Wettelijk kader en gedragsregels. Het Professioneel Statuut vindt zijn bestaansrecht in de eerste plaats in het (ongeschreven) recht van de cliënt op een onafhankelijke beoordeling en/of advisering door de geneeskundig adviseur waarin diens professionele autonomie het sterkst naar voren komt. Zeker gezien de niet vrijwillige (tand)arts- /apothekercliënt-relatie is de geneeskundig adviseur gehouden om te komen tot een zelfstandige en onafhankelijke beoordeling, die uitsluitend voortvloeit uit zijn specifieke deskundigheid, zonder dat daarbij een ander belang mag prevaleren. Een en ander voor zover dit blijft binnen de door de wet/ verzekeringsvoorwaarden aangegeven grenzen. Daarnaast heeft de wetgever ter bescherming van de rechten van de cliënt een wettelijk kader opgesteld dat de vrijheid van handelen van de geneeskundig adviseur beperkt. In dit verband kunnen onder meer worden genoemd : • De Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg (BIG), waarin onder meer een omschrijving gegeven wordt van wat onder handelingen op het gebied van de individuele gezondheidszorg moet worden verstaan: alle andere verrichtingen - het onderzoeken en het geven van raad daaronder begrepen- rechtstreeks betrekking hebbende op een persoon en ertoe strekkende diens gezondheid te bevorderen of te bewaken. Handelingen op het gebied van de geneeskunst worden in de wet BIG omschreven als: alle verrichtingen -het onderzoeken en het geven van raad daaronder begrepen-, rechtstreeks betrekking hebbende op een persoon en ertoe strekkende hem van een ziekte te genezen, hem voor het ontstaan van een ziekte te behoeden of zijn gezondheidstoestand te beoordelen, dan wel verloskundige bijstand te verlenen. In artikel 47 Wet BIG worden twee tuchtnormen gegeven. De eerste tuchtnorm heeft betrekking op het handelen of nalaten in strijd met de zorg die de beroepsbeoefenaar in die hoedanigheid behoort te betrachten. Hieronder vallen bijvoorbeeld het stellen van een verkeerde of te late diagnose, het onvoldoende informeren over de behandeling, het voorschrijven van verkeerde medicijnen of het schenden van het beroepsgeheim. De hulpverlener moet naast de patiënt ook jegens familie en huisgenoten van de patiënt deze zorg betrachten. De tweede tuchtnorm heeft betrekking op het handelen of nalaten in de hoedanigheid van hulpverlener dat in strijd is met het belang van een goede uitoefening van individuele gezondheidszorg. Hieronder kunnen diverse zaken vallen waaronder verzekeringsfraude, het niet toelaten van een collega tot...
