Budowa geologiczna. Najstarsze skały udokumentowane wierceniem na terenie Białej Podlaskiej pochodzą z proterozoiku. Na nich zalegają kolejno: iłowce i piaskowce kambru; dolomity, wapienie, iłowce i margle ordowiku; iłowce syluru; wapienie, iłowce i piaskowce jury. Kolejną warstwę stanowią utwory kredy górnej (mastrycht dolny), w postaci facji kredy piszącej i opok marglistych. Głębokość ich zalegania jest zróżnicowana i waha się od 61,7 do 80,2 m n.p.m., na części terenu występują bezpośrednio pod osadami czwartorzędowymi. Osady paleogenu, w postaci piasków glaukonitowych, powstałych po górnoeoceńskiej transgresji morskiej, nie tworzą zwartej pokrywy. Ich występowanie zostało stwierdzone między innymi w otworze wiertniczym na terenie osiedla Sielczyk, gdzie zalegają na głębokości pomiędzy 82,5 a 89,0 m n.p.m. Na przedmiotowym obszarze nie stwierdzono występowania osadów neogenu, jak również osadów starszego plejstocenu, usuniętych (miejscami wraz ze starszymi osadami, aż do kredy górnej) na skutek intensywnej erozji panującej na przełomie trzeciorzędu i czwartorzędu oraz w starszym plejstocenie. Najstarsze utwory czwartorzędowe reprezentowane są przez osady wodnolodowcowe, zastoiskowe, jeziorne i lodowcowe zlodowaceń południowopolskich. Wśród nich wyróżnić można piaski, mułki, iły i żwiry wodnolodowcowe, miejscami jeziorno-lodowcowe zlodowacenia Nidy, o miąższości dochodzącej do około 30 m (w rejonie Sielczyka - około 11 m), następnie gliny zwałowe Zlodowacenia Sanu 1, w postaci mułków piaszczystych, osiągające w rejonie Xxxxxx Xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxx 00 m, a także torfy i mułki jeziorne interglacjału ferdynandowskiego, w postaci mułków piaszczystych, występujące na terenie osiedla Sielczyk na głębokości 100,0-109,7 m n.p.m. Zlodowacenie Sanu 2 reprezentowane jest przez mułki, iły i piaski zastoiskowe, udokumentowane w wierceniach na osiedlach Sielczyk (na głębokości 112,0-122,5 m n.p.m.) i Sidorki (115,0-130,0 m n.p.m.). Następujący po nim interglacjał mazowiecki w rejonie Białej Podlaskiej reprezentują różnorodne osady w postaci torfów, torfów złupkowaconych, łupków bitumicznych, mułków, mułków węglanowych i mułków ilastych, powstałe w obrębie kopalnego zbiornika jeziornego, o miąższości około 5-10 m. Osady zlodowacenia Odry stanowią początkowo jeziorne osady węglanowe, a wśród nich gytie i mułki, przechodzące następnie w iły zastoiskowe. W rejonie Białej Podlaskiej mają one niewielką miąższość, wynoszącą 1-5 m. Kolejnymi utworami z okresu tego zlodowacenia są gliny zwa...
Budowa geologiczna. Gminę Krzywiń obejmuje Monoklina Przedsudecka. Głębokie podłoże tworzy tzw. platforma paleozoiczna, na której spoczywa późniejsza pokrywa osadowa. Kompleks ten budują głównie utwory permu i triasu, natomiast utwory jury i kredy występują tylko szczątkowo. Mezozoiczne podłoże kenozoiku jest na ogół wyrównane i zalega na głębokości 200-250m poniżej poziomu morza. Miąższość osadów kenozoiku wynosi do 300m. Utwory trzeciorzędu występują na głębokości 10-45m. Są to przede wszystkim iły z przewarstwieniami mułków i piasków. Utwory czwartorzędu mają miąższość 10,8-35m i więcej. Osady te charakteryzują się bardzo zmienną litologią. Występują tu gliny zwałowe zlodowacenia środkowopolskiego i bałtyckiego. Gliny te są przewarstwione różnej miąższości osadami piaszczystymi i żwirowymi, często ze znaczną domieszką frakcji pylasto - ilastej. Budowa geologiczna opiniowanego terenu jest dobrze rozpoznana. W podłożu zalega warstwa glin zwałowych, piasków i żwirów wodnolodowcowych oraz piasków ze żwirami tarasów nadzalewowych 3,0- 4,0 m n.p. rzeki.
Budowa geologiczna. W ramach dokumentowania warunków geologicznych w obrębie lokalizacji ZGO uwagę skoncentrowano na najistotniejszej dla lokalizacji ocenie osadów czwartorzędowych. Rzędne terenu w rejonie lokalizacji oscylują od średnio 120 m n.p.m. w obszarze wykonanego wykopu pod kwaterę nr 2, do 126 m n.p.m. w centralnej (rejon lokalizacji sortowni i kompostowni) i wschodniej części lokalizacji. Miąższość czwartorzędu jest największa w obniżeniach rynnowych dochodząc do 53-56 m i wyraźnie zmniejsza się na wysoczyźnie do 29-30 m. Spąg czwartorzędu waha się w granicach 50-86 m n.p.m. wykazując dużą zmienność stropu ilastego trzeciorzędu. Utwory czwartorzędu wykształcone są jako piaski wodnolodowcowe i gliny morenowe zlodowaceń północno-, środkowo- i południowopolskiego. Rejon wysypiska reprezentuje typową budowę geologiczną obszaru wysoczyznowego z dominacją glin morenowych. Dla terenu wysypiska profil litologiczny czwartorzędu przedstawia się następująco (m ppt): 0,0 – 0,5 – gleba piaszczysta – mH – holocen, 0,5 – 2/5 – piasek drobny – fgB – zlodowacenia północnopolskiego, 2/5 – 3/9 – piasek gliniasty lub glina piaszczysta – gzB – zlod. Północnopolskiego, 3/9 – 9/12 – piasek drobny i średni – fgŚ – zlod. Środkowopolskiego, 9/12 – 26 – glina piaszczysta – gzŚ – zlod. Środkowopolskiego, 26 – 30 m ppt – piasek drobny – fgP – zlod. południowopolskie lub glina piaszczysta gzP zlod. Południowopolskie, od 30 – ił – Tr – trzeciorzęd. Z wykonanych wierceń do głębokości 10 m wynika, że osady powierzchniowe stanowią piaski drobne wodnolodowcowe o miąższości średnio 2-5 m zalegające na nieciągłej warstwie gliny piaszczystej i piasków gliniastych o rzędnej stropu 119-123 m n.p.m. i miąższości 1 – 4 m. Pod kompleksem piaszczysto – gliniastym zlodowacenia północnopolskiego zalega seria piasków środkowopolskich drobnych i średnich miąższości 3 – 9 m podścielona glinami piaszczystymi zlodowacenia środkowopolskiego. Ich strop wykazuje deniwelacje ok. 10 m: nawiercono je w 5 otworach (P-1, P-2, P-3, 26, 27) na głębokości 9,2-9,5 m na rzędnych 112,6- 117,9 m n.p.m., nie nawiercono ich w otworach 1-25 na głębokości 10 m i mogą występować niżej na rzędnych 110-111 m n.p.m. Ogółem w profilu czwartorzędu wyróżnić można 3 serie piaszczyste rozdzielone 2 lub 3 warstwami glin piaszczystych i piasków gliniastych.