การเลี้ยงเป็ดที่มุ่งเน้นเพื่อการค้า ข้อกำหนดตัวอย่าง

การเลี้ยงเป็ดที่มุ่งเน้นเพื่อการค้า. ประกอบไปด้วย การเลี้ยงเป็ดแบบไล่ทุ่ง การเลี้ยงเป็ดแบบปล่อยทุ่งหรือการเลี้ยงเป็ดแบบปล่อย ลาน และการเลี้ยงเป็ดแบบโรงเรือนหรือระบบฟาร์มปิด น้้าธรรมชาติ พบมากในพื้นที่ภาคกลางที่มีการท้านาข้าวเป็นหลัก เป็ดที่น้ามาเลี้ยงส่วนใหญ่เป็นเป็ดพันธุ์ พื้นเมืองที่มีความแข็งแรงอดทนต่อสภาพที่ต้องหากินตามธรรมชาติ การเลี้ยงแบบไล่ทุ่งจะแบ่งการเลี้ยง เป็น 2 ฤดูคือท้านาปรังและหลังฤดูท้านาปี จะมีการเลี้ยงเป็ดเล็กในโรงเรือนจนอายุได้ประมาณ 1 เดือน หลังจากนั้นจะปล่อยลงทุ่งนา ตลอดเวลา โดยการเลี้ยงแบบนี้ใช้เงินลงทุนค่อนข้างสูง โดยการเลี้ยงเป็ดในโรงเรือนซึ่งจะช่วยป้องกัน ปัญหาโรคระบาดได้ดีกว่าการเลี้ยงแบบอื่นๆ ส่วนใหญ่จะเป็นการเลี้ยงเป็ดเนื้อ โรงเรือนที่ใช้เลี้ยงจะเป็น โรงเรือนแบบปิด อาจมีตาข่ายกั้นเพื่อป้องกันมิให้สัตว์อื่นเข้าไป โดยสรุปการเลี้ยงเป็ดแบบไล่ทุ่ง เป็นการเลี้ยงเพื่อการค้า โดยปล่อยเป็ดไปเลี้ยงในทุ่งนาที่มีการเก็บ เกี่ยวข้าวแล้ว และมีการเคลื่อนย้ายเป็ดไปตามที่ต่างๆ การเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งถือเป็นอาชีพเกษตรกรรมที่อยู่คู่กับวิถีเกษตรของไทยมานาน ไม่ว่าจะเลี้ยงเป็น อาชีพหลัก หรือการเลี้ยงเป็นอาชีพเสริมควบคู่ไปกับการท้าเกษตรกรรม โดยมีลักษณะการเลี้ยงที่แตกต่าง กันออกไป เลี้ยงในระบบฟาร์ม หรือเลี้ยงแบบปล่อยทุ่ง เลี้ยงแบบไล่ทุ่ง โดยเฉพาะเป็ดไล่ทุ่งมีประโยชน์กับ เกษตรกรที่ท้านา เนื่องจากเป็ดไล่ทุ่งจะท้าหน้าที่ช่วยก้าจัดหรือควบคุมปริมาณหอยเชอร์รี่ และศัตรูพืชใน นาข้าว การเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งนับได้ว่าเป็นอาชีพที่ต้องพึ่งพาอาศัยกันระหว่างชาวนาและผู้เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง ดังนั้นหากพื้นที่ท้านาลดลง หรือจ้านวนผู้เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งลดลงย่อมส่งผลกระทบต่ออีกอาชีพหนึ่งอย่าง หลีกเลี่ยงไม่ได้ การเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านของเกษตรกรซึ่งถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น เป็ดไล่ทุ่งเป็นสัตว์ที่ เลี้ยงง่าย และทนทานต่อโรคสามารถใช้สิ่งเหลือใช้ทางการเกษตร การเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่งเกิดจากการที่ เกษตรกรเห็นว่า การเกี่ยวข้าวมีข้าวตกเหลือเป็นจ้านวนมาก เป็ด ไก่ที่เลี้ยงไว้กินข้าวไม่หมด ประกอบกับ กรมปศุสัตว์ ได้ขยายพันธุ์เป็ดไข่จ้าหน่ายให้เกษตรกร จึงมีการเลี้ยงเป็ดไข่แบบฟาร์มย่อยๆ และปล่อยลง เลี้ยงในนาข้าวหลังฤดูเก็บเกี่ยว เกษตรกรส่วนหนึ่งมีเวลาว่างจากการท้านาต้องการใช้เวลาว่างนั้นในการ สร้างรายได้ให้แก่ครอบครัว แต่เป็นที่ทราบกันดีว่าเกษตรกรส่วนใหญ่ขาดแคลนเงินทุน จึงไม่สามารถลงทุน กับกิจการใหญ่ๆ ได้ การเลี้ยงเป็ดไข่เป็นกิจการขนาดเล็กภายในครอบครัวที่ใช้เงินลงทุนไม่มากนักจึง เกิดขึ้น ประกอบกับสภาพโดยทั่วไปของชนบทไทยมีแหล่งน้้า มีพื้นที่ท้านาซึ่งเหมาะแก่การเลี้ยงเป็ด การ เลี้ยงเป็ดท้าได้เกือบจะทุกแห่ง อาหารเป็ดมีอยู่ทั่วไปในธรรมชาติ โดยเกษตรกรมักเริ่มเลี้ยงเป็ดก่อนหน้า ฤดูเกี่ยว 1 เดือน หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวแล้ว สามารถต้อนเป็ดเลี้ยงตามทุ่งนาหากินข้าวตกได้ เกษตรกรไม่มี ความจ้าเป็นต้องซื้ออาหารให้เป็ดและมีไข่ไว้บริโภคส่วนที่เหลือน...