการเดียวกับการมีผลของคําเสนอ ซึ่งก็มีความหมายว่า เมื่อคําสนองไปถึง ผู้ทําคําเสนอแล้วก็จะมีผลก่อให้เกิดสัญญาผูกพันคู่กรณีทั้งสองฝ่ายตามหลักทั่วไปของการเกิดสัญญา นอกจากนี้คําเสนอ ที่ได้ระบุระยะเวลาให้ตอบกลับ ผู้ทําคําสนองจะต้องตอบกลับมาภายในกําหนด ระยะเวลาที่ผู้เสนอได้ระบุไว้ในคําเสนอ 53 Article 13 of CISG: “For the purposes of this Convention "writing" includes telegram and telex.” การทําคําเสนอด้วยวาจา มาตรา 18(2) กําหนดว่า คําสนองด้วยวาจามีผลทันที เว้นแต่ สถานการณ์บ่งเป็นอย่างอื่น โดยปกติแล้วเมื่อคําสนองมาถึงผู้เสนอผลก็คือมีสัญญาเกิดขึ้นทันที การทํา คําเสนอ-สนอง ของบุคคลที่อยู่เฉพาะหน้าโดยปกติจะมีผลทันที แต่อย่างไรก็ดี มาตรา 18(2) ส่วนท้าย ยังมีข้อยกเว้นไว้ว่า “เว้นแต่ สถานการณ์บ่งบอกเป็นอย่างอื่น” (unless the circumstances indicate otherwise) อาจกล่าวได้ว่าอนุสัญญาฯ ใช้หลักการประนีประนอมโดยให้โอกาสผู้ทําคํา สนองมีโอกาสตัดสินใจก่อนว่า ตนจะทําคําสนอง หรือไม่ในกรณีที่เป็นการทําคําเสนอ-สนองของผู้อยู่ เฉพาะหน้า