Verdiencapaciteit en arbeidsvermogen. Het rapport van de commissie Xxxxxx is niet volstrekt helder over het arbeidsongeschiktheidscriterium dat gehanteerd wordt. De noodzaak ont- breekt om het te definiëren. Of iemand arbeidsongeschikt is, wordt vanzelf duidelijk. Werkgever en werknemer moeten in de eerste twee ziektejaren alles doen om de zieke werknemer te reïntegreren. Als dat niet lukt, is dat het bewijs dat iemand arbeidsongeschikt is. Omgekeerd wordt verondersteld dat alle mogelijke arbeid die iemand nog kan verrichten teken is van arbeidsgeschiktheid. Het vaststellen van de mate van arbeidsgeschiktheid is niet nodig, omdat alleen wie volledig arbeidsongeschikt is in de nieuwe WAO komt. Wanneer gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid wel verzekerd zou 88 worden, is een helder criterium uiteraard wel van belang.
Verdiencapaciteit en arbeidsvermogen. In het huidige systeem is de verdiencapaciteit bepalend voor de mate van arbeidsongeschiktheid. In het voorstel van de commissie Xxxxxx wordt geen rekening meer gehouden met de verdiencapaciteit, maar wordt alleen nog naar de arbeidscapaciteit gekeken. De arbeidskundige heeft dus nog slechts een adviserende rol, namelijk om te beoordelen of uit de medische keuring terecht volgt dat iemand geen inkomen meer kan verdienen. De SER volgt deze lijn niet. Het handhaaft de verdiencapaciteit als maatstaf voor de mate van arbeidsongeschiktheid. In het strategisch akkoord wordt weer teruggegrepen op de definitie van Xxxxxx. Doordat de verdiencapaciteit in het voorstel van Xxxxxx geen rol meer speelt, heeft het inkomen dat iemand verdiende geen invloed op de mate van arbeidsongeschiktheid. Geredeneerd vanuit het strikte onderscheid tus- sen volledige en gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid is dit een begrijpelijk en logisch onderscheid. Immers de cruciale vraag - om toegelaten te worden tot de nieuwe WAO - is of iemand nog geschikt is tot gangbare arbeid. Het antwoord daarop staat los van de verdiencapaciteit. Het gaat om wat iemand nu nog kan (zijn arbeidscapaciteit), los van wat hij in het verleden kon. Bij het huidige arbeidsongeschiktheidscriterium kan iemand die 89 medisch gedeeltelijk arbeidsongeschikt is toch volledig functioneel arbeids- ongeschikt worden verklaard. Dit kan het geval zijn bij een hoog maatma- ninkomen. Hierdoor kunnen in het huidige systeem twee personen met een gelijke arbeidscapaciteit een verschillende mate van arbeidsongeschikt- heidspercentage toegekend krijgen, omdat de verdiencapaciteit (de mate waarin met nog het oude inkomen kan verwerven) verschilt. In het huidige systeem ontvangen beide personen echter een WAO-uitkering, zij het op basis van een verschillend arbeidsongeschiktheidspercentage. Zou een strik- te scheiding tussen volledige en gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid worden gehanteerd, dan zou het rekening houden met de verdiencapaciteit beteke- nen dat de ene persoon wel een WAO-uitkering ontvangt, en de andere per- soon (tijdelijk) in de WW komt en na verloop van tijd een minimumuitke- ring ontvangt, al dan niet getoetst aan het inkomen van de partner, wan- neer hij geen werk vindt.