Bepaling steekproefgrootte. Omdat we twee populaties gaan onderzoeken (feitelijke verenigingen en VZW’s), moeten we ook twee steekproefgroottes bepalen. Dit doen we tweemaal op dezelfde manier: eerst passen we een algemene formule toe en daarna passen we de uitkomst nog aan omdat we telkens met een totale populatie van minder dan 10.000 onderzoekseenheden te maken hebben. De eerste formule die we gebruiken om de steekproefgrootte te bepalen, is de volgende formule van deVaus (2002)5: Vermits p en q onbekend zijn, wijzen we ze allebei een waarde toe van 50. We wensen een nauwkeurigheid van 5 %, dus e = 5. Daarnaast wensen we een zekerheid van 95 %, wat overeenkomt met een z van 1,96. Wanneer we de formule uitrekenen, komen we aan een gewenste steekproefgrootte n van 385. Dit is voor beide onderzoeksgroepen hetzelfde omdat er in de formule geen termen zitten die verschillen voor beide groepen. Vervolgens kunnen we deze steekproefgrootte nog aanpassen zonder de nauwkeurigheid te beïnvloeden omdat de totale populatie uit minder dan 10.000 onderzoekseenheden bestaat. Deze aangepaste steekproefgrootte berekenen we ook aan de hand van een formule van deVaus (2002): N is de totale populatie en die is verschillend voor beide onderzoeksgroepen, dus moeten we hier de opsplitsing maken naar feitelijke verenigingen en VZW’s. De totale populatie feitelijke verenigingen in Peer is 278 en de totale populatie VZW’s is 99. Zo komen we tot een minimale steekproefgrootte voor de feitelijke verenigingen van 162 onderzoekseenheden. De minimale steekproefgrootte voor de VZW’s is 79 onderzoekseenheden. In totaal zouden dus 241 Peerse verenigingen ondervraagd
