DE ESCHATOLOGIE VAN DE ENGELSE PROTESTANTEN EN DE BEKERING DER JODEN. Voor wat betreft de eschatologie van de vroege Engelse Protestanten is er in de laatste decennia een viertal gedegen studies verschenen.190 Aan Xxxx Xxxx000 en Xxxx Xxxx000 zijn afzonderlijke studies gewijd. Voor een nadere beschrijving van de methode van uitleg, die met name in de commentaren op de Openbaring van Xxxxxxxx xxxxxxxxxx werd, verwijzen wij naar deze werken; in onze studie nullen wij ons beperken tot de inhoud van de voorstellingen betreffende het verloop van het einde der tijden en de plaats van de bekering der Joden daarin. Zowel hij Xxxx Xxxxxxxx in de 14e eeuw, als bij Xxxxxxx Xxxxxxx in de 16e eeuw, leefde de overtuiging dat Gods uitverkorenen steeds te lijden zouden hebben onder de vervolgingen door de afvallige kerk - voor hen de Rooms-Katholieke, met het pausdom als centrum, die door hen werd gelijkgesteld aan de Antichrist -, totdat het ware Evangelie uiteindelijk zou overwinnen.193 De dreiging van Rome gold in Engeland, nadat Xxxxx XXXX zich in 1534 had laten uitroepen tot ‘Supreme Head and Governour’ van de Engelse kerk, zowel de hervormingsgezinden als de staat; daarom paste het apocalyptische denken met mijn gepolariseerde geschiedenisvisie goed in de Engelse situatie ten tijde van de Tudors.194 Xxxxx heeft erop gewezen, dat de belangstelling voor profetie in deze periode in geheel Europa algemeen verbreid was, zowel bij Protestanten als bij Rooms-Katholieken. Er ontwikkelde zich echter een duidelijk onderscheiden protestantse versie, met een eigen inhoud en methode, die in Engeland een grotere aanhang had en meer aanzien genoot dan op het Continent. Meerdere Engelse Protestanten besteedden veel aandacht aan het uitwerken van de chronologie van Gods plan in verleden en toekomst aan de hand van Xxxxxx en de Openbaring van Xxxxxxxx.195 Een apocalyptische interpretatie van de zich vol- trekkende reformatie was gemeengoed onder hen: zij beschouwden de Reformatie niet 186 Xxxxxxxx, Xxxxxxx, p.119, cf. x.000xx. Xxxxxxxx wijst erop, dat deze hermeneutische methode dicht staat bij die van Coccejus (p.119).
