FRAMGANGSMÅTE OG METODE Eksempelklausuler

FRAMGANGSMÅTE OG METODE. Framgangsmåten og metoden må tilpassast Oppdraget. Ei god lov blir ikkje til i eit vakuum. Og foreiningsrettsleg kompetanse er i seg sjølv ikkje tilstrekkeleg for å utforme ei god foreiningslov. Forutan lovteknisk kompetansen er det i tillegg heilt nødvendig å ha kjennskap til den sektoren det er tale om å regulere, dvs. til mangfaldet av foreiningar og deira rolle i samfunnet. Dette kan ein få både ved å studere foreiningsvedtekter og ved å snakke med eller få innspel frå representantar for foreiningar. Lovarbeidet bør derfor ikkje vere ein lukka prosess, men ein prosess som byggjer på involvering frå foreiningane / frivillig sektor og aktørar som har med foreiningane å gjere, t.d. Brønnøysundregistra. Gjennom slik kontakt kan ein få kjennskap til kvar skoen trykkjer, ein kan få konkrete forslag til regulering eller fråråding mot visse former for regulering. Foreiningsvedtekter kan vise det mangfaldet ein må ta høgde for ved utforminga av ei allmenn lov, og kan samtidig gi inspirasjon til løysingar som kan fungere meir generelt. I samsvar med mandatet skal det arrangerast to innspelsmøter, eitt i Bergen og eitt i Trondheim. Tidspunkt for møta og nærmare opplegg må avklarast med departementet. Slik vi ser det, kan det vere tenleg å ha eitt møte på eit forholdsvis tidleg tidspunkt i prosessen, t.d. i slutten av september, medan ein har det andre møtet på nyåret. Fordelen med ein slik framgangsmåte er at det første møtet kan nyttast til å få innspel om viktige omsyn ved utarbeidinga av ei lov og førebelse oppfatningar om korleis ei slik lov kan sjå ut, medan ein på det siste møtet kan opne for innspel og diskusjon på grunnlag av eit førebels lovforslag som er sendt ut på førehand. Slik kan ein på det første møte få ein diskusjon på eit overordna og prinsipielt nivå, medan en på det andre møtet får ein diskusjon som i første rekke er relatert til eit konkret lovforslag. Xxxx Xxxxxxxx var i 2001 med på å arrangere eit tilsvarande høyringsmøte for Samvirkelovutvalet, og har dermed røynsle med korleis slike møte kan leggjast opp; sjå omtale i NOU 2002: 6 Lov om samvirkeforetak s. 26. Samvirkelovutvalet opna for skriftlege innspel i etterkant av høyringsmøtet. Det var nyttig og verdifullt. Ein tilsvarande framgangsmåte kan vurderast i dette tilfellet. Departementet har uttrykt ønske om å ha laupande kontakt om lovarbeidet. Vi foreslår derfor at det skal vere faste møte mellom utgreiaren og departementet til dømes annankvar veke, og at utgreiaren og departementet ...